Duitse volk loopt niet meer
warm voor zijn „weermacht'
Hoe is het ontstaan
Financiën wil
meewerken aan
plannen voor
huurheffing
Wet verplicht automobilist
niet, uit zichzelf zijn
identiteit bekend te maken
Ook giraffes hebben soms jeuk
-•
WE KUNNEN NU NIET MEER TERUG
„Help Biafra!"
L
TRADITIEBEWUSTE GENERAALS KLAGEN NOOD
DOOR
HELGE BONSET
eo
Pavel Beljajev
overleden
Engelsen willen
Titanic lichten
iüiSIP I
MAANDAG 12 JANUARI 1970 g MA'
(Van onze correspondent)
BONN Helmut Schmidt, de
Westduitse minister van Defensie, be
steedt de tweede helft van deze
maand aan een vijftal conferenties
met militairen. Onderwerp van ge
sprek: De zorgen die de Bundeswehr
kwellen. In diezelfde tijd zal de
nieuwe „Bonner Almanak" verschij
nen, waarin de minister een „pro
gramma voor modernisering en her
vorming" van het leger aankondigt.
Verwacht wordt dat Schmidt met die
activiteiten het woord neemt in een
slepende discussie over de „burgers
in uniform" die de Westduitse strijd
macht bemannen.
Welke richting
Dit woord:
MOEILIJK
STERVEN
BEDSERMOEN
Consequentie
NA VERKEERSONGELUK
1
Jjf
Ook giraffes hebben af en toe jeuk. Wat doe je in zo'n geval? Het antwoord daarop werd in beeld
gebracht door een attente fotograaf in het dierenreservaat van Nairobi in Kenia.
Mr. C. A. baron Bentinck
Russische ruimtevaarder
Telegram personeel
Hoogovens aan premier:
Het afgelopen jaar zijn een paar criti-
sche studies en verklaringen van hoge of
ficieren gepubliceerd, waarvan de kern
was: onder invloed van de huidige sa
menleving, van het gebrek aan discipline
onder de jeugd en van een totaal ontbre
ken van gevoel voor traditie is de Bun
deswehr een slappe vertoning geworden,
die ondanks moderne bewapening niet
meer aan de gestelde eisen voldoet. De
afgelopen maand lekte een geheim rap
port uit van luitenant-generaal Albert
Schnez, de inspecteur van het leger,
waarin de Bundeswehr werd vergeleken
met het Franse leger vóór zijn ineen
storting in 1940.
Vorige week gaf de bedachtzame Frank
furter Allgemeine Zeitung in een com
mentaar min of meer een samenvatting
van de conflictsituatie. „Het leger van
tegenwoordig is het bewapende deel van
het volk", aldus het blad. „Als eenheid
ziet het zijn bestaan in twijfel getrokken.
Er is een spanningsveld ontstaan dat de
integratie van de gewapende macht in de
bestaande orde bemoeilijkt". Tegenover
elkaar staan een deel van de beroeps
militairen en de dienstplichtigen, voor
wie het militaire leven vaak sterk in te
genstelling is met het leven dat zij achter
de rug hebben. Het militaire pathos (in
één van de studies worden officieren en
onderofficieren aangespoord de gevechts-
dienst weer tot een avontuur te maken)
spreekt hen niet meer aan.
De Frankfurter Allgemeine „neigt tot
de conclusie" dat enkele beroepssoldaten
zich door de dienstplichtigen in de ver
dediging gedrongen voelen en over
eenkomstig hun beroep het verzet met
een psychologische tegenaanval willen
breken. „Anders geloven zij onze vei
ligheid niet te kunnen garanderen",
Het Middelnederlands kende het
woord moeye voor: moeite, verdriet,
last; het Duits heeft nog Mühe. Hier
bij behoort het werkwoord moeien
Duits mühen voor: moeite veroorza
ken, lastigvallen, vermoeien, maar ook:
kwellen, boosmaken. De afleiding
moeilijk betekent dan ook zowel: moei
te opleverend als: lastig en zelfs: ont
stemd, boos. In de Camera staat dat
de heer Bruis moeilijk werd toen hij
de weg niet vinden kon en Sara Bur
gerhart schrijft: Ge zijt immers niet
moeilijk omdat ik uw laatste brief niet
beantwoord heb? Het woord moeite
hangt samen met Grieks molos: moeite,
inspanning, strijd. Natuurlijk horen
ook moe, moede, vermoeid hierbij.
Maar nioeizaam is in de negentiende
eeuw uit Duits mühsam overgenomen
Men vindt in verschillende talen
woorden naast elkaar met en zonder
begin-s. Bekende voorbeelden zijn het
Latijnse taurus waaraan ons woord
stier beantwoordt en slinks naast links.
Iets dergelijks acht men aanwezig in
ons woord a erven, Duits sterben, En
gels to starve (in enigszins andere be
tekenis) vergeleken met het Latijnse
werkwoord torpere: verlamd, gevoel
loos, bewegingloos zijn. De oorspron
kelijke betekenis moet dan geweest
zijn: stijf zijn of worden en aanvan
kelijk is dit dan een eufemisme ge
weest, zoals overlijden, heengaan en
andere die men gebruikt om het ge
freesde begrip doodgaan te omschrij
ven. Voor ons gevoel is sterven in het
geheel geen eufemisme meer. Ook met
star en staar (starheid van het oog)
acht men sterven verwant. Het Grieks
heeft stereos voor: hard, stijf.
Het Latijnse werkwoord serere be
tekent: aaneenrijgen. Daarbij hoort
sermo: gesprek. Zoals vele Latijnse
woorden is ook dit via het Frans in
het Nederlands overgenomen en wel
in de vorm sermoen. Oorspronkelijk
gebruikte men het in de algemene be
tekenis: wat iemand zegt, woorden, ge
praat. Daarna kreeg het de meer be
perkte betekenis van: predikatie in de
godsdienstoefening, preek en dan weer
speciaal: vermanende, berispende
preek.
In bedsermoen is sprake van een
berisping die in h>et (echtelijke) bed
door de vrouw aan de man wordt ge
geven. Men gebruikte vroeger ook wel
de woerden gordijnmis en gordijn
preek, wjorden die al in de 17de eeuw
voorkwamen. Het Duits heeft Gardi-
nenpredigt, het Engels curtainlecture
voor ons bedsermoen.
HELMUT SCHMIDT
schrijft het blad, dat Schmidt tenslotte
vertelt: „nu bent u aan de beurt". Dit
laatste was de bewindsman al in vele
perscommentaren gezegd. Het publiek
wil weten in welke richting de Bundes
wehr onder Schmidt marcheert, aldus de
Frankfurter Rundschau. En de Kölner
Stadtanzeiger vraagt zich af: „moet het
volk dan weer enthousiast worden ge
maakt voor een weermacht?"
Het verhaal, waarvan men de ontkno
ping onder Schmidt verwacht, begon een
jaar geleden. Toen verscheen een rapport
van de „Wehrbeauftragte" (een soort
parlementaire ombudsman voor het le
ger) waarin de strijdkrachten werden
aangespoord te reageren op de toenemen
de onrust onder de jongeren. Die oproep
was onder andere het gevolg van talloze
moedwillige vernielingen van militair
materieel. Schmidts voorganger, Gerhard
Schroder, gaf opdracht de zaak aan een
studie te onderwerpen en enkele gene
raals grepen hun kans.
Sinds zijn oprichting, vijftien jaar ge
leden, wordt de Bundeswehr geleid vol
gens het principe van de „innere Füh-
rung": de soldaten dienen in plaats van
de mechanisch reagerende zandhazen van
weleer meedenkende staatsburgers in uni
form, mannen met verantwoordelijkheids
gevoel te zijn. Er is over dat principe de
afgelopen jaren veel gediscussieerd,
nooit echter is de critiek van militaire
kant zo scherp geweest als in de recente
studies en verklaringen. Heel bont maak
te het de plaatsvervangende legerinspec-
teur Grashey: „innere Führung heeft als
een soort masker gediend om de sociaal
democraten indertijd het instemmen met
de herbewapening te vergemakkelijken".
Met andere woorden: laten we er nu
maar een punt achter zetten.
Schnez heeft zich met twee studies doen
kennen als een generaal die uiterst tra-
ditiebewust is. Hij wenst alle onderschei
dingen (ook die met hakenkruisen) weer
toe te laten, vindt dat de gebeurtenissen
in Vietnam bewijzen dat vaandels nog
altijd levende symbolen kunnen zijn (op
de citadel van Hué stierven nog in 1968
Vietcongstrijders en mariniers om laar
een vlag te hijsen) en wil via tv-films
de goede kanten van het soldatendom
duidelijk maken, waarbij ook de militai
re prestaties van vroegere Duitse legers
dienen te worden getoond.
„Met de groeiende welvaart en de ver
stedelijking nemen courage en waardering
voor de krijgstucht af", stelde Schnez in
zijn eerste studie vast. De tweede, ge
heim maar al snel uitgelekte, geeft de
oplossing van dat probleem: „alleen
een hervorming van Bundeswehr en
maatschappij, kan de strijdkracht van het
leger aanzienlijk vergroten". Volgens
„Der Spiegel" verlangt hij van regering
en parlement ongeveer 30 wetsverande
ringen. Daaronder vallen het weer invoe
ren van streng arrest en eventueel van
straf bataljons en een grondwetswijziging
waardoor alleen bij „ernstige gewetens
nood" vrijstelling van dienst kan worden
verleend.
„Soldaat zijn is een opgave sui gene
ris en geen beroep als ieder ander", al
dus Schnez. Rudolf Augstein, zich nu ook
eens militaristisch opstellend, vindt dat
men hem en zijn collega's het spre
ken en schrijven per dienstbevel zou
moeten verbieden. De voorstellen en op
vattingen liggen echter op tafel en de in
nere Führung is volop in discussie. Mi
nister Schmidt moet wel uitvoerig reage
ren.
Grashey heeft de consequentie getrok
ken uit de komst van de sociaal-demo
craat Schmidt en is verdwenen. Aan het
hoofd van het commando voor opvoeding
en vorming staat echter een man die een
even scherp criticus van de innere Füh
rung is, namelijk brigade-generaal Heinz
Karst, de man die journalisten, leraren,
geestelijken en professoren verantwoorde
lijk acht voor het feit dat de jeugd de
staat minacht, dat er voor een soldaten
stand geen toekomst meer is.
Geruchten in de pers dat ook Karst het
veld moet ruimen, zijn tegengesproken.
Zijn verdwijning zou trouwens het con
flict niet uit de wereld helpen. De mees
te aandacht trekt immers de hoge gene
raal Schnez, „die door de regering Kie-
singer/Brandt in zijn functie werd ge
plaatst, nadat zijn benoeming in een hoog
NAVO-commando door verzet van de Ne
derlanders was voorkomen", aldus Ru-
dolf Augstein, deze week in „Der Spie
gel".
(Van onze redactie economie)
DEN HAAG. Het ministerie van
Financiën zal geen struikelblok vormen
voor de huurheffings- en subsidieplannen
van minister Schut. Dit heeft een woord
voerder van het departement van Finan
ciën vanmorgen meegedeeld, naar aanlei
ding van speculaties over het weigeren
van medewerking van dit ministerie aan
de voorgestelde regeling-Schut. Er moe
ten nog enkele „principiële detailkwes
ties" worden geregeld en daarmee is de
zaak dan rond, aldus de woordvoerder.
Uit deze mededelingen kan worden af
geleid, dat er geen nieuwe ministerscrisis
in de lucht zit. Het ministerie van Volks
huisvesting wenste vanmorgen geen com
mentaar te geven op geruchten, dat ook
de heer Schut erover zou denken af te-
treden.
Zoals bekend wil minister Schut gezin
nen, die te goedkoop in huurhuizen wo
nen, extra laten betalen. Hij heeft laten
berekenen, dat dit minstens 25 miljoen
per jaar oplevert. Van dat geld zouden
dan de gezinnen, die de huur voor een
bepaald type woning niet kunnen op
brengen, subsidie van het rijk krijgen.
Minister Schut heeft eerder meegedeeld
dat de inkomstenopgave een probleem
vormt bij zijn plannen, maar dat in eer
ste instantie salarisgegevens via een ver
klaring van de werkgever zullen worden
gevraagd. Volgens de speculaties zou het
ministerie van Financiën zich geen extra
werk op de hals hebben willen halen,
door Volkshuisvesting van de officiële
inkomenscijfers te voorzien. De woord
voerder van Financiën heeft laten weten,
dat in de oorspronkelijke huurbelasting
regeling van minister Schut, die zoals
bekend door de Eerste Kamer is verwor
pen, de medewerking van Financiën een
stuk gecompliceerder zou zijn geweest.
Na een verkeersongeval, waarbij een
mens is omgekomen of gewond of waar
bij schade is aangericht, is het de daar
bij betrokken bestuurders verboden door
te rijden of weg te rijden voordat hun
identiteit behoorlijk vastgesteld is kunnen
worden. Dit in de Wegenverkeerswet neer
gelegde verbod geldt zowel voor de be
stuurders van motorrijtuigen als voor
wielrijders en bestuurders van andere
voertuigen. De automobilist moet ook de
gelegenheid bieden de gegevens van zijn
motorrijtuig te laten vaststellen.
Jegens het verkeersslachtoffer is de be
stuurder zeker moreel verplicht zich zelf
uit eigen beweging bekend te maken en
alle nodige gegevens te verstrekken. Maar
zodanig actief handelen wordt wettelijk
niet van de bestuurders geëist. De in de
Wegenverkeerswet vervatte woorden „be
hoorlijk is kunnen worden vastgesteld"
wijzen eerder op een verplichting tot lij
delijk afwachten. Met de beantwoording
van eventuele vragen kan dus worden vol
staan.
Mag de bestuurder nu geheel passief
blijven en na enig wachten op uitgeble
ven vragen weer wegrijden?
Een vrouw fietste 's avonds in het don
ker, toen haar een auto tegemoet reed,
die op een afstand van 5 meter voor haar
dimde. Verblind kwam de vrouw met
haar voorwiel in de modderige berm en
viel naar links met haar schouder tegen
de inmiddels genaderde auto. De auto
stond vrijwel direct stil en de bestuurder
stapte uit.
De vrouw klaagde over pijn in de schou
der. Zij werd door haar man en een buur
man, die achter haar hadden gefietst, een
woning binnen gedragen. Diezelfde avond
werd de vrouw naar een ziekenhuis ver
voerd, waar de dokter constateerde, dat
haar linker schouderblad gescheurd was.
£#WVWWMAnmmAn'wVWMAAAAJWVWWlAAAAAAA/\/WU\AAAAAAAAMAIVWWWIAAA/VUVUVWVMA#VMM#WVWWVVWIAAAA/VWVUVUWVWWIAA/UVtAAI\AfWVWVWVI/y,
kAAAA/\AA/W\AA/\AAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAA/\AAAAAAAAAAAAAAAAAAAA/\AAAAAAAAAAAAAAAAA/\A/\AAAAAAAA/\AAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAA/V\AAA/\AAAAA
ONGEVEER een jaar geleden zei prof. dr. N. Beets,
hoogleraar psychologie te Leiden, in een inter
view met het Utrechts studentenblad Trophonios
al: „Ik word in mijn werk in toenemende mate ge
confronteerd met middelbare scholieren die overwerkt
zijn, met emotionele en motivatieproblemen zitten om
aan het onderwijsproces deel te nemen, die gedesoriën
teerd raken.
Dat hangt samen met de situatie van de jonge mens
in deze maatschappij Je moet je op school bezig
houden met vraagstukken waarvan je de relevantie
niet altijd voldoende kunt ziien, en je wordt (van bui
ten de school) geconfronteerd met maatschappijpro
blemen waardoor je gaat mee vibreren met wat jonge
mensen elders doen en voelen".
Onlangs heeft prof. Beets in een lezing tijdens het
Symposion voor docenten VWO en AVO over „De vor
ming van jongeren op de school" nogmaals gesproken
over hetzelfde onderwerp. Hij constateerde een doel
stellingscrisis op de scholen en universiteiten. Men
vraagt zich af: waartoe diént het onderwijs?
Bijvoorbeeld: moet het aansluiten bij maatschappe
lijke veranderingen en die zelfs proberen te stimu
leren, of moet het juist helemaal daarbuiten blijven en
proberen te behouden wat is? Of: moet het onderwijs
opleiden, dus uitselecteren, voor een bepaalde plaats in
déze maatschappij, of moet het selectievrij worden en
voor iedereen in de praktijk toegankelijk, zodat het
vooruitloopt op een toekomstige maatschappij met
minder ongelijkheid?
Uit deze doelstellingencrisis volgt een motiverings
crisis bij de leerlingen: wat doen we hier eigenlijk op
school? Wat we te horen krijgen heeft immers niets
te maken met alles wat zich om ons heen aan het vol
trekken is. Zitten we hier dan om een einddiploma te
halen, en zo een plaats in de maatschappij te ver
werven?
Maar als we deze maatschappij nu als onleefbaar be
schouwen en afwijzen? Prof. Beets in Trophonios: „Ik
merk dan ook dat het probleem voor de adolescent niet
is dat hij een eindexamen moet doen, maar de vraag
wat het voor hem betekent of het perspectief
dat hem door het eindexamen geboden wordt, een zin
volle zaak is".
Hoe zullen de leerlingen nu op deze doelstellings- en
motiveringscrisis reageren? Hun reacties zijn, alle ge
vaar voor schematisering onder ogen gezien, misschien
als volgt te onderscheiden.
Prof. Beets sprak tijdens het Symposion al over één
soort reactie: het drop-outprotest, de vlucht uit de
maatschappelijke werkelijkheid. Het valt nu al te voor-
spellen dat de scholen het met deze moeilijk grijpbare
vorm van verzet de komende jaren niet makkelijk zul
len krijgen.
Een massaal en nauwelijks meer tegen te gaan ab
senteïsme valt te verwachten: lijdzaam, in vele geval
len onbewust protest tegen lessen, een school, een
maatschappij, die niet meer als zinvol worden ervaren.
Ook het gebruik van verdovende middelen om tijdelijk
aan de druk van de buitenwereld te ontsnappen zal
enorm toenemen; het aantal leerlingen dat psychia
trische hulp inroept nog meer stijgen.
Naast dit drop-outprotest blijft ook een krachtig
activistenprotest bestaan: een veel kleinere groep, maar
een die meer in de openbaarheid treedt dan de vorige.
De onderwijsactivisten zoeken naar een nieuw onder
wijs dat leidt tot een nieuwe maatschappij, waarin con
currentie, competitie en maatschappelijke ongelijkheid
verdwenen zijn.
Dat deze groep tot een sluitende maatschappelijke
ideologie zal komen en waarschijnlijk steeds dogmati
scher wordt, lijkt mij (hoewel jammer) onvermijdelijk:
het is de enige weg om door te kunnen gaan, om niet
mét de drop-out in het niets te raken, en om anderen
uit het niets te kunnen halen. Zekerheid is voor de
meeste mensen nu eenmaal onontbeerlijk.
Door activisten en drop-outs samen zal steeds vaker
en intensiever geëxperimenteerd worden met scholen
buiten de school, zoals de uit protest opgerichte Alter
natieve Kweekschool in Beverwijk, of de Kritiese
School die krities leraar Anton Oskamp en predikant
Karei Eykman 2, 3 en 4 januari a.s. in Amsterdam gaan
uitproberen. Door middel van zulke alternatieve
schoolvormen kunnen de activisten hun theorie toetsen
aan de praktijk, en de drop-outs kunnen proberen weer
contact met de werkelijkheid te krijgen in een minder
„onderdrukkend" systeem.
En dan is er nog een derde groep leerlingen, onover
troffen beschreven door Rein Bloem in Het Parool:
„De achteloze afwachters en de vreugdeloze werkers
aan het schoolprogramma. De schrik slaat mij
om het hart als ik ze voor me zie, rijtjes lerend, dictees
makend, overschrijvend. Het spookbeeld van de eigen
mening of inbreng wordt steeds scherper, hun ritme
steeds vaker verstoord".
Wat moeten we nu met hen, vraagt ook Bloem zich
af. Ook van hun zal de motiveringscrisis zich steeds
sterker meester maken, naarmate hun zekerheid snel
en ongestoord het examenpapier te kunnen halen op de
helling wordt gezet. Het zal onvermijdelijk zijn dat,
evenals aan de universiteiten, ook die scholieren die
„alleen maar willen studeren, en verder geen gezanik"
zich op een of andere wijze aaneensluiten.
Wie tenslotte bedenkt dat voor de leraren de toe
stand mutatis mutandis hetzelfde is: leraren die onder
wijs en maatschappij willen veranderen maar in hun
vele zwakke momenten ook niet allemaal precies meer
zien hoe dat ooit zou moeten; leraren die het al jaren
lang „zo" hebben gedaan en nu te horen krijgen dat
ze het dan altijd fout hebben gedaan; en leraren die
het helemaal niet (meer) zien en dan de hulp van
o.a. prof. Beets inroepen, zal weinig hoopvol zijn over
de chaos die de komende jaren op onze scholen zal
ontstaan.
Maar die chaos is een onvermijdelijk aspect van een
begonnen democratiseringsproces, zoals prof. Beets ook
op het Symposion zei. Met andere woorden: al zouden
we willen (en we willen niet), we kunnen nu niet
meer terug.
De autobestuurder was blijven wachten,
totdat de vrouw de woning was binnen
gebracht. Daarna reed hij weg. Deze au
tomobilist werd door de politierechter ver
oordeeld tot een boete van 40, omdat
hij was weggereden voordat zijn identi
teit behoorlijk vastgesteld was. Dit von
nis werd door het gerechtshof bevestigd.
Maar in cassatie overwoog de Hoge
Raad, dat de auto enige tijd op de weg
had stilgestaan. Niet was gebleken, dat
er onvoldoende gelegenheid was geweest
het kenteken van de auto op te nemen.
De wet verplicht de bestuurder immers
niet zijn identiteit uit zich zelf aan be
langhebbenden of de omstanders mede te
delen.
Met deze motivering werd het arrest
van het gerechtshof vernietigd en de zaak
ter verdere berechting verwezen naar een
ander gerechtshof, dat de automobilist
tenslotte vrijsprak.
In een ander geval fietsten twee taxi
chauffeurs 's nachts om twee uur na af
loop van hun werk naar huis. Zij reden
naast elkaar aan de rechterzijde van de
weg. De links rijdende fietser werd door
een achterop komende auto aangereden en
tegen het wegdek geslingerd, waar hij
hevig bloedend bleef liggen.
De voorruit van de auto werd verbrij
zeld en de motorkap ingedeukt. De auto
stopte, de bestuurder stapte uit en ging
naar het slachtoffer kijken, dat zich niet
bewoog en niet sprak.
De collega van de verongelukte taxi
chauffeur stapte van zijn fiets sprak en
kele minder vriendelijke woorden tot de
automobilist, nam het kenteken van de
auto op en spoedde zich naar een café,
waar hij telefonisch de politie waarschuw
de. Toen hij bij het slachtoffer terug
kwam, was de automobilist reeds wegge
reden.
De automobilist werd door het gerechts
hof veroordeeld, omdat hij weggereden
was voordat zijn identiteit behoorlijk vast
gesteld was kunnen worden.
De automobilist ging in cassatie. Hij
betoogde, dat hij na het ongeval enkele
woorden had gewisseld met de collega
van het slachtoffer. De collega had naar
de voorzijde van de auto gekeken om het
kenteken op te nemen. Hij had dus ook
naar de persoonlijke gegevens van de
automobilist kunnen vragen, waardoor
diens identiteit vastgesteld was kunnen
worden.
Maar de advocaat- generaal meende,
dat het vinden van de aansprakelijke per
soon niet afhankelijk gesteld mag worden
van de activiteit van een willekeurige
burger, aan wie daarbij geen enkele taak
is opgelegd. Wanneer een toevallig ter
plaatse aanwezige getuige de bestuurder
niet naar zijn identiteit vraagt, is niet de
mogelijkheid geopend tot het vaststellen
van diens identiteit. Bovendien zal een ge
tuige van een ernstig ongeval eerder den
ken aan het halen van hulp dan aan het
vaststellen van de identiteit van de be
stuurder. Onder zulke omstandigheden
komt het vaststellen van de identiteit aan
de orde, nadat voldoende hulp ter plaat
se gevraagd is, aldus de advocaat-gene
raal. Overeenkomstig diens conclusie ver
wierp de Hoge Raad het beroep van de
automobilist.
Bij dit arrest heeft de ernst van het
ongeval ongetwijfeld een belangrijke rol
gespeeld. Deze beslissing lost echter niet
het probleem van de onzekerheid op wel
ke het huidige verbod schept. Een wette
lijke verplichting om actief mede te wer
ken tot het verschaffen van de nodige ge
gevens aan de belanghebbende zou hier
uitkomst kunnen bieden.
MOSKOU. (DPA) De Russische
ruimtevaarder Pavel Beljajew is op 44-
jarige leeftijd overleden. Dit heeft het
Russische persbureau Tass gemeld. Bel
jajew maakte samen met Alexis Leonov
in 1965 een ruimtevlucht rond de aarde.
De ruimtevaarder leed aan een maag
zweer.
(Van een onzer verslaggevers)
HAARLEM-IJMOND. Het personeel
van Hoogovens heeft er vanmorgein in
een telegram aan minister-president De
Jong op aangedrongen Biafra te helpen.
In het telegram staat dat de Neder
landse regering de plicht heeft al het
mogelijke te doen om de nu zeer drin
gend geworden dreiging van verdere vol
kerenmoord in Biafra met alle haar ten
dienste staande middelen te voorkomen.
LONDEN (Reuter) Een groep En
gelsen is van plan het in 1912 na een bot
sing met een ijsberg ten zuidoosten van
Newfoundland gezonken passagiersschip
Titanic" begin volgend jaar te lichten.
De kosten zullen ruim zeventien miljoen
gulden bedragen.
Men zal eerst foto's van het wrak ma
ken. Een Westduitse onderneming zou be
loofd hebben de kosten daarvan, naar
schatting bijna negentigduizend gulden,
te betalen.
De groep heeft een maatschappij op
gericht, de „Titanic Salvage Company" en
hoopt financiële steun van belangstellen
den te krijgen.
