AMERIKAAN JIM HINES
RAASDE NAAR GOUD,
OLYMPISCH RECORD EN
PROFCONTRACT FOOTBALL
OPMARS VAN KENYA
OOK BIJ DE STEEPLE
Sprintster
evenaarde
Kirszenstein
wereldrecord
land niet
Randy Matson de enige
kogelstoter, die zijn
dagelijks 'n goede portie vlees
15
Start
Great race
OLYMPISCH
VOLLEYBAL
MYRNA V. D. HOEVEN NAM HET
NATIONAAL RECORD 400 M. OVER
Verspringen
Hysterie
Hoge score van de
Russische basketballers
DINSDAG 15 OKTOBER 196 8
(Van onze speciale verslaggever)
MEXICO Toen Jim Hines (22 jaar) explodeerde wist hij meteen dat
het vandaag allemaal wel goed zat. Die start, dat was het hem. Net als in
Sacramento met die 9,9, die nog niet iedereen wilde geloven. Hier zou
het echter net zo hard gaan. Met zo'n start stond dat van tevoren reeds
vast: er zat goud in. Jim Hines keek uit de ooghoeken en zag Lennox
Miller, die tweede zou worden, voor zich schuiven. Miller.dat was te
voorzien. Goed getraind onder Amerikaanse leiding in Los Angeles.
Toen was Jim Hines uitgedacht, want binnen tien seconden bestaat weinig
meer ruimte dan voor drie, vier gedachtenflitsen. Dat vertelde Jim Hines
tenminste later.
Vóór de start van die finale was er
meer te denken geweest. Je moest bui
ten wachten, eigenlijk te lang, totdat de
mannen op de steeple chase het langdu
rige werk eindelijk hadden voltooid. Toen
je eindelijk het stadion werd binnenge
leid, keurig op een rijtje, met een gewel
dig stramme, beste brave Mexicaanse
jongen voorop, liep je nog bijna een hele
ronde langs de tribunes voordat je bij de
startblokken was» Dan heb je alle tijd
om te denken. Aan dat stukje goud bij
voorbeeld dat ligt te wachten. Voor wie?
Voor Charlie Greene? Die was echter in
de halve finale geblesseerd geraakt. Hij
had trouwens gezegd: „Die medaille kon
wel eens voor jou zijn, Jim. Ik kreeg
kramp in die vorige race. Op negentig
meter. Het is nu over. Het heeft me ech
ter wel aangepakt, geloof ik". Hoewel:
met Charlie Greene wist je het nooit.
Hij was eigenlijk wel de snelste, iemand
met stalen zenuwen, die jongen van de
Nebraska-universiteit. Ook een student.
Hij ziet er naar uit: met bril en baard.
Het ging er maar om, dat de start goed
was. Meteen naast Charlie blijven, dat
was belangrijk. Geen centimeter ertussen
En dat van die kramp. Ze hadden
ook nog wat met zuurstofapparaten ge
scharreld bij Charlie, na die halve finale.
Charlie was natuurlijk kwaad, omdat die
halve finale een beetje was mislukt. Len
nox Miller en die Cubaan Montes Casa
nova waar kwam die opeens vandaan?
liepen op de finishlijn gewoon nog
naast Charlie Greene. En dat is 'ie niet
gewend. Dus moest je nu ook naast
hem blijven. In het schot al. En Greene
werd derde.
Dan was er nog iets, eigenlijk het be
langrijkste van allemaal: het geld. Het
contract van de Miami Dauphins, een
goedbetaald Amerikaans voetbalcontract.
Hij had het al kunnen tekenen, Jim
Hines, maar had nog gewacht. „Na de
Spelen, mijne heren", had hij gezegd,
„dan praten we verder. Ik ben er zeker
van, dat we elkaar dan zullen vinden op
een basis van, laten we zeggen, zo'n
40.000 dollar per jaar. Dan pas ga ik
Amerikaans voetbal spelen, hoe hard dat
voor kwetsbare sprintersbenen ook moge
zijn".
Jim Hines had altijd al erg goed foot
ball kunnen spelen. Pas vier jaar gele
den was hij er mee gestopt. Hij liep toen
al aardig hard. Zó hard eigenlijk, dat
hij beter sprinter kon worden, dan „flan
ker" in het team van de Texas Southern
University. Nu was het allemaal wat
anders: getrouwd, een kind, studeren,
dan wil je wel een bestaan hebben met
een leuk salaris bij de hand. Wie kan het
je kwalijk nemen? Tenslotte had Bob
Hayes het ook al snel gedaan nadat hij
in Tokio goud had gewonnen. En Bob,
peinsde Jim Hines, had het goed bij de
Dallas Texans, zodat.zodat er aan het
eind van de machtige rush, die een hon
derd meter nu eenmaal altijd moet zijn,
als apotheose van dat feest van kracht
en snelheid niet alleen een gouden medail
le lag te wachten maar ook een dikbe-
taald contract. Op het moment dat Jim
Hines, zoals hij later zei, „de start van
zijn leven" maakte, wist hij, dat alles
goed zat, in alle opzichten.
Jim Hines praatte direkt na de gouden
race, die hij ondubbelzinnig won, in een
tijd gelijk aan het wereldrecord (9.9.) en
waarbij achter hem, enkele decimeters
maar, de sprinterselite van de wereld
een schitterend gevecht in één ademstoot
uitvocht.
Jim Hines praatte na de race niet met
een over dat contract. Hij was écht blij
met dat goud. Hij kon alleen maar sta
melen: „what a great race" en „Charlie
was groot, maar ik was beter. Oh, wat
een geweldige race".
Dat was het inderdaad. Ook de Franse
hinde Roger Bambuck moest dat beamen.
Hij bekende „Dit ging te hard voor mij
Ook Harry Jerome, Canadees, veteraan
eigenlijk alweer, maar toch in de finale,
moest vaststellen: „Tegen dit brok kracht
was niet te vechten". Maar Montes Casano
va dan, de „pieuwe" sprinter van Cuba, de
onbekende, de opvolger van Enriquo Figue-
rola, die ook eens de magische 10 seconden
had bereikt, maar die nu dan toch was
gestruikeld in de voorlaatste race. Mon
tes: „Ik werd fijngeknepen in die tang
Greene aan de ene kant, Hines aan de
andere. Ik was voor de start al geklopt'
winningen onderstreept. Rusland ver
sloeg in een wedstrijd voor groep B Ma
rokko met 123-51 (51-30) de hoogste
score tot nu en de Verenigde Staten
overspeelden Senegal in een wedstrijd
voor groep A: 93-36 (44-15).
Rusland zal in groep B waarschijnlijk
de meeste tegenstand ondervinden van
Brazilië, dat tegen Bulgarije zijn tweede
zege behaalde: 75-59 (42-27).
Polen dat zondag het eerste slacht
offer van Rusland was, bleef met gering
verschil de meerdere van Korea: 77-67
(38-27).
De stand in groep A luidt aan de kop:
Ver. Staten 2 2 0 0 4 174-82
Joegoslavië 2 2 0 0 4 193-157
Italië 2 2 0 0 4 185-153
Porto Rico 2 1 0 1 2 141-119
Spanje 2 1 0 1 2 154-160
MEXICO. De twee volleybalgroot
machten, Japan en Rusland, wonnen
maandag ook hun tweede wedstrijd van
het Olympisch damestoernooi. Japan
had geen enkele moeite met Mexico, dat
in drie sets slechts 12 punten scoorde.
Rusland ondervond van de sterke maar
traag spelende dames meer tegenstand,
maar Polen slaagde er niet in, zoals Tsje-
choslowakije een dag tevoren, een set
te winnen. Als derde bleef Peru onge
slagen. De door de Japanner Akira Kato
getrainde Zuidamerikaanse dames ver
sloegen Korea in drie sets.
Randy Matson
wwwvwwvwwvwwwwwwwwwwwwwwwwwwwwwwwvwwwwwwwwwvwww
Hines, hier nog in tweede positie, zou
MEXICO. De Amerikanen moesten
gisteren, hoewel ze twee maal goud bij
atletiek weghaalden, toch een teleurstel
ling verwerken. Hun hoop dat in Mexico
bij de ceremonie protocolaire van het
kogelstoten drie Amerikanen op het ere
podium zouden staan, ging niet in ver
vulling. De Rus Eduard Gutsjin had zich
begin deze maand met een nieuw Euro
pees record (20.28 m) wel aangediend als
een gevaarlijke concurrent, maar de al
gemene gedachte was dat de „boys" dat
varkentje ook wel zouden wassen. Randy
Matson, die als eerste van de twaalf fina
listen in de ring stapte gaf met 20.54 me
ter het sein voor de Amerikaanse aanval.
Dat het voor de 23-jarige kolos daarbij
zou blijven, hadden zelfs zijn grootste
fans niet verwacht. Het bleek toch vol
doende voor het goud.
George Woods moest voor het zilver
toch nog onverwacht felle strijd leveren
met Gutsjin, die in zijn eerste poging
met 20.09 meter voor de tweede maal in
zijn lange carrière over de magische
twintig-meter-grens kwam. Pas in zijn
vijfde poging kwam Woods voorbij de
Rus, al bedroeg het verschil maar drie
centimeter. Dave Maggard, de derde Ame
rikaan, die bij de selectiewdstrijden in
South Lake Tahoe tot 20.53 meter was
gekomen,.moest ook de Oostduitser Dieter
Hoffmann nog voor laten gaan. Hoffmann
werd met twintig meter precies vierde
en Maggard met 19.43 m vijfde.
Een ander hoogtepunt was de finale
verspringen dames, waarin de 29-jarige
Roemeense Viorica Viscopoleanu de
Olympische titel en het wereldrecord
overnam van de Engelse Mary Rand, die
in Mexico de Spelen volgt als tv-verslag-
geefster van de BBC. Tegen een lichte
wind in sprong de donkere Roemeense,
die al jaren aan de top staat maar nog
nooit een internationale titel veroverde,
al in haar eerste poging 6.82 meter. Het
verspringen was door het wegvallen van
de Poolse Irena Kirszenstein, die zondag
de kwalificatie-eis van 6.35 meter niet
haalde, een volkomen open aangelegen
heid geworden. Dat de ontknoping zo ver
rassend zou worden had niemand ver
wacht. Nu Kirszenstein was weggevallen
lag de weg naar het goud open voor de
snel oprukken naar de eerste plaats.
verspringsters uit West- en Oost-Duits-
land, die achter de Poolse zeer hoog ge
klasseerd stonden.
In Olympische finales tellen hoge klas
seringen op de wereldranglijst niet. Heide
Rosendahl (West-Duitsland), een van de
grote favorieten, had moeilijkheden met
haar aanloop en verdween kansloos naar
de achterhoede, en ook Berit Bertelsen
kon haar draai niet vinden. De Britse
Sheila Sherwood en de blonde Russin
Tatjana Talysheva, die na hun eerste po
gingen resp. 6,60 en 6,55 meter hadden la
ten opmeten, kwamen er steeds beter in,
maar geen van hen kon Viscopoleanu,
die een schitterende serie van 6.82 on
geldig 6,64 6,54 6,52 6,57 meter
maakte, meer bedreigen. De jonge Sheila
Sherwood pakte met 6,68 meter tenslotte
de eerste medaille voor Engeland, terwijl
Tatjana Talyscheva op slechts twee cen
timeter van haar met het brons beloond
werd.
Toen na de honderd meter de gemoe
deren weer tot rust waren gekomen, zorg
de de aankomst van de snelwandèlaars
op de twintig kilometer voor hysterie in
het stadion. Nadat de Russen Goloebnitsji
en Smaga uit het donker van de mara
thontunnel in het felle schijnwerperlicht
waren gekomen, onmiddellijk gevolgd
door de Mexicaan Pedraza, barstte de
hel los. Gedragen door het gejuich van
zijn landgenoten passeerde Pedraza eerst
Smaga en zette toen een furieuze slot-
aanval in op de andere Rus. In de laatste
bocht leek Goloebnitsji te bezwijken,
maar met bovenmenselijke kracht wist
hij zijn nauwelijks twee meter bedra
gende voorsprong te behouden. Pedraza
was ontroostbaar. Schokkend met zijn
schouders weerde hij iedereen af en het
duurde vele minuten voor hij de door
zorgzame handen aangedragen deken wil
de aanvaarden. Op het erepodium was al
le leed vergeten. Trots toonde Pedraza
zijn landgenoten toen de zilveren me
daille.
Viorica Viscopoleanu uit Roemenië
springt hier naar een nieuw wereld
record.
(Van onze speciale verslaggever)
MEXICO Het leger van Kenya slaat
toe. Gemeen soldaat Naftali Nabiba Temu
deed al een geslaagde greep naar het goud.
H|j zal worden gevolgd door de mannen
van dezelfde stand: Amos Biwott en Ben
jamin Kogo. Op de steeple chase, dat im
mens zware nummer, dat er in Mexico nog
een dimensie bij heeft gekregen, is de naam
van Gaston Roelants opeens vervaagd. Niet
omdat de Belg óók nog vecht tegen de tel
kens weer gevaarlijk aansluipende kwel
lingen van een knie-blessure, maar gewoon
omdat Amos en Benjamin met zoveel ge
mak horden en sloot bedwongen, dat vijf
tigduizend mensen eerst verbaasd en later
uitzinnig enthousiast werden over al die
souplesse.
Het gebeurde gistermiddag In de series
steeple. Kogo draafde met het verbluffende
gemak, dat alleen maar klasse kan bete
kenen, naar een overwinning. Het stadion
herkende die klasse, moest dat ook wel,
want achter Benjamin Kogo veranderde
het veld in een ruïne. Wel degelijk sloeg
hier het gebrek aan zuurstof in de lucht
toe. Maar Kogo hinderde dat niet. En Amos
Biwott, wat later, nog minder. Amos re
geerde namelijk in de serie, waarin Roe
lants uitkwam.
De Belg „ik heb vier dagen niet kun
nen trainen. Er is water uit mijn knie ge
haald" had zich nauwelijks in postuur
gezet, of Biwott was al gedemarreerd. De
Kenyaanse soldaat wenste zijn eigen tem
pomars te lopen. Hij deed dat schitterend.
En hij bracht het stadion tot bezieling
met een speciaal stukje show: niet net in
de „sloot" springen maar er precies óver.
Roelants: „Die mannen zijn zot, weet ge.
Wie loopt er nu zó een steeple". Jawel,
maar een paar huizen verder in het Olym
pische dorp zitten dan die „zotten" en ze
zeggen het bij monde van de kleine Kogo
(23 jaar) heel eenvoudig: „Wat is een plan
in een steeple chase? We lopen gewoon
hard. Wie er kampioen wordt hier? Een
voudig''. Benjamin Kogo wijst: „Hij of ik".
En Roelants dan? Kogo, bijna verontschul
digend: „Amos hier heeft Gaston Roelants
helemaal niet gezien".
En dan verder: ,Ik denk wel, dat ik meer
kans heb dan Amos. Hij is nog onervaren.
Hij is pas anderhalf jaar in het leger. Ik al
drie". Het leger? Jawel, dat blijkt dan toch
in Kenya de school voor atleten te zijn. In
het leger kun je trainen, in het leger heb
je status, en de daaruit voortvloeiende
voordelen, die méér betekenen dan alleen
een „vaste baan" Je kunt bijvoorbeeld at
leet zijn in het leger. Zoals Kogo en Biwott.
De voortdurend glimlaohende Benjamin:
„wij trainen normaal zes uur per dag. ver
deeld in twee oefenperioden. We lopen al
tijd vier mijl, zeker. En dan een circuit-
training. Allemaal onder Charles Mukora.
Kent u die niet? Hij weet alles van atle
tiek, vooral van de zwaardere nummers.
Charles Mukora is geweldig".
Wordt die training „op hoogte" gedaan?
Kogo: „Ja, natuurlijk, wat wilt u. Dat is bij
ons nu eenmaal zo. En vlak voor de Spelen
zijn we nog een drie weken extra hoog ge
gaan. Bij Thompsons Falls. Fantastisch is
het daar. Nee, we hebben geen moeilijkhe
den met de lucht hier, dat blijkt toch wel?"
i
(Van onze speciale verslaggever)
MEXICO. Terwijl Tilly van der Ma
de tranen en teleurstelling in het Olym
pisch dorp verbeet, bewees Myrna van
der Hoeven enkele kilometers verderop
in het van hitte zinderende stadion, hoe
de mogelijkheden op de 400 meter lagen:
de Haagse liep in formidabele stijl naar
een serie-overwinning in een nieuwe Ne
derlandse recordtijd, 53.1. Tilly van der
Made en Lia Louer, de grote afwezigen
op dit nummer, waren houdsters van de
nationale toptijd met 53.2. Myrna van
der Hoeven: „het ging geweldig. Geen
last gehad met de lucht. Nou. dat geeft
de burger moed". Moed. voor vandaag
en morgen wanneer de halve finales en
de finale zullen worden verwerkt.
De nationale kampioene verrichtte haar
prestatie in de uiterst nadelige buiten
baan. Ze moest haar tijd „delen" rrjet de
Franqaise Besson en bovendien waren,
eveneens in andere series, twee meisjes
sneHer: de Cubaanse Penton en de Britse
Lilian Board (52-8 en 52.9). Ook Board
liep in de buitenbaan,en dat bevestigt
zo ongeveer de prognoses: De Engelse is
een kandidate voor goud. Toch dient men
aan het gebeuren in de series niet al te
veel conclusies te verbinden. Het ging er
maar om zich te plaatsen en daarvoor
was een vierde plaats al voldoende.
Myrna van der Hoeven: „Toen ik als
eerste de laatste bocht uit kwam, ver
wachtte ik een aanval. Maar die kwam
niet. Toen ben ik in mijn eigen tempo
blijven doorgaan". Wat inhoudt: niet he
lemaal voluit. Veel andere meisjes zul
len dat evenmin hebben gedaan. Lilian
Board bijvoorbeeld: „Ik besloot niet vol
uit te finishen".
Vera Nikolic, de Joegoslavishe wereld
recordhoudster op de 800 m., die bij Myr
na van der Hoeven in de serie moest star
ten, had op het laatste moment er toch
maar de voorkeur aan gegeven alleen de
800 m., het nummer waarvoor zij de grote
favoriete is, te lopen.
Diverse series van 400 m. hadden een
dramatisch verloop. In de tweede loop
sneuvelde de Europese kampioene Anna
Chmelkova. De Tsjechische kwam volko
men leeggelopen in 54,9 sec. niet verder
dan de zesde plaats en werd uitgescha
keld, Hoe zwaar de 400 m. in de ijle at
mosfeer van Mexico-stad is blijkt wel uit
het feit, dat vier loopsters na het pas
seren van de finish in elkaar zakten en
op brancards voorzien van zuurstofmas
kers van de baan moesten worden ge
dragen.
Van de twee Nederlandse dames, die
zich gisterochtend plaatsten voor de
kwart-finales van de 100 meter, haalde
's middags alleen Wilma van den Berg de
halve eindstrijd. Truus Hennipman ein
digde in de eerste kwart-finale, ondanks
MEXICO. De Verenigde Staten,
Olympisch kampioen van Tokio, en Rus
land, de favorieten voor de Olympische
titel, hebben hun overheersende rol in
het basketbal toernooi met grote over-
De Nigeriaanse Olajumoke Bodun-
rin is uitgeput tegen de grond ge
gaan na de serie 400 meter. Josefa
Vincent uit Uruguay moest onder
steund worden.
egn zeer goede tijd van 11,5 seconde, als
zevende en werd uitgeschakeld. Overi-
geps zal de tijd van de Leidse niet
evenaring van het Nederlands record er-
kertd kunnen worden, omdat de rugwind
tijdens haar race bijna vier meter boven
het Pnaximum toelaatbare van twee me
ter per seconde was. Ook de 11,4 se
conde, die Wilma van den Berg in de
volgende loop liet afdrukken, viel ten
offer aan de wind. De Udense, die zeer
snel gestart was, eindigde achter Wyomia
Tyus (11,0 seconde, een tijd die niet als
wereldrecord erkend kon worden) en de
Chinese Chi (11,3 seconde) als derde.
Irena Kirszenstein bewees in de laatste
kwart-eindstrijd hoe gevaarlijk zij kan
worden voor het Amerikaanse trio Tyus-
Farrell- Bailes. De Poolse evenaarde met
een nu toelaatbare rugwind in 11,1
seconde hgt wereldrecord, waarvan zij
met vijf antfere loopsters reeds houdster
is. Als tweede gevaar voor de Ameri
kaanse hegemonie diende zich Raelene
Boy Ie aan. dfe de derde kwart-finale met
opvallend gemak won. De Australische
zegevierde in 11,2 seconde, na vanaf de
start de leiding te hebben gehad. Achter
haar legde Mahgaret Bailes beslag op de
tweede plaats.
VOETBAL. Op wipensdag 23 oktober
speelt DWS de uitwedstrijd voor de twee
de ronde van het toernooi om de jaar-
beursstedenbeker begen het Londense
Chelsea. Een week Hater, op woensdag 30
oktober, volgt de retürn in het Olympisch
Stadion te Amsterdam!
WWWVVWVWVVyVVWVVWWWVVWVWVWVVWVWWWWVVWVVWftWWWWVVWWWVVWMWWWWVVWWWWWWVWWVWVWWWi
ADVERTENTIE
