IJmuider Courant
MILJONAIRSDORP
BLOEMENDAAL WIL
GEEN INVASIE VAN
AMSTERDAMMERS
Wij doen voel iets voor topmensen
van elders die een huis maar
dat gebeurt dan uitermate correct
-.
Wethouder mr. J. A. Snijders
ALS ENIGE EIS stelde de mi
nister, dat het dan moest gaan om
„agglomeraties van enige omvang".
De winst daarvan was dat er nu
in ieder geval binnen zo'n agglome
ratie vrij kan worden verhuisd.
Tenminste, als er sprake is van
„economische binding". Met andere
woorden: je mag pas in zo'n agglo
meratie-gemeente gaan wonen, als
je ook werkt in het gebied waar
voor die onderlinge afspraken gel
den. Hoe zo'n agglomeratie er voor
deze regeling komt uit te zien, kan
de minister in feite niets schelen,
is nu gebleken. Wie dwarsligger
wil zijn, moet zijn eigen zaken
maar zien op te knappen.
In opspraak
Werkgelegenheid
Bloemendaal is een recreatie-gemeente, aie veel miljonairs in zijn dreven doet, maar waar slechts beperkt mag
worden gebouwd voor de mensen, die het hardst om een huis verlegen zitten.
-
IN DE GEMEENTEN in het ge
bied van de Rijnmond en dat van
de Haagse agglomeratie zullen de
oude bepalingen voor toewijzing
van woonruimte voorlopig nog van
kracht blijven. De minister van
volkshuisvesting en ruimtelijke or
dening, ir. W. F. Schut, heeft die
gemeenten tot 1 november de tijd
gegeven om hun bepalingen aan
zijn nieuwe voorschriften aan te
passen. In beide agglomeraties is
overleg tussen de gemeentebestu
ren gaande om te komen tot een
beleid voor hun agglomeratie.
Tot die regio's behoren ongetwij
feld gemeenten, die hebben deelge
nomen aan het onderzoek over de
gevolgen van de richtlijnen van mi
nister Schut.
Meer dan dertig gemeenten uit de
provincies Noord-Holland, Zuid-
Holland en Utrecht boven de 20.000
inwoners willen géén vrije vestiging,
zo is als onderzoekgegeven gemeld.
Ze willen óók niet dat vergunning
wordt gegeven aan mensen, die een
leegstaand huis willen betrekken,
waarvan ze eigenaar zijn. Dan krij
gen jongelui nog minder kans op
een bestaand huis, de enige moge
lijkheid voor betaalbare huisvesting
die de minst-draagkrachtigen heb
ben. Deze protesten betekenen dat
het beleid-Schut, ondanks de steun
van de Kamermeerderheid, wordt
afgewezen.
en maar 6 percent is bereid nog meer
te betalen. Buiten die gezinnen zoeken
nog 140 alleenstaanden woongelegen
heid. Dat zijn merendeels verpleegsters
en onderwijzeressen
DRS. KRAETZER: „Daarom gaan
wij het sinds 1 maart nauwelijks an
ders doen, ondanks de nieuwe richtlij
nen. Wij kunnen de man van buiten
nu eenmaal niet opvangen. Daarom
mag hij bij bij ons niet kopen, tenzij
de Bloemendalers zo'n pand weigeren.
Dat doen alle gemeenten waarmee wij
samenwerken. Dat zijn Haarlem, Zand-
voort, Heemstede, Spaarnwoude
en Haarlemmerliede Velsen doet niet
mee omdat het met Beverwijk en
Heemskerk een aparte agglomeratie
vormt en Bennebroek is afgevallen,
omdat het zelf ontheffing heeft ge
vraagd. Daar willen ze de goedkope
huurhuizen voor de eigen mensen vast
houden".
Gepensioneerden mogen zich bij de
huidige stand van zaken in deze agglo
meratie vestigen, ook al zijn ze niet
produktief, zo blijkt intussen uit een
raadsvoorstel van Haarlem. Maar Bloe-
mendaal voelt daar in feite niets voor.
HET IS EEN heel gtioe van op- en
doorschuiven", zegt de Bloemendaal-
se chef huisvesting. „Dat vraagt een
grote mate van inventiviteit. Je moet
relaties hebben bij allerlei instanties en
ook onder de makelaars Ik heb de
tijd nog meegemaakt dat het hier he
lemaal gesloten was. Doordat we in wij
dere kring zijn gaan werken, hebben we
er bij gewonnen. Ook de makelaars
trouwens. Die aunnen nu onder 200.000
man kopers zoeken Toch zouden wij
een overloop over het Noordzeekanaal
moeten hebben. Maar daar heeft de pro
vincie amper iets aan gedaan. Er zou
een satellietstad moeten zijn Heerhu-
gowaard kan het het alleen niet opvan
gen. In die ussentijd zitten wij hier in
het verdomhoekje. Je hebt er geen idee
van wat er niet allemaal over ie
gezegd wordt. Daar trekken wij ons
overigens niets van aan. We gaan door
zoals wij vinden dat het moet"
JOHN BINDELS
WONEN WAAR JE WILT. Daaraan dacht Nederland, toen minister Schut en
kele maanden terug de vrijheid leek te dienen met het wijzigen van de spelregels.
Per 1 maart zouden alle gemeenten zonder vrije huren hun huisvestingsbeleid
aan zijn richtlijnen moeten hebben aangepast. Doel was: ophouden met de papier
winkel, een eind maken aan de irritatie en het voorkomen van ambtenarij. Wat
is ervan terecht gekomen? Minder dan de minister er misschien zelf van heeft
verwacht. In de randstad wordt ruim gebruik gemaakt van de „ontsnappingsmoge
lijkheden", Die had de bewindsman in zijn maatregelen ingebouwd, om niet voor
ondoordacht of onredelijk te worden versleten. Want alle regels afschaffen, zou in
het dichtstbevolkte gebied van ons land niets
minder dan een chaos hebben betekend. Nu
dat niet is gebeurd, hebben de gemeenten
tegenspel kunnen bieden. Ze hebben onder
elkaar afspraken gemaakt, die als afweer
middel tegen ongewenste „invasies" kunnen
worden gehanteerd. De minister, die het
liefst van dit soort apartheidspolitiek zou
worden verlost, heeft dat goed moeten
vinden.
N x wv „va V-W"' 8
DE VRIJE KEUZE is dus sterk be
grensd. Dat doen we niet om te „dis
crimineren" maar om onze eigen
mensen niet in de kou te laten staan,
lichtten enkele gemeenten toe. Al ja
renlang krijgen ze verwijten te incas
seren, die gaan in de richting van een
doelbewuste selectie. Bloemendaal, de-
gemeente die zoveel miljonairs in z'n
dreven doet, wil daar niet op aange
keken worden. Het weigert zich uit
drukkelijk te laten afschilderen als
boosdoener van nationale klasse. Door
recente uitlatingen van makelaarszij
de is deze gemeente opnieuw in op
spraak gekomen.
COMMENTAAR van het raadhuis:
„Daar is geen enkele reden voor. Ze
ker, wij doen wel veel transacties. Als
Shell of Hoogovens ons vragen of
wij enkele topmensen kunnen hebben,
dan doen wij wat we kunnen. Maar
onze eigen woningzoekenden gaan al
tijd voor. Wat voor transacties we ook
doen, ze verlopen allemaal even cor
rect. Er is geen Bloemendaler die
daar nadeel van ondervindt."
WETHOUDER mr. J. A. Snijders
van Volkshuisvesting heeft er behoefte
aan wat recht te zetten. „Zelfs de ma
kelaars verdenken ons van onwil. Ze
beweerden dat wij geen moeite deden
om meer mensen te helpen. Ik begrijp
niet dat die mensen niet beter geïn
formeerd zijn. Want aan ons ligt het
helemaal niet. Wij worden planolo
gisch van hogerhand geregeerd. Dat is
de werkelijke reden. Omdat wij zo
lang moeten wachten op de streek- en
wegenplannen, zijn wij niet in strat
te bouwen waar wij dat graag zouden
willen. Wij hebben enkele bestem
mingsplannen klaar Maar we kunnen
ze gewoon niet uitvoeren, omdat ze in
het provinciehuis nog geen beslissing
hebben genomen. Bloemendaal is niet
selectief of discriminerend. We zijn
zo'n veertig tot vijftig huizen bouwen.
Maar dan moet het nog premiebouw
worden tegen huurprijzen van ƒ300,-
per maand. Woningwetbouw was daar
niet mogelijk, omdat geen aannemer
in zo'n klein project geïnteresseerd is.
Als we alles mochten uitvoeren dan
kwamen er in het plan Bovenweg nog
50 tot 70 huizen bij De gemeente zou
graag willen dat daar patio-woningen
kwamen. Ze vindt dat dit type beter
past bij de bestaande bebouwing in het
hart van Aerdenhout. Aan de Kenne-
merweg worden het inplaats van 80 tot
100 flats ten hoogste 45. In Vogelenzang
blijft er van ons eerste plan maar wei
nig over. Rondom de kerk hadden wel
300 huizen gedacht. Dat zullen nu niet
meer dan vijftien bejaarden- en twintig
eengezinswoningen zijn".
ER ZIJN NOG zo'n 700 woningzoe
kenden in Bloemendaal. Dat zijn ge
deeltelijk inwoners en gedeeltelijk men
sen die in de gemeente werken. Vooral
op die laatste groep verkijkt de bui
tenstaander zich wel eens, vindt de heer
Kraetzer.
„We hebben hier een ziekenhuis, een
groot waterleidingbedrijf en het Pro
vinciaal Elektriciteitsbedrijf Noord-
Holland. Bovendien zijn hier veel scho
len. Dan zpn er nog het marinehos
pitaal en het sportopleidingsinstituut
CIOS. De werkgelegenheid is veel
uitgebreider dan men wel eens denkt.
Er zijn enkele duizenden ambtenaren
in Bloemendaal. Voor onze gemeente
heeft die economische binding dus wel
inhoud".
„De gemeente heeft de schijn van
welvaart op huisvestingsgebied. Maar
in feite is er veel misère. Wij hebben
geen nieuwe huizen te bieden tegen be
taalbare prijzen. Daarom vertrekken
hier veel jongeren. De bevolking loopt
terug. Vorig jaar was er een vertrek-
overschot van 298. Het inwonertal daal
de tot 19.345. Er doet zich een merk
bare veroudering voor. Daarover ma
ken wij ons zorgen".
WETHOUDER Snijders: „Wij sabo
teren de zaak niet. Alleen vonden wij
het nodig om gebruik te maken van
artikel één sub F in de regeling-
Schut. Dat is: het handhaven van de
economische binding voor de aggloi e-
ratie. Daarover is gepraat in het In-
tergemeentelij k Samen werkingsorga an
Kennemerland. Want wat zou er ge
beuren als wij de deur open zetten?
Dan zou de kleine man aan het kort
ste eind trekken. Dat willen wij niet.
En Haarlem of Heemstede evenmin.
Als er een huurhuis vrijkomt, dan ver
koopt de eigenaar dat vaak. Heeft een
Bloemendaler daar geen belangstelling
voor, dan moeten we er wel een an
der in laten. Maar liberaliseren, nee.
Dan zouden we hier een invasie van
Amsterdammers krijgen!"
ER IS IN Bloemendaal een grote
behoefte aan goedkope woningen. Van
de ingeschreven gezinnen en echtpa
ren (551) zoekt 40 percent een huis met
'n maximale huur van 120 per maand
54 percent wil tot 275 per maand gaan
wel een gemeente van een bepaalde
allure. Bovendien zijn we officieel re
creatiegebied. Dus we zijn groten
deels onaantastbaar. Dat betekent dat
we niet zomaar kunnen doen wat we
willen. Dat is op hoger niveau zo uit
gemaakt. Niettemin proberen we er
zo goed mogelijk uit te komen. Niet
meer dan een fractie van alle verzoe
ken om huisvesting wordt hier afge
wezen. Vorig jaar was dat 4,3 percent
Dat is nog niet één op de vijfentwintig
gevallen."
DRS. N. KRAETZER, chef volks
huisvesting in Bloemendaal „toevallig
ben ik ook gemeenteraadslid in Vel
sen, omdat ik in Santpoort woon")
geeft in het kort een verantwoording
van zijn beleid. „Wij moeten zoveel
mogelijk mensen onder dak zien te
brengen. En die makelaars willen niets
anders dan een bepaald huis verkopen.
Daarbij betrachten zij wel eèns te wei
nig geduld. Er is er één geweest die
al schertsend met een kort geding
dreigde toen hij na twee weken nog
geen vergunning had. Over het alge
meen doen wij onze zaken snel af.
Het duurt zelden langer dan een week
voordat de vergunning in de bus ligt.
Maar het kan wel eens langer duren.
Het is nu eenmaal het goed recht van
een gemeentebestuur, de zaken nog
eens te bekijken en tegen elkaar af te
wegen. Er liggen hier tientallen pro
blemen. Daarom overleggen wij vaak
met andere gemeenten. Met Haarlem
bijvoorbeeld doen we nogal wat zaken.
We zeggen dan: als jullie man hier
koopt, kunnen wij dan een Bloemen
daler die een huis zoekt ergens in
Haarlem onderbrengen? En dan wat
dat bouwen betreft: wij zitten gevan
gen in een stramien van wegen.
Al onze bouwterreinen zijn groten
deels bevroren, omdat de provincie
daar iets mee voor heeft. In Vogelen
zang is ons bestemmingsplan tot de
helft ingekort. Ons terrein aan de Bo
venweg ligt al jaren voor een kwart
renteloos. Tegen de flatbouw aan de
Kennemerweg zijn bezwaren binnen
gekomen. De variant daarop geeft min
der dan de helft van de mogelijkheden.
Ons plan bij het ziekenhuis is dan ein
delijk goedgekeurd. Daar kunnen we
