VERSLAG VAN
EEN ZOMER
PHOTOKINA 1968
Mammoetbeurs met 665 firma's uit
22 landen in Keulen vandaag open
PANDA EN DE IMP
POLLE, PELLI EN PINGO
Generaal Franco wacht
op nieuwe president
in de FN
^magestipt
r
Ons vervolg verhaal
M
DE JONG's
ZATERDAG 28 SEPTEMBER 1968
8
Veel vermaak
Spencer pakken
3-delig 59.75
Stella Regina
sa!
PAPAVERACEA!
PAPAVERACEA
Complete
Gezichtsmassage 7.95
MOLENDIJK
Minder deemoedig
Gibraltar
Opgeschort
Kees Stip
Garagehoudersi
31)
Maar ik voelde geen woede, eerder
een zekere dankbaarheid: ik begreep
dat Leticia alleen diegene tekende
die haar op de een of andere wijze
moest toebehoren.
Ten slotte werd het voor ons tijd
om te gaan slapen. We stuurden de
opzichter naar het gereedschappen-
magazijn. De vraag was hoe we ons
over de twee bedden moesten verde
len. Tuset wilde, hoe ik mij ook ver
zette. per se op de koehuid slapen,
zodat ik mijn bed kon houden.
Het duurde lang voordat ik sliep.
In het donker kon ik het op de grond
uitgestrekte lichaam van Tuset on
derscheiden en over hem heen het
bed waarin Leticia lag. Een fijne
geur verspreidde zich in de ruimte.
Het was iets geheel nieuws in die
armzalige barak: in die geur ver
mengden zich het parfum van vrou
wenkleren en de mysteries van het
geslachtelijke. Voordat ik insliep be
dacht ik nog dat ik letterlijk over
Tusets lichaam zou moeten om bij
Leticia te kunnen komen.
Toen ik de volgende ochtend wak
ker werd de zon van de Poena
scheen kil door het raam was Le
ticia al op. Zij speelde huismoeder
tje en maakte het ontbijt klaar. Zij
zag bleek en ik begreep dat ook zij
niet rustig had kunnen slapen. Tuset
daarentegen rekte zich behaaglijk uit
en geeuwde enorm. Een uur later wa
ren ze gereed om te vertrekken.
Ik liep met hen mee tot hun rijdie-
Juset bleef maar herhalen dat
hij zich door de mijn zeer geïmpo
neerd voelde en dat hij met Leonar
do erover zou spreken. Leticia van
haar kant verzekerde, dat ik beslist
niet bij het verlovingsfeest zou mo
gen ontbreken.
Het afscheid duurde me te lang.
Ik wilde alleen zijn en nadenken.
Tenslotte Leticia had haar voet al
in de stijgbeugel herinnerde zij
zich dat Alfredo haar een boodschap
had meegegeven.
Ik moest het huiswerk voor hem
meebrengen, dat hij je heeft meege
geven om na te kijken.
Ik begreep haar niet. Wat voor
huiswerk? Pas na lang nadenken her
innerde ik me het pakje dat Alfredo
me de avond voor mijn vertrek had
meegegeven. Terwijl Tuset en Leti
cia buiten wachtten zocht ik tussen
mijn spullen en vond het pakje ten
slotte in mijn koffer. Het zag eruit
als een smal boekje, gewikkeld in
krantenpapier. Ik herinnerde me be
loofd te hebben dat ik het pakje niet
zou open maken, maar mijn nieuws
gierigheid was me te machtig. Snel
want ik vreesde dat Leticia zou
komen kijken wat ik zo lang aan het
uitvoeren was vouwde ik het pa
pier open. Er kwam een bundel be
duimelde bankbiljetten te voorschijn.
Ik had geen tijd om ze te tellen. Dat
was ook niet nodig. De diefstal die
in San Gabriel zoveel opwinding had
veroorzaakt, vond hier zijn oplossing.
Tk pakte de bankbiljetten weer in,
deed zelfs een touw om het pakje dat
ik diep in mijn koffer verborg en
holde naar buiten.
Een Peruaanse roman deer
Julio Ramón Ribeyro
Leticia en Tuset reden weg. Ik
keerde naar de barak terug en keek
hen op de drempel staand na. Tuset
noch Leticia keek ook maar een en
kele keer om.
De rest van de dag bracht ik door
met het bezoek tot in de kleinste bij
zonderheden toe weer voor mijn geest
te halen. Ik kwam tot de conclusie
dat ik iets moest doen. Nooit had ik
Leticia zo slank gevonden, zo zeker
van zichzelf, zo rijk aan grillen en
verleidingskunsten. Tuset daarente
gen werd in mijn herinnering steeds
onsympathieker. Voor zijn vertrek
had ik hem nogal geschikt gevonden.
Zijn eenvoudig en trouwhartig optre
den had me met hem verzoend. Maar
nu vielen me bijzonderheden in, die
maakten dat ik hem achteraf een be
lachelijke en verachtelijke kerel
ging vinden. Zo had hij Leticia bij
voorbeeld steeds ..mijn aanstaande
bruid" genoemd. Hij had haar een
paar keren bij de kin gepakt en
smachtend aangekeken. Nu ik daar
aan dacht kon ik me niet indenken,
dat het allemaal spontaan was ge
beurd. Het leek me eerder dat hij
het met opzet had gedaan, om me te
tergen. Met een verloofde, een toe
komst die zich helder aftekende en
het uitzicht op een vermogen dat
hem vast en zeker zou toevallen, was
Tuset een gelukkige kerel, die vlak
voor de vervulling van al zijn dro
men stond. Ik had er niets tegen dat
een mens gelukkig was; maar nu ik
er eens over nadacht vond ik het
wel ondraaglijk dat hij uitdagend
met zijn geluk had willen protsen.
En nog wel tegenover mij, die mijn
eigen geluk terwille van het zijne
moest opofferen. Zijn manier van
doen schreeuwde eenvoudig om
wraak. Kortom ik was er vaster
dan ooit van overtuigd dat ik de ver
loving diende te verhinderen.
Ik wist alleen niet hoe ik dat moest
inkleden.
Vergeleken met hem had ik niets
aan te bieden. Door zijn leeftijd,
zijn vermogen, de manier waarop hij
rekening hield met oudere mensen
had hij veel op me voor. Het enige
dat ik ertegenover kon plaatsen was
mijn liefde voor Leticia. Maar zelfs
daarin had ik geen volledig vertrou
wen. Ik was er namelijk niet door en
door van overtuigd dat ik van haar
hield, noch dat zij van mij hield. Tot
nu toe waren we steeds op een on
verwachte manier tegenover elkaar
komen te staan. Maar keek ik in een
meer verwijderde toekomst, dan zag
ik haar toch niet aan mijn zijde. Ik
koesterde zelfs niet de wens dat zij
aan mijn zijde zou zijn. En dat acht
te ik toch van veel betekenis. Tegen
de avond voelde ik me doodmoe. Het
denken had mijn gevoelens verstikt.
Ik dacht alleen nog maar aan me
zelf. Het leek me het verstandigst
om door te sparen. Voor de verlo
ving die over een dag of twintig
zou gevierd worden zou ik wel
naar beneden rijden, maar daarna
wilde ik weer op mijn post hier in de
bergen terugkeren.
(Wordt vervolgd).
(Van onze correspondent)
KEULEN In Keulen begint vandaag de tiende „Photokina", de mam
moetbeurs voor beroeps- en amateurfotografen, waar men stalen zenuwen
nodig heeft om door de bomen het bos nog te blijven zien. Maar wie het
uithoudingsvermogen heeft om de stands van de 665 firma's uit 22 landen
te bezoeken, is beslist op de hoogte van de laatste ontwikkelingen in de
wereld van film en fotografie.
Opzienbarend zijn deze ontwikkelin
gen op het ogenblik overigens niet. In
teressant zijn ze wel in zoverre de tech;
nieken steeds worden verbeterd, met
name op het gebied van den kleurenfoto
grafie en van de flitssystemen.
Met hun ijverige reclame voor de kleu
renfotografie schijnen de fabrikanten sue
ces te hebben gehad. In de Bondsrepu
bliek althans is vastgesteld, dat het aan
tal kleurenopnamen met 22 percent is ge
stegen, terwijl het aantal zwart-witopna
men maar met één percent groeide.
Volgens de „eindcijfers" werden in de
Bondsrepubliek het afgelopen jaar 51
percent van alle opnamen in kleuren ge
maakt en 49 percent in zwart-wit. De op
stellers van de statistieken vermelden er
niet bij hoeveel van deze kleurenopna
men ook de toets van de kritiek hebben
kunnen doorstaan.
Voor de geïnteresseerde leek biedt deze
tiende „Photokina" verdeeld over niet
minder dan 11 hallen, meer vermaak dan
ooit tevoren. Om te beginnen zijn 15 inter
nationale fototentoonstellingen te zien
met in totaal 1600 foto's.
Zo zijn er de wereldtentoonstelling van
jeugdfoto's met het thema „Mensenrech
ten" en de Europese première van de
tentoonstelling van tde Expo Montreal
1967, getiteld: „De camera als getuige"
De voornaamste tentoonstelling van alle
is die, gewijd aan „De vrouw".
Interessanter nog dan deze tentoonstel
lingen, waarvan vele foto's bij de ferven
te kopers van fotojaarboeken iets te vaak
een „aha-Erlebnis" oproepen, is de show
„colour-avant-garde". Het gaat hier om
grote panelen tegen zwarte aehtergron
den met opnamen van Gene Laurents en
Max Maxwell, afkomstig uit de archie
ven van het tijdschrift „Twen" en het
museum voor moderne kunst in München
Voor de amateurs die zijn bezweken
onder de niet aflatende aandrang van de
reclame om kleurenfilms te kopen, is deze
show een echte bron van inspiratie.
Wie echte fotografen aan het werk wil
zien, kan kiezen uit een internationaal
gezelschap grootmeesters, die in een spe
ciaal gebouwde studio alles fotograferen,
van damesschoenen en bloemenvazen tot
kinderen.
Als het gedrang rond de plaats waar
het genie ademt, te groot wordt, is de
show ook op een gesloten t.v.-circuit te
volgen.
Verder zijn er doorlopende filmvoor
stellingen met korte en lange, vooruit
strevende en door de tijd achterhaalde
films; het Duitse persbureau toont hoe
foto's worden overgeseind; de Duitse
spoorwegen nodigen uit tot een rit op een
locomotief, waarbij vijftig reizigers te-
ADVERTENTIE
Happening
Gierstraat 77
15- Toen de mist eenmaal was verdwenen, was het
voor Panda niet moeilijk meer om zijn auto terug te
vinden. Hij trok het voertuig los van de boom waar het
tegenaan was gereden, plaatste de Imp naast zich, en
stuurde het bos uit. De avond viel reeds, toen Hobbel
donk in zicht kwam. Het huis lag er donker en somber
bij, want alle elektriciteit was uitgevallen toen Jollipop
ten spijker verkeerd had geslagen. De huisknecht had
dan ook een kaarsje aangestoken en daarmee kwam hij
nu naar buiten. „Ik zie de hulp in de huishouding niet,
die meneer Panda beloofd had mee te brengen, "sprak
hij teleurgesteld, nadat hij een blik in de auto had ge
worpen. „Zijn wij niet geslaagd?" „Jawel hoor!" riep
de ander blij, terwijl hij het apparaatje toonde. „Dit
is de hulp. Hij doet alles wat je zegt en hij komt uit
de toekomst. Het was heel raar.!" Inderdaadheel
vreemd", sprak de bediende afgemeten. „Ik ben niet
geheel voor grapjes in de stemming. Meneer Panda
stelt mij teleur, mag ik wel zeggen."
IK7E64E DAT HET
EEM DOUCOTIPHI8US
PHA8RACIA IS 1
EN IK 266 DAT HET EEN
PAPAVERACEA TRIPHKO
WAT EEN MOOIE 60S
BLOEMEN
WEES TOCH NIET 20 EI6ENWIJS. HET IS EEN
DOLICOTIPHIBüS PHABRACIA
MAMMIE.NOEM
MAAR LIEVER GEEN
NAMEN
gelijk kunnen griezelen bij de duizeling
wekkende snelheid van het stalen ros,
maar alles op de film natuurlijk.
Verder ziet men het overzenden van de
eerste foto's van de Olympische Spelen in
Mexico.
Het opzienbarendste feit van de zake
lijke kant gezien is, dat dit jaar de Britten
met een opzet van bijna 1,2 miljard gul
den méér blijken te hebben geproduceerd
dan de Westduitsers (ruim 1 miljard gul
den). Daarop volgen Japan en Frankrijk
met respectievelijk 0,9 en 0,8 miljard gul
den.
In dit verband viel een opmerking van
de voorzitter van de vereniging van de
Duitse fotografische industrie, dr. Kinder-
mann, wat vreemd, die in een speech een
dag voor de opening van de Photokina
verklaarde: „Er moet nadrukkelijk op
worden gewezen dat fotografie geen luxe
is, een feit dat eindelijk zou moeten wor
den erkend in alle delen van de wereld,
met inbegrip van Groot-Brittannië".
Fotograferen moge geen luxe meer zijn,
goed fotograferen blijft altijd nog moei
lijker dan de producenten het willen doen
voorkomen. In Keulen kan men dit week
end en de komende week in ieder geval
zien hoe het moet.
ADVERTENTIE
Schoonheidssalon - Dameskapsalon
Santpoorterplein 1 Telefoon 60643
(Van onze correspondent)
MADRID. Het Spaanse politieke
leven voor zover althans op het Ibe
risch schiereiland van een dergelijke cre
ativiteit sprake kan zijn is de laatste
jaren beheerst door de relaties tussen Ma
drid en Washington. De ministers van
Buitenlandse Zaken, Fernando Castiella
namens generaal Franco en Dean Rusk
namens de Amerikaanse regering, moeten
binnenkort hun handtekening hebben ge
zet onder een nieuw akkoord dat de mili
taire- en economische samenwerking tus
sen beide landen regelt.
Nadat in 1947 de Verenigde Staten mede
hun stem hadden gegeven aan een resolu
tie, waarmee de jonge Verenigde Naties
Spanje als straf voor zijn morele en
materiële steun aan het nazi-dom buiten
de wereldgemeenschap stootten, kreeg het
Amerikaanse ministerie van Defensie kor
te tijd later al weer spijt van deze maat
regel. Generaals en economen meenden
dat, zo generaal Franco dan wel enkele
grimmige fascistische neigingen vertoon
de, dat hij ieder geval een gewaarmerkt
anti-communist was en als zodanig in de
met vuur gevoerde koude oorlog een waar
dig bondgenoot genoemd diende te wor
den.
Washington verbrak het isolement van
Spanje en verhuisde een diplomatieke
missie naar Madrid en in 1953 werd
(voorlopig voor üen jaar) een militaire
overeenkomst gesloten. Spanje zou een
aantal bases leveren voor de Ameri
kaanse marine en strategische luchtmacht
en zou in ruil daarvoor mogen putten uit
de overtollige legervoorraden van het mi
nisterie van Defensie. Daarmee werd ge
neraal Franco de leider van een respec
tabele mogendheid. Alle landen die nog
maar kort tevoren tot eeen diplomatieke
boycot hadden besloten, begonnen in Ma
drid vervallen paleizen van berooid ge
raakte Spaanse edelen op te knappen om
er hun diplomaten gaan huisvesten.
Tien jaar later, in 1963, bleek Spanje
heel wat minder deemoedig te zijn in het
aanvaarden van de Amerikaanse steun.
Aan de verlenging van de Amerikaanse
akkoorden gingen maanden van moeizaam
onderhandelen vooraf. Franco was het
niet eens met de militaire hulp die hij
had ontvangen en voelde er weinig voor
de leenman van het Pentagon te spelen.
Nu die akkoorden opnieuw verlengd
moeten worden, zijn de onderhandelingen
tussen Washington en Madrid nog stroever
geworden. En de eisen zijn weer groter.
Daarbij heerst ook in het Pentagon twij
fel. Door de ontwikkeling van de inter
continentale ballistische projectielen is de
rol van de strategische luchtmacht ge
wijzigd en een deel van de bases in Span
je wordt nauwelijks meer gebruikt. De
marinehaven bij Cadiz heeft nog steeds
de volle belangstelling van de Amerikaan
se strategen, maar minder als vaste aan
legplaats voor onderzèeboten met polaris-
raketten, dan wel als bevoorradingsplaats
voor de zesde vloot, die in de Middel
landse Zee dagelijks meer concurrentie
Er speelt van Spaanse zijde nog een an
dere zaak een belangrijke rol. Generaal
Franco wil in ruil voor bondgenootschap
met Amerika onvoorwaardelijke steun van
Washington bij zijn aanspraken op de
Britse kolonie Gibraltar, aan de uiterste
zuidpunt van zijn land. Dit is een erezaak
voor de aftakelende 75-jarige Spaanse
leider geworden.
De Verenigde Staten hebben altijd ge
weigerd deze steun te verlenen. Bij alle
discussies in de dekolonisatie-commissie
en de Algemene Vergadering van de Ve
renigde Naties heeft de Amerikaanse af
gevaardigde blanco gestemd terwijl zelfs
Rusland de Spaanse aanspraken steunde.
Ook nu lijkt Washington niet bereid de
vriendschap van Madrid met Gibraltar
als prijs te kopen.
Voorlopig zijn de onderhandelingen op
geschort. Het Spaans-Amerikaanse ak
koord is feitelijk op 21 september al ver
lopen. Maar het staat een automatische
verlenging toe, wanneer geen onmiddellij
ke overeenkomst kan worden bereikt.
Franco heeft de onderhandelingen uitge
steld om de/VS duidelijk te maken dat hij
er eventueel niet tegenop ziet de Ameri
kaanse leger- en marinemannen naar huis
te laten gaan en de bases over te nemen,
wanneer niet aan zijn verlangens wordt
voldaan.
Het kan ook zijn dat hij wacht op man
nen als Humprey of Nixon die misschien
meer waarde hechten aan het bondgenoot
schap met de oude dictator dan de huidi
ge regering in Washington.
Tussen alle cliches die vers van de
clichemaker uit vaderlandse monden
zijn gerold, is minister De Jong bij de
geboorte van de jongste prins opge
doken met een gedachte die met kop
en schouders boven de andere uitsteek
Hij heeft gezegd dat de ouders niet
alleen de vreugden, maar ook de zor
gen van het ouderschap leren kennen.
Misschien zullen er nu mensen zijn
die de oren opsteken en roepen: „Zor
gen? In zulke omstandigheden? Laat
me niet lachen". Maar het is beslist
niet de bedoeling van onze minister
president geweest, iemand te laten
lachen, anders had hij zich beperkt tot
de vreugden die de uitbreiding van het
gezin de bewoners van Drakensteyn in
het vooruitzicht stelt. Maar dacht u
dat ze daar geen zorgen kennen?
Het is waar: het prinsje is in goede
welstand geboren en er zijn altijd nog
dames die uit vaderlandsliefde genoeg
luierbroekjes voor hem hebben gebreid
om hem daarvan tot op hoge leeftijd te
voorzien. Daar liggen de problemen
niet. De moeilijkheid voor de ouders
bestaat hierin, dat ze het prinsje moe
ten opvoeden als een gewone jongen eie
eigenlijk geen gewone jongen is. Dat
zal hem duidelijk worden als hij de
beginselen van de troonopvolging ver
neemt. Waarschijnlijk hoort hij ze het
eerst van zijn broer die zegt: „Als ik
groot ben word ik lekker koning".
„Ik ook" roept dan het kleine printje.
Want door je grote broer moet je je
nooit laten overbluffen. „Nietes", zegt
de echte toekomstige koning. „En als
je het toch probeert haal ik de grond
wet en daar sla ik jou mee op je kop"
„Dan haal ik mijn vader", antwoordt
de jongste onbewust van diens grond
wettelijke verplichtingen.
.Kinderen, niet kibbelen' roept vader,
die juist een ogenblik zijn eigen tuin
in de ruimtelijke ordening heeft weten
te betrekken. En hij legt de twist bij
door kleine broer te beloven dat hij
best nog eens koning kan worden als
hij goed oppast, of als grote broer
slecht oppast.
Daarmee zijn we dan beland op het
terrein van de onbestemde angsten die
ouders van koninklijke zonen met zorg
kunnen vervullen. Van prinsesjes
wordt zonder meer aangenomen dat ze
zoet zullen opgroeien. Bij prinsen
doemt echter de vrees op dat ze op
een kwade dag zullen zeggen: „Ik wil
geen koning worden, ik wil trouwen
met Fietje Faldera". „Wie is Fietje
Faldera?" vragen de ouders. En de
prins antwoordt: „een eenvoudig
volksmeisje. Ze werkt bij de vestiaire"
„Maar dan zal de volksvertegenwoordi
ging toch geen bezwaar maken tegen
een huwelijk"roepen de ouders demo
cratisch. „Pardon, hoogheden"zegt
een voorlichtingsambtenaar die als
schaap vermomd uit de tuinbeplanting
treedt. „Fietje Faldera werkt in zo
verre bij de vestiaire, dat ze
tijdens haar optreden haar kleren af
geeft".
Pardon, hoogheden. Ik heb uw zor
gen een ogenblik te zwart gezien. Prins
jes zijn niet alleen gewone jongens, ze
zijn ook brave jongens. En als Fietje
Faldera bestaat, is ze tegen die tijd
al ver in de veertig.
ADVERTENTIE
Technisch revisiebedrijf
Trompstraat 66 IJmuiden O.
Telefoon 02550 -13784
Revisie
Hydrauliek en persgereedsehap
Ruilsysteem
Mac Pherson voorveerophanging
Aardbeving. In het gebied van Nieuw-
Guinea heeft zich een tamelijk zware
aardbeving voorgedaan, aldus heeft een
Amerikaans waarnemingscentrum ge
meld.
luister nou eens, vrind.
KELLY EN IK HOORDEN DE PI
LOOT OM HULP ROEPEN EN
WE ZAGEN HEM NEER
STORTEN.
TOCH VOND HOU Y
HAWKS HET OER
0ACHT DAT DE P/LOOT
PAS EEN6R0TE DE-
VENSVERZEKER/H6
GENOMEN HAD
JA, ALS ER
FRAUDE IN HET
SPEL IS, STAAT
DE WEDUWE i/AH
DE PILOOT ER
buiten.
FLAUW MOPJE'
VERTEL HET MAAR
AAN ONS MOOIE
SPEURNEUS JE
NOb IETS
WIJZER GE-
WORDEN?
EEN VREEMDE CO-
ACCIDENTtE, ALSJE
ME BEGRIJPT.
UW MAATSCHAP
PIJ MOET HAAR
MAAR VLU61
UITBETALEN J
MARINA
SAM Lrrr
1253. BOER KOEKOEK had haast, dus
hij was de eerste, die stemde. Voordat hij
zijn biljet invulde, keek hij de beide kan
didaten nog eens even goed aan
en toen schrok hij eensklaps zo, dat zijn
hand begon te beven.
Nee maar't is niet waar......
t is niet te geloven", zei hij stamelend.
Hooghartig keek Billy Fok hem aan.
„De mensen willen graag hun stem uit
brengen om mij tot burgemeester te kie
zen. Hoe eerder het gebeurd is, hoe eer
der jij je melkbus terug hebt."
„Jaja.je hebt gelijkzei
de boer schuw en hij wierp haastig zijn
stembiljet in de bus. Nog éénmaal wierp
hij huiverend een blik op het gezicht van
Billy Fok. Deze wist het zelf nog niet,
maar het eerst zo gladde voorhoofd bleek
plotseling vol bulten en schilfers en
schubben te zijn gekomen.
„En die zou de minister moeten ontvan
gen of de kleuterschool moeten openen?"
mompelde de boer. „Nooit van mijn leven.
Die man deugt niet voor burgemeester.
Hoogstens voor schubbenjak."
