KEES VERKERK
TEVREDEN, MAAR...
GROOT FEEST IN
BISLET-STADION
Nieuwe wereldkampioen vooral blij
Dag Fornaess teruggewezen te hebben
SCHENK HAD TIKKELTJE MEER
Cijfers van kampioenschap
Tik met vlaggestok
haalde Bols uit balans
op vijftienhonderd meter
Grap VARA-radio veroorzaakt bij
schaatsliefhebbers deining
Gelukstelegrammen
jgl*
MAANDAG 16 FEBRUARI 1970
14
Zelfbewust
Niet verwonderlijk
(Van onze sportredactie)
OSLO De Noorse wisselwachter,
die de rijders met vlaggen naar de
binnen- respectievelijk buitenbaan
dirigeert, was geen vriend van de
Nederlanders. Hij hanteerde de vlag
gen opvallend roekeloos indien een
Oranje-trui passeerde en als gevolg
daarvan sloeg hij op de 1.500 meter
Jan Bols zelfs hard tegen de schou
der. Waardoor de Hoogeveener totaal
uit balans raakte. Leen Pfrommer
„Het was een onsportieve vent. Steeds
als er een Nederlander in de baan
was, zwaaide hij die vlaggestok wild
heen en weer. Jan Bols, die op de
1.500 overigens niet goed reed, kreeg
hem met volle kracht tegen zich aan.
De man zal er zijn reden wel voor ge
had hebben, maar ik vond het een
gemene streek. Protesteren en over
rijden helpen natuurlijk niet. Want
twee keer een 1.500 gaat erg in de
benen zitten en dat voel je op de tien
kilometer.
Conditie
Zwakke start van
ijshockey team
Samenwerking Europese
Olympische comités
(Van onze sportredactie)
OSLO. Kees Verkerk toonde zich wel tevreden met die der
de plaats, maar verzuimde toch lachend te reageren op de com
plimenten die hem kwistig werden toebedeeld. „Natuurlek ben
ik blij" gaf hy toe, „het is echt meegevallen. Maar ik ben er nog
niet. Het laatste restje ontbreekt nog. Als je als topsporter mid
den in het seizoen drie weken door ziekte gaat sukkelen, is dat
toch een groot nadeel".
Dat levert uiteraard een achterstand op. In dit geval niet con
ditioneel, maar technisch. Omdat Kees Verkerk te weinig wed
strijder kon rijden, daardoor uit zijn ritme raakte en met name
op de 1500 meter, zijn specialiteit, de greep verloor. Pas gisteren
reed hij die afstand weer op volle snelheid. Althans: b ij n a op
het maximum. Want Ard Schenk bleek nog een fractie van een
seconde sneller. Zoals een dag eerder Jan Bols hem de triomf op
de vijf kilometer ontnam. „Als ik zaterdag de 5000 meter had
gewonnen", dacht Verkerk, „zou ik zondag waarschijnlijk anders
aan de start zijn gekomen. Met een instelling om o o k de twee
overige afstanden te winnen en dus wereldkampioen te worden.
Dat zat er nu niet in. Misschien had ik het ook niet gehaald
Want, zoals ik zei, dat laatste restje ontbreekt toch nog".
Opmerkelijk was echter, dat Kees Verkerk juist op het laatst
van zijn ritten sneller ging rijden en voor zijn doen vrij
traag opende. „Dat komt", merkt hij iewat schamper op, „door
een nieuwe trainingsmethode". Waar hij zoals bekend is
weinig voordeel in ziet. Vorige week kondigde hij dan ook aan
weer snel van start te zullen gaan. Maar twijfel en advies van
de leiders hebben hem kennelijk toch weer anders doen beslui
ten. En niemand kan zeggen of hij daar verstandig aan heeft ge
daan.
Achteraf toonde Verkerk zich niet bepaald gelukkig met de
nieuwe opzet. De komende dagen, waarin hij tien wedstrijden
gaat rijden, zal hij waarschijnlijk zijn eigen systeem weer ter
hand nemen. „Dan probeer ik ook mijn achterstand geheel weg
te werken, als training feitelijk al voor het nieuwe seizoen", be
sloot hij lichtelijk schertsend.
„Inhalen Nederlanders verboden".
Een overbodig bord op de tribunes
van het Bisletstadion.
(Van onze sportredactie)
OSLO. Wat een kampioen! Wat een compleet Nederlands
schaatsfeest! Vergelijkingen gaan mank, wat daar gisteren in de
namiddag geschiedde op de jjspiste van het Bisletstadion in
Oslo. Daar stond de nieuwe wereldkampioen Ard Schenk te luis
teren naar zijn volkslied, geflankeerd door Magne Thomassen
die tweede werd en Kees Verkerk die de derde plaats voor zich
had opgeëist. Daar gooiden alle Nederlandse rijders tijdens een
ereronde tweeduizend verpakte tulpen naar de Noorse toeschou
wers op de tribunes. En het legioen maakte zich klaar voor de
slotapotheose.
De speaker mocht in nog zulk keurig Nederlands verzoeken
om ruimte voor de ere-ronde van Ard Schenk, het legioen wilde
zelf deelnemen aan de huldiging van een groot kampioen. Het
drong op, dansend, juichend, zingend. Zwaaiend met banieren,
vlaggen en wat dies meer zij. Honderden oranje ijsmutsen
maakten van het legioen een kleurig festijn. Het „seiern ervor'
(de zege is, ons) van de Noren was allang verdrongen door de
eigen welbekende vaderlandse liederen. Maar dat was nog niets
vergeleken bij die laatste stunt van het plotseling stuurloos ge
worden leger van schaatssupporters.
Ineens, vlak na die ereronde van Ard, bestond er geen af
bakening van de baan meer. Honderden, duizenden Nederlan
ders, holden de ijspiste op. Rijders en officials werden over
stroomd door het dolle enthousiasme van de nimmer aflatende
supporters. Midden in die deinende menigte, vlak voor de ere-
loge waar de Noorse koning juist verdwenen was, werden Eddie
Verheyen, verzorger Dik de Vroome, Jappie van Dijk als het
ware meegedragen. De Noren die gebleven waren om een groot
kampioen te huldigen, waren stomverbaasd. Ze hadden het altijd
met daverende yel's afgedaan. Dit was nieuw, compleet nieuw.
De politie liet zuchtend alles toe en het legioen kreeg zijn zin.
Minuten lang bleef het zingend, joelend en juichend opdringen.
Toen stroomde de piste langzaam leeg. De supporters, vierdui
zend in getal, namen de weg naar huis, naar de bussen die hen
naar het vliegveld voerden, naar de treinen die ook een aandeel
hadden in de verplaatsing van het enorme schaatsleger. Nog
lang daarna kon men het overal in Oslo horen. De liederen van
de zilvervloot, van Anna Paulona, van Keessie. Het Heya
Schenk klonk ditmaal het langdurigste.
(Van onze sportredactie)
OSLO In een van de sporadische
momenten, dat de nieuwe wereldkam
pioen in de catacomben van het nog
altyd lawaaierig Bislet alleen kon zijn,
herinnerde Ard Schenk zich weer de
eerste confrontatie met de Noren.
Dacht hij terug aan de landenwed-
strijd in Heerenveen, in het begin van
dit triomfantelijke seizoen: toen
Dag Fornaess, die toch waanzinnig
verliefd is op winnen, in een persoon
lijk duel werd geklopt.
„Zo", mompelde Schenk na die race,
„die heeft zijn eerste tik te pakken. We
moeten nog enkele klappen uitdelen, en
dan wordt meneer Fornaess misschien
wat kalmer." Dat gebeurde. De vorig jaar
zo succesvolle Noor werd herhaaldelijk
geconfronteerd met nederlagen en Ard
Schenk draafde dapper mee in het elite
groepje, dat daar voor zorgde. „Je ziet
welke gevolgen dat voor hem kan heb
ben", zei de Noordhollander gistermiddag
met enige voldoening. „Fornaess is erg
gevoelig voor verlies. Dat kan hij men
taal niet goed verwerken. Daar komt nog
bij, dat hij hier inder ontzettend grote
druk stond en alles bij elkaar is dat veel
te zwaar voor hem geweest. Als je in
eigen huis favoriet bent voor zo'n groot
toernooi moet je meer meebrengen dan
alleen maar topvorm om te kunnen sla
gen. Denk maar aan Kees Verkerk, vorig
jaar in Deventer."
Ard Schenk bezit dit seizoen dat tikkel
tje „méér" waarmee je kampioen wordt.
Na een aanloop van vijf wedstrijdwin-
ters kon hij bovendien de beheersing op
brengen zichzelf buiten de rij van top-
kandidaten te zetten. Zodat hij onbelast
en volkomen ontspannen naar Oslo reis
de. „De Noorse kranten hebben me daar
bij geholpen", sprak hij dankbaar. „Voor
hen ben ik nooit favoriet geweest, mijn
Europese titel zagen ze als een vergis
sing. Ik vond het best. Het werd er voor
mij alleen maar gemakkelijker door."
Gemakkelijker zelfs dan in Innsbruck,
drie weken geleden. Daarom durfde Ard
Schenk zaterdagavond, na het eerste kar
wei, al te zeggen: „nu heb ik toch een
reële kans; nu kèn ik wereldkampioen
worden." Wat hem niet in paniek bracht,
integendeel: de eindelijk vanachter de
rug van Kees Verkerk tevoorschijn ge
komen Noordhollander vond ook in die
situatie de juiste concentratie. Waardoor
hij, zeer zelfbewust, al in de eerste rit
van de 1500 meter beslissend kon uitha
len en zichzelf op een veilige plek kon
neerzetten. „En toen ik 15.33 op de tien
kilometer had gereden, besefte ik dat er
weinig meer kon gebeuren", wist de her
boren Schenk. Heel even nog was hij be
nauwd, dat rivaal Magne Thomassen door
Jan Bols over de kloof zou worden ge
trokken. Maar die angst bleek ongegrond.
Ard Schenk mocht zich voor het eerst
in zijn toch al lange carrière laten hul
digen als wereldkampioen. In Bislet, waar
hij in 1965 derde was geworden achter
Per Ivar Moe en Jauko Launonen en in
1967 als tweede finishte achter Kees Ver
kerk, een positie die hij een jaar eerder
óók na Verkerk, in Gotenburg had inge
nomen.
„Eindelijk, eindelijk", juichte de
schaatsatleet, toen hij van het ijs stapte,
„ben ik nu zelf wereldkampioen. Het is
toch gelukt." Waarna hij zich ineens die
eindeloos lijkende slotrace, de tien kilo
meter, voor de geest haalde. „De laatste
vijf ronden wist ik van niets. Ik zag en
hoorde niemand en wist dus ook niet op
welk schema ik reed. Op 15.48 was ik
vertrokken. Maar dr. Lap en Leen Pfrom-
mer hadden gezegd, dat ik daar ver be
neden moest eindigen om zekerheid te
hebben. Ik kon al vlug overgaan op een
snellere tijd, maar tegen het einde reed
ik helemaal „blind". Maar het liep goed
af."
Eddy Verheyen, na zijn succes op de
tienduizend meter.
DEN HAAG. Zondagavond heeft mi
nister M. A. M. Klompé van Cultuur,
Recreatie en Maatschappelijk Werk twee
gelukstelegrammen laten verzenden naar
Oslo .De teksten zijn:
Aan: Aard Schenk: Uw verovering van
wereldschaatstitel 1970 was magistraal
itop van harte gegund.
Aan: de gehele Nederlandse schaats
ploeg: Hulde aan u allen voor Neder
landse schaatsprestaties tijdens Europees
en wereldkampioenschap 1970 stop heel
Nederland heeft daarvan genoten.
De koningin en prins Bernhard hebben
vandaag aan de Nederlandse schaatsploeg
ln Noorwegen een telegram gezonden,
geluk wensen met het behaalde succes
en in het bijzonder de wereldkampioen
1970, Ard Schenk. Aldus deelt de rijks
voorlichtingsdienst mee.
Wat voor hen, die de afgelopen weken
in Schenks nabijheid vertoefden niet zó
verwonderlijk was. Hij slaagde er, zonder
zichtbare moeite, na de EK te Innsbruck
voortreffelijk in de vorm te handhaven
en bij te schaven waar nodig was. „En
zodoende voelde ik me over het geheel
nog sterker dan bij het Europees kam
pioenschap", bekende Schenk na afloop.
„Die eerste dag gaf me natuurlijk een
enorme stimulans, want het ging op de
500 en 5000 meter helemaal naar wens.
Dan weet je, dat ook de overige afstan
den goed kunnen „zitten" en dat heeft
me veel vertrouwen gegeven."
Daardoor kreeg hij nóg meer geloof in
eigen capaciteiten dan hij in de loop van
dit successeizoen al had gekregen. Zelf
vertrouwen immers wès al een sterk punt
bij Ard Schenk. Ondanks de gebrekkige
zomertraining en de twijfel, veroorzaakt
door de combinatie studie-sport. Leen
Pfrommer en dr. Lap moesten Schenk op
een gegeven moment zelfs ietwat korze
lig toespreken en hem sommeren een
keus te maken. „Maar dat tekort aan
zomertraining is beslist geen nadeel voor
me geweest", zei de kampioen resoluut.
„Als je vijf of zes jaar, zoals ik, serieus
aan topsport hebt gedaan, dan heb je een
goede ondergrond. En als je dan een
maal weer goed en geconcentreerd be
gint, is de conditie snel terug. Het is voor
mij erg goed geweest om het zo te doen.
Ik heb nu steeds ontspannen tegenover
de sport gestaan en ik kon er meer af
stand van nemen. Zodat ik van alle poes
pas er omheen datgene er uitpikte, wat
ik dacht nodig te hebben."
En dat, die methode van voorbereiding,
heeft Ard Schenk enorm sterk gemaakt.
Waardoor hij een heel seizoen, al vanaf
de strijd om de IJsselcup, aan de top
kon staan. En evenals Kees Verkerk, Fred
Anton Maier en Dag Fornaess in hun
gouden jaar, zowel nationaal. Europees
als wereldkampioen kon worden. Ard
Schenk hoort óók in die rij thuis. Want
hij is een groot kampioen. Misschien
zelfs sluit hij de reeks in West Allis af
met nóg een wereldtitel. „Ik sta er in
derdaad redelijk goed voor", wilde hij
toegeven. „In dat sprintkampioenschap
moet ik ook hoog kunnen eindigen, ge-
Kees Verkerk, duidelijk teleurge
steld, wordt door zijn vader gefelici
teerd.
zien de resultaten op de 500 en 1500
meter hier in Oslo."
Volgend seizoen moet hij zich zelfs in
hoofdzaak tot die korte afstanden gaan
bepalen: „omdat dan de studie voorrang
krijgt. Maar ik hoop het contact met het
ijs niet te veel te moeten missen. An
ders moet je bijna opnieuw beginnen."
Wat jammer zou zijn, want Ard Schenk
is feitelijk pas nu, anno 1970, echt door
gebroken.
/\AA/VWVAAAAAAAA^/VAA/\A/W\/\AAA/\/VAA/M\AAAAAAAAAAA/\AAA/VA^\AAAAAAAAA/VAAA/\AAAAAAAAA/V\yWAAAAAAAAAA
500 meter: 1. Magne Thomassen (Noorw.)
40.15; 2. Erhard Keiler (Wdl.) 40.26; 3. Ard
Schenk (Ned.) 40.30; 4. Seppo Haenninen
(Finl.) 40.64; 5. Goeran Claesson (Zwe.)
40.78 6. Dag Fornaess (Noorw.) 40.87; 7.
Johnny Höglin (Zwe.) 41.12; 8. Bjoern Tveter
(Noorw.) 41.17; 9. Dan Carroll (VS) 41.48,
10. Kees Verkerk (Ned.) 41.57; 11. Bill La-
nigan (VS) 41.60; 12. Sten Stensen (Noorw.)
41.62; Baard Henriksen (Noorw.) 41.62; 14.
Jan Bols (Ned.) 41.78; 15. Goeran Johansson
(Zwe.) 41.86; 18. Eddy Verheyen (Ned.) 42.24;
26. Jappie van Dijk (Ned.) 43.28.
5000 meter: 1. Jan Bols 7.28.6; 2. Kees Ver
kerk 7.29.0; 3. Ard Schenk 7.30.7; 4. Magne
Thomassen 7.33.5: 6. Bjoern Tveter 7.36.9; 6.
Sten Stensen 7.37.5; 7. Dag Fornaess 7.38.2;
8. Eddy Verheyen 7.39.0; 9. Baard Henriksen
7.39.4; 10. Kimmo Koskinen 7.39.5; 11. Goeran
Claesson 7.39.8; 12. Jappie van Dijk 7.40.7:
13. Gerhard Zimmermann 7.40.9; 14. Johnny
Höglin 7.42.8; 15. Joeri Joemasjev 7.43.7
1500 meter: 1. Schenk 2.04.4; 2. Verkerk
2.04.6; 3. Thomassen 2.06.1; 4. Fornaess 2.06.2;
5. Claesson 2.06.2; 6. Stensen 2.07.0; 7. Ver
heyen 2.07.5; 8. Höglin 2.08.0; 9. Bols 2.08.1;
10. Tveter 2.08.2; 11. Henriksen 2.08.6; 12.
Lavroesjkin 2.09.3; 13. Zimmermann 2.09.4;
14. Koskinen 2.10.1; 15. Johansson 2.10.6; 17
Van Dijk 2.12.4.
10.000 meter: 1. Bols 15.22.6; 2. Thomassen
15.27.2; 3. Verkerk 15.28.6; 4. Schenk 15.33.0;
5. Verheyen 15.35.8; 6. Fornaess 15.39.2; 7.
Koskinen 15.46.5; 8. Stensen 15.46.9; 9. Hen
riksen 15.48.0; 10. Tveter 15.S3.7; 11. Van Dijk
15.56.6; 12. Lavroesjkin 15.57.0; 13. Claesson
15.57.4; 14. Zimmermann 15.59.8; 15. Joe
masjev 16.03.9; 16. Höglin 16.06.3.
De gedetailleerde resultaten van de beste zestien rijders van de strijd om het wereld
kampioenschap in het Bisletstadion te Oslo zijn (achtereenvolgens: naam, land, 500 meter,
1500 meter, 5000 meter, 10.000 meter en puntentotaal). Tussen haakjes de klassering
op de diverse afstanden:
1. Ard Schenk (Ned.) 40.30 (3 2.04.4 (1) 7.30.7 3) 15.33.0 4) 173.487
2. Magne Thomassen (Noorw.) 40.15 (1) 2.06.1 (3 7.33.5 4) 15.27.2 2) 173.893
3. Kees Verkerk (Ned.) 41.57 (10 2.04.6 2 7.29.0 2) 15.28.6 3) 174.433
4. Jan Bols (Ned.) 41.78 (14 2.08.1 (9 7.28.6 (1) 15.22.6 (1) 175.470
5. Dag Fornaess (Noorw.) 40.87 6 2.06 2 4 7.38.2 7) 15.39.2 6) 175.717
6. Goeran Claesson (Zwe.) 40.78 5 2.06.2 (5 7.39.8 (11) 15.57.4 (13) 176.697
7. Sten Stensen (Noorw.) 41.62 (12) 2.07.0 6 7.37.4 6) 15.46.9 8) 177.278
8. Bjoern Tveter (Noorw.) 41.17 8 2.08.2 (10 7.36.9 (5) 15.53.7 (10) 177.278
9. Eddy Verheyen (Ned.) 42.24 (18 2.07.5 (7 7.39.0 8) 15.35.8 5) 177.430
10. Bard Henriksen (Noorw.) 41.62 (12 2.08.6 (11) 7.39.4 (9) 15.48.0 9) 177.827
11. Johnny Höglin ((Zwe.) 41.12 7 2.08.0 8 7.42.8 (14) 16.06.3 (16) 178.382
12. Kimmo Koskinen(Finl.) 42.28 (19 2.10.1 (14 7.39.5 (10) 15.46.5 7) 178.922
13. Gerhard Zimmermann (Wdl.) 42.07 (17 2.09.4 (13 7.40.9 (13) 15.59.8 (14) 179.283
14. Valeri Lavroesjkin (Rusl.) 42.43 21) 2.09.3 (12 7.44.0 (10) 15.57.0 (12) 179.780
15. Joeri Joemasjes (Rusl.) 42.56 22 2.11.7 (16 7.43.7 (15) 16.03.9 (15) 181.025
16. Jappie van Dijk (Ned.) 43.28 26 2.12.4 (17 7.40.7 (12) 15.56.6 (11) 181.313
Jan Bols, die het toernooi ook zwak
opende omdat hij in conflict raakte met
de starter, die hem te weinig tijd gunde
om in te rijden, kon zich alleen maar la
ten gelden op de twee langste afstanden.
Toen bewees hij wederom een klasse
stayer te zijn. Maar hij schoot aanzienlijk
te kort op de sprint en de 1500 meter.
Wat opmerkelijk is, daar hij in Davos en
Cortina ook op die onderdelen uiterst snel
was. Is Jan Bols dan toch een tweede
Rudie Liebrechts, die ook in midweekse
wedstrijden uitblonk? Is de spanning van
een groot toernooi toch te zwaar, is hij
daar nog niet rijp, niet hard genoeg voor?
Bols zelf kan er geen antwoord op geven.
Hij schokt wat met de schouders als die
vragen worden voorgelegd. Feit is in ieder
geval, dat Leen Pfrommer er nog niet in
geslaagd is zijn pupil voor dit soort com
petities te inspireren. En daar ligt toch
een voorname taak voor de chef-trainer.
Want het winnen van de vijf en tien kilo
meter is tegenwoordig niet meer voldoen
de om kampioen te worden. Pfrommer
kan overigens met voldoening terugblik
ken op het toernooi. Uitgezonderd Jappie
van Dijk, die kennelijk geïntimideerd
door het imposante Bislet volkomen
faalde op de kortste afstanden, reed de
Nederlandse equipe op hoog niveau. Als
gevolg van een goede voorbereiding, die
zelfs niet geschaad werd door de gestag
neerde training in Davos.
(Van onze radio- en tv-medewerker)
HILVERSUM. Een grap van de
VARA-radio heeft zaterdag grote opwin
ding veroorzaakt bij de Nederlandse
schaatsliefhebbers. In het programma
„Dit is het beginwerd omstreeks
half twee 's middags zogenaamd overge
schakeld naar Oslo, waar een pseudo-
verslag werd gegeven van de wereldkam
pioenschappen schaatsen voor heren. Om
dat de verslaggevers Joop van Zijl en
Henk Terlingen waren zij hadden zich
verzekerd van de „deskundige" Kees
Buurman klonk het allemaal bedrieg
lijk echt.
De reporters deelden de luisteraars
mee, dat de kampioenschappen vanwege
de extreme koude eerder waren begonnen
dan het vastgestelde tijdstip van drie uur.
Zij gaven daarna opwindende verslagen
van ritten op de 500 meter tussen Schenk
en Fornaess en tussen Verkerk en Clas-
son. Beide Nederlanders gingen enorm
goed en waren zelfs op weg naar een we
reldrecord tot zij allebei bij het ingaan
van de laatste bocht op precies hetzelfde
punt, onderuit gingen en hun kampioens
aspiraties wel vaarwel konden zeggen.
„Wilt u meer weten, bel dan maar 80000
in Hilversum voor nadere inlichtingen."
Met deze mededeling werd de mop beslo
ten. Vele honderden mensen belden daar
na in angstige spanning het vermelde
nummer dat van de NOS-radio is. Ge
durende enige uren stond deze lijn rood
gloeiend. Ook de twee andere nummers
van de NOS (81110 in Hilversum en 71110
in Bussum) werden overstelpt met tele
foontjes. De Bussumse telefoonpost, die
slechts een operateur telde, raakte zelfs
overbezet.
De telefonistes konden niets anders
doen dan de ongeruste en vaak ook zeer
boze mensen naar de VARA te verwijzen.
Ook deze omroep kreeg ruim 200 kwade
luisteraars aan de lijn. Zeker zo'n 150
mensen zegden hun lidmaatschap op.
Jan Nagel, de eindredacteur van „Dit is
het begin. en dus verantwoordelijk
voor de grap, zegt dat de namaakreportage
een persiflage moest uitbeelden op de
naar zijn mening in Nederland heersende
schaatshysterie. Hij meende, dat er zo
veel onwaarschijnlijkheden in het „ver
slag" scholen, dat geïnteresseerden in de
schaatssport het hadden moeten doorzien.
„Een rit op de 500 meter duurt zo'n 40
seconden en onze reportage nam 1% mi
nuut in beslag
Theo Koomen, die in Oslo de NOS-tele-
visiereportage van de schaatskampioen
schappen voor zijn rekening nam, moest
bij de aanvang van de uitzending zijn
gehoor gerust stellen: „Schenk en Ver
kerk zijn niet gevallen, de wedstrijden
zijn niet eerder begonnen, de radio-uit
zending was een grap." Er waren meer
mensen er ingevlogen, dan de VARA-
radio had verwacht....
GALATI. Het Nederlandse ijshockey-
team is de wedstrijdenreeks voor de C-
groep van het wereldkampioenschap in
de Roemeense plaats Galati zwak begon
nen. Na de forse nederlaag van 1-7 te
gen Hongarije volgde zaterdag een .e-
leurstellend verlies (2-9) tegen Frank
rijk.
Pfrommer: „Een topsehaatser met een
goede conditie kan acht weken in vorm
blijven. Dat is wel bewezen. De moeilijk
heid is alleen om op het juiste moment,
bij de belangrijkste wedstrijden, de grote
vorm te pakken te hebben. Wij hebben
over de gehele linie, en feitelijk al het
hele seizoen, goed gereden. De Noren zijn
met hun nummers vier en vijf, Stensen
en Hendriksen, wat beter dan wij omdat
die sneller zijn op de kortste afstanden.
Maar wij hebben de top en daar staan
we sterker mee."
Speciale woorden van lof wilde de
coach richten aan het adres van Eddie
Verheyen, die een formidabel toernooi
reed. „Ik heb al eerder gezegd", aldus
Pfrommer, „dat Eddie geen groot schaat
senrijder is, maar hij compenseert enorm
veel met zijn vechtlust. Voor de tien kilo
meter had ik hem op het hart gedrukt
Dag Fornaess geen moment los te laten.
Dat heeft hij goed in de oren geknoopt.
En toen dr. Lap aan de andere kant van
de baan riep, dat Fornaess kapot was,
sprong Verheyen als het ware bij hem
weg en heeft hij hem vernederd."
Wat de onderwijzer lachend beaamde:
„Ik wist niet precies wat er aan de hand
was. Ik reed erg gemakkelijk en zat te
wachten tot Fornaess zou aanvallen. En
kele ronden heb ik zelfs gefreewheeld,
maar hij kwam niet. Ja, en toen dr. Lap
me toeschreeuwde, dat Dag kapot was,
ben ik gegaan."
Maar niet alleen op de tienduizend
boorde Eddie Verheyen nieuwe krachten
aan: hij verraste ook al op de 1500 meter
en op de vijf kilometer was hij eveneens
bij de voorsten. Zodat hij terecht mocht
opmerken: „Ik ben nu eens geen meerij
der geweest, ik heb me bij de eerste tien
kunnen klasseren. En vanuit deze positie
kan ik verder werken." Waarmee hij be
doelde: „Kan ik streven naar een vaste
plaats, als vierde man, in de kernploeg."
Want Eddie Verheyen wil niet meer op
de wip zitten. Daarom is hij ook met de
vaste wil om te slagen aan het evene
ment in Oslo begonnen. „Mijn instelling
was heel anders dan anders", legde hij
uit. „En mijn moreel werd nog sterker
toen ik vrijdag en zaterdag fijne tele
grammen kreeg van de school waar ik
misschien benoemd word, uit militaire
dienst, van mijn familie en van mijn
verloofde Rieneke Demming. Dat gaf me
precies dat extra-duwtje, wat je wel eens
nodig hebt."
MüNCHEN Tijdens een bijeenkomst,
die zaterdag en zondag in München werd
gehouden, hebben vertegenwoordigers
van 26 Europese Nationale Olympische
Comité's besloten tot een nauwe samen
werking.
De afgevaardigden kwamen overeen
tenminste een maal per jaar te verga
deren om te overleggen over problemen
en bij te dragen tot verbreiding van de
Olympische beweging.
De Fransman Jean Beaumont werd ge
kozen tot voorzitter van de Europese be
langengemeenschap, die als een van de
hoofdpunten heeft dat de Olympische zo
mer- en winterspelen van 1976 in Euro
pese steden worden gehouden.
Een voorstel om te komen tot stich
ting van Europese Spelen werd afgewe
zen.
