WILLY WALDEN
De vleesgeworden sof
Van kantoor
naar Bühne
tt
Hoe is het ontstaan
Mogelijk erkenning gewetensbezwaarden
Spaanse jehova-getuige meer
jaar in gevangenis
dan tien
Meerderheid Italianen
tegen echtscheiding
■Haar journaal
i
HIP, HIPPER,
HIPST
HERMAN JAN JACOB KALDEWAAY WORDT 65
w$&
Berenbaby's en
barracuda's
in Artis
Internationale
Visserijbeurs
in Heist
Bijna twee ton
voor schilder
TEL. 15000
ZATERDAG 28 MAART 1970
(Van onze correspondent)
BUITENVELDERT Ex-kantoor
klerk Herman Jan Jacob Kaldewaay
wordt vijfenzestig. „Correspondent
moderne talen, leuk werk". Voor die
specificatie moet Herman Jan Jacob
Kaldewaay tasten in de nevelen van
zijn herinnering, want drieënveertig
jaar geleden verruilde hij de kantoor
kruk voor de Bühne, zoals dat heet.
Herman Jan Jacob Kaldewaay heet
sedert 1927 voor de mensheid Willy
Walden.
Rust
M mm
IP
Ada Bakker verloor
Examens
Dit woord: BUUR
Dit woord:
BEZORGEN
Dit woord:
GODSVRUCHT
Referendum
TAXS 3000
TEL. 23000
/wwvww^™™w^«~wv^™«~WN/^~^/^~»~>~^~vvv~^/vv«~>/^~wvvw,,vvvw,~w«'WWWWW,~N'VVVWV~
fl I I I I n -3 I «4-« 0"f I
Willy Walden: omdat zijn moeder de
naam Wilhelmina droeg en een „Walden"
in de familie had. „Mijn belastingconsu
lent en de mensen van de bank spreken
mij aan met „Meneer Kaldewaay", de
rest zegt „meneer Walden."
Veel mensen zullen Willy overdag niet
aanroepen. Te midden van het grijze sta-
pelwerk van Buitenveldert leeft „één van
onze bekendste Nederlandse artiesten" in
een vrijwel volkomen isolatie. In de grote,
heel erg nette bungalow praat Willy Wal
den zachtjes met tussenpozen, ruist zijn
vrouw Aase Rasmussen tussen kamer en
keuken en hijgt hond Lukke net iets min
der vaak dan de klok tikt. Lukke is be
langrijk in het leven van Herman Jan
Jacob Kaldewaay.
Aan de buitenmuur, naast de deur zit
een mooi rond schildje geschroefd: „Hier
woont Lukke." Lukke is Deens voor „ge
luk". Denemarken is het tweede vader
land van Willy Walden. Aase is er ge
boren.
Willy Walden, de muisgrijze, de stille,
de kleine man tegenover Piet Muyselaar.
Artiest bij toeval? Als ze hem eens met
tomaten bestookten tijdens zijn „beurt" in
de Sleewswijk-revue? „Ik zou ze ontwij
ken. De jonge mensen, die zo iets doen,
hebben hun volle verstand nog niet. Als
ze zich zo willen afreageren, moeten ze
het maar doen. Ze verwachten, als ik de
kranteberichten goed heb gelezen, dat een
toneelspeler helemaal de man is, die hij
uitbeeldt. Hoe kan dat nou? Als iemand
een Judas speelt of een booswicht, dan
kan hij best in het dagelijks leven een
aardige goede man zijn. Weet u wat ik
een schande vind? Dat een toneelstuk
van Jan Cremer, afschuwelijk, pornogra
fisch, schunnig, subsidie krijgt. De men
sen, die naar onze revue komen, moeten
vermakelijkheidsbelasting betalen. Van
die belasting gaat een deel op aan subsi
die!"
En Herman Jan Jacob Kaldewaay
zwijgt weer. In een gesprek met hem
gloeien nauwelijks emoties op. Alles
ademt rust. Pornografie? „Ik ben er hele
maal voor, dat pornografie moet worden
vrijgegeven, maar dat betekent niet, dat
pornografie in onze kunsttempels moet
worden opgevoerd. Onze schouwburgen
zie ik nog steeds als kunsttempels."
Sedert 16 maart 1937, de dag waarop
de dames Snip en Snap (de namen zijn
uit een vooroorlogse strip van Jacques
van Tol) werden geboren, is Walden be
roemd. Had hij nooit toneelspeler willen
worden?
„Nee, ik geloof niet, dat ik daarvoor
geschikt zou zijn. Hoewel Cor van der
Lugt Melser Sr ooit heeft gezegd: „Aan
jou gaat een groot toneelspeler verloren
Een broos glimlachje gloort. Willy Wal-
smi
AMSTERDAM. In het berenhuis in
Artis zijn vier bruine beren geboren. De
berin Frieda heeft het leven geschonken
aan een drieling; Els stelde zich tevreden
met één baby. De jongen zijn begin ja
nuari geboren. Sinds die tijd verblijven
ze in een als kraamkamer ingericht nacht
hok, waarin men pas dezer dagen voor
zichtig is gaan kijken.
De conservator van het Artis-aquarium,
de heer F. de Graaf, is er in geslaagd en
kele barracuda's te vangen en naar Artis
op te sturen. Het zijn zeer roofzuchtige
vissen die over een formidabel gebit be
schikken. Zij bereiken een aanzienlijke
lengte, soms wel van drie meter. Deze vis
sen stonden nog altijd op de verlanglijst
van het Artis-aquarium. Men heeft de
nieuwe aanwinst in een bassin in de kleine
zaal van het aquarium gehuisvest.
WILLEMSTAD. De Nederlandse ten
nisspeelster Ada Bakker heeft tijdens een
internationaal toernooi in Willemstad in
het damesenkelspel verloren van de En
gelse Nell Truman: 1-6 2-6.
AMSTERDAM. Geslaagd voor het
kandidaatsexamen Frans aan de universi
teit van Amsterdam J. J. Roodenburg te
Santpoort.
Er heeft vroeger in het Germaans
een woord bura bestaan dat beteken
de: woning, vertrek, huis. Het meer
voud van dit verdwenen woord vin
men nog terug in Groningse plaatsna
men als Siddeburen en Pieterburen.
Men neemt aan dat het werkwoord
bouwen ermee verwant is.
In het Noordnederlands is buur ook
een bijvorm van gebuur, Middelneder
lands ghebure dat zowel buurman als
landman, dorpeling betekende Nu ver
staat men onder buren hen die in el-
kaars nabijheid, in dezelfde buurt wo
nen. Misschien is buur hetzelfde
woord als boer en was de boer vroe
ger de inwonende landarbeider die tot
het personeel behoorde. Het klinker-
verschil zou dan te verklaren zijn uit
het streven naar betekenisverschil
tussen buur en boer.
In het werkwoord bezorgen gaat na
tuurlijk het zelfstandige naamwoord
zorg schuil. In overeenstemming daar
mee is de oudste betekenis: zorg dra
gen voor. Vondel schrijft: „Indien t
gemeen u roept, besorgt het als uw
eygen". Een daarvan afgeleide bete
kenis is: er voor zorgen dat iemand
iets krijgt, dus: iemand iets verschaf
fen. Men kan dus iemand recht bezor
gen of een baantje be jrgen. Vandaar
de betekenis: zorgen dat iets bij een
bepaald iemand of op een bepaalde
plaats komt. Dat is de gewone bete
kenis in onze taal. Men kan een brief
bezorgen en ziet wel eens het op
schrift: Boodschappen hiernaast te
bezorgen. Een verouderde betekenis
is: voor iets vrezen. Die vindt men
alleen nog terug in het deelwoord be
zorgd: beangst, ongerust, bekommerd.
Wanneer men net woord godsvrucht
vergelijkt met net Duitse woord waar
aan het is ontleend, wordt het vreem
de tweede woorddeel onmiddellijk dui
delijk. In het Duits luidt het namelijk
qottesfurcht. dus: vrees, ontzag voor
God Het Nederlandse godsvrucht is
na 1600 opgekomen naast het toen al
bestaande bijvoeglijke naamwoord
godvruchtig, Middelnederlands gode-
vruchtich: vroom Het Nederlandse en
het Duitse woord zijn gevormd naar
voorbeeld van het Latijnse timor dei.
Grieks phobos cheou Naast godvruch
tig kwam ook godvrucht (zonder s)
als bijvoeglijk naamwoord voor. Gijs-
brecht spreekt Willebrord aan met:
godvruchte vader. In het Middelneder
lands komen vruchtvrees en vrucht:
bevreesd nog als zelfstandige woorden
voor.
Kenis is: er voor zorgen u»,
Willy Walden, Aase Rasmussen en een Deense krant
den herstelt het snel. Omdat hij ernstig
is. Dertig maart wordt hij vijfenzestig.
De pensioengerechtigde leeftijd. „Ik houd
er niet mee op. Een mens is net zo oud
als hij zich voelt. Ik ben gezond."
En als de Sleeswij k-revue stopt? Iets,
waarvan in '69 sprake was. „Zo groot als
nu, komt de revue nooit terug. Dat kan
niet meer. In '69 waren er plannen voor
een afscheidstournee. Overal waar we
kwamen, waren de zalen uitverkocht. Wij
zijn doorgegaan. Ook als Slees stopt, ga
ik niet rusten. Misschien zouden Piet en
ik dan onze act in cabaretvorm brengen."
Ik ben de vleesgeworden sof, maar
win altijd. Uiteindelijk. Piet is de man,
die zich kwaad maakt-, woest wordt, de
zaak in actie zet. Hij is meer toneelspe
ler."
Had het andersom gekund? „Nee, ik
ben de kleine. Kijk eens naar Stan Lau
rel en Oliver Hardy; wij zijn toch een
soort Stan en Laurel. Stan is de kleine,
de slimme. Half Watt en Johnny zijn ook
kleiner dan Watt en Rijk. Het is een fy
siek verschil. Over cabaret: „Je moet de
grote drie buiten beschouwing laten. Zij
vormen de establishment. Er is verheu
gend veel jong talent. Herman van Veen,
Seth Gaaikema, en Paul van Vliet, heel
geweldig." En „Neêrlands Hoop in Bange
Dagen?" Wie? Neêrlands Hoop in
Nooit van gehoord. Ik ben altijd thuis."
Politiek? „Het is duidelijk, dat deze
wereld met Vietnam, rassendiscriminatie
en verwildering van de zeden geen goeie
tijd tegemoet gaat. Ik vraag me wel eens
af, waar mijn kleinzoon voor opgroeit"
En u speelt 's avonds sketches voor de
hele familie. „Ja, de mensen willen lachen
en zich ontspannen. Ik speel voor de hele
familie. Er is veel veranderd. Ik kan nu
rustig over de pil en anti-conceptie pra
ten. Vijf jaar geleden kon dat niet. Je
gaat mee. Ik wil niet schokken. Politiek
op zich bedrijf ik niet."
Leeft u niet langs de wereld heen?
,Nee, dat geloof ik niet." Willy Walden
aarzelt, nog langer dan voorheen. „Het
tv-nieuws zie ik altijd. Ik lees mijn kran
ten."
Op zijn blauwe blazer draagt Walden
op 18 mei '69, dat was op Piets verjaardag
gekregen. In Eindhoven. Je bent er trots
op, omdat met dit lintje ons vak erkend
werd. Mensen denken vaak, dat wij ons
geld gemakkelijk verdienen en dat het
een bandeloze zaak om ons heen is. Dat is
niet waar. Ik moet maanden studeren
voor een nieuw programma. Ik zou overi
gens niets anders willen. Als ik met va
kantie ben, begin ik na enige tijd
's avonds onrustig te worden. Je bent ge
wend aan die vaste cadans."
Is dat hoopje vleesgeworden sof uit da
Sleeswijk Revue zo'n succes omdat Willy
Walden eigenlijk de indruk maakt op het
toneel verdwaald te zijn: de burgerman,
die het trapje is opgeklommen? „Ik weet
het niet. Nu u het zegt ik heb er nooit
over nagedacht. Ja, dat is misschien wel
zo. Als die doorbraak in '37 niet was ge
komen met Snip en Snap, ach ja dan
dan had ik moeten wachten. Ik zou graag
nog eens in een musical willen staan, dat
is een vaste wens van mij. Het publiek is
kritischer geworden in de laatste jaren.
Flauwekul, zoals Piet en ik vroeger wel
brachten, kunnen we niet meer verko
pen."
(Van onze correspondent)
BARCELONA De Spaanse re
gering heeft besloten aan het parle
ment een wetsvoorstel voor te leggen
om eindelijk een oplossing te vinden
voor een onrecht dat al meer dan tien
jaar duurt. Het gaat om de dienst
weigeraars op grond van gewetens
bezwaren, voornamelijk de on
geveer 150 Jehova-getuigen die om
deze reden in de verschillende mili
taire gevangenissen van Spanje ver
blijven.
In het Spanje van generaal Franco is
de dienstweigering van gewetensbezwaar
den iets wat men eenvoudig niet had
voorzien. Het leger had bij de keuring
wel de mogelijkheid om een recruut af
te wijzen op psychologische gronden.
Een zekere houding van tolerantie tegen
over andersdenkenden is in Spanje een
geheel nieuw idee dat door de autoritei
ten schoorvoetend wordt aangenomen.
Hoe moeilijk het is om deze tegenzin
te overwinnen blijkt wel uit het feit dat
een krijgsraad, die in 1960 een dienstwei
geraar veroordeelde, toen al klaagde over
het gebrek aan overeenkomstige wets
voorschriften zonder overigens enig re
sultaat te bereiken. Deze militaire rech
ters toonden zich humaner dan de opstel
lers van de militaire wetten. Zij verklaar
den in hun vonnis: „Wij willen bij dit
geval, dat zich zeker zal herhalen, aante
kenen, dat het nuttig zou zijn een voor
stel aan de regering te richten, opdat
men naar een wettelijke oplossing zoekt
waar die momenteel niet bestaat. Want
hoewel het waar is dat deze krijgsraad
een vonnis heeft geveld dat volgens de
raad het meest overeenkomt met het hui
dige militaire recht, is het ook waar dat,
zodra dit vonnis is uitgevoerd, de wette
lijke situatie nog steeds dezelfde zal zijn.
Het is duidelijk dat men eenzelfde per
soon niet aan een ononderbroken serie
van vonnissen kan onderwerpen, een der
gelijke, onrechtvaardige oplossing kan
niet samengaan met een goed strafrecht."
Niettemin bleef de toestand van 1960
tot 1970 geheel onveranderd. Niemand
weet dit beter dan de Jehova-getuigen en
onder hen niemand meer dan de 32-jarige
Catalaan Alberto Contijoeh, die al sinds
1959 in de militaire gevangenis van Cadiz
onderworpen wordt aan juist diezelfde
„onrechtvaardige serie van vonnissen"
die de genoemde krijgsraad betreurt.
Maar zijn militaire rechters hadden geen
keus. Iedere keer dat Contijoeh zijn ge
vangenisstraf heeft uitgezeten en op
grond van zijn godsdienstige overtuigin
gen blijft weigeren om zich aan de dienst
te onderwerpen, wordt hij opnieuw aan
geklaagd en moeten de rechters opnieuw,
met de onrechtvaardige wet in de hand,
hem tot gevangenisstraf veroordelen.
Het probleem begon eigenlijk pas een
goede tien jaar geleden toen de bewe
ging van de Jehova-getuigen haar eerste
bekeringen in Spanje behaalde. Momen
teel zijn er een negenduizend aanhangers
van deze geloofsbelijdenis in Spanje, van
wie natuurlijk slechts een klein aantal
in de dienstplichtige leeftijd. Veel zou
het Spaanse leger er dus niet bij ver
liezen door hun vrijstelling te verlenen.
In november vorig jaar werd er een
nieuwe dienstplichtwet aangenomen die
voor het eerst een mogelijkheid aangaf
om het probleem op te lossen. De wet
stelt namelijk dat een dienstweigeraar
gerehabiliteerd is „zodra hij zijn dienst
plicht, óf zodra hij de straf die hem is
opgelegd heeft vervuld". Zo is het dus
mogelijk om de dienstweigeraars met één
enkel vonnis „af te doen".
Nu heeft de regering aan het parlement
een wet voorgelegd waardoor het leger
de dienstweigeraars in speciale eenheden
zal kunnen indelen (naar men aanneemt,
zonder enige verplichting om wapens op
te nemen) voor een diensttijd „tot en met
drie jaren".
Dat wil zeggen, op zijn minst het dub
bele en in sommige gevallen zelfs het
driedubbele van de normale diensttijd.
Het staat nog te bezien of deze oplos
sing voldoende zal zijn voor de kwestie
van de Jehova-getuigen, die immers om
het even welke taak in het leger weige
ren. Maar de goede wil van de regering
blijkt uit een andere paragraaf in het
wetsvoorstel waardoor men gratie wil
verlenen aan de huidige veroordeelden.
De 150 gevangen Jehova-getuigen zul
len dus, bij aanneming van de wet en
nadat hun godsdienstige gewetensbe-
bezwaren „nauwkeurig zijn onderzocht
en bewezen", de rest van hun straffen
kwijtgescholden krijgen.
ROME Terwjjl de kansen op een
volksstemming over de echtscheidings
kwestie in Italië groeien, is het resultaat
van een twaalf jaar lang gevoerde enquête
bekend geworden over dit thema. De uit
slag van het onderzoek is dat de meer
derheid van 61 percent van de Italianen
zich tegen de echtscheiding zal uitspreken.
Dertig percent zou al voorstemmen, de
(Van een verslaggever)
IJMUIDEN. Van 1 tot 8 april wordt
In Heist de derde internationale Visserij -
beurs gehouden. De beurs wordt woens
dagmiddag om half drie geopend door de
heer De Bruyker, namens het Belgische
ministerie van Landbouw en Visserij, in
het centrum De Speelman aan de Rams
kapellestraat (65).
Zaterdag 4 april om tien uur houdt de
heer A. van Maele, bedrijfsdirecteur GB-
SM grootwarenhuizen, een lezing over de, """tj* "'"y 'j
distributie-aspecten van voorverpakte vis. I een „lintje „Ik ben ridder in de orde van
Ir W Vyncke wetenschappelijk medewer- Oranje Nassau. Trots. „Ja. Ik heb hem
ker van het Belgische Rijksstation voor
Zeevisserij, zal vervolgens de wetenschap
pelijke aspecten van de voorverpakte vis
onder de loep nemen. In de middag, aan
vangende drie uur, spreekt de heer Nieu
wenhuyse, voorzitter NW, over regle
mentering en keuring vis. Het 1oei;ang van
de viskleinhandel zal worden belicht door
de heer Van Roose, secretaris van de Be
drijf sraad voor de zeevisserij. Kredietwe
zen voor de viskleinhandel zal worden be
handeld door de heer Vandenbroecke, di
recteur van het Beroepskrediet De alge
meen secretaris van de Centrale levens-
middelenbedrijven, de heer Martsboom,
neemt de vestigingswetperspectieven voor
de vishandel voor zijn rekening.
(Van onze sportredactie)
ROTTERDAM. In Rotterdam reikte
de directeur van de nationale sporttota-
lisator Muilenberg, de eerste prijs van
toto 29 uit. De winnaar was de 35-jarige
huisschilder P. de Jager uit Rotterdam,
die een cheque ter waarde van 178.584,15
in ontvangst mocht nemen.
Voor de Rotterdammer betekende dit
Maandagmiddag 6 april, aanvangende I de derde keer dat hij een prijs in de
halfdrie spreekt over het verbruik van toto won. Na tweemaal bij elkaar 40 gul-
naliarie, spreeK 11 v»oKBon crpwnnnpn leverde hem het
ndiiui ie, Bjji 1
vis de heer Van Hal, secretaris-generaal
van de Propagandavereniging voor meer
visverbruik. Vervolgens komen aan het
woord- de heer Peterman, directeur van de
Universitaire restaurants Alma over het
collectief verbruik van vis en de heer Van
Roose, secretaris van de Bedrijf sraad voor
de visserij over de toestand en vooruitzictv
ten van het verbruik van vis.
De beurs biedt diverse attracties, zoals
voorverkoop speciale postzegel „Jeugdfi
latelie", een internationale zeehengelwed-
strijd (zaterdag 4 april) en alle dagen vis-
proeven.
Secretaris mr. G. Callant, Kursaalstraat
84, 8390 in Heist, tel. 050 - 51788, verstrekt
alle verdere gewenste inlichtingen.
den te hebben gewonnen leverde hem het
lukraak invullen van toto 29 deze grote
prijs op.
De voetbalvereniging Oldi, waarvan de
heer De Jager lid is, zal de prijswinnaar
de komende drie weken in het eerste elf
tal moeten missen. Gisteren vertrok de
winnaar met zijn gezin naar Majorca om
daar van een rustige vakantie te kun
nen genieten.
Over het kleine fortuin dat de heer De
Jager won zijn in de afgelopen zenuw
achtige weken nog geen plannen gemaakt.
De familie heeft zich wel een huis en een
caravan aangeschaft en zal nog nader be
kijken wat er met de rest van de prijs
zal worden gedaan.
DE HEER H. v.d. HUURE, Neptu-
nusstraat 25 zw. in Haarlem-Noord,
betwijfelt of het wel juist is dat het
woord „hippie" van het Engelse woord
voor heupen (hips) is afgeleid, zoals
op 17 maart in deze rubriek stond.
Hij meent dat het woord van veel
oudere oorsprong is, uit de tijd voor
de tweede wereldoorlog toen men nog
aan de jitterbug deed en het woord
„hep" hetzelfde betekende als tegen
woordig „in" of „erbij zijn." In het
bebop- en beatniktijdperk van de ia-
ren vijftig werd „hep" tot „hip" en een
hippe figuur een „hipster," meent de
heer Van der Huure.
„Vervolgens kwam het woord weer
in zwang, na een tijd in onbruik te
zijn geraakt, met de opkomst van de
psychedelica," schrijft hij. De heer
Van der Huure vraagt zich nu af of
hij gelijk heeft. Wie weet er meer
van?
DE AMSTERDAMSE KINDER
ARTS Ph. H. Fiedeldij Dop wil niet
van „flatneurose" horen, omdat neu
rose een conflict is tussen geweten en
het driftleven, en vrouwen op flats
zich alleen maar vervelen en daarom
humeurig worden. De arts zei dit op
een bijeenkomst met leden van aller
lei vrouwenverenigingen. Daar werd
natuurlijk over de mogelijkheden en
onmogelijkheden voor de werkende
vrouw gesproken. De directeur van
een uitzendbureau kwam met het voor
stel tot de oprichting van een stich
ting waarin vrouwenverenigingen en
het bedrijfsleven kunnen samenwer
ken op het gebied van arbeidsmoge
lijkheden voor (getrouwde) vrouwen.
IN PARIJS SCHITTERT Zizi Jean-
maire, de danseres met „de mooiste
benen van de wereld," in een oogver
blindende revue. Het Franse week
blad „Elle" heeft eens uitgerekend
wat er allemaal aan de entourage te
pas komt. Veertig danseressen en
naaktmodellen, twaalf dansers en vijf
tien musici, veertien nieuwe chansons
en zeventien balletten, acht dékorbou-
wers en vier kostuumontwerpers, vijf
komponisten en vier acteurs, kilome
ters glinsterende strass, tientallen me
ters vosse- en panterbont, twee win
kels vol pluimen en een vele meters
brede verlichte trap van eenendertig
treden vormen de aankleding van een
drie uur durende show, kosten drie en
een half miljoen francs. Yves Saint-
Laurent zorgde voor de vaak verbluf
fende kostuums.
*VWVWWWWWWVWWVWWWWWWW\
IN DE ENGELSE plaats Stretton on
Dunsmore staat Pam Porter iedere
werkdag 's morgens om vier uur op
om een lange autorit te maken. Ze
doet dat in haar eigen achttientons
vrachtwagen met oplegger, waarmee
ze transporten door heel Engeland ver
zorgt.
Pam is altijd al gek op autorijden
geweest. Ze was chauffeuse in een
vrouwenhulpkorps, rijschoolinstructri-
ce, en in dienstbetrekking bij een
transportbedrijf met een tweedehands
tientonnertje. Nu rijdt ze vijf dagen
per week, legt honderden kilometers
af en is waarschijnlijk Engelands
enige beroeps-vrachtrijdster. Haar
man is werkzaam bij de spoorwegen.
„Als we uitgaan is het geen probleem
wie er rijdt, dat doen we om beurten,"
aldus Pam.
De deftige douarière van vroeger
had haar lorgnon, iets minder def
tige dames mochten het wel met
een bril aan een kettinkje doen.
Datzelfde idee nu in moderne uit
voering van de Parijse couturier
Louis Féraud.
rest zou niet stemmen of het niet weten.
Het resultaat van het sinds 1947 gevoerde
onderzoek komt overeen met opvattingen
die men in Italië dikwijls hoort. Volgens
deze mening heeft de meerderheid van de
Italianen de echtscheiding nooit gewild en
wil men het ook nu nog niet. Zo was in
1947 naar alle waarschijnlijkheid 68 per
cent tegen en 28 percent voor scheiding.
Uit de statistieken blijkt dat de ver
schillende bevolkingsgroepen en leeftijden
weliswaar andere resultaten te zien geven.
De meeste voorstanders van de echtschei
dingsmogelijkheid vindt men onder de 16-
tot 34-jarigen. Hier is 28 percent ervoor.
Onder de 55-jarigen en ouder is dat niet
meer dan 14,2 percent.
Van de Italianen die niet alleen lagere
school hebben, is 13,8 percent voor de
scheiding en 53 percent tegen. Van de
academisch gevormden wil 37,7 percent de
mogelijkheid van scheiding hebben en is
30,6 percent ertegen.
Het de komende weken door kabinets
formateur Rumor te vormen kabinet neemt
naar alle waarschijnlijkheid in haar pro
gramma op dat de intussen in de Senaat
aangelande wet op de echtscheiding ge
woon verder zal worden behandeld.
Maar de Christen-Democratische Partij
heeft kans gezien de andere coalitiegeno
ten ertoe over te halen hun stem te geven
voor een wetsontwerp, dat het referendum
over de kwestie mogelijk maakt. Hiermee
is de stemming in de senaat enigszins
te vergelijken met de Eerste Kamer al
bij voorbaat teniet gedaan. Tot echtschei-
dingsmogelijkheden zal het dan ook in
Italië binnen een onafzienbare periode be
slist niet komen.
ADVERTENTIE
IJMUIDEN
en Tel. 14864 - Garage Scheldestraat 87
Voor BEVERWIJK:
Garage Breestraat 55
