A
Het
kruisverhoor
.HAAR JOURNAAL.
MADAME CYCLOOP
«gestipt
Nagelbijtende Amerikanen
Panda en de meester ducfatvaartkundige
HA.
POLLE, PELLI EN PINGO
r
san
balm HANDCREME
rONTDEK
Ons vervolgverhaal
Protest tegen
kerstzegels
ZATERDAG 30 NOVEMBER 1968
8
door John Rowan Wilson
Baggermolen geborgen
TO nJk
uw handen vragen «rom
desinfecterende crème-zeep
voor de HALVE PRIJS, bij
grote tube SANBALM
handcrême
/^EN of! hij wilHè
MU ZELFS 2IJN
MELK AFSTAAN
'«M AA"
6) Hij bezat geen van de ge
bruikelijke remmingen ten opzichte
van lichamelijk contact. Hij klopte
je op de rug en legde zonder zich
ook maar in het minst te generen,
zijn hand op de jouwe om een be
paald punt te accentueren. Net op
dit ogenblik terwijl ze naar het res
taurant liepen, boog Trimble zich
naar Gilling over om vertrouwelijk
met hem te praten en pakte hij hem
bij de elleboog beet. Gilling bewoog
zich stijf en houterig als een mario
net voorwaarts.
Hij zei op verdedigende toon: „Ik
ben bang dat het een korte lunch
zal moeten worden. Ik heb om half
drie een afspraak".
„Buitenpatiënten? Laat je waar
nemer dat opknappen".
„Nee, dat is het niet. Het.
Hij hield zich in. Iets in hem ver
zette zich tegen het noemen van het
proces. Aan de andere kant was het
toch ook weer zo dat als het er op
aankwam, Trimble een van zijn be
langrijkste getuigen was. „Ik moet
naar mijn advocaat", zei hij.
„Aha!" zei Trimble met nadruk
kelijk begrip. „Dat dacht ik al.
Maar we moeten nu toch nog maar
niet over zaken praten. Niet voor we
besteld hebben". Hij liet zijn zware
lichaam en een stoel vallen. Ze had
den de tafel in de nis die ze altijd
voor hem vrijhielden. Trimble ging
aan een eettafel zitten met het ge
mak en zelfvertrouwen van een
professional. Hij was als een het
wieket bewakende Bradman, als
een Casals die zijn strijkstok over
zijn cello legde voor de eerste noot
van zijn solopartij in het concert
van Elgar. Hij pakte het menu en
keek er welwillend naar Het groot
ste deel ervan kende hij uit zijn
hoofd; hij zocht snel naar een of
andere variatie, erop berekend om
een verwend gehemelte te prikkelen.
De kelner stond behulpzaam naast
hem.
„Er is een uitstekende lamsrug.
Sir Horace". „Mmm". Trimble toon
de geen geestdrift. Lamsrug kon je
thuis eten. „Laat eens kijken. Mous-
saka a la Grèque. Rognons au Porto.
Canard pressé. Wat wil jij, Thomas?
„Iets lichts. Ik eet bij de lunch
nooit zoveel."
„Ik evenmin maar daarom kan
het nog wel iets bijzonders zijn. Is
er iets bij de vis dat je aantrekt?"
„Ik denk dat ik maar tong zal
nemen".
Uitstekend. Hoe wil je die hebben?
Normande? Cubat? Walewska?"
„Alleen maar gegrilleerd".
„Weet je het zeker? Prachtig. En
om te gebinnen? Wat oesters? Ik
heb hier onlangs een dozijn voor
treffelijke Whitstables gegeten".
„Ja. Dat is uitstekend".
„Goed". Trimble vouwde het me
nu op en gaf het terug aan de kel
ner. „Geef mij ook maar oesters en
daarna homard cardinal. Niet te
veel cognac op de kreeft".
„Ik zal het de chef zeggen, Sir
Horace".
„En dan de wijn. Laat me eens
kijken.Thomas is een Berncas-
teler Schlossberg niet te zoet voor
ie?"
„Nel, kies jij maar. Ik weet,
zeker dat het uitstekend zal zijn.
Maar niet meer dan een glas".
„Ik denk dat we wel een fles baas
tunnen", zei Trimble op besliste
toon tegen de sommelier. Hij keek
de man onheilspellend aan. „En
denk erom dat je er niet mee
zwaait. Ik heb kerels als jij flessen
zien behandelen alsof het knotsen
waren. Dat is slecht voor de wijn.
De sommelier kneep zijn ogen half
dicht maar bleef glimlachen. „Ik
zal er goed voor zorgen Sir Horace".
Toen ze alleen waren, zei Trim
ble: „En nu de zaken. Hoe voel je
je met die rechtszaak in het voor
uitzicht?"
„Ik kijk er niet bepaald met ver
langen naar uit".
„Ik evenmin". Hij trok met zijn
grote vingers een broodje open en
begon het te beboteren. „Het is
een verdomd vervelende zaak". Hij
stopte een stuk brood in zijn mond.
„Het zal ons beroep een hoop kwaad
doen".
„Dat is niet onze schuld".
„Natuurlijk niet. Maar wij hebben
er onder te lijden. Dat is het be
roerde. Hij haalt ons neer tot zijn
niveau, wat de uitslag ook mag
zijn".
De oesters werden opgediend en
Trimble keurde ze met uitpuilende
ogen. Toen ze naar zijn tevreden
heid bleken te zijn. besprenkelde hij
ze met citroensap en strooide hij er
peper over waarna hij ze begon te
eten. Gilling hield zich verstrooid
met zijn eigen voedsel bezig. Trim
ble had altijd een depressieve uit
werking op hem. Hij was iemand die
nooit iets zonder bedoeling deed en
het wachten tot hij met dat doel
op de proppen zou komen, was al
tijd nogal kalmerend. Hij dacht aan
die gedenkwaardige tijd toen Trimble
het in zijn hoofd had gekregen dat
hij lid van de Koninklijke Sociëteit
behoorde te zijn. Wat een tijd had
den ze toen allemaal gehad! De
moeilijkheid was dat hij, ongelukkig
genoeg, niet de kwalificaties had om
gekozen te worden. Hij kon niet op
researchwerkzaamheden van vol
doende belang bogen en evenmin
had hij een lijst van tweederangs pu-
blikaties die voor research konden
konden doorgaan. Hij had zelfs ver
zuimd zijn naam als mede-auteur
te doen vermelden bij publikaties
over door anderen verricht onder
zoek. Die moeilijkheid was hem on
der de aandacht gebracht, eerst met
veel tact en later steeds meer on
omwonden, maar hij weigerde haar
te grijpen. Voor Trimble was de
Koninklijke Sociëteit niet meer dan
een club onder de vele waarvan hij
op grond van zijn vooraanstaande
positie lid behoorde te zijn. Hij was
ten slotte oud-voorzitter van het Ko
ninklijk Genootschap van Genees
heren, hij was de man die het mi
nisterie van Volksgezondheid advi-
s§prde over elk mogelijk onderwerp,
hij was voorzitter van ontelbare
commissies.
(Wordt vervolgd)
AL EEN TOY-TICKET gezien? De
gezamenlijke speciaalzaken op speel-
goedgebied in ons land hebben een
Toy-ticket in omloop gebracht. Dat is
te vergelijken met de al bekende boe
ken-, platen-, en bioscoopbon.
De nieuwe speelgoedbon is verkrijg
baar in de waarden 2,50, 5,- 10,-
en 25,-,. Alleen bestemd voor de aan
koop van speelgoed, modelbouw- en
hobbyartikelen.
ZEG KEN JIJ de Mosselman? Nee.
we kennen hem niet. Terwijl Neder
land de grootste mosselproducent is
wordt er in ons land maar nauwelijks
tien percent van die voorraad gecon
sumeerd. Van Mosselmannen is hier
nauwelijks sprake. We eten mosselen
hoogstens „in 't zuur" uit een potje.
Met de oesters is het even anders
gesteld. De oesters bijvoorbeeld gaan
van Nederland naar Duitsland en Bel
gië. Als Nederlanders oesters eten ko
men die uit Portugal en Spanje. Het
zal wel niet met politiek te maken heb
ben.
IN MARIE-CLAIRE enkele resulta
ten van een enquête (de zeshonderd-
zesentachtigste) over autorijdende
vrouwen. Een van de conclusies is dat
in Frankrijk de vrouw achter het
stuur minder verkeersongelukken
maakt dan de chaufferende Frans
man.
Bij een groot Frans taxi-bedrijf,
waar tien percent van de chauffeurs
vrouwelijk is, heeft men hetzelfde ge
constateerd. Maar als de vrouwelijke
chauffeurs eens een ongeluk hebben is
het vaak ernstig. Dat wordt geweten
aan het feit dat de dames zich gemak
kelijker laten opjagen door gehaaste
klanten, terwijl zij nog niet zoveel rij
ervaring hebben.
EEN VAN DE vreselijkste dingen
in ons bestaan is de telefoon, of liever
gezegd het rinkelen van de telefoon.
Je moet de haak wel opnemen om niet
stapelgek te worden van het voortdu
rende gerammel. Maar dan is het ge
beurd, Miep aan de lijn. en het eerste
kwartier gaat al kwebbelend voorbij.
Sneu als er dan net een kop koffie
ingeschonken stond. De Amerikanen
hebben er iets op gevonden, waar
vinden zij trouwens niet iets op. Zij
hebben nu een kop in de handel ge
bracht die de koffie drie uur lang
warm houdt. Zo lang houden zelfs
Miep en Mies hun conversatie per te
lefoon niet vol.
HET IS EEN hele kunst om kunst
stoffen te kennen. Elk moment is er
weer wat nieuws. Nu is Enkalon Cre
pe voor nachtkleding gelanceerd. „Ein
delijk iets anders dan brushed nylon
of charmeuse" zouden lingerie-ontwer
pers hebben gezegd.
NEW YORK, (Reuter) Het Ameri
kaanse Joodse Congres heeft bij de direc
teur-generaal van de Amerikaanse poste
rijen schriftelijk geprotesteerd tegen de
uitgifte van een kerstzegel met een chris
telijke voorstelling.
Volgens het congres is dit in strijd met
het grondswetsartikel over de godsdienst
vrijheid en de scheiding van kerk en staat.
De kerstzegels hebben sinds 1962, toen ze
werden ingevoerd, in steeds sterkere ma
te een goedsdienstig karakter gekregen,
aldus de brief. Op de zegel van dit jaar
is een fragment van het schilderij „de
boodschap aan Maria" van Jan van Eyck
afgebeeld. De engel Gabriël deelt Maria
Pi
HET IS WEER gedaan met de ro
mantiek. Elektrisch fondu'en behoort
binnenkort tot de mogelijkheden. Op
een van de talloze Europese najaars
beurzen is de elektrische fondue-pan
gelanceerd.
Deze concurrent van het fonduestel
met spiritusbrander is speciaal ont
worpen voor het maken van vleesfon
due. Het houdt de hete olie via een
thermostaat voortdurend op de juiste
temperatuur.
Dit fraaie feestkapseltje van meester-
kapper Alexandre wordt samen met
make-up van Harriet Hubbard Ayer
gelanceerd in Parijs als je-van-het
voor het komende seizoen. Alexandre
noemde de stijl. „Cyclope", maar zo
afschrikwekkend als die reus met het
oog in het voorhoofd is deze dame toch
niet.
ELIZABETH (DPA en Reuter) Het
aantal nagelbijtende Amerikanen neemt
snel toe. Dit blijkt uit een statistiek van
een Amerikaanse firma, die zich bezig
houdt met de vervaardiging van een mid
del hiertegen, dat „Nailicure" heet.
Volgens de gegevens van de firma bijt
eén van de drie Amerkanen min of meer
energiek op zijn nagels. Onder de Ame
rikaanse steden is Washington de stad
waarvan de inwoners het nerveust hun
vingers aan de tanden zetten.
Op de vraag waarom Washington in
nagelbijten de kroon spant, gaf een
woordvoerder van de firma als zijn me
ning te kennen, dat dit waarschijnlijk met
het verkiezingsjaar verband houdt, om
dat dan vele mensen in de hoofdstad van
de Vèrenigde Staten zich bezorgd maken
over hun functie.
WILHELMSHAVEN, (DPA) De Duit
se zeebaggermolen „Antwerpen-4", die
bij het Noordzee-eiland Wangerooge door
een ontploffing ernstig werd beschadigd,
is geborgen. De molen wordt op Wange
rooge leeggepompt en vervolgens naar
de Duitse havenplaats Wilhelmshaven
gesleept.
Het hoofd van een groot lichaam
dat cement verkoopt heeft in een aan
tal vakbladen een advertentie ge
plaatst. „Let op", staat daarin. „Er
wordt met Nederlands cement gema
nipuleerd."
Dat is nu precies wat ik altijd al
heb gedacht. Filevormingen en vertra
gingen op de weg worden dikwijls ve
oorzaakt door vrachtauto's waarop
een reusachtige trommel staat gemon
teerd die op geheimzinnige wijze blijft
doordraaien, ook al staat het hele ver
keer muurvast. Ik denk dat zo'n ding
een manipulator heeft, want hij wordt
gebruikt om er met cement in te ma
nipuleren. Overal waar ze huizen bou
wen zetten ze zo'n ding neer en stor
ten er cement in met een kwistigheid
alsof het zand was. Daarna wordt er
nog geweldig met echt zand en water
in geknoeid en het resultaat is een
vieze grijze pap die wonderlijke eigen
schappen blijkt te bezitten. Als je het
tussen bakstenen smeert kun je er een
muurtje mee bouwen dat je onderste
boven kunt schoppen. Maar probeer
dat niet de volgende dag. Het komt je
op een gipsbeen te staan of misschien
wel op een cementbeen.
Cement is dus om zo te zeggen het
cement waarmee ons woningprobleem
wereind wordt gehouden. En tegen
het manipuleren ermee zou dan ook
weinig zijn in te brengen als er in de
waarschuwing geen ander soort mani-
oulaties werden bedoeld. Het komt
namelijk voor dat het Nederlandse ce
ment dat men bij een Nederlandse
cementfabriek meent te kopen in wer
kelijkheid afkomstig is uit Frankrijk
of uit Rusland. U denkt misschien
dat dit geen bezwaar is, want de ste
nen spreken geen Frans of Russisch.
Maar de Nederlandse aannemers lus
ten het buitenlandse cement niet. Niet
dat het slechter is, maar het is anders
zoals kaviaar en geitekaas anders
zijn dan zure zult en gestampte muis
jes.
Hoe komt dat buitenlandse cement
nu in de Nederlandse cementzakken?
Dat is een onduidelijke kwestie. Het
berust op manipuleerwerk waar een
goochelaar zijn geoefende vingers
voor zou aflikken. Niemand weet hoe
het er komt, maar het is er opeens,
zoals een konijn in een hoed. Natuur
lijk moet dat konijn wel ergens in de
buurt zijn. Dat is ook met het buiten
landse cement het geval. Onze rege
ring heeft de Fransen en de Russen
beloofd dat wij hun cement zouden
afnemen als zij onze textiel en onze
schoenen zouden dragen. Daardoor
zitten we nu met een partij cement
die ons zwaar op de maag ligt.
Maar zwaar op het gemoed mag
deze zaak ons niet liggen. De vooruit
ziende politiek van de achter ons lig
gende regeringen heeft met deze
ruilovereenkomsten een belangrijke
bijdrage geleverd tot de internationa
le ontspanning. Wij mogen trots zijn
te bedenken dat de heer Kroesjtsjev
indertijd gevaarlijke spanningen heeft
kunnen afreageren door met onze
schoen op tafel te slaan. Of ook de\
marcheerdrift van het Rode Leger is
afgenomen sinds het in onze laarzen,
de voeten warm houdt is nog een open
vraag.
De grootste triomf is echter behaald
toen president De Gaulle door zijn red
ding van de franc de wereld voor de
monetaire ondergang behoedde. Waar
aan ontleent deze grijsaard zijn onge
hoorde vitaliteit? Aan onze textiel.
Trek hem zijn generaalspak uit en wie
vindt gij? Jansen en Tïlanus. Zij be
hoeden hem voor seniele aftakeling.
Dementia senilis. Of zeg maar cemen-
tia- Kees Stip
ADVERTENTIE
mee dat zij het Christuskind zal baren
Maria zelf is niet op de zegel afgebeeld
5. Joris voerde de burgemeester een wasgelegenheid
van het vliegveld binnen, en sloot de deur achter hen.
Zodoende kon niemand zien, wat hij daar allemaal
deed. Na enkele minuten kwam hij echter alweer te
voorschijn. „Gelukkig veroorzaakte de hoogedelacht-
bare geen grote moeilijkheden.prevelde hij, ter
wijl hij de ambtsketen recht schikte. „Al scheen hij het
niet prettig te vinden om met mij van jas te verwis
selen. Maar komaan er is veel leed op deze wereld,
en ik heb geen tijd om me daar tezeer om te bekom
meren. Een ontvangst wacht mij. Ik hoop dat men een
kaviaar-slaatje voor mij heeft klaar-staan.Op dat
moment werd hij benaderd door een haastig persoon.
„Ah! Burgemeester!" riep deze. „Daar bent U! We
maakten ons reeds zorgen. Het vliegtuig is zojuist ge
land. Hebt U UW welkomstwoord bij U?" De aange
sprokene verbleekte bij die woorden. Een welkomst
woordmompelde hij geschrokken. „Die ontvangst
is dus niet voor mij doch voor een ander. Maar wie?
En wat moet ik zeggen?"
GRAAG, MEVROUW 0LIF~1
^ZO, IS IE 20ET GEWEEST
MIJN HOED MIJN
MOOIE HOED
WILT U EVEN OP DE
BABY PASSEN
A C
hier is de geblokkeerde
DOORGAN6.ONDER WA
tér kan ik de andere
KANT BEREIKEN
ik hoop dat zeerj elkaar
GEBLEVEN ZUS] -DAN IS ER
EEN KANSJE DAT ZE HET
OVERLEEFD HEBBEN!
maar SULLY SYKES HEEFT ZNN l/ERLOOFOE JUDY CARR IN DE
STEEK GELATEN TOEN ZIJ, TOTAAL UITGEPUT, NIET VERDER KON
Sm Lu»
1307. Pas door een prikkelende rook
lucht werd Bram gewaar, dat er buiten
onraad dreigde. En nu ook viel het hem
op, dat het eensklaps veel lichter was ge
worden dan een kwartiertje daarvoor.
Een angstig vermoeden dreef hem naar
het venster.
Het was, wat hij vreesde.
De heide stond in brand. Enkele von
ken uit het harnas van de Lege Ridder
hadden de droge struiken in vlam gezet
en met een ongelooflijke snelheid ver
spreidde zich het verwoestende vuur.
Scherp en verstikkend steeg de rook
op boven de heide. En nog terwijl Bram
keek bereikte het vuur de voet van de
toren. Rondom de ruïne lekten de vlam
mentongen aan het oude gesteente.
Een schreeuw van Bram maakte de
anderen opmerkzaam op het gevaar.
„We zijn ingesloten.als we niet erg
vlug zijn kunnen we er niet meer uit..1"
