GING TOCH TERUG NAAR DE VERENIGDE STATEN
Samenzwering bestond
al sinds vorig jaar
Ray neemt nieuwe advocaat
Arthur Hanes
aan de kant
gezet
4
m
Si
SPECIALIST IN MOORDZAKEN
DINSDAG 12 NOVEMBER 1968
19
Doelstellingen
Boeken
Toestemming
Onopvallend
Hoofdlijnen
©GEKOOKTE^
'SCHELVISROLLEN
MET KAASSAUS (4pers.)^
„Ik geloof toch wel dat ik betrekke
lijk scherp zie", zei dokter Hadley. „en
het verbaast mij zo dat ik, hoe ik ook
mijn best doe, me niets van die Eric S.
Galt kan herinneren. Ik neem direct aan
dat niemand dat zal willen geloven, maar
het is de waarheid."
maar Stein moest de kinderen nog halen
en wilde nog wat familie bezoeken, dus
vond ik het goed nog een dag op hem
te wachten.
Ray's activiteiten in de daarop volgende
drie maanden in Los Angeles zijn overal
gepubliceerd. Hij raakte besmet met die
virus van zelfontwikkeling, die zovelen in
Zuid-Californië al heeft aangetast. Van
18 december 1967 tot 12 februari 1968
nam hij voor een bedrag van 465 dollar
danslessen bij de National Dance Studios.
Van 15 januari tot 2 maart 1968 nam hij
voor 220 dollar lessen in barkeeping en
hij kreeg een diploma van de Internatio
nal School voor Bartending.
Maar de twee belangrijkste ervaringen
gedurende die periode in Los Angeles
werden nooit genoemd. Hij vertelde me
dat hij zich voor hypnose ging interesse
ren toen hij in de ziekenhuiskeuken van
de strafgevangenis in Missouri werkte.
Op 4 januari 1968 kwam hij een afspraak
na die hij gemaakt had met het hoofd
van de Internationale Maatschapij voor
Hypnose, de eerwaarde Xavier von Koss,
in diens kantoor, 16010 Crenshaw Boule
vard, in de South Bay buurt van Los
Angeles.
Negen maanden later op 27 september
had ik een lang gesprek met pater von
Koss, een zeer ontwikkelde man van mid
delbare leeftijd die studiegroepen leidt en
onder meer handelsreizigers tracht meer
zelfvertrouwen te geven. Ray was zijn
juiste naam en adres vergeten, maar kon
mij weer door een tekening helpen het
kantoor te vinden. Het kantoor ligt bijna
recht tegenover het El Camino College
aan de Crenshaw boulevard. Von Koss
moet een „internationaal erkende autori
teit op het terrein van de „hypnose en
zelf-hypnose tot zelfontwikkeling" zijn.
Von Koss vertelt: „Galt belde mij op
en hij kwam hier 4 januari, 1968, om
2 uur voor 'n bespreking. We hadden een
lang gesprek. Ik herinner me die man
heel goed. Hij leek erg geïnteresseerd in
manieren om zichzelf op te werken. Hij
wilde een weg vinden om zijn leven en
zichzelf te verbeteren. Hij had verschil
lende boeken over dit onderwerp gelezen
en was sterk onder de indruk gekomen
van de graad van geestelijke concentratie,
die bereilkt kan worden door toepassing
van hypnose. Dat middel wilde hij ook
leren geruiken. Hij betoogde dat mensen
die hypnose toepassen problemen vaak
in dertig seconden oplossen die normaal
bij een bewust beleven, 30 minuten ver
gen. Hij scheen zich ook bewust van zijn
eigen image en het belang hiervan voor
de persoonlijkheid. Daarom had hij hyp
nose en zelfhypnose bestudeerd en kwam
hij bij mij om meer informatie.
„IK VROEG hem naar de doelstellingen
van zijn leven en hij vertelde me dat hij
erover dacht een cursus voor barkeeer
te gaan volgen. Ik legde hem omstandig
uit dat je duidelijk voor ogen moet hou
den wat je wenst te bereiken wanneer je
beter en met meer voldoening wilt trach
ten te leven. Hij scheen het volkomen
met me eens. Maar toen ik betoogde da
hij dan die cursus voor barkeeper moest
afmaken, dat hij hard moest werken, dat
hij naar avondschool moest gaan, dat hij
eengeregeld, rustig bestaan moest g
leiden, voelde ik dat er een muur tussen
ons werd opgetrokken. Ik kon merken dat
zijn gedachten ver weg dwaalden van al
les wat ik tegen hem beweerde. Natuur
lijk kende ik toen zijn wanhopige situa
tie niet. Maar ik voelde duidelijk dat er
Toen Ray in 1968 naar dr. Russel C.
Hadley ging om zijn gezicht te laten
veranderen, gebruikte hij de naam
Eric S. Galt. Elders schreef hij zijn
vorige adres in Birmingham in als
het huisadres van zijn naaste fami
lielid", een niet bestaande Carl. L.
Galt. Tot hij door Huie geïnterviewd
werd, kende dr. Hadley de identi
teit van de man die hij had geope
reerd, niet.
iets in hem was wat hem ervan weerhield
te werken in de richting van een leven
dat hem voldoening zou schenken."
„Kreeg u wel bepaalde conclusies over
hem?" vroeg ik.
„Over zijn capaciteiten? Over zijn fan
tasieën?" „Ja. Iedereen die als ik op het
terrein der geestesgesteldheid werkt, kan
vrij snel hoofdmotieven van iemand on
derkennen. Ray behoort tot „het er!
ningstype". Hij verlangt erkenning van
zijn groep, van zichzelf. Hij snakt ernaar
te voelen dat hij iemand is. Zijn verlan
gen naar erkenning is bij hem superieur
aan seks, aan geld, aan zelfbehoud.",
„Hebt u hem een advies gegeven?"
„Ja", antwoordde von Koss, „ik tracht
te hem een beeld te schilderen van een
toekomst waarin hij de erkenning zou
hebben als een waardevol lid der maat
schappij. Ik merkte ook dat hij me een
heel eind volgde en het toen plotseling
leek op te geven."
„Natuurlijk" zei ik. „Hij was een vluch
teling. Hij Icon geen baan houden. De
manier van leven die u hem afschilderde,
was voor hem onmogelijk."
Dat weet ik nu ook", antwoordde Von
Koss. „Dat begreep ik toen bleek dat
Eric Galt een van moord beschuldigde
misdadiger was. Hij had ergens mijn
naam als .referentie opgegeven en toen de
mannen van de FBI kwamen, kon ik ze
mijn notities laten zien."
„Hebt u hem gehypnotiseerd?"
„Ik heb hem op hypnose getest. Maar
ik stuitte al heel gauw op heel sterke
onderbewuste weerstanden. Hij kon niet
meerwerken. Dat is natuurlijk altijd het
geval als iemand vreest onder hypnose
iets te onthullen wat hij verborgen wil
houden. Daarom drong ik bij Ray niet
verder aan. Ik had medelijden met hem
Ik wilde dat ik hem kon helpen. Maar ik
kon niet anders doen dan hem een paar
boeken aanraden die hij kon bestuderen.
TOEN RAY op London Airport werd
gearresteerd, vonden de inspecteurs van
Scotland Yard drie veel gelezen exempla
ren van deze boeken.
Ray heeft mij vaak verteld dat je je
als misdadiger en vluchteling niet kunt
permitteren „iets opvallends" in je ge
zicht te hebben. Ray had twee opvallen
de kenmerken in zijn gezicht: „een wip
neus" en een linkeroorlelletje dat wat
langer was dan het andere, omdat hij er
te vaak aan getrokken had. Hij schreef
Ik was ervan overtuigd dat de FBI me
vroeg of laat op de lijst van de Belang
rijkste Tien (de meest gezochte misdadi
gers) zou plaatsen. Opvallende gelaats
trekken worden nog niet zo direct opge
merkt als je iemand vluchtig bekijkt
Maar op een foto zie je ze direct. Daarom
wilde ik die twee opvallende dingen aan
mijn gezicht laten veranderen. Als dan
het FBI me op de lijst van die Tien gezet
had en ze lieten mijn oude foto's circu
leren, zou niemand me herkennen als ik
mijn wipneus liet wegnemen en mijn
linkeroorlelletje zou laten verkorten.
Ook probeerde ik er voortdurend veel
jonger uit te zien dat het FBI zou hebben
opgegeven. Toen ik in Hollywood was,
liet ik door Dr. Russel Hadley mijn wip
neus wegnemen. Ik wilde nog naar een
andere plastische chirurg voor mijn oor,
maar ik had geen tijd meer.
Op woensdag 25 september 1968 liep ik
het drukke kantoor van Dr. Russel C.
Hadley binnen. Als toekomstig patiënt
vulde ik een formulier in, betaalde tien
dollar honorarium voor een consult en
wachtte samen met een Mexicaans-Ame
rikaanse jongen met een litteken op zijn
lip en een vrouw die altijd al een kleinere
neus had willen hebben.
Dr. Hadley had indrukwekkende ge
loofsbrieven. Hij is lid van het College
van Professoren van de Universiteit van
de Soutih-California Medical School, waar
hij zijn graad behaalde. Verder is hij lid
van de staf van het kinderziekenhuis van
Los Angeles en Md van de Vereniging van
Chirurgen van Los Angeles; en tijdens de
tweede wereldoorlog was hij in militaire
dienst toegevoegd aan de zevende infante
riedivisie in Alaska, waar zijn voor
naamste medische probleem bestond uit
bevroren voeten. Hij is een grote, wat
norse, kalende man met rossig haar, die er
niet lang omheen draait. Omdat hij veel
operaties in zijn eigen kantoren verricht,
ontvangt hij zijn toekomstige patiënten
met zijn dokterskapje en in zijn groene
operatiekleren.
Toen ik alleen met hem was, sloot ik
de deur en zei „Dokter, eigenlijk ben ik
geen patiënt van u. Ik heb dat formulier
getekend omdat ik een absoluut vertrou
welijk gesprek met u wilde hebben. Ik
kom hier op verzoek van een vroegere
patiënt van u, iemand die u gekend hebt
als Eric S. Galt en wiens werkelijke naam
James Earl Ray is."
,Wie is dat?" vroeg de dokter. „En wie
bent u? Ik begrijp het verband niet."
,,Ik ben alleen maar schrijver", zei ik.
Maar ik dacht dat u zich misschien zoudt
herinneren dat u een zekere James Earl
Ray, alias Eric Galt, hebt geopereerd? Hij
is nogal een bekend man. Heeft niemand
in de afgelopen weken uw herinnering
opgefrist?"
„Ik begrijp er nog steeds niets van", zei
dokter Hadley. „Ik herinner me geen Galt
of Ray. Mijn tijd is zeer bezet. En nie
mand heeft mijn geheugen opgefrist.'
Welnu die Ray, alias Galt, „zei ik,
wordt beschuldigd van de moord op
Martin Luther King. En hij heeft mij
verteld dat u hem verleden jaar geope
reerd hebt."
Nu had ik de volledige aandacht van
de dokter. „Wat!" riep hij. „Beweert u dat
ik die vent geopereerd heb, die King
vermoord zou hebben?"
,Ja, hij heeft me verteld dat u hem
geholpen hebt", zei ik.
„En onder welke naam zou hij dan hier
gekomen zijn, beweert hij?"
„Galt, Eric S. Galt."
De dokter verliet abrupt het vertrek en
ik begreep dat hij zijn archieven ging na
kijken. Toen hij terugkwam was hij duide
lijk op zijn hoede. Hij schudde ook onge
lovig zijn hoofd.
„Hebt u zijn toestemming?" vroeg hij
„Nee dokter", antwoordde ik. „Op het
ogenblik nog niet. Ray zit in de gevange
nis te Memphis en ik kan die toestem
ming via zijn advocaat krijgen. Ik heb
haar binnen 36 uur in mijn bezit".
„Laten we dit dan duidelijk stellen",
zei de dokter nadrukkelijk. „Ik vertel u
op het ogenblik niets. U neemt een be
hoorlijk getekende toestemming mee en
dan wil ik mijn medewerking langs ge
wettigde wegen verlenen."
De eerwaarde Xavier von Koss, een
hypnotiseur in Los Angeles, werd
door Ray in januari 1968 geconsul
teerd en hij vertelde Huie„Ray
verlangt er heftig naar iemand te
zijn. Dit verlangen naar erkenning
is in hem sterker dan sex, sterker
dan verlangen naar geld, sterker dan
de wens tot zelfbehoud.
VRIJDAGOCHTEND 27 september 1968
belde ik Dr. Hadley en ik vertelde hem
dat ik de toestemming had ontvangen. Hij
vroeg me om half zes 's middags op zijn
kantoor te komen. Toen ik kwam, waren
de verpleegsters weg. Alleen de dokter,
zijn advocaat en zijn vrouw waren aan
wezig. Nadat de advocaat de toestemming
had bekeken en deze had goedgekeurd,
werd dokter Hadley wat vriendelijker en
wilde zijn medewerking wel verlenen.
Uit de aantekeningen van de dokter
bleek dat Ray op 19 februari 1968 voor
het eerst op zijn kantoor was verschenen.
Ray loog zoals gewoonlijk over zijn leef
tijd en gaf als zijn geboortedatum 20 juli
1931 op. Hij gaf als adres het St. Francis
Hotel op en als zijn naaste familielid Carl
L. Galt, in Birmingham. (Hij had diezelf
de naam al eens eerder gebruikt, met
een andere spelling van de voornaam en
op een adres in St. Louis).
Ray zou geopereerd worden om „een
vooruitstekende neuspunt te verkleinen'
De volgende aantekeningen stonden op
zijn kaart:
3-5 Verwijdering neustop onder plaat
selijke verdoving op het bureau. Donder
dag terugkomen.
3-7 Verband weggenomen. Alles gaat
goed. Maandag terugkomen.
3-11 Hechtingen verwijderd. Geneest
goed. Over zes weken terugkomen.
Maar Ray kwam natuurlijk na zes we
ken niet terug. En dit hield in dat dokter
Hadley ook geen foto's van zijn patiënt
had van voor en na de behandeling. Hij
maakte wel foto's van Ray voor de opera
tie, maar door de een of andere oorzaak
werkte de camera niet goed en de foto's
van Ray mislukten evenals die van ver
scheidene andere patiënten. De foto's na
de ingreep worden pas zes weken na de
operatie gemaakt als alles goed genezen
is; en blijkbaar dacht Ray zes weken na
zijn operatie in Los Angeles te zullen
zijn. (De foto's in dit artikel gepubliceerd
komen dus uit andere bronnen).
Het honorarium voor Ray's operatie,
dat tweehonderd dollar bedroeg werd con
tant betaald.
„IK GELOOF het direct" zei ik. „Vrij
wel iedereen die Ray ooit gezien heeft,
beschrijft hem als een man die in een
menigte totaal niet op zou vallen." Ik
raadde dr. Hadley aan het FBI bericht te
sturen wat hij dadelijk deed. Ook bericht
te hij de Maatschappij van Geneeskunde
in Los Angeles.
Voor zijn neus nog helemaal beter was,
ontving Ray op 15 maart per post de op
roep die hij verwachtte. Hij moest naar
Selma en Birmingham. Hij reed in zijn
witte Mustang door Californië via New
Orleans en schreef op vrijdag 22 maart
1968 in het Flamingo motel in Selma in.
Dit motel ligt vlak bij de Edmund Pettus
Bridge die Amerikanen zich wel herinne
ren. Dit was de brug die beroemd werd,
toen de staatspolitie van Alabama te za-
men met de bereden manschappen van
sheriff Jim Clark er de eerste groep
blanken en negers die van Selma naar
Montgomery trachtten te marcheren, met
traangas bestookten, neersloegen, omver
reden en uit elkaar joegen. De televisie
films van deze incidenten wekten de woe
de van velen en worden geacht de Wet op
Algemeen Stemrecht van 1965 te hebben
bewerkstelligd. Het Flamingo Motel ligt
aan de Highway 80, de route van de Sel-
ma-Montgomery Mars; de weg waarlangs
de oude beweging, waarin blanken en
kleurlingen samen marcheerden en sa
men hoopten, zich concentreerde. De man
die de mars leidde, was Dr. Martin Luther
King.
Op 16 februari 1968 sprak dr. King in
Selma en de Times-Journal vermeldde
onder een driekoloms foto van hem op
pagina één:
„Dr. Martin Luther King begon vrij
dag in Selma voor een aanzienlijke me
nigte, verzameld in de Tabernakel Bap-
tistenkerk, een campagne voor een in het
voorjaar te houden Mars der Armen naar
de hoofdstad
„Gedurende de bijeenkomst vroeg, hi;
om lichamelijke en geldelijke steun voor
de voorgenomen mars naar Washington
om te protesteren tegen de economische
achterstand van de negers in het land
„Hij zei dat het plan was om net als de
plagen in de tijd van de farao, telkens gol
ven van zo'n drieduizend mensen naar de
stad te zenden tot het Congres eindelijk
stappen zou ondernemen om de economi
sche nood der negers te lenigen.
King zei dat de stad Selma waarschijn
lijk meer vooruitgang in de betrekkingen
tussen de rassen had geboekt dan enig
andere stad in het zuiden. Maar hij
waarschuwde de menigte, die uit onge
veer gelijke aantallen volwassenen en
jongeren bestond, dat men niet zelfvol
daan mocht zijn en dat er nog een lange
strijd gestreden moest worden.
Op donderdagmiddag 21 maar 1968
publiceerde de „Selma Times-Journal"
het volgende bericht van Associated
Press: „Birmingham, Ala. (AP) Dr.
Martin Luther King begint zijn wervings
campagne voor zijn „Mars der Armen"
naar Washington, vandaag in het zuiden
van Alabama na de nacht in Birmingham
doorgebracht te hebben.
King en zijn volgelingen trokken
woensdag laat Alabama binnen na twee
dagen door Mississippi getrokken te heb
ben". Het bericht vermeldt ook: „Hij was
van plan vandaag naar Lisman, Linden en
Camden te rijden en daarna naar Atlanta
te vliegen."
Camden ligt 33 mijl van Selma.
Op 23 maart verliet James Earl Ray
Selma met bestemming Atlanta.
HIER BEGINNEN zich de hoofdlijnen
HIER BEGINNEN de hoofdlijnen
King zich voor mij af te tekenen. Mis
schien zien mijn lezers het nog niet, om
dat ik niet alles wat ik heb ontdekt,
kan onthullen voor Ray terecht heeft ge
staan. Maar uit wat ik weet, uit wat ik
van Ray gehoord heb, en uit mijn naspeu
ringen, is komen vast te staan dat ken
merkend voor het complot was:
dat dr. King vermoord moest wor
den om het effect te sorteren. De plan
nen hem te vermoorden, werden niet ge
maakt door impulsieve lieden die hem
persoonlijk haatten, hoewel ze hem waar
schijnlijk wel hebben gehaat, maar dooï
berekenende mannen die de moord wil
den gebruiken om een heftig conflict tus
sen blanke en zwarte burgers te ontke
tenen.
Dat hij vermoord moest worden in
het verkiezingsjaar 1968!
Dat de moord op hem een maximum
aan bloedig effect moest hebben en dat hij
daarom niet moest worden vermoord, ter
wijl hij rustig thuis in Alabama woonde,
maar op een dramatisch moment en op
een dramatische plaats waar de tegen
stellingen waren. Omstreeks 15 maart
1968 waren de samenzweerders duidelijk
zover dat zij zich ten doel hadden gesteld
hem te vermoorden op een plaats waar hij
bezig was de Mars der Armen te formeren
of te leiden.
Hij moest vermoord worden door een
blanke of door blanken, die zouden wor
den aangeduid met „zuiderlingen" en
„racisten".
Bij voorkeur zou hij vermoord worden
in Birmingham, Montgomery of Selma,
omdat die steden mijlpalen in zijn car
rière van pleiter tegen rassendiscrimina
tie zijn.
De moordenaar of moordenaars behoef
den na de moord niet uit de weg geruimd
te worden om een terechtzitting of terecht
zittingen te voorkomen omdat die terecht
zitting of terechtzittingen extra-impulsen
van haat en geweldpleging konden op
roepen.
Om al deze redenen was dr. King het
tweede en niet het primaire doelwit. Het
primaire doelwit was de Verenigde Sta
ten van Amerika.
MEMPHIS, Tennessee (AP en Reuter)
Percy Foreman, een bekende strafplei
ter uit Texas die 'tot dusver nog slechts
één moordproces heeft verloren, heeft er
in toegestemd James Earl Ray te gaan
verdedigen.
Foreman zei dat hij tot zijn besluit is
gekomen omdat hij de zaak interessant
vindt en dat hij het zeker niet om het
geld doet. De advocaat, die miljonair is,
pleegt honoraria te vragen tot ongeveer
900.000 gulden per geval.
Foreman ontkent dat de Ku Klux Klan
of een andere uiterst rechtse organisatie
hem voor de verdediging van Ray betaalt.
Hij zei echter wel dat de Ku Klux Klan
hem enkele malen had gevraagd de be
langen van de verdachte in de moordzaak
King te gaan behartigen. Opmerkelijk
was in elk geval dat Ray gisteren onver
wacht besloot af te zien van de bijstand
van de advocaat die tot dan toe zijn
raadsman was geweest.
vsjv.
%»»vv«vs «- - -■ ÏW JÏ®
SV, -
Foreman is korte tijd de verdediger
geweest van Jack Ruby, de nachtclub
eigenaar die Lee Harvey Oswald, de ver
moedelijke moordenaar van president
John Kennedy, heeft doogeschoten.
Hij heeft zich echter na enkele dagen
al uit de zaak-Ruby teruggetrokken.
Foreman deelde gisteren desgevraagd mee
dat Ray zelf en diens twee broers hem
hebben gevraagd de verdediging op zich
te nemen.
Foreman heeft meegedeeld dat hij om
uitstel van het proces zal vragen. Ver
wacht kan worden dat Foreman om een
uitstel van tenminste dertig dagen zal
vragen om zich goed op de hoogte te
kunnen stellen van de zaak. Dit zou bete
kenen dat Ray vermoedelijk dit jaar niet
meer berecht zal worden.
Foreman vervangt Arthur Hanes die
Ray sinds kort na diens arrestatie heeft
vertegenwoordigd. Het is niet bekend
waarom Ray heeft besloten Hanes aan de
kant te zetten.
ADVERTENTIE
800 gr. schelvisfilets (4 stuks)^
50 gram boter of margarine,
citroensap, 45 gram bloem,
40 gram oude geraspte kaas,
peper, selderijsaus.
De opgerolde filets in 'n inge
vette pan met platte bodem
zetten. Wat zout, citroensap
en zoveel water dat de vis niet,
onder staat. De vis 10 min.
laten „broeien". Boter smelten,]
al roerende bloem toevoegen, i
vervolgens het visnat
tot een gladde massa
ontstaat. Saus van
het vuur nemen en
kaas met peper en
selderijsaus gelijk
matig toevoegen.
Vraag recepten b(J
uw vishandelaar
of bij het
Produktsehap voor
Vis en Vlsprodukten,
Wassenaarseweg 20,
Dan Haag. 8
