m
sa
„Reclame is nog steeds een mannenvak,
piuwi
maar vrouwen zijn daarbij onmisbaar
L
Winter maakt 't bont
af
mmm
BEJAARDE ECHTPAREN ALS VAKANTIE-OPPAS
RAUWKOST
EN ZELF
KWARK
MAKEN
m
ZATERDAG 17 JANUARI 1970
ir Erbij
21
Mm
HET IS ECHT BONT, kunstbont en wol wat
de klok slaat nu koude winden om de flatgebou
wen waaien. De opmars van de kunstbontmut
sen is niet te stuiten. Ze zijn vaak nauwelijks te
onderscheiden van echt bont, staan minstens
even leuk, zijn sterk en kunnen rustig nat wor
den. Wie er meer geld voor over heeft kan een
echte bontmuts, warm tot onder de kin» ge
knoopt, opzetten.
MET DE ECHTE en kunstbontjassen is het
al niet anders. Het is zo langzamerhand wel
moeilijk om te zien wat echt en niet echt is. Veel
jassen zijn met imitatiebont gevoerd om ze war-
wmmmM
WWw,
mer te maken, en dat is eigenlijk ook de beste
methode om werkelijk profijt van bont te heb
ben.
WIE BIJ WOL zweert kan deze maanden ook
te kust en te keur gaan. Mutsen, sjaals, lange
gebreide wollen jassen zijn er om de kou te
weren.
99
s-v
m
(Van een onzer verslaggeefsters)
„RECLAME is nog altijd een
mannenzaak, wat betreft de zake
lijke aspecten en benadering. Maar
wat kan een man nou voor zinnigs
zeggen over beha's en inweekmid-
delen, over kosmetika, servies of
keukengerei? Hij kan de centrale
gedachte en het leuke idee ver
zinnen, maar zelfs de briljantste
reclameontwerper heeft vrouwe
lijke medewerkers nodig voor de
argumenten die een vrouw pleegt
aan te voeren. Hij weet misschien
meer over samenstelling en fabri-
kage, maar de vrouw gaat uit van
andere motieven bij de aankoop".
Reclameman Daan Rosseels
DIT ZEGT Daan Rosseels, direk-
teur van het Belgische reklamebureau
Rosseels Reclame nv. Hij gelooft in de
onmisbaarheid van de vrouwelijke co
pywriter. In zijn kantoor in Antwer
pen dat uitkijkt op het drukbevaren
Scheldewater (mooi décor voor een
man die in zijn jeugd gevaren heeft
en diverse boeken over zee en zee
mansleven schreef) legt hij uit waar
om.
„BIJ UITZONDERING wordt hier
•n daar eens een reklamebureau of
afdeling geleid door een vrouw. Maar
vijfennegentig percent van het natio
naal inkomen wordt, zo niet door de
vrouw, dan toch zeker onder haar in
vloed besteed. Waarom draag ik deze
das en dit pak? Omdat mijn vrouw ze
zo passend of nodig vindt. En zo gaat
het met tientallen andere zaken. Dat
vrouwelijke copywriters minder crea
tief zijn, is wel een feit. Het grondi
dee, de goede blikvanger, de pure
techniek van de reklame moeten van
de man komen. De beschrijving van
het produkt, de benadering van de
klant laat ik liever aan vrouwen dan
aan mannen over."
DAT IS DAN het persoonlijk stand
punt van Daan Rosseels. Het is hem
echter wel door de praktijk van de
reklame ingegeven. „Vrouwen werken
een idee veel nauwkeuriger uit, hebben
oog voor het detail, voor de minitieuze
uitwerking. Het stikken met kleine
steekjes noem ik dat. Zelfs de stunt-
verzinner moet uiteindelijk bij de
vrouw te rade gaan. Trouwens, hoe
veel advertenties zijn tot de man ge
richt? Een zeer gering deel. Als het
om gebruiksgoederen en rechtstreekse
diensten gaat, is vrijwel alles op de
vrouw gericht."
DE VISIE van een man die weinig
waarde hecht aan reklamecongressen
maar des te meer aan hard werken
ter verbetering van het reklamewezen
en dat zelf ook doet. Waarbij wel eens
een „dagje" wordt gemaakt van 's och
tends vier tot 's avonds elf uur en het
creatieve werk vooral in die vroege
ochtenduren wordt geboren. Hij ver
zorgt de „master copy" voor zijn bu
reau, schrijft leerboeken voor het re-
klamevak, geeft les aan de publici-
teitsschool in Antwerpen, de stedelijke
reklameschool waarvan hij directeur
is.
DAAN ROSSEELS HEEFT een aan
tal jaren in Nederland doorgebracht
en kan een middag lang filosoferen
over het verschil tussen de Nederland
se en de Belgische consument. Met
name over het verschil in benadering
van de werkende gehuwde vrouw in
beide buurlanden, een onderwerp
waarover hij zonder een blad voor de
mond te nemen wel iets wil zeggen.
„De Nederlandse man heeft last van
standsweeën als het om werkende ge
huwde vrouwen gaat", zegt Rosseels.
„Een situatie zoals op mijn bureau is
in Nederland niet denkbaar. Mijn
vrouw werkt bij mij opi kantoor, gaat
tussen de middag naar huis en zit om
twee uur weer aan haar bureau. Ik
ben er trots op dat ze meewerkt. Een
Nederlander verhoogt z'n standing
door te zeggen dat zijn vrouw niet
werkt.
Zulke vooroordelen hebben we in
België absoluut niet. De Nederlandse
vrouw heeft de pretentie dat ze zo no
dig thuis moet blijven voor haar kin
deren. Maar wat zie ik als ik in Ne
derland ben? Dat de jeugd de straat
op wordt gestuurd in degelijke kleren
en z'n gang mag gaan met allerlei
straatschenderijtjes. Nee, dan geloof
ik dat de Belgische werkende moeders
beter een oogje in 't zeil houden."
NAAR ZIJN MENING is er in Bel
gië (behalve dan in de „topklasse")
vrijwel geen gehuwde vrouw te vinden
die geen bijverdienste heeft. Uit cij
fermateriaal blijkt dat er op het ogen
blik zeker anderhalf miljoen Belgische
getrouwde vrouwen bijdragen tot ver
hoging van het gezinsinkomen, al ont
snapt een groot aantal van hen aan
de controles van sociale verzekering,
belasting en statistiek.
„We zijn in België nogal vooruitstre
vend," merkte Rosseels op. „Doordat
de staat voor heel veel zorgt, kunnen
werkende moeders na enkele weken
hun kind al aan goede handen toever
trouwen. We hebben de kinderkribbe
voor de hele kleintjes, en voorts voor
de verschillende leeftijden nog peuter
scholen, kleuterscholen en kindertui
nen. In de praktijk is het wel zo dat
de getrouwde vrouw omtrent haar
vijfentwintigste jaar opnieuw in het
werkpatroon verschijnt. Zelf speur ik
vooral naar medewerksters boven de
dertig."
Die laatste opmerking brengt het
gesprek terug op de reklame en op de
vrouw in het reklamevak. „Aan de pu-
bliciteitsschool melden zich hoe langer
hoe meer meisjes aan," zegt Daan
Rosseels. „Het percentage is nog niet
groot, er staan op het ogenblik zeven
vrouwen ingeschreven op een totaal
van vijfenzestig leerlingen. Als basis
vragen we volledig hoger middelbaar
onderwijs."
HOEVEEL VROUWELIJKE COPY
WRITERS heeft hij zelf in dienst?
„Twee, en het zijn allebei getrouwde
vrouwen boven de dertig jaar," zegt
de man die aan het hoofd staat van
wat hij zelf een patriarchaal bedrijf
zou willen noemen. Een bedrijf waar
men elkaar helpt zonder er ophef van
te maken, waar iemand wel eens een
verdwaald huisdier meebrengt of een
buitenlander die zijn schip heeft ge
mist. „Zulke dingen kunnen op mijn
bureau zonder dat het een janboel
wordt," zegt Daan Rosseels.
Zijn filosofie achter dit alles? De
man die elke steen kent van zijn stad
Antwerpen waar het zo goed slenteren,
winkelen en (vooral) eten is, vat het
in een paar woorden samen: „Hard
werken en de mensen geerne zien."
Zoals zijn oudere vriend, de schrij
ver Lode Baekelmans, steeds placht
te pennen in alle poëziealbums die hem
ter signering werden aangeboden.
jmnnnnnnnnnnnnr-—"—
iiiuijuuiiwwnnnnnnivMifinnrnr
(Van een onzer
verslaggeefsters
MISSCHIEN vindt u het
een beetje om te lachen, dat
er mensen zijn die als ze op
vakantie gaan de tafel dek
ken en het licht laten bran
den om de indruk te wek
ken dat ze thuis zijn. „Toch
ken ik mensen, die dat
doen", zegt mevrouw H. van
der Linden-Brugman in
Dordrecht. Ze is ervan
overtuigd, dat steeds meer
mensen wat schoorvoetend
op vakantie gaan, omdat ze
hun huis liever niet onbe
heerd achter laten in deze
tijd, nu inbraak en vanda
lisme aan de orde van de
dag zijn.
Die overtuiging heeft
haar geïnspireerd tot een
idee, dat ze graag aan de
praktijk zou toetsen. „In
Nederland wonen heel wat
gepensioneerde echtparen,
die hun ruime huis met tuin
hebben verwisseld voor een
tehuis of een flatje. Ik weet,
dat je dan in de zomermaan
den toch wel heel erg terug
verlangt naar een huis met
een tuin, waar je buiten
kunt zitten of een beetje
tuinieren".
„HET MOET mogelijk
zijn dat die twee partijen
elkaar vinden. De bejaarden
die graag een paar weken
uit hun kleine wereld willen
breken en de mensen die
op reis gaan en het prettig
vinden dat betrouwbare
(oudere) mensen in hun
woning een oogje in het zeil
houden".
Ook het echtpaar Van der
Linden behoort tot de cate
gorie gepensioneerden, die
op zeker ogenblik het ruime
huis verwisseld hebben voor
een bejaardenflat, die wel
comfort en een plezierig uit
zicht, maar niet veel ruimte
biedt.
„WE HEBBEN in de va-
kantietijd al eens op ander
mans huis gepast en vonden
dat een fijne afwisseling",
zegt mevrouw Van der Lin
den, die de 7 kruisjes gepas
seerd, maar nog heel actief
is. Ze is lid van de afdeling
Dordrecht van de Neder
landse Vereniging van Huis
vrouwen, bondsraadlid van
de Consumentenbond, ze
musiceert en houdt lezingen.
„MAAR voor bejaarden
die wat minder te doen heb
ben, is het wereldje in een
bejaardenflat vooral 's zo
mers toch wel erg klein.
Zo'n tijdelijke verandering
kan voor oudere mensen
verfrissend zijn".
ZE HEEFT al een aantal
gunstige reacties gekregen,
overwegend van oudere
mensen. „Maar het moet na
tuurlijk wel allemaal be
hoorlijk voorbereid worden.
Je kunt niet van mensen
verlangen dat ze de sleutels
van hun huis afgeven aan
iemand zonder betrouwbare
referenties".
VOOR MENSEN die iets
zien in haar „Vakantie-sit-
plan" wil mevrouw Van der
Linden met alle plezier be
middelend optreden. Haar
adres is Mauritsweg 81,
Dordrecht.
WEET U WAAR het voedsel
wordt gemaakt dat de astro
nauten meenemen op hun ruimte
reizen? Bij de op één na grootste
Amerikaanse fabriek van was
machines, koel- en diepvrieskasten
en nog vele andere apparaten en
instrumenten, die in Benton Harbor
(Michigan) is gevestigd.
Toen ik dat las, heb ik mij afge
vraagd of er misschien rechtstreeks
verband bestaat tussen beide. Het
voedsel voor de ruimtevaarders
wordt namelijk allereerst gepu
reerd. Dat geldt voor alle voedsel,
of dat aardbeien met cornflakes is
of kalkoen met saus en aardappe
len, zoals de reizigers naar de maan
meenamen.
Na dat pureren in mixkommen,
die lijken op kleine wasmachines,
wordt het voedsel afgepast in blok
jes of vormen en diepgevroren.
Daarop wordt er het vocht aan ont
trokken. Over blijft gevriesdroogd
voedsel, dat alle smaak en soms
kleur heeft behouden, maar dat er
naar mijn mening geenszins
smakelijk meer uitziet.
DAT MOETEN DE astronauten
ook hebben ervaren, want ze heb
ben gedaan weten te krijgen, dat
de hoofdgerechten nu in kleine
stukjes gesneden worden, bevroren
en gedroogd, waardoor althans een
beetje de illusie van kip met rijst
en kalkoen met aardappelen, be
waard blijft. Overieens zijn het nog
calorierijke maaltijden ook. Per dag
zo'n 2500 calorieën, da's niet direct
een vermageringsdieet.
Weet u nog wat calorieën zijn?
(Eén calorie is de hoeveelheid
warmte, nodig om één gram water
één graad te verhitten). U kunt ge
makkelijk uitrekenen hoeveel een
mens nodig heeft om in leven te
blijven. Nodig zijn dan één calorie
per uur en per kilo lichaamsge
wicht, voor iemand van 70 kg is dat
24 x 70 is 1680 calorieën.
MOET ER ARBEID verricht wor
den, dan stijgt de behoefte aan ca
lorieën. Dat geldt ook als het voed
sel moeilijk verteerbaar is, dus o.a
bij gr - 'e kost. Daarmee zijn de
2500 calorieën die de astronauten
hebben verwerkt, echter nog niet
verklaard. Waarschijnlijk vinden
die rijke maaltijden hun verklaring
in het feit, dat de inspanningen van
de ruimtereis, het werken op de
maan en de gespannenheid bij deze
experimenten een sneller verbran
dingsproces teweeg hebben ge
bracht.
Ziet u tegen al dat gereken met
calorieën en lichaamsgewicht op:
probeer het dan eens voorzichtig
met rauwkost. Maar dan zo ver
werkt, bewerkt en gerangschikt dat
niemand het voor „groenvoer" kan
verslijten.
Vóór alles geldt: groente en fruit
goed wassen! Laat ze nimmer in een
bak met water staan. Heel goed
wassen onder stromend water, want
alles wat wij eten wordt bespoten
met vaak schadelijke stoffen. Als
we het kookproces overslaan, vaar-
bij veel ongerechtigheden werden
gedood, zullen we ons op andere
wijze zeker moeten stellen tegen
vergiftiging of anderszins.
NA HET WASSEN volgt het toe
bereiden, klein snijden, hakken,
malen of raspen. Chinezen zijn daar
meesters in. Ze maken schotels op
van bijvoorbeeld alleen maar in
julienne gesneden groente. Andere
voorzien zij van groente en vruch
ten die alle in gelijk grote blokjes
gesneden zijn. Probeert u dat ook
eens. Het vergt enige oefening,
maar het resultaat is oogstrelend.
Een schotel waarop u schijfjes,
staafjes, blokjes en geraspte snip
per drapeert, zal er vaak rommelig
uitzien. Probeer ook te werken met
kleuren. Vergeet daarbij niet dat
paprika's niet alleen in het groene
huidje groeien, waarin ze hier
meestal aan de markt komen. Ze
zijn er ook in een prachtige rode
kleur, die extra-cachet geeft aan
een schotel.
Een ander voordeel is, dat u
mits u vruchten en groente van het
seizoen gebruikt goedkoper uit-
bent en bovendien een hoop tijd
bespaart, want de meeste rauw-
kostgerechten vergen niet meer dan
15 tot 40 minuten keukenarbeid.
ENIGE TIJD GELEDEN heb ik
wat recepten met kwark gegeven.
Van sommige lezeressen hoorde ik.
dat niet altijd overal kwark te koop
is. U kunt zelf kwark maken, door
op anderhalve liter melk ongeveer
7 deciliter karnemelk te nemen. De
melk tegen de kook aan brengen en
dan de karnemelk erdoor roeren
Het geheel door een doek gieten en
op een koele plaats laten staan,
liefst één nacht over. De dan ver
kregen kwark kunt u met wat room
of koffieroom opkloppen en vervol
gens een paar eetlepels suiker en
ongeveer een pond geraspte appel
erdoor kloppen. In plaats van sui
ker kunt u natuurlijk ook zoetstoi
gebruiken. Het gerecht kunt u Jan
opnieuw laten opstijven en het als
toetje of als boterhamsmeersel ge
ven. U kunt er eventueel nog het
sap van een halve citroen doormen
gen.
Als garnering kunt u ook andere
vruchten dan appel gebruiken. Zo
smaken gewelde rozijnen en kren
ten er bijzonder goed in. Er zijn
ontelbare mogelijkheden met dit
produkt, dat indien u het zelf eens
een keer maakt, u misschien meer
vertrouwen schenkt in hoe het ont
staat In huisarbeid dan we1 te ver
staan.
Gaston Gourmet
