Je bent
nu wel
kapitalist
maar
voelt het
gelukkig
niet99
je
kJI
Dossier van medisch drama
Vader Mia Versluis
schreef boek over
de harde waarheid
Ruim 100.000
gereformeerden
verlieten kerk
Onderzoek naar
druggebruik
-Haar journaal
WINTER- EN ZOMERBRILLEN
Sovjet-Unie en
spelen politiek
Italiël
spel
ratiS
ecpreqt
oldoot
eodorant
p
De Kleine Wereld
Moeilijkheden met maxi's
dD
GERARD GOOSSENS, GROOTSTE KIPPENSLACHTER VAN EUROPA:
55
55
TOT WERKKAMP VEROORDEELDE
ITALIANEN TERUG IN ROME
FEBRUARI
1970
DINSDAG
(Van onze correspondent)
ASTEN In de vrachtauto op het parkeerterrein is plaats voor 25.000
slachtkuikens. Op het zeil staat „Goossens Brathanchen aus Holland".
Achter de auto bevindt zich de kippenslachterij. De 38-jarige Gerard Goos
sens staat voor het raam van zijn kantoor en kijkt uit op het bedrijf, waarin
op hetzelfde ogenblik op de lopende band een verse voorraad van 9.000 kui
kens de dood tegemoet rolt. De wekelijkse produktie aan diepvrieskruikens
in Goossens slachterijen in Asten en Rosmalen bedraagt 600.000. In augustus
komt hier op de aan jong kuikengebroed steeds rijkere Brabantse bodem
een nieuw bedrijf in gebruik, die de lijvige boutjes-expedities zal ver
dubbelen.
Een beetje trots
(Van onze correspondent)
ZWOLLE „Mia Versluis, het dos
sier van een medisch drama" is de
titel van een boek dat op 27 februari
bij uitgeverij „Het Medium" in Epe
(Gld.) zal verschijnen. Uitgever
Maarten Wijkhuizen zegt ervan: „Het
is een klinkend appèl tegen het on
recht, dat de familie Versluis is aan
gedaan. Het boek geeft de waarheid
weer van wat werkelijk is gebeurd.
Een harde waarheid, maar één die om
rechtvaardigheidswille niet kan wor
den verdoezeld".
Veel te regelen
Haarlems Dagblad
IJmuider Courant
Beverwijkse Courant
Juridisch bekeken
EE3 O L_D OOT"
UTRECHT. Op grond van onderzoe
kingen wordt aangenomen dat onder de
buitenkerkelijken in Nederland rond
100.000 ex-gereformeerden zijn. Over de
redenen waarom zij de kerk hebben ver
laten, is weinig bekend. Daarom zal het
gereformeerd evangelisatiecentrum in
Baarn gaan onderzoeken welke factoren
leiden tot het uittreden uit de kerk. Men
heeft de indruk, dat het aantal uittre
dingen met name de laatste jaren sterk
is toegenomen.
Een bijzonder probleem vormen dege
nen, die „in stilte" afscheid nemen van
de kerk. Bij vertrek naar 'n andere woon
plaats vragen zij geen attestatie meer op,
of zij leveren die niet in bij aankomst
in de nieuwe gemeente. Van 1959 tot 1963
verloren de gereformeerde kerken op die
manier gemiddeld 572 leden per jaar.
Sinds 1964 i« dit gemiddelde gestegen
tot 728.
BREDA Een in Breda opgericht drug
team, een initiatief van de gezamenlijke
reclasseringsinstanties in het arrondisse
ment van de Bredase rechtbank, en als
zodanig het eerste in ons land, gaat een
uitgebreid onderzoek instellen naar het
druggebruik in dit arrondissement. Ook
zijn voorbereidende besprekingen gaande
om te komen tot een adviescentrum, waar
toe druggebruikers, ook zij die niet met de
justitie in aanraking zijn gekomen, zich
kunnen wenden.
De aanleiding tot de oprichting van het
drugteam is een explosie van druggebruik
geweest, welke enkele maanden geleden
door de Bredase politie bij een inval in
twee huurkamertjes van pensions aan het
licht werd gebracht. Acht jonge mensen,
die daarbij waren betrokken, zullen op 19
februari voor de Bredase rechtbank te,
recht moeten staan.
Gerard Goossens zal dan Europa's
grootste kippenslachter zijn. Acht jaar
geleden nog stond hij als boerenzoon
achter de ploeg. In het directie-apparte
ment en tijdens de rondgang langs de
band waarop de aanvankelijk nog geve
derde aanvoer zijn uiterst rationeel uit
gevoerde laatste ronde maakt, vertelt
de heer Goossens het een en ander over
zijn bedrijf.
Hij zegt: „Ik ben van verschillende be
drijven directeur. Ik heb een geweldig
salaris. Ik verdien meer dan waarop ik
eigenlijk recht heb. Wat kun je dan doen?
Ik laat mijn personeel meer verdienen
dan mag. De premietoeslag die ik elke
maand uitbetaal loopt op tot twintig per-
cent",
„Er zijn jongens die er 120 bijkrij-1
Er is een zaak van 137 te hoge KtppeflOOriOg
weeklonen voor de officier van Justitie
geweest. Maar hij durfde er toch niet aan.
Het is natuurlijk ook levensgevaarlijk om
je in deze tijd te bemoeien met een be
drijf dat teveel betaalt. Maar die pre
mietoeslag, dat is een principiële zaak
voor mij. Ik wil mezelf echt niet als een
sociale voorvechter opwerpen. De ande
ren zeggen al dat ik een echte kapitalist
ben en dat ben ik in feite ook. Dat zoudt
u met me eens zijn als u mijn huis zag
Gerard Goossens toont een advertentie
uit het vakblad „Boer en Tuinder". Daar
in staat onder meer dat de weekproduk-
tie in het laatste jaar is gestegen van
370.000 tot 600.000 kuikens. Hij zegt: We
werken ten opzichte van de collega's
enorm efficiënt. Alles gaat zo modern
mogelijk. Ik ben ook in Amerika geweest.
Met de machines zijn we helemaal bij.
Bovendien werken we met een team van
jonge mensen. Zelf ben ik 38. De rest
van het leidinggevend personeel is alle
maal jonger. Waarom? Ik heb een hekel
aan het commanderen van oudere men
sen. Jonge mensen werken bovendien
sneller. Ik sta ervan te kijken waartoe
ze in staat zijn. Ik geef ze ook allemaal
eigen verantwoordelijkheid".
Wat meer over Goossens flitsende route
van de eenmansploeg op de akker naar
de behaaglijke EEG-top. Hij zegt: „Be
halve onze eigen verpakking hebben we
bijna alle grootwinkelbedrijven. Dat
spruit voort uit het systeem dat ik zeven
jaar geleden gekozen heb. Ik zag de con
currenten werken met hun grossiers. Wij
zijn toen met een kippenoorlog begonnen,
Daar is toen veel over te doen geweest.
Wij sloegen de grossier over en leverden
rechtstreeks aan de supermarkets. Onze
concurrenten vroegen 4,50. Wij kwa
men met een prijs van 2,98. Het verschil
is er nog steeds. Als de anderen die ene
schakel die er teveel is op zouden willen
doeken, gaan de grossiers op hun achter
ste benen staan.
Er zijn concurrenten geweest die het I
niet willen geloven, die zeiden dat ik
schipbreuk zou lijden. Maar bij De Gruy-
ter bijvoorbeeld bestaat die 2,98 nog I
steeds. Ondanks de BTW, om maar wat
te noemen. Dat heeft ook weer alles met j
de rationalisatie te maken. Vijf jaar gele
den duurde het elf weken voordat een kip I
klaar was. Dat is nu zeven weken. Voor
één kilo vlees hebben we nu nog maar
twee kg voer nodig. Straks gaan we één
miljoen 200.000 kuikens per week slach
ten. De hele Nederlandse markt krijgen I
we nooit. We gokken op een-derde. Ik
heb meer dan 400 toeleveringsbedrijven.
Ook die betaal ik goed, zonder meer. I
Hier vlakbij heb ik in 24 loodsen 900.000
kuikentjes. Dat is nog maar 15 percent
van wat we in de twee slachterijen nodig
hebben".
De schrijver van het boek, Mia's vader
W. J.. B. Versluis, is blij dat „het dos
sier" binnenkort in de openbaarheid
komt. Hij ziet het min of meer als een
bekroning van wat hij noemt „mijn
strijd."
De strijd rond zijn dochter Mia, die op
14 april 1966 een onschuldige operatie on
derging in het Enschedese „Ziekenzorg"
Zo valt in Gerard Goossens nieuwe we
al in het begin heb ik veel zorgen ge
reld veel te regelen. Hij vertelt: „Voor
had. Maar ik zag echt wel iets in die
slachtkuikens. Ineens liep het vanzelf.
Mijn vrouw en ik konden het niet meer
alleen af. Er moest een knecht bij, plot
seling had ik er al 100.000 kuikens bij en
zo ging het maar door. Ik heb van alle
kanten geluk gehad, hoewel het achteraf
toch blijkbaar zo is, dat ik veel dingen
goed heb gezien. Straks heb ik het groot
ste bedrijf in de EEG." aldus de heer
Goossens.
„Ik heb ook een bedrijf met 8500 mest-
varkens. Geen ander bedrijf in Nederland
dat dat haalt".
tfu In boekvotm
door Jos Lodewijks
Een keuze uit de gelijknamige rubriek
die sinds 1948 in onze bladen ver
schijnt.
In paperback-uitvoering
Prijs 3.64 p. stuk, afgehaald aan onze
loketten.
Wilt u het boekje per post gezonden
hebben, maakt u dan 3,64 1,
verzendkosten 4,64 over op post
giro 273107 ten name van Haarlems
Dagblad, Gr. Houtstraat 93. Haarlem.
Vermeldt u dan op het biljet „De
Kleine Wereld".
Een speciale uitgave voor de abon
nees van
„Het is allemaal ook zo vlug gegaan.
Maar de 600 mensen die bij mij werken,
moeten het ook goed hebben. Daartoe
voel ik me verplicht, met mijn hele hart.
Pas was er een officieel bezoek. Het per
soneel stond tijdens het werk met de
radiomuziek mee te zingen. Dan ben ik
echt een beetje trots. Dan denk ik: ze
kunnen zeggen van je wat ze willen, maar
je personeel staat toch maar te zingen on
der het werk. Dan zeg je: je bent nu
wel een kapitalist geworden, maar ]e
voelt je gelukkig geen kapitalist".
„Die 600 mensen heb ik ook zomaar I
kunnen aantrekken. Straks komen daar
nog 400 bij. Ook dat is voor mij geen
probleem. Elders in deze branche is het
dat wel. Overal wordt gewerkt met bui
tenlandse arbeiders. Wij niet. Dat be-1
grijpt in onze branche niemand".
iyy\AAAAA/VW\AAAAAArtAA/WVAAA/VWWIA«WVUV/
(Van onze correspondent)
ROME Maandag keerden de beide
in Moskou veroordeelde jeugdige Italia
nen in Rome terug, die anti-communis
tische pamfletten in een warenhuis lie
ten neerdwarrelen. Het zijn Theresa Ma-
rinuzzi en Vaientinio Tacchi, die op 11
februari tot een jaar werkkamp waren
veroordeeld. Het is voorlopig de
laatste zet in een bizar schaakspel waar
van geen der partijen winnaar of verlie
zer wil zijn.
De opwinding in Italië na de pamflet
ten-actie van de beide landgenoten was
«norm, waarbij over het hoofd werd ge
zien dat een dergelijk optreden nu een
maal in een land als de S/ovjet-Unie een
onmiddellijke arrestatie tengevolge heeft.
In diezelfde periode echter werd de
Moskouse correspondent van het lande
lijke Italiaanse dagblad La Stampa uit
Moskou uitgewezen, om redenen die niets
met de pamfletten-actie te maken had
den. Hij had eenvoudig iets geschreven
wat de Sovjet-Unie niet beviel. Hierop
verscheen een artikel in het neutrale
weekblad Panorama, waaruit moest blij
ken, dat de Italiaanse regering zo groot
moedig was, dat ze zeker geen maatre
gelen zou nemen tegen een of meer van
de Russische correspondenten in Rome.
De voorzitter van de buitenlandse pers-
vereniging in Rome liet desgevraagd
zelfs weten dat in Italië niet de wet van
het oog-om-oog, tand-om-tand zou gelden
en dat bovendien in de afgelopen kwart
eeuw niemand van de buitenlandse jour
nalisten het land was uitgezet.
Kort daarop werd echter door het mi
nisterie van buitenlandse zaken in Rome
de correspondent van de Izwestia, Lolli
Zamoiski, aangezegd het land te verla
ten. Het was dezelfde Zamoiski, wiens
foto het artikel had gesierd in het blad
met de bemoedigende woorden van de
naïeve president van de buitenlandse
persclub.
Intussen sprak de communistische par
tij in Italië in haar blad l'Unita
haar genoegdoening uit over de straffen
die de beide pamflettenstrooiers hadden
opgelopen, een houding die overigens
niet in overeenstemming is met de poli
tiek van de communistische partij om
Italiaanser dan de Italianen te willen
zijn. De Italianen hadden zich na de ar
restatie van de jongelui heel verontwaar
digd getoond over het breidelen van de
vrijheid van meningsuiting in de Sovjet-
Unie, alsof ze daar toen voor het eerst
van hoorden.
Wat l'Unita zegt nu de beide pamflet
tisten in het land zijn teruggekeerd is
duidelijk. Maar intussen is de Izwestia-
correspondent al van het toneel verdwe
nen, tegelijk met een functionaris van
de Russische ambassade in Rome, die
van spionage werd verdacht. Om het
evenwicht te herstellen zal nu ook de Ita
liaanse functionaris op de Italiaanse am
bassade in Moskou dienen te worden uit
gewezen.
Toch zou de Italiaanse regering een
gebaar moeten maken na de terugkeer
van Theresa Marinuzzi en Vaientinio
Tacchi. Het zal dan ook nog wel even
schuiven blijven.
en niet meer ontwaakte uit haar narcose,
de strijd tegen de behandelende artsen
via het Medisch Tuchtcollege in Zwolle
en de gerechtshoven in Arnhem en Am
sterdam, de strijd tegen, zoals vader Ver
sluis het zegt, de wantoestanden in Ne
derland, de misdadigheid van bepaalde
artsen. Het kankergezwel in een overigens
gezond medisch lichaam," schrijft hij.
Hij zegt: „Mijn boek geeft de feiten,
aangevuld met letterlijke citaten uit de
officiële stukken die in deze zaak zijn uit
gebracht. Ik heb het geschreven omdat
ik vond dat het geval van mijn dochter
niet op zichzelf staat. Ik heb het ook ge-*
schreven om de hele zaak vanachter de
gesloten deuren, waarin ze is behandeld,
vandaan te halen. Er is weliswaar de af
gelopen jaren bijzonder veel publiciteit
geweest rond de zaak, maar die publici
teit kon niet volledig zijn. Mijn boek wil
nu een verduidelijking zijn."
De heer Versluis is met zijn ma
nuscript eerst naar een andere uitgever
gestapt. Toen de advocaat van de nar-
cotiseur van „Ziekenzorg" in Enschedé
met een aanklacht bij de justitie dreigde
als het boek op de markt zou komen,
werden de onderhandelingen met deze
uitgever afgebroken.
Het manuscript is toen een tijdje blij
ven liggen tot de heer Versluis in con
tact werd gebracht met uitgever M. Wijk
huizen in Epe. Het resultaat was, dat het
boek nu over enkele weken zal verschij
nen met een voorwoord van de raadsman
van de heer Versluis, mr. dr. Benno J.
Stokvis, en een inleiding en nawoord van
de uitgever.
Uitgever Wijkhuizen: „Het boek is tot
stand gekomen in nauwe samenwerking
met de heer Versluis en mij. Ik was tot
de overtuiging gekomen dat het relaas
uitgeschreven moest worden. De familie
Versluis is door bijna elke instantie on
recht aangedaan. Het is één lange na
vrante geschiedenis. Toen ik er mee ge
confronteerd werd in het manuscript,
vond ik dat ik iets moest doen. Ik sta
volledig achter de inhoud en de strekking
van het boek, waarvan ik verwacht dat
het veel mensen de ogen zal openen. Het
is voor mij primair geen commercieel ob
ject, al weet ik zeker dat de eerste druk
van tienduizend exemplaren snel uitver
kocht zal zijn. Het boek wil beslist geen
natrappen van de heer Versluis zijn en
hij wil er ook niet aan verdienen. Het
gaat ons om dat appèl tot het Nederlandse
volk."
De uitgever zegt desgevraagd dat het
uitgeven van „Mia Versluis" ook juri
disch is bekeken. Er is ook naar ge
streefd om de inhoud zo min mogelijk
op het sentiment van de mensen te laten
werken. „Wij willen geen medelijden wek
ken, maar alleen de harde waarheid door
geven." Dit standpunt komt volgens de
uitgever duidelijk tot uiting in de keuze
van de foto's, waarvan er enkele bijzon
der onthullend zullen zijn.
De nu 24-jarige Mia Versluis heeft van
dit alles geen weet. Zij is sinds haar op
neming in het protestants streekzieken
huis in Bennekom wel vooruit gegaan,
maar de levenslustige sportlerares van
vroeger zal ze nooit meer worden. Het
gezin Versluis is verhuisd naar Ede om
Mia zoveel mogelijk te kunnen bezoeken.
De heer Versluis zegt: „Het is moeilijk
te zeggen wat ons beweegt tot onze ge
dragingen in deze zaak. Maar ik ben
waanzinnig van angst om mijn dochter te
verliezen."
DE EUROPESE CONFECTIE-indu-
strie zit door de Parij se maxi's nu al
in de moeilijkheden. Talrijke in pa
niek geraakte warenhuis-directies an
nuleerden ijling de allerkortste, dit
najaar al bestelde, minirokken.
Het ziet er overigens nog lang niet
naar uit -dat elke vrouw zich aan de
maxi's te buiten zal gaan. Vooral niet
nu iedere vrouw meer vrijheid heeft
zelf te dragen wat zij leuk vindt.
WERKENDE VROUWEN KRIJGEN
momenteel veel aandacht. Het nut
of onnut en het voor of tegen worden
niet alleen door Dolle Mina's uitvoe
rig bekeken.
Voor een oudere vrouw met de kin
deren de deur uit zal het niet mee
vallen weer te gaan werken. Als zij
al een vak heeft gekend is dat veelal
verouderd. Mocht zij door herscho
lingscursussen of op andere wijze
toch werk vinden dan staat haar al
lereerst één ding te doen. Geen kri
tiek leveren op nieuwe arbeidsmetho-
den die in haar tijd niet werden toe
gepast. Het is bijzonder onverstandig
om steeds weer te vertellen dat men
achttien jaar geleden „de rechter
hand van meneer-zelf" was en hoe
veel beter alles toen werd geregeld.
Deze oudere vrouwen zullen ook
niet met de jonge meisjes mee moe
ten doen, maar gewoon evenwichtig
zichzelf blijven.
„GLAASJE OP, LAAT JE RIJDEN"
is nog steeds een advies dat helaas
te weinig wordt opgevolgd. Een En
gelse automobielclub gaat nog wat
verder in het verstrekken van goede
Hoewel deze brillen als zomer-
zonnebrillen worden gebracht
kunnen zij nu nog als sneeuwbril-
len dienst doen. Heel toepasselijk
heet het linkermodel van Jean d'Or
dan ook „Blizzard". Het exem
plaar op de rechterfoto is naam
loos, maar wel van Jean d'Or.
t'.M 'tl V' t
bm/r/ssc/iend a/s een £oe/i> £rvrt
a/s Be- 6/öemen
EAU de COLOGNE IMPERIALE
«I. C. B OLDOOT
raad: „Houd op met roken achter
het stuur."
Bij het aansteken van sigaar of si
garet is de aandacht niet op de weg
gericht. Soms valt brandende as naar
beneden en komt op de vreemdste
plaatsen terecht. Al rijdend trachten
autobestuurders die vurige as dan te
doven.
Fitter worden autorijders van al die
nicotine ook niet. Een wetenschappe
lijk onderzoek heeft vastgesteld dat
bij het roken in de auto de bestuurder
tot 35 percent van zijn concentratie
verliest.
Er zijn zelfs chauffeurs die onder
het rijden een „shaggie" draaien.
Bij elke Boldoot deodorant nu
een aantrekkelijke oude prent (25
x 35 cm) uit de twintiger jaren.
Helemaal gratis! Er zijn 5 ver
schillende prenten. Stuur het gou
den zegel (op elke deodorant)
met uw naam en adres op een
briefkaart aan Boldoot, Postbus
8068, Amsterdam. U ontvangt de
prent van uw keuze per omgaan
de thuis.
«yfir>
Vraag inlichtingen bij drogist
of parfumerie.
