Veiligheidsman G. Leuring (93)
oudste gepensioneerde
m
■M
Herinneringen aan vroeger tijd
itflT
mim
Vele en goede
herinneringen
RPr^
1
I
I I
so JAAR HOOGOVENS IJMUIDEN
R.,
I m
i
p;
Wm-
- f
WÈÈË
rJ I
1
I J|: Égl 1
BRIP Mita
V
(Van een onzer verslaggevers)
IJMOND De mens in het bedrijf
is een niet te verwaarlozen factor.
Bij Hoogovens werken meer dan
18.000 mensen. Wij hebben er op deze
pagina één uitgekozen, die met recht
kan zeggen te behoren tot de man
nen van het eerste dur. Het is de oud
gediende, gepensioneerde veiligheids
man G. Leuring, 93 jaar, maar nog
op-en-top een Hoogovenman. Een
oud-medewerker, die nog dagelijks
terugdenkt aan die begintijd, maar
ook nog dagelijks meeleeft met het nu
jubilerende bedrijf. Een man boorde
vol herinneringen.
IIM
.\';v.:.\'
(Van een onzer verslaggevers)
IJMOND. Een man, die al 28 jaar
pensioen geniet van Hoogovens is G. Leu
ring, Arendsweg 75 in Beverwijk. Met
zijn 93 jaar is hij de oudste gepensioneer
de van het bedrijf. Een van de mannen
van het eerste uur, die op 12 oktober 1921
in dienst trad van een nog niet draaiend
Hoogovenbedrijf en wiens naam nog
wordt herinnerd door de eerste directeur
van Hoogovens, de 80-jarige ir. A. H.
Ingen Housz, die een rustige levensavond
geniet in Brummen, na geruime tijd pre
sident-directeur geweest te zijn van de
ze basis-industrie.
De heer Leuring heeft geholpen bij de
opbouw van de eerste hoogoven en herin
nert zich nog uitstekend de dag waarop
deze ontstoken werd door mevrouw Wenc
kebach. Stevig zuigend aan zijn pijp ver
telt hij in de gezellige achterkamer van
de woning aan de Arendsweg hoe hij en
zijn echtgenote mevrouw J. Leuring-Kaan-
dorp vijf jaar in de Breesaap gewoond
hebben. De kinderen speelden toen vrij
op het terrein en nabij de Buitenhaven.
Hij woonde aan de Tuinderslaan, vlak bij
de oude slakkenberg. Wanneer de slak-
kenpan geleegd werd in de avonduren
dan ging zijn vrouw buiten de was bin
nenhalen vertelde hij. De gloeiende
slakkenmassa namelijk verspreidde zo
veel licht, dat je er gemakkelijk buiten
kon rondzien zo herinneren zij zich.
Vanaf 1929 wonen zij in Beverwijk, waar
zij in de loop der jaren acht maal zijn
verhuisd. Maar alle verhuizingen ten spijt
het adres van het echtpaar Leuring werd
bij Hoogovens steeds nauwkeurig bijge
houden. Zowel in verband met het pen
sioen als in verband met de band welke
nog steeds bestaat met de gepensioneer
den. Een band welke aan beide zijden nauw
aangehouden wordt. Alles wat Hoogovens
betreft, interesseert de heer Leuring. De
groei van 't bedrijf, de maatregelen, welke
genomen worden, kortom de gehele gang
van zaken houdt hij goed bij. En als hem
eventueel iets mocht ontgaan, dan h ooi t
hij dat wel op de jaarlijkse gastdagen
voor de oud-gedienden, welke het bedril"
organiseert. Dat zijn hoogtepunten deze
gastdagen en als het maar even kan is de
heer Leuring aanwezig. „Je bent de oudste
gepensioneerde of niet", zegt hij „en
dan ben je wel verplicht te komen Hl]
lacht hartelijk bij deze woorden. Want al
mag de heer Leuring dan oud in jaren
zijn, zijn geest is jong. Daarom ook, dat
hij absoluut voornemens is, met zijn
vrouw aanwezig te zijn bij het in uit
zicht gestelde jubileumfeest, dat in de
Sporthal van Hoogovens wordt gehou
den en waar de laatste nieuwtjes dan
ongetwijfeld zullen worden uitgewisseld.
Speciaal die ten aanzien van de bedrijfs
veiligheid interesseren hem. Hij was na
melijk veiligheidsman bij de electrische
kraan in het ijzerpark, toen hij met pen
sioen ging. Deze kraan en uiteraard ae
eerste hoogoven vormen „oude liefdes -
en die roesten niet. Dat bleek ons heel
duidelijk in het gesprek met deze pio
nier van het eerste Hoogovenuur.
V- kt 'i
f nis*
x\ v -al 0 I x I
■M
iMiii
- - x,;.x
•f M
Daarom ook staat hij op deze pagina
afgebeeld. De pagina van de herinnerin
gen aan vroeger tijden. Allereerst doet
daaraan denken de oude hoofdingang,
waarboven het portret van het echtpaar
Leuring troont. De vroegere toegangspoort
tot het bedrijf, in de tijd toen er nog maar
één portier was om de bezoekers toe te
laten. De nieuwe toegangspoort, rechts
daarvan, een onderdeel vormend van het
hoofdkantoor van de Koninklijke Neder
landse Hoogovens en Staalbedrijven steekt
daar wel sterk bij af. Honderden vinden
in dit kantoor hun dagtaak. Duizenden
gaan dagelijks onder de grote toegangs
poort door op weg naar of van hun werk.
Hun aantal is tal van veelvouden groter,
dan van het aantal dat in de begintijd
naar en van die eerste hoogoven en de
bijbehorende fabrieken ging. Doch zo is
de situatie ook in het hoofdkantoor van
nu, vergeleken bij die van vroeger. Vroe
ger deed dienst als hoofdkantoor de oude
villa „Bleyenhoeve", waarvan een deel
nog overeind staat. In die villa had de
Hoogovendirectie haar hoofdkantoor.
Daar ook is zij lange tijd het
middelpunt geweest van al die activitei
ten, welke het bedrijf zo'n groei deden
doormaken. In de loop der jaren groeide
het bedrijf, groeide het aantal taken en
groeide daarmede verhoudingsgewijs
dan het aantal stafleden. De directie
kreeg een adjunct-directie. De eerstge
noemde groep werd Raad van Bestuur,
de adjunct-directeuren werden directeur.
In Bleyenhoeve zou daarvoor geen plaats
meer geweest zijn, doch toen de laatstge
noemde ontwikkeling zich voordeed, huis
de men reeds in het hoofdkantoor. En ook
dit hoofdkantoor is weer te klein gewor
den. Onlangs nog berichtten wij, dat een
deel van de nieuwbouw naast het Oplei
dingscentrum aan de Wenckebachstraat
dienst gaat doen als een filiaal van het
hoofdkantoor.
Daarmede is dan de naam gevallen van
Opleidingscentrum. De opleiding van het
personeel. Dat kent Hoogovens reeds van
af kort na het begin. Dit geschiedde in
het vroegere Casino op deze pagina
afgebeeld onder „Bleyenhoeve". De „leer
lingen" zaten daarin aan gezellige tafel
tjes met kleedjes erop en zagen hun les
sen voorgeschreven op een schoolbord-
op-een-ezel. Ook van dit Casino staat nog
een deel van het vroegere gebouw over
eind.
Een andere en tevens laatste herinne
ring op deze pagina geldt de huizen aan
de vroegere Nieuwe Zeeweg, thans Staal-
havenweg geheten. Woningen voor opzich
ters waren het, gebouwd vlakbij het be
drijf, zodat deze personeelsleden direkt
aanwezig konden zijn als het nodig was.
De buurt heette vroeger in de volksmond
..de blinde ezel" een betiteling, waarvan
niemand ons de oorsprong heeft kunnen
vertellen. Zelfs niet de heer Leuring.
HS - <*<sy~m
