HAAR JOURNAAL.
PANDA EN DE IMP
POLLE, PELL1 EN PINGO
u.
VERSLAG VAN
EEN ZOMER
Voor Kloris en Roosje
Fa. B. ENGELENBERG
ngestipt
ÉÊi
wmm
Zet zitje vast
Nederlandse bollen
in West-Berlijn
sa n
ONTDEK
sa H
halm
11
«Ons vervolgverhaal
DONDERDAG 24 OKTOBER 1968
mm'mm
MéÊÉi k
OFFICIeLE VERKOOP SIKKENS LAKKEN
.CATALOY" STAALPLAMUUR
M
Kees Stip
Jongen omgekomen
door kolendamp
desinfecterende crème-zeep
voor de HALVE PRIJS, bij
grote tube SANBALM
L. handcrème
dat is ener men
noch 6,
mnnftnr"""""
m** mm»
Een Peruaan»» roman door
Julio Ramón Ribeyro
53)
Ema was het helemaal met haar
man eens. Zij begon aan een lange
tirade tegen Leticia, met de wellust
die zij altijd scheen te voelen wan
neer zij maar het woord kon nemen.
Ja - zou je ze niet? Dat had ze
maar eerder moeten bedenken, die
gek! Om daar op het laatste moment
mee aan te komen. De cura is er zelfs
al om de ringen te zegenen......
En als je het precies wil weten,
viel Leonardo haar in de rede en hij
zuchtte erbij: Het kan me op de
keper beschouwd niets schelen. Nee,
niets. Of ze zich verlooft of niet ver
looft, trouwt of een oude vrijster
wordt het interesseert me niet. Het
enige dat me ergert, is dat we nu
voor de anderen voor aap staan. Ik
kan toch niet tegen die Tuset en zijn
vader zeggen, „het beste ermee, mijn
dochter heeft zich bedacht!" Die zou
den er een half jaar niet over uitge
sproken rakenEn de mijn? Wat
moet daar dan mee? De ov.erdrachts-
papieren zijn nog niet getekend. Nu
kan ik de hele zaak wel op mijn buik
schrijven.
Zo ging dat de hele ochtend door.
Leonardo maakte zich al maar nij
diger. Ten slotte mengde Felipe, die
de hele tijd zijn mond had gehou
den, zich erin:
Ik geloof, dat jullie allemaal
schuld hebt. Jullie had meer aan
dacht aan haar moeten besteden. Dan
hadden jullie gemerkt dat die Tuset
haar volmaakt onverschillig is. Zij
heeft zich alleen maar wat met hem
geamuseerd.
Leonardo wis* daar niets op te
zeggen.
Het is mogelijk begon hij ten
slotte. Het is mogelijk. Maar ik
heb er geen tijd voor om me in het
gedachtenleven van anderen te ver
diepen. Ik houd me aan wat er ge
zegd wordt. Gebeuren er achtier mijn
rug om andere dingen, dan is dat des
te erger.
Zijn woorden schenen meer te be
tekenen dan uit de situatie was af te
leiden, want Felipe deed er het zwij
gen toe en werd kennelijk nerveus.
Daarna zei hij met een stem die toch
even trilde: Leticia heeft al die
weken komedie gespeeld.
Dan zal zij die ook tot het einde
toe blijven spelen.
Dat was het einde van de familie
raad. Leonardo en Ema begaven zich
samen naar Leticia om haar te dwin
gen op te staan. Felipe keerde naar
de sala terug. Lola en ik zochten ons
heil op de patio.
Wij gingen onder de arcades zit
ten, genietend van de hete zon. We
zeiden geen van beiden iets. Lola had
haar arm om mijn hals geslagen en
liet haar slaap rusten tegen mijn
schouder. Toen ik haar gezicht zo
vlak voor mij had zag ik dat zij een
weinig dons had op haar bovenlip.
Zij neuriede.
Een paar dagen geleden had ik
daar op diezelfde plek samen met
Leticia gezeten en had zij mijn hand
tussen de hare gehouden. De situatie
herhaalde zich nu, met uitzondering
van dat ene element dat verwisseld
was. Dat was ook de reden waarom
ik Lola met onverschilligheid bekeek
en haar gewicht op me liet rusten,
of ik een paal was.
Zullen we even naar Leticia toe
gaan? vroeg zij opeens. Leonardo
en Ema zijn juist uit haar kamer ge
komen.
Het was zo, de twee begaven zich,
luid met elkaar pratend, naar de sala.
Wij holden dwars over de patio.
Leticia stond in haar nachthemd
voor de spiegel haar haar te borste
len. Hoe zij zich voelde, bleek wel
uit haar behuild gezicht en het fon
kelen van haar ogen. Maar haar ge
baren waren beheerst en schenen een
vermoeide berusting uit te drukken.
Ben je toch opgestaan? zei Lola
verbaasd.
Waarom zou ik niet? Per slot
staat ons een leuke middag te wach
ten. Er zal zelfs een speech worden
gehouden. Mijn schoonvader schijnt
er eentje te hebben meegebracht.
En daarna? Wat wil je dan doen?
Leticia legde de borstel neer op de
toilettafel en dacht na. Dan sloeg zij
de armen over elkaar en begon aan
een wandeling door de kamer.
Ik waet nog niet wat ik zal doen.
Misschien doe ik de ring in een enve
lop en stuur ik hem aan Tuset terug.
Ik stond op. Ik voelde me opgewon
den. Niet alleen door de woorden van
Leticia. In de doorschijnende stof
van haar nachthemd tekenden haar
dijen zich duidelijk zichtbaar af te
gen het helder door de zon besche
nen raam. Ik had het gevoel alsof
ik ze kon voelen. Het zweet brak
me uit. Ik dacht onmiddellijk aan
de rivier.
Ik ga zwemmen, zei ik. Het
is verschrikkelijk warm.
Ga je naar de rivier? vroeg Lola.
Dan ga ik mee. Ik heb hoofdpijn
gekregen van die wispelturigheid van
Leticia. Ik moet afkoeling zoeken.
Zo, gaan jullie zei Leticia,
met een vreemde stem. Zij draaide
ons haar rug toe.
Ik ging in mijn kamer mijn zwem
broek halen. Ik vond het niet prettig
dat Lola mee wilde. Ik was liever
alleen gegaan. In mij streden de
meest uiteenlopende gevoelens met
elkaar. Ik wilde ze in alle rust ont
leden. Nog steeds was Leticia door
een enkel gebaar, een enkel woord
in staat de hoogst gestemde verwach
tingen bij mij op te roepen.
Lola stond bij de achterpoort op
me te wachten. Zij had een enorme
strohoed opgeaet, wat haar een
beetje belachelijk maakte. Zwijgend
liepen we het pad af, dat naar de
rivier leidde. Door die gang werden
tal van herinneringen bij mij opge
roepen. Ik herkende de boom waar
Leticia me had gekust; daarna de
kromming in de weg waar ik geval
len was. En beneden aan de oever
tussen de struiken ruiste het water
nog precies als toen.
Lola bewoog zich een beetje loom.
Zij liet haar hoofd treurend hangen.
Herhaaldelijk bleef zij staan en keek
zuchtend naar het landschap. De
zweetdruppels vloeiden van haar
wangen.
(Wordt vervolgd).
Mm
"vw
iMMi'Mm.
Vrouwen kopen mannelijker kleding
en voor de mannen is een wat vrou
welijker uiterlijk al lang niet taboe
meer.
Wat let hen dan om samen dit over
hemd te kopen? Het is van fijne ge
streepte tergal met een opstaand
boordje en nog doorzichtig ook.
BEHOORT U TOT het al bijna uit
gestorven ras van mensen dat zijn kin
ieren achterop de fiets meevoert, let
ian eens op het zitje waarin het kroost
op de bagagedrager de tocht mee
maakt.
De meeste zitjes zijn met bouten en
moeren bevestigd. De moeren kunnen
losraken en het gevolg is dat het zitje
achterover kiept en bet kind een lelij
ke smak maakt.
Voorkom hersenschuddingen en er
ger en controleer geregeld even moe
ren en bouten. Want wat is er fijner
dan triomfantelijk met de hele familie
langs woedend wachtende files auto
mobilisten te trappèn?
ZONDER SOEP VOORAF en pud
ding (of geschenken) toe is een Ne
derlandse maaltijd niet de moeite
waard. Wij lepelen hier per jaar zo'n
zeshonderd miljoen liters soep naar
binnen. Dat is per „hoofd" der bevol
king ruim 40 liter.
Maar wie nou gedacht had dat wij
ADVERTENTIE
Docbtrddt 59 - Haarlem Tel. 15252
CO». MAHTtN TOONPW
37. Professor Grotebroer klom met zijn studenten uit
het gat en hield Panda staande. „Heb je ook iemand ge
zien met een grote boor?" vroeg hij. „Iemand die een
gat heeft gemaakt in de grond, zodat mijn ondoor
dringbare onderaardse ruimte is ondergelopen?" „Ja
hoor!" zei Panda trots. „Alleen was dat geen iemand,
maar een apparaatje. Hier de Imp. Hij is mijn hulp
in de huishouding, ziet u? Maar hij kan allerlei han
dige werkjes doen. Nu heeft hij er bijvoorbeeld voor
gezorgd, dat het water van de overstroming is ver
dwenen". Die woorden maakten de geleerde nog bozer
dan hij al was. „U probeert me iets op de mouw te
spelden, meneer!" riep hij met overslaande stem. „Maar
u vergist zich. U staat hier tegenover een wetenschaps
man, en die valt niet om de tuin te leiden. Zéker niet
met praatjes over een radio die gaten maakt." „Maar.
stotterde Panda, terwijl hij geschrokken achteruit
deinsde. „H-het is h-heus waar!" Hij zag niet, dat ach
ter hem de ingang naar de ondergrondse ruimte was.
HIER IS HET MOOI, Hll
SAAM WE 0MT8IJTEM
HIJ NU HE LE MA AU
IEER, 2EÉR06
DIE DRAGEN DE
VARKENTJES, HIJ
WAS ZO 2IA/AAR l
MAAR
PIKNIKMAWD?
daarmee aan de top der soepetende
wereldbevolking stonden, heeft het
mis. De Balgen slaan per jaar per man
83 liter naar binnen en de Italianen
overtreffen ons nog ruim met hun 65,5
liter.
De Zweden daarentegen doen het
maar met 5 liter per jaar. Dat kan geen
gezond volkje wezen, naar Nederland
se begrippen.
DE PEDAALEMMER is in onze keu
ken al een vertrouwde verschijning
geworden, afval hoort niet open en
bloot te kijk te staan, om van de geur
maar niet te spreken. Nog een stapje
verder gaat een nieuwe afvalcassette.
Dit is een aan de wand bevestigde
houder met daarin een verwisselbare
ondoorzichtige plastic zak. Zodra die
zak vol is, kan hij automatisch wor
den dichtgelast. Dan kan het afval
luchtdicht en dus reukloos worden af
gevoerd.
Het apparaat wordt in Nederland
geïmporteerd door Electrotechniek NV
uit Amsterdam en is natuurlijk ook
ideaal in bedrijven, medische instellin
gen en laboratoria.
JAWEL HOOR, op zaterdag 26 ok
tober wordt de Actiegroep „Man-
Vrouw-Maatschappij" opgericht. De
initiatiefnemers zijn van mening dat
vrouwen nog niet de kansen krijgen
waar zij recht op hebben en in een
keurslijf worden gewrongen. Tot het
voorlopig bestuur behoort onder meer
Hedy d'Ancona.
ZET UW KAMERPLANTEN niet
klakkeloos op een rijtje in de venster
bank. Zet ze in groepjes van twee of
drie. Dat bevordert de „individuele"
aandacht voor elk plantje. Want u
weet,, wat goed is voor de ene plant is
soms dodelijk voor de andere. En
spreek ze eens toe, kwaad kan het toch
niet.
VAN MARY QUANT weer een
nieuwtje voor de markt der schoon
heidsmiddelen: een doosje vitaminepil
len die zegt Mary juist die vita
mines bevatten die de huid dringend
nodig heeft. Ze moeten natuurlijk ge
bruikt worden in combinatie met an
dere Quant-fabrikaten en worden daar
ook alleen bij verkocht.
Houdt u niet van Quant make-up,
dan is er nog altijd de vertrouwde
naam van Guerlain die ook steeds met
wat nieuws komt, zoals de crème Na
turelle, een basiscrème voor elk type
huid. Niet goedkoop.
WIE VAN PRINCE-de-Galles rui
ten houdt, gaat een goed modeseizoen
tegemoet. Het klassieke ruitmotief is
er in veel variaties en in allerlei kleu
rencombinaties: in mantelpakken, jas
sen en spencerpakjes. Niet alleen voor
de vrouw, maar ook voor de man die
zich (op gezag van mode-grootheden
als Pierre Cardin) kan kleden in jas
sen en jasjes in hetzelfde ruitmotief.
„IK GELOOF DAT de vrouw zich
heel moeilijk de tweede helft van haar
leven kan voorstellen", zegt de socio
loge Evelyne Sullerot in een vraagge
sprek met het Franse maandblad Ma
rie-France. Zij gelooft dat vrouwen het
leven zien als een oplopende lijn waar
van men de top omstreeks het vijf
entwintigste of dertigste jaar ver-
vermoedt, en die zich daarna in een
wazige mist verliest.
Vrouwelijke studenten aan wie Eve
lyne vroeg om eens een toekomst
beeld tot hun vijftigste jaar op papier
te zetten waren verbaasd en veront
waardigd. De reacties varieerden van
„Vijftig jaar, dat is een leeftijd!" tot
p „Als ik vijftig ben zal ik vast en ze-
ker al dood zijn".
Alle meisjes weigerden om agn deze
I kleine sociologische test mee te wer
ken.
VAN MEXICO EN Mexicaans eten
hebben we al weer de buik vol. Nu
eens een kaastoast uit Andalusië:
4 sneetjes wittebrood, boter, 250 gram
tomaten, 4 dunne plakjes ham, 1/8 li
ter slagroom, 1/8 liter melk, 1 eetle
pel bloem, 1 ei, zenit, paprika, noot,
150 gram geraspte kaas.
Bak de sneetjes brood even in wat
boter. Ontvel de tomaten en snijd ze
in plakken. Beleg de boterhammen
met de tomatenschijfjes en leg hierop
de ham. Klop de slagroom, melk, meel
eierdooier, kruiden en kaas dooreen
en meng alles door stijfgeslagen eiwit.
Bestrijk het brood dik met deze mas
sa en plaats alles ongeveer tien minu
ten in een voorverwarmde oven of
enkele minuten onder de grill.
IMMUUWUyMMMHJWJMAMNMUIMMAMAAMtMMAAAM
WEST-BERLIJN. (DPA) De Neder
landse bloembollenexporteurs hebben
West-Berlijn meer dan een kwart mil
joen bloembollen geschonken. In tegen
woordigheid van de voorzitter van de
Bond van Nederlandse Bloembollenexpor
teurs, de heer F. J. van der Kolk en
het plaatsvervangend hoofd van de Ne
derlandse militaire missie bij de geal
lieerde bestuursraad in Berlijn, mr. F.
van Raalte, heeft de Westberlijnse sena
tor Rolf Schwedler woensdag in de zo
genoemde „Engelse tuin" symbolisch de
eerste Darwintulpen geplant.
In 1967 heeft Nederland voor 125 mil
joen mark bloembollen naar West-Duits-
land uitgevoerd, waaronder voor 10 mil
joen mark naar West-Berlijn.
Een pudding van schuimplastic ont
stond naast de lessenaar van prof.
Vroom, toen deze in zijn kwaliteit van
directeur van de Rijksacademie voor
Beeldende Kunsten het academisch
jaar opende. De pudding was geen
rechtstreeks gevolg van zijn welspre
kendheid, maar diende om uiting te
geven aan de gevoelens van een aan
tal leerlingen met betrekking tot het
onderwijs zoals het op de academie
gegeven wordt. Vroeger zou een derge
lijk dessert het einde van de maaltijd
hebben betekend, maar de hoogleraar
toonde zich een man van zijn tijd en
ging door met het serveren van ge
dachten over een noodzakelijke onder
wijsvernieuwing. Er gaapte, zei hij, een
kloof tussen de generaties. Nadat hij
door de jonge generatie was wegge-
joeld, kwam hij terug in een openbaar
debat waarin hij, wellicht tevergeefs,
trachtte duidelijk te maken, dat hij be
reid was de kloof te overbruggen met
meer dan pudding alleen.
Arme professor. De kloof tussen de
generaties gaapt al zo lang dat ieder
een meegaapt en met klodders pudding
moet worden wakker gehouden. Te
overbruggen is hij niet. Hij verdwijnt
doordat de oude generatie verdwijnt.
Maar dan is er alweer een nieuwe
kloof tussen de jonge generatie en de
nog jongere. En altijd zijn er een paar
ouderen die zich met jeugdig elan in
de afgrond storten in de mening dat ze
eroverheen springen. Op de bodem
ziet men ze voortstrompelen onder het
zingen van „Wij zijn jong en dat is
fijn", terwijl ze eigenlijk bedoelen:
„Wij zijn jong en dat is oud".
Op de Rijksbelastingacademie werkt
die kloof niet zo storend als op de
Rijksacademie voor Beeldende Kun
sten. Het vak van belastinginspecteur
heeft altijd een sterk behoudend ka
rakter, maar kunstenaars zijn per de
finitie revolutionair. Als ze niet met
bommen gooien, spuiten ze met verf
of met schuimplastic. Ze willen iets
maken wat nog niemand gemaakt
heeft. Dat de mensen aan de andere
kant van de kloof het niet begrijpen,
zal ze een zorg zijn, als ze het daarvan
maar niet hoeven te leren.
Prof. Vroom heeft gelijk: er loopt
een kloof tussen de generaties. Dat is
de natuurlijke toestand, en het onder
wijs zou daaraan aangepast kunnen
worden door die kloof ook door de
academie te laten lopen. Het bouw
werk is bejaard genoeg om een spon
tane splitsing zonder bezwaar toe te
laten. In het ene deel zouden jonge
kunstenaars elkaar kunnen opleiden
op de manier die ze zelf het geschiktst
vinden. In het resterende gedeelte kan
een ouderwets degelijke vakopleiding
worden gegeven. Ik hoop dat prof.
Vroom op deze oplossing zal aansturen
Maar ik ben bang dat hij alweer bezig
is de kloof te dichten, door de pudding
waarmee hij werd bespoten voor te
dragen voor de Prix de Vrome.
MEYEL In Meyel (Limburg) is in
de nacht van dinsdag op woensdag de
24-iarige J. Houtappels aan kolendamp
vergiftiging overleden. De ouders troffen
de jongen, die 's avonds nog was opge
bleven toen zij naar bed waren gegaan
woensdagochtend dood in de huiskamer
ADVERTENTIE
hallii HANDCREME
MAAR DAVY...JÉHUBr\ KtOPT, HOICK..MAAR J£
OWEN OAKLEY'S I MAATSCHAPPIJ ZAL DAT
LICHAAM NteTöet/ON-A. MILJOEN NI£T UITBETALEN.
dén:
JA. IK HOORDÉ UW
IK VR0E6 HAAR QUIZPR06RAM
NET Of U WEER ZOU 1 MIJN INTERCOM!
GAAN DUIKEN
1275. Het was maar gelukkig, dat de
politieman een goed mensenkenner was.
Hij zag dadelijk aan de oogopslag van
Bram en aan diens vingerafdrukken dat
deze niet tot slechtheid en diefstal in
staat was.
„Als ik nu maar wist", zei de politie
man verdrietig, „waar ik de gouden pen
dule moest zoeken".
„Misschien", zei Bram bescheiden,
„misschien kan ik u van dienst zijn. Ik
heb nogal wat ervaring in dit soort za
ken.
De politieman nam het aanbod graag
aan en lang duurde het niet of Bram was
per Kokanje op weg naar het kasteel,
waaruit de gouden pendule was ont
vreemd.
Het leek inderdaad op het eerste ge
zicht onmogelijk, dat een dief uit dit kas
teel, met de hoge muren en de smalle ra
men, zelfs een theelepeltje zou kunnen
stelen, laat staan een gouden pendule.
