Maanrace
nog open
Einddoel voor
VS in zicht
AMERIKANEN NOG DRIE STAPPEN
VAN MAANLANDING VERWIJDERD
In maart gaat
een complete
combinatie
omhoog
rH0E IS HET ONTSTAAN?^
GROEN Co
Overheidsuitgaven stijgen
door druk uit Kamer
moe van
maagzuur?
pa v
Bezoek van Gromyko
Zuinigheid kostte
ministers
hun zetel
neem natuur-grijze
VRIJDAG 6 DECEMBER 1968
13
A pollo-S
Generale repetitie
Maan-mannen
Dit woord: GE VA 7
Dit woord:
BEDOMPT
Dit woord:
OPFLEUREN
Dit woord:
SCHIELIJK
Kansen
Cijfers
Centrale Verwarming
IDEAL-STANDARD Gasketels
L. KOOPMANS IN EEN PROEFSCHRIFT:
(Door Robert
F* Kennedy)
Wees goed voor uzelf en uw maag
Onaanvaardbaar
Verwarring
y\/VWWWU\AAA/WWVUVW\Aft/WWWWWW\/VMWWVWWWWWW\/VWWWWWWVyWW\AAWWWWWWW*Aft/WWWVWVVVVM
(Van onze medewerker ruimtevaart)
LEIDEN Na de landing van de
Apollo-7 lijkt de maan voor de
Amerikanen nog maar drie stappen
verwijderd te zijn: een driemans-
vlucht in de kerstdagen, waarbij men
wat rondjes om de maan hoopt te
maken, de generale repetitie in het
voorjaar wanneer de volledige
Apollo-combinatie en de maanraket
Saturnus-5 nog eens getest worden
en dan de derde stap in de zomer van
het komend jaar wanneer twee
Amerikanen hun voetsporen in het
maanstof zullen drukken.
De vlucht van de Apollo-7 in oktober
is beslist niet feilloos verlopen, maar een
feilloze vlucht met een dergelijk gecom
pliceerd systeem is niet denkbaar. Ook
de meest geperfectioneerde oceaanreus
heeft personeel aan boord om manke
menten tijdens de vaart zelfs direct na
een volledige revisie te verhelpen. In die
geest moet men ook de onvolkomenhe
den van die Apollo-vlucht zien.
Vanzelfsprekend zijn de vluchtigegevens
nauwkeurig geanalyseerd. Daarvoor wa
ren de verslagen van de bemanning nodig
en de verwerking van alle gegevens die
automatisch geregistreerd zijn.
Op het programma staat nu allereerst
JIM LOVELL
de driemansvlucht met de Apollo-8 in de
kerstdagen. Voorlopig is de lancering op
21 december gesteld. Dit in verband met
de stand en de belichting van de maan.
Het is namelijk de bedoeling dat de be
mande Apollo vanuit de baan om de aarde
naar een baan om de maan wordt ge
stuurd, daar één tot tien omwentelingen
om de maan maakt en weer terugkeert
naar de aarde.
Daarbij zal de snelheid bij de terug
keer van de Apollo in de dampkring on
geveer 40.000 kilometer per uur bedragen
in plaats van de 28.000, zoals bij alle
Amerikaanse en Russische bemande
vluchten tot dusver. Dit stelt uiteraard
veel hogere eisen aan het ruimtevaartuig.
Onbemande Apollo-vluchten hebben
echter al aangetoond dat het ruimtevaar
tuig deze beproeving kan doorstaan. Ook
de Russen hebben een dergelijk experi
ment uitgevoerd met hun onbemande
Sonde's.
De decembervlucht van de Apollo-8 zal
de eerste bemande vlucht zijn, waarvoor
de uiteindelijke maanraket „Saturnus-5"
als lanceerraket wordt gebruikt. De
„Apollo" werd gelanceerd door een Sa-
turnus-B, een zwakker broertje van de
maanraket. Overigens is de „Saturnus-5"
al enkele malen met succes beproefd, on
der meer voor de zware tests van de on
bemande Apollo-capsules.
Wanneer de decembervlucht van de
Apollo goed verloopt wordt in maart de
Apollo-9 gelanceerd door een Saturnus-5.
Daarbij zal voor het eerst de volledige
maancombinatie in de ruimte worden ge
bracht.
Dat is niet alleen de Apollo-cabine met
raketsectie die in oktober de ruimtevlucht
voltooide, maar ook de maantaxi, waar
mee uit een baan om de maan twee in
zittenden van de Apollo een landing op
de maan zullen uitvoeren terwijl de derde
ruimtevaarder in een baan om de maan
op hun terugkeer blijft wachten. Deze
vlucht in maart zal bepalend zijn voor
de vraag of in juni of juli van het ko
mend jaar een maanlanding zal worden
ondernomen of dat men een reeks nieu
we voorbereidende vluchten zal moeten
maken.
Het is de bedoeling dat de maartvlucht
uitsluitend in banen om de aarde wordt
gemaakt, waarbij echter alle operaties
worden uitgevoerd die daarna noodzake
lijk zijn voor een landing op de maan
en een veilige terugkeer naar de aarde
van de ruimtevaarders.
Tot die experimenten behoren vooral
de werking van de motoren van de maan
taxi, zijn stuur- en stabilisatiekwaliteiten
en de ontmoetingstechniek. De twee ruim
tevaarders die voet aan wal zullen zetten
op de maan moeten namelijk met deze
maantaxi na hun excursie van de maan
starten en dan de Apollocombinatie, die
om de maan is blijven draaien met één
inzittende aan boord, weer opzoeken en
enteren om tenslotte met die Apollo naar
die aarde terug te keren.
Voor de vlucht van de Apollo-10 in de
zomer van het komend jaar, tijdens wel
ke de eerste maanlanding kan worden
uitgevoerd, is de bemanning al aangewe
zen. Het zijn alle drie ruimteveteranen,
namelijk Thomas Stafford, John Young en
Eugene Cernan.
Stafford maakte een ruimtevlucht in de
Gemini-9 in juni 1966 toen hij in 45 om
wentelingen om de aarde ruim 72 uur
Men treft het woord gevat pas sinds
het begin van de achttiende eeuw bij
Nederlandse schrijvers aan en aan
vankelijk in een andere betekenis dan
de huidige. Het is overgenomen uit het
Duits, waar het gefasst luidt, wat
eigenlijk betekent: in een Fasz, een vat
gedaan. Vandaar de betekenis: gereed,
verzameld. Figuurlijk werd gefasst en
ook Nederlands gevat dan gebezigd in
de zin van: voorbereid, toegerust. Van
daar dat het gevolgd werd door het
voorzetsel auf, Nederlands op. Men zei-
de bijvoorbeeld: hij was op die listige
aanval niet gevat. Het Duitse gefasst
is op den duur gaan betekenen: Kalm,
bedaard, rustig en ook: onderworpen.
Het Nederlandse gevat daarentegen
betekende later: verstand van iets heb
bend en daarna: vlug van bevatting,
snel gereed met een raak antwoord.
Men gebruikt het woord bedompt
eigenlijk alleen als er sprake is van
een ruimte waar lucht en licht nauwe
lijks toegang hebben, waar de atmos
feer bedorven is. Er is samenhang
met het woord damp dat zowel: vocht
als: vochtig betekende, evenals bet
Engelse damp. Het Duitse damvf:
damp, rook, stoom leeft voort in
Dampfer: stoomboot. Naast damp komt
ook de vorm domp voor, met het werk
woord dampen (jat weer gelijkbeteKe-
nend is met dempen. Ergens een dom
per opzetten wil zeggen: het iieht
doven, in het bijzonder: iemand die zijn
licht over iets wil doen schijnen, daai-
in belemmeren. Vroeger betekende
bedompt dan ook als het van het licht
werd gezegd: nevelig, niet-helder; als
het van geluid gezegd werd, gedempt,
dof.
Het werkwoord opfleuren komt voor
in de betekenis: fleurig, monter, op
gewekt worden en: fleurig, monter,
opgewekt maken. Men zegt bijvoor
beeld: hij fleurde helemaal op door
het bezoek van zijn meisje; je kunt die
japon met een strik best wat opfleu
ren. De kern van het woord wordt na
tuurlijk gevormd door het woord fleur,
dat ontleend is aan het Franse fleur:
bloem. In het Nederlands komt fleur
voor: bloem niet voor, wel voor: bloei.
Men zegt dat iets in volle fleur is of
dat de fleur er wel een beetje af is.
De verbinding geur noch fleur wil zeg
gen: saai, vervelend en heel gewoon is:
een bloemetje geeft altijd wat fleur
aan een kamer. Het grondwoord is het
Latijnse flos: bloem.
Vroeger bestond er een werkwoord
schieden dat betekende: zich snel be
wegen en dat in het Middelnederlands
scien luidde. Dit leeft nog voort in ons
misschien, dat betekent: mag kan)
geschieden. Van de betekenis: zich snel
bewegen is dan al niets meer over:
scien en schieden betekenden al: ge
beuren. Maar in schielijk is het begrip
snelheid nog wel degelijk aanwezig.
Het woord betekent immers: vlug,
haastig, ijlings. Vroeger kwam het bij
voeglijke naamwoord meer voor dan
thans. Men sprak van schielijke dro
men en schielijke rukwinden. Thans
bezigt men het woord vooral als bij
woord: een glas schielijk leegdrinken,
een maaltijd schielijk verorberen. Ver
want zijn de woorden schicht, pijl en
schichtig: schrikachtig, schuw.
BI^L ANDERS
in de ruimte verbleef. Zijn metgezel in
deze Gemini was Cernan die een ruimte
wandeling van twee uur en tien minuten
maakte. Het derde lid van de maanlan
dingsbemanning, Young, was comman
dant van de Gemini-10, die in juli 1966
een vlucht van ruim 70 uur maakte. Tij
dens deze vlucht werden enige ruimte-
ontmoetingen met een doelraket tot stand
gebracht.
Hoe staan nu de kansen van Amerika
nen en Russen om het eerst de maan te
betreden? Dat blijft een open vraag tot
die eerste voetsporen in het maanstof
staan. Over de Russische plannen is niets
bekend, over hun technische mogelijkhe
den nauwelijks iets. Wanneer men uit
sluitend afgaat over wat er wél bekend
is dan zien de kansen voor de V.S. er
goed uit.
Wanneer men redelijke voorzorgen in
acht wil nemen voor de persoonlijke vei
ligheid van maanreizigers moet men in
ieder geval ruime ervaring met verblijf
in de ruimte opdoen en bovendien erva
ring hebben met de technieken die ver
eist zijn om een maanlanding uit te
voeren.
genover 535 uur en 2 minuten van de
Russen. De Amerikanen deden die erva
ring op in zeventien bemande vluchten
(twee ballistische, vier eenmans-Mercu-
ri's, tien tweemans-Gemini's en een drie-
mans-Apollo), terwijl de Russen negen
bemande vluchten maakten, namelijk ze
ven eenmans-vluchten, een tweemans-
vlucht en een driemansvlucht.
Voor het Amerikaanse maanlandings
systeem is een ontmoeting en entering
van twee ruimtevaartuigen in de buurt
van de maan nodig. De Amerikanen heb
ben dergelijke enteringen al elf maal tot
stand gebracht. De Russen slechts vier
maal met onbemande ruimtevaartuigen
en niet met bemande, zoals de Amerikaj-
nen.
Activiteit van ruimtevaarders buiten de
capsule is essentieel voor een werkelijke
maanlanding. De Russen hebben op dat
gebied een ervaring van slechts tien mi
nuten en de Amerikanen een van twaalf
uur en 19 minuten.
Dit alles wijst erop dat de V.S. nu een
veel betere voorbereiding hebben voor
een maanlanding. Maar zoals gezegd: de
Russische plannen zijn niet bekend en de
Russen plegen over het algemeen met
groter sprongen voorwaarts te gaan dan
het gedegen Amerikaanse programma dat
stap voor stap verloopt.
Bovendien schijnen de Russen, veel
meer dan de Amerikenen, het accent te
leggen op automatische regeling van
ruimte-operaties, terwijl de Amerikanen
de leiding in handen van de ruimtevaar
ders zelf willen leggen. In hoeverre de
experimenten van vele onbemande Rus-
siche Kosmos-satellieten een maanvlucht
met ruimtevaarders als ballast en niet als
actieve uitvoerders tot uiteindelijk doel
hebben is niet te beoordelen. De maan
race is met andere woorden nog geheel
open, maar voor de Amerikanen is het
einddoel in zicht: nog drie ruimtestappen
en waarschijnlijk zullen zij die eerder
zetten dan de Russen.
De V.S. hebben na de vlucht van de
Apollo-7 niet minder dan 2774 uur en
16 minuten man-uren ruimte-ervaring te-
ADVERTENTIE
FRANK BORMAN
(Van onze correspondent)
GRONINGEN Aangenomen mag
worden dat er van de Kamer een op
waartse druk op het totaal der over
heidsuitgaven uitgaat. Deze druk is
indirect en bovendien vertraagd. Dat
de Kamer ernst maakt met de druk
op de uitgaven blijkt uit het feit dat
er ministers, die naar het oordeel der
Kamer te zuinig waren, ten val zijn
gebracht.
Minister Mansholt, die in 1957 weigerde
vijftig miljoen aan hogere landbouwuit-
keringen te deblokkeren, minister Van
Aartsen, die in 1960 weigerde het aantal
te bouwen woningwetwoningen te verho
gen en minister Van Rooy, die zich in
het zelfde jaar verzette tegen uitbreiding
van de kinderbijslagverzekering vanwege
de lasten van de schatkist.
Ook komt het voor dat de Kamer be
windslieden fel attaqueert vanwege hun
zuinigheid: minister Witte, die weigerde
over te gaan tot vergroting van het con
tingent woningwetwoningen in 1958 fel
le critiek op minister Marijnen inzake de
garantieprijzen in 1960-61. minister Van
Aartsen, die in 1961 verklaarde moties
tot verhoging van het aantal woning
wetwoningen bij aanneming niet te zul
len uitvoeren.
ADVERTENTIE
Stop met slikken van middelen die
geen blijvende verlichting geven. Vraag
deapotheker of drogist NORAG Niets
anders. NORAC brengt het maagzuur
in gezond evenwicht.
De voortdurende pressie vanuit de ver
schillende hoeken kan bij kabinetsforma
ties tot een doorbraak leiden welke e°n
sterke opstuwing van het uitgavenpeil ten
gevolge heeft. Het akkoord van Wasse
naar in 1963, waarbij de woningbouw de
allerhoogste prioriteit k-eeg de landbouw
prijzen omhoog gingen en principieel
werd besloten tot een rijksbijdrage in so
ciale verzekeringen, is in dit op zicht illu
stratief.
Dit zegt de heer L. Koopmans uit Gro
ningen in zijn proefschrift „Beslissingen
over de rijksbegroting" waarop hij aan
de rijksuniversiteit in Groningen is gepro
moveerd tot doctor in de rechtsgeleerd
heid. Promotor was prof. dr. J Pen.
Eerder was de heer Ko .pmans al tot de
conclusie gekomen dat de beslissingen
over de overheidsuitgaven beslissingen
zijn van politieke organen.
Norac is 'n NORIT produkl
Later deelde minister McNamara
de president mee dat, hoewel hij
het niet met de generaals eens was
en liever een blokkade zou leggen,
de nodige vliegtuigen, beman
ningen en ammunitie waren vrij
gemaakt en dat we, als het besluit
zou vallen, op dinsdag 23 oktober
met de luchtaanvallen zouden kun
nen beginnen. Er lagen plannen
klaar voor een eerste aanval met
500 toestellen, waarbij alle mili
taire doelen, ook de rakethases,
vliegvelden, havens en geschuts-
stellingen zouden kunnen worden
bestookt.
Ik stond aan McNamara's zijde en
was ook voor een blokkade. Niet van
uit een diepgewortelde overtuiging dat
deze succesvol zou zijn maar vanuit
het gevoel dat dit besluit wat beweeg
lijker was en minder onherroepelijke
gevolgen zou hebben dan een militaire
aanval. Voor mij lag het zwaartepunt,
evenals bij anderen dat ik de gedachte
niet kon aanvaarden dat de Verenigde
Staten een bommenregen op Cuba zou
laten vallen, waarbij duizenden en nog
eens duizenden burgers zouden wor
den gedood. Misschien was het alter
natief ook niet aantrekkelijk, maar ik
vond zo'n optreden voor ons land een
voudig onaanvaardbaar. De vroegere
Secretary of State Dean Acheson be
gon onze vergaderingen bij te wonen
en hij was ook sterk voor een lucht
aanval. Ik was een groot bewonderaar
van hem. President Kennedy had hem
in 1961 gevraagd een rapport samen
te stellen voor de National Security
Council waarin een advies moest wor
den gegeven hoe we de Russische be
dreiging in Berlijn het hoofd konden
bieden. Toen ik toen naar zijn rede
luisterde had ik overwogen dat ik nog
nooit iemand zo helder en overtuigend
had horen spreken en dat ik het nooit
oneens met hem zou kunnen zijn. Nu
bracht hij op dezelfde heldere bril
jante manier zijn argumenten voor een
luchtaanval en een invasie naar voren.
Hii zei dat de president van de Ver
enigde Staten verantwoordelijk was
voor de veiligheid van het volk van
de Verenigde Staten en van de hele
vrije wereld en dat het zijn plicht was
de enige actie te ondernemen die die
veiligheid zou beschermen en dat be
tekende vernietiging van de raketten.
Met enige schroom betoogde ik dat
hoe belangrijk de militaire en poli
tieke argumenten voor een aanval
boven een blokkade ook waren, de
Amerikaanse traditie en geschiedenis
een dergelijke actie niet toestonden.
Welke militaire redenen hij en de an
deren ook konden aanvoeren, ze pleit
ten niettemin in laatste instantie toch
voor een plotselinge aanval van een
heel groot volk op een heel klein volk.
Ik beweerde dat de Verenigde Staten
dit nooit zouden kunnen doen als we
onze morele positie thuis en op de
aardbol wilden behouden. Onze strijd
tegen het communisme over de gehele
wereld betekende veel meer dan over
leven ons erfgoed en onze idealen
lagen eraan ten grondslag en we moch
ten die niet vernietigen.
De vijf dagen die daarop volgden,
besteedden wij veel tijd aan een ant
woord op deze morele vragen.
Verscheidene malen werd voorge
steld dat we Kroesjtsjev vierentwintig
uur voor het bombardement zou be
ginnen een brief zouden schrijven, dat
we pamfletten boven Cuba zouden uit
strooien voor de aanval zou beginnen
al deze en andere plannen werden
om militaire of andere redenen weer
verworpen. We stredien en twistten met
elkaar en met onze gewetens want het
was een zaak die ons allen de grootste
zorgen baarde.
Temidden van al die discussies
kwam Andrei Gromyko bij de presi
dent zijn opwachting maken. Het was
een afspraak die al lang voor de ont
dekking van de raketten was gemaakt
en de president meende dat het pijn
lijk zou zijn hem af te zeggen Hij
overwoog nog de Russische minister
van Buitenlandse Zaken ervan op de
hoogte te stellen dat wij afwisten van
de aanwezigheid van de raketten op
Cuba, maar besloot dit niet te doen
omdat er nog geen definitieve beslis
sing over de door ons te volgen ge
dragslijn was genomen. Hij besloot de
Russen niet de kans te geven het ini
tiatief in handen te nemen.
Het gesprek had op woensdagmiddag
in het kantoor van de president in het
Witte Huis plaats. Gromyko begon met
te zeggen dat de Verenigde Staten
op moesten houden met het bedreigen
van Cuba. Hij beweerde dat Cuba rl-
leen maar vreedzame existentie wilde.
Het zou geen pogingen wil
len doen het Cubaanse maatschappe
lijke stelsel naar andere Latijns-Ame
rikaanse landen over te brengen. Gro
myko zei verder dat premier Kroesj
tsjev hem de opdracht had gegeven de
Amerikaanse president mee te delen
dat de enige Russische hulp aan Cuba
lag op het gebied van landbouw en
landontginning. De wapenhulp beperk
te zich volgens de Russen tot een
klein aantal defensieve wapens
Gezien de grote publiciteit in de
Amerikaanse pers wenste hij nog
maals nadrukkelijk te stellen dat de
Sovjet-Unie nooit aanvalswapens aan
Cuba zou leveren. Gromyko deed na
mens zijn regerings'eider een beroep
op de Verenigde Staten en president
Kennedy onj de spanningen te ver
minderen die er in verband met Cuba
tussen de twee staten wsren ontstaan.
President Kennedy luisterde ver
baasd maar ook met een zekere be
wondering naar de brutale uitspraken
van Gromyko. Vastberaden, maar ge
zien de provocatie, met grote zelfbe
heersing, antwoorde hij Gromyko dat
niet de Verenigde Staten de onenig
heid aanwakkerden, maar de Sovjet-
Unie. De wapenleveringen van de
USSR aan Cuba maakten diepe indruk
op de Amerikaanse bevolking en wa
ren voor hem persoonlijk een bron
van grote zorg. Doordat Kroesjtsjev
hem persoonlijk had gerustgesteld, had
hij openlijk verklaard dat er geen
actie tegen Cuba ondernomen behoef
de te worden, en toch werd de situa
tie voortdurend gevaarlijker.
Gromyko herhaalde dat de enige
doelstelling van de USSR was om
brood aan Cuba te geven opdat de
honger in dit land voorkomen werd.
En wat de wapenleveranties betrof,
had de Sovjet-Unie slechts enkele spe
cialisten gezonden om Cubanen te
oefenen in het hanteren van bepaalde
wapens die alleen „verdedigend" wa
ren. Hij stelde nogeens dat hij het
woord „verdedigend" wenste te be
klemtonen en dat die wapens nooit
een bedreiging voor de Verenigde Sta
ten konden vormen. De president ant
woordde dat er geen misverstand over
de houding van de Verenigde Staten
moest bestaan dat die houding aan
de Sovjet-Unie duidelijk gemaakt was
tijdens besprekingen tussen de minis
ter van Justitie en ambassadeur Do-
brynin en bovendien nog zijn eigen
verklaringen. Om ieder misverstand te
vermijden las hij zijn verklaring van
4 september voor, waarin gewaar
schuwd werd voor de ernstige gevol
gen die zich zouden voordoen indien
de Sovjet-Unie raketten of aanvalswa
pens op Cuba stationeerde.
Gromyko gaf hem de stellige ver
zekering dat dit nooit zou gebeuren
en dat de Verenigde Staten zich geen
zorgen behoefden te maken. Na nog
vluchtig enkele andere onderwerpen
aangeroerd te hebben nam hij afscheid.
Ik arriveerde kort nadat Gromyko
het Witte Huis verlaten had. Het moet
gezegd worden dat de president van de
Verenigde Staten zeer misnoegd was
over de zegsman van de Sovjet-Unie.
Donderdagavond sprak de meerder
heid van onze groep zich uit voor een
blokkade. Om ongeveer 9.15 die avond
gingen we van het State Department
naar het Witte Huis. Om alle argwaan
te vermijden die wellicht zou ontstaan
door een lange rij limousines achter
elkaar, gingen we allemaal met mijn
wagen John McCone, Maxwell
Taylor, de chauffeur en ik opgepropt
op de voorbank en de zes anderen
achterin. We legden onze adviezen aan
de president voor. De vergadering leek
in het begin op een rustige en bevre
digende wijze te zullen verlopen. Maar
terwijl men praatte, terwijl de presi
dent dringende vra<*en opwierp, be
gonnen de meningen en gedachten
weer te verschillen, en niet alleen op
minder belangrijke punten. Sommigen
schakelden van het ene uiterste op
het andere over bij het begin van
de vergadering waren ze voor een
luchtaanval en tegen de tijd dat we het
Witte Huis verlieten wilden ze hele
maal geen stappen ondernemen.
De president, die helemaal niet té-
vreden was, stuurde ons weg om ver
der te beraadslagen. Omdat afwijkende
gedragingen achterdocht zouden wek
ken, schakelde hij weer over op zijn
gewone agenda en zijn campagne voor
het houden van spreekbeurten.
Op onze vergadering van de daarop
volgende ochtend op het ministerie
van Buitenlandse Zaken rezen er weer
scherpe meningsverschillen. De span
ning en de doorwaakte uren begonnen
hun tol te eisen. Nu echter, vele jaren
later, zijn die menselijke zwakheden
ongeduld, driftbuien begrijpelijk.
Van elk van ons werd een advies ge
vraagd dat de toekomst van de hele
mensheid zou aantasten, een advies
dat als het verkeerd was en het werd
aanvaard, de vernietiging van de
mensheid kon betekenen. Dit soort
spanningen wekt vreemde reacties op
bij een menselijk wezen, zelfs bij bril
jante, gerijpte, ervaren mannen met
zelfvertrouwen. Bij sommigen roept
het karaktereigenschappen en krachten
op die ze zichzelf nooit bewust zijn ge
weest en anderen wo- dt de spanning te
machtig.
(Wordt vervolgd)
