WALDORF
Verkeersplein Oudenrijn
in november klaar
PANDA EN DE SUPERSCHAT
POLLE, PELLI EN PINGO
Sociaal
zomerprijzen
ngestipt
„De Spaarnestad" n.v.
A
Ons vervolgverhaal
V er heer slichten
overbodig
Centraal Archief
waarschuwt
1 SA r-"
Cu
Russische honden
speuren naar
mineralen
Binnendieze moet
worden gedempt
Vervanging top
van tv-mast Smilde
nog niet zeker
Besprekingen over
terugkeer
3000 Ambonnezen
mm™m
m
DONDERDAG 22 AUGUSTUS 196 8
7
FeuiÜleion door
JAMES GOLDMAN
Zilverzandwinning
Bossche gemeentewerken
Vogelplaag
NOG SLECHTS ÉÉN WEEK
SUPER WALES „CONVECTOR-5" (8/12 mm)
KOLEN - OLIE - BENZINE - HAARDEN - KACHELS
Miljoenenstrop dreigt
voor Breukelen
-
83)
Het was de kap van de cockpit.
Hij lag languit naast de stuurknup-
pel. Toen zag hij op de stoel. Hij had
de stuurknuppel in de hand en trok
eraan, trok hem naar zich toe. Hij
zette zich af met zijn voeten en trok
met gebogen rug zo hard dat hij bij
na overeind kwam uit zijn stoel. Hij
kreeg kramp in zijn handen, zijn
armen deden pijn en zijn lip bloedde
omdat hij er zijn tanden in had gezet.
Het vliegtuig begon te schudden en
te trillen. Hij zou het niet kunnen
houden. Onmogelijk.
Op een hoogte van ongeveer twee
honderd meter kwam de Grumman
uit zijn duik. Recht vooruit, aan de
horizon, was land te zien. Hij begon
te beven. Hij hoorde nog 'n schot.
Toen hij zich omdraaide zag hij
Cowles vallen. Reino deed een stap
achteruit, bleef kaarsrecht staan en
viel toen langzaam, als een veertje
op een windstille dag, op de grond.
Hannah liep naar Reino toe. Ze hield
haar rechteronderarm met haar lin
kerhand vast en er druppelde bloed
van haar vingers. Ze was ervan over
tuigd dat hij dood was.
„Querida?" Ze zette zich naast hem
neer. „Ik zou graag sterven met mijn
hoofd op de borst van een mooie
vrouw".
Ze nam hem in haar armen. „Is
Waldo ongedeerd?" Ze knikte. „Het
is een fijne kerel en hij verdient jou
volkomen. Zeg hem dat ik ben ge
storven met zijn naam op de lippen
zelfs al zou dat niet zo zijn".
Waldorf hoorde het. Ik geloof dat ik
bijzonder op je gesteld ben Reino",
zei Waldorf.
„Ach Waldo, maar natuurlijk." Hij
sloot zijn ogen. Het vliegtuig vloog
verder. Ze waren nu dichterbij het
land. Het kwam Waldorf bekend voor
precies de kust bij Puerto Crisco.
„Querida?" Hannah knikte. Hij stak
haar de sleutelring toe. „Ga ermee
naar de Union de Banques Suisses in
Genève. Safeloket drie negen en twin
tig". Haar stem klonk een beetje nors.
„Jij hebt het gestolen, jij moet het
maar uitgeven".
„Besteed het goed. Het is afkomstig
uit Washington. Je zou daar een mar
meren armenhuis kunnen laten bou
wen voor bejaarde sletten".
„Zoals je wilt".
„Op Pennsylvania Avenue?" Ze
knikte. Ze zou graag in tranen uitge
barsten zijn en hem gesmeekt heb
ben niet te sterven, maar ze knikte
slechts en drukte zijn hoofd tegen haar
borst. Zo bleven ze zitten. Ze wist
niet of hij nog leefde. Ze vond dat
hij koud aanvoelde; alles voelde koud
aan.
Querida?" Reino's ogen waren
open en keken haar stralend aan.
„Ja?"
„Zou je mijn laatste woorden wil
len horen?" Ik heb er lang over na
gedacht".
Hannah drukte hem nog steviger te
gen zich aan. „Ja Reino, graag".
Hij scheen haar niet te verstaan.
„Wat wilde je zeggen?" Reino
schudde zijn hoofd, legde een stevige
vinger op de lippen, glimlachte en
stierf. Ze bleef zitten, met zijn hoofd
tegen zich aangedrukt.
Waldorf bestudeerde de kust. Die
heuvel, een mijl voor hem uit, was be
slist Hannahs heuvel: ze hadden een
bocht gemaakt en waren teruggevlo
gen naar het punt van vertrek. Ze
zouden spoedig moeten landen. Hij be
gon te experimenteren. Wanneer je
de gashandels naar je toe haalde,
begon het vliegtuig te dalen. Als hij
nu geleidelijk gas terugnam, zou het
misschien net lukken. Hij trok aan
de handels en de neus van het vlieg
tuig dook naar beneden.
Te vlug. Hij zou voorzichtiger moe
ten zijn. Ze waren nu dichtbij de
kust. Er was niet veel tijd meer.
„Ik ga landen", riep hij.
„Hier ben ik", fluisterde Hannah.
Ze stond vlak achter hem. Ze boog
zich voorover en kuste hem op zijn
hoofd.
„Misschien wipt het vliegtuig een
keer op bij de landing."
„Maak je over mij maar geen zor
gen". Ze nam de andere stoel en
maakte de riem vast. Het vliegtuig
verloor hoogte.
„Nog een ogenblik". Ze zaten on
geveer dertig meter boven het wa
teroppervlak. Het leek een hele af
stand. „Krul je op als een baby. Zo
komen we op de wereld, misschien
is het ook de manier waarop we die
weer verlaten." Hannah rolde zich
op tot een bal. Ze hoorden slechts
de motor en de wind.
„Nu gaat het gebeuren".
Wat konden ze nog tegen elkaar
zeggen? Slechts dingen die ze al wis
ten. Hannah sloot haar ogen en glim
lachte. Waldorf zag de witte golven
groter worden. De oceaan zou goed
voor hem zijn. Het was zijn element.
Hij trok de handels helemaal naar
zich toe en zag het water stijgen.
„Waar het om gaat", zei Hannah,
„is of Yamasaki een tehuis voor pu
blieke vrouwen zal willen bouwen".
Waldorf haalde zijn schouders op.
„Het enige wat we kunnen doen is
het hem schriftelijk vragen. Of beter
nog, we zullen Thalheim het hem la
ten vragen." Ze hadden Reino's geld
niet nodig. Ze moesten er op een ele
gante manier vanaf zien te komen.
Het was erg warm en ze zaten op
het strand voor Hannahs ruïne. Wal
dorf had zich de vorige dag in de
jungle bezig gehouden met het hak
ken van een pad voor zijn kar. Het
pad liep, vanaf de plek waar hij de
kar had achtergelaten naar het
strand. Ze waren sinds het aanbre
ken van de dag bezig geweest met
opladen. Geen van beiden had veel
mee te nemen. De kar was geladen
met schilderijen, Hannahs boeken, do
zen verf, ezels en een stel schone
kleren. Het kleine beetje dat ze ver
der nog bezaten wilden ze achterla
ten. Enfermizo had zich uitgestrekt
op het strand. Hij was blij geweest
hen te zien. Niemand had hem te
eten gegeven en hij zag er wat ma
gertjes uit. Ze waren van plan hem
de vrijheid te geven zodra ze Nicoya
hadden bereikt.
Waldorf stouwde de laatste pakken
schilderijen in een hoek en sprong
van de kar. Hij deed nog een laatste
ronde. Dat scheen alles te zijn. Ze
waren klaar. „Hannah?"
Ze stond naar de heuvels te kijken.
„Vijf jaar. Ik vraag me af wat ik
er al die tijd in heb gezien". Ze
schudde een keer energiek met haar
hoofd en keerde zich naar hem.
„Laten we gaan".
(Wordt vervolgd)
UTRECHT. De laatste werkzaamhe
den van de tweede en beslissende fase
in de reconstructie van het verkeersplein
Oudenrijn tot klaverblad zijn nu begon
nen. Medio november zal dit verkeers
plein officieel worden geopend. De laatste
fase verloopt zeer bevredigend en de uit
voerders hebben zich tot nu toe aan het
schema gehouden.
Dit zei ons ir. D. H. Labrie, werkzaam
bij de directie wegen van Rijkswaterstaat
in Utrecht en ten nauwste betrokken bij
de totstandkoming van dit omvangrijke
projekt.
Tijdens de eerste fase op 7 december
1964 ging de eerste spade in de grond
ontstond ruim acht maanden achter
stand op het tijdschema. Dit tijdverlies kon
in de tweede fase niet meer worden inge
lopen. Met het laatste grote werk van deze
fase (de verharding der noordelijke rijbaan
in de richting Amsterdam) is men nu be
gonnen. Het centrale viadukt lengte 80
'meter en breedte 60 meter is vrijwel
gereed. De uitvoerders zijn nu bezig met
de verdere afwerking: leuningsconstruc
ties, verfwerkzaamheden, aanleg ber
men, de plaatsing van vangrails en de
verlichting. Het hele verkeersplein krijgt
een zogenoemde lijnverlichting (lampen
aan hangkabels boven alle wegen). De tota
le kosten van het vernieuwde plein zul
len volgens ir. Labrie de achttien miljoen
niet teboven gaan.
(Van onze correspondent)
AMSTERDAM. De stichting Centraal
Archief- en inlichtingenbureau inzake het
inzamelingswezen heeft in haar jongste
mededelingenblad de gemeentebesturen
meegedeeld dat het medewerking aan
colportage met Martin Luther King-tegels
door de stichting Dr. Martin Luther King
niet kan aanbevelen.
„Aangezien het niet duidelijk is op
welke wijze de door colportage verkre
gen gelden worden beheerd, casu quo
waaraan deze gelden ten goede komen en
de stichting zich mengt in de interne za
ken van een andere mogendheid achten
wij een beroep op de publieke offervaar
digheid niet juist", aldus het Centraal
Archief.
„Het is onbegrijpelijk dat men onze
actie, die niet politiek gericht is, politiek
interpreteert. Dat wij ons mengen in een
binnenlandse aangelegenheid is een in
sinuatie die nergens op slaat".
Aldus de reactie van de secretaris van
de stichting „Dr. Martin Luther King",
de heer L. F. Marte.
DEN HAAG De minister van Volks
huisvesting en Ruimtelijke ordening, ir.
Schut, is bereid in te stemmen met de
voorgenomen zilverzandwinning in het
gebied van de Brunssummerheide. Hij
heeft daarbij overwogen, dat deze zand
winning dienstbaar gemaakt kan worden
aan de werkgelegenheid en de recreatieve
ontwikkeling van dit gebied. Wel heeft hij
voorwaarden gesteld om de landschappe
lijke betekenis en de recreatieve functie
van dit gebied zo min mogelijk aan te
tasten.
tl /'Vu!
co» »»tfTco'-s&e»
51. De indianenhoofdman hield een lange redevoe
ring, en aan het eind daarvan vroeg hij iets aan Joris.
„Men vraagt mijn ja-woord waarschijnlijkpre
velde die. „Als ik nu nee zeg, raak ik niet getrouwd,
maar wel in ongenade.Wat nu?" Op dat moment
maakte Bill Dollar een foto van het bruidspaar.
Hij drukte op de sluiter van zijn toestel, en daardoor
flitsten alle lampjes aan die hij in de bomen had ge
hangen. Het licht zette de omgeving voor een moment
in een helder witte gloed, en daarna werd het weer
donker. De indianen waren daar echter niet aan ge
wend. Ze schoten vol schrik alle richtingen uit, en
in een oogwenk was er van de huwelijks-bijeenkomst
niemand meer over dan Joris. „Heel aardig.pre
velde deze opgelucht. „Ge hebt me uit de klauwen
van het huwelijk gered. Komaan, laten we ons naar
het schip reppen nu het nog kan! Vóórdat de indianen
bekomen van deze flitsende ervaring.
PA6, PIN60
JAWEL, MAAR
IK HE8 EEN
NIEUWE U1TI/IW-
DIN6 6EDAAN
WAAR
HE, POUE.JE
2AA6T DE TAK
WAAR JE
HOORDE
NIET <r
Het klaverblad Oudenrijn zal geen ver
keerslichtinstallaties meer nodig hebben.
De verkeerslichten die er thans nog wel
zijn, zullen te zijnertijd verdwijnen.
MOSKOU, (AFP). Geologen van het
geologisch instituut van Karelië hebben
honden afgericht voor het opsporen van
nikkel en andere mineralen in de grond.
Dit meldt het Russische blad „Prawda".
Het blad schrijft, dat het experiment
eerst is beproefd met een fox-terrier en
een patrijshond, die erin slaagden nauw
keurig sulfaat en pyriet op enkele meters
diepte op te sporen.
Op het ogenblik zijn vier honden in
dienst. Het denkbeeld om honden voor dit
werk te gebruiken kwam op toen de ge
ologen zich gingen bezinnen op speciale
methoden van opsporing in verband met
de moeilijkheden die ondervonden worden
bij het speuren in de moerasgebied van
Karelië.
(Van onze correspondent)
DEN HAAG. Een 30-jarige Leide-
naar, die voor oplichting terechtstond
omdat hij met ongedekte girokaarten
niet alleen tientallen winkeliers hun
goederen afhandig had gemaakt, maar
die buitendien een aanbetaling op een
woonboot van 16.000 had gedaan met
een ongedekte girocheque, verklaarde
voor de Haagse rechtbank onbewogen
dat hij de woonboot in kwestie voorals
nog als zijn adres wenst te beschouwen.
„Hoe is dat dan mogelijk? Als u met
een ongedekte cheque betaald hebt, zal
de eigenaar de boot nu toch wel aan
een ander verkopen?", vroeg recht
bankpresident prof. mr Van Hattupi.
„Ik heb een verzoek ingediend bij de
Leidse dienst voor Sociale Zaken om
die boot voor mij te betalen", legde de
verdachte uit.
„Het lijkt me onwaarschijnlijk dat ze
't doen", zei een dame van de reclas
sering, ter zitting gehoord.
„Laten we zeggen dat het schandalig
zou zijn", meende de president.
„Maar ze zijn wel erg sociaal voe
lend bij Sociale Zaken in Leiden", wist
de ambtenares.
„Als ze het doen, zouden ze asociaal
voelend zijn", vond prof. Van Hattum.
De officier van Justitie eiste 9 maan
den gevangenisstraf met aftrek tegen
de Leidenaar, waarvan 3 maanden
voorwaardelijk. Uitspraak 3 sep
tember.
DEN BOSCH. De demping van de
Binnendieze met uitzondering van enkele
gedeelten, die een bijzonder waardevolle
bijdrage aan het stadsbeeld leveren, is
gewenst. Dit staat in een rapport van de
Bossche gemeentewerken, dat de gemeen
teraad dinsdagavond in een besloten zit
ting heeft behandeld en dat thans vrij is
gegeven voor publikaties. De toestand
waarin zich zowel het water als de aan
grenzende bebouwingen van deze delta
van stroompjes in de binnenstad be
vonden, zijn reeds lang een grote zorg
voor de gemeente.
Er is een groep die er ven stadsver-
fraaiend object in ziet. Bovendien zijn er
nog de eigenaars van de aan en over de
Binnendieze gebouwde percelen voor wie
het besluit verstrekkende financiële ge
volgen kan hebben.
(Van onze correspondent)
SMILDE. Over enkele dagen zal blij
ken of het bovenste stuk van de t.v.- en
radio-toren Smilde vervangen zal moeten
worden of hersteld kan worden. Op het
ogenblik is een uitvoerig technisch on
derzoek naar de aard van de beschadi
gingen van de stalen mast aan de gang.
Dit onderzoek, waarbij ook de vraag wordt
bekeken op welke wijze een eventueel
herstel moet worden verricht, zal zeer
waarschijnlijk nog wel een paar dagen in
beslag nemen.
Zoals bericht vloog de vorige week een
Amerikaanse Sabre tegen de tui van de
toren.
DJAKARTA (ANP). Een hoge func
tionaris van het Indonesische ministerie
van Sociale Zaken zal binnen enkele we
ken een bezoek brengen aan Nederland
om besprekingen te voeren over de repa
triëring van 3.000 Ambonnezen naar hun
land van herkomst. Dit meldde het Indo
nesische protestantse dagblad „Sinar Ha-
rapan" dinsdag.
Deze Ambonezen verzochten vorig jaar,
naar Indonesië te mogen terugkeren.
DEN HAAG. Het Kamerlid Krosse
(KVP) heeft minister Lardinois van
Landbouw en Visserij gevraagd een einde
te maken aan de vogelplaag op vele fruit-
teeltbedrijven. Tijdens de oogst wordt
ernstige schade aan de vruchten toege
bracht met name door kramsvogels en
spreeuwen. De heer Krosse wil wijziging
van de Jachtwet, waardoor ook op zon
en feestdagen een vuurwapen zal kunnen
worden gebruikt voor het verjagen van
vogels.
ADVERTENTIE
„Wij rijden nu langs het Canal
Grande, waarop de turf gondeliers van
vroeger eeuwen hun kostbare lasten
vervoerden, en zien reeds op grote af
stand de marmeren paleizen van Smil
de, het Pisa van het noorden, dat on
verwachts opbloeide tot een wereld
vermaard toeristencentrum, toen in de
twintigste eeuw een luchtvaartuig in
aanvaring kwam met de televisieto
ren, die daardoor scheef knikte en die
sindsdien uit economische overwe
gingen zorgvuldig scheef wordt ge
houden".
Smilde heeft het aan zichzelf le wij
ten wanneer dergelijke zinnen niet in
de reisgidsen van de toekomst zullen
verschijnen. De kans daarop schijnt
gering te zijn, want niemand heeft een
hand uitgestoken om te verhinderen
het beschadigde kunstwerk weer recht
te zetten. Daarmee gaat de kans ver
loren, die Pisa heeft bènut door de
knoeiers aan zijn toren maar lekker te
laten doorknoeien. Het ding staat nu
bijna onzedelijk scheef, en het blijft
maar schever zakken, waardoor het
behalve een bezienswaardigheid ook
nog een sensatie is geworden. Niemand
die op de toren klimt weet of hij hem
ook weer langs de trap zal verlaten.
Wie er echter werkelijk bovenop zijn,
zijn de inwoners van Pisa. Zij profi
teren van de merkwaardige menselij
ke neiging één scheve toren beziens
waardiger te vinden dan duizend
rechte.
Dat Smilde daarvan niet zal profi
teren komt ook doordat een televisieto
ren een andere bestemming heeft dan
een kerktoren. De scheve toren van
Pisa accentueert de rechtheid van de
kerk ernaast, maar de scheve toren van
Smilde veroorzaakt een vertekend tele
visiebeeld. In alle onnozelheid meen
de de P.T.T. dat daar iets aan gedaan
moest worden. Alsof de televisie iets
anders doet dan een vertekend beeld
geven van wat zich om ons heen op
de wereld afspeelt. Leverde vroeger
een avondje om de huiselijke haard
als gemiddeld ergste ramp een paar
schroeiplekjes van kolen op het haard
kleedje op, nu stapelt de televisie zo
veel vurige kolen op ons hoofd, dat we
het in de diepvrieskast moeten stop
pen om het koel te houden.
Als we tegenwoordig de beeldbuis
uitklikken zijn er in de kamer honderd
napalmbommen geworpen, duizend
mensen vermoord, honderdduizend ver
hongerd. De rest van de avond moet
al gevuld worden door Johnny en Rijk
om het allemaal te kunnen vergeten.
Toch zullen we dat moeten als we die
nacht nog willen slapen. Soms is dat
moeilijk. De televisie heeft ons niets
voorgejokt, ze heeft alleen het wereld
beeld scheefgetrokken door alle ram
pen van de wereld zich in onze huis
kamer te laten afspelen. Hier helpt
geen eerste-hulpdiploma. IJs op ons
blote hoofd is het enige, en dan vluch
ten in de ivoren toren van ons inge
vroren ik, om in betere tijden te ont
waken.
Voor het inslapen zien we nog juist
hoe alles beneden ons scheef staat:
de kerken, de scholen^de hele maat
schappij. Zover het oog reikt zien wij
maar twee andere rechte torens: Pisa
en Smilde.
Kees Stip
(de ideale afmeting voor een moderne haard) 11.15
BRANDSTOFFENHANDEL
Fr. Varkenmarkt 2—10 - HAARLEM - Telefoon 19494 - 14164
Rijksleveranciers.
(Van onze correspondent)
BREUKELEN. Een miljoenenstrop
dreigt voor de gemeente Breukelen. Als
een donderslag bij heldere hemel kwam
vorige maand een ontwerplijst van 72 be
schermde monumenten in de dorpse kern
op het gemeentehuis binnen. En juist daar
is de gemeente al bijna tien jaar bezig
panden aan te kopen voor de sanering.
Voor dit deel van de dorpskern waUnog
geen bestemmingsplan vastgesteld.
Op de aangekochte panden die te zijner
tijd zouden worden gesloopt hoopte de
gemeente een saneringssubsidie tot 80
percent van het rijk te krijgen. Maar nu
is de hele sanering op losse schroeven
komen te staan door de brief van het
ministerie van C.R.M.
O.K., W/f» - JE
SPEL /S UIT,..
RAZENDSNEL DRAAIT DE PROOI ZICH
OM EN SPUIT EEN ZWARTE, INKTACH-
7/66 VLOEISTOF IN DAVY'S RICHT/NÓ...
VERDRAAID! IK ZIE
NIETS Me£R... HIJ IS
ME ONTKOMEN
LEF*
/\- R|v/'LLIAIHS
C PIB
tPitSUm^ïv
(WVV>
1221. Het gebrul in de grot werd lang
zamerhand minder. „Het is gebeurd", zei
de roverhoofdman. „Die man was onge
wapend. tegen zo'n geweldige beer heeft
hij geen enkele kans. Laat dit een lesje
zijn voor de verraders".
Hij wierp dreigende blikken in het
rond, alsof hij verwachtte dat iemand
hem zou tegenspreken. Maar overal ont
moette hij slechts eerbied en zwijgzaam
heid. Zelfvoldaan wees hij weer naar de
grot. „Jaja, zo vergaat het mijn vijan
den'".
„Dan hebben ze het niet slecht", zei
Brammetje, terwijl hij rustig de grot uit
kwam. Hij had een touw achteloos in de
hand en achter hem aan sjokte de stevig
vastgebonden wilde beer.
„Het kan niet.stamelde de een.
„Zonder wapensriep een ander.
„En hij heeft de beer gebondenter
wijl hij geen touw bij zich had", zei een
derde en dat was goed opgemerkt, want
dat was inderdaad het wonderlijkste van
alles.
Hoe had Bram dat gedaan
