H. van Marle: „Veeg huidige
opzet van tafel en begin
helemaal opnieuw"
Ook insiders
zien door
bomen het
bos niet meer
Badkamerkachel
DAALDEROP
HAAR JOURNAAL'
Son" tussen Europa en Azië
HOLS
DONAKAT
KINDERBESCHERMING:
EEN ONDOORZICHTIGE ZAAK
Verzending zeepost
Ontslag vooir 100
bouwvakkers
in Hoensbroek
B. J. M. Bekman
overleden
I I
r\ONTDEK
sa"
Park Sonsbeek aan
restauratie toe
VRIJDAG 18 OKTOBER 1968
9
Bureaucratie
Mensen, geen
gevallen
Eenheid in beleid
Eén organisatie
Eii
Knotje of dotje
99
desinfecterende creme-zeep
voor de HALVE PRIJS, bij
grote tube SANBALM
handcrëme
baliii HANDCREME
ln Arnhem
(Van onze correspondent)
ZWOLLE „Werp het hele com
plex van kinderbeschermingsmaat
regelen tegen de grond en bouw het
opnieuw op". Dat staat in een opstel
van de 41-jarige adjunct-directeur
van de vereniging „Kinderzorg" in
Zwolle, de heer H. W. van Marle, die
in „Een visie op de toekomstige struc
tuur van de Nederlandse kinderbe
scherming" tegen heel wat heilige
huisjes trapt. Hij won er de hoofd
prijs van duizend gulden mee in een
landelijke prijsvraag, uitgeschreven
door het Algemeen Verbond voor de
Kinderbescherming.
Er mankeert iets aan de manier waar
op in Nederland de kinderbescherming
wordt bedreven. Dat wordt na vijf minu
ten praten, met de heer Van Marle al
duidelijk. En het gaat hem ter harte. Hij
is sedert 1962 adjunct-directeur van „Kin
derzorg" in Zwolle en wordt dagelijks ge
confronteerd met een systeem van kin
derbescherming dat zo ingewikkeld is dat
zelfs ingewijden soms moeite hebben er
uit te komen.
Dat is één van de voornaamste grie
ven van de heer Van Marle: Als ook in
gewijden door de bomen het bos niet
meer zien hoe kan men dan de direct
betrokkenen de kinderen met hun
ouders nog duidelijk maken waarom
het allemaal zo gaat als het gaat?
In ons kleine landje zijn op het gebied
van de kinderbescherming werkzaam
300 instellingen en inrichtingen, 150 voog
dijverenigingen en 60 verenigingen voor
gezinsvoogdij. Ze hebben alle een vrijwel
autonoom werkend bestuur, vijfhonderd
besturen met alle een eigen manier van
werken, waarbij zij zich baseren op een
kinderrecht dat nog duidelijk de sfeer
ADVERTENTIE
ademt van het eind van de vorige eeuw
en nauwelijks aansluit bij de werkelijk
heid, al zijn er dan wel eens wijzigingen
en moderniseringen aangebracht. Dat
vooral voor de buitenstaander de kinder
bescherming een ondoorzichtige zaak is,
toont de heer Van Marle met een voor
beeld aan.
Een vrouw heeft twee zoons. Zz zijn bei
den opgenomen in een tehuis. De omstan
digheden van de moeder zijn echter zo
danig ten goede veranderd, dat Kinder
bescherming meent dat de zoons wel weer
terug kunnen. Daartoe zal de moeder zich
voor de oudste zoon moeten wenden tot
de kantonrechter in Zwolle en tot de
rechtbank te Zutfen voor de jongste zoon.
Want: de oudste zoon is destijds onder
voogdij gekomen omdat de moeder nog
minderjarig was. Dat is een kantonrech
terzaak. De jongste is een geval van ont
heffing uit de voogdij. Bij zo'n procedure
zijn tenminste zeven partijen gemoeid.
„Denkt u dat de moeder er ook maar
iets van begrijpt?, zegt de heer Van
Marle. Hij geeft een ander voorbeeld.
Een baby van een ongehuwde moeder
is onder voogdij gekomen. De moeder
gaat later trouwen, krijgt een eigen huis
en wil haar kind terug. Ook daarmee be
moeien zich een stuk of zeven instellin
gen-
Die sturen alle maatschappelijke werk
sters, die met de moeder gaan praten.
Die begrijpt niet waarom steeds weer
verschillende dames elkaar als het ware
bij de deur aflossen
In zijn bekroonde opstel pleit de heer
Van Marle dan ook voor eenvoud en een
goede taakverdeling. Ook is nodig vóór al
les de kinderen te blijven zien als Jantje,
Marietje en Klaas, als mensen, niet als
juridische gevallen die in vakjes zitten
met aanduidingen als kinderrechterpu
pillen, gezinsvoogdijpupillen, voogdijpu
pillen, pupillen van de Raad voor de
Kinderbescherming, regeringspupillen,
officierskinderen en vrije pupillen. Nu
krijgt elk van dit soort pupillen een
eigen aanpak. De aandacht welke aan hen
wordt besteed verschilt van categorie tot
categorie. Voor de ouders en voor de kin
deren om wie het gaat een volkomen on
begrijpelijke zaak.
Het zijn niet minder dan 41.000 kinde
ren die in ons land onder kinderbescher
ming staan. Van hen zijn 25.000 uit het
ouderlijke huis weggehaald; 15.000 ver
toeven in tehuizen, 10.000 in pleeggezin-
Met de volgende schepen kan zeepost
worden verzonden. De data, waarop de cor
respondentie uiterlijk ter post moet zijn
bezorgd, staan achter de naam van het
•chip.
Argentinië: ms „Rio Primero" (24-10)
Australië: ms „Alameda" (21-10); Brazilië
ms „Algorab" (23-10); Canada: ms „Birim
River" (23-10); Chill: ms „Archimedes"
(22-10); Indonesië: ms „Dortmund" (22-10)
Kenya, Oeganda: ms „Tanga" (25-10); Ned.
AnAtillen: ms „Neptunus" (22-10); Surina
me: ms „Oranje Nassau" (23-10); Verenigde
Staten: ms „Atlantic Song" (24-10); Zuid
Afrika (Rep.) m.i.v. Z.-W.-Afrika: ms „Tu
gelaland" (25-10).
Inlichtingen betreffende de verzendings
data van postpakketten geven de postkan
toren.
De heer Van Marle wil eenheid in be
leid door continuïteit, opdat kinderen die
eerst door A zijn begeleid, later niet bij
B komen die misschien heel andere op
vattingen over opvoeding heeft. Dat is
funest daar het om kinderen gaat die de
wereld hebben leren kennen als een pla
neet vol onbetrouwbare mensen en die
niet van plan zijn gemakkelijk hun ver
trouwen aan iemand te schenken.
Het beste zou zijn zegt de heer Van
Marle in zijn rapport de hele huidige
opzet van tafel vegen, iedereen die met
kinderbescherming te maken heeft zijn
congé geven om dan met een schone lei
weer te beginnen- Maar dat is natuurlijk
theorie.
Bij alles moet vooropstaan een kind in
nood te helpen, een kind dat niet bij zijn
H. W. VAN MARLE
ouders kan leven. Het kan aan het kind
liggen, aan de ouders of aan beiden. Maar
de nood blijft en daaraan moet iets ge
daan worden door voor begeleiding te zor
gen of door een vervangende verzorging
en opvoeding elders. Het moet gebeuren
door deskundigen en op zo'n duidelijke
manier, dat de hulpverlening met begrip
wordt aanvaard en dat men eraan mee
werkt.
De heer Van Marle wil komen tot bu
reaus voor opvoedkundig maatschappe
lijk werk, op te richten in bijvoorbeeld
vijftig plaatsen in het land. Ze moeten
open staan voor iedereen, zowel voor
ouders als voor kinderen. Verder pleit
hij voor het instellen van verplegings-
gemeenschappen, die alle mogelijkheden
op het gebied van vervangende verzor
ging en opvoeding kunnen bieden. Pleeg
gezinnen behoren ook bij een verplegings-
gemeenschap. De topleiding dient verant
woordelijk te zijn voor het opvoedings-
plan van elk kind en voor de plaats in die
gemeenschap.
De heer Van Marle wil ook een verbod
van eenzijdige opzegging van de verple
ging. Thans kan het voorkomen, dat een
tehuis een „te moeilijk" kind terugstuurt
naar de voogdij vereniging. Die moet dan
door heel het land leuren om een andere
plaats te vinden.
Een derde wens van de heer Van Mar
le is: één organisatie van de kinderbe
scherming. Niet langer vijfhonderd be
sturen, niet langer landelijke en regiona
le federaties, maar één organisatie waar
in zich de nog altijd particuliere kinder
bescherming samenvoegt, met als hoogste
gezag een lelenvergadering en een
tuchtraad, die er in de huidige constel
latie niet zijn. Een centraal bureau en een
stuk of vijf districtbureaus kunnen voor
lichting geven zowel naar buiten als naar
binnen.
Om dat alles te bereiken zouden er op
grote schaal fusies van bestaande instel
lingen moeten plaatshebben. Het ophef
fen of laten uitsterven van voogdij-in
stellingen is een andere consequentie van
deze toekomstvisie. En misschien, zegt
de heer Van Marle, zal het bestaande kin
derrecht moeten worden aangepast of
vernieuwd- In zijn rapport geeft hij ook
daarover zijn mening.
Zijn „Visie op de toekomstig structuur
van de Nederlandse kinderbescherming"
zal binnenkort in druk verschijnen en dan
in kringen van de kinderbeschermig
(daarmee houden zich 10.000 landgenoten
bezig) en ve|rmoedelijk ook daarbuiten
aanleiding geven tot heel wat discussies
Want een halve eeuw historisch gegroei
de particuliere kinderbescherming wordt
op een nuchtere en zakelijke manier over
hoop gehaald.
ADVERTENTIE
igenlijk is «en badkamer
kachel onmisbaar. Want ook uw
bad- of doucheruimte moet heer
lijk warm zijn, wil baden een
puur genoegen worden.
Met dit Daalderop apparaat
straalt zo'n weldadige warmte u
tegemoet. Wèg zijn die koude
momenten van vroeger. Wèg is
dat onnodig rillerig zijn. Voor
deze sublieme kachel is altijd een
plaatsje in uw badkamer te
vinden! Want met de reflektor
kunt u 2 kanten uit: hij kan naar
links èn naar rechts worden
gemonteerd. Haal 'n folder bij
uw winkelier, want Daalderop
maakt vele typen badkamer-
kachels. Kiest u déze, weet dan dat
u voor 63,75 een betrouwbare
badkamerkachel met KEMA-
keur en waterdichtheidsteken
krijgt Bel uw installateur meteen
voor deze
HOENSBROEK. De Nederlandse
Spaar- en Beteggringrsunie (Neberu) Heer
len - Ganzenweide zat 109 bouwvakar
beiders moeten ontslaan. De oorzaak
daarvan is het feit dat de premiebeschik
kingen van het rijk zijn uitgebleven voor
woningbouw in de particuliere sector.
De directeur van de Neberu, de heer
G. Heijboer, verklaarde dat het beleid
van zijn Beleggingsunie geen blaam treft
bij dit ontslag. „De fout is knfter en alleen
te zoeken bij het rijk. Als het rijk op
tijd de premies ter beschikking had ge
steld kon de bouw op diverse plaatsen
gewoon doorgaan. Bovendien kon met
meerdere projecten gestart wordenEner
zijds stelt het rijk duizenden guldens ter
beschikking voor de werkgelegenheid en
anderzijds houdt zij het weer in. Op deze
manier wordt Limburg niet geholpen",
aldus de heer Heijboer.
De Neberu zal na het ontslag nog meer
dan 100 werknemers in dienst hebben. De
heer Heijboer sprak ook de vrees uit dat
als het rijk niet spoedig met de premie
beschikkingen over de brug komt, hij ge
noodzaakt is nog meer werknemers te
ontslaan.
ÉH
DEN HAAG. Op de leeftijd van 60
jaar is in Den Haag overleden de heer
B. J. M. Bekman, hoofd van de afdeling
publiciteit en voorlichting van de Hol
land Amerika Lijn en vroeger, van 1953
tot 1962 hoofd van de afdeling publiciteit
van de gemeente 's Gravenhage.
MET GLAD NAAR achteren weg
getrokken haar kan men deze winter
getrokken haar kan men deze
deze oer-simpele haarvorm versiert
met een knotje of dotje van eigen
of vals haar.
De klassieke chignon-in-de-nek is
er deze winter in allerlei fantasie-
vormen. De strenge lijn van de kap
sels wordt doorbroken door lokjes of
„kurketfekkers" langs de slapen. En
oorbellen natuurlijk, alles mag als ze
maar opvallend zijn.
ZAKDOEKEN, SERVETTEN en la
kens van papier verlichten de taak
van de huisvrouw, en dat weet men
blijkbaar vooral in Zweden op prijs
te stellen. Daar wordt per inwoner en
per jaar honderdvijftig kilogram pa
pier voor huishoudelyk gebruik ge
kocht. In Engeland komt men tot
honderdvijftien, in België tot zeven
enzeventig en in Nederland zijn geen
cijfers bekend.
POEDELS EN DUITSE herders wa
ren in Amerika jaren lang de popu
lairste hondenrassen. Daar is nu num
mer drie bijgekomen, de Lhasa Apso,
(Van onze correspondent)
ISTANBOEL. Het
grootste krantenconcern
van Turkije is in tweeën
gesplitst. Het was dat van
de gebroeders Simavi, en
bestreek naar het voor
beeld van de Westduitser
Springer alle categorieën
lezers: elite lezers met de
serieuze „Yeni Gazete"
(nieuwe krant), gewone
lezers met de „Hurriyet"
(vrijheid), met z'n half
miljoen exemplaren verre
weg de grootste krant van
het land en bovendien nog
goed-geinformeerd, en
boulevard-lezers met „Son"
de Turkse plaatjeskrant.
De gebroeders zijn nu
uit elkaar gegaan: Erol
houdt zich nog slechts be
zig met de eerstgenoemde
twee, Haldun met „Son"
en andere offset-uitgaven.
Volgens de laatste berich
ten zou hij een nieuw blad
willen beginnen: Yeni Sa-
bah (Nieuwe Morgen), dat
het midden zou houden
tussen „Hurriyet" en „Son"
en met als trekpleister o.a.
de linkse kroniekschrijver
Aziz Nesin.
Aan „Son" is elke poli
tieke strekking vreemd.
Het is een zeer vaardig en
met smaakvolle kleuren in
elkaar gezet krantje dat
vanaf drie uur 's middags
het straatbeeld van Istan-
boel beheerst. Het kost
slechts vijftien kurus (vier
cent) en het teert op de
moord van de dag, op re
portages uit nudistenkam-
pen met vertederende
stipjes op vitale delen van
de prent, en op strips,
waaronder de fotostrip
Killink, een mengsel van
sex en dood met a's held
het gelijknamige, in ge-
raamtepak gestoken man-
en-dood-symbool.
Al dit fraais wordt de
straat opgebracht door
vloedgolven van innocente
knaapjes van vier tot veer
tien jaar. „Son" betekent
„Laatst" en deze knaapjes
zijn de soncu's (laatstertjes
dus) van wie men zou
kunnen denken dat ze de
armste knaapjes van heel
Istanboel zijn.
Dat dit niet zo is, merkt
men als men 's middags
met de pont vaart van Ka-
rakoy naar Kadikoy, van
Europa naar Azië dus. Aan
de Europese kant krioelt
het van de soncu's-eerste-
klas die dikke pakken fris
se en fleurige „Sons" tor
sen en venten. Op de ge
rieflijke boot leest ieder
z'n „Son", en wie het
blaadje in de twintig mi
nuten die de overtocht
vergt nog niet uit heeft is
een zeer trage lezer. Of een
stugge kijker-naar-een-
prent.
Komt men aan de over
kant, dan blijkt zich daar
zeker een tiental ventjes
op te houden in nog mor-
siger kleren en met nog
vuilere handen dan de son
cu's van Europa. Zij zijn
de soncu's-tweede-klas: zij
hebben niet eens verse
„Sons" van de krant ge
kregen. Zij vragen u uw
„Son" terug om haar op
nieuw te verkopen, en al
leen daarom zou je het
krantje nemen.
De meeste passagiers
spelen het spel ook wel
mee: het moet wel een
beest of een pornofaag
(eigen woord voor verslin-
der van pornografie) zijn
die zoiets weigert.
In een uithoek van het
bootstation hebben de son
cu's tweede klas een be
drijfje waar ze ijverig de
gekregen kranten weer
gladstrijken om ze vervol
gens tegen dezelfde prijs
te gaan verkopen aan de
Aziaten die naar Europa
oversteken.
De nieuwste verpleegstersuniformen
zijn in Londen getoond. De gezond
heidsdienst in Engeland heeft uitge
maakt dat de zusters elke dag een
ander uniform aan moeten hebben.
Elke verpleegster zou tien van deze
moderne uniformen in haar bezit moe
ten hebben, zodat elke dag gewisseld
kan worden.
een Tibetaans leeuwhondje dat uiterst
hoog gewaardeerd wordt.
IN BELGIË MOET HET goed wer
ken zijn. Volgens Paris Match zijn de
Belgische salarissen de hoogste van
Europa. Daarna komen West-Duitland,
Nederland, Engeland en Frankrijk.
ONS ALLER DIANA RIGG, be
kend als Emma Peel in de Wrekers,
heeft in de nieuwe James Bond-film
„On Her Majesty's Secret Service"
de vrouwelijke hoofdrol.
James Bond wordt gespeeld door
een tot nu toe onbekend Australisch
fotomodel George Lazenby. Sean Con-
nery heeft afgedaan als Bond.
ZEVENTIEN KOKS uit Nederland
laten in Frankfurt zien dat de Neder
landse kookkunst er zijn mag. Om
de naam van ons horecabedrijf en
van ons land als toeristenland hoog
te houden nemen zij deel aan de In
ternationale Kochkunstausstellung.
Met dit woord zijn we er nog niet,
want de kookkunsttentoonstelling is
onderdeel van de Bundesfachschau
Hotel und Gaststattengewerbe. Oh, zo.
zo.
OM BIJ AARDAPPELPUREE te
eten: knakworst Napolitaine. Snijd
acht knakworstjes overlangs open en
leg ze in een vuurvaste schotel op
plakjes mager rookspek. Snijd iwee
hardgekookte eieren in plakjes en leg
deze op de knakworst. Vervolgens
plakken tomaat erop, bestrooid met
zout, peper en gehakte peterselie.
Schenk er een klein scheutje koffie
room over en strooi over alles heen een
laagje geraspte kaas. Geef de schotel
in een voorverwarmde oven een goud
bruin korstje.
DEmm
ADVERTENTIE
balm
ADVERTENTIE
verkrijgbaar in
de dierenspeciaalzaak
ARNHEM. Park Sonsbeek in Arn
hem ligt op sterven en zal moeten worden
gerestaureerd. Grote delen zijn reeds
anderhalve eeuw oud. De dode bomen
daar worden gekapt. In overleg met het
Staatsbosbeheer gebeurt dat volgens de
maai-cirkel-methode. Dit heeft wethouder
Bisterbosch meegedeeld in de commissie
voor de plantsoenen. Voorts deelde hij
mee dat tussen Arnhem en Huissen een
nieuw park wordt ontworpen. Binnenkort
gaat men daar aanplanten. Over een jaar
of tien hebben wij dan echt bos, aldus
de heer Bisterbosch.
