ITALIAANSE COACH VALCAREGGI
GEKWELD DOOR ANGSTVISIOENEN
Crash voor
om snelste
Rindt geen bezwaar
ronde te draaien
Voetbal op hóóg niveau
Italië heeft altijd team van wereldklasse gehadmaar formeren
van elftal dat de wereld aan kan is een geheel andere zaak
Toto-uitslag
Poggiali won
Zwitserse ronde
Koeperman won
Nieuw record
voor v. d. Berg
ZATERDAG 20 JUNI 1970
11
Inzet
Kracht
Resultaten
s
DICK BRUYNESTEYN
isEuoe
Op 100 meter 11.2
Cricketprogramma
(Van onze speciale verslaggever)
MEXICO CITY Ferruccio Valcareggi is in deze dagen een uiterst op
gewonden mens, voorzover althans de doorsnee-Italiaan een maatstaf kan
bieden in het al dan niet uiten van emoties, en de onhebbelijkheid van die
uitingen. Uitgaande van die vergelijking is Valcareggi aangeland op een
temperatuur, die een aantal graden hoger ligt dan het toch al aanzienlijke
i.p., het Italiaanse peil. Valcareggi, in de verste verte niet het type van de
zuiderling, tracht dat allemaal wel te maskeren. Hij probeert ook de be
daagde coach uit te hangen, die het voor zichzelf prima heeft uitgedokterd
en voor „zijn jongens" tegelijk ook. Maar zo is het niet. Want als op de vrij
dagmorgen de ganse verslaggeversbende zich meldt aan de poorten van het
Italiaanse trainingskamp, ontstaat een geweldige drukte met de goede Fe-
ruccio als verhit middelpunt: „Nee, geen toelatingen, de spelers moeten
rusten, de spelers slapen nog, de spelers zijn weg, de spelers moeten gaan
trainen". Als alles dan is geëindigd in ordeloos geschreeuw en de voorge
nomen toelating van „uitsluitend Italiaanse journalisten" en vervolgens
toch iedereen binnen is, dan zit Ferruccio Valcareggi vermoeid teneer in
het midden van een wijde kring, die snel ontdekt, dat de coach gekweld
wordt door steeds maar weerkerende visioenen die allemaal de finale van
het wereldtoernooi tegen Brazilië tot onderwerp hebben.
Overigens niet zo vreemd, dat wankele
moreel van Valcareggi. Voor wie in ogen
schouw neemt, dat het nog maar vier
jaar geleden is ,dat de „squadra" alle
voorhanden zijnde list en bedrog hard no
dig had om een zeer uitgebreide schare
woedende tifosi te ontlopen. Boze Itali
aanse voetbalfans, die onder aanwending
van rotte tomaten en dito eieren bij aan
komst van de roemruchte maar nu vol
komen vernietigde ploeg wel eens wil
den weten hoe een elftal waarin de op
het Apenijnse schiereiland stukgelezen
kranten zeker drie of vier van de „beste
voetballers ter wereld" hadden ontdekt,
hoe die ploeg in 's hemelsnaam van
Noord Korea had kunnen verliezen. Dat
was in 1966 en Ferruccio Valcareggi her
innert zich de afgang van de azurri in
dat wereldtoernooi, die vreselijke dag in
dat grauwe Middlesborough, maar al te
goed. Al was het maar, omdat hij er bij
was, als assistent-trainer. Al was het
maar, omdat hij er bij was, toen Edmun-
do Fabbri, de toenmalige coach, vier
kant op straat werd gesmeten, als de
meest verantwoordelijke man voor die
nationale schande. En Ferrucio Valcareg
gi kreeg de opdracht om het beter te
doen. Maar hoe?
Want wie, in de voetbalwereld, kan de
selectie uit een door sommigen vanwege
geldsmijterij en corruptie zelfs „verdor
ven" genoemd Italiaans voetbalbestel,
vormen tot een elftal dat land en vlag
nu eens met alle inzet zal gaan verde
digen? Wie kan een recept uitschrijven,
een plan maken tot vernietiging van de
tegenstander, met gebruikmaking van
minstens tien voetballers, die eerst aan
zichzelf, en dan aan hun al dan niet rijke
club en dan aan het lieflijke Italiaanse
thuis en tenslotte pas aan het nationale
elftal denken? Niemand kan dat. Ook
Ferruccio Valcareggi niet. En Ferruccio
heeft dan ook vier jaar lang gegokt op
niet meer dan het toeval. Op de goede
luimen van zijn spelers. Op de invloed
van de wapperende lire-biljetten. Op de
niet te ontlopen hersenspoeling, die de
nieuwsmedia op de uitverkorenen altijd
weer uitoefenen: „Forza Azurri" en, niet
in de laatste plaats, op incidentele uit
barstingen van die vulkaan van talent,
die een Italiaanse selectie toch altijd nog
is. En nu heeft Valcareggi dan Mexico
gehaald. En de finale. Met sinds de Ko
rea-flop veertien overwinningen, negen
gelijke spelen en maar één nederlaag,
in een uitwedstrijd tegen Bulgarije. Val
careggi heeft niet anders dan goed ge
gokt. En daarom heet hij in Italië Fer
ruccio Fortunato
De gelukkige Valcareggi is daardoor
wellicht wat overstuur geraakt, en dat
is dan niet anders dan begrijpelijk. Hij
DEN HAAG. Cijfers van toto 48: Aan
tal deelnemers: 385.575. Inleg: 728.092,80.
Prijzenbedrag: 327.641,76. Beschikbaar
voor eerste en derde prijs: 98.292.53. Ze
ven met dertien goede uitslagen krijgen:
14.041,80. 1518 derde prijs-winnaars krij
gen: 64,70. Beschikbaar voor tweede en
extra prijs: 65.528,35. 177 tweede prijs
winnaars krijgen: 370,20; 593 extra-prijs
winnaars krijgen: 110,40.
kan zijn vreugde trouwens niet helemaal
de baas en hij is opnieuw het tegendeel
van de zelfbewuste coach, als hij nu
stelt: „Het is niet zo vreemd, dat Italië
de finale bereikte. Dat gewonnen werd
in de kwartfinale en zelfs in de halve fi
nale, van het toch sterke Duitsland. Kijk,
die druk waaronder we speelden in de
voorronden, in de achtste finales, die is
van ons afgevallen. Steeds weer kwam
de herinnering aan de uitschakeling in
1966 terug. De ploeg speelde verkrampt
en verdedigend. Durfde niets te wagen.
Niet tegen Uruguay, zeker niet tegen de
Israëliërs, want die hadden de rol van
de Noordkoreanen maar al te graag op
zich genomen. Maar we haalden het en
die angst is nu voorbij. Speelde de ploeg
niet helemaal vrijuit, tegen Duitsland?"
Wat zonder meer moet worden toege
geven. Behalve het feit, dat de schitteren
de vecht-ploeg van Schön zijn eindeloze
vertragende acties weer wist op te voeren,
viel zeker in de eerste helft toch ook
het knappe attaqueren van de Italianen
op. Het team bleek ineens ook te kunnen
aanvallen in plaats van uitvallen.
In die bedrijven heeft men dan toch
iets van de ware kracht van het Itali
aanse voetbal kunnen zien. Heeft men
kunnen constateren hoe het zou kunnen
zijn. Als niet vele jaren geleden al de
aandacht aan het voorkomen van doel
punten (op zichzelf een mooi streven) de
bedoelingen van het maken ervan in de
breinen van de Italiaanse voetballers had
overschaduwd. Als hun niet veel te vaak
was voorgehouden, dat „uit" de 0-0 moest
worden aangehangen, en dat „thuis" dat
ene doelpunt er toch altijd wel zou ko
men. Een tactiek die, zoals in de Spaan
se voetbaltop, rechtstreeks verband hield
met de commercie: Europese bekerwed
strijden, in die „stijl" gespeeld, moesten
de kassa's van de miljoenen verslinden
de grote voetbalbedrijven onafgebroken
bezig houden. Zo verdween het aanvallen
de, spectaculaire voetbal tegelijk uit de
Italiaanse competities. Want spitse gees
ten verlengden die speelwijze tot op de
eigen velden: eerst doelpunten voorko
men en pas vanuit die stellingen trach
ten op te rukken, te scoren. En Italië
werd het land van het defensieve voet
bal
Zo is het team ook naar het Mexicaan
se toernooi gekomen. De resultaten in de
achtste finales hebben dat begrip al even
min kunnen wegnemen. De „gouden
voet" van Luigi „Gigi" Riva, de 25-jari-
ge Italiaanse topscorer sinds twee jaar,
die Cagliari kampioen maakte, bleef
werkeloos. Terwijl „Gigi", die meer dan
vijf miljoen gulden waard is volgens de
laatste biedingen, toch 17 goals in vijf
tien interlands scoorde en de Italiaanse
bladen in grote koppen na de eerste twee
wedstrijden in Puebla en Toluca jammer
den: „Riva al 180 minuten zonder doel
punten". En toen dan eindelijk wel werd
gescoord was het Roberto Boninsegna,
de 26-jarige spits van Inter (overigens
afkomstig vanCagliari, waar men
vond, dat hij en Riva niet in één team
konden spelen), die een uiterst matig
Zweden met de enige goal van de wed
strijd bedwong. Riva en Boninsegna
het tweetal waarop Valcareggi zijn stel-
ZÜRICH. De Italiaan Roberto Pog
giali is door de overwinning in de ronde
van Zwitserland uit z(jn knechtenrol ge
vallen. Tactisch profiteerde de 29-jarige
Salvarini-rijder van de rivaliteit tussen
zijn kopman Felice Gimondi en Franco
Bitossi. Na in de vierde etappe de leiders
trui te hebben veroverd, stond hij deze
tot en met de negende en laatste rit niet
meer af. Poggiali won zelf geen enkele
etappe, maar dat is geen unicum, wat de
ronde van Zwitserland betreft, in 1968 nog
leverde de Zwitser Pfenninger een soort
gelijke prestatie.
Ook is het eerder voorgekomen, dat een
wat minder met klasse bedeelde coureur de
etappewedstrijd door het bergland bij uit
stek, op zijn naam bracht. De ronde van
Zwitserland immers staat met de Tour
de France voor de deur, niet hoog geno
teerd op de verlanglijst van de vedetten.
Nu kwam de nederlaag ditmaal voor
Gimondi wel harder aan dan voor Bitossi,
die al in 1965 zegevierde. In dat jaar legde
Gimondi beslag op de eindoverwinning in
de ronde van Frankrijk en de Italiaan
wilde nu, min of meer aan het begin van
de nadagen van zijn carrière gaarne een
zege in de ronde van Zwitserland op zijn
erelijst schrijven. Hij heeft daartoe se-
rieuse pogingen gedaan, maar steeds ont
brak hem de kracht om langdurige solo's
beslissend door te zetten- Poggiali daar
entegen toonde zich minder strijdlustig,
maar was wel steeds in de voorste gelede
ren te vinden.
De Italianen domineerden overigens deze
ronde vijf man bij de eerste tien
Nederland, gerepresenteerd door de zo
juist tot de ronde van Frankrijk toegelaten
Caballero, deed het zeker niet slecht. Har
ry Steevens zat vaak vooraan, met name
in de vlakke etappes een tweede plaats
in het puntenklassement was zijn deel
en Arie den Hartog eindigde als eerste in
het bergklassement. Ook Vianen en Beu
gels leverden goed werk, wat tot uitdruk
king komt in de vijfde plaats van de Ne
derlandse formatie in het algemeen ploe-
genklassement.
Het eindklassement ziet er als volgt uit:
1. Poggiali (It.) 43 uur 53 minuten 27 se
conden; 2. L. Pfenninger (Zwi) 43.54.30; 3.
Mori (It.) 43.54.41; 4. Den Hartog (Ned.)
43.54.43; 19. Schepers (Ned.) 44-07.15; 20.
Vianen (Ned.) 44.07.19; 24. Steevens (Ned.)
44.15.53; 31. Beugels (Ned.) 44.27.26; 40.
Zoontjens (Ned.) 44.39.19; 49. Benjamins
(Ned-) 44.58.30; 53. Gerrits (Ned.) 45.13.43.
Bergklassement: 1. Den Hartog (Ned.)
53 pnt.; 2. Bitossi (It.) 33.
Algemeen ploegenklassement: 1. Salva-
rani (It.) 131.16.17; 5. Caballero-Laurens
(Ned.) 131.48.57.
Het Italiaanse elftal. Staand van links
naar rechts. Albertosi, Facchetti, Ro-
sato, Domenghini, Boninsegna en
Riva. Zittend van links naar rechts:
Bertini, Cera, Mazzalo, De Sisti en
Burgnich.
lingen baseerde, toen ook hij sprak: „Ita
lië zal wel degelijk goals maken, in dit
toernooi".
Eigenlijk een loze voorspelling, al is ze
dan nu tóch uitgekomen. Want zelfs in
Italië, dat nu in rep en roer is, geeft men
toe dat Valcareggi weinig of niets te zeg
gen of in te brengen kan hebben: „Het
elftal regelt het zelf. Valcareggi moet
alleen maar een goede aanvoerder be
noemen en zorgen voor het juiste voed
sel", zegt de cynicus. En, symboliserend
voor de stand van zaken: „Italië is al
tijd in staat geweest een elftal van we
reldklasse op te stellen. Maar het for
meren van een elftal, dat de wereld aan
kan, is een heel andere zaak".
Nu staat Italië dan toch aan de voor
avond van een wereldfinale. De derde in
de geschiedenis van het wereldkampioen
schap voetbal. En ook Italië kan de we
reldbeker definitief winnen, zoals de op
ponent. In 1934 en 1938 greep de „squa
dra" de cup. Nu zal, zegt iedereen in
Mexico, die greep mislukken. Omdat
Brazilië zoveel sterker is, zoveel meer
vernuft in de aanvallen doet, dan elke
andere ploeg hier. Teveel ook voor de
op zulke betrouwbare verdegers „rusten
de" ploeg (Facchetti, Inter, 27, Rosato,
Milan 26, en „veteraan" Burgnich, 30,
van Inter) die toch weer zal moeten te
rugkruipen in de laatste stellingen. Gian
ni Rivera: „Het wordt een gevecht tus
sen de sterkst aanvallende en de best
verdedigende ploeg van de wereld". Toch
weer die verdediging. Toch weer bou
wen op beton. Terwijl het succes alleen
maar aan de andere kant kan liggen.
Eindelijk zal eens moeten worden aan
getoond, wat iedereen „in voetbal" denkt:
de Braziliaanse verdediging is te klop
pen. Zij is, tenslotte, het zwakste deel
van de ploeg, dat geeft men zelfs in ei
gen kring toe. En als Italië speelt, zo
als het vooral in de eerste helft tegen
Duitsland deed, danja, dan. Maar
wat moet, bijvoorbeeld, Giacinto Fac
chetti uitrichten tegen een Jairzinho als
hij al nauwelijks en soms helemaal
niet meer Reinhard Libuda kan over
meesteren? De weddenschappen in Mexi
co City zijn tegen Feruccio Fortunato.
Het zou wel eens kunnen zijn, dat het ge
luk nu van zijn zijde wegslipt, nu hij, de
50-jarige oud-speler van Milan dat ge
luk meer dan ooit nodig heeft. Want zo
opgewonden is het thuisfront, dat verlies
al bijna gelijk staat met de schande van
Middlesborough
MM!!!-!
VEBöEêT't
MAAI?.. MBLASJ
&OU£ ie XJA DE
q-o7E©&J PAPft-
GHJP\V>o& DOOP
FIFA TE ZWAK
VEC?KLAAE?D êw
<nik-3/vA: UIT WET
WAT IS EE DAKl
AAU DB HAWD? fe
IK PEêPAEêE»
oePLoE&mee
IU ALLE CU6T
OPVBJJOL-
MATCH-
IM UBOYORK
WIET.»
DIT IS,
'tf SCWANi
Daal
(Van onze sportredactie)
ZAND VOORT Met een „sorry,
het was een stomme fout; ik had eer
der op mijn remmen moeten staan",
verontschuldigde Jochen Rindt zich
by Lotus-manager Colin Chapman.
De Oostenrijker doelde daarmee op
zijn crash in de Tarzanbocht een
kwartier voor het afsluiten van de
gistermiddag gehouden eerste offi
ciële training voor de Grand Prix
van Nederland, waarbij hij uit de
baan vloog, tegen de vanghekken tot
stilstand kwam, maar met zijn bolide
in het zand bleef steken.
Chapman wuifde de excuses echter Ia-
koniek ter zijde. De wagen was
nagenoeg onbeschadigd en zijn kop
man had ruimschoots aan de voor
waarden voldaan. Hoewel hij een beperkt
aantal ronden op de baan was geweest
(aan het nieuwe 72-model moest weer
heel wat worden gesleuteld), vormde dit
voor Rindt (die afgelopen dinsdag met
een officieuze tijd van 1.17.9 alle records
al aan flarden had gereden) geen belet
sel om een (voorlopig) nieuw officieel
record van 1.19.4 (189.991 kilometer ge
middeld) te realiseren.
Er waren echter meer snelle jongens.
Ook wereldkampioen Jackie Stewart
die er erg op gebrand is om Zandvoort
zijn derde achtereenvolgende zege te be
halen om daarmee de hattrick van de le
gendarische Jim Clark (winnaar 1963-
1965) te evenaren nam gistermiddag
alvast het zekere voor het onzekere, want
hoewel de historie van de Grote Prijs
onomstotelijk uitwijst dat er op de laat
ste trainingsdag (vandaag) altijd weer
scherpere tijden worden gedraaid, kan het
in theorie op het laatste moment slecht
weer zijn, wat de rondentijden automa
tisch sterk drukt, waardoor het eerste
gewin bijzonder belangrijk kan worden.
Jackie Stewart bleef met 1.19.9 bijzon
der dicht in de buurt van de man die hij
het meest vreest, Jochen Rindt. Ook Ste
wart kan nog sneller, want omdat Zand
voort (de vier vorige Grote Prijzen wer
den allemaal door een ander merk ge
wonnen) een „sleutel" Grand-Prix wordt,
was de March-stal van Ken Tyrell enkele
weken geleden al bijzonder snel in de
badplaats om een dag te trainen, waarbij
Stewart officieus 1.18 reed.
De derde snelle coureur (het was na
Francorchamps nauwelijks een verras
sing) was de Mexicaan Pedro Rodriguez,
die met zijn BRM P 153 ook op Zandvoort
met 1.20.7 bijzonder goed ging. Rodriguez
MONTE CARLO De Nederlandse
dammer Ton Sijbrands is er niet in ge
slaagd de Challenge Mondiale 1970 te win
nen. In de laatste ronde speelde hij remise
tegen de Rus Gantwarg. Koeperman speel
de eveneens remise en wel tegen de
Fransman Hisard. Koeperman en Sij
brands eindigden op de gedeelde eerste
plaats met 24 punten uit 16 partijen.
Volgens het Sonnenborn-Berger-systeem
werd Koeperman tot winnaar uitgeroepen.
De eindstand is: 1. Koeperman en Sij
brands 24 punten uit 16 partijen; 3. Gant
warg 23; 4. Hisard 21; 5. Saletnik 15; 6.
Cazemir 13; 7. Ramcharan 12; 8. Slaby 9;
9. Agliardi 3.
had aanvankelijk nog een snellere ronde
laten noteren. Vlak daarop echter ging
hij in het bos met zijn wagen de baan uit,
moest overstappen in een andere bolide,
waardoor zijn tijd met de verongelukte
BRM ongeldig werd. De Britse renstal
heeft een merkwaardige metamorfose on
dergaan. Men is niet alleen afgestapt van
de grauwe ietwat macabere donkergroene
racekleur (sinds de Owen Racing Orga
nization in zee is gegaan met de kosme-
tische industrie Yardley, hebben de wa
gens een hippe witte kleur), maar men is
bovendien onder leiding van de 29-jarige
ingenieur Tony Southgate die duide
lijk te verstaan heeft gekregen: of er
moeten successen komen, of we houden
er onmiddellijk mee op aan een wel
licht indrukwekkende r evelatie bezig.
Hoewel een prognose een vooral in
deze Grote Prijs van Nederland onzin
nige zaak is, moet Rodriguez zeker als één
der grote favorieten worden aangemerkt.
Hoewel de Grand Prix van Nederland
dit keer misschien niet zo vlug in een
monotone optocht zal ontaarden, moet
men toch maar afwachten of het vele
nieuwe materiaal (naast de prachtig ge
lijnde BRM hebben ook de Matra Sim-
ca's Beltoise en Pescarolo zich bij
zonder rap getoond) heel blijft. Er resten
vooral vraagtekens wat de revolutionaire
en bijzonder snelle Lotus 72 betreft. Zijn
er geen problemen dan zal zelfs Jackie
Stewart het heel moeilijk met zijn March
kunnen bijhouden. Inmiddels is het echter
wel zeker dat het Gold Leaf Team Lotus
zondag niet meer met de „49" aan de start
verschijnt. Alex Soler-Roig de zoon
van de Spaanse chirurg die Jochen Rindt
oplapte na zijn spectaculaire ongeluk in
Spanje in 1969, waarbij hij merkwaardi
gerwijze niet meer letsel opliep dan een
paar diepe sneden in het gezicht was
JOCHEN RINDT
gistermiddag absent. De enige Lotus 49
werd nu bereden door de Zuidafrikaan
Peter Lovely, aangezien ook Graham Hill
(rijdende voor de stal van Rob Walker)
een wagen van het laatste Lotus Formule-
I model berijdt. Beiden maakten met ron
dentijden die ver boven de 1.20 lagen
in dit snelle geweld nauwelijks indruk.
WARSCHAU Tijdens atletiekwed
strijden in Warschau, de zogenoemde
„Kusocinski Memorial" heeft Wilma van
den Berg vrijdag het Nederlands record op
de 100 m dames verbeterd en gebracht op
11,2 sec. Het oude record stond reeds op
haar naam met 11,4 sec.
De tijd van Wilma van den Berg bete
kent een evenaring van de beste wereld
prestatie van dit seizoen, die op naam
staat van de Oostduitse Renate Messner.
Deze versloeg Wilma van den Berg enkele
dagen geleden in Oost-Berlijn met deze
tijd. Wilma van den Berg liep toen 11,4
seconden, waarmee zij voor de vijfde keer
het Nederlands record evenaarde. Tweede
op de 100 meter werd vrijdagavond de
Hongaarse Gyorgyi Balogh in 11,4 secon
den.
le klas A: VRA-HCC, HBS-VOC, Rood
en Wit-Quick HG, HCC II-ACC.
le klas B: Excelsior-Bloemendaal, SSCC-
De Krekels, Sparta-Hermes DVS.
