Zagalo: „Beide ploegen kregen evenveel
Ramsey: „Verdediging was hun zwakste deel..."
ENGELAND GEKLOPT DOOR HITTE
EN VOLTREFFER VAN JAIRZINHO
f M
w
Libuda maakte coach Schön duidelijk
dat hij ten onrechte gepasseerd was
Mexico kwam
laat op schot
Israel bezorgde Zweden
een stevige kater (1-1)
Treytel blijft
bij Feijenoord
Brazilië wil
van Roemenië
ook winnen
13
Afgrond
V
n
MAANDAG 8 JUNI 1970
(Van onze speciale verslaggever)
- v' N -v
GUADALJARA Nog altijd moet
het vernietigende oordeel over Brazi-
lië's defensie uitblijven. Zelfs koele
Britten raakten tenslotte in de oven
van het Jalisco-stadion zodanig ver
hit, dat een afstraffing van alweer
zorgeloos en wellicht onkundig voet
bal achterwege bleef. Maar veel van
wat enkele dagen eerder nog een
wonderteam leek, kon worden ont
maskerd. Door diezelfde vechters van
het mistige eiland die de taaie body's
tot de laatste druppel zweet uitputten,
de wonderlijke Zuidamerikaanse
technici aan banden legden, heel lang
trots overeind bleven, maar tenslotte
toch sneuvelden op een verbijsterende
manier. Zelfs Engelse voetballers ble
ken niet in staat het moreel tenminste
evenwichtig te houden, zodanig al
thans, dat toch nog kon worden toe
geslagen. Mario Zagalo loog dan ook
toen hij na de kleinste winst, die Bra
zilië kon behalen, stelde: „Beide ploe
gen hebben evenveel kansen gehad".
Want Engeland was iets overkomen,
dat maar zelden kan worden opgemerkt
rond de Britse elf: Engeland miste kan
sen. Die het veel meer kreeg dan Bra
zilië. Maar toen die toch al zo wankele
Braziliaanse defensie stormrijp was ge
maakt, toen de kleine, onverstandige en
vreemd-bewegende goalie Felix uiterma
te zwak door zijn doelgebied liep te sprin
gen, toen faalde Engeland. Toen schoven
Jeff Astle en Allen Ball hun schoten naast
het doel, of vuurden krachteloos. Toen
weigerde Geoff Hurst, zoals nooit in an
dere tijden, om precies op die gunstige
scoringsplek te staan. Kortom toen
miste „all England" overleg, berekening.
En juist die zaken hebben de ploeg al
tijd naar zulke enorme hoogten getild.
Ramsey later: „Mijn ploeg was zeer uit
geput, aan het einde". Een aanwijzing,
alweer, dat het voor Europese teams on
mogelijk is in de Mexicaanse hitte de tijd
„vol" uit te spelen? Niet helemaal. En
ook Ramsey toch verontschuldigend be
zig, wilde het zo niet stellen. Kon dat ook
niet, want de feiten hadden voor zichzelf
gesproken.
Engeland had Brazilië aan de rand van
de afgrond gebracht in een wedstrijd, die
veel voorspellingen verwonderlijk goed
had doen uitkomen. Toen Tommy New
ton aan de vooravond van het duel stelde
dat, waar en wanneer mogelijk, een straf
fe mandekking, Brazilië voor driekwart
zou remmen, had hij gelijk. Want Pele
Üte
en Tostao en Jairzinho, de als razenden
switchende voorwaartsen, werden aan
banden gelegd. En maar zo heel zelden
rafelden zij, steunend op hun individuele
techniek, de ijzeren linie rond Bobbie
Moore uiteen. En Josef Marko kreeg, ei
genlijk, ook gelijk, toen hij betreurde dat
zijn Tsjechen in een slotoffensief de
kracht niet meer hadden kunnen opbren
gen om de laatste lijn van de Brazilianen
te bestoken met lange, hoge voorzetten.
Want toen Engeland dat wél deed, de
kracht ervoor wél kon opbrengen, toen
wankelde Brazilië. En toen miste Enge
land de afmaker, die de prognose hele
maal „rond" had kunnen maken.
Natuurlijk, Engeland stond op dat mo
ment met 1-0 achter. Natuurlijk Brazilië
was een opponent van geweldig formaat.
Maar dat was bekend. Die diepe indruk,
die de show van vorige week had achter-
Een blessure van Wright. Pele pro
beerde hem van kramp te genezen.
gelaten, was niet of zelfs maar gedeelte
lijk uitgewist, toen de Tsjechen ook te
gen de Roemenen door de mand vielen.
En Brazilië rees ook nu tot soms grote
hoogte. Maar het was nimmer echt de
meerdere van Engeland. Dat weer eens
alles trotseerde: de hitte, toen nog vóór
het rustsignaal de bedekte hemel open
scheurde en de martelende zon loodrecht
boven het stadion verscheen. Het publiek
dat opnieuw, maar nu veel massaler (uit
verkocht stadion) de tegenstander op
zweepte. De angst, die toch moest heer
sen rond de manoeuvres van de eigen tra
wanten, die toch voorzichtiger moesten
zijn dan „normaal", want hier in Mexico
werd immers op veel losser gronden ge
straft, dan op de Engelse velden? De
Ramsey-ploeg overwon dat allemaal. Zij
zag met welgevallen hoe Cooper de hinde
Jairzinho vaak stopte of dwong naar het
centrum te trekken, waar Francis Lee en
Alan Ball zeer tijdig ter plaatse waren
op de zeldzame ogenblikken dat organi
sator Moore de zaken boven het hoofd
dreigden te groeien. En bij dat alles per
mitteerde Engeland zich ook nog om zelf
te voetballen. Om zeer omzichtig het
spel op het middenveld te situeren, wan
neer dat maar mogelijk was, en dat was
toch nog opvallend vaak. Omdat de op
positie daar mank ging. Eén speler heeft
Zagalo daar node gemist: Gerson. De ka
lende half, die het tegenwicht had moe-
Hier nog eens het voor Engeland fa
tale moment, waarop Jairzinho
scoorde
ten zijn voor de zeer prijzenswaardige
activiteiten van Bobby Charlton en die
daarnaast met zijn wonderlijk „krullen
de" passes wellicht de ontsteltenis had
teweeg kunnen brengen waarop de altoos
bewegende aanvallers een beetje reke
nen, omdat zij niet anders dan in bril
jante flitsen kansen kunnen scheppen en
het systematische oprollen van de laat
ste stellingen maar liever vergeten.
Speelsheid, balverliefdheid, korte combi
naties: allemaal dingen, die zoveel moei
lijker zijn uit te voeren tegen een Engel
se verdediging.
Die dan ook nog kan bouwen op een
formidabele doelman als Gordon Banks,
die de fraaie Engelse opzet grandioos
redde, toen een eerste, volmaakte door
stoot via een Pele-kopbal de wanhoop al
heel vroeg (9 minuten) leek te doen toe
slaan. Als toen Brazilië had gescoord,
Engeland zou wellicht zijn ingestort. Nu
rechtte het de rug in de zekerheid, dat
de sluitpost van de ploeg nog even on
vervangbaar was als voorheen, en het
trad alle Braziliaanse driften even koel
tegemoet als Ramsey dat had geëist. Per
fect „brak" de middelste vier het meren
deel der aanvallen en dat leek op halve
winst. Maar tegelijk verstrikte misschien
„the squad" zich toen al in het eigen als
zo heilzaam aangeprezen systeem. Want
hollen en vliegen met een tweeledig doel
verdedigen en aanvallen lijkt in
heet, hoog Mexico toch ook een heilloze
zaak. En niet voor niets had sir Alf al
vele dagen tevoren verklaard: „Het gaat
er maar om, of de middelste linie dat
allemaal onder deze omstandigheden kan
opbrengen".
Een diepere achtergrond daarbij is, of
spelers, die toch de nodige scoringsdrift
moeten bezitten zoals een Ball, of een
Lee op den duur in hun opkomende
taak niet teveel worden geremd door de
twee-ledigheid van hun opdracht. Of zij
wel opgewassen zijn tegen kansrijke si
tuaties. En misschien daarom ook sluipt
dan een zekere gehaastheid in hun acties.
Al voor rust hadden tot twee, drie maal
toe de mogelijkheden best benut mogen
worden, bijvoorbeeld toen vogelvrije Mar
tin Peters onbenullig kopte, ver over Fe
lix en diens goal heen. Overigens had
Zagalo voor wat de eerste helft betreft
wél gelijk: de kansen bleven in even
wicht.
Wat niet meer opging voor het ver
volg. Al sloegen toen de Brazilianen toe.
Ramsey: „In de periode, dat het Bra
ziliaanse doelpunt werd gescoord, wankel
de mijn verdediging". Niet omdat de ma
noeuvres van de tegenstander nu zoveel
sluwer waren geworden, maar omdat de
vermoeidheid toch bleek binnen te slui
pen. En toen ook de attentie daaronder
even begon te lijden, sloeg Jairzinho
meedogenloos toe. Tostao tot dan vrij
wel volmaakt afgeschermd schoof in
een flits de bal naar Pele, diens voort
zetting was weergaloos en Jairzinho
vuurde uit het zijwaartse passje weer
galoos raak.
Vreemd toch, dat zoiets bij Engelsen
in zulk een stadium van de partij on
vermoede krachten wakker maakt.
Ramsey diende nog meer inspiratie toe
met een razendsnelle wissel: Jeff Astle
voor Francis Lee en Colin Bell voor Bob
by Charlton. Om de aanval te verster
ken, om het 4-4-2 te veriaten en op-
portunistischer die dertig minuten te
benutten tot aan het eindsignaal. Enge
land vond er de kracht toe. Het speelde,
zoals het moest: vaak verre, hoge pas
ses. Maar het slaagde er niet in de druk
zó constant te maken dat Brazilië zou
breken. Hoezeer ook de mogelijkheden
er kwamen, toen Felix geen voorzet be
hoorlijk bleek te kunnen raken, en „uit
verdedigen" vooral door de lucht eens
te meer voor Brazilianen de grootste
moeilijkheden bleek op te leveren.
Maar Engeland slaagde niet. Ball raak
te de lat en Astle vuurde herhaaldeijk
naast, of te zacht. En zo bleef Brazilië
overeind. Zagalo: „Wie de eerste goal
zou maken werd de winnaar". Ramsey
daartegenover: „We wisten dat de verde
diging van hert het zwakste deel was. Er
waren nog mogelijkheden genoeg, en dat
betekent meteen, dat niet gesproken kan
worden van de beste ploeg die won. Al
leen één simpele goal was ditmaal be
slissend. Alles is overigens nog lang niet
verloren. We zullen het moreel, voorzo
ver dat heeft geleden, wel weer hebben
opgevijzeld voor het duel met de Tsje
chen".
Zagalo weer: „Tegen de Tsjechen was
het voor ons honderd percent gemakke
lijker dan nu. Ik ben tot het einde toe
bang geweest, al vond ik mijn verdedi
ging niet falen. Maar Engelsen weten dan
ook iets van voetbal af. Ze waren slechts
conditioneel zwakker dan wij". Wat mis
schien waar was, maar zeker geen com
plete verklaring voor dat verwonderlijke
feit: Engeland miste de kansen.
LEON Keinhard „Stan" Libuda. Deze
speler van Schalke '04 heeft in zijn eerste
optreden tijdens het toernooi om het
wereldkampioenschap voetbal getoond van
onschatbare waarde te zijn voor het West-
duitse elftal. De 27-jarige Libuda scoorde
zelf eenmaal en had in nog enkele treffers
een levensgroot aandeel. Verder bracht hij
de Bulgaarse defensie met onnavolgbare
acties herhaaldelijk in het nauw. Het is
dan ook onbegrijpelijk dat bondscoach
Helmut Schön deze voortreffelijke speler
passeerde voor het teleurstellende ope
ningsduel tegen Marokko. Het zwakke
Mexicaanse debuut van de Duitsers werd
nu volledig uitgewist en met een luidbe-
jubelde overwinning van 52 stapte West-
Duitsland de kwartfinales binnen.
Schön had in vergelijking tot de wed
strijd tegen Marokko drie wijzigingen in
zijn elftal aangebracht en dat had „won
deren" tot gevolg. De inzet was ineens veel
groter en de Bulgaren, bij wie slechts Si-
meonov, Penev, Dermendjiev en Bonev ge
handhaafd waren na de nederlaag tegen
Peru, werden volledig overklast. Toch
moest West-Duitsland net als tegen de
Marokkanen het openingsdoelpunt aan
de tegenstanders toestaan. In de twaalfde
minuut plaatste Bonev een vrije trap naar
de vrijstaande Nikodimov, die van zeker
achttien meter met een schuiver doelman
Sepp Maier kansloos liet (01). Ondanks
deze achterstand liet de Duitse ploeg zich
niet uit zijn ritme halen. Integendeel. Met
verhevigde kracht golfde aanval op aanval
op Simeon Simeonov af. Met spreekkoren
„Libuda, Libuda" kozen de Duitse suppor
ters al snel hun favoriet. De 27-jarige
Schalker stelde hen niet teleur. In de 19de
minuut ondernam hij een van zijn gevrees
de solo's en richtte van de rechtervleugel
op het Bulgaarse doel. Simeonov liet de
bal door zijn handen glippen. Hij viel nog
wel uit, maar kon niet verhinderen, dat de
bal vlak achter de doellijn de grond raakte.
Onder protest van de Bulgaren wees de
Spaanse scheidsrechter De Mendibil het
doelpunt toe (11).
De snelle Duitse aanvallers konden vaak
slechts met grove charges door de Bulgaar
se verdediging afgestopt worden. In de
28ste minuut werd het 21 toen Libuda
een rush besioot met een prachtige voor
zet. Drie meter voor het Bulgaarse doel
ontving Gerd Müller de bal. Langs de uit
vallende Simeonov schoot de speler van
Bayem München raak.
Hierna liet West-Duitsland tot de rust
de tegenstanders komen. Men ging op bal
bezit spelen, maar verwaarloosde de aan
val zeker niet In elke tegenstoot school ge
vaar. Telkens weer was het Libuda, die
Het eerste doelpunt, van Libuda
tegen Bulgarije.
verwarring stichtte in de Bulgaarse defen
sie. Met nog twee minuten in de eerste
helft te spelen kreeg Beckenbauer een
unieke kans. Hij omspeelde knap drie Bul
garen, maar zijn van acht meter afgevuur
de schot bezat net niet voldoende „venijn"
en Simeonov kon met een fraaie save red
ding brengen.
Nadat Penev eerst nog een kans had ge
mist, viel de feitelijke beslissing in de 52ste
minuut. „Wervelwind" Libuda kon binnen
het strafschopgebied door Gaganelov
slechts onreglementair tot staan worden
gebracht. „Bomber" Müller had van elf
meter geen moeite om Simeonov te pas
seren (31).
Vrijuit spelend kon West-Duitsland via
Uwe Seeler (69ste minuut), die in dit duel
een rol op het middenveld vervulde, en
nogmaals Müller (87) eerste hattrick
in dit toernooi tot 51 uitlopen, al
vorens Kolev met nog drie minuten te
spelen de eindstand op 52 bracht.
De woensdag geplande wedstrijd Peru
West-Duitsland is nu alleen van belang
voor de indeling van de kwartfinales,
waarbij de winnaar van groep vier (West-
Duitsland of Peru) tegen nummer twee
van groep drie (waarschijnlijk Engeland)
moet uitkomen. De verliezer van Peru
West-Duitsland heeft dan Brazilië tot
tegenstander.-
(Van onze speciale verslaggever)
GUADALAJARA. „Brazilië", zegt
coach Mario Zagalo, „speelt altijd om
te winnen. En daarom stel ik het nu
op prijs om te zeggen, dat ik nog he
lemaal niet weet of mijn team tegen
de Roemenen op veel plaatsen veran
derd zal worden". Toch, ondanks die
verklaring, piekert men in Guadalaja-
re langdurig over wat nu te gebeuren
staat. Want Brazilië heeft met de over
winning in de „schijnfinale" het lot
van Engeland in handen genomen.
Zouden de Brazilianen ertoe besluiten
woensdag krachten te sparen voor al
wat nog verder gaat gebeuren, hun
„tweede elftal" opstellen en zich ver
der niet al te veel van verlies of winst
aantrekken, dan kan nog een hoogst
merkwaardige situatie ontstaan.
Wanneer Roemenië dan namelijk van
Brazilië wint, is Engeland niet alleen
verplicht de Tsjechen te kloppen,
maar dat (wegens een gelijk doelge-
middelde) ook nog te doen met een
doelpunt meer dan de Roemenen
daags tevoren hebben gedaan. Alleen
dan gaat Engeland verder, als tweede
van de groep. Dat houdt voor de Bra
zilianen het risico in, dat ze dan ten
slotte misschien toch nog op Engeland
stuiten, al is dat dan pas in de finale.
Willen ze dat risico nemen? Men wikt
en weegt. Als Zagalo zo ver doordenkt
als de buitenstaanders dat doen, dan
laat hij wellicht de kansen ruim open
om Engeland te laten sneuvelen. Door
de Roemenen, die tegen de uiterst te
leurstellende Tsjechen verrassend
kwiek optraden, een gemakkelijker
weg naar het doel te laten dan ze ei
genlijk voorzien.
Toch heeft ook Zagalo over de voort
zetting van zijn eigen programma in
de verdere ronden ook nog wel enige
zorgen. Dat komt door de situatie in
Leon, waar West-Duitsland en Peru de
lijst aanvoeren, en van plaatsing zeker
zijn. Beide ploegen hebben daar, sinds
gisteren de Duitsers over de Bulgaren
heen liepen, aangevoerd door een glan
zende Libuda, eenzelfde doelgemiddel-
j de. Dat opent de mogelijkheid, dat bij
een draw tussen die twee ploegen
(woensdag) niet alleen het lot zal moe-
ten beslissen wie van hen als „twee-
de" overgaat, maar dat die ploeg dan
West-Duitsland kan zijn. Wat, in de
kwartfiuales nog, voor Zagalo geen ver
kieslijke opponent is. Toch kan Zagalo
op die gebeurtenissen weinig invloed
uitoefenen.
MEXICO. Reeds voordat de eerste
trappen tegen de bal waren gedaan in het
treffen tussen Mexico en San Salvador
was het totaal volgepakte stadion in de
Mexicaanse hoofdstad ervan overtuigd dat
Mexico de eerste zege op San Salvador
zou gaan behalen in een wereldkampioens-
toernooi. Deze optimistische verwachtingen
waren gestoeld op de uitlatingen van de
lieveling van het Mexicaanse publiek, de
25-jarige Enrique Borja, die in zijn tot
nu toe 32 landen wedstrijden reeds 18 doel
punten heeft gemaakt. In de openings
wedstrijd tegen Rusland faalde Borja, die
als de best betaalde voetballer van zijn
land geldt. Hij had dus wel iets goed te
maken.
In de eerste helft was San Salvador een
vrijwel gelijkwaardig tegenstander. Reeds
in de negende minuut rilde het Azteken
stadion toen Rodriguez plotseling voor de
Mexicaanse keeper opdook, doch zijn schot
belandde tegen de paal. Het werd steeds
stiller rond de gloeiend hete arena. Borja
en Val Divia faalden voor open doel in
resp. de 24e en 25e minuut. Maar enkele
seconden voordat de rust aanbrak explo
deerde het stadion bijna toen Pandilla het
eerste doelpunt liet aantekenen. Fragoso
was op links alleen doorgebroken en uit
zijn voorzet brak Pandilla de score open.
Dit doelpunt had blijkbaar de ban ge
broken bij de Mexicanen, die direct na de
hervatting fel attaqueerden en reeds twee
minuten later succes boekten. Val Divia
ontdeed zich met een aantal schijnbewe
gingen in het vijandelijk strafschopgebied
van twee tegenstanders en schoot van on
geveer zeven meter moeiteloos in. San Sal
vador trachtte het spel te vertragen, doch
deed dit uiterst onbeholpen.
De Arabische scheidsrechter Kandel zag
zich zo nu en dan genoodzaakt in te grij
pen voor de „vreemde" wijze waarop San
Salvador de nu „in a winning mood" ver
kerende Mexicanen trachtte af te stoppen.
Furieus aangemoedigd door het gescan
deerd gillende publiek „Mexico Mexico"
rolden de aanvallen naar het doel van de
wanhopig wordende Magana. Hij weerde
zich voortreffelijk, maar het was een dui
delijke zaak geworden dat hij toch nog
zou moeten buigen. En inderdaad: nog
tweemaal was hij kansloos op de nu wel
harde en ook zuivere schoten van de Me
xicaanse aanval. In de 58e minuut was het
Fragoso die haarscherp raak schoot en ze
ven minuten voor tijd werd San Salvador
voor de vierde maal vernederd toen inval
ler Basaguren met een enorme kogel doel
trof.
TOLUCA Onbezorgd alsof geen enkele
arts ooit gewaarschuwd heeft voor krachts
inspanningen bedreven op de hoogte
waarop Toluca ligt (2.640 meter boven de
zeespiegel) heeft Israel met offensief spel
Zweden een voetbalkater bezorgd, die dub
bel hard aankwam na de hangover, die de
Scandinaviërs overhielden aan het treffen
met Italië. Het werd een gelijkspel: 1—1,
wat meer was dan waarop de pretentieloze
Israëlische voetballers van tevoren hadden
gehoopt, maar duidelijk minder dan waar
op z(j gezien het spel recht hadden.
Wat dat betreft spreekt de cornerverhou
ding: 71 in het voordeel van de Zweden
duidelijke taal.
De Zweden hadden in vergelijking met
de wedstrijd tegen Italië hun team op vijf
plaatsen omgegooid. In de achterhoede was
Selander er weer bij en in de voorhoede
Persson. Beiden waren wegens een ont
regelde maag tot dusverre niet beschik
baar. De te verwachten offensieve meer
waarde kwam in de praktijk niet uit. In
het centrum van de aanval werd Feijen-
oords Ove Kindvall door de tot zijn schou
ders reikende Israëliërs volkomen gekooid.
Zijn directe tegenstanders bezaten daar
naast nog voldoende lucht om zo nu en
dan verrassend mee naar voren te trekken.
Twintig minuten lang moesten de Zwe
den het ergste vrezen. De in Duitsland
voetballende Olsson werd als directe be
waker van de snelle Feigenbaum meer
malen voorbijgelopen en gaf de ene hoek
schop na de andere weg. Eenmaal schoot
Feigenbaum in de handen van doelman
Sven Gunner. Vier minuten later miste
Rozenthal juist een gave pass van Spiegler.
Een droomkans kreeg Feigenbaum in de
42ste minuut toen de Zweedse defensie
slecht wegwerkte. Maar doelman Larsson
blokkeerde het schot met de voet.
Overtuigd van de noodzakelijkheid om
door middel van een ruime overwinning de
kansen in eigen hand te houden, namen de
Zweden in de tweede helft het initiatief
over. Niet overtuigend, vaak met weinig
overleg, maar wel met een grote lichame
lijke inzet, waardoor de toch al niet fijn
zinnige ontmoeting een ronduit ruw ka
rakter kreeg. Het eerste slachtoffer was de
Israeli Vollach die geblesseerd raakte aan
de rechtervoet en vervangen moest wor
den door Shuruk. De Israeli's kwamen on
der druk te staan en een fout van de vroe
gere prof in het Amerikaanse voetbal Da
vid Primo had tot gevolg dat de Zweden
met 10 de leiding namen. Hans Selander
liep Primo voorbij, gaf een pass naar de
vrijstaande FC Brugge-speler Turesson,
die van vijf meter afstand onhoudbaar in
schoot. Deze treffer had de inleiding moe
ten zijn tot nog enkele Zweedse doelpun
ten. Maar de scherpe reactie van Israel
doorkruiste die opzet volkomen. Nog geen
drie minuten na de openingstreffer vuurde
aanvoerder Mordechai Spiegler van twin
tig meter afstand een schot af, dat on
houdbaar als een bom in de bovenhoek
van het Zweedse doel insloeg.
(Van onze sportredactie)
ROTTERDAM. Eddy Treytel en Piet
Romejjn twee Feijenoorders bij wie de
mogelijkheid niet was uitgesloten dat zij
zouden vertrekken hebben hun contract
met de Rotterdamse vereniging verlengd.
Romejjn zal dus het komende seizoen met
aankoop Dick Schneider moeten strjjden
om de rechtsbackplaats. Ook Treytel blijft
bij Fejjenoord. Ernst Happel motiveerde
deze beslissing na afloop van het door
Fejjenoord met 41 gewonnen vriend
schappelijk duel tegen Rotweiss Oberhau-
sen als volgt: „Hjj is toch een uitsteken
de keeper? Hjj werd alleen wat zenuwach
tig, toen die geruchten over de komst van
Van Beveren ontstonden en raakte daar
door uit vorm. Ik ben er van overtuigd dat
Eddy het kan; dus blijft hjj."
Achter Treytel zal komend seizoen naar
alle waarschijnlijkheid Bram Geilman
staan.. Het is zeker dan Feijenoord zijn aan
Excelsior uitgeleende doelman terug wil
hebben. Dit tot grote wanhoop van Excel-
sior-trainer Bob Janse, die het volgend sei
zoen ook niet kan beschikken over Cor
Veldhoen. Excelsior kan in de verste verte
niet opbrengen was de Feijenoorder die
een vrije transfer heeft gekregen vraagt.
Overigens zijn er voor Veldhoen waar
onder Holland Sport voldoende gegadig
den.
De onderhandelingen met Wim van Ha-
negem, Wim Jansen en Henk Wery zijn
bij Feijenoord nog steeds niet met handte
keningen afgerond. De besprekingen over
contractverlenging tussen het trio en het
bestuur van Feijenoord duren nog steeds
voort.
