r
JL
Het
kruisverhoor
Eén goed uiteinde...
en een goed begin
POLLE. PELLI EN PINGO
ngestipt
Panda en de meester<»luchtvaartkundiMe
11
Ons vervolgverhaal
Geboorten-
beperking
in nieuwe banen
WK**»*
Proces-verbaal
tegen NVSH
Adjunct-directeur
Gemeentewerken
in arrest
Urker vloot vlucht
voor het ijs
gaiïf&i
Schip gestrand in
Nauw van Bath
DINSDAG 31 DECEMBER 1968
door John Rowan Wilson
ho!
Man ernstig gewond door
sprong op trein
Examens
Kees Stip
enó
ADVERTENTIE
AAAAAAAAAAAAAAAA
vwwvwwwww
30)
Toch voelde ze in weerwil van
haar angst ook een zekere bewonde
ring. Als dit neurose was, was het
neurose in grootse vorm. Terwijl zij
haar drama's op de planken speelde,
had hij de zijne opgenomen in de
structuur van zijn leven. Ze voelde
dat hij de wereld van de schijn
waarin zij leefde nooit ernstig zou
nemen. De pogingen die hij nu en
dan deed om interesse te tonen, wa
ren duidelijk niet meer dan uitingen
van beleefdheid. Ze had hem in ken
nis gebracht met Landauer, maar het
was geen succes geworden. Ze had
den om elkaar heen gedraaid als een
paar honden, als het ware met op
staande haren, beiden de voorrang
eisend, beiden gemelijk omdat er
blijkbaar gebieden waren die ze niet
konden beheersen. Ze was bereid dat
gebrek aan belangstelling te aan
vaarden, ze had er zelfs min of meer
bewondering voor. Het paste bij zijn
positie van groot man, bezig met gro
te zaken. Ze schepte ook een eigen
aardig genoegen in het contrast tus
sen de passieve, bijna vrouwelijke
rol die hij in het liefdesspel speelde
en zijn autocratische gedrag op ande
re tijden. Ze was gefascineerd door
manier waarop hij superioriteit als
het ware met zijn kleren aantrok.
Het gaf haar het gevoel dat er een
geheime man bestond, die zij alleen
kende. Wat er ook zou gebeuren,
dacht ze terwijl ze zag hoe zijn ge
zicht geleidelijk aan een vastberaden
uitdrukking kreeg terwijl hij zijn
haar borstelde, hoe het ook mocht
aflopen dit leek in niets op wat ze
ooit eerder had meegemaakt.
De bel ging. Line trok zijn jasje
aan. „Dat zal Hartly zijn. Ik moet
weeg."
Hij boog zich over het bed om
haar een laatste kus te geven en zijn
geheel geklede lichaam beroerde
haar naaktheid. Er was iets opwin
dends in het voelen van zijn jasje
tegen haar huid, in het contrast tus
sen zijn zakelijkheid en haar eigen
lethargie. Ze wist echter dat zijn
geest bij andere dingen was. Hij be
reidde al voor wat hij tegen Hartly
zou zeggen. Er werd nog eens gebeld.
„Ik moet nu echt gaan opendoen",
zei hij.
„Ga maar. Maak je over mij geen
zorgen. Ik kom er op mijn eigen tijd
wel uit".
Hij verliet de kamer. Het was pret
tig hier alleen in zijn bed te liggen.
Ze vouwde haar handen achter haar
hoofd en staarde naar het plafond.
Nog even en dan zou ze opstaan, op
haar gemak een bad nemen, zich
aankleden en naar huis gaan. Ze had
geen haast. Het was niet nodig bege
rig hier of daar heen te hollen op
zoek naar het leven. Het leven was
hier. Ze was tevreden.
Hartly trok zijn overjas uit en
gooide zijn citroenkleurige varkens
leren handschoenen op het tafeltje
in de hal. In vergelijking met Line
leek hij erg klein, donker, vierkant
en vastberaden. Zijn haar was grijs
geworden. „Het spijt me dat ik mijn
bezoek niet eerder heb kunnen aan
kondigen", zei hij.
„Dat is wel in orde We zijn hier
erg informeel". Line keek geamu
seerd naar de overjas en de hand
schoenen. „Je hebt een deel van je
uniform vergeten. Onbehoorlijk ge
kleed. Waar is je Homburg-hoed?"
Hartly lachte. „Ik heb er eens een
gekocht, maar ik zag er uit als een
rabbi op een begrafenis". Hij liep
langs Line heen de zitkamer binnen.
„Iets te drinken?" vroeg Line.
„Whisky met water graag. Geen
ijs. Line schonk voor Hartly een
whisky in en een veel kleinere voor
zichzelf. Daarna ging hij zitten en
wachtte zwijgend af. Hij deed geen
poging het gesprek te beginnen.
Hartly kreeg het gevoel dat dit geen
gemakkelijk onderhoud werd.
Na een korte stilte zei Hartly: „Ik
veronderstel dat je wel weet waarom
ik hier ben".
Lines blik bleef een ogenblik op
hem rusten en verplaatste zich toen
snel naar een porseleinen figuurtje
op het rechts van hem staande bij
zettafeltje. „Zeg het, Rex", zei hij
zachtjes. „Je moet niet verwachten
dat ik het zal zeggen".
„Goed", zei Hartly rustig. „Die
zaak met Gilling. Ben je het niet
met me eens dat die ver genoeg ge
gaan is?"
„Natuurlijk. Maar ben je dan niet
aan het verkeerde adres. Ten slotte
komt de aanklacht van Gilling, niet
van mij".
„Dat weet ik". Hartly was niet uit
het veld geslagen door deze eerste
reactie die hij min of meer had ver
wacht. Hij keek naar Line en vroeg
zich af wat de beste tactiek zou zijn.
Die gemelijk koppige gelaatsuitdruk
king kende hij maar al te goed. Hij
had die voor het eerst gezien toen hij
en Line elkaar bij Cosenza hadden
leren kennen. Het was de gelaatsuit
drukking van een jongen die ver
wacht dat hem iets zal worden ver
weten, terwijl hij gesterkt wordt
door de heilige overtuiging dat hij
gelijk heeft. Net als in Cosenza zou
Lines houding ook nu een volwas
sen versie zijn van de schooljongens-
kreet: „Het was mijn schuld niet.
Hij begon". Hij constateerde ge
ïnteresseerd dat Line nog steeds op
een onvolwassen manier werd geob
sedeerd door de vraag wie gelijk
had.
In Hartly's wereld was dat onder
alle omstandigheden een onbelang
rijke factor. Motieven waren gecom
pliceerd, de aanleidende oorzaak van
welke twist ook was moeilijk op te
sporen en meestal hadden beide par
tijen evenveel gelijk als ongelijk.
Zelfs in de zeldzame gevallen dat de
schuld duidelijk bij een van de par
tijen lag, had dat over het algemeen
maar weinig te maken met wat er
moest worden gedaan, Hartly had de
instelling van een vooruitziend be
stuurder, gaf niets om wat er ge
beurd was, hij dacht alleen aan wat
er gedaan moest worden.
(Wordt vervolgd)
NATUURZUIVER
OPWEKKEND VERKWIKKEND
NEW YORK, (AP). Indien een deel
van- de tien miljoen dollar, die de Ford
Foundation heeft uitgetrokken voor de
studie van de geboortebeperking en alles
wat daarmede samenhangt, resultaten
oplevert, zal een vrouw binnenkort wel
licht door op een stukje papier te spuwen
kunnen bepalen of zij in haar vrucht
bare dagen is.
De ontwikkeling van dit hulpmiddel bij
de geboortebeperking is een van de 32
projecten, die mogelijk zijn geworden
door subsidies van de Ford Foundation.
De studie voor het desbetreffende pro
ject wordt gemaakt op de Mount Sinai-
school for Medicine te New York, die
daarvoor een subsidie van 1,1 miljoen
dollar van de Ford Foundation heeft ge
kregen.
Deze speekseltest zal zijn gebaseerd op
de methoden van de moderne hoogpoly-
meerchemie.
COP. MAKTEN TOONOBR
29. De vraag waar de burgemeester teas, had
Joris in grote verwarring gebracht. „Ik meen dat hij
even voort is", sprak hij onzeker. „Ongetwijfeld had
hij dringende zaken. Hij scheen nogal haast te heb
ben, als ik mij goed herinner.Dat had de bur
gemeester inderdaad. Hij liet de politieagent stilhou
den, en sprong kwaad uit het zijspan. „Zo daar ben
je", riep hij dreigend tot de schrikkende Joris. „Misse
lijk stuk schurk! Mij opsluiten en er met m'n kleding
en m'n ambtsketen vandoor gaan! Je hebt er zeker
mooi weer mee gespeeld! Maar ik heb je door!"
„Hoe vreselijk!" mompelde de aangesprokene. „Over
al word ik achtervolgd door opdringerige lieden. Ieder
een is achter mij aan. Het is me teveel.
..Wat
zou hij bedoelen?" vroeg Panda zich af, die met
Referendaris-generaal Keurtjes en de agent achter
bleef. „Is hij nu echt een miljonair, die de schuil
naam Aviaar draagt, of is hij een oplichter? Dat
zou ik weieens héél zeker willen weten.
IS HET WIEL
6EL0PENy
IK HEB IEMAND HOREN ROEPEN - HELA,
WE ZUILEN HET BI66ETJE EVEN UIT DE
HOOIBUNDELS
HELPEN!
HIJ HOORT NIETS - EN NU
ERAF
ZALIG) WEER
PASOP! HET WIEL
POLLE
VANDAAG
UTRECHT. Het hoofd van het ar
rondissementsparket in Utrecht, mr. W.
H. Overbeek, zal proces-verbaal laten
opmaken tegen de NVSH of een ander
die verantwoordelijk is voor het uitstal
len van enkele prenten van erotische
kunst op een stand van de NVSH tijdens
het zaterdag jongstleden gehouden pop
festival „Flight tot Lowlands Paradise"
in de Margriethal van de jaarbeurs in
Utrecht. Mr. Overbeek vindt enkele pren
ten „schunnig".
De prenten waren volgens een catalo
gus afkomstig van een foto-impressie van
„The First international exhibition of
erotic art" van het echtpaar Kronhausen
die op het ogenblik wordt gehouden in
Hamburg.
LEEUWARDEN. In Menaldum is de
47-jarige adjunct-directeur van Gemeen
tewerken gearresteerd. Hij wordt ver
dacht van diefstal uit het huis van een
inwoner, waarvan hij onrechtmatig een
sleutel bleek te bezitten. De betrokkene
had verschillende malen geld gemist en
in verband daarmee een alarminstallatie
laten aanleggen. De bel was bij een buur
man geplaatst. Deze betrapte de adjunct
directeur in het huis.
(Van onze correspondent)
TILBURG. In het station in Tilburg
is een 21-jarige man ernstig gewond ge
raakt, toen hij probeerde in een reeds
wegrijdende trein te springen. Hij raakte
bekneld tussen de trein en een op het
perron staand postwagentje.
URK. Een groot aantal Noordzeekot-
ters heeft maandagmiddag de haven van
Urk verlaten op weg naar Kornwerder-
zand. Er werd veel drijfijs gemeld en ge
vreesd werd dat het IJsselmeer spoedig
onbevaarbaar zal zijn.
De bemanning van de schepen keerde
's nachts per auto terug om de jaarlijkse
dankdag voor de visserij (31 december)
te vieren.
Een groot deel van de Urker vloot is
vóór Kerstmis in de havens van Delfzijl,
en Harlingen gebleven.
AMSTERDAM Doctoraal examen ge
neeskunde I: P. van Bergen, Nieuw-Ven-
nep, Kandidaats Nederlands W. G. Kop
pies. Haarlemmermeer. Doctoraal econo
mische wetenschappen: mej. T. K. van
Asperen, Haarlem; R. H. Matzinger, Heem
stede; D. F. Tiemans, Haarlem; A. G. Tim
mer, Haarlem.
Nu de maanvaarders onze huiska
mer niet meer opvrolijken met hun ge-
converseer in de ruimte, vallen er hele
gaten in ons gesprek. Ze zijn gemak
kelijk op te vullen door ons de con
versatie voor te stellen tussen de koe
ne mannen en de aan hun lippen han
gende gezinnen.
„Was je niet blij toen je weer
vaste grond onder je voeten had?"
„Au! Sorry. Natuurlijk was ik blij.
Ik had toen nog geen scheuten in mijn
enkels en kramp in mijn middenvoets
beentje".
,Arme man. We zullen een paar ruim
tepantoffels voor je kopen. Maat 50.
Hoe was de aanblik van de aarde van
uit de ruimte?"
„Schitterend. Ik kan er niet aan te
rug denken zonder een stekende pijn in
mijn iris en het gevoel alsof er rode
mieren over mijn netvlies lopen".
„Kalm maar. Er is oogzalf en in
sectenpoeder in huis. Welke kleur heeft
de maan van dichtbij?"
„De kleur van mijn gezicht, en van
het gezicht van andere maaglijders"
„Die kerstkalkoen zit je nog dwars.
Was het een borststuk of een poot?"
„Een vleugel uiteraard. Er was be
hoefte aan een maximum aan stuw
kracht".
„Was de versnelling goed te verdra
gen"?
Beter dan mijn rugpijn nu. Ik voel
me als een fakir".
„We hebben kosten noch moeite ge
spaard om je stoel met hulst te ver
sieren. Was je niet bang dat je voor-
joed een baan om de maan zou blij
ven beschrijven?"
„Een vaste baan is heel wat waard
voor een man met evenwichtsstoornis
sen".
„Je moet gewoon weer aan de
zwaartekracht wennen. En je moet
geen soep morsen. Die zweeft hier
rechtstreeks naar het tafelkleed".
„Probeer jij je lepel maar eens stil
te houden met een ondermijnd zenuw
stelsel".
„Was je zo zenuwachtig? Hoe kon
je dan zo nauwkeurig je koers bepa
len?"
„Ik was niet zenuwachtig. En de
koers was geen probleem. Toen het
goedging was Wall Street uitermate
vast. Maar nu heb ik de zenuwen. En
de koersen zakken alweer".
„Je moet eerst je spanningen afre
ageren. Ontspan en tel tot honderd".
„Ik kom maar tot zestien".
„Hoezo tot zestien?"
„Oogklachten, oorklachten, neus-
klachten, keelklachten, dat is vier. Af
wijkingen aan armen, benen, handen,
voeten, acht Hart, longen, maag, nie
ren, twaalf. Rug, buik, borst, bibber-
centrum, zestien. Er moet er nog één
zijn. Daar kan ik maar niet opkomen".
„Misschien is het je geheugen".
„Waarachtig, dat is het. Nu heb ik
ze weer alle zeventien bij elkaar".
„Hoe hebben ze zo'n menselijk wrak
naar de maan kunnen sturen?"
„Ik was geen menselijk wrak. Ik was
Amerika's welvaren. Die klachten heb
ik pas gekregen toen ik na afloop door
zeventien artsen werd onderzocht".
ADVERTENTIE
ud - Zltoer - 3fcrtc'gc^- yHeltum^leet
Gr. Houtstraat 6. Haarlam, Tal. 02500 10616
VLISSINGEN. Vannacht is het Pool
se vrachtschip Sienkiewicz in het Nauw
van Bath aan de grond gelopen. Het meet
7.675 brt. Een poging om het vlot te trek
ken, had vannacht geen succes. Rond het
middaguur zou men het opnieuw pro
beren.
EN JE 2UCTneet 2UN
levens verhaal moeten
HOREN, TOT /AJ be KLEIN
oer/HLS
Jé GELOOFT HET NIET, MAAR
bE E/6ENAAR VAN b/T OP
TREKJE V/AS EENS EEN
STEUNTREKKER'
MENEER BRASHER
60Eb£N
AVONb-
TOE MAAR! JE VR/ENb
CALEB BRASHER ZIT.
ER WARMPJES BIJ!
BAT STAAT
N06 TE BE
IEN, VRfENb'
SPREEKT BIJ VOOR.
KEUR OVER ZICH
ZELF!
Hmmh
1331. OM HET OPPERHOOFD EiKe
Schors nu eens een goede indruk van
onze beschaving te geven besloot Bram
om een ritje met de tram te maken en
hem iets van de stad te laten zien.
Het was tamelijk druk en het gedrang
was ontzaglijk.
Ruw duwden de passagiers elkaar op
zij Bij de ingang van de tram porde men
elkaar met de ellebogen in de rug of met
de paraplu's in het oog. Gemangeld, ge
streken en opgevouwen wisten Bram en
het opperhoofd toch binnen te komen.
„Is dit beschaving?" vroeg Eike Schors.
„Nee, dit is lijn twee", zei Bram ver
drietig, want hij vond dat de wereld zich
vandaag van de slechtste kant deed ken
nen. Twee halten eerder dan hij van plan
was stapte hij uit. Het was de halte van
de dierentuin, en Brammetje vond, dat
hij het opperhoofd maar iets moest la
ten zien, waarmee hij vertrouwd was. Wil
de dieren en zo. Dat zou hem wel in een
beter humeur brengen.
