Het
kruisverhoor
De veilige
manier
van sparen
Rijkspostspaarbank
altijd safe!
ï&toékeJi
ngestipt
Alphonaar
POLLE, PELL EN PINGO
ca
Jv
A
Panda en de meester^luchtvaartkiindige
ië
Ons vervolgverhaal
NSA keurt rapport-
Van Walsum af
Bossche Lucaskerk
wordt herbouwd
Wateler vredesprijs
voor weduwe van
ds. King
Vakmanschap
is
meesterschap
„Longoverplanting
niet onmogelijk"
grammofoon
platen
9
DONDERDAG 19 DECEMBER 1968
-
door John Rowan Wilson
998-1
Voormalige priester
vermoordt zijn vrouw
Overval op Parijs' café
Bierkenners
vragen
KRUISWEG 47-49 TEL.11532
ADVERTENTIE
22)
„Ik meende dat ik het
persoonlijk moest komen uitleggen",
zei hij. „We sturen u een nogal ne
telig geval. Een luitenant Line. Hij
heeft de afgelopen week in het cachot
gezeten".
„Waarom"
„Niet opvolgen van orders. Man-
nion rapporteerde hem. Allemaal erg
emotioneel. Een flagrant geval. Op
standige hond. Het cachot enzo
voort. En volgens de regels terecht.
Hij had order niet opgevolgd."
„Wat voor orders?"
„Hij had opdracht een dorp te be
zetten. De Italianen hadden het ont
ruimd maar ze hielden het vanaf de
heuvels onder vuur en het was een
nogal hachelijke opdracht. Line ver
trok met een peloton, verloor een
paar man en keerde toen terug zon
der in het dorp te zijn geweest. Hij
zei dat hij een Italiaanse burger had
ontmoet die er nogal beroerd uit zag
en die hem verteld had dat er in
het dorp tyfus heerste. Daarna had
de man de benen genomen eer Line
hem voor ondervraging had kunnen
meenemen. Helaas kon geen van de
anderen het verhaal bevestigen om
dat Line de enige was die Italiaans
sprak. Tussen haakjes, hij is een
soort intellectueel. Maar goed, Man-
nion schold hem de huid vol omdat
hij was teruggekomen, zei dat die
tyfus onzin was en dat hij onmid
dellijk terug moest gaan. Line zei
dat volgens hem de dokters en ver
plegers er ook heen moesten om de
nodige voorzorgen te nemen. Ze wer
den allebei kwaad, kregen ruzie en
het eind was dat Mannion hem in de
ijzers liet sluiten. Volgens het regle
ment allemaal volmaakt in orde.
Jammer genoeg Hij zweeg
plotseling en krabde zich tussen zijn
schouderbladen. Zijn tropentuniek
was nat van het transpireren.
„Warmte-uitslag", zei hij veront
schuldigend. „Verdwijnt in de win
ter".
„Jammer genoeg.
„Line had gelijk. Een paar dagen
later vonden ze de Italiaan op een
akker, vol vlekken en in slechte con
ditie. Hij had tyfus. Nu zegt Man
nion en hij heeft natuurlijk ge
lijk dat dat niets met de zaak
te maken heeft. Orders zijn er om
onder alle omstandigheden opgevolgd
te worden enzovoort. Voor mij per
soonlijk is dat niet helemaal verteer
baar. Bovendien schijnt een of ande
re oorlogscorrespondent lucht van de
zaak gekregen te hebben hoe we
ten we niet. Het is dus allemaal nog
al vervelend. Vanmorgen hadden we
echter een gelukje. Onderweg naar
de latrine viel Line flauw en werd hij
aan de zijkant van zijn hoofd ge
wond. We hebben hem toen hierheen
gebracht. Ik dacht dat het de oplos
sing van ons probleem zou kunnen
zijn. Ik zou de zaak werkelijk lie
ver niet voor de krijgsraad hebben".
„Hoe?" vroeg Hartly.
„Met een handigheidje", zei de
brigadecommandant kortaf. „Als u
de diagnose wilt hebben van een
amateur die liever tegen de vijand
vecht dan tegen zijn eigen mensen
zou ik zeggen dat hij oorlogsmoe
is en voor hoogst noodzakelijke be
handeling naar Engeland moet wor
den overgebracht. Denkt u dat O'
Connor zal willen meespelen?"
O'Connor was de psychiater. Hart
ly grinnikte tegen de brigadecom
mandant en schonk nog een flesje
bier uit. „Het lijkt me dat de zaak
het verdient", zei hij.
„Mooi". De brigadecommandant
dacht een ogenblik na. „Ik zou graag
willen weten wat u van Line denkt,"
zei hij. „Hij maakte indruk op me
ondanks mezelf".
Nadat de brigadecommandant was
weggegaan, telefoneerde Hartly met
het ziekenverblijf voor officieren. Hij
kreeg te horen dat Line lopend pa
tiënt was, beweerde niets te manke
ren en niet naar bed wilde gaan.
Een van de subalterne officieren van
gezondheid was al bij hem gewest
en had niets abnormaals kunnen ont
dekken. Hartly gaf opdracht Line bij
hem te brengen.
Toen Line binnenkwam, was Hart
ly nogal verrast. Hij had een donke
re gemelijke figuur verwacht, iemand
die kennelijk meende een zending te
hebben en erg gauw op zijn tenen
getrapt was. In plaats daarvan zag
hij een blonde, slungelige jongeman
met een lang, levendig gezicht en
een aarzelend, scheef glimlachje.
Nadat hem gevraagd was te gaan
zitten, liet Line zich onhandig neer
op de rieten stoel. Hij accepteerde
een glas bier maar sloeg een sigaret
af. Terwijl hij het glas naar zijn
lippen bracht, trilde zijn hand zo
dat hij wat bier op zijn uniform
morste. Hij scheen het niet te mer
ken. Hij dronk uit het glas en zette
het neer met zijn ogen al die tijd
op Hartly gevestigd. Hij was gespan
nen en op zijn hoede, een eigenaar
dig mengsel van agressiviteit en
vrees. Hartly had ervaring met
angst en voelde dat Line doods
bang was. Verschrikt door de si
tuatie, door zijn eigen onbezonnen
heid die haar teweeg had gebracht
en er toch tegelijkertijd door ge
fascineerd.
„Hoe voelt u zich?" vroeg Hartly.
„Uitstekend," Line ging nerveus
verzitten. „Ik behoor hier helemaal
niet te zijn. Er is niets met me
aan de hand."
„Misschien niet". Hartly hield
hem in het oog terwijl hij nog een
slok bier am. Deze keer bracht hij
zijn gezicht naar het glas en maakte
hij een snelle beweging met zijn hand
om het trillen te verbergen. Het glas
sloeg tegen zijn tanden. „Is het bier
goed?" vroeg Hartly.
„Prima." Line zette het glas neer.
Hij was nu wat rustiger. Het zweet
stond op zijn voorhoofd en hij haalde
een zakdoek te voorschijn om het af
te vegen. „Hoe krijgt u dat voor el
kaar? IJskoud bier in deze tijd van
het jaar."
„Ik kreeg een speciale koelkast
voor de penicilline".
„De Geneeskundige Troepen heb
ben ook voordelen".
(Wordt vervolgd)
OStSPA,
SPAARBANK!
Hill- EN YOLGNS
Umr gpattmkeiwng Bt
sane- votgnwmnxw.
op <k forroattCKfl vcw inleg «n
tKic»cn, welke u aan <le ewea
sn <to <c?»4l
Or STAAT o owtwyi ar vvftr<5
riv/x- tic ra
<wgcH huordt*» if/Kracktom ck
Mi
Er zijn 2200 vestigingen. Op de postkantoren kunt u de hele dag terecht.
Een aantal daarvan is zeits ook op vrijdagavond of de plaatselijke koopavond
geopend. Voor de postagentschappen gelden aparte openingstijden.
DEN HAAG. Het Nederlands Stu
denten Akkoord (NSA) keurt het rap
port, dat de commissie-Van Walsum over
de vestigingsplaats van de achtste medi
sche faculteit opstelde, af. Het NSA ver
werpt het principe, dat het aantal onder-
wijsplaatsen voor de studie in de medi
cijnen uitsluitend afgestemd moeten wor
den op de toekomstige behoefte aan art
sen. Daarvoor kan men bovendien slechts
uitgaan van subjectieve normen over het
wenselijk geachte niveau van de gezond
heidszorg.
Onverantwoord acht het NSA het, dat
een meerderheid van de commissie-Van
Walsum concludeert, dat een achtste me
dische faculteit niet binnen de kortst mo
gelijke termijn dient te worden opgericht.
Het ontbreken van een duidelijk advies
aan de minister van Onderwijs en Weten
schappen, dat de besluitvorming ander
maal vertraagt, is volgens het NSA mede
te wijten aan de samenstelling van de
commissie. De commissie bestaat, aldus
het NSA, te zeer uit directe optaten voor
de achtste medische faculteit.
Het NSA signaleert voorts, dat een
meerderheid van de commissie evenals
destijds het NSA, tot de conclusie komt,
dat het oprichten van een achtste medi
sche faculteit een goede start zou zijn om
te komen tot een Brabantse universiteit.
"-'"'lüim—ii i,
COP. MARTIN TOONDE*
(Van onze correspondent)
DEN BOSCH. De St. Lucaskerk in
Den Bosch, die op 13 januari van dit jaar
gedeeltelijk instortte en waarbij een voor
bijganger werd gedood, zal worden her
bouwd. Het ingestorte voorportaal wordt
echter niet gerestaureerd, waardoor het
aantal plaatsen in de kerk van 1000 op
600 wordtteruggebracht.
De verbouwing van de kerk kost onge
veer 350.000.
VIGEVANO (AP) Een voormalige
Italiaanse priester meldde zich gisteren
bij het politiebureau met de mededeling
„Ik heb mijn vrouw vermoord".
De politie deelde later mee dat de
vrouw in de borst was gestoken. De dag
tevoren had het echtpaar ruzie gehad. De
Italiaan was in 1950 uit het priesterambt
getreden om te kunnen trouwen.
PARIJS (AFP). Een overval op een
café in Aubervilliers (Noord-Parijs) heeft
van twee mensen het leven geëist. Drie
personen werd gewond.
De twee overvallers maakten slechts
40 frank buit. Terwijl één van de twee
daders de kassa leeghaalde, schoot de
andere met en machinepistool op de
hoofdzakelijk uit Algerijnen bestaande
bezoekers. Alle slachtoffers waren Alge
rijnen.
ADVERTENTIE
De matras
waarop U
wérkelijk
uitrustl
Van
DRAKA.
DEN HAAG. Het bestuur van de
Camegie-stichting heeft besloten de Wa
teier Vredesprijs voor 1968 toe te kennen
aan mevrouw Martin Luther King, op
grond van de bijzondere wijze waarop zij
heeft bijgedragen aan de bestrijding van
het geweld in deze wereld.
Ook na de dood van haar echtgenoot
heeft zij, mede door haar medewerking
aan de Southern Christian Leadership,
zich volledig ingezet om zijn idealen te
verwezenlijken en getracht het welzijn te
verbeteren van hen, aan wie mensenrech
ten worden onthouden, aldus de motive-
De Wateler Vredesprijs is ingesteld
ring van de Carnegie-stichting.
door de heer J. G. D. Wateler, in leven
directeur der Oranje-Nassau-hypotheek
bank te 's-Gravenhage, die bij zijn over
lijden zijn vermogen heeft vermaakt aan
de Carnegiestichting, onder beding dat uit
het revenu jaarlijks een vredesprijs zou
worden toegekend aan degene, die op
enigerlei wijze de zaak van de vrede het
beste zou hebben gediend of die zou heb
ben bijgedragen tot het vinden van de
middelen ter bestrijding van de oorlog.
De toekenning geschiedt beurtelings aan
een Nederlander en aan een buitenlan
der. De prijs werd voor het eerst toege
kend in 1931.
ADVERTENTIE
y
(Van onze correspondent)
LEEUWARDEN. liet is volgens de
Groningse hoogleraar prof. dr. N. G. M.
Orie „niet onmogelijk" dat het binnen af
zienbare tijd in Groningen tot een long
transplantatie zal komen. Dat zou dan de
eerste in ons land kunnen zijn. Al gerui
me tijd heeft een team, waartoe prof.
Orie behoort, zich bezig gehouden met
de problemen van de longoverplanting.
Enkele weken geleden is in België voor
't eerst een long overgeplaatst bij iemand
die aan silicose leed. De toestand van
deze patiënt is bevredigend.
De torenklok van de gerestaureerde
Rotterdamse Laurenskerk sloeg het
volle uur. En weer voltrok zich het
wonder: Erasmus sloeg het blad van
zijn boek niet om, hoewel iedere Rot
terdamse jongen weet dat dit zal ge
beuren zodra hij de klok hoort slaan.
Hij heeft het zeker niet gehoord,
dacht ik.
„Hij hoort alles", sprak Erasmus.
„Zelfs wanneer het alleen maar ge
dacht wordt".
Ik schrok wel even, toen ik de
geleerde zo lang na zijn dood zo dui
delijk hoorde spreken.
„U spreekt!", riep ik.
„Jazeker", zei Erasmus. „Ik zou
nog veel meer spreken als mij meer
werd gevraagd. Hebt u vragen?"
„Dat wel", zei ik. „Maar ik ben
een heel gewoon iemand en mijn vra
gen zijn wel erg eenvoudig voor zo'n
grote geleerde als u bent".
„Ik hoop dat ik geleerd genoeg ben
om ze te beantwoorden", zei Erasmus.
„Vindt u het fijn dat u weer voor een
kerk staat?" vroeg ik.
„Ik vind het fijn dat er een kerk
achter mij staat", antwoordde Eras
mus.
Maar het is een hervormde kerk",
zei ik. „En u bent toch katholiek?"
„Daarom vind ik het extra fijn", zei
Erasmus. En het leek of hij daarbij
ook nog extra fijntjes glimlachte.
„Vindt u het verantwoord", vroeg ik,
„dat er aan de restauratie van de kerk
zoveel miljoenen zijn uitgegeven, die
volgens sommigen beter konden wor
den besteed?"
„Als ze beter besteed konden wor
den", zei Erasmus, „is het niet ver
antwoord. Maar het is gebeurd en
daaruit leid ik af dat de meerder
heid van de Rotterdammers dit als de
beste bestemming van dat geld be
schouwt".
Achteraf is er anders heel wat
critiek", zei ik. „Ze zeggen dat de
kerk eigenlijk te mooi is voor de mid
delmatige huizen die eromheen zijn
gebouwd".
„Zijn de Rotterdammers niet blij dat
er weer huizen in Rotterdam staan?"
vroeg Erasmus. „En zouden de bewo
ners van mooiere huizen geld hebben
overgehad voor de restauratie van een
middelmatige kerk?"
„Dat denk ik niet" zei ik. „Er wordt
overigens ook over geklaagd dat de
kerk zo is ingebouwd dat niemand
hem van een afstand kan bekijken".
„Daar zijn kerken ook niet voor",
zei Erasmus.
„Maar de mensen binnen in de kerk
hebben last van het lawaai van bui
ten", riep ik. „De stilte van de hemel
wordt als het ware verstoord door het
rumoer van de aarde".
„Een hemel die zichzelf respecteert
heeft daar een open oor voor", zei
Erasmus.
„Als er een orgelconcert in de kerk
wordt opgenomenzei ik in een laat
ste poging, „moet er een spoorwegman
met een dienstregeling bij zijn om de
treingeluiden eruit te houden".
De kolk sloeg half. In de kerk begon
het orgel te spelen. Erasmus zweeg.
Maar hij staarde met meer dan ge
wone aandacht in zijn boek.
Zou het een spoorboekje zijn?
Kees Stip
ADVERTENTIE
Truffaut. De Franse „Grand Prix du Ciné
ma" 1968 is toegekend aan „Baisera
volés" van Francois Truffaut. Deze film
is dit jaar ook al bekroond met de prijs
van de critiek.
W HCT Of)b£RAARbSE IA8/8/A1T VAN Rarseti
en tvAre/i eeóturMARco zmi vernwuFtibt
K~i we reuN be tnd.
21. Terwijl de heer Aviaar het hospitaalt je in werd
geleid voor een verdere schok-behandeling, wendde
Panda zich argwanend tot Joris. „Op dit papier staat,
dat je al twintig jaar vliegtuigen bouwt", zei hij
streng. „Daar wist ik niets van. „Ben jij echt wel
meneer Aviaar?"
„Maar foei, baaske!" sprak de ander bestraffend.
,JZijt ge weer argwanend? Natuurlijk is mijn schuil
naam Aviaar. En hoewel ik wel eens minder oppas
send ben geweest, vond ik in mijn vrije tijd immer
gelegenheid om te studeren. Vliegtuigen waren altoos
mijn hobby wist ge dat niet?"
Hij plukte het papier uit Panda's hand en wendde zich
tot een langskomende technicus.
„Waar kan ik het eh... miljoenen-project vinden?"
vroeg hij met een begerig lichtje in zijn ogen. „Ik zou
het graag.eh.even mee willen nemen".
„Meenemen?" vroeg de aangesprokene verrast. „Dat
zal moeilijk gaan meneer. Kijk daar staat het de
Avia 980!"
En hij wees op een reusachtig vliegtuig dat in een
hangar stond
POUE|NEEM Me NIET
KWAtlJKi PAT IK JE PANNE
KOEKEN 6EST0LEN
HEB!
ZIE JE:EERLIJK
DUURT HET
LANGST!
IK HEB TOCH CEMENT
6EBRU1KT INPIAATS VAN
DE PANNE
KOEKEN
DIEF HEB
BEN we
NIET6E
VONDEN
d£,[p O O O
28?0<
DANKJl/tAVV. MAAR
Jf hout Me N/er re sm-
*eiy./Kyeerixrw£
kansloos z/m.
HOOD MOêD, JübY.
m zullen, hoe dan
ook, eeu urrmö v/n
Dew
DIT/S De KLASSIEKE
naald /nbe ee-
KÉNbE HOOI8686
M'tfilia»!
MAAR IK ZAL MNN MAKKER
VINDEN, AL MOET /K DE HEL£
<örot e/menjsre buiten
Keften, vj
OM f
O -
1323. De stem van het opperhoofd
was vriendelijker, dan je na het zware
schrapen van zijn keel verwacht zou
hebben.
„Zeeman", zei hij, „we nemen aan,
dat je hier per ongeluk bent gekomen".
„Jullie hebben me zelf met het net
binnengehaald", zei Bram.
„Ik geloof het", zei het opperhoofd.
Maar toch.we dulden hier geen in
dringers. Eeuwen geleden zijn onze voor
vaderen hier per schip aan land gekomen
en wij hebben onze beschaving bewaard.
Wij willen niet de kans lopen, dat onbe
schaafde volkeren ons aanvallen en tot
een lager peil zullen terugbrengen".
Bram keek naar de kleding van diere-
vellen en de hoofddeksels, die hem aan
de Batavieren deden denken, en hij zei
voorzichtig:
„Na tuurlijk.ik begrijp het wel.
maar eh.wij hebben óók niet stil
gezeten. Wij zijn ook beschaafd. En we
hebben zelfs dingen, die u niet hebt".
Het opperhoofd keek ongelovig. Daar
om greep Bram naar zijn binnenzak om
zijn woorden te bewijzen.
