POLLE, PELL1 EN PINGO
VERSLAG VAN
EEN ZOMER
dan
anders
andere
Luchtvaartmuseum ook
cultureel van belang
PANDA EN DE IMP
Omdat vader soms
blauw van de kou van
z'n brommer komt
gestipt
Minister Bakker bij begroting:
11
Ons vervolgverhaal
constante kwaliteit
fy
DINSDAG 24 SEPTEMBER 1968
ik moer
7sj/ie
vemsBEum-
Kees Stip
Daarom, daarom,
daarom: Davitamon io.
Elke dag. Allemaal.
NIEZEN,,
HA-HAA.
PlNGÖ SLAAPT 20 VAST, ÖAT
HIJ VAN MUN GETIMMER
NIET EENS WAKKER WORDT.
BAT BEO IS TE KLEIN VOOft ONS DRIE9N. IK
80ÜW ER VLUG N06 EEN 8E0 BIJ \j
KERO l/OOR EEN
r DIE PI LOOT WAS SU MN Al
MAATSCHAPPIJ VERZEKERD l/t
hale miljoen, met uerdui
VCLAUSULE
HA HA! EEN SPEUR-
NEUSJE MET MAKE
UP EROP'
IK BEN HOLLY
HAWKS, ASSURANTIE-
DETECTIVE.
WIE SENT U
EISEN LIJK
1249.Slechts af en toe gestoord door
de koe, die op de melkbus wachtte hield
oma haar verkiezingsrede. Als Billy Fok
géén familie was geweest zou zij heb
ben kunnen vertellen, dat deze niet tegen
vislucht kon en alleen maar burgemees
ter wilde worden om het vissen te kun
nen verbieden. Maar zelfs van een slech
te neef zei je zulke dingen niet, en daar
door klonk haar rede niet zo overtui
gend.
Veel meer aandacht kreeg dan ook Bil
ly Fok, die zei dat hij alles beter zou doen
dan een ander, en dat hij de juiste man
op de juiste plaats was. Alleen de koe
draaide hem onbeleefd de rug toe, maar
daar gaf Billy niet om, want koeien mo
gen toch niet stemmen.
Vlakbij Billy Fok stond de aanplakker
in vervoering te luisteren. Tutu zette zich
op zijn schouder en kuchte.
„Ben jijBrrrammetje?" vroeg
hij gespannen.
Ean Peruaans* roman door
Julio Ramön Riboyro
Na enige tijd kwamen we aan een
bredere plek, waar geen teken van
begroeiing meer was te zien. We ga-
lopperden verder over de naakte rot
sen. Het ravijn leek twee keer zo
diep. Heel ver in de diepte bevond
zich een groene lagune. Het water
was een roerloos vlak. Daniel vertel
de me dat een steen een minuut no
dig had om het water te bereiken.
Hij verkeerde die dag in een goed
humeur en offreerde me zelfs siga
retten. Ik bedankte.
Tenslotte kwamen we aan het
moeilijkste stuk. Felipe reed voorop,
Daniel onmiddellijk achter hem, ik
was de laatste. Opeens gebeurde er
iets dat verschrikkelijke gevolgen
had kunnen hebben. Misschien had
ik het me alleen maar verbeeld.
Maar hoewel het moment zelf me
ontging, leek het me naderhand toch
alsof Daniel zich over de hals van
zijn muildier had gebogen en de hand
uitgestrekt. Op hetzelfde ogenblik
steigerde het muildier van Felipe en
wendde zich met een ruk naar links.
Een seconde lang zweefden zijn ach
terbenen boven de afgrond. Dan
wierp het zich met zijn volle ge
wicht tegen de rotswand aan en
slaagde er als door een wonder in
zich op de richel staande te houden.
Felipe kon aanvankelijk geen woord
uitbrengen. Hij had zijn armen om
de hals van zijn rijdier geklemd.
Daarna draaide hi zich om in het za
del. Hij was verschrikkelijk bleek.
Zijn ogen waren paars omrand.
Ik zag me daar beneden al liggen,
riep hij met een geforceerde glim-
lache.
Hij zal wel door een steensplinter
zijn geraakt, antwoordde Daniel koel,
met zijn hand naar het muildier van
Felipe wijzend.
Dat bracht me aan het peinzen.
Ik moest denken aan de jachtpartij
bij de eendenpoel, toen er een kogel
vlak langs Felipes schouder was ge
gaan. Een heleboel andere dingen
begonnen me nu ook duidelijk te
worden; de boodschap die Felipe aan
de gringa had laten overbrengen, de
onverwachte terugkeer van de dron
ken Daniel, de blikken die deze drie
mensen bij het avondeten steeds met
elkander wisselden, de stille rivali
teit tussen de boekhouder en Felipe
en tussen de „gringa" en de andere
vrouwen op de hacienda.
Felipe was zichzelf weer geheel
meester en reed door. Om zijn schrik
geheel te verjagen begon hij te zin
gen. Daniel daarenten werd stil. Pas
toen we bij de mijn waren aange
komen en ik het achterdeel van Fe
lipe's muildier nader bekeek ontdek
te ik een nauwelijks zichtbare brand
wond. Die moest veroorzaakt zijn
door een brandende sigaret. Ik zei
er aanvankelijk niets van. Ik was
er niet zeker genoeg van. Voordat
Felipe de dag daarop naar San Ga
briel terug ging, kwam hij naar me
toe om me een paar adviezen te ge
ven en afscheid van me te nemen.
Wanneer je je verveelt kom dan
weer terug, zei hij. Maar hou
het op zijn minst een paar weken
vol. Daardoor laat je Leonardo zien
dat je een man bent. Misschien zie
je me weer over een week of twee.
Kan ik in San Gabriel nog iets voor
je doen?
Ik kon me niet meer inhouden.
Felipe! Neem je in acht voor
Daniel.
Waarom zeg je dat? vroeg hij
verrast.
Je muildier heeft een brandwond.
Felipe zette een ernstig gezicht en
keek me met een strenge blik aan.
Ik hou niet van lui die alles zien,
antwoordde hij en hij liep de barak
uit.
Ik volgde hem tot aan zijn muil
dier. Daniel zat reeds in het zadel en
wachtte bij het begin van het pad.
Rij maar vooruit, riep Felipe hem
toe. Bij de bergpas haal ik je
wel in.
Mijn gezicht moet een zekere be
zorgdheid hebben verraden, want
Felipe wendde zich naar me toe en
zei:
Maak je maar niet dik. Mij ge
beurt niks. Heb je nog een bood
schap voor Leticia?
Ik dacht erover na wat hij met die
vraag wou. Maar Felipe lachte al
weer. Hij woelde met zijn hand door
mijn haar.
Ik zal je iets vertellen, ging hij
verder. Vrouwen zijn net als de
vruchten aan een boom. Alleen die
rijp zijn vallen je vanzelf in de hand.
De anderen moet je zelf van de tak
plukken.
Hij gaf zijn rijdier de sporen en
verdween, zonder zich een enkele
maal om te draaien, over het pad.
En zo begon dan mijn onwezenlijk,
mijn onvergetelijk leven als mijn
werker. Die naam gaf ik er althans
aan, ofschoon mijn werk slechts be
stond in het maken van ritten over
het terrein van de mijn, een enkele
inspectie bij het werk in de mijngan
gen en wat zeer zelden gebeurde
het helpen van de peones bij het
wassen van de erts. Daarvoor betaal
de oom Leonardo me een salaris uit,
dat gedeponeerd werd in de kas van
de hacienda.
Ik "Sloot onmiddellijk vriendschap
met de opzichter van de mijn, in
wiens barak de enige menswaar
dige ik woonde. Hij was een mes
ties van tegen de zestig en stokdoof.
Hij miste drie vingers aan de rech
terhand. In zijn jonge jaren was hij
schrijnwerker geweest, tot hij we
gens het verlies van zijn drie vin
gers naar andere mogelijkheden voor
het verdienen van de kost had moe
ten uitzien. Mijn oom Felipe had
hem ontdekt in Lima. waar hij doel
loos rondzwierf; uit medelijden met
zijn toestand had Felipe hem toen als
opzichter aangesteld.
Zijn werkzaamheden als opzichter
waren weer beperkt. Het grootste
deel van de dag bracht hij bibberend
van de kou in de barak door, of hij
kafferde de indio's uit. hij dacht met
heimwee aan zijn vrouw of bekeek
voor de zoveelste keer de foto's in
de tijdschriften die hij al helemaal
van buiten moest kennen. Hij droeg
steeds een sjaal om hoofd en oren
gewikkeld, wat hem een schilderach
tig uiterlijk gaf. Zijn dikke overjas
met veel gaten erin trok hij zelfs
niet uit wanneer hij ging slapen.
(Wordt vervolgd).
caballero
Toneelspeler en TV-acteur Guido de Moor
25 STUKS f 1.50 - EEN LAURENS PRODUKT
Het Nationaal Luchtvaartmuseum, zo
blijkt uit de begroting van Verkeer en
Waterstaat, krijgt over de jaren 1968 en
1969 telkens 500.000 als bijdrage in de
bouw van een museumgebouw op het
nieuwe Schiphol. Voor 1968 zal alsnog een
aanvullende begroting worden ingediend.
Het huidige museum is door de bouw van
het nieuwe Schiphol onbruikbaar gewor
den. De luchthaven heeft het gebouw voor
andere doeleinden nodig, bovendien ligt
het nu onbereikbaar voor het publiek
buiten het eigenlijke vliegveld.
Het museum heeft behalve als bedrijfs-
museum ook door zijn cultureel, opvoed
kundig en wetenschappelijk belang, zijn
bestaansrecht voor de Nederlandse sa
menleving duidelijk bewezen, zegt de me
morie van toelichting.
Minister Bakker, aldus deze memorie,
overweegt de gemeenten meer armslag
te geven bij hun parkeerbeleid. Hij zal
met voorstellen komen om het de ge
meentebesturen mogelijk te maken de
maximum parkeerduur op een langere
tijd te Stellen dan het reglement verkeers
regels en verkeerstekens 1966 thans toe
laat. Daarbij kan nagegaan worden, in
hoeverre een naar plaats en tijdstip ver
schillend prijzensysteem kan bijdragen tot
een effectiever gebruik van parkeermoge-
lijkheden („prijsmechanisch parkeren").
Voorzieningen zullen worden getroffen
om de capaciteit van het in 1972 in ge
bruik te nemen verkeersleidingscentrum
bij Maastricht zo op te voeren dat dit
op de voor de jaren '70 te verwachten
drukte berekend is. Het Eurocontrolcen-
trum Maastricht, dat aanvankelijk was
opgezet om het verkeer te beveiligen
in het hogere luchtruim boven het Bene-
luxgebied en Noord-Duitsland, zal nu ook
het overige gebied van de Bondsrepubliek
bestrijken.
In het internationale verkeersleidings
centrum in Maastricht zal werkgelegen
heid ontstaan voor 350 tot 400 personen,
als verkeersleidings-, technisch, admini
stratief en huishoudelijk personeel. Ne
derland zal hierbij een evenredig aandeel
moeten leveren. In Luxemburg zal nu
een opleidingsinstituut komen voor ope
rationeel en technisch personeel.
Bij de vreugdedans die u waarschijn
lijk hebt uitgevoerd toen u uit de troon
rede vernam dat onze betalingsbalans
er goed voorstond, zal het u misschien
zijn ontgaan dat één van de oorzaken
daarvan zojuist te zien was geweest.
De stoet waarin de koninklijke familie
zich naar het Binnenhof pleegt te be
geven, was zodanig versoberd, dat er
nu nog maar twee rijtuigen in meere
den, minder dus dan bij een burger
manstrouwpartij waar de romantiek
van de koets het wint van de motoriek
van het autoverhuurbedrijf.
Uit een oogpunt van economie moe
ten we dat natuurljik toejuichen, maar
er valt op die manier zo weinig meer
toe te juichen dat zelfs een schriel
„hoera!" vanzelf getemperd wordt
door de gedachte aan onverantwoorde
stembandenslijtage.
Ik wil maar zeggen dat we de din
gen goed moeten doen, of ze niet doen.
Het halve werk is een slecht begin voor
ie opening van een zitting van de
Staten-Generaal. Als er overwegingen
van spaarzaamheid in het spel zijn,
laat de regering het ceremonieel niet
alleen beperken, maar het ook uitbrei-
ien met een handeling die totnogtoe al
tijd in de handelingen van de Staten-
Generaal heeft ontbroken, maar die ik,
gevoelig als ik ben voor dubbele woord
betekenissen, jarenlang duidelijk voor
mijn geestesoog heb gezien.
Bij de jaarlijkse grote schoonmaak
verwijderde mijn moeder altijd het zit
kussen uit een leren fauteuil die zo def
tig was geweest dat hij nog met cra-
oaud werd aangesproken. Behalve zak-
nessen, sleutels, theelepeltjes en siga-
renknippers kwam daar altijd een niet
te verwaarlozen bedrag aan centen,
stuivers, dubbeltjes en zelfs kwartjes
onder vandaan dat door de gebruikers
van het meubel daarin was achterge
laten
Op overeenkomstige wijze stelde ik
mij voor dat de koningin, na aan het
slot van de troonrede de zitting van
de Staten-Generaal voor geopend te
hebben verklaard, het voorgelezen
staatstuk op de leuning van de troon
zetel zou leggen, een paar koperen
stoelspijkertjes waarvan er altijd wel
een paar loszitten, verwijderen, en uit
de zitting een klein kapitaal tevoor-
schijnfutselen dat de Nederlandse
maagt daar in het verstreken zittings
jaar als een fonds voor bijzondere no
den achter de achterhand had ge
houden.
Ik begrijp nu wel dat dit niet gaat,
alleen al niet omdat de minister van
Financiën niet zou weten hoe hij een
dergelijke slordigheid in de miljoenen
nota moest goedpraten. Aangename
verrassingen als de mededeling over
de gunstige betalingsbalans doen het
trouwens ook heel goed, maar ze moe
ten niet ten koste gaan van het bonte
schouwspel waar de kleurentelevisie
zijn kwijnende hoop op heeft gevestigd.
Als de versobering nog verder doorzet
zal de stoet volgend jaar alleen nog be
staan uit de dirigent van de koninklij
ke militaire kapel, blazend op een blok
fluit, en de gouden koets, getrokken
door de opperstalmeester. De inzitten
den zijn gelukkig onschendbaar, maar
hoe lang houden we het exterieur van
le gouden koets nog vrij van televisie
reclame? Wat een kans voor Goud-
'iuipje!
ADVERTENTIE
Davitamon 10. het complete drageetje dat zorgt voor extra weerstand en
vitamine-reserve.
ADVERTENTIE
11. Panda was erg blij dat hij niet langer tegen
ten machine hoefde te praten maar eindelijk een echt
iemand zag. „Ik ben verdwaald", legde hij uit. „Ik
reed hier door het bos, en toen kwam er plotseling
een zware mist, en toen.„Een bos, hier?" herhaal
de het mannetje ongelovig. „Maar, dat kan niet. Mijn
winkel staat midden in de stad! Of niet, soms?"Hij
stapte naar het raam toe en wierp een blik naar buiten.
Daar waren vaag boom-omtrekken zichtbaar door de
mistslierten. „U hebt gelijk!" stamelde het oude heer
tje verschrikt. „Een bos!" M-maar wat is er dan ge
beurd? Heb ik misschien heel lang geslapen? Welke
dag is het vandaag?" Hij keek naar een automatische
kalender, en schudde verbijsterd het hoofd. „Zeven
juli van het jaar 2512.las hij. „Dat klopt!" „Nee,
hoor", zei Panda ongerust. „Dat klopt helemaal niet.
Uw kalender loopt meer dan vijfhonderd jaar voor. Hier
is iets heel raars gebeurd!"
jammer voor UW
MAATSCHAPPIJ-MAAR
HET WAS EENONóEWK.)
WAAROM DAN AL DEZEj
HEIBEL
HIJ SLOOT DIE JER-
EKERINÓPASVORJ-
ÓE WEEK Af..
