Het complot
voor de
moord op
Martin
Luther King
(II)
Canadese vrouw vertelt van
haar ontmoeting met Eric
DE
LEVENSGESCHIEDENIS
VAN JAMES EARL RAY
of 'ft zetel
md
Bonaparte
2140
Met een dimmer kunt
u de lamp nu wat
lager draaien
rH0E IS HET ONTSTAAN?^
J
VOLKSMUZIEK
Door William
Bradford Hu ie
Vier jaar en t.b.r.
voor ontucht en
moordpoging
"Sikalon tapijt
„Van Ouds 't Roomhuys"
BRILJANT en DIAMANT
PLATENHUIS PASTOR
VRIJDAG 8 NOVEMBER 1968
9
JffVrfS ft
it A
ADVERTENTIE
interieurs
ONOPVALLEND
ADRES
VROUW
ERIG
NORMAAL
V4 4*
RISICO
KEIJZER
TAPIJT
KAMERBREED
v.a. I p.mf
Dit woord MART
AANHALIG
Dit woord
GEGADIGDE
TERSLUIKS
UIT ALLE LANDEN
Barteljorisstraat 42
Telefoon 15158
Kort
nieuws
WASHINGTON Gewone burgers, die nooit in de gevangenis hebben
gezeten en nooit voortvluchtig geweest zijn, kunnen zich misschien de
hachelijke situatie van een voortvluchtige als de vermoedelijke moorde
naar van dr. King, Ray, zonder geld en zonder papieren, in de huidige door
computers beheerste maatschappij, moeilijk indenken. Wat voor baan zoudt
u krijgen, hoeveel geld zoudt u kunnen verdienen, als u zich plotseling
moederziel alleen in een grote stad bevond, niet in staat een vorig adres
te noemen, niet in staat een vorige werkgever op te geven, niet in staat
een burger te noemen die wil verklaren dat hij u kent, zonder een ver
zekeringsbewijs, zonder geboortebewijs of rijbewijs en niet in staat één
document aan te vragen?
k
In de miljoenen woorden die over
James Earl Ray zijn gepubliceerd wordt
altijd gezegd dat hij niet werken wilde.
Iedereen heeft gehoord dat James Earl
Ray een cursus voor barkeeper volgde
in Los Angels en dat zijn leraar hem
vlug van begrip vond en dat hij daarna
twee banen als barkeeper weigerde. Ray
geloofde dat geen enkele werkgever in
Californië een barkeeper in dienst kon
nemen zonder dat hij door de politie was
gekeurd.
En Ray heette daar Eric S. Galt een
naam waarvoor hij geen verzekerings
nummer had en ook niet durfde aanvra
gen. Hij volgde een cursus voor bar
keeper niet in de hoop in Californië een
baan te vinden of ergens anders in de
Verenigde Staten, maar in de hoop in
Brazilië te kunnen werken als hij een
Canadees paspoort zou kunnen krijgen
en Brazilië zou kunnen bereiken.
In Los Angeles zette Ray een adver
tentie in de Times voor een baan als
„keukenbediende". Hij kreeg drie goede
banen aangeboden, maar kon ze geen van
drieën aannemen omdat al die werkge
vers om referenties vroegen en een kaart
van de sociale verzekeringsbank. Ze wa
ren niet zo goed van vertrouwen als me
vrouw Klingeman.
Ray is bespottelijk gemaakt om de be
zoeken die hij aan vrijgezellenclubs bracht
en om zijn advertenties in vrijgezellen-
bladen. Er werd gesuggereerd dat hij
goedkoop maatschappelijk en seksueel
contact zocht of dat hij plannen beraamde
om vrouwen te beroven. Dat is niet waar.
Tot Ray voor de tweede keer. op 6 april
1968, twee dagen na de moord op ds.
King, Canada bereikte, verkeerde hij in
de foute veronderstelling dat hij, om een
Canadees paspoort te verkrijgen, een Ca
nadees burger moest kennen die zou wil
len verklaren dat hij Ray, natuurlijk on
der een andere naam, al twee jaar kende.
Door zich aan te sluiten bij vrij gezel -
lenverenigingen, zocht Ray een vrouw
die misschien een familielid in Canada
had en die hij zover zou kunnen ompra
ten, dat dat familielid voor hem een valse
getuigenis zou willen afleggen.
Hij adverteerde alleen in een tijd
schrift als hij wist dat het ook in Canada
circuleerde. En Ray hoopte dat een een
zame Canadese vrouw op zo'n oproep
zou antwoorden, waarna hij haar eerst
per post wilde bewerken, vervolgens een
bezoek wilde brengen en haar dan zou
overhalen te fungeren als de vriendin
door wie hij een Canadees paspoort zou
kunnen bemachtigen.
Niets irriteert Ray zo erg in zijn cel in
Memphis, als de veronderstelling dat zijn
belangstelling voor vrijgezellenclubs, ro
mantisch, sociaal of seksueel zou zijn ge
weest. Hij beweert dat hij alleen een een
zame vluchteling was op zoek naar pa
pieren.
Nadat Ray zijn baan bij het Indian
Trail Restaurant had opgezegd, besloot hij
een paar dagen naar zijn geboortestreek
terug te keren voor hij naar Canada ver
trok. Hij schrijft hierover:
„Behalve de 450 dollar en de oude
ADVERTENTIE
of uw gehele interieurBij Terstal
kunt u terecht. Bij Terstal ontvangt u ad
viezen, die afgestemd zijn op uw stijlgevoel
en budget. Bent u geïnteresseerd, kom dan
eens praten over uw 'eigen' interieur.
lid distribuantenvereniging goed wonen
Wagenweg 1 en 15\ Haarlem 023-12816
voor de deur parkeren.
Chrysler had ik niet veel bezittingen.
Wat kleren, een sportjasje en een paar
broeken. Onderweg naar Oost-St. Louis
kreeg ik autopech, maar ik kwam er toch.
Ik verkocht de wagen voor vijftig dollar
en kocht een rode Plymouth '62 voor 200
dollar. U kunt controleren waar ik de
auto kocht: van een handelaar in Main
Street, als je Oost-St. Louis uitgaat in
de richting Belleville. De garage is aan
de linkerkant van Main Street, als je
naar het oosten rijdt. Ik gebruikte de
naam Rayn voor de autopapieren. Ik lo
geerde een nacht bij de vriend die me
naar Edwardsville had gebracht toen ik
ontsnapt was.
Ik blee.f een dag of zes, zeven in
Quincy en hier zijn de namen van twee
mannen die u kunt bezoeken, maar
schrijft niet over hen anders worden ze
gearresteerd omdat ze me onderdak ga
ven. Ik wil u alleen bewijzen dat ik
vrienden heb die me mijn hele leven lang
gekend hebben. En die me graag mogen!
Van Quincy ging ik terug naar Chica
go om mijn laatste cheque van het Indian
Trail Restaurant af te halen. De cheque
was gestuurd naar een postbus die ik in
het postkantoor in Winnetka had. Toen
ging ik weer naar Oost-St. Louis en bleef
daar een paar dagen. Ik vertelde aan nie
mand naar welk land ik ging. Op het al
lerlaatst nam ik nog een nieuwe '38
pistool van een vriend over, maar ik be
taalde hem toen niet. Ik had te weinig
geld. Na Oost-St. Louis reisde ik verder
naar Montreal.
IEDEREEN die Ray heeft gezien is het
erover eens dat hij vrijwel nergens op
zou vallen. Daardoor kon hij achter het
stuur van zijn gedeukte rode Plymouth
onopgemerkt reizen tussen de toeristen
die naar de Expo trokken. Hij was
blootshoofds en zijn zwarte haar was iets
langer dan normaal geknipt haar. Hij
droeg geen bril. Hij was 39 jaar, maar
kon ook op 35 geschat worden. Hij is
1.80 m lang en woog toen 165 pond. Zijn
gezicht was smaller dan nu. Daardoor
leek zijn neus spits. Hij droeg een licht
blauw sporthemd, een donkere broek en
in z'n zakken had hij ongeveer 280 dol
lar en het pistool. Onderweg probeerde
hij een nieuwe naam te bedenken. Hij
vertelt hierover:
„Ik had al wel tien verschillende na
men gebruikt maar het is altijd moeilijk
een nieuwe te bedenken. Ik kan me niet
permitteren een gemakkelijke naam, zo
iets als Smith of Brown of Jones te kie
zen, omdat ik die misschien zou verge
ten als me plotseling werd gevraagd wie
ik was. Ik moet een ongewone naam heb
ben, die goed in m'n herinnering blijft
hangen en dan weet ik het altijd precies.
Hij koos de naam Eric S. Galt en om
dat er een echte Eric S. Galt in Toronto
bestaat, werd wel verondersteld dat Ray
die naam ergens heeft zien staan. Tussen
Windsor en Toronto kwam hij in de
buurt van de stad Galt, en hij zegt dat
hij Galt koos toen hij een wegwijzer naar
die stad passeerde. Hij beweert dat hij
de naam Eric koos omdat hij beslist iets
anders dan een gewone voornaam wilde
In elk geval werd John L. Rayns op
het moment dat hij op 16 juli in een motel
in Toronto arriveerde, Eric. S. Galt. Op
17 juli schreef hij onder de naam Galt
in een motel in Dorion in en ook in
Montreal op 18 juli, toen hij een huur
contract voor zes maanden tekende voor
een kamer. De huur bedreog 75 dollar
per maand en hij betaalde de eerste en
de laatste maand huur vooruit, een be
drag van 150 dollar. Hij schrijft:
Ik vond het adres waar hij gewoond
had en liet een fotokopie van het door
hem ondertekende huurcontract maken.
Hij was het huisnummer en de naam ver
geten, maar zijn plattegrond bleek juist
Notre Dame in de oost-west-boulevard die
vele huizenblokken ver langs de noorde
lijke oever van de St. Lawrence loopt
Ongeveer bij blok 2500 in oostelijke rich
ting, staan er goedkope pensions, opslag
plaatsen en fabrieken De har-k is een
huurkazerne van drie verdiepingen met
57 kamers. Er hangt een bord waarop
staat: „Welkom Amerikaanse en Canade
se artiesten".
Het huis ligt tegenover een textielfa
briek katoenen garens en stoffen
die dag en nacht raast. Misschien werd
Ray met zijn Zuidamerikaanse ambities
aangetrokken door een nachtclub, de
Acapulco, die nu gesloten is, op de bene
denverdieping van de har-k., door het
veel belovende „Acapuclo-dansers" met
sombrero's en felgekleurde omslagdoeken
in opvallende geel en rode neonlichten,
die nu niet meer branden.
Een reisbureau adviseert hem een van
de mooiste plekjes op aarde: het „mooiste
vakantieverblijf van de Laurentian
Mountain" „weergaloos en wereldbe
roemd" Gray Rocks Inn, aan Lake Qui-
met, een oord dat duizenden Canadese
en Amerikaanse vakantiegangers kennen.
Ray betaalde na bij 'n overval 800 dollar
buit te hebben gemaakt het reisbureau
153 dollar, de minimumprijs voor een
eenpersooonskamer met pension voor een
week. Op maandag 31 juli pakte hij zijn
nieuwe kleren in de gedeukte rode Ply
mouth en vertrok.
IN GRAY ROCKS vond hij een vrouw.
Ray vertelde me over haar. Hij wilde dat
ik haar opzocht en dat ze me alles over
hem vertelde. Dat deed ik. Ze woont in
Ottawa en werkt voor de Canadese re
gering.
Toen ik in Ottawa aankwam, belde ik
haar op. Ik neem aan dat ze schrok. Een
vreemde mannenstem die een afspraak
met haar wilde maken voor een vertrou
welijk gesprek over een man die ze onge
veer een jaar geleden ontmoet had. Ik
vermoedde dat ze de Galt-Ray verhalen
gelezen had, bang was geworden en nu
probeerde geheim te houden dat ze de
als moordenaar van dr. King beschuldig
de vroeger gekend had. Haar stem klonk
onzeker. Ze zei: „U zult de verkeerde
voor hebben. Ik begrijp niet waar u het
over hebt. Waarom zouden we dan een
afspraak maken?"
,,U hoeft nergens bang voor te zijn",
zei ik. „U hebt van mij geen kwaad te
vrezen. Maar het is heel belangrijk dat
u me alles vertelt wat u weet over ben
man die al veel publiciteit gehad heeft".
„U bedoelt een man Een man die
ik vorig jaar zomer in Gray Rocks heb
ontmoet?"
„Precies", zei ik „En wees niet bang.
Niemand in de Verenigde Staten kent uw
naam behalve hij en ik en zijn advocaten.
En ik zal ervoor zorgen dat het zo blijft".
Aarzelend zei ze dat zij wel een af
spraak voor de lunch met me wilde ma
ken. Ik vertelde haar hoe ze miy kon
herkennen.
Toen ze in mijn auto stapte, was ik
stomverbaasd. Van de duizenden vrou
wen die voor de Canadese regering wer
ken, moet zij een van de aantrekkelijkste
zijn. Niet in de zin van een opgepoetste
sexpop, maar als een beschaafde, gevoe
lige, bekwame, smaakvol geklede en ge
kapte vrouw van rijpere leeftijd.
„U zult wel begrijpen hoe bang ik ben",
zei ze. „En hoe bang ik was toen ik in
april hoorde wat er met Eric Galt is ge
beurd. Ik ben gescheiden, maar ik heb
een paar schatten van kinderen voor wie
ik zorg.
„Ik zal u vertellen wat ik weet", zei ze.
„Ik schaam me nergens over. Ik ben al
leen bang voor mijn kinderen en voor
mijn baan. Ik heb heel verantwoordelijk
werk."
„U moet er wel bij denken", zei ze,
„dat ik aan hem denk als aan Eric. Het
vorig jaar was ik pas gescheiden, na ja
renlange moeilijkheden met een agressie
ve man. Een vriendin en ik reden voor
een lang weekend naar Gray Rock om
daar naar autoraces te gaan kijken. Wij
logeerden niet in Gray Rocks maar in een
goedkoper plaatsje, in St. Jovite.
Wij gingen die zondag naar de wedstrij
den. Dat duurde uren met allerlei mannen
die probeerden zelfmoord te plegen,
't Was geweldig opwindend, 's Avonds
was er veel te doen en te feesten en na
tuurlijk waren we ook van plan wat te
drinken en te gaan dansen en veel men
sen te ontmoeten.
„We begonnen de avond in de lounge
van de Gray Rocks Inn. Het was er heel
druk en er werd gedanst en aan een ta
feltje zat een man alleen. Hij was keurig
netjes gekleed en leek wat verlegen. Ik
denk dat die verlegenheid ons aantrok.
Mijn vriendin zei: „Laten we bij die man
gaan zitten." We deden het, bestelden iets
en probeerden een gesprek aan te kno
pen."
„Dus hij heeft u niet opgepikt?
't Ging andersom?"
„Ja, zo zou u het kunnen stellen. Maar
opppikken is het woord niet, het was een
vriendschappelijke ontmoeting zoals dat
altijd gaat bij dergelijke gelegenheden.
We hadden ook niet gedacht dat we de
hele avond bij elkaar zouden blijven.
Maar Eric was een aardige man. Hij was
helemaal niet brutaal. Hij luisterde naar
ons en zei niet zoveel. Hij was heel be
scheiden. De andere mannen waren juist
heel agressief, ze probeerden ons aan te
halen en in hun auto mee te nemen naar
hun kamer. Eric was helemaal niet zo. Hij
was niet luidruchtig. Hij was royaal, maar
hij smeet niet met geld en hij drong zich
niet op."
Ze vervolgde: „Ik heb hem nog eens in
Montreal ontmoet en toen weer in Otta
wa. Hij is volkomen normaal. En wat mij
betreft zeer complimenteus".
De twee vrouwen waren van plan om
op de terugweg van Gray Rocks naar
Ottawa een bezoek te brengen aan de
Expo in Montreal. Toen Ray maandag
ochtend 7 augustus uit Gray Rocks ver
trok, vertelde hij hun dat hij geen adres
in Montreal had en dat hij zich moest
haasten voor de afspraak met zijn broer
maar dat hij een appartement zou nemen
en hen zou bellen, zodat ze 's nachts bij
hem zouden kunnen logeren. In de namid
dag belde hij, gaf hun het Notre Dame
adres en daar reden ze naar toe.
„Ik was die avond maar kort met Eric
alleen", vertelde ze. „We gingen met ons
drieën naar de Acapulco Club en ik pro
beerde Eric de Zuidamerikaanse dansen
te leren. Hij nam het veel te ernstig op.
maakte zich zelfs zorgen. Toen zei hij
dat hij naar Ottawa wilde komen om een
ernstige zaak met me te bespreken. We
sliepen die nacht idioot. Hij had gepro
beerd nog een kamer erbij te huren maar
dat was niet gelukt.
Dus sliepen we met zijn drieën op zijn
bed in zijn kamertje. Het was lang geen
Gray Rocks: het was er vies en alles was
versleten en Erich schaamde zich ervoor.
Toen ik de volgende dag weg ging, zei hij
dat hij me zou bellen en hij zei weer dat
hij naar Ottawa wilde komen om en ern
stige kwestie te bespreken. Hij deed heel
serieus".
Van 8 augustus tot 18 augustus had
Ray minstens vijf gesprekken met Raoul
in de Neptune Tavern. En Raoul deed
hem het volgende voorstel:
1. Ray zou Raoul op maandag 21 augus
tus om 3 uur ontmoeten op het station
van Windsor.
2. Ray zou vanuit Windsor verschillende
keren voor Raoul de grens 800 over
steken naar Detroit, dan eens over de
brug en dan weer door de tunnel. Hij
zou pakjes vervoeren die verstopt moes
ten worden in zijn oude rode Plymouth.
3. Daarna zou Ray de Plymouth verko
pen en met de trein of de bus naar
Birmingham (Alabama) gaan. Daar
moest Ray wachten, geen risico's ne
men, geen overvallen plegen en op na
dere instructies per aangetekende brief
wachten.
4. Raoul zou de „kosten van levensonder
houd" betalen en ook naar Birming
ham komen en voor Ray een „geschik
te wagen" kopen.
5. Na enkele weken of maanden en na
wat gezamenlijke activiteiten zou
Raoul 12.000 dollar aan Ray betalen en
hem een paspoort en andere papieren
verschaffen en hem helpen om „ergens
anders in de wereld" terecht te ko
men.
6. Ray mocht geen vragen stellen. (Ray
vertelde me: „Elke keer als ik Raoul
iets wilde vragen zei hij dat hij me
niet betaalde voor het stellen van vra
gen"). Toch vertelde Raoul aan Ray dat
hij (Raoul) enige tijd in New Orleans
had gezeten en hij gaf Ray een tele-
iMVA M X -
i -- t
4' 'i' I? 1
ADVERTENTIE
Voor dit ipeekend de veelgeprezen
REEWILDSCHOTELS
RESTAURANT
Bloemendaalseweg 271 - Overveen
Tel. 52701
Selle de Chevreuil
a la grand Veneur
Reerug voor 2-4-6 of meer personen
jagermeestersaus kastanjepuree en
bessen gelei 13.- p.p.
Medaillon de Chevreuil
Reebiefstuk met wildsaus kastanje-
puree en preiselberen. 10.-
Civet de Chevreuil
Reevlees ragoü met crèmesaus waar
in champignons. Puree en appelmoes
ƒ8.50
A la carte restaurant en menu's
vanaf 7.50.
Reserveer tijdig!!!!!!
WMt.
James Earl Ray, alias Eric Galt.
foonnummer in New Orleans. Ray
schreef me:
„IK WIST NIET wat ik moest doen.
Als ik Raouls voorstel aannam, moest ik
terug naar de V.S. en dan riskeerde ik de
Missouri gevangenis. Dat wilde ik tot
geen prijs. Ik had gezworen dat ik nooit
terug zou gaan. Maar ik raakte weer in
geldgebrek en ik wilde niet nog eens een
overval in Canada riskeren. Ik kon geen
schip krijgen. Ik kon niet aan papieren ko
men. Daarom zei ik tegen Raoul dat
ik akkoord ging en dat ik hem in Wind
sor zou ontmoeten.
Maar ik wist toen nog niet zeker of ik
het wel zou doen. De vrouw in Ottawa
scheen op me gesteld te zijn. Ze was
mijn laatste kans Ik had in' Montreal
geen tijd gehad om met haar te praten
over het paspoort. Daarom ging ik naar
Ottawa om haar iets over mezelf te ver
tellen en als zij me aan een paspoort zou
willen helpen kon ik mij niet aan de af
spraak met Raoul houden".
„Ja, hij kwam inderdaad", vertelde ze.
„Hij had telefonisch contact gehouden en
19 augustus kwam hij hier. Hij logeerde
in een motel aan dé Montreal Road. Maar
hij had geen auto. We gebruikten mijn wa
gen en ik reed hem wat rond en ik toon
de hem de bezienswaardigheden. Maar hij
had zorgen".
ADVERTENTIE
HOFJUWELIERS
opgericht 1800
Anegang 13-15
tel. 10574 -12475
Gr. Houtstraat 165
Fraaie collectie broches, ringen en
chokers, in antieke en moderne zet
ting.
Wij geven gaarne deskundig advies
bij uw aankoop.
GRONINGEN De rechtbank in Gro
ningen heeft vanmorgen een 34-jarige
Groningse fabrieksarbeider veroordeeld
tot vier jaar gevangenisstraf en terbe
schikkingstelling van de regering, wegens
ontucht met zijn 6-jarig nichtje en poging
tot moord.
De officier van Justitie had de maximum
straf, namelijk twaalf jaar en terbeschik
kingstelling gevorderd. In maart had de
Groninger zijn nichtje meegenomen naar
zijn woning en daar ontucht met haar
gepleegd. Hij herhaalde zijn daad in de
„Appèlbergen", waarna hij het kind
trachtte te wurgen. Hij liet het kind daar
achter., Toen de Groninger hoorde dat het
meisje toch nog leefde nam hij de vlucht,
maar werd kort daarop gearresteerd.
ADVERTENTIE
POSTBUS 39 - HILVERSUM
(Van een medewerker)
ROTTERDAM. De gloeilamp heeft
een nadeel vergeleken bij de oliepit of
het gaskonsje van weleer. De beperkte
brandduur? Ja, daar dachten we nu niet
aan en dat gebrek zit trouwens niet in
de aard van de lamp maar van de com
merciële calculatie. Het is technisch geen
probleem, gloeilampen met een veel lan-
Men vraagt of het toelaatbaar is dat
tegenwoordig behalve markt ook mart
wordt geschreven, in het bijzonder ter
aanduiding van een bepaald soort win
kels. Wanneer men de geschiedenis
van het woord markt nagaat, blijkt dat
de k er wel degelijk in hoort. De La
tijnse vorm waarop het woord terug
gaat, luidt mercatus: handel. Een mer
cator was een koopman. Maar reeds in
het Middelnederlands komt naast
marcte en markte de vorm mart voor
en dat is heel begrijpelijk, want dat is
in Holland in de spreektaal de gewone
vorm. Alleen komt het niet vaak voor
dat de schrijftaal de gesproken vorm
overneemt. Dat gebeurde wèl in een
woord als kermis dat vroeger kerkmis
werd geschreven en nu dus in mart.
Men noemt iemand aanhalig als hij
door liefkozingen uiting geeft aan zijn
genegenheid of verlangen. Het werk
woord dat bij aanhalig hoort, luidt
aanhalen. Letterlijk betekent dat: naar
zich toehalen en vandaar: uitlokken,
zich op de hals halen. Men zegt bij
voorbeeld: Je hebt wat aangehaald met
zoveel uitnodigingen. Ook kan men
iemands woorden aanhalen, dat wil
zeggen: citeren. Maar in het bijzonder
wordt het werkwoord toch gebruikt
voor: iemands omgang, zijn vertrou
wen, zijn liefde zoeken door hem min
zaam te bejegenen, door lief tegen
hem te zijn. Men zegt het ook over
dieren en bedoelt er dan kortweg:
strelen mee. Vroeger werd aanhalen
ook gebruikt voor: goederen in beslag
nemen waarvoor belasting verschul
digd was. Een gedicht van Van Lennep
over een smokkelaar heet De Aan
haling.
Een gegadigde is een belangstellende
of belanghebbende, maar eigenlijk is
het iemand die ergens gading in heeft.
Het woord luidde vroeger dan ook te
recht: gegadingde, maar die vorm komt
niet meer voor. Gading nu is een
woord dat verwant is met een oud
werkwoord gaden en dat hoort weer
bij het zelfstandige naamwoord gide,
een deftig woord voor echtgenote en
hetzelfde als gaai en gaaike in vogel
namen. Gaden betekende: paren en ga
ding is dus: paring, behagen, neiging,
lust en dan ook: kooplust. Vandaar
dat gegadigden vooral gebruikt wordt
voor hen die neiging hebben iets te
kopen of te pachten, in te schrijven
voor een bepaald werk of te dingen
naar een betrekking. Meestal gebruikt
men de meervoudsvorm
Onder tersluiks verstaat men: heime
lijk, in het verborgen. Het is een bij
woord dat gevormd is door koppeling
van ter (uit te der) met de verbogen
naamval sluik en de zogenaamde bij
woordelijke s. Stuiken is een oud
werkwoord dat niet meer gebruikt
wordt en vervangen is door smok
kelen. Eigenlijk betekende sluiken: met
list bemachtigen. In plaats van ter
sluiks zei men vroeger ook wel: sluiks-
gewijs. De werkwoorden sluiken en
smokkelen betekenen allebei -..or-
spronkelijk: sluipen, zich langzaam en
voorzichtig voortbewegen. Verwant zijn
het Engelse slug dat zowel: naakte slak
als: luiaard betekent en het in de zes
tiende eeuw gewone bijvoeglijke naam
woord sluik: slap, niet flink dat wij
alleen nog kennen in sluik haar.
ger levensduur te maken. Vroegere lam
pen gingen dan ook inderdaad langer
mee, net als vroegere nylonkonsen.
Maar geen enkele gloeilamp biedt de
mogelijkheid, getemperd te worden.
Daar zijn speciale installaties voor
nodig, zoals die in theaters worden ge
bruikt. In de schouwburgzaal gaan de
lampen niet pits aan, pats uit. Daar wor
den ze geleidelijk aan en uit gedraaid.
Sinds kort echter bestaat een regelaar -
tje, dat naar omvang en prijs ook voor
huiselijk gebruik geschikt is. De Alten
burger gloeilampenregelaar is een elec-
tronische dimmer op basis van halfgelei
ders (thyristors) in speciaal-schakeling,
ontstoord en gezekerd. De eisen van de
ruimtevaart hebben tot de ontwikkeling
van zeer compacte electronische appara
ten geleid. De dimmer past in de nor
male standaard-schakeldoos. Er is ook
een tafelmodel.
Met zo'n dimmer kan men dezelfde lamp
als werkverlichting en als sfeerverlichting
gebruiken, of in een slaapkamer ook tot
nachtverlichting temperen. In aanslui
ting op de dimmer kan bovendien een
automatische regelaar worden geïnstal
leerd, die voor het licht doet wat een
thermostaat doet voor de verwarming.
Naarmate het daglicht af- of toeneemt,
wordt dan vanzelf het kunstlicht sterker
of zwakker: Dat is uiteraard vooral van
belang voor bedrijven en kantoren.
ADVERTENTIE
Oorlogspad. Volgens persberichten zouden
2.000 Cuiba-Indianen in de Columbiaan-
se provincie Arauca dicht bij de Venezo
laanse grens, de oorlog verklaard heb
ben aan blanke kolonisten Eén kolonist
zou al gedood zijn en een gewond door
vergiftigde pijlen. De Cuiba's zouden de
dood willen wreken van zestien van
hun vermoorde stamleden.
