Regering van India levert
titanenstrijd tegen de tijd
Tot de hel
dicht vriest
rtiOE IS HET ONTSTAAN?^
AMRO-LENING
boutiqi
Men struikelt
over problemen
in dit land
OP WEG NAAR MODERNE INDUSTRIESTAAT (I)
Verzending zeepost
f 62,07 p.m. (18 mnd.)
f 118,37 p.m. (24 mnd.)
f 189,39 p.m. (24 mnd.)
„M I R A B E
L"
A
VRIJDAG 13 DECEMBER 1968
19
Huizen
Veel bereikt
Bindende factoren
19,75
Cocktailjurkjes 39,75
DEBAT
ENTEREN
Dit woord:
KRAKELEN
HOOGDRAVEND
Dit woord:
UITSTEKEND
BEVOEGD
De AMRO Bank leent u graag het geld voor die
nieuwe meubelen, die wasautomaat, die verhui
zingen noemt u maar op.
In die 18 mnd betaalt u: 18xf 62,07=f 1117,26. Dat
is slechts f 117,26 aan financieringskosten, incl. rente,
vergoeding administratiekosten en overlijdensrisico.
Dus slechts ca. f 6,50 p. m.
In die 24 mnd betaalt u: 24xf 118,37 f 2840,88. Dat
'is slechts f340,88 aan financieringskosten, inch rente,
vergoeding administratiekosten en overlijdensrisico.
Dus slechts ca. f 14,20 p. m.
In die 24 mnd betaalt u: 24xf 189,39 f 4545,36. Dat
is slechts f 545,36 aan financieringskosten, inch rente,
vergoeding administratiekosten en overlijdensrisico.
Dus slechts ca. f 22,70 p. m.
Komt u eens langs bij de Amsterdam-Rotterdam Bank
in uw buurt. (Bellen of schrijven mag ook!) Wij
vertellen u graag alles over de bedragen die u kunt
lenen, over het aantal terugbetalingstermijnen, over
de kwijtschelding bij overlijden. Een uitgebreide fol
der met alle inlichtingen en tarieven ligt voor u klaar.
Als u daar de voorkeur aan geeft kunt u deze folder ook
opvragen bij Postbus 342, Amsterdam.
ADVERTENTIE
Deze week Kerstaar
Cocktailblouses
met kant
(Van een speciale medewerker)
BOMBAY Zonsondergang aan de
Arabische Zee: een zacht rood kleurt
het water met een eigenaardige gloed,
een schijnsel, waartegen de masten
van enkele scheepjes als donkere sil
houetten afsteken. Ik sta vlak bij de
havenpoort van Bombay, overge
bleven symbool van wat eens het
Britse imperium was. Rondom krioelt
het van mensen. Schoenpoetsers en
zwarte geldhandelaars. Bedelaars.
Kinderen. Mannen die snuisterijen
verkopen. Er is een onafgebroken
verkeer van auto's, lawaaierig claxon
nerend in de tropenavond. De lichten
van Bombay flitsen aan, neonlichten
van een moderne stad. Modern?
Er zijn vijf miljoen inwoners, van wie
een groot deel in lemen hutten woont,
plattelanders die naar de stad zijn ge
trokken en onder omstandigheden leven
die mensonterend zijn. Desondanks mo
dern: handelshaven en financieel centrum
van het land. Stad van tegenstellingen,
het verschil tussen rijk en arm is er
van chaotische verscheidenheid zoals in
zoveel steden van dit merkwaardige
Aziatische land. Het stempel van de
westerse industriële maatschappij wordt
er steeds duidelijker opgedrukt, met alle
gevolgen van dien: conflicten door de
komst van de moderne industriestaat.
Tegenstellingen. Problemen. Tientallen
problemen, waarvoor de regering in New
Delhi een oplossing dient te vinden en
daartoe een titanenslag tegen de tijd
moet leveren.
Slag leveren tegen de tijd: „Wij moe
ten de geschiedenis inhalen en tevens het
snelle heden bijblijven", zegt mij een
hoge ambtenaar. „Ik hoor altijd weer op
merkingen van Europeanen: waarom
bouwen jullie bijvoorbeeld televisiesta
tions als je nog niet eens je eigen men
sen in redelijke huizen kunt onderbren
gen? Omdat ze zowel de huizen als de
televisie nodig hebben. Juist televisie is
onontbeerlijk in dit land, waar de com
municatie zo ontzettend moeilijk is. Weet
u dat maar twintig percent van onze be
volking door radio, televisie en kranten
wordt bereikt? Twintig percent in een
land met bijna zeshonderdduizend dorpen
en drieduizend steden. Hoeveel huizen
tekort?"
„We schatten het tekort op zo'n vijfen
zeventig miljoen, waarvan drieënzestig
miljoen op het platte land. En men moet
daarbij bedenken dat er per dag om en
nabij vijfendertigduizend mensen bijko
men, dat wil zeggen dat onze jaarlijkse
bevolkingsgroei ongeveer gelijk is aan de
totale bevolking van uw land. Dat bete
kent: nog meer huizen, scholen, zieken
huizen en wat niet al. dat houdt ook in
dat we moeten proberen die uitbundige
groei in redelijke banen te leiden door
gezinsplanning.
En met een wrang lachje voegde hij er
aan toe: „Ik ben geen hindoe, maar chris
ten, rooms-katholiek. U begrijpt dat ik
niet erg gelukkig ben met de pil-ency-
cliek. De paus zou maar eens een poosje
met modderhutten moeten wonen
„Maar we hebben al heel wat bereikt".
z-unucivan ie
zwollen, opgeschroefd.
Mijn zegsman is onvermoeibaar. Hij is
trots op zijn land. Hij komt met het sta
tistische zakboekje van India voor de
dag: „Hier, de levensverwachting voor
een zuigeling in ons land was tussen 1941
en 1951 nog geen drieëndertig jaar, tus
sen 1951 en 1961 steeg het tot eenenveertig
jaar. De laatste cijfers hebben uitgewezen
dat we nu rond de vijftig zitten.
In 1951 kon slechts zestien percent van
de bevolking lezen en schrijven. Tien jaar
later was dat percentage de vierentwin
tig al gepasseerd. Zo kan ik doorgaan:
de toeneming van de industriële produk-
tie, de verbeterde situatie in de land
bouw, de kindersterfte is teruggevallen
van honderddrieëntachtig per duizend ge
boorten tot honderdnegen.
„Vergeet u niet, gaat hij verder. Deze
ontwikkeling speelt zich niet af in een
dictatoriale staat, maar in een werkelijke
democratie. Een land waar vrijheid van
drukpers en meningsuiting bestaat. Leest
u onze kranten maar.
Ik heb dit laatste advies opgevolgd: elke
dag van mijn aanwezigheid in India heb ik
zoveel mogelijk kranten gelezen, ze vor
men immers de spiegel van een samen
leving. In die kranten viel vooral op, dat
de ingezonden stukken in een duidelijke
kritische toon waren geschreven en dat
in de redactionele kolommen niet werd
geschroomd om over onaangename dingen
te rapporteren.
Mijn Indische zegsman was trots op
deze verworvenheden. „Ik voel zo iets
als een Indisch nationalisme", zei hij,
ook al weet ik dat ons land in feite
niet veel meer dan een statenbond is".
Malcolm Muggeridge misschien wel
de meest Britse journalist die er bestaat
moet eens hebben gezegd: „Wie nog
een echte ouderwetse Engelse officiers
mess wil bezoeken, moet daarvoor naar
India reizen". Een grimmige opmerking,
die er op wijst dat Engeland zijn kolo
niale status al lang heeft afgezworen,
maar dat de geest van dat koloniale ver
leden nog rondwaart in het inmiddels al
meer dan twintig jaar zelfstandige In
dia. Toch kon Muggeridge wel eens gelijk
hebben. Want de Britse invloed is van
daag de dag nog duidelijk, ondanks de
onafhankelijkheid. De Engelsen hebben
een stempel op het land gezet. Ze heb
ben het een legerorganisatie gegeven, ze
hebben er wegen en spoorwegen aange
legd, die nog functioneren. Ze hebben
het land een extra-taal gegeven die niet
is weg te denken. Ze hebben tenslotte
ook min of meer de vorm van het land
bepaald.
De Britten hebben hoe dan ook de
Indiërs de nationale vormgeving geleerd,
die nu kenmerkend voor het land is.
Voor de achttiende eeuw was India ver
deeld in afzonderlijke gebieden waar regio
nale dynastieën heersten. Onder de En
gelsen echter is India zichzelf meer een
meer als een geheel gaan zien. zoals
trouwens ook is gebeurd met Indonesië
onder de Nederlanders.
Soekarno maakte van Nieuw-Guinea
een twistpunt, omdat het had behoord tot
het vroegere Nederlands Oost-Indië: de
koloniale heren uit het verleden hadden
daardoor in feite de grenzen van de
nieuwe republiek bepaald. Zo ook in dit
enorme India. Maar ondanks de totali
teit merkt men steeds weer dat het
land toch een statenbond is, een fede
ratie. De onafhankelijkheidsgevoelens in
de incidentele staten zijn soms zeer le
vendig. Geen wonder: het zijn zeventien
staten met enige tientallen talen.
Welke factoren vormen nu de bindende
elementen? Zij liggen voor een deel bui
ten het land zelf.
In de eerste plaats is er China, dat
onmetelijke en tevens zo dreigende rijk,
waarvan het bestaan alleen al voldoende
gepast, geoorloofd, betamelijk.
is om India niet uit elkaar te laten
vallen.
In mindere mate, maar toch niet te
onderschaaten, vevult Pakistan eenzelf
de rol.
Daarnaast is er de wereldopinie: men
is het bleek mij voortdurend ge
voelig voor wat „men" in de wereld over
India zegt.
Naast deze externe factoren is er een
reeks, die van binnenlandse aard is, bij
voorbeeld de gezamenlijkheid van de ont
stellend grote economische problemen.
Men probeert ze op te lossen en men
zoekt daarbij naar maatregelen, die voor
het gehele land gelden en daardoor
wordt mede de nationale eenheid bevor
derd. Dat lukt overigens niet altijd: be
paalde economische maatregelen wor
den meer en meer gedelegeerd aan de
staten, een vorm van decentralisatie.
Problemen zijn er genoeg in elk geval.
Men struikelt er over in dit land. Maar
wat men er ook van denken moge, van
dit onmetelijk grote India met zijn on
zeker elke bezoeker krijgt op den
gehoord grote tegenstellingen één ding
duur een mengeling van verbazing en
respect voor de regering in New Delhi,
voor al die mensen die onvermoeid bezig
zijn om hun land om te vormen tot een
moderne staat. Vooral respect voor die
genen, die een titanenslag leveren tegen
de tijd.
bieding
maten 35 t/m 44
Iedere week nieuwe modellen
Barteljorisstraat 33
Telefoon 18301
Met de volgende schepen kan zeepost
worden verzonden. De data, waarop de
correspondentie uiterlijk ter post moet
zijn bezorgd, staan achter de naam van
het schip.
Argentinië: ms „Rio Salado" (16-12);
Australië: ms „Wissekerk" (19-12); Bra
zilië: ms „Alkes" (16-12); Chili: ms „Dio
genes" (17-12); Indonesië: ms „Lycaon"
(16-12) en ms „Dusseldorf" (20-12);
Kenya, Oeganda, Tanzanië: ms „Marga-
reta Brodin" (17-12) en ms „Tanganyika"
(20-12); Ned. Antillen: ms „Mercurius"
(17-12); Nieuw-Zeeland: ms „Port Vin-
dex" (20-12); Suriname: ms „Aristoteles"
(16-12) en ms „Sinon" (20-12); Verenig
de Staten: ms „Weser Express" (16-12)
en ms „Atlantic Song" (19-12); Z.-Afrika
(Rep.) m.i.v. Z.-W.-Afrika: ms „Giessen-
kerk" (18-12) en ms „Kaapland" (20-12).
Inlichtingen betreffende de verzen
dingsdata van postpaketten geven de post
kantoren.
Adlai Stevenson riep tijdens een
vergadering van de Veiligheids
raad openlijk ambassadeur Zorin
van de Sovjet-Unie ter verant
woording. President Kennedy had
er voor gezorgd dat Stevenson de
beschikking had over de foto's die
van de raketbases waren genomen.
Een groot aantal kranten in de
wereldpers, vooral in Engeland,
stond openlijk sceptisch tegenover
de houding van de Verenigde Sta
ten. Op aandringen van Pierre Sa
linger, de perschef van de presi
dent, en van Don Wilson, de ver
tegenwoordiger van de Amerikaan
se voorlichtingsdienst, gaf de presi
dent de foto's vrij voor de Verenig
de Naties en voor wereldpublika-
tie. Stevenson maakte er bekwaam
gebruik van in zijn beroemde, over
de televisie uitgezonden confron
tatie met de Russen:
Stevenson: „Mag ik u dan zeggen,
meneer de ambassadeur, dat we de
bewijzen in ons bezit hebben. Die be
wijzen zijn duidelijk en onweerlegbaar.
En mag ik u dan nog iets anders
zeggen. Die wapens moeten van Cuba
worden verwijderd. De Sovjet-Unie
heeft die wapens naar Cuba gezonden.
U heeft dit nieuwe gevaar gescha
pen niet de Verenigde Staten. Ten
slotte, meneer Zorin, herinner ik u
er aan dat u onlangs de aanwezigheid
van die wapens niet heeft ontkend.
Maar nu, vandaag, beweert u, als ik
u goed heb geluisterd, dat ze niet op
Cuba zijn of dat we nog niee hebben
bewezen dat ze er zijn.
„Goed meneer, mag ik u dan een
eenvoudige vraag stellen. Ontkent u,
ambassadeur Zorin, dat de U.S.S.R.
in het verleden raketten van middel
lange reikwijdte en raketbases op Cu
ba heeft geplaatst en nóg plaatst en
bouwt? Ja of nee? Wacht u niet op
een vertaling, ja of nee?"
Zorin: „Ik sta niet in een Ameri
kaanse rechtszaal, meneer, en daar
om wens ik niet te antwoorden op een
vraag die me gesteld wordt op een
manier zoals een openbare aanklager
zijn vragen stelt. Te zijner tijd zult
u uw antwoord ontvangen".
Stevenson: „U bevindt zich op het
ogenblik in de rechtszaal van de we
reldopinie en uw antwoord kan alleen
ja of nee luiden. U hebt de aanwezig
heid van de wapens ontkend en ik wil
weten of ik u goed begrepen heb".
Zorin: „Gaat u door met uw verkla
ring. U krijgt uw antwoord te zijner
tijd".
Stevenson: „Ik ben bereid op mijn
antwoord te wachten tot de hel dicht
vriest als u dat wenst. En ik ben ook
bereid het bewijsmateriaal in deze
zaal over te leggen". En met deze
woorden toonde Stevenson de foto's
van de Russische raketten en bases.
Dit had een vernietigende uitwerking.
Die avond nam de president na een
verhitte discussie, het besluit de Boe
karest toestemming te geven naar
Cuba door te varen. Tegen het ad
vies van velen van zijn raadgevers en
de militairen in, besloot hij Kroesjtsjev
meer. tijd te geven. „We moeten hem
niet tot een overhaaste beslissing
dwingen geef hem de tijd om na
te denken. Ik wil hem niet in een hoek
dringen waar hij niet uit kan".
Intussen oefende hij echter wel op
andere manieren druk uit. 's Ochtends
en 's middags voerden acht vliegtuigen
lage vluchten uit boven Cuba en sup
plementeerden het fotomateriaal van
de U-2's. De zes Russische onderzee-
ers die zich in dit gebied bevonden of
vanuit de Atlantische Oveaan naar
Cuba voeren werden voortdurend ge
volgd en geschaduwd en zo nu en dan
gedwongen naar de oppervlakte te
komen in tegenwoordigheid van oor
logsschepen van de U.S.A. We had
den nu 25 torpedojagers, twee krui
sers, verscheidene onderzeeërs, ver
scheidene vliegdekschepen en een
groot aantal kleinere schepen rond
Cuba in de Caraïbische Zee gestatio
neerd.
Op de avond van donderdag 25 ok-
totober toonde onze luchtfotografie dat
het werk aan de lanceerbanen met
zeer grote znelheid vorderde. De avond
daarop, op 26 oktober, werd duidelijk
dat de IL-28 bommenwerpers ook snel
in elkaar gezet werden.
Op dat moment had een Oostduits
passagiersschip met ongeveer 1500
mensen aan boord de barrière be
reikt. Er moest weer een besluit ge
nomen worden. Weer werd in onze
groep heftig gediscussieerd over wat
ons te doen stond. Weer waren er
die erop aandrongen dat het schip aan
gehouden moest worden; dat het pres
tige der Russen niet onmiddellijk in
het geding kwam omdat het schip niet
in de Sovjet-Unie geregistreerd was
en dat door een aanhouding Oe Thants
verzoek, Russische schepen niet las
tig te vallen, niet geschonden werd.
De President besloot tenslotte dat het
gevaar voor mensenlevens te groot
was er waren zoveel mensen aan
boord en de mogelijkheid dat er iets
nis zou gaan was zeer groot en be
sloot om het schip door te laten.
We hadden vrijwel dagelijks con
tact met Kroesjtsev. Op maandag
22 oktober de dag van zijn toespraak
tot het volk, zond President Kennedy
een lange brief met een kopie van zijn
toespraak aan de premier van de
Sovjet-Unie. In de brief schreef hij:
„Tijdens onze gesprekken en gedach-
tenwisselingen over Berlijn en andere
internationale vraagstukken heb ik mij
altijd het meest bezorgd gemaakt over
de mogelijkheid dat de regering de wil
en de vastbeslotenheid van de Verenig
de Staten in een gegeven situatie niet
goed begrijpt, omdat ik niet kan aan
nemen dat u of iemand anders met ge
zond verstand in dit kerntijdperk, de
wereld opzettelijk in een oorlog zou
willen storten, die - en dit is zonne
klaar door geen enkel land kan
worden gewonnen en die alleen maar
zou resulteren in catastrofale gevol
gen voor de gehele wereld, met inbe
grip van de aanvaller".
Kroesjtsjev had in een brief die op
23 oktober ontvangen werd de presi
dent ervan beschuldigd hem en de
Sovjet-Unie te dreigen mt de blok
kade, en hem verzekerd dat de Sov
jet-Unie zich hiervan niets zou aantrek
ken. „Het optreden van de V.S. in
verband met Cuba is regelrechte zee
roverij of, zo u dit liever wilt, de
dwaasheid van een ontaard imperia
lisme". Hij beweerde dat „de V.S. de
mensheid naar de rand van een kern
oorlog dreef", en de Sovjet-Unie zou
de kapiteins van Russische schepen die
Cuba tot bestemming hadden, geen
instructies geven de bevelen van Ame
rikaanse marinestrijdkrachten op te
volgen. Als er pogingen zouden wor
den ondernomen om de Russische sche
pen te hinderen, „zouden we genood
zaakt zijn om die maatregelen te
treffen die we nodig en geschikt ach
ten om onze rechten te beschermen.
We hebben hiertoe de beschikking
over alles wat we nodig hebben".
De president antwoordde op donder
dag 25 oktober en stelde nogmaals wat
er gebeurd was, benadrukte dat
ondanks particuliere en openbare ver
zekeringen dat de raketten niét op
Cuba geplaatst zouden worden de
Sovjet-Unie dit wèl gedaan had.
„Begin september heb ik duidelijk
gesteld dat de Verenigde Staten elke
verscheping van aanvalswapens zeer
ernstig zou opvatten. Daarna heeft
onze regering van uw regering en
haar vertegenwoordigers omstandige
verzekeringen ontvangen, zowel in het
openbaar als in particuliere gesprek
ken. dat er geen aanvalswapens naar
Cuba gezonden zouden worden. Als
u de in september uitgegeven verkla
ring van Tass nog eens wilt naslaan,
zult u zien hoe duidelijk deze verze
kering gegeven is.
„In verband met deze plechtige ver
zekeringen heb ik degenen in Amerika
die op dat moment in die kwestie tot
actie wilden overgaan, met aandrang
beperkingen opgelegd. En daarop ver
nam ik onomstotelijk wat u niet hebt
ontkend namelijk dat al die verze
keringen vals waren en dat uw mili
tairen kort geleden begonnen waren
aan de bouw van een aantal raketba
ses op Cuba. Ik vraag u duidelijk te
erkennen, meneer de premier, dat niet
ik in deze kwestie de uitdager ben, en
dat in het licht van dit verslag deze
activieeiten op Cuba de antwoorden
opriepen die ik heb aangekondigd.
„Ik betuig nogmaals mijn spijt dat
deze gebeurtenissen oorzaak zouden
zijn van een verwijdering in onze be
trekkingen".
En toen voegde hij er eenvoudig aan
toe: „Ik hoop dat uw regering de no
dige stappen zal zetten die een her
stel van de vroegere situatie mogelijk
zullen maken".
Al onze inspanning en brieven
schenen echter weinig uitwerking te
hebben. Integendeel, terwijl wij wacht
ten op een antwoord op president Ken
nedy's laatste brief aan Kroesjtsjev,
kwamen er berichten binnen dat nog
meer Russisch personeel was inge
schakeld bij het werk aan de raketba
ses en bij het in elkaar zetten van de
bommenwerpers.
Op vrijdagochtend 26 oktober om
7 uur werd het eerste schip aangehou
den en geënterd. Het was wel een zeer
internationaal schip. Het was de Maru
cla, een in Amerika gebouwd Liberty-
schip, van een Panamese eigenaar, ge
registreerd in de Libanon en naar Cuba
onderweg onder een Russisch octrooi
vanuit de Baltische haven Riga. De
Marucla was de avond tevoren waar
genomen en door twee torpedojagers
gevolgd: de John Pierce en een ver
rassing voor president Kennedy de
loseph P. Kennedy Jr., de torpedoja
ger die genoemd was naar het oudste
lid van onze familie, die Marine-pi
loot geweest was en tijdens de tweede
wereldoorlog was gesneuveld. Presi
dent Kennedy had persoonlijk een heel
zorgvuldig de Marucla uitgekozen als
eerste schip dat aangehouden en geën
terd moest worden. Hij wilde Kroesj
tsjev tonen dat we de quarantaine be
krachtigden, en toch, omdat het geen j
schip was van een Russische eigenaar,
de Sovjets niet direct beledigden en
een antwoord van hen eisten. Ze kre
gen nu meer tijd maar tegelijkertijd
werd aangetoond dat het de V.S. ernst
was.
(Wordt vervolgd
Krakelen met de nadruk op de twee
de lettergreep betekent: twisten, ruzie
hebben, hoge woorden hebben, kijven.
Het werkwoord is afgeleid van het
zelfstandige naamwoord krakeel dat
sedert de 16de eeuw voorkomt in de
betekenis: ruzie. Men zei vroeger: kra
keel zoeken en: krakeel krijgen. Men
heeft dit woord op verschillende
manieren verklaard, wat altijd bewijst
dat de oorsprong onzeker is. Sommi
gen zoeken samenhang met het Ita
liaanse gargagliata lawaai, een
woord dat door huursoldaten zou zijn
overgenomen in het Duits en van
daar in het Nederlands. Anderen ver
gelijken het Vlaamse woord kreel dat
aan het Franse querelle: twist ont
leend is. Ook aan verwantschap met
keel is wel gedacht. Dan zou kra- als
een voorvoegsel met ongunstige bete
kenis moeten worden beschouwd.
Natuurlijk waren vroeger alleen
paarden hoogdravend, dat wil zeggen:
een hoge, edele gang hebbend bij het
draven. Figuurlijk gebruikte men het
woord dan voor: zich boven anderen
verheffend, verheven. Het woord dat
waarschijnlijk uit het Duits hochtra-
bend is overgenomen, nad dvroeger dus
in het geheel geen ongunstige beteke
nis. Cats spreekt over de hoogdraven
de wijsheid onzer voorvaderen en
Vondel over de hoogdravende dicht
werken van Sophocles. Maar een
paard dat hoog draaft is ook een
paard dat bij het draven de ruiter om-
hoogwerpt en dat dus ongemakkelijk
te berijden is. Vandaar de figuurlijke
betekenis: overdreven en in het bij-
7.nrHpr o'P7PP'H \ran ipmanHs st.nl* é*p-
Er zijn enige woorden in het Neder
lands die met tweeërlei accent kunnen
worden uitgesproken. Een daarvan is
uitstekend. Legt men het accent op de
eerste lettergreep, dus op uit, dan ge
bruikt men het woord in lettërlijke
zin: de kerktoren, hoog boven het ge
boomte uitstekend, wees ons de weg.
Als het accent van de eerste naar de
tweede lettergreep verspringt, bezigen
wij het woord uitstekend in figuur
lijke zin en bedoelen er mee voor
treffelijk. De betekenisovergang is
duidelijk: wat zich boven de omgeving
verheft, is ongewoon, bijzonder en'
vandaar: bijzonder goed. Hetzelfde
vindt men in voortvarend en voort
varend en met minder betekenisver
schil in aanhoudend (voortdurend) en
aanhoudend (telkens).
Er heeft in het Middelnederlands
een werkwoord bevoegen bestaan, dat
betekende: leiden, richten, brengen
en ook: een menselijk gemoed in een
zekere stemming brengen. Van dit
werkwoord, dat weinig gebruikt is, is
bevoegd het voltooide deelwoord.
Maar in de betekenis die het woord
thans heeft: door de wet gerechtigd
tot iets en ook: door kennis en er
varing tot iets gerechtigd, is het woord
jong. Het is een ontlening aan het
Duitse befugt, waarin het woord Fug
schuilgaat, dat nog gebruikelijk is in
de zegswijze: mit Fug und Recht:
met het volste recht.
Veel ouder dan bevoegd in de hui
dige betekenis is bevoegd dat al in de
17#* ppiiw voorkwam in rio hp!pkpniq
ADVERTENTIE
Geld
voor u:
flOOO;
f2500-
f4000,-
EEN SERVICE VAN DE AMSIERDAM-ROIIERDAM BANK
