WEST-DUITSLAND WACHT
IN LEON OP ENGELAND
Magere zege Brazilië
op Roemenië (3-2),
Matig Rusland schoot erg slecht
LATE TREFFERS VELDEN EL SALVADOR
Tegen Duitsers kwamen Peruviaanse
tekortkomingen pas goed aan het licht
Belgen
krijgen
laatste
kans
Standen
van
Mexico
II
DONDERDAG 11 J UN I 19 70
19
bü
ff
Geen fantasie
De doelman van West-Duitsland Sepp Maier stopt geassisteerd door Becken-
bauer een Peruviaanse aanval.
LEON Tegen Engeland of tegen Brazilië, dat alleen was de inzet van het duel van West-Duitsland en Peru.
West-Duitsland won de strijd om des konings baard met 31 en behoeft dus niet aan te treden tegen koning Pele
en zyn mannen. In Leon zagen 16.000 toeschouwers dat de Duitsers na afloop dolgelukkig waren met hun over
winning, die tamelijk gemakkelijk tot stand kwam. Het koele Germaanse voetbal bleek in een temperatuur van
30 graden veel te veel voor Peru, dat probeerde aanvallend te spelen, maar daarvoor in kwaliteit ten minste
een klasse te kort schoot. In feite openbaarde zich hetzelfde euvel als in de wedstrijd tegen Marokko, maar omdat
de Noordafrikanen nu eenmaal veel minder klasse bezitten dan de Duitsers, kwamen de Peruviaanse tekort
komingen pas woensdag duidelijk dan het licht.
Wanneer Mexico doordringt tot de halve finales van het toernooi om het wereld
kampioenschap voetbal zal de FIFA het organiserende land vermoedelijk het recht
geven zijn halve-finalewedstrijd in het Aztekenstadion te spelen. Vier jaar geleden
in Engeland is een rel ontstaan over het feit dat het Engeland al zijn Wedstrijden
in het I.ondense Wemble.vstadion heeft gespeeld. Verondersteld werd toen dat Enge
land zijn halve eindstrijd tegen Portugal in Liverpoo» zou hebben moeten spelen.
Helmut Kaser, de eerste secretaris van de internationale voetbal federatie (FIFA),
heeft woensdagavond in Leon uitgelegd waarom een dergelijke beslissing, wanneer
die ook in Mexico zou worden genomen niet in strijd is met de geldende normen.
Kaser vertelde „over de halve finales is besloten dat een wedstrijd in Mexico Stad
en een in Guadalajara zal worden gespeeld, maar de be slissing over welke wedstrijd
naar Guadalajara gaat en welke wedstrijd in Mexico woidl gespeeld, zal pas genomen
worden na de kwartfinales. De wedstrijdschema's voor dit toernooi, die net als vier
jaar geleden in Engeland zouden voorstellen dat een bepaalde halve finale in een
van te voren vastgesteld stadion zou worden gespeeld, zijn niet juist".
Scheidsrechter Lau van Havens, op de tribune bij West-DuitslandPeru „een
voorbeeldige wedstrijd van Duitsland, onder voortreffelijke leiding. Als de Duitsers
blijven spelen zoals woensdag hebben zij ook kans in de kwartfinale".
De Westduitse trainer Helmut Schön: „Ons eerste doel hebben wij met een over
tuigende prestatie bereikt. Wjj zuilen nu verder kijken Ik ben werkelijk dolbljj dat
in onze ploeg geen zwak punt te ontdekken was, dat er zelfs nog beter werd gespeeld
dan tegen Bulgarije. De hele ploeg verdient de grootste bewondering". „De zone
verdediging die Peru toepaste, iedere speler verantwoordelijk voor een bepaald deel
van het veld, maakte het voor ons erg gemakkelijk. Ik geloof meer in man-dekking".
Didi, trainer van Peru: „Wij waren al in de kwartfinale. Ik had echter wel ge
rekend op winst tegen Duitsland, vooral omdat ik hoopte op onze gebruikelijke sterke
tweede helft. Vertragen, zoals de Duitsers hebben gedaan, is niet ieders werk. Over
de sportieve waarde ervan kan men discussiëren, maar in dit hooggelegen Leon heeft
het succes gehad en alleen de successen tellen in de sport
9 Aanvoerder Seeler van West-Duitsland: „Volgens Schön was het nodig dat wij
nog wat beter gingen spelen. Dat hebben we gedaan".
Topscorer Gerd Müller: „Na de wedstrijd tegen Bulgarije heb ik mijn kameraden
moeten bedanken voor de verrukkelijke passes die ik kreeg. Ik moet het nu weer
gaan doen. Op die manier is het heerlijk om spitsspeler te zijn".
Hector Chumpitaz, aanvoerder van Peru: „We waren niet opgewassen tegen de
Duitse tactiek, dan weer eens langzaam, zeer rustig en beheerst en plotseling over
schakelend naar een razend tempo. Dat was het voetbal dat hier moet worden ge
speeld".
Mario Zagallo, trainer van Brazilië was allerminst verheugd over de wijze waar
op zijn ploeg woensdagavond de kwartfinales had bereikt „Na een kwartier spelen
dacht ik dat we met veel hogere cijfers van Roemenië zouden winnen. Onze verdedi
ging was ronduit zwak. Het is natuurlijk ook zo, dat Roemenië een zeer goede wed
strijd heeft gespeeld. Ik ben erg bang geweest voor een gelijk spel". Aan een voor
spelling voor de wedstrijd BraziliëPeru van zondag waagde Zagallo zich niet. „Ik
heb Peru nog niet zien spelen", zei hij diplomatiek om te vervolgen, „ze hebben een
goed team is me gezegd en daarom zal het zondag wel een aantrekkelijke wedstrijd
worden".
„We hebben nog altijd een kans bij de laatste acht te komen", was het commen
taar van Angelo Nicolescu, coach van Roemenië. „Als Tsjecho-Slowakije morgen
Engeland verslaat kunnen we er ook zondag nog bij zijn. Mijn ploeg heeft zeer goed
gespeeld. Met wat meer geluk was het 33 geworden"
Gavril Katsjalin, coach van Rusland, had toen de strijd eenmaal gestreden was
woorden van lof voor El Salvador. „Het was een dappere tegenstander", zei hij, „mijn
ploeg had teveel kansen nodig en speelde te weinig over de vleugels".
„We hebben op waardige wijze afscheid genomen van het Mexicaanse publiek",
meende El Salvadors trainer Carrasco. „Jammer dat we met eenmaal hebben kunnen
scoren in dit toernooi. We hadden zo gehoopt dat het tegen Rusland wel zou lukken".
O De Uruguese trainer Eduardo Hohberg was na afloop van de wedstrijd tegen
Zweden lichtelijk ontstemd. „We hadden moeten winnen. Het mag immers niet ge
beuren dat een zeker schonend gelijkspel in de laatste minuut wordt omgezet in een
nederlaag". Voor de Zweden had hij overigens niets dan lof: „Ik ben blij voor hen
dat zij toch nog een overwinning hebben behaald. Door de manier, waarop zij van
avond speelden verdienden zij dat ten volle". Over de vervanging van de Braziliaanse
scheidsrechter Moraes door de Amerikaan Landauer zei hij: „Dit was een belachelijke
beslissing en we hebben geprotesteerd om zoiets in de toekomst te voorkomen. Welk
zinnig mens gelooft dat Moraes ons bevoordeeld zou hebben alleen maar omdat we
toevallig ook uit Zuid-Amerika komen".
Orvar Bergmark, de Zweedse trainer, was bedroefd. „Weer hadden we pech. Wan
neer Eriksson in de tweede minuut raak schiet, dan winnen we zeker met minstens
2—0. Helaas kon ik ook vandaag niet mijn sterkste ploeg in het veld brengen".
Het elftal kan niet aanvallend spelen
zonder zijn verdediging te verwaarlo
zen, het elftal kan niet verdedigen zon
der zijn aanval krachteloos te maken.
Het is net een deken die te kort is. Wan
neer hij wordt opgetrokken om de schou
ders warm te houden, liggen de voeten in
de kou en om de voeten op temperatuur te
brengen moeten de schouders rillen.
Tenzij natuurlijk het gehele lichaam zich
in ingewikkelde bochten wringt. Dat nu
kon Peru niet.
De Europeanen speelden doordacht
voetbal, niet te snel, niet te verrassend,
maar ijzig zeker. Gedragen door een
zeer rationeel uitgevoerd 4-3-3-systeem
werd eerst de verdediging gesloten en
pas daarna geprobeerd de aanval ope
ningen te laten maken. De Westduitse
bezetting van het middenveld leende
zich daarvoor ideaal met het machtige
trio Beckenbauer, Overath en Seeler.
Het trio scharnierde om Overath die
vrijwel altijd Beckenbauer achter zich
wist en Seeler voor zich zag. Als Ove
rath eens naar voren ging hield Seeler
zich wat achteraf, wanneer Beckenbau
er incidenteel „stormde" zorgde Ove
rath voor de rugdekking. Taktisch gezien
een ijzersterke conceptie, die Schön des
te gemakkelijker uit kon laten voeren
omdat zijn sterren zelf zo voortreffelijk
aanvoelen wat er moet worden gedaan.
Deze regisseur behoefde zijn spelers
slechts een enkele aanwijzing te geven,
de „cast" was zo goed, zo ervaren, zo op
elkaar ingespeeld dat de opvoering als
vanzelf vlekkeloos verliep.
De Westduitsers maakten er een ge
degen stuk werk van en lieten Gerd Mül
ler opnieuw de hoofdrol spelen. Löhr, Li-
buda en Seeler waren de „aangevers"
vlak voor de momenten dat de fors ge
bouwde Müller zijn ijzersterke „pointes"
over het voetlicht bracht.
Drie keer binnen twintig minuten gaf
hij zijn bewonderaars reden tot laaiend
enthousiasme. Na negentien minuten met
een slim tikje na een voorzet van Libu-
da, na 25 minuten met een kogelhard
schot op een strakke pass van Löhr en in
de 38e minuut via een kopbal nadat See
ler hem de bal op het hoofd had „ge
legd".
Peru speelde heel anders, de Zuid
amerikanen gebruikten niet het gehele
toneel, maar slechts het middenstuk,
wanneer de bal al eens op de vleugels
was verdwaald, haastten Sotil en Gal-
lardo zich de bal weer persoonlijk naar
het centrum te brengen. Maar wat veel
rampzaliger was voor de ploeg, een der
gelijke tekortkoming manifesteerde zich
ook in de verdediging. Fuentes bleef ge
woonlijk ver van Libuda en later van
diens vervanger Grabowski en ook Gan-
zales bekeek Löhr gewoonlijk van af
stand. Van grote afstand, want net als
Libuda ging Löhr herhaaldelijk ver te
rug om ballen op te halen en daar kon
den zij in volle vrijheid rustig gaan bou
wen. Die vrijheid gebruikten zij met
graagte en als zij dan te dicht in de
buurt kwamen moesten De la Torre en
Chumpitaz gehaast bijspringen omdat
zowel de Duitse links- als rechtsbuiten
gemakkelijk de eerste hindernis op weg
naar het doel kon nemen.
Niemand echter in de Peruviaanse
achterhoede dacht er op die momenten
aan een oogje aan Müller te besteden.
Gebiologeerd als zij waren door de bal
en de directe dreiging De Duitse spits
speler kon herhaaldelijk vrije posities
kiezen en de anderen wisten hem gemak
kelijk te vinden. Müller speelde waar
schijnlijk een van de gemakkelijkste
wedstrijden uit zijn loopbaan tegen de
ze achterhoede die volstrekt systeem
loos voetbalde. Het leek op stopper zon
der spil, grendel zonder slot, ausputzer
met een vrije man, maar die vrije man
was dan wel dé meest gevaarlijke tegen
stander.
Dat Peru tenslotte toch nog tegen het
einde van de eerste helft een doelpunt
maakte, was louter toeval. Een overtre
ding van Beckenbauer leverde een vrije
trap op. De Duitsers posteerden acht
man in de muur en vih een van die acht
(Fichtel) joeg Cubillas de bal naar een
heel andere hoek dan Sepp Maier mocht
verwachten.
In de laatste twintig minuten van de
strijd had Peru zelfs nog dichter bij kun
nen komen tegen dit Duitse elftal dat al
lang niet meer aandrong, maar deson
danks door weloverwogen rustige aan
vallen herhaaldelijk dicht in de buurt
van Rubinos kwam, want op het mid
denveld grepen Challe, Mifflin en Cubil
las voortdurend mis.
GUADALAJARA. De 3-2 zege van
Brazilië op Roemenië was verdiend. Maar
niet een sterrenploeg waardig. Vandaar
dat de aanmoedigingen van de 35.000 toe
schouwers iri het Jalisco Stadion van
Guadalajara voor de dappere Roemenen
waren, die te laat inzagen dat Brazilië
beslist niet onverslaanbaar was.
Te laat kwam het vertrouwen in eigen
kracht. Pas toen koningsschutter Pele en
de snelle Jair de stand op 2-0 voor de
Braziliaanse formatie hadden gebracht,
schudden de Roemenen de angst voor de
vermaarde tegenstander van zich af. Di
rect kwam de Zuidamerikaanse verdedi
ging onder hevige druk te staan. Zenuwen
maakten zich van de Brazilianen meester.
Een doelpunt van Dumitrache was het ge
volg.
Ondanks een verwoed offensief bleef
de gelijkmaker uit. Integendeel Pele gaf
zijn ploeg in de tweede helft opnieuw een
voorsprong van twee treffers. De tegen
stand van Roemenië was allerminst georo-
ken. Het verschil was echter te groot.
Verder dan een tweede treffer kwamen
de Europanen niet.
De zege van Brazilië, waardoor de
ploeg winnaar van groep 3 werd en zon
dag in de kwartfinales Peru ontmoet, was
ontegenzeggelijk verdiend. Opmerkelijk
was het echter dat in de perioden dat
Roemenië ten aanval trok de Braziliaan
se verdediging bij herhaling in paniek
raakte.
Aanvankelijk scheen een regelmatige
zege van de wereldkampioenen van 1958
en 1962 waarschijnlijk. Een vrije trap in
de hoek van het strafschopgebied vorm
de de inleiding voor de eerste treffer.
Tostao schoot over het doel, doch door
dat de tegenstanders te vroeg waren in
gelopen kregen de Brazilianen een twee
de kans. Dit maal stapte Tostao over de
bal heen waarna Pele in schoot 1-0. Vier
minuten later bereikte de zeer sterk spe
lende Everaldo op de vleugel Paolo Ce-
sar, die met een diagonale pass Jair een
unieke kans bood: 2-0.
In 't Roemeense doel maakte vervolgens de
weinig gelukkige Adamache plaats voor
Necula Raducanu. Op slag herstelde de
ploeg zich. Tweemaal bewees Alexandra
Neagu dat de Braziliaanse defensie zwakke
plekken had. Een aarzeling van Brito werd
de Zuidamerikanen noodlottig. Dumitra
che kreeg er de gelegenheid door te sco
ren: 2-1.
Na de hervatting scheen Brazilië de
voorsprong van een doelpunt voldoende
te vinden. Het accent werd sterk op de
verdediging gelegd. Pele, wiens passes
soms verre van gaaf waren, ontnam de
Roemenen twintig minuten na de rast al
le hoop. Doordat Tostao de bal voor Pele
liet lopen was de Roemeense achterhoede
uit positie gespeeld en kansloos tegen het
harde schot van de Braziliaan 3-1.
Het verzet van Roemenië was aller
minst gebroken. Te laat, zoals gezegd,
viel het tweede doelpunt, gescoord door
Dembrowski nadat doelman Felix de bal
niet onder controle had kunnen krijgen.
Acht minuten restte de ploeg nog. Bra
zilië was een te geroutineerd tegenstan
der om de winst nog uit handen te geven.
De stand
het
wereldkampioen-
schap voetbal is na de woensdagavond
gespeelde wedstrijden als volgt:
GROEP 1
Rusland
3
2
1
0
5
6—1
Mexico
2
1
1
0
3
4—0
België
2
1
0
1
2
44
El Salvador
3
0
0
3
0
0—9
GROEP 2
Italië
2
1
1
0
3
1—0
Uruguay
3
1
1
1
3
2—1
Zweden
3
1
1
I
3
2—2
Israel
2
0
1
1
1
1—3
GROEP 3
Brazilië
3
3
0
0
6
8—3
Engeland
2
1
0
1
2
1—1
Roemenië
3
1
0
2
2
4—5
Tsj. Slowakije
2
0
0
2
0
2—6
GROEP 4
W.-Duitsland
3
3
0
0
6
10—4
Peru
3
2
0
1
4
7—5
Bulgarije
2
0
0
2
0
4—8
Marokko
2
0
0
2
0
1—5
Jairzinho aoelpunt. Doelman Ada-
meche ligt geslagen op de grond.
MEXICOSTAD. El Salvador al
uitgeschakeld na met 3-0 van België en
met 4-1 van Mexico te hebben verloren
heeft het in zijn laatste wedstrijd van
het toernooi om het negende wereldkam
pioenschap Rusland aanmerkelijk moei
lijker gemaakt dan mocht worden ver
wacht. Tot in de zesde minuut van de
tweede helft hield de defensie van de
midden-Amerikanen stand. Pas een
kwartier voor tijd, toen Moentian de
stand op 2-0 bracht, stond vast dat de
kanslozen uit El Salvador niet voor een
verrassing zouden zorgen.
Het was een matige wedstrijd, waarin
vooral de Russische aanval teleurstelde.
De ploeg maakte een vermoeide indruk
en de enkele malen dat de aanvallers het
strafschopgebied van El Salvador bereik
ten, ontbrak het aan initiatief. Steeds
weer werd de bal overgespeeld. Dat de
doelpunten in het met 35.000 toeschou
wers bezette Aztekenstadion van Mexico
Stad zo duur waren lag overigens niet
in eerste instantie aan een goed geor
ganiseerde verdediging van El Salvador.
Eerder was het zeer slechte schieten van
de Russen de oorzaak.
In de zesde minuut na de hervatting
kon coach Gavril Katsjalin eindelijk met
wat meer optimisme de directe toekomst
tegemoet zien. Met een pass bereikte
linksbuiten Kmelnitski de in het centrum
vrijstaande Bisjovets, die van de rand
van het strafschopgebied hard inschoot:
1-0.
Ook daarna liepen de zonder fantasie
opgezette aanvallen van Rusland steeds
weer vast in de verdediging van El Sal
vador. Een goed kwartier voor tijd lukte
het dan eindelijk de „2" op het score
bord te brengen. Een combinatie tussen
Bisjovets en Moentian was daarvan de
oorzaak.
De eerste helft van de wedstrijd bleef
doelpuntloos. In het onder een bewolkte
hemel liggende Aztekenstadion was het
publiek duidelijk op de hand van El Sal
vador, dat een aanzienlijk betere start
had dan de Russen. Rodriguez en Rosario
hadden een belangrijk aandeel in rede
lijk opgezette aanvallen en in de zesde
minuut kwam Rodriguez al alleen voor
doelman Kavazatsjwili. Zijn schot was
echter veel te slap om de beste doelman
van de Sovjet Unie te verontrusten. Geen
dertig seconden later vloog de bal uit
een schot van Bisjovets aan de andere
kant van het veld net over de lat.
Het was de inleiding van een Russisch
offensief dat de Salvadorenen nog slechts
incidenteel konden doorbreken. Serebrija-
nikov, Poesach en Kmelnitski namen Ma
gana onder vuur, maar door de slechte
richting die de Russen aan hun schoten
meegaven, bleven doelpunten uit.
Tot zes minuten na de rast moesten
de 35.000 toeschouwers in het Azteken
stadion wachten voor de eerste treffer
viel. Een hardnekkig verdedigend El
Salvador kon niet voorkomen dat Bisjo
vets doelman Magana met een hard
schot passeerde.
De Russen bleven sterker maar zagen
hun acties steeds weer gestopt door de
stugge verdedigers van El Salvador. Toen
een kwartier voor tijd Moentian eindelijk
een kans benutte was de strijd beslecht
en stond eigenlijk al vast dat Rusland be^
hoorde tot de laatste acht.
POL VAN HIMST
(Van onze speciale verslaggever)
MEXICO CITY Raymond
Goethals is eigenlijk de merkwaar
digste coach in dit wereldtoernooi.
Hij verwierf wereldbekendheid
door precies te voorspellen tegen
wie België zou worden ingedeeld,
om vervolgens ook nog eens de
gang var. zaken in de eerste groep
te prognostiseren. Maar dat laatste
is falikant mis gegaan en dat geeft
wellicht de man, die Sint Truiden
naar de top bracht aan de voor
avond van België's belangrijkste
duel niet anders dan loze be
weringen in. „Ach" haalt hij nu de
schouders op, terwijl hij een et
maal eerder nog prijs gaf enige
hoop te koesteren, „ach, wellicht
komen wij er met een draw uit.
Dat zou toch mooi zijn: Winst, ge
lijk en verlies, van alles wat
in een wereldkampioenschap waar
voor het toch een prestatie mocht
heten zich te plaatsen".
Nee, Goethals blaakt opeens niet
meer van zelfvertrouwen en de oor
zaak daarvan is duidelijk: de minder
dan matige verrichtingen van de Bel
gen tegen Rusland (4-1). Zijn analvse
daarover is behalve wellicht eerlijk,
toch ook weer niet wat men van een
voetbalcoach is gewend. „Het was van
ons een slechte wedstrijd, maar ik
zag toch weinig mogelijkheden om het
beter te doen". Nu is er wellicht een
oorzaak aan te wijzen voor Goethals
sombere uitingen. Die zijn wellicht
een gevolg van wat oneffenheden in
de leiding van de Belgische formatie,
die nogal opzichtig schijnt te ziin over
genomen door de heer Roger Petit,
voorman van de Europese renommé
Standard Luik en ook lid van wat de
Belgen „uitvoerende komiteit" noe
men, een soort technische commissie.
Petit heeft zich ook al na de wed
strijd tegen de Russen als woordvoer
der opgeworpen. Maar in de Vlaams-
Waalse equipe, die dan ook nog de no
dige Brusselaars telt, is Petit een con
troversiële figuur geworden: „ik wist
eigenlijk niet eens precies wie de man
was", zegt Raoul Lambert van de FC
Brugge. Hij is overigens geblesseerd,
deze wat logge spitsspeler (vervanger
Devrindt), die tegen de Russen al te
eenzaam in de voorste linie zw;erf.
Dat te weinig overtuigd aanvallen lijkt
de Belgen toen op het hellende vlak
te hebben geduwd. Misschien toch ook
wel, fluistert men in hét kampement,
de schuld van Pol van Himst De Brus
selse maestro mag dan een goede
voetballer wezen, hij houdt, vindt men
de bal doorgaans toch te lang bij zich
terwijl zijn acties zeker niet door snel
heid uitblinken. Het zou, stelt men
dan ook. misschien niets eens zo gek
zijn om Van Himst eens te vervangen,
maar niemand lijkt dat aan te dur
ven: „Pol is een beschermde speler".
Goethals heeft overigens wel mate
riaal achter de hand zoals Carteurs
van de FC Brugge: misschien niet al
te rap. maar toch een voetballer met
veel „brains" en uit dien hoofde van
groot belang in het duel tegen de Me
xicanen, die stormenderhand zullen
optrekken in hun „eigen" Azteken
stadion, met wilde fans op de stamp
volle tribunes. De Mexicanen zijn wel
verplicht met flinke cijfers van de
Belgen te winnen, omdat ze anders
naar het 30.000 plaatsen-stadion van
Puebla zullen worden „verbannen".
Hetgeen volgens de diepst-bedroefden
onder hen met Zuidamerikaanse over
drijving ..meteen uitschakeling" bete
kent. Misschien kan de Belgische
ploeg profiteren van die driften, maar
dan zal toch een van zelfvertrouwen
doordrenkte eenheid in het veld moe
ten komen. En dan nog zijn de om
standigheden meer dan extreem te
gen: het duel wordt geleid door een
Zuidamerikaans driemanschap, be
staande uit de Argentijnse scheids
rechter Angel Coerezza en de heren
de Moraes (Brazilië) en Hormazabal
(Chili) als vlaggedragers. Niet direct
een trio om uiterste onpartijdigheid
of zelfs maar Europese interpretatie
van de spelregels van te verwachten.
Roger Petit dan ook weer: „U kunt
zich voorstellen wat er zou gebeuren
als we de Mexicanen zouden ver
slaan. We zouden ons pijlsnel ergens
moeten verbergen, denk ik". En Goet
hals over het leidende trio: „er is
geen twijfel over mogelijk, dat in dit
toernooi in ieder geval van Zuidame
rikaanse solidariteit mag worden ge
sproken
