In Libreville kunnen nu
Biafraantjes weer lachen
1400
Pater Pinus
bouwt een
kinderstad
Dank aan het
volk van
Nederland
De veilige
manier
van sparen
I
Rijkspostspaarbank
altijd safe!
Plan voor Hitler-museum
in Berchtesgaden
gaat niet door
Reclame maakt van Kerstmis
een feest van geborgenheid
Sex en humor blijven een
weekje in de kast
..308.-
..265.-
..205.-
..276.-
..598.-
tie mooiste vlieg
vakantie uit de
mooiste Magneet
vliegvakantie-
gids 69 met
talloze kleurfoto's
GEEN HONGER EN NIET MEER BANG
Aandelen Ralston
en Zeist nu
overgenomen
3
HEOSBUl^E^y Hifc
DE MAGNEET
ZATERDAG 21 DECEMBER 1968
Improviseren
Kinderstadje
BERCHTESGADEN (DPA) De
opening van een Hitler-museum op
de Obersalzberg bij Berchtesgaden
(Beieren) is door het Amerikaanse
hoofdkwartier in Heidelberg ver
boden. De Amerikaanse overste Vic-
(Van een medewerker)
HAARLEM Het Kerstkind is als reclameobject volstrekt onverkoop
baar. De reclame houdt rond kerst rekening met de wensen van de consu
ment, die tevreden is met symbolen rond het gebeuren. De hoop op herstel
in de wereld en de plotselinge goede wil om daaraan mee te werken zijn
in die tijd prachtige elementen. Jezus en Maria komen er in de reclame niet
aan te pas. Wel wordt de armoedige entourage van de kerststal door de
reclame gebruikt om de tijdens kerst toch al heviger behoefte aan zeker
heid en geborgenheid te intensiveren, om een pseudo-communicatie met
de armoede te verwezenlijken.
Happy family
Ouderwetser
Tweede vakantie
-
vliegreizen
touringcarreizen
jongeren-reizen
treinreizen
cruises
r^gvaiw'88' 1
[fl^aids aanj
tor Clark, hoofd van het Amerikaan
se ontspanningscentrum in Berchtes
gaden, die het museum als attractie
heeft ingericht om de kas van het
centrum te spekken, heeft opdracht
gekregen het museum te liquideren.
Slechte smaak"
Samenwerking Veneco
en Van der Werff
ADVERTENTIE
-
(Van onze speciale verslaggever)
LIBREVILLE „Nu kunnen ze
Bpelen en lachen. Nu hebben ze geen
honger meer en zijn ze niet meer
bang". De zuster kijkt met een gevoel
van dankbaarheid over de schare
heen: 85 Biafraanse mensjes van tus
sen de 3 en 5 jaar. Ze zitten als kui
kens aan haar rokken, in de cité
Sainte Marie in Libreville, een van
de opvangplaatsen voor vluchte
lingenkinderen die onder de hoede
van Père Pinus vallen. Veel dragen
nog het houten labeltje met een num
mer erop dat ze die nacht in Biafra
hebben gekregen, die nacht toen zij
haastig in een oude DC-4 werden ge
dreven, een vliegtuig dat hals-over-
kop startte met alle lichten uit en
dat, nog nauwelijks op hoogte, al
„Madonna von Biafra" noemde de
fotograaf dit schrijnende beeld van
honger in het door burgeroorlog
verscheurde Nngeria.
AMSTERDAM. De voorgenomen
overname door The Sherwin Williams
Comp. of Cleveland, Ohio, van Ralston
verffabrieken n.v. en verfchemie „Zeist"
n.v., is na de inmiddels verkregen goed
keuring door de instanties tot stand ge
komen.
The Sherwin Williams Comp. of Cleve
land is een der grootste verfproducenten
ter wereld met een jaar omzet van ruim
1600 miljoen gulden. Er zijn dertif fa
brieken in de V.S. en een aantal fabrie
ken buiten de V.S., terwijl tevens in het
buitenland ook in licentie wordt gepro
duceerd.
achtervolgd werd door lichtspoormu
nitie.
De eerste kinderen arriveerden in Li
breville in de nacht van 11 op 12 septem
ber. Het waren er 33, allemaal in ster
vensgevaar, allemaal wezen, hun ogen
wijd-opengesperd om het vreselijke dat
zij hadden gezien: hun vaders en moe
ders voor hun ogen afgemaakt door de
onmensen die uit het bos waren gekomen.
Er is een overmaat aan liefde, geduld
en moederlijke zorg voor nodig geweest
om die beelden in hun herinnering terug
te duwen. Dat begint nu te lukken. Zij
spelen en lachen en leven bijna weer als
gewone kinderen.
In de cité Sainte Marie moest alles wor
den geïmproviseerd. Men had er op niets
gerekend. De oude kathedraal was de
eerste verblijfplaats van de kinderen.
Maar de transporten bleven komen, tot
er totaal 1.400 kinderen waren gearri
veerd. Toen er in de kathedraal geen
plaats meer was werd in de technische
school ruimte gemaakt tussen de machi
nes. Pater Pinus nam dp leiding in» han
den en iedereen die maar kon, hielp. Er
werden werkdagen gemaakt van achttien
uur, maar niemand klaagde. In één week
werden er zeshonderd ijzeren kinderbed
jes in elkaar gezet.
Een vrijwilligster van de „Internatio
nale Lekenhulp" kwam Pater Pinus ter
zijde staan. Haar naam: Gabrièlle Glo-
rieux. Zij is een Belgische en heeft grote
ervaring met kinder-vluchtelingenkam-
pen. Vóór zij kwam, had zij zes jaar bij
de Palestijnse kinderen in Jordanië geze
ten. De pater en zuster Gabrièlle werden
al spoedig bijgestaan door van alle kan
ten toestromende hulpkrachten: religieu
zen, verpleegsters, onderwijzeressen,
Biafraanse, Ierse, Gabonese, Franse en
niet te vergeten Nederlandse meisjes. De
meesten van hen werken zonder salaris.
Zij beschouwen zichzelf voldoende be
taald wanneer zij op de snuitjes van de
Biafraantjes weer een lach hebben kun
nen brengen.
„Al onze kosten zijn gedragen door Ca
ritas Internationalis", zegt pater Pinus.
„In oktober, toen de vluchtelingenstroom
over ons heen dreigde te spoelen, hebben
we helemaal geleefd van wat via Caritas
uit Nederland aan giften was ontvangen.
In november dreven we in hoofdzaak op
Duitse giften. Frankrijk heeft ons geld en
mensen gestuurd. Het Franse Rode
Kruis betaalt het transport van Biafra
naar Gabon. De Franse regering heeft
voor de ernstig zieken en gewonden een
ziekenhuis neergezet bij de ingang van de
stad".
Efficient en met organisatorisch inzicht
heeft pater Pinus de enorme moeilijkhe
den van de begintijd overwonnen. Mo
menteel staat hij voor de taak een stadje
voor 400 kinderen uit de grond te stam
pen. Er is al een achtklassige school ge
bouwd. De houten paviljoens zijn geverfd
en ingericht door Franse en Ierse religi
euzen en Biafraanse onderwijzeressen
die er les geven in het Engels en lbo. Op
13 december zijn de laagste twee klassen
in gebruik genomen. De kleintjes hebben
speelgoed en leermiddelen uit Nederland
gekregen.
Pater Pinus heeft ook een centrale keu
ken gebouwd en is nu bezig met een
reusachtig slaapgebouw, 125 meter lang
en 12 meter breed. Het zal worden ver
deeld in zeven zalen, waarin de kinderen
in leeftijdsgroepen zullen worden inge
deeld. Tenslotte moet hij nog twee zieken
zalen bouwen, een laboratorium, een apo
theek en een sanitaire afdeling. De Fran
se sectie van Caritas heeft daar de fond
sen voor beschikbaar.
Twee Nederlandse meisjes, Nelleke van
den Akker en Maria de Graaf, de een uit
Den Haag, de ander uit Leiden, hoorder
Twee Nederlandse meisjes, Nelleke
van den Akker en Maria de Graaff,
helpen pater Pinus bij zijn nobel
werk.
dat er mensen nodig waren om de kinde
ren te helpen. Zij zijn gekomen. Een
chartervliegtuig van de Hollandse sectie
van Caritas, „Mensen in Nood" bracht
hen naar Sao Thome. Vandaar zijn ze in
Libreville terechtgekomen. Eigenlijk zou
den ze maar twee maanden blijven, maar
dat zal wel langer worden, zeggen ze.
Naar het strand
De kinderen zijn gek op de meisjes.
Iedere middag laden ze er twintig tot
veertig van in een oudë vrachtauto en
rijden er mee naar het strand. Ze zijn er
zelfs in geslaagd de kleine Biafraantjes
Nederlandse kinderliedjes te leren. De
meisjes verwachten tegen Kerstmis een
vliegtuig uit Nederland. Zij willen er dan
een groot feest van maken. Alle kinderen
krijgen kleren, speelgoed en snoep. Nelle
ke en Maria hebben al heel wat geschen
ken uit Nederland kunnen ronddelen. Ge
lukkig zijn zij niet de enigen. De Franse
missiezusters zien eveneens uit naar een
vliegtuig met speelgoed.
„IK BEGIN MIJN BOODSCHAP aan
u met een goed bericht. De Biafraanse
kinderen die zich onder de hoede van
mijn Biafraanse en Gabonese mede
werkers en van mij bevinden, zijn
praktisch gered. Wij zijn nu bezig voor
hen een betere huisvesting te bewerk
stelligen. Wanneer dat gebeurd is,
komt een volgende taak: voor hun op
groeien onder menswaardige omstan
digheden te zorgen. Het is niet vol
doende alleen aandacht te wijden aan
de medische kant van hun ellende. Wij
moeten een gezinssfeer proberen te
scheppen, die voorlopig of definitief
het ontbreken van hun ouders kan
compenseren. U begrijpt: Hierin is de
werkelijke tragiek van deze kinderen
gelegen.
WIJ, ONS PERSONEEL EN IK, zijn
u grenzeloos dankbaar voor uw hulp
waarvan ik door bemiddeling van Ca
ritas Internationales vernam. Dank zij
die eerste snelle hulp op het meest cri-
tieke ogenblik hebben wij in eerste
instantie het onderhoud en de verzor
ging van de kinderen gedurende ok
tober kunnen betalen en waarvan wij
nu onze ontvangstcentra voor een be
langrijk deel kunnen later werken.
WAT WIJ NU MET UW BIJSTAND
doen is maar heel weinig vergeleken
bij het leed in Biafra, waar duizenden
kinderen sterven. Maar ik verzeker u,
dat het geld dat via Caritas binnen
komt van alle mensen van goede wil,
de hulpkrachten van deze organisatie
in staat stelt om daar in te springen
waar dat het meest nodig is, in Biafra
zelf, tussen de lijdende bevolking. Men
moet de verschrikkelijke toestand
waarin de kinderen daar verkeren,
hebben gezien om te geloven wat er
geschreven wordt, 't Is zo onwaar
schijnlijk voor mensen zoals wij, die
gewend zijn aan het comfort en de
overvloed van de westerse wereld.
HET MYSTERIE VAN KERSTMIS
dat wij gaan vieren moge ons allen
opnieuw herinneren aan onze plicht
onze harten en huizen open te stellen
voor de armen in deze wereld en om
de boodschap van de liefde tot de me
demens die dit feest predikt om ons
heen in praktijk te brengen.
Dat is wat u hebt gedaan en wat u
nog altijd doet.
DE BOODSCHAP VAN KERSTMIS
is een vredesboodschap aan de mensen
van goede wil. Wilt u meehelpen de
vrede te vestigen, opdat in de wereld
en vooral in Biafra het bloedvergie
ten ophoudt en de vrede wordt terug
gebracht?
Pater Pinus,
Libreville, Gabon,
Cité Sainte Marie.
De bond van seiners bij de Amerikaanse
spoorwegen heeft zijn dertienduizend leden op
geroepen op 16 januari het werk neer te leg
gen.
SPA AKBAnKe
S£*fE- EN VOLGN
I epsutfrrkeomg ét lx8t<nvt
sct«e- Vermeld
Op <Jc tripten vickk tnic% «i
fokven, welke <i aart ét 'owi
Ot STaa «iwewifi ót itvikc
'k' k'A i/X'ttspaarbank va
Noxck tutor Jtk>r <*t krat Hdms-Jt
Er zijn 2200 vestigingen. Op de postkantoren kunt u de hele dag terecht.
Een aantal daarvan is zeifs ook op vrijdagavond of de plaatselijke koopavond
geopend. Voor de postagentschappen gelden aparte openingstijden.
V stuurt bijvoorbeeld een pakje naar
een charitatieve instelling, die het ge
schenk doorstuurt naar een „stille arme".
U heeft de directe confrontatie met die
„stille arme" weliswaar vermeden, maar
kunt nu met een gerust hart geschenken
voor uw dierbaren gaan kopen. Symbolen
van veiligheid en geborgenheid, zoals
drank, kleren, juwelen, wild en boeken.
Kerstreclame appeleert duidelijk aan de
behoefte van het gezellig bijeen zijn, de
verzoening van het cadeaugeven.
Het kerstfeest is bovenal een familie
feest: de reclame laat het dan ook wel uit
haar hoofd brutaal uw in die dagen vei
lig geborgen gezinnetjes binnen te drin
gen. Zij versiert de behoefte, er een fa
miliefeest van te maken, enkel met sym
bolen van veiligheid en geborgenheid. Die
altijd bestaande behoefte aan zekerheden
wordt door de reclame gevoed. Een goed
voorbeeld is de slogan van een Ameri
kaanse verzekeringsmaatschappij„u leeft
voort na uw dood met een polis van onze
maatschappij".
Het prototype van een kerstreclame
een gedistingeerde man in smoking hangt
zijn in een verfijnd toiletje gestoken beeld
van vrouwtje een colher om bij de kerst
boom (geen gekleurde maar witte ballen).
Voor die boom: twee kinderen, een jongen
en een meisje. Onder die boom: een stapel
met zorg verpakte kado's. De „Happy
family" als „Unit" van de samenleving.
Het harmonieuze gezinnetje (twee kinde
ren, een jongen en een meisje, is het ide
aal) als de basis van de maatschappij.
De advertentie wijst er verder op dat u
zonder smoking geen kerstconcert kunt
bijwonen, dat dure dranken bij een kerst
diner niet kunnen ontbreken, en dat je je
vrouw gouden en zilveren sieraden met
kerst moet geven.
Het gaat er in kerstadvertenties altijd
wat „duurder" aan toe, omdat er nu een
maal in die dagen een bom duiten onder
het merendeel van de mensen zit. Het
imago van zo'n advertentie moet zijn:
een hogere levensniveau dan dat van de
gemiddelde Nederlander.
De kerstreclame is doorgaans wat ver
fijnder, artistieker en gevoelsmatiger dan
de door-de-weekse. Veel sneeuw en ver
laten huizen, reproducties van oude mees
ters en tekeningen van Anton Pieck.
Kerstreclame doet door deze ingrediënten
ook wat ouderwetseraan, temeer daar
andere „smakelijke" hapjes van de mo
derne advertising, zoals sex en humor,
vrijwel ontbreken.
Een weekblad, dat doorgaans veel bloot
in zijn kolommen doet, publiceert met
Kerstmis een juffrouw, wier „vitale" de
len door kersttakjes en kerstballen aan
het oog waren onttrokken. Een dergelijke
„toonpoes" in een kerstadvertentie kan
gewoon niet.
Hoewel kerst een familiefeest is, is het
aanprijzen van het „etentje uit" (ook met
kerst gezellig) un vele pagina's horeca-
advertenties al ver voor de feestdagen te
vinden. Er zijn diverse manieren om de
mensen het met groen en ballen versier
de huis uit te krijgen. „Als je het niet
doet, tel je niet mee" en „Wie doet het
zijn vrouw aan, dat zij thuis een overvloe
dig kerstdiner moet klaarmaken?"
Overigens is er een duidelijke concessie:
het hoeft maar één van de kerstdagen te
gebeuren. De andere dag moet moeder het
toch maar zelf zien klaar te stoven. Daar
profiteren dan de poeliers van. Hoe duur
der, hoe beter. Ree, patrijs en de traditi
oneel aan kerst gekluisterde kalkoen zijn
zo gek nog niet. Zeer eigentijds is wild
varken. Kip, vlas na de oorlog nog een
gevierd kerstmaal, is gedegradeerd tot een
snackbar-artikel en ook het konijn, „de
ree der armen" begint eruit te raken.
Haas echter niet, voornamelijk omdat het
duidelijk wild is en moeilijker te bereiden.
De reisbureaus pogen ook te knagen aan
„Kerst als familiefeest", voornamelijk om
dat een tweede vakantie voor steeds meer
mensen betaalbaar is geworden en omdat
de tijd tussen kerst en nieuwjaar langza
merhand de „vrije zaterdag van het jaar"
wordt.
Reclame met kerst is liever en beter.
De „approach" 's „cleaner". Of in gewoon
Nederlands: voor de kerstkluif werken de
reclamejongens op volle toeren, er zorg
vuldig tegen wakend alle registers open
te trekken.
ADVERTENTIE
10-13-15-22
dagen
Gardameer
13-14 dagen
Gardameer
10-13-14 dagen
Zeil am See
10-17 dagen
Imst/Tirol
13 dagen
Middellandse
Zee
Hoofdkantoor: Geert Grooteplein 4,
Alkmaar, tel. 02200-18884
Haarlem, Barteljorisstraat 25, tel. 023-19770 en 20696 Santpoort, Hoofdstraat 157. tel. 02560-7658 limulden, Kennemerlaan 25,
tel. 02550-11306 - Kanaalstraat 71. tel. 02550-19106 - Marktplein, V.V.V. kiosk, tel. 02550-19106
Het gemeentebestuur van Berchtesga
den is blij met deze ontwikkeling. Het
had zich ernstig zorgen gemaakt over de
reputatie van de stad.
Clark had het museum naar eigen idee
ingericht. Lang niet al het materiaal had
iets met Hitler of Eva Braun te maken.
Een pop in het uniform van de SS zou de
bunker bewaken. Bezoekers zouden ook
een film uit de donkerste dagen van Duits
land te zien krijgen.
Onze correspondent in Bonn meldt:
voor één dollar entree zouden de Ameri
kaanse gasten in de buurt van Berchtes
gaden een vijf verdiepingen tellende bun
ker hebben kunnen bezoeken, waarin
Adolf Hitler en Eva Braun zouden heb
ben gewoond. Clark liet een „Adolf Hit-
Ier-kamer" en een „Eva Braun-kamer"
inrichten met oude meubelen en enige
wrakke bedden. Hakenkruisen en ade
laars ontbreken niet.
De bevolking was bijzonder verbolgen
over het Amerikaanse spektakel. Men
vond dat men al genoeg te lijden heeft ge
had onder 't feit, dat Hitier zijn „arends
nest" boven hun dorp bouwde en dat
Berchtesgaden bijna een synoniem voor
Adolf Hitier geworden is Deze heilige
verontwaardiging dateert zonder twijfel
pas van na de débacle, maar ze was van
af dat moment toch wel compleet.
Toen in 1951 Berchtesgaden tot een pel
grimsoord voor neo-nazi's dreigde te wor
den, besloot de regering van de deelstaat
Beieren met toestemming van de Ame
rikaanse autoriteiten alle nog half over
eind staande restanten van Hitiers „Ober
salzberg" in de lucht te laten vliegen.
Een bunker, die door hoge nazi's was ge
bruikt, werd tegelijkertijd dichtgemet
seld. Deze bunker staat in het naburige
„Türkenwirt". Ze heeft niets van doen
met de bunker, die overste Clark had ge
annexeerd. Deze was bij het einde van
de oorlog nog niet eens klaar en met aan
zekerheid grenzende waarschijnlijkheid
hebben Hitier en Eva Braun deze bunker
nooit betreden.
De woede over deze „vervalsing" lag
duimendik op de berichtgeving met be
trekking tot Clarks Panopticum. De meest
al verstandiger „Süddeutsche Zeitung"
spreekt verbitterd over de „slechte
smaak", waarmee de kamers van Hitier
en Eva Braun zijn ingericht. Het blad
schrijft bijna beledigd: „De meubels, die
in de kamers zijn opgesteld hebben maar
heel weinig met de stijl uit het Derde
Rijk te maken. De schrijftafel, de brand
kast met de adelaar en de plompe zithoek
op de voorgrond, zien er veel meer naar
uit, dat ze zijn bijeengeraapt van een
vuilnisbelt."
MIDDELBURG. Op de te Rotterdam
gehouden vergadering van de directie der
n.v. Veneco, gevestigd te Middelburg, en
de directie van confectie-industrie Joh.
van de Werff en Co., gevestigd te Rot
terdam. is in principe overeenstemming
bereikt om van 1 januari 1969 af inten
sief samen te werken.
