Het
kruisverhoor
Puzzel van de week
mul ré si
ngestipt
A
Panda en de meesteivluchtvaartkundii
e*
POLLE, PELLI EN PINGO
2000 m2 SHOW
Ittaranka
meubelen
„Portugal zal
Afrika moeten
verdedigen"
02>
L
Ons vervolgverhaal
„Caritas" ontkent
wapenhulp aan
Biafra
m
Ze hoopt erop,
ze vraagt het u niet.
Het raakt haar hart,
toch geeft ze nooit
een stille wenk.
Want iets moois van goud
moet je plotseling, zo maar,
heel onverwacht krijgen.
Goud maakt zo blij.
De juweliers van Nederland
nodigen u uit
vrijblijvend te komen kijken
naar hun cadeaus van
goud en zilver.
Spaanse priesters
weigeren toelage
van de staat
(■I
LOOP VRU IN EN UIT BU
VRIJDAG 29 NOVEMBER 1968
lö
door John Rowan Wilson
FONDUESTELLEN
PEER
STUG
ROES
DROM
ETNA
PAAR
ANTI
GRIL
SODA
STEM
TRAP
BOER
ROER
LIMA
MELK
PER
MUS
PAR
MOS
FAT
T R E
O L I
PEL
SOL
MEE
PAR
0 K T
B R 0
FAM
KAM
I KEL
TANG
DOES
TERD
S OEN
PAAN
F AN T
GRIM
D AA T
STER
K I E T
OBER
EDER
I L I E
I LLE
vindt u
Premier Caetano:
Kees Stip
B
R
A
M
M
E
T
J
E
F
O
K
5)
Gilling knikte. Hij was er plotse
ling erg op gebrand met Perrin te
gaan praten. Feitelijk verkeerde hij
in een lichte paniektoestand. Er was
nu geen ontkomen meer aan; tenzij
er op het laatste ogenblik iets vol
komen onverwachts zou voorvallen,
zou het nu heus gaan gebeuren. Hij
zou naar de rechtbank moeten gaan,
hij zou getuigenis moeten afleggen,
hij zou aan een kruisverhoor wor
den onderworpen, hij zou worden ge
fotografeerd en zijn antwoorden zou
den in alle kranten te lezen zijn.
„Koninklijk arts in getuigenbank".
Het zou afschuwelijk zijn zelfs als
hij het proces zou winnen wat hij
vanzelfsprekend zou doen. Line had
geen kans, daarover was iedereen
het wel eens. Desondanks was het
angstaanjagend, en hij wilde iemand
spreken die de zaak koel en klinisch
benaderde, iemand die hem nuchter
zou vertellen dat alles in orde zou
komen, dat er elke week van het
jaar processen wegens smaad wer
den gevoerd en dat zijn geval niets
bijzonders was. Een deskundige die
hem op grond van zijn langdurige
ervaring gerust zou kunnen stellen
en die om zijn angst zou lachen.
Met andere woorden, iemand die
voor hem zou doen wat hij zo vaak
voor anderen deed. Deze keer was
hij de patiënt.
„Ik zou vandaag naar hem toe
willen gaan", zei hij.
„U hebt een lunchafspraak met
Sir Horace Trimble".
„Dat weet ik. Daarna".
Hij zou weer niet naar het North
Essex-Ziekenhuis kunnen gaan. Het
gaf hem even een schuldig gevoel.
Maar hij moest absoluut met Perrin
praten. Hij zou het een andere keer
wel goedmaken. „Zeg tegen Kennedy
dat ik het misschien vanmiddag niet
zal halen".
Hij keek in zijn agenda. „Wie
krijg ik vanmorgen?"
Om half twaalf mevrouw Mulhol-
land. En dan om twaalf uur de bis
schop van Bognor. Mevrouw Mulhol-
land is er al".
„Ze is altijd op tijd. De moeilijk
heid is haar weer kwijt te raken".
„Ik zal u bellen zodra de bisschop
er is en u kunt dat dan als een
hint gebruiken". Ze wenddde haar
blik een ogenblik af en zei toen, net
iets te nonchalent: „Er heeft van
morgen een verslaggever van de
Mercury opgebeld. Hij wilde weten
of u hem een interview kon toe
staan".
„Over de zaak?"
„Ja. Ik zei hem van niet. Ik neem
aan dat het goed was".
„Natuurlijk". Met een plotselinge
bitterheid, zei hij: „Zeg hem maar
dat hij Line moet opbellen. Line is
degene die met verslaggevers
praat".
Haat klonk vreemd uit zijn mond.
Het was alsof hij ineens een vreem
de taal sprak. Ze fronste haar voor
hoofd: „Het zal zo nog wel een
poosje doorgaan", zei ze. „U moet
proberen niet overstuur te raken".
„Dat zal ik niet". Hij glimlachte.
„Hebt u The Times gelezen?"
„Het staat in alle kranten. U zult
er aan moeten wennen. Van nu af
aan weet iedereen het".
„Iedereen. De ziekenhuisportiers,
de studenten, de leden van zijn
club, zijn personeel, zijn leveran
ciers, zijn patiënten, mevrouw Mui
holland, de bisschop van Bognor.
Van nu af aan was hij niet meer
uitsluitend een befaamd medicus, hij
was een publieke vermakelijkheid,
een bokser, een matador. Zijn per
soonlijke strijd zou aan het Engelse
volk worden opgediend als vergoe
ding voor de verveling van hun eigen
bestaan.
En hoe meer hij onder de schijn
werpers kronkelde, des te geamu-
seerder ze zouden zijn. Hij zou sterke
zenuwen nodig hebben.
Om half een was hij met zijn twee
patiënten klaar. Toen hij in het Sa
voy kwam, was Trimble er al, hij
zat aan een tafeltje aan de bar. Hij
was een opvallende figuur, 1,83 m
lang en enorm dik. Zijn grote, ronde
babygezicht deed denken aan een
golvend landschap met heuvels, ri
vieren, afgronden, kliffen een val
leien terwijl zijn witte, in bosjes
groeiende wenkbrauwen van zijn
voorhoofd vooruitstaken als hache
lijk op een berghelling gewortelde
bomen. Hij had een welige haardos,
ee met sneeuw bedekt woud. Zijn
lichaam was gehuld in vele meters
duur kamgaren, gesneden en pasge-
maakt door een kleermaker die bui
ken als die van Trimble beschouwde
als een uitdaging om te laten zien
wat hij kon. Zijn enorme pafferige
handen omklemden een droge mar
tini van opmerkelijke maat.
Hij hees zich moeizaam overeind
toen Gilling binnenkwam. „Wil je
iets drinken, Thomas?"
„Nee, dank je. Ik zou liever di
rect beginnen als hij er geen bezwaar
tegen hebt".
„Uitstekend, uitstekend". Trim
bles stem weergalmde door de bar.
Hij had de begeerlijke, zelfverzeker
de intonatie van een aartsdeken.
Hij sloeg wat er nog in zijn glas
zat in één slok achterover en beduid
de de barkeeper dat de martini op
ziin restaurantrekening moest wor
den bijgeschreven. Zoals altijd deed
hij Gilling zich klein en een beetje
stoffig voelen. Hij was een 18de-
eeuwse figuur. Je kon je hem voor
stellen met een allongepruik, ironisch
strijkages makend aan een Hanno-
vers hof, als beschermheer optre
dend, steekpenningen gevend en
krijgend, kiesdistricten kopend,
overdag met honden jagend en elke
avond zijn fles port drinkend. Gil
ling zelf had niet veel bewondering
voor de 18de eeuw en voelde zich
nooit helemaal op zijn gemak bij
Trimble de puriteinse hardwerks-
lieden in zijn voorgeslacht hadden
een afkeer van al die nonchalante
ontaarding. Bovendien had Trimble
de eigenaardige en on-Engelse ge
woonte om je voortdurend aan te
raken.
(Wordt vervolgd)
ADVERTENTIE
In ieder vakje van het diagram moet
een lettergreep van het gevraagde woord
worden ingevuld.
OMSCHRIJVING
Horizontaal: 1. grootmoeder; 3. vergif
fenis; 5. verstandig; 7. onderrichten; 8.
rivier; 9. echtgenoot; 10. ulieden; 12.
normaal; 14. verlangen, eisen; 16. hoofd
stuk uit de Bijbel; 18. gepeins; 20. voor
jaarsweer; 22. sturen, doen toekomen; 23.
rangtelwoord.
Verticaal: een redevoering houden; 2.
larve; 3. ingedikt vruchtensap; 4. over
wegen; 6. doodskleed; 7. samenscholing;
9. autostalling; 11. soort bezem; 13. deel
van een huis; 14. verhalen; 15. gebergte
in Noord-Frankrijk; 17. door het weer
aangetaste; 19. ontwijken; 21. zacht en
lieflijk.
Oplossingen, uitsluitend per briefkaart,
dienen uiterlijk woensdag a.s. in ons bezit
te zijn.
VATICAANSTAD (Reuter) Karl
Bayer, secretaris-generaal van de "r.k.-
hulporganisatie „Caritas Internationaal",
heeft in Vaticaanstad ontkend dat zijn or
ganisatie Biafra geld voor de aankoop
van wapens verstrekt en hulp verleent
voor het overbrengen van huurlingen van
Gabon naar Biafra.
De federale Nigeriaanse regering heeft
dit deze week gezegd.
ADVERTENTIE
EXCLUSIEVE GESCHENKEN
KUNSTNIJVERHEIDSHUIS
Grote Houtstraat 163 - Tel. 12393
Gen. Cronjéstraat 143 - Tel. 51393
^AAAAAAAA^AAAAWWVWWVWWWWVWVWWVWWWWVWWVWVWVWWVVVWWVVVAAAAArtAAAWVWVV
4. Het idee om burgemeester te worden, trok Joris
erg aan. Vooral omdat hij had gehoord dat er een
ontvangst op het vliegveld was, waar meestal voedsel
en drank aan gepaard gaan. Toen hij dan ook 'n haas
tige gestalte met een ambtsketen om zag binnenko
men, aarzelde hij niet lang. Mijn kleding zou hem
wel eens tegen kunnen staan.prevelde hij terwijl
hij de pet van een piloot wegmoffelde. „Maar als ik
dit hoofddeksel op zet, zal hij wel naar me willen luis
terenHij voegde de daad bij het woord en snel
de op de burgemeester af. „Een ogenblikje, hoogedel-
achtbare!" riep hij. „Uw ontvangst is even uitgesteld.
Men verzoekt U om een momentje te wachten. Als U
me maar volgen wilt.Met die woorden duwde hij
het verraste hoofd der gemeente naar een wasgelegen
heid en opende de deur. „Moet ik hier wachten?" vroeg
de ander verbijsterd. „Jaehinderdaad",
sprak Joris. „Misschien wilt U zich even verschonen,
dachten wij zo. Gratis, natuurlijk. Service van het
vliegveld, begrijpt U?"
0N6EL00RIJK'. NU IS 06
WIND6AAN U6GEN EN ER
KOMT 6EEN ROOK MEER UIT
DE PIJP!
ZON PUP IS
TOCH WEL DE
MOOISTE
WINDWIJZER
DAT IS EERDER TE WIJTEN
AAN DE TABAK DlEOpIS
UIT WELKE HOEK KOMT DE WIND
VANDAAG, ZEEROB?
.EN NU DRAAIT
HIJ NAAR
NOORD
WEST
2UID-00ST
f PIR
OPLOSSING PUZZEL no. 47
KIL
MAN
PAD
EST
SOF
NET
LOF
MEP
LAT
REE
KEI
KOT
BED
F I E
AL I
De namen
elders in dit
der prijswinnaars
blad.
ANEGANG 3*. HAARLEM TEL. 16340
LISSABON. (Reuter) De Portugese
premier Caetano heeft ter verdediging
van het koloniale beleid van zijn land
verklaard, dat over de vrijheid en onaf
hankelijkheid van de Westeuropese lan
den niet alleen in Europa maar ook in
Afrika wordt beslist.
„Dat is de reden waarom wij Guinea
moeten verdedigen. Dat is in ons eigen
belang, zeker. Maar het is ook in het
belang van West-Europa en van de V.S."
aldus Caetano in het parlement.
Caetano, die twee maanden geleden de
zieke Salazar opvolgde, zei dat „het ter
rorisme" in Portugees Guinea steeds meer
gesteund schijnt te worden door de Sov
jet-Unie en andere communistische lan
den.
„Guinea vormt de noodzakelijke spring
plank voor een aanval op de Kaapverdi-
sche eilanden, van strategisch belang voor
de verbindingen tussen het noordelijk en
zuidelijk deel van de Atlantische Oceaan"
aldus Caetano nu de Russische vloot
sterkte in de Middellandse Zee dagelijks
toenam.
ADVERTENTIE
Een mevrouw in Pretoria bezit drie
nieren. Zij is bereid er één af te staan.
De prijs is 50.000 gulden. Daarbij komt
nog een vergoeding voor het wegwer
ken van het litteken. Want. zo liet zij
weten, „ik draag een bikini".
Dit laatste begrijp ik niet. Als het
litteken niet bij de bikini past, kan
de bikini zonder operatief ingrijpen
worden weggewerkt. Maar het eerste
begrijp ik ook niet. Vijftigduizend gul
den voor een nier! Die prijs is veel te
laag.
Ik baseer deze conclusie op cijfers
die berekend zijn aan het einde van
de eerste wereldoorlog. In die oorlog
kostte het precies 50.000 gulden om
één mens te doden. Daar mijn encyclo
pedie nog van vóór de tweede wereld
oorlog dateert kan ik daarvan geen
getallen noemen, maar de deelnemers
het tarief op te voeren. Als het doden
van één mens zoveel geld kost, wat mag
het dan wel waard zijn hem in leven
te houden?
Gelukkig heeft deze vrouw zich niet
door winstbejag laten leiden. Zij heeft
een prijs genoemd die zo gunstig ligt
dat men bijna van een occasion kan
spreken. Weliswaar zal het merendeel
van de mensheid niet in staat zijn het
gevraagde bedrag op tafel te leggen,
maar daar staat tegenover dat het me
rendeel van de mensheid zelf nooit op
tafel gelegd zal worden voor een nier
transplantatie.
De mogelijke afnemer van de nier
moet dus gezocht worden in de kring
van de bevoorrechten die een aanmer
kelijke nieraandoening combineren met
een aanmerkelijk banksaldo. Het lijkt
onjuist daarin een vorm van discrimi
natie te zien. Mensen die niet genoeg
hebben om te leven gaan ook met
gezonde nieren dood. En denk vooral
niet omdat Pretoria in Zuid-Afrika ligt
dat de donatrice van de nier onder
scheid zou maken tussen blanke en
niet-blanke clientèle. Als er toevallig
een blanke miljonair met de nier gaat
strijken, dan komt dat alleen doordat
er geen zwarte miljonairs zijn. zodat
nierziekten daarbij niet voorkomen.
Intussen kan ik me voorstellen dat
liet iedereen evengrote bewondering
zal hebben voor de wijze waarop deze
mevrouw met haar ongewone innerlijk
te koop loopt. Uiterlijk zal dat haar
zelfs in bikini niet zijn aan te zien
Maar wie het weet denkt vanzelf aan
het opschrift: „Wat u in de etalage
niet ziet. vraag dat binnen". Doch in
ons oordeel over andermans nieren
moeten wij mild zijn. Tenslotte zijn
nierstenen in drievoud ook geen pretje.
Alvorens op de gezondheid van deze
mevrouw een glas Niersteiner te hef
fen, wil ik even memoreren dat er
ook heel wat mensen met twee nieren
bereid zijn er een af te staan om ie
mand het leven te redden. Zonder er
geld voor te vragen. Het is riskanter
maar het brengt geen bijkomende kos
ten met zich mee. Het litteken is mooi-
•r en steekt niet zo
MADRID (DPA) 630 Spaanse pries
ters hebben in een gemeenschappelijk
schrijven aan de bisschoppen de wens
geuit, voortaan in het geheel geen toelage
meer te ontvangen van de staat.
Naar in Madrid verluidt, geven de
priesters er de voorkeur aan, in hun
eigen onderhoud te voorzien of door hun
parochies gesteund te worden. Waarne
mers wijzen erop, dat in kringen der
jongere priesters al geruime tijd de nei
ging te bespeuren valt zich onafhanke
lijk van de staat te maken. In deze krin
gen wordt een wijziging van het concor
daat van 1953 verlangd, waarbij bovenal
het recht van het staatshoofd, Spaanse
bisschoppen aan te wijzen, zal worden
afgeschaft.
De 630 priesters beroepen zich op de
eerste brief van de apostel Paulus aan de
Corinthiërs, waarcn staat, dat de christe
lijke gemeenschap economische voorrech
ten moet afwijzen en zich niet tegenover
de staat mag compromitteren.
EN N06 EENS
EÉN-OP-EEN M tUOEN
OPTIK 76 LEVENO
AANTREF
MOOI... HET IN6EST0RTE
0E6L BEN IK VOORBU MAAR
OE KANS DAT IK HEN VINP IS
EÉN OP EEN MILJOEN
DAVY JONES
7UURSTOFVOOR-
EAAb IS VOLbOENbE
VOOR EEN UUR. IN blE
TIJb MOET HU HET
VERMISTE BAAR VIN
DEN EN IN VE/LI6
HEID 6REN6EN
1306. In één ademloze ren vluchtte
heer Kukelbald de toren van de ruïne
in. Daar Bram de trap had vastgezet
werd de vluchteling een val in de diepte
bewaard, maar veilig voelde hij zich al
lerminst. Achter hem stampten de sta
len voeten van de ridder op de houten
treden. Nog wist Kukelbald hem voor te
blijven, maar op de bovenste verdieping
van de 'uïne kon hij niet verder. Hier
nam zijn vlucht een einde. Troebel maan
licht spatte uiteen op het zwaard dat
dreigend omhoog kwam.
„Verdedig je dan toch, lafaard", tier
de de ridder.
„Maar ik heb niet eens een zakmesje"
jammerde Kukelbald.
Doe geen domme dingen klonk di
stem van Bram op de trap
In alle opwinding viel het memand oj.
dat het lichter en lichter in de toren
kamer werdalsof midden in de nacht
de zon was opgegaan.
T
