VERSLAG VAN
EEN ZOMER
my Binnen 15 tellen klaar:
Nadert socialistisch
Zweden nu zijn
in
tijdperk
einde
PANDA EN DE SUPERSCHAT
POLLE, PELLI EN PINGO
V
elna
ENGEL
iigestipt
Oiw vervolgverhaal
NA ALGEMENE VERKIEZINGEN
Tage Erlander
optimistisch
Gevecht bij Golan
tussen Israel en
Syrië
DDR wijst Duitse
journalist uit
DINSDAG 3 SEPTEMBER 1968
6
En nog door de melkman thuisbezorgd ook!
S...X
Vijf partijen
weel
vAuew!
Vraagstuk
De verfijnde naaimachine
ADVERTENTIE
Een Peruaanse roman door
9)
Het souper begon in een enigszins
geforceerd opgewekte stemming. Don
Evaristo overheerste ogenblikkelijk
de conversatie. Hij was een zeventi
ger, had grijs haar maar zijn ge
laatstrekken waren nog hard en man
nelijk en hij had in zijn energieke ge
baren iets, alsof hij geen tegenspraak
duldde. Hij was een meesterlijk ver
teller. Terwijl wij aten en dronken
vermaakte hij ons met geschiedenis
sen die zich in de streek hadden af
gespeeld. Sommige waren ongeloof
waardig. andere obsceen. Er kwa
men cura's in voor, prefecten, gober-
nadores, landgoedbezitters, dagloners.
Zijn zware stem weergalmde door
de eetzaal, kaatste terug van de mu
ren en wanneer hij lachte dan be
gonnen de glazen op het buffet te
rinkelen. Zijn vrouw was een knap
pe, wat kwijnende en stille Limane-
se, zo jong dat je haar voor een doch
ter van hem kon houden. Hij sleepte
haar als een sierstuk mee op al zijn
reizen. Of als een lintje dat je op je
revers draagt. Zij was niet op haar
plaats in het luidruchtige gezelschap.
Van het begin af aan wisselde zij
blikken van verstandhouding met mij.
We waren beiden kinderen van de
zee en de duinen. Wij hoorden daar
niet in de sierra.
Op een gegeven ogenblik ontstak
don Evaristo in drift. Deze nam bij
hem een boeiende, buitensporige
vorm aan. Hij rukte met zijn vuisten
het brood uit elkaar, sloeg ermee op
tafel en uit zijn mond kwamen woor
den die in staat waren een volwas
sen man omver te kegelen. Hij be
klaagde zich over de indio's van een
van zijn gemeenten, die de onteige
ning hadden geëist van bepaalde ge
deelten van zijn landerijen. Er was
uit Lima al een ingenieur onderweg
met de opdracht om de betwiste lap
grond te bekijken en te rapporteren,
of een onteigening redelijk was.
Is het misschien ingeniero Gonza
les. vroeg Felipe. Die hebben we
in Santiago de Chuco ontmoet. Hij is
nog een paar dagen in Cachicadan ge
bleven maar zal hier wel gauw ko
men opdagen.
Ik hoop dat hij een verstandig
man zal zijn, antwoordde don Eva
risto.
Die simpele zin moest wel een heel
aparte betekenis hebben, want Leo
nardo en Felipe barstten in een luid
gelach uit.
Hoe dichter we bij het moment van
het natafelen kwamen, de te opge
wondener werd de stemming. Ze
praatten allemaal tegelijk. Er was
witte wijn geserveerd die door alle
gasten en ook door Ollanta en Alfre
do, naastig werd aangesproken. Ik
wilde niet achterblijven. Na een tijdje
kreeg ik een zeer vastberaden blik
in de ogen en ik voelde opeens de op
welling om Tuset dwars te zitten. Hij
was me in de afgelopen dagen steeds
minder sympathiek geworden. Toen
het even stil was waagde ik het er
op.
Vanmiddag heb ik met Tuset een
wedstrijd gedaan in bergbeklimmen
en ik heb hem verslagen. En hij is
Julio Ramón Ribeyro
nog wel een serrano terwijl ik hier
pas twee weken ben.
Het was een kinderachtige opschep
perij, maar Tuset werd vuurrood. Ze
lachten allemaal, ook don Evaristo.
De volwassenen feliciteerden me luid
ruchtig. Tusets repliek ging geheel
verloren in de algemene vrolijkheid
maar aan de uitdrukking van zijn
gezicht kon ik zien dat het een bele
digende opmerking moest zijn ge
weest. Aangemoedigd door het suc
ces van mijn mededeling keek ik Le-
ticia aan en voegde er nog aan toe:
Zij kon evenmin meekomen. Leti-
cia werd op slag ernstig; zij werd
bleek en wierp me een korte, ver
schrikkelijk spotachtige blik toe, die
me pijn deed als een steek met een
mes. Maar de anderen stonden reeds
op om naar de sala te gaan, waar we
zouden gaan dansen. Jacinto viel bij
het opstaan voorover en sleurde daar
bij een paar borden van de tafel. Leo
nardo stuurde hem naar bed.
In de sala stond behalve de radio
nog een oude grammola met zwen
gel, zoals je tegenwoordig nauwelijks
meer ziet. Leticia nam op zich om de
platen te kiezen en het apparaat te
bedienen. Zij duldde geen inmenging.
Toen Ollanto ook een keer de gram
mofoon wilde bedienen stuurde zij
hem op een brutale manier weg. Dat
tirannieke gedoe maakte me nijdig.
Tk moest bij mezelf toegeven, dat Le
ticia toch een naarling was.
De muziek was armzalig: paso do-
bles, oude foxtrots uit de tijd voor de
oorlog, militaire marsen. Maar nie
mand die er zich iets van aantrok.
Ze dansten allemaal. Leticia met zulk
een onweerstaanbare bevalligheid,
dat de mannen zich al spoedig om
haar verdrongen om met haar te dan
sen. Ik zag van mijn hoekje uit hoe
zij van de ene arm naar de andere
wervelde, slank en lang op haar ho
ge hakjes, en met het hoofd kaars
recht opgeheven. Ook Felipe stond
naar haar te kijken en hij rookte hef
tig. Daniel, die met de Limanese een
kringetje had gedraaid, had dat moe
ten opgeven en was slap op een sofa
neergevallen.
Ik keek weer naar Leticia. Het ver
langen kwam bij me op om haar te
vernederen. Haar vrolijkheid waar
aan ik niet kon deelnemen en haar
opdringerig zelfbewustzijn ontketen
den een niet te onderdrukken gevoel
van wrok in me. Zonder zich aan ie
mand over te geven danste zij, met
de ogen half dicht, sensueel opgaan
de in de muziek. Een keer kwam zij
in Tusets armen langs me. Hij keek
me aan en moest lachen.
Moet je nu die kleine Limeno eens
zien. Keurig opgedoft, maar dansen
kan ie niet.
Om hem te logenstraffen inviteer
de ik de Limanese, de vrouw van don
Evaristo. Maar na twee foxtrots, die
ik weinig soepel danste, liet ze mij
met een beminnelijke verontschuldi
ging staan. Het dansen was intussen
onstuimiger geworden. Het leek als
of we voor een orgie stonden. Leonar
do en don Evaristo omhelsden elkan
der om de haverklap en sloegen el
kaar op de schouders.
(Wordt vervolgd).
yoghurt
limonade
siroop
vla-flip
(Van onze correspondent,
Henk Ruyssenaars)
STOCKHOLM „Wij in de socia
listische partijleiding zien de verkie
zingsuitslag als zeer ernstig. Er is
zonder twijfel sprake van een verlies
ter grootte van een aardverschuiving,
en we kunnen de mogelijkheid van
het uitschrijven van nieuwe algemene
verkiezingen niet uitsluiten". Het is
pas twee jaar geleden dat de Zweedse
sociaal-democratische premier, Tage
Erlander, dit commentaar gaf. Dat
was ter gelegenheid van de in sep
tember 1966 gehouden gemeenteraads
verkiezingen, waarbij de 3ociaal
democraten niet minder dan 8,2 per
cent van hun aanhang verloren.
Premier Erlander, die sedert 1946 met
zijn partij in Zweden aan de macht is,
weet toen dit grote verlies aan het ver-
soberingsbeleid dat men gedwongen was
te voeren, maar zei tevens te verwachten
dat de afvalligen teruggewonnen zouden
kunnen worden. Van 1932 af heeft Zwe
den een socialistisch bewind.
OP 15 SEPTEMBER zullen In Zweden
parlementsverkiezingen worden gehon
den. Dan zal moeten blijken of „de
eeuwig zingende wind" in de Scandina
vische en Finse bossen zjjn anti-socialisti
sche kracht heeft verloren. In Noorwegen
en Denemarken zijn de socialistische rege
ringen reeds geveld, in Finland zijn de
socialisten slechts met moeite op de been
gebleven.
Scandinavië, eens een voorbeeld voor
alle socialisten op aarde, heeft de afge
lopen tijd over de gehele linie een ach
teruitgang voor de socialistische partijen
beleefd. Nu is de mogelijkheid groot dat
ook Zweden de oppositionele storm niet
meer kan weerstaan, en dat er een einde
zal komen aan het socialistische tijdperk.
De verkiezingscampagne is langzaam
maar zeker op volle toeren gaan draaien,
en vrij naar Amerikaans voorbeeld trek
ken de partijleiders door stad en land
om de goegemeente te overtuigen van
hun uitstekende politieke bedoelingen.
Er zijn vijf partijen waarmee rekening
moet worden gehouden:
De grootste en oudste partij, de so
ciaal-democratische, gesticht in'1889,
l
61. Waterpolitie-agent Dobber voer zijn scheepje
langszij de motorboot van Panda en Bill Dollar, en
klom aan boord.
„Wat is hier aan de hand?" gromde hij argwanend.
„Waarom worden hier meubelen in het water gegooid?
Zijn jullie soms smokkelaars?"
„Nee hoor,", zei Panda. „Dit is meneer Dollar en ik
ben Panda. We zijn echt onschuldig. Maar er is een
spook, en die doet vervelend in mijn hut, ziet u?"
„Ik zie niets", sprak agent Dobbers bars. „Maar
ik zal een kijkje gaan nemen. Reken daar op! Spook-
hah! Je wilt me zeker op een dwaalspoor brengen.
Maar daar tuin ik niet in!"
Met die woorden stapte hij vastberaden naar Panda's
hut, toe en keek daar naar binnen.
„Hoei!" riep de Vliegende Zeelander hem tegemoet.
„Scheer u weg. Anders zal ik u raasdonderen!"
Zo sprekend greep hij zijn zwaard maar de politie
man was alweer haastig op de terugtocht.
MAAR WAT EEN RARE
BRAMÖ...MM LOOPT
KUK EENS. NU IS ER
DAAR 8RAMD
NOU JA, Deze BRAND
IS IN Het WATER 6E
OOI"
DAN ZIJN WE ER TENMINSTE
NIET VOOR NIETS I
en sedert 1932 aan de macht. Partij
leiding: premier Tage Erlander, die
hoopt na 15 september in zijn ambt
te kunnen blijven. Zo'n zeventig per
cent van de arbeiders stemde per
traditie op de sociaal-democratische
partij, die verder ook aanhangers
heeft in de middenklasse.
De liberale partij onder leiding van
Sven Weden, waarvan het partijpro
gramma is gebaseerd op een sociaal
liberalisme. Deze partij ondervindt de
meeste steun van de pers in het alge
meen en heeft haar aanhang voor
namelijk in de middengroepen.
De betrekkelijk kleine centrumpartij,
ontsproten aan de vroegere boeren
partij, ongeveer honderdduizend le
den, onder supervisie van Gunnar
Hedlund. Zij steunt op een uitste
kende organisatie, waarvan het beste
bewijs wel is dat meer dan de helft
van de kiezers die op de partij stem
men tevens lid is van de partij. Het
is een unicum in het Zweedse partij
wezen, aangezien men er geen kies
plicht kent.
Dan is er de conservatieve partij,
aangevoerd door de jonge en ener
gieke Yngve Holmberg, bekend als
de John Kennedy van de Zweedse
politiek -vanwege zijn persoonlijke
verschijning. De impopulaire maatre
gelen die de partij in het verleden
nogal eens voorstond, onder andere
besnoeiing van het sociale welvaarts
budget, heeft haar de leidende positie
vrijwel ontnomen. Daarentegen wor
den de conservatieven wel sterk ge
steund door de pers. De partij heeft
zo'n 250.000 leden.
Als hekkesluiter de Zweedse com
munistische partij, die meer roze dan
rood is. De leiding is in handen van
Carl Hermansson, die zich in 1966
na de gemeenteraadsverkiezingen
zeer verheugd toonde over de groot
ste winst: 2.7 percent. De partij kreeg
6,6 percent (277.060 stemmen). Een
typisch staaltje voor deze partij was
onlangs het uitloten van een kapita
listische Mercedes in een loterij ten
bate van de eigen partij (hetgeen
geen verwondering wekte bij de
eigen aanhangers).
Daarnaast bestaat er een aantal splin
terpartijtjes, die niet groot genoeg zijn
om vermeld te worden, maar wel interes
sant zijn uit een ander oogpunt. Zij vor
men namelijk voor een groot deel de
zwakte van de burgerlijke partijen die
de onderlinge verdeeldheid amper kun
nen camoufleren.
In de op gang zijnde verkiezingscam
pagne zijn. naast de gebruikelijke aan
tijgingen (te weinig woningen, te
belastingen, te hoge levenskosten)
het adres van de sociaal-democraten,
nig nieuwe slogans te ontdekken.
hoge
aan
wei-
Het grote oppositionele vraagstuk was
tot dusverre: geven de socialisten de
macht uit handen als zij niet de absolute
meerderheid van de stemmen krijgen?
(Tot dusverre regeerden zij al met een
Tweede-Kamerminderheid 113 zetels
van de in totaal 233). Desgevraagd heeft
premier Erlander ons overigens eens ver
teld dat als zijn partij geen vijftig
percent van het totaal aantal stemmen
zou verkrijgen, zij inderdaad het bewind
in handen van de oppositie zou geven,
en zeer waarschijnlijk direct na de ver
kiezing.
Premier Erlander uitte bij die gelegen
heid zijn verwondering over het feit dat
de oppositie nog steeds geen duidelijk
programma had gepresenteerd, zo kort
voor de verkiezingen. „De verdeeldheid
onder de drie oppositiepartijen, centrum,
liberalen en conservatieven, is ongetwij
feld veel groter dan wordt toegegeven in
de debatten", meende hij. Hij ontkende
geruchten dat in sociaal-democratische
kringen zou worden gevoeld voor een
positieversteviging door middel yan een
coalitie met de communistische partij.
Het optimisme van de premier is even
groot als dat van zijn politieke mededin
gers naar de macht, maar niet te ont
kennen valt dat in Zweden steeds meer
burgers zich ervan bewust geworden zijn
dat de sociaal-democraten niet het mono
polie bezitten van het paradijs op aarde.
Veel is er ten goede veranderd sedert de
jaren dertig, maar de aloude socialisti
sche slogans hebben afgedaan en de jon
gere kiezers de kiesgerechtigde leef
tijd werd in 1966 van 21 op 20 jaar ver
laagd wensen nieuwe bezems die
schoon vegen.
De uitslag van de komende verkiezin
gen is uitermate ongewis: vrijwel nie
mand waagt zich aan voorspellingen
uitgezonderd de partijleiders natuurlijk,
die zich stuk voor stuk op hun komende
regeringsperiode verheugen.
n
DAMASCUS (Reuter) Twee Syrische
militairen zijn gesneuveld bij een scher
mutseling gisteravond in het bergachtige
gebied van Golan tussen Israëlische en
Syrische troepen.
Israëlische troepen zouden met machi
negeweren vanaf pantserwagens gescho
ten hebben op Syrische stellingen, die het
vuur beantwoordden.
HAMBURG (Reuter) De literaire en
toneelcriticus van het Westduitse onafhan-
hankelijke blad „Die Welt", Jost Nolte, is
zondagavond uit Oost-Duitsland uitgewe
zen omdat hij de Russische invasie in
Tsjecho-Slowakije heeft vergeleken met
die van de nazi's.
Vorige week had hij deze vergelijking
in een artikel gepubliceerd met stukken
uit edities van „Neues Deutschland", het
voornaamste Oostduitse communistische
dagblad, en het naziblad Völkischer Be-
obachter.
Twee uur na zijn aankomst in Leipzig
werd hij bij het perskantoor van de Leip-
ziger Messe ontboden, waar hij te horen
kreeg dat hij onmiddellijk moest vertrek
ken.
Italië is tegenwoordig een heel be
trouwbaar land om je vakantie door te
brengen. Struikrovers zijn er niet meer,
allicht niet, want er staan zoveel strui
ken dat niemand er een lire voor geeft,
Alleen de top van de Vesuvius waar
ik dit jaar mijn vakantie uitzat is ta
melijk kaal, maar ik zit er graag om
dat je zo mooi Napels kunt zien zon
der te sterven van de vliegsteken, en
zonder die voortdurende dreiging van
de Vesuvius op de achtergrond.
Toen ik daarboven een Nederlandse
krant opsloeg, zag ik dat de gevaren
die ons bij onze afwezigheid in het eigen
land kunnen bedreigen niet onderdoen
voor de risico's die door onze reisver
zekering worden gedekt. Een inwoner
van Amsterdam, zo las ik. vond bij zijn
terugkeer zijn huis opengebroken en een
deel van zijn inboedel verdwenen, waar
onder een tafel, vier stoelen, een bank,
een wandmeubel, enkele koperen vaas
jes, een antieke schuiftrompet en een
antieke televisie. De opsporing van de
inbreker bleek niet moeilijk, maar zijn
voorgeleiding wel, want de dader bleek
de deurwaarder te zijn, die zijn breek
werk had verricht onder het toeziend
oog van de politie. De vermiste goede
ren werden bij executie verkocht en
brachten een bedrag van f 219 op.
De bewoner vond dit geld natuurlijk
niet bij zijn thuiskomst op de tafel,
die trouwens was meeverkocht. Het was
besteed om er een schuld mee af te los
sen van f 38,50, die de betrokkene hard
nekkig had geweigerd te voldoen na
aanschaffing van het populair-weten
schappelijke werk „De Wondere wereld
der dieren".
In de wondere wereld der mensen
doet zich in zulke gevallen het ver
schijnsel voor dat iedereen zich schaart
achter de wanbetaler die met zijn die
renboek op kosten van de uitgever met
vakantie gaat. Ik doe daar niet aan
mee. De deurwaarder heeft zelf ver
klaard dat dit een normale procedure
is. Het recht moet zijn loop hebben,
zelfs al is dat de loop van het pistool
waarmee hij volgens zijn eigen ver
klaring gewoonlijk de deursloten van de
te betreden panden kapot laat schie
ten. In dit geval was de schutter die dit
gewoonlijk voor hem doet ook al door
vakantie afwezig, zodat de deurwaarder
zijn toevlucht moest nemen tot een
breekijzer zoals dat ook door normale
inbrekers wordt gebruikt, een ruwheid
die hem duidelijk tegen de wetsge-
trouwe gorst stuitte.
Terwijl ik op de rand van de krater
met sympathie aan de deurwaarder
lacht, schoot het mij plotseling te binnen
dat ik al sinds jaren heb geweigerd het
abonnementsgeld te betalen voor het
iveekblad „Ons Knippatroontje" een uit
gave van de Bond van Knippatroons,
omdat ik daar niet op geabonneerd ben.
In mijn verbeelding zag ik mijn woon
plaats terug als een krater, op de rand
waarvan een briefje wapperde: „Ge
achte heer. Daar de kanonnier die ge
woonlijk deuren voor mij opent maze
len heeft, heb ik tot mijn spijt gebruik
moeten maken van een klein formaat
kernwapen. Aangezien het resultaat
onverkoopbaar is, verzoek ik u uw
abonnement op „Ons Knippatroontje"
alsnog te voldoen. Uw deurwaarder"
Voor het eerst sinds jaren hebben ze
in Napels de Vesuvius weer vuur zien
spuwen.
Kees Stip
ADVERTENTIE
Dealer voor
Haarlem en
omstreken
GROTE HOUTSTRAAT 181 HAARLEM
uw adviseur vóór en né de koop
IK
DRAA6 6EEN
DUIKSPUCCEN
-JE KUNT
niets BEWIJ
ZEN...
IK BEN ALLEEN
MAAR EEN MAN WE
VAN GEINTJES HOUer'
IK DENK DAT WE JE
DU/KSPUUEN WEL ERGENS
AAN HET STRAND ZULLEN
VINDEN. VOOK0OPI6 KUN
JE Die TOCH NIET MEER
GEBRUIKEN, SATAN!
ZEKER! MAAR DE
TUD VAN HET
CARNAVAL 1$
VOORBIJ f
DAT SATANSMASKER VER80R6
ZIJN DUIKBRIL. EN MONDSTUK. DE
CAPE MASKEERDE ZIJN ZUURSTOF
TANK EN IUCHTSLAN6...D/TISEEN
ZAAKJE VOOR DE POLITIE.
A.lllfJil IIAIUS
1231. De scherpe katteogen van Karo
bermerkten al snel de geheimzinnige,
duistere figuur aan de kade.
Fluisterend lichtte hij Tutu in.
„We moeten ons verbergenals je
het mij vraagt is het om ons te doen.
misschien heeft het er wel iets mee te ma
ken, dat Bram niet is teruggekomen."
Tutu giechelde een beetje minachtend,
maar deed toch wat Karo zei, want in zijn
hart was hij het met de scheepskat eens.
Verdekt opgesteld bleven beiden toekij-
ke, en inderdaadspoedig maakte
zich de donkere gestalte los van de omrin
gende schaduwen. Over de kade gleed de
geheimzinnige bezoeker naderbij. Bij de
loopplank aarzelde hij even, maar toen
zette hij toch voet aan boord.
Rrrranggggg!
Razendsnel schoot Tutu toe en voordat
zelfs Karo begreep, wat hij doen wilde,
had de papegaai de donkere sluier van
het hoofd van de indringer gerukt.
Karo rolde bijna ondersteboven van
verbazing.
„Omaoma Fok riep hij
uit.
