TANDEMRIJDEN MET 75 KM. PER UUR
„Hier loopt de baan als een zonnetje, maar
soms denk je wel eens daar gaan we"
Jan Jansen en Leijn Loevesijn behaalden
zilver, het hoogst bereikbare
Goud lag vast
voor Franse
staatsamateurs
VERSLAGENHEID BIJ
HOCKEYFORMATIE
Denemarken kreeg goud in
ploegachtervolging caudeau
m
Chef de mission Dokkum wil
in Mexico niets horen over
lormoonpreparaten van Collard
dagelijks 'n goede portie vlees
Apart paar
Cubanen schenken
medailles aan
Black Power
Smith en Carlos
weg uit Mexico
Handtekeningenactie voor Collard
Tsjecho-Slowakije
nog ongeslagen
in volleybalstrijd
India weer langs
rand van afgrond
OLYMPISCH
PROGRAMMA
DINSDAG 22 OKTOBER 1968
(Van onze speciale verslaggever)
MEXICO Zilver voor Jan Jansen en Leijn Loevesijn. De stuurman
van de tandem: „We hadden er wel zo'n beetje op gerekend. Zeker brons.
We hadden alle landen die hier meededen al eens gehad en verslagen, be
halve Frankrijk en Italië. Nou, dat is dan op zijn minst brons". Jan Jansen
zegt dat nuchter, maar in zijn hart toch wel erg blij met de zilveren plak.
Adrie Zwartepoorte: „Daar ging het namelijk om, die jongens waren als
tandem uitgestuurd. De rest sprinten en de kilometer was bijzaak.
Daarom zjjn ze natuurlijk vreselijk tevreden". Tevredenheid past ook over
de wjjze waarop de twee de medaille veroverden: twee maal via de moei
lijke weg van de extra ritten, eerst in de kwartfinales tegen de Tsjechen
en vervolgens in het tumultueuze duel tegen de Italianen in de halve
finale. En daarna? Jan Jansen, „voorzitter" en woordvoerder van het paar:
„Trentin en Moreion zijn niet te kloppen. Geen kans. Wat die mannen
hebben hier. In het voorjaar reden Goens en Van Lancker, de Belgen, ze
zo voorbij. En wij die Belgen weer. Maar die Franse maten hebben hier
op die baan zo'n vreselijk goed moreel
JansenLoevesijn hebben volgens eigen zeggen „tot het uiterste moeten gaan"
om tot de finale te komen. Loevesijn: „Jan, toen we die rit tegen de Italianen uit
tweede positie moesten winnen, ik dacht daarna: ik leef niet meer. Wat ging dat
hard. Wat moesten we afzien". De tandemraces op de supersnelle Olympische
piste werden maar op één tactisch wapen beslist: het ging er om vanaf de kop
positie te demarreren. Op een tandem kon een snelheid van bijna 75 kilometer
worden behaald. Begrijpelijk dus, dat het paar in tweede positie de weg „buiten
om" vrijwel nimmer kon gaan: dan zou er nog sneller moeten worden gereden
en dat kan eenvoudig niet. Toch, toch slaagden Jansen en Loevesijn er een
keer in om de Italianen op die manier te „pakken". Jansen: „We waren toch wel
bang voor ze. Het zijn van die linkedeuren. Ze delen z o een zwieper uit. Ze
schijnen gewoon niet anders te kunnen rijden. En waarom? Je wordt toch ge
diskwalificeerd.
MEXICO Grote verslagenheid heers
te na afloop van de wedstrijd tegen
Australië in het Nederlandse hockeykamp
In diep stilzwijgen trachtten de spelers,
elk op hun eigen manier, de 2-0 neder
laag die de uitschakeling betekende voor
de finale-poule van het Olympische toer
nooi, te verwerken. In twee minuten tijd
was een illusie vervlogen. Als mokersla
gen waren ze aangekomen, de twee doel
punten, waarmee de Australiërs de eerste
fouten in de Nederlandse verdediging af
straften. Aanvoerder Jan Piet Fokker zat
het hoofd naar de grond gekeerd, op de
afrastering van het veld. Doelman Joost
Boks was nog wel in staat iets te zeg
gen „het was bepaald geen strafbully.
Die Australiër intimideerde de scheids
rechter. Ik zat niet op de bal.
Anderen liepen verdwaald rond. Officials
trachtten de spelers over de diepe teleur
stelling heen te helpen. Piet Bromberg:
„En nu gaan we vechten voor de vijfde
plaats". Voorlopig had iedereen echter
zijn eigen strijd uit te vechten, die van
de grote desillusie. De plaats bij de bo
venste vier was zo dicht bij geweest. Bij
de rust leidde Pakistan tegen Kenia met
2-0 en Nederland had een sublieme eer
ste helft, waarin de ploeg speelde als nog
geen enkele maal tevoren in dit toernooi,
afgesloten met gelijke stand: 0-0. Alle
mogelijkheden waren dus aanwezig voor
een succesvolle sprong naar de eindstrijd.
En toen sloeg het noodlot toe
Het gebeurde in de vijfde minuut van
Het duo Moreion, voor op de tan
dem, met Trentin finisht.
MEXICO „Ik zou niet meer voor
mijn brood elke dag op de fiets willen
stappen. Voor een prof mis ik dan ook
de juiste instelling. Ik vind het fijn
's morgens naar mijn werk te gaan
en dan zo tegen de middag als ont
spanning te gaan fietsen. Dan hunker
ik er naar. Maar het moet ook weer
niet te lang duren. Neen, ik ben echt
wel een pure amateur". Aan het woord
is tandtechniker Jan Jansen. Hij en
zijn maat Leijn Loevesijn vormen een
apart paar. Het gezegde „de uitersten
raken elkaar" gaat helemaal op voor
deze twee vrienden op de tandem, deze
twee rivalen in de sprint. Waar bij
voorbeeld Jan Jansen duidelijk laat
uitkomen, dat het fietsen voor hem
een vorm van recreatie en meer niet
is, wil Loevesijn zijn passie voor het
wielrennen wel belijden: „Voordat ik
in 1964 als beginneling mocht gaan
fietsen reed ik al twee jaar lang als
een gek op een wegfiets rond. Zo maar,
uit liefhebberij". Leijn Loevesijn wil
dan ook later zijn broodwinning in de
wielrennerij zoeken.
MEXICO De 30-jarige Cubaanse
sprinter Figuerola heeft besloten zich als
actief atleet terug te trekken. Figuerola
heeft zijn land op de Olympische Spelen
in Rome, Tokio en Mexico vertegenwoor
digd. Figuerola zal de zilveren medaille
die hij op de 4 x 100 m. won, schenken
aan de Amerikaanse „Black Power"-be'
weging. Zijn teamgenoten Morales, Mon-
tes en Ramirez doen hetzelfde. Ook Mi
guelina Cobian, een van de populairste
atletes op Cuba, deelde mee dat de dames
ploeg, die zilver won op de 4 x 100 m., de
medailles zal weggeven. Zij sturen ze
op naar Stokeley Carmichael.
Het is, zeggen Jansen en Loevesijn,
„wel een leuk nummer, die tandem. Je
moet elkaar gewoon goed verstaan".
Jansen: „met Leijn rijd ik beter dan
met Koopman, vorig jaar. In het voor
jaar zijn we begonnen samen. We voel
den meteen dat het klikte. Voor mij was
het even wat moeilijker, omdat ik bij
Koopman achterop zat en nu stuurman
moest worden. Stuurman zijn is soms
erg moeilijk. Hier niet. Hier loopt die
baan als een zonnetje, dan heb je het
niet zwaar. Maar in Amsterdam bijvoor
beeld, als daar hard gaat en de zaak
gaat wringen, dan moet je vreselijk on
der in de beugel pakken en heel hard
sturen om de boel overeind te houden.
Trouwens toch.met die snelheden.
Soms denk je wel eens: daar gaan we.
Gisteren kreeg ik zowat een hartverlam
ming toen die Tsjechen tegen ons aan
kwamen hangen op volle snelheid. En
wat moet je dan, terug gaan hangen en
bidden dat het goed afloopt".
Heeft hij dan geen angst, om telkens
weer op die razendsnelle tandem te krui
pen? „Ach, nee. dat niet. Normaal gaat
alles goed. Je houdt de zaak scherp in
de gaten. Ik voorop kijk links en Leijn
rechts. Als je ze ziet komen, dan roept
Leijn: „omhoog" of „duiken" en dan
reageer ik meteen. We geven elkaar de
aanwijzingen. Over versnellen en afstop
pen en zo. Je moet elkaar natuurlijk
goed aanvullen en dat is bij ons nou toe
vallig zo. Als je voorop zit te sturen, is
het net het verschil tussen een racefiets en
een gewone fiets, wat de zwaarte betreft".
Als een van de twee overigens het tempo
niet kan bijbenen, wordt dat wel onmid
dellijk gemerkt: „Je krijgt gewoon een
klap. Vreselijk zwaar is het dan. Maar
we zitten meestal wel tegelijk kapot". Na
de beslissende rit tegen de Tsjechen tui
melden ze broederlijk in het gras:
kramp.
Jan Jansen over de weg naar het zil
ver: „het ging er hier maar om, dat je
de tactiek goed door had. Die was heel
anders dan op het stadion bijvoorbeeld.
Daar kon je gerust maken van: d'r naar
toe, d'r op en d'r over". Wat, vertaald
uit de wielertermen betekent: toeslaan
vanuit de tweede positie". Maar hier
was dat allemaal anders en die Fransen
hadden zich het beste aangepast. Lo
gisch, die kunnen veel meer trainen. Die
hebben banen. Korte banen ook. En dan.
Je moet maar de tijd hebben ook. Die
Trentin en Moreion, die hebben dat".
Waarop het „staatsamatenrisme" van de
beiden onmogelijk tot de profstatus te be
wegen sprinters uit de school van Gerar-
din ter sprake komt. Jan Jansen: „op
die persconferentie na afloop kreeg ik
nog bijna ruzie. Ik zei, dat ze de besten
van de wereld waren, maar dat zoiets
ook logisch was, als je bijna niks anders
doet dan wielrennen. Nou, die Gerardin
sprong er meteen bovenop: het was niet
waar, zei hij, die mannen werkten alle
bei, Trentin bij z'n vader in de zaak
en Moreion op een fietsenfabriek. Nou,
ik heb verder mijn mond gehouden, maar
ik weet zeker, ik heb dat vele malen ho
ren vertellen, dat ze 150 franken in de
week vergoeding krijgen. En later kwam
die Trentin naar me toe. Je moet je
mond houden, zei hij, want anders breng
je mijn amateurstatus in gevaar. Kan je
nagaan. Ik heb tegen hem gezegd: 't is
best hoor, Pierre. Maar ja, grote cou
reurs zijn het natuurlijk allebei wel.
MEXICO Tommie Smith John Car
los hebben gisteren vanuit Mexicostad
een vliegtuig genomen naar de Verenigde
Staten. De twee sprinters werden vorige
week geschorst door het Amerikaanse
Olympische Comité nadat zij voor de
Black Power beweging hadden gedemon
streerd tijdens de ceremonie protocolaire
van de 200 rneter. Officials van de Ame
rikaanse atletiekbond verklaarden in
Mexico, dat er tijdens een vergadering in
december besloten zal worden of beide
atleten lid van deze bond mogen blijven.
MEXIC De Olympische gedachte
werd geweld aangedaan na de finale van
de ploegachtervolging tussen West-Duits
land en Denemarken. De scheldpartij en
het getier, dat toen ontstond omdat de
jury de winnende Westduitsers diskwali
ficeerde, hoorden niet thuis op het Olym
pische toernooiveld. Wat was er gebeurd-
Bij de laatste aflossing van de Westduit-
*ers ontstond enige verwarring in de
ploeg. Invaller Jurgen Kissner, die afloste,
dreigde klem te geraken onder Henrichs
en zette zich in een reactiebeweging af.
De Westduitsers gingen met dertig meter
voorsprong over de eindstreep, Denemar
ken was ruim geklopt. Maar op het mid
denterrein hadden twee commissarissen
gezien wat er in die bocht gebeurd was-
Het duurde lang voordat de uitslag be
kend werd gemaakt: winnaar van het
goud Denemarken, het zilver Italië en het
brons Rusland. West-Duitsland was ge
diskwalificeerd, kwam voor het eremetaal
volgens de commissarissen niet meer in
aanmerking. De hel brak los. Dat de Duit
sers het Olympisch goud werd ontnomen
was reglementair te verdedigen. Maar
diskwalificering naar het niets en de on
gemotiveerde promotie van Italië en Rus
land, die respectievelijk als derde en vier
de waren geëindigd, ging alle perken te
buiten. Er werd geraasd en getierd, de
jury d'appel werd ingeschakeld en ten
slotte vond men, mede dank zij het in
grijpen van KNWU-voorzitter Van Dijk.
een tussenoplossing. Denemarken kreeg
het goud, Italië het brons, de zilveren
plakken gingen voorlopig de ijskast in
Het comité-directeur van de FIAC, de
amateurorganisatie in de UCI, zal nader
over de bestemming beslissen.
Waarna de zilveren plak voor Neder
land weer aan de orde is: het hoogst be
reikbare voor het trotse tweetal. En. zegt
Jan Jansen tenslotte, „iedereen had het
er over voor we weg gingen. Dus we
moesten hem wel winnen.Jan Derk-
sen: „nou ja, zeg.het is me allemaal
nogal wat. Door die sprint en die kilome
ter van Leijn ben je vijf, zes dagen ach
ter elkaar bezig geweest. Elke dag die
spanning, elke dag wedstrijd. En dan
komt eindelijk je eigen nummer pas. die
tandem. En om daar dan nog zilver op
te winnen, ik vind het vreselijk knap".
Verzorger Henk de Haan, als altijd
glimmend van trots over de conditie van
„zijn" mannen, die er volgens zijn ter
minologie „als zonnetjes plegen bij te
liggen" onderstreept dat: met Jan was
het moeilijk te praten bijvoorbeeld. Hij
zat helemaal in die wedstrijdsfeer. En
dan wat er vandaag nog gebeurde zeg,
met die Duitse achtervolgingsploeg, die
tussen die tandemwedstrijden door nog
eens ging vallen. Uitgeschakeld. En pro
testen er overheen, en die jongens maar
wachten op hun tandemritje. Nee, ze heb
ben het geweldig gedaan."
Jansen (links) met Loevesijn op het
erepodium.
de tweede helft. Heiko van Staveren, die
met Theo Terlingen op de rechterflank
en in de schaduw van het viertal Ebbens
-Fokker-Weemers-Kist zo'n hecht defen-
sieblok vormde, waarop voor de rust de
Australiërs al enkele malen hun tanden
stuk hadden gebeten, miste op een diepte
pass. Middenvoor Ronald Riley was er
als een hazewind bij om hiervan te pro
fiteren. Met uitlopen trachtte doelman
Boks de precaire situatie nog te redden,
maar het was tevergeefs. Riley's schot
was zuiver gericht: 0-1. Nog niet hersteld
van deze tegenslag kwam de Nederland
se verdediging geen twee minuten later
wederom onder druk. Sebo Ebbens, die
zijn eerste wedstrijd in dit toernooi speel
de en in de eerste 35 minuten zijn plaats
alleszins waard bleek, miste de bal rechts
van doel en de doortastende Australiërs
zagen een nieuwe kans. Boks probeerde
deze te verijdelen, naar het inzicht van
de Italiaanse scheidsrechter Tinti even
wel op onoirbare wijze. Hij kende Austra
lië een strafbal toe, die linksbuiten Do
nald Smart feilloos benutte: 0-2. In hon
derd seconden was Nederland verslagen.
De klap was te hard aangekomen. D#
oranjeploeg, die voor de rust draaide als
een precisie-uurwerk, raakte geheel van
slag af. De Australiërs faalden enkele
keren in de afwerking van hun aanvallen,
want anders was het voor de Nederlan
ders niet alleen een desillusie, maar ook
een catastrofe geworden.
WOENSDAG 23 OKTOBER
24.00 basketbal
21.30—02.00 Boksen, kwartfinales
17.00 kano, herkansing
16.00 wielrennen, wegwedstrijd
17.00 paardesport, grote prijs springen
15.30—24.00 schermen, floret
15.30—24.00 turnen,vrije oefeningen dames
18.00 hockey troostronde
17 oo24.00 worstelen, Grieks/Romeins
24.00 zwemmen, finale 400 meter vrije slag
heren; 200 m. schoolslag dames: 400
mwisselslag heren; 100 m rugslag
dames.
15.30 schieten
17.00 volleybal.
17.00 waterpolo
TV-reportages:
Ned. 1: 07.3009.00: zwemmen en samenvat-
vattingen.
Ned. 1: 18.15—18.50 Ned. progr. en herh.
22.30—24.00: Ned. 1: paardesport en tur
nen dames.
yWWIWWWWWWWIMWWIAfMIMWWIAAWIIMAMIAIWWIMMIMfWIIIIIIMWMANMIlflIMWMAMWWIflAMWWIAAAMIAIWWWMMMMMMf
SITTARD Verzorger Sjeng Collard verklaarde gisteren bij terugkeer in
Nederland: „Men laat mij in Mexico niet in de steek. Piet van der Kruk verzamelt
op het ogenblik handtekeningen. Hij bereidt een actie voor. Ais de ploeg terug
zal zijn, barst de bom. Dan komt de explosie, de rel. Dit staat als een paal boven
water. Toen ik weg ging, stonden ze in de rij. Ze wilden me allemaal goedendag
zeggen. Niet alleen de wielrenners. Wat teil je. Ik kreeg veel toeloop. Behalve de
wielrenners, behalve Maria Gommers wilden door mij ook llja Keizer-Laman, Tilly
van der Made, Piet van der Kruk, Rudi Lubbers. Aad Steylen, Els van Noorduyn
behandeld worden. Ze zijn ook door mij verzorgd. Chef de mission Dokkum gaf
me, vlak voor het vertrek, een tas voor mijn vrouw cadeau. Hij zei: jouw vertrek
was een van de moeilijkste besluiten die ik ooit nemen moest.
MEXICO In het Olympisch heren vol
leybaltoernooi Ls Tsjecho-Slowakije nog
steeds ongeslagen. Gisteren werd met 3-2
van Bulgarije gewonnen. Rusland nam re
vanche voor de nederlaag van 1964 in
Tokio door Japan nu met 3-1 te verslaan.
De Japanners wonnen hun eerste set met
grote overmacht, maar moesten de volgen
de drie allemaal prijsgeven. Japan heeft
nu evenals Bulgarije twee keer verloren
en heeft alleen theoretisch nog kans op
goud of zilver. In de praktijk zal het er
echter op neer komen, dat Rusland en
Tsjecho-Slowakije om de eersite plaats gaan
strijden, met de Tsjecho-Slowaken in het
voordeel omdat die nog niet een keer ver
loren. Bij de dames duurt de nek-aan-nek
race tussen Rusland en Japan nog steeds
voort. De Russinnen wonnen maandag met
3-1 van de Verenigde Staten en staan nu
met vijf winstpartijen uit evenzovele wed
strijden samen met Japan aan de kop van
het klassement. Tsjecho-Slowakije en Po
len, die op respectievelijk de derde en vier
de plaats staan, zullen onder elkaar moeten
gaan uitmaken wie met brons huiswaarts
mag keren.
MEXICO Het Indiase hockeyelftal,
zeven keer Olympisch kampioen, is maan
dag weer langs de rand van de afgrond
gegaan. De ploeg had handen vol moeite
met Oost-Duitsland (1-0), dat in dit
Olympische toernooi niet meer dan een
middelmatige ploeg binnen de lijnen
brengt. Pas 12 min. voor tijd produceerde
India het eerste echte schot op doel en
het was een voltreffer van de stick van
Prithipal na een strafhoekslag. Behalve
India plaatste ook West-Duitsland zich
voor de finale. Nieuw-Zeeland verspeelde
zijn kans door gelijk te spelen tegen
Spanje. Pakistan heeft tegen Kenia ge
daan wat van de ploeg die het beste hoc
key speell in dit toernooi mag worden
verwacht, winnen namelijk. Binnen 20
min. hadden de Pakistani door Dar en
Niazi een voorsprong genomen van 2-0.
In de laatste minuut maakte Degan het
tegendoelpunt 'voor Kenia, dat voor zijn
halve finaleplaats een beslissingswedstrijd
tegen Australië moet spelen.
(Van onze speciale verslaggever)
MEXICO Chef de mission dr.
Ansco Dokkum zegt in Mexico
niets te weten van het toedienen
van hormoonpreparaten, terwijl
masseur Sjeng Collard in Neder
land met naam en toenaam meldt
welk preparaat hij heeft gebruikt.
Nog merkwaardiger: de medische
staf in het Olympisch dorp schrikt
op bij een telefoontje, waarin
wordt verteld wat Collard in
Nederland heeft gezegd en geeft
toe dat er duraboline is gebruikt,
maar doctor Dokkum zegt ook
daarna nog altijd niets af te weten
van het gebruik van hormoon
preparaten. W e I geeft hij toe, dat
„bepaalde middelen" bij Collard
zijn gevonden.
De heer Dokkum, pas na zware aan
drang na het vernemen van de verkla
ringen van Collard in Nederland be
reid eindelijk op de zaak In te gaan: „ik
heb van Collard een verklaring, waarin
hjj toegeeft dat hij een aantal mensen
bepaalde stoffen heeft toegediend. Ook
zijn er op 18 oktober spuiten bij hem
gevonden, hetgeen voor onze artsen
aanleiding was mij te waarschuwen. Op
de aard van de stoffen, die zijn inge
spoten, ga ik niet in. Ook weet ik alleen
maar dat Collard de wielrenners en
Maria Gommers heeft behandeld Ver
der zjjn mij geen namen bekend". Dr.
Dokkum verder: „deze zaak vereist
straks in Nederland nog uitgebreider
onderzoek, maar ik heb op het ogenblik
niet de indruk, dat er gebruik is ge
maakt van doping. De plakken, die de
wielerploeg en Maria Gommers op de
800 meter hebben gewonnen, blijven
voor mjj van evenveel waarde. Doping
onderzoek heeft trouwens geleid tot de
uitslag: negatief".
Ofschoon bekend is, dat de artsen
Willebrand, De Jongste en Mosterd
graag opening van zaken willen ver
strekken over de Collard-affaire, acht
dr. Dokkum het „in verband met de rust
onder de sportlieden" nog altijd onge
wenst om op de zaken dieper in te gaan.
Men vermijdt uiteraard het woord „do
ping" te gebruiken, ook nu hormoon
preparaten ter sprake zijn gekomen. Die
zijn overigens niet te vinden op de lijst
van verboden middelen van het IOC.
Logisch, want het gebruik ervan is niet
te controleren. Bekend is wel, dat vrij
wel overal hormoonpreparaten worden
gebruikt. Zeker bij de Amerikaanse
ploeg voor atleten die „zware" prestaties
moeten leveren. Overigens liggen de
grenzen op dit punt erg vaag: er zijn
pure eiwitpreparaten, die voor hormo-
nenhoudende middelen worden aange
zien, er zijn gecombineerde eiwit- en
hormoonpreparaten en er bestaan na-
tuuüijk ook in de wereld van de medi
sche begeleiders in de sport allang be
kende pure normoonpreparaten, veelal
ook in de zg. „depot" vorm. Middelen
dus, die een werking op de lange duur
hebben. De meningen van medici over
het gebruik van hormonen lopen uiteen,
maar vele artsen veroordelen de hor
monenpreparaten toch als doping.
Op vele andere vragen wilde de heer
Dokkum niet verder ingaan. Onder an
dere wilde hij niet vertellen, hoe het
mogelijk kon zijn dat Collard behalve
de wielrenners en Maria Gommers
waarvoor hij toestemming had ze met
massages te begeleiden ook nog an
dere atleten heeft behandeld. In dit
verband zal overigens ongetwijfeld nog
ter sprake komen, dat in de boezem
van de Nederlandse ploeg klachten ge
vallen zijn over de begeleiding door de
drie artsen, die men beticht van het feit,
dat zij zo weinig praktische kennis op
het gebied van de medische begeleiding
in de sport hebben. Ook is duidelijk, dat
de ethiek die deze drie medici als de
zelfde koesteren, onderwerp van ge
sprek zal worden. Veel andere sportart
sen houden er bepaald niet dezelfde
principes op na.
Inmiddels is de zaak-Collard niet lan
ger binnen het Nederlandse kamp ge
bleven: de wereldpers heeft zich er
meester van gemaakt. Wat daarvan het
gevolg zal zijn, is nog niet te overzien.
Wel is zeker, dat bij de leden van het
Nederlands Olympisch Comité enige on
zekerheid is gaan heersen bij de vraag
welke waarde men aan de behaalde me
dailles dient toe te kennen. Maar boven
dat alles staat, zeer duidelijk, dat hor
moonpreparaten niet op de lijsten van
het IOC als „verboden" zijn gesigna
leerd. En dat het vooralsnog een zaak
van de medische ethiek is als men over
het gebruik ervan een oordeel velt. Over
dat oordeel, overigens, lijkt voor wat
betreft de drie Nederlandse medici geen
twijfel te bestaan.
ADVERTENTIE
