IJmiiider Courant
(Van een onzer redacteuren)
NEW YORK HEEFT sinds enige tijd een rommelwinkel waar nooit iets ge
stolen wordt. Diefstal is er zelfs ondenkbaar, om de eenvoudige reden dat die
misdaad hier niet loont. Iedereen mag namelijk in deze winkel meenemen wat hem
of haar lijkt, want alles is gratis. Er worden geen vragen gesteld en er hoeft geen
cent betaald te worden. En op bepaalde uren kunnen de „klanten en andere ge
gadigden hier zelfs voor niets een warme maaltijd nuttigen: stamppot-van-de-dag.
„Gooi het niet weg, geef het aan de Diggers", staat er op de winkelruit.
In Tompkins Square Park vullen
's middags honderden hippies de
magen gratis met „Diggers-stamp-
pot".
Deze jongeman heeft
een mooie laars op
gedoken tussen de
winkelvoorraad. Zij
zal uitstekend bij
zijn Castro - pakje
passen, als hij ook
het tweede exem
plaar kan vinden.
IN DEZE
WINKEL
IS ALLES
GRATIS
het niet. De huur 175 dollar per
maand wordt prompt bijeenge
bracht door een aantal sympathisan
ten. Ook de goederenstroom houdt tot
nog toe onverminderd aan. In de loop
van één middag werden onder meer
aangevoerd: een elektrische schrijfma
chine, een tv-toestel, een airconditio
ner, drie taperecorders en vijf platen
spelers, alle in prima conditie, alsme
de een eindeloos aantal kledingstuk
ken, schoenen, meubels, boeken, gram
mofoonplaten, goedkope sieraden en
rariteiten, allemaal zonder kosten ver
worven. Maar de clou van de middag
was een van chroom glanzende Hur
ley Davidson, geschenk van een ver
wante geest uit een andere stadswijk.
„Het is net een besmettelijke ziekte"
zei een der toezichthoudende hippies,
„en dat in een stad als deze, die berucht
is om de kille harteloosheid van haar
bewoners".
EEN WELKOME service van de gra
tis winkel is ook de voedselverstrek-
king. Elke ochtend maken de zes
Diggers die de winkel drijven, in een
oude bestelwagen een rondrit naar de
voornaamste markten van New York
City, waar zij alle groenten en levens
middelen ophalen die de marktkoop
lui als onverkoopbaar of bederfelijke
waar achterlaten. Van dat alles wordt
dan in de namiddag op een bejaard
UIT DAT IDEAAL van gemeen
schapszin is ook The Diggers Free
Store geboren. Dat woord „diggers"
behoeft enige toelichting. Het is afge
leid van het ,slang"-werkwoord „to
dig": houden van. En dus betekent
„Diggers": „just people who dig
people": alleen maar mensen die van
de mensen houden."
„LIEF ZIJN voor elkaar" dus, het
bekende hippie-parool dat hier als
volgt wordt uitgelegd: „Wij willen lé
ven op onze manier. Niet ons afbeu
len als loonslaven aan de leiband van
de „bazen" maai doen en laten waar
we op een bepaald ogenblik toevallig
zin in hebben. Dat de „anderen" ons
daarom werkschuwe elementen noe
men. deert ons niet. Wij willen bewij
zen dat het mogelijk is, op onze manier
te leven, omdat je alleen op die manier
vrij, en dus gelukkig kunt zijn."
fomuis de „Diggers Stew"-stamppot
gebrouwen die Klokke vier in het na
burige Tompkins Square Park wordt
geserveerd aan vier- tot vijfhonderd
wachtende hongerigen, natuurlijk al
weer gratis en zonder aanziens dei
persoons of der leeftijd.
DE GRATIS wmkel draait nu enke
le maanden. Zijn service is sinds kort
uitgebreid met twee artsen, een psy
chiater en een advocaat, die kosteloos
medische of juridische hulp verschaf
fen. Inmiddels hebben een tandarts en
een tandtechnisch laboratorium hun
diensten aangeboden en voorts
wordt er hard gedokterd aan een nieu
we uitbreiding: een baantjes- en een
kamerverhuurbui eau voor hipsters dat
te zijner tijd op een subsidie van het
stadsbestuur mag rekenen. Misschien
hopen de vroede vaderen van New
York, heel de hippe buurt op die ma
nier uiteindelijk aan het werk en
in het gareel te krijgen, als „loon
slaven".
meisjes gingen op pad om „leveran
ciers" te vinden. En met succes. De
schenkingen stroomden binnen en toen
de deuren van de winkel aan het eind
van die week geopend werden, be
stond de voorraad „koopwaar" uit vier
vrachtwagenladingen nieuwe en zo-
veelstehands kledingstukken, bijeen
vergaard bij diverse uitdragerijen en
gevestigde kledingzaken, die met gulle
hand hun winkeldochters offerden
voor het goede doel.
NATUURLIJK liep het storm. Jong
en oud verdrongen elkaar om de hou
ten bakken en rekken met kleding en
al na enkele uren kwam de bodem
van de voorraad in zicht. Maar even
vlot kon er nieuwe „koopwaar" afge
haald worden aan vele adressen van
particulieren en zakenlieden, die via
pers en tv van The Diggers Free Store
vernomen hadden en graag bereid wa
ren, ook hun steentje bij te dragen.
Ook aan financiële steun ontbrak
De Diggers „Free Store" is dagelijks
geopend van 13 tot 19 uur, maar
vaak is de winkelvoorraad op en
dan gaan de deuren dicht tot er
nieuwe „koopwaar" is aangevoerd.
Tijdens zo'n tussentijdse sluiting
verzamelen vele „klanten" zich voor
de winkel.
DE UNIEKE WINKEL waar alles gratis is heet „The Diggers Free Store". Zij is
gevestigd in een bouwvallig pand aan East 10th Street in East Side, het hart van
New Yorks hippiebuurt. Hier hokken duizenden vrijgevochten jongeren (en
ouderen) bijeen in uitgewoonde huurkazenes, waar zij blijkbaar volmaakt
gelukkig hun „stickies" paffen en hun communes runnen. Natuurlijk houdt de
politie een oogje in het zeil, maar over het algemeen houdt het hippe volkje zich
vrij koest, zodat er zelden klachten over excessen, misdrijven of geweldpleging
zijn. Sociologen menen dan ook dat zij weinig overlast veroorzaken zolang zij
hier zoveel mogelijk met rust gelaten worden om hun eigen idealen en utopieën
omtrent een Betere Wereld in praktijk te brengen.
EEN VAN DIE idealen van het hip
piedom is, dat zij op de wereld zijn
om elkaar te helpen (nietwaar?)
en dat is in hun milieus dan ook de ge
woonste zaak van de wereld. Kan een
lid van de club zijn huuraandeel niet
betalen, dan springen de anderen bij.
Wie te eten heeft deelt met zijn min
der fortuinlijke buren, terwijl ook kle
ren naar behoefte van eigenaar of van
eigenares wisselen.
ONDER DEZE LEUZE is de „free
store" in East Side van stapel gegaan,
precies een week nadat het idee daar
toe geboren was Twintig jongens en
