Nieuwe wereldkampioen - twee weken in bezit
van proflicentie - gaf een lesje in pure snelheid
GORDON JOHNSON ZORGDE IN DE
SPRINTFINALE VOOR SENSATIE
Etappewinst
Altig voor
eigen publiek
Wedstrij d Fleury-Gurowitsch
komedie met een vreemd slot
Wereldtitel bij profstayers
Rebellie Kemper maakte
weg voor Rudolph vrij
Loeveseyn grote verrassing
Thompson had net genoeg
spelers voor een elftal
Jansen-Van Doorn
grepen naast
het eremetaal
Duyndam tweede
in Lokeren
Frankrijk door
FIDE uitgesloten
Parijs-Luxemburg
4
DONDERDAG 13 AUGUSTUS 1970
15
49-versnelling
WÊÊÊÊÊ
O nbegrijpelijk
Afgrond
Volkslied
Kroonprins
w*lwliWWIiWnJtnnflJ1JVlfmfW,*W,IW,*WWI'l,'>WIWinJUUUUUUUUU1Annjuulnnnw
ll>AnAnAAnnAWAnjmnnnnjlAnJinnnfwmjul'njinjulfmnjlwWAnf>nnnj1Jinn^^
LEICESTER. In Leicester is een
klein sportief oorlogje gevoerd tussen de
twee Duitslanden. Zowel Oost-Duitsland
als West-Duitsland kwamen in de finale
van de ploegachtervolging en de tandem
race. De Westduitsers bleken op beide
onderdelen de sterksten. Zij hadden in de
halve finale van de ploegachtervolging
het geluk dat een Italiaanse rijder ten
val kwam, zodat die race de Westduitsers
niet te veel moeite kostte.
De Oostduitsers hadden de Russen ge
wipt in de andere halve finale. Het Rus
sische kwartet behaalde de bronzen me
daille. De Westduitsers maakten in de fi
nale de beste tijd van de avond: 4.35.75.
Bij de tandems was het Westduitse
paar Barth-Müller in beide finaleritten
duidelijk sterker dan de Oostduitsers
Otto en Geschke. Voor de Nederlandse
tandem Jansen-Van Doorn was geen
plaats op het erepodium. Zij moesten het
hoofd buigen voor de Franse wervel
storm, gevormd door Moreion en Quentin.
Ze werden in twee ritten verslagen. In
de eerste rit was geen discussie mogelijk
over het verschil in kracht en dat gaven
Jansen en Van Doorn dan ook graag toe.
Maar in de tweede manche was het ver
schil zo klein dat de foto moest uitma
ken wie er gewonnen had.
Voorzitter Van Dijk van de KNWU
moest naar de box rennen om Mahn te
vragen Jansen en Van Doorn vast te hou
den, want die wilden al weg gaan, omdat
de speaker Frankrijk direct tot winnaar
had uitgeroepen. Het verschil was nog
minder dan een banddikte, liet men van
de fotofinishtoren weten. Banddikte was
de ironie van deze rit. De Nederlandse
tandem reed namelijk op te zware ban
den. Alle lichte banden van 170 gram wa
ren verbruikt door valpartijen en lek rij
den in vorige dagen. Nu moest het Ne
derlandse koppel op banden van 220 gram
rijden. Wegbanden dus. De Fransen fiets
ten op vederlichte sprintwieltjes.
LOKEREN. Leo Duyndam is woens
dag bij een prof wielerwedstrijd in Loke
ren (België) als tweede geëindigd achter
de Belg Vrijders. De winnaar reed de
149 kilometer in 3 uur en 30 minuten.
Duyndam, die de sprint van het peloton
won, had twintig meter achterstand. De
Limburger Harings bezette de zesde
plaats.
SIEGEN. De Franse Schaakbond is
door de Internationale Schaakfederatie
uitgesloten. Folke Regard, voorzitter
van de FIDE maakte de schorsing van
Frankrijk bekend omdat de Franse bond
zijn contributie niet had betaald. Frank
rijk zal nu niet kunnen deelnemen aan
de schaakolympiade. In plaats van
Frankrijk speelt Indonesië.
(Van onze sportredacteur)
LEICESTER. De oude mannen van
de sprint hebben hun tijd gehad. De voos
heid van de krachtsverhoudingen werd
goed aangetoond door de nieuwe wereld
kampioen bij de profs, Gordon Johnson.
Deze 24-jarige Australiër, sinds twee we
ken na de Gemenebestspelen, waar hij
zilver won achter de amateurfinalist
van de wereldkampioenschappen, Nichol
son. prof geworden, gaf iedereen een les
je in pure snelheid.
De 32-jarige Gaiardoni, die alleen door
de onervarenheid van Leyn Loevesyn
in de eindstrijd was gekomen, meende
twee keer opi twintig meter van de
streep winnaar te zijn, maar in beide fi
naleritten schoot Johnson met raket
kracht langs Santé Gaiardoni. De Aus
traliër kon de hand al voor de streep in
de lucht steken. „Hoewel ik achter lag
wist ik in de bocht al dat ik gewonnen
had". Hij was de nieuwe wereldkam
pioen.
Leyn Loevesyn rekende met de Ita
liaan Damiano af in twee ritten. Twee
keer een lange spurt met supertijden:
11.5 en 11.6 en twee keer was Damiano
kansloos. Twee jonge renners dus op het
podium Eindelijk fris bloed. Gordon
Johnson is een leerling uit de langzamer
hand fameuze, keiharde sprintschool van
Melbourne. Daar kwamen mannen uit
voort als Basch en Nicholson. Melbour
ne heeft verscheidene wielerclubs, die
ieder hun eigen baan bezitten. De bes
ten van iedere club mogen één keer in
de week in de centrale piste van Mel
bourne fietsen. Daar komen dus alleen
de sterksten, die gehard zijn door veel
competities. Het is voor het eerst, sinds
vijftig jaar dat Australië weer een we
reldkampioen bij de profsprinters heeft.
In 1920 werd Spears kampioen.
Johnson had zijn geweldige kracht al
in de halve finale laten zien tegen Da-
miamo. Leyn Loevesyn liet zich in die
halve eindstrijd door onervarenheid pak
ken door Gaiardoni. In de eerste rit had
hij een versnelling van 48 gemonteerd. In
de tweede rit nam hij een tandje meer.
Maar dan moest hij wel door die ho
gere versnelling eerder de sprint be
ginnen, omdat men nu eenmaal moeilij
ker kan demarreren. Hij deed dat te laat,
bang voor een explosie van Gaiardoni. Hij
profiteerde dus niet van die 49-versnel-
ling.
Hij protesteerde nog wel dat de Italiaan
se oud-wereldkampioen hem gehinderd
zou hebben, maar dat werd niet geaccep
teerd, terecht. Als hij het iets later had
gedaan en wat meer misbaar had ge
maakt, had hij misschien succes gehad
bij de jury.
Dat Loevesyn in pure snelheid voor
niemand onder hoefde te doen bleek wel
in de twee ritten om de derde plaats te
gen Damiano. De Iraliaan was kansloos.
De versnelling, die hij ook in Mexico
had gebruikt (weer die 49) werd door
Loevesyn nu wel ten volle uitgebuit. Dat
beiden in de tweede rit eerst vielen deed
de Amsterdammers niets.
„Dat laat me koud". Hij was gelukkig
met zijn bronzen medaille. „Voor het
toernooi zou ik er zo voor getekend heb
ben".
HANS ROMBOUTS
KEULEN. De korte derde etappe
van ParjjsLuxemburg. MaastrichtKeu
len over 17514 kilometer, is in de slot
fase beslist. Nadat na 45 kilometer een
kopgroep van vijf man was ontstaan,
Peffgen, Schütz, Van Springe!, Wagt-
mans en Poulidor. haalde het peloton de
vechters veertig kilometer voor de eind
streep weer in doordat Roger de Vlae-
minck, Bodard en David, ploeggenoten
van de leider in het algemeen klassement
Eric de Vlaeminck, er tenslotte in slaag
den het tempo in de grote groep te verho
gen. De vijf op kop, van wie Van Springel
en Peffgen het meeste werk deden, raak
ten hun winst, die maximaal 2 minuten en
45 seconden had bedragen, geleidelijk
kwijt.
Drie kilometer voor het begin van het
circuit van Pulheim, waar de eindstreep
was, sprong Rudi Altig die in eigen land
vaak goede resultaten behaalt, weg. Al
tig kon niet voorkomen dat Wolfshohl en
Giuliani aan zijn wiel bleven, maar hij
kon wel sneller sprinten dan zijn twee
concurrenten.
Uitslag: 1. Altig (Wdld) 3 uur 58 min
9 sec., met tijdsvergoeding 3.57,59, 2.
Wolfshohl (W.Dld) 3.58 9 met tijdsvergoe
ding 3.58,4. 3. Giuliani (It.) 3.58.9, 8. Pij
nen (Ned.) 3.59,49.
Algemeen klassement: 1. Eric de Vlae
minck (Bel.) 15 uur 31 min. 19 sec. 2.
Reybroeck (Belop 3 minuten en 4 sec.;
3. Verbeeck (Bel.) op 5.28: 11. Benja
mins (Ned.), op 8 36 12. Wagtmans (Ned.)
op 17,11: 15 Zoetemelk (Ned.)
(Van onze sportredactie)
SCHEVENINGEN. De nationale ten
niskampioenschappen worden dit jaar
omgeven door allerlei merkwaardige ge
beurtenissen. Gisteren overschaduwde de
partij tussen titelverdediger Niek Fleury
en de tennisleraar Rob Gurowitsch al
33 jaar oud alle andere duels, omdat
Gurowitsch er een ware komedie van
maakte met een pointe, die even onver
wacht als vreemd gekenschetst mag wor
den.
Gurowitsch zoon van wijlen de be
kende tenniscoach uit Rusland afkomstig
staakte in de vierde set, juist toen
zijn tegenstander in grote moeilijkheden
verkeerde en hij hem door treiterend
langzaam spel volkomen uit zijn doen
had gebracht, nlotseling de strijd. Hij
wenkte Fleury naar het net te komen,
drukte zijn verbouwereerde tegenstander
dc hand. met de mededeling dat hij de
wedstrijd gewonnen gaf.
De stand was toen 6-3 6-3 5-7 5-5 in het
voordeel van de titelhouder, die juist met
bedroevend spel voor de zoveelste maal
zijn service had verloren.
De vrij talrijke oeschouwers op de
Mets begrepen uiteraard niets van dit
abrupte en vreemdsoortige besluit van
de tennisleraar. Vooral, nu hij zijn tegen
stander als het ware volkomen in zijn
greep had met zijn tergende, vertragen
de spel, waardoor Fleury zich steeds
meer opwond en de ongelooflijkste mis
sers produceerde
Gurowitsch motiveerde zijn merkwaar
dige beslissing later aan de bar als volgt:
„Gisteren, toen ik de laatste zestien be
reikte, zei Fleury: ha, ha, belachelijk.
Jij bent de zwakste van allemaal. Ik heb
nu laten zien, dat het niet zo is. Ik vond
het nu wel genoeg. Tenslotte is hij toch
een vriend van mij", aldus een lachende
zelfgenoegzame Gurowitsch.
Niek Fleury was er begrijpelijk hele
maal niet zo gelukkig mee dat hij zich
op deze wijze bij de laatste acht kon
scharen. Vooral ook omdat zijn spel juist
een bedenkelijk dieptepunt doormaakte.
De Amsterdamse student in de fysio-the-
rapie wat droefgeestig onder de douche
vandaan komend: „Ik vind die handel
wijze eenvoudig nergens op slaan. Hij
heeft dit natuurlijk gedaan tot meerdere
glorie van zichzelf en niet ten behoeve
van mij. Ik weet werkelijk niet wat ik er
verder nog van zeggen moet, maar ik
blijf erbij dat hij gewoon de slechtste was
van de overgebleven zestien."
De partij Fleury-Gurowitsch had veel
overeenkomst met die tussen Fleury en
de in Zwitserland wonende Jan Coebergh
vorig jaar tijdens de nationale titelstrijd.
Het vertragende spel bracht Fleury toen
ook aan de rand van de afgrond. Hij was
op zeker moment aan de rand van de ne
derlaag, maar won toch nog met 3-6 5-7
6-2 6-2 6-4.
Zijn spel ditmaal tegen Gurowitsch
was eveneens een kampioen onwaardig.
Het publiek viel van de ene verbazing in
de andere bij het zien hoe de lange Am
sterdammer de meest eenvoudige drives,
volleys of smashes in het net of buiten de
lijnen ranselde. Gurowitsch onttrok zo
veel mogelijk vaart aan zijn services en
drives en iedereen wachtte met spanning
af wat de uiteindelijke ontknoping zou
zijn. Toen Gurowitsch in de vierde set
door Fleury's service te doorbreken op
nieuw gelijk had gemaakt met 5-5, maak
te hij het zogenaamde redelijke gebaar
zijn slachtoffer verder te sparen en te re
tireren .Een handelwijze die echter bij
menigeen niet in goede aarde zal zijn ge
vallen.
Maar van de andere kanshebbers is tot
nu toe ook nog niet veel imponerends te
aanschouwen geweest. Jan Hordijk, vo
rig jaar in de halve finales gesneuveld
tegen Schneider, had nog veel gemakke
lijker van de Surinaamse tennisleraar
Franker kunnen winnen, als hij zich in de
derde set niet zo onnodig had opgewon
den. Franker ging toen het tempo druk
ken, hetgeen niet naar de zin van de Rot
terdammer was. Hij ging driftig en on
beheerst slaan, waardoor de partij pas
na 6-2 6-1 11-9 ten einde was.
Fred Hemmes had verbluffend weinig
te stellen met Paul van Min, van wie men
nog de beste verwachtingen denkt te heb
ben. Dan zal hij het toch verder moeten
brengen dan slechts vier games in drie
sets (6-2 6-2 6-0), want Hemmes is be
paald ook geen .killer
Bij de dames verliep de selectie naar
de laatste acht bijzonder „gestroom
lijnd" voor de geplaatsten. In totaal ver
speelden de acht dames slechts 23 games
hetgeen het overwicht wel duidelijk te
kent.
In de kwartfinales komen tegenover el
kaar te staan
Heren: Soeters-Schmitz, Fleury-Schnei-
der, Hordjjk-Veentjer en Hemmes-Scholtz.
Dames: Marijke Schaar-Jer.ny Ridder
hof, Trudy Waihof-Groenman-Tini Zwaan
Betty Stöve-Nora Blom en Ada Bakker-
Judith Salome.
Nog voordat hij de finishlijn is ge
passeerd steekt de Australiër Gordon
Johnson juichend zijn armen in de
lucht. Zo zeker was de man die
met het verslaan van de Gaiadoni
abrupt een einde maakte aan de
sedert jaren heersende suprematie
van de Italianen van zijn over
winning.
(Van onze sportredactuer)
LEICESTER Langs de baan stond
een kleine man, door bijna niemand
opgemerkt. Zijn naam: Otto Wecker-
ling. Zijn functie: wedstrijdleider van
de winterbanen in Dortmund, Frank
fort en Bremen. Toen er vijftig minu
ten gereden waren bij de profstayers
in Leicester in de finale kwamen er
woorden als knopen uit zijn mond.
Want wat gebeurde er: Dieter Kemper
door matchmaker Weckerling aange
wezen om wereldkampioen te worden
stapte uit de baan
De plannen van het Duitse baasje
schenen vernietigd te zijn, maar hij
had nog een andere Duitse troef voor
zijn winterbanencircuit achter de
hand: Ehrenfried Rudolph. En alle
hulptroepen die voor Kemper hadden
moeten strijden om contracten te krij
gen voor de Duitse banen, gingen nu
voor Rudolph in de slag. Met name
Jaap Oudkerk heeft zijn eigen kansen
volledig opgeofferd voor de Duitser.
Oudkerk verpletterde ten slotte de
kansen van de beste renner van dit
veld onder deze omstandigheden (de
rol op 80 centimeter), Theo Ver-
schueren.
Toen Kemper was afgestapt keek hij
rond en wees een uur voor het einde
naar de winnaar: Rudolph die achter
de Nederlandse gangmaker Walraven
reed. En Theo Verschueren danKern-
per zei harde woorden, die passen in
dit viereldje van de stayers: „Ver
schueren treft geen vrienden". Daar
mee was het vonnis van de Belg ge
veld en bij de ceremonie protocollaire
stond de Engelse militaire band het
Duitse volkslied te spelen. Weckerling
lachte.
Verschueren kreeg als troostprijs het
zilver, dat hij ook vorig jaar veroverd
had in Antwerpen. Piet de Wit had
zich buiten de slag gehouden maar hij
miste de macht om gebruik te maken
van zijn kans Hij werd tenslotte der
de. Kemper had wel snel de leiding
genomen, maar Verschueren had hem
direct verdrongen. Het werd druk
wisselen aan de kop totdat de positie
Rudolph, OudkerkVerschueren ont
stond. Kemper was toen al in moei
lijkheden gekomen en de man, die aan
gewezen was om te winnen door de
clan, verdween na 65 kilometer van
de baan, tot ieders verbazing, ook van
alle renners en tot grote woede van
Weckerling. ,Ik heb me in de serie
te veel vermoeid" zei de Duitse cou
reur. „Het ging niet. Ik was nerveus.
Ik heb vier jaar gestayerd, ik heb
vele weken hard getraind voor dit
kampioenschap maar het wilde hele
maal niet."
De strijd scheen nu open te zijn nu
Ie favoriet vertrokken was, maar het
gakte anders uit. Rudolph was van
kroonprins de grote man geworden
achter de meesterlijk sturende Walra
ven. De Wit had te veel moeite om in
de groep te blijven Hij speelde geen
beslissende rol mee. Anders was het
met Oudkerk, die zich steeds tussen
Rudolph en Verschueren drong om als
buffer dienst te doen. Daarbij moest de
Nederlander tweemaal van de rol. Zijn
eigen kansen waren weg. De Wit, die
te zwaar was aangetast door de twee
voorgaande ritten, profiteerde in zo
verre van de situatie dat hij naar de
derde plaats kon oprukken maar hij
miste de kracht om de zwaar teleur
gestelde Verschueren nog van de twee
de plaats te verdringen. Oudkerk ein
digde als vierde.
De Duitser Ehrenfried Rudolph heeft
er heel wat jaren over moeten doen
om eindelijk tot de hoogste top van
de profstayers door te dringen. In
Frankfort had hij de steun van het
eigen publiek en de hang van ver
scheidene stayers en gangmakers om
in Duitsland, waar nogal wat sport
paleizen staan een Duitser vooraan te
zien eindigen. Rudolph werd toen
tweede achter Romain Deloof. Op de
grote baan van Amsterdam kwam hij
er niet aan te pas maar in Rome dook
hij weer in de finale op. Hij plaatste
zich toen derde achter Proost en De
Wit. In 1969 in Antwerpen ontbrak
Rudolph weer in de voorste gelederen.
Het gaat dus om het jaar met de Duit
ser, die nu dan eindelijk de grote door
stoot kon maken. Rudolph is evenals
zijn landgenoot Kemper een renner
die zich pas als prof door de vele
winterbanen in Duitsland serieus tot
stayeren liet verleiden. Men treft het
tweetal niet aan op de erelijst van de
medaillewinnaars bij de amateur
stayers.
(Van onze sportredacteur)
LEICESTER. De grootste verrassing
bij de prof-sprinters is het optreden ge
weest van de Amsterdammer Leyn Loe
veseyn, samen met het sterke rijden van
de Australiër Johnson Voor Loeveseyn
is het ook allemaal als een surprise ge
komen. omdat hij zich niet op de ideale
manier heeft kunnen voorbereiden op dit
wereldkampioenschap.
De 21-jarige prof was zeer gehecht aan
zijn vader, die voor hem, na de dood van
zijn moeder en zijn enige broer, alles be
tekende. Zijn vader werd ziek en over
leed tenslotte in juni. Dat is een grote
klap voor de Amsterdammer geweest,
waar hij moeilijk overheen kwam. Hij
had zich veel van dit seizoen, zijn eerste
als beroepsrenner voorgesteld.
Hij had ook op de weg willen rijden,
maar nadat hij het voorseizoen praktisch
verspeelde door een langdurige griep van
anderhalve maand, kwam daarna het
ziekbed en het overlijden van zijn vader.
Loeveseyn, die van de winter enkele
opmerkelijke overwinningen, met name
in Antwerpen, behaalde, toonde zich
toen al een gevaarlijke outsider voor de
wereldkampioenschappen, vooral toen be
kend werd dat Sercu zijn wereldtitel
niet zou verdedigen en er voor de ande
ren dus meer kansen kwamen.
Hij kan er als beroepsrenner financieel
van komen, omdat hij een all-rounder is.
Ter illustratie van die veelzijdigheid:
Loeveseyn veroverde vijf nationale ti
tels. Bij de amateurs werd hij kampioen
één kilometer tijdrit, sprint, tandem (met
Jan Jansen) en vijftig km, bij de profs
kampioen sprint.
Leyn Loeveseyn fietste van de winter
zijn eerste zesdaagse als beroepsrenner
in Amsterdam. Vooral Peter Post loopt
met hem weg en voorziet hem van goede
adviezen.
In Leicester steunde de Amsterdam
mer helemaal op Jan Derksen. „Die man
heeft veel voor me betekend. Hij kende
mijn tegenstanders en wist hun sterke en
zwakke punten. Hij was voor mij een
rustpunt omdat de verhouding met Mahn
nogal gespannen was
Baancoach Mahn bemoeide zich dan
ook niet met hem. Chef d'equipe Zwar-
tepoorte sjouwde de fiets voor Loeveseyn
naar de startstreep, normaal een werkje
dat de baancoach doet.
Leyn Loeveseyn kwam na de wereld
kampioenschappen vorig jaar in Brno
voor een moeilijk besluit te staan, nadat
hij slechts tot de achtste finales was ge
komen: stoppen met wielrennen of pro
fessional worden. Hij besloot tot het laat
ste en kwam onderdak bij Mars-Flan-
dria.
De man, die als amateur vele baantjes
had zijn laatste werkterrein was het
abattoir kan nu, na zijn goede pres
taties in Leicester wat meer salaris ver
wachten van zijn baas Of misschien komt
er ook wel een andere fabriek, die Loe
veseyn in dienst wil hebben.
Leyn wil volgend jaar ook wat meer op
de weg gaan doen. „Dii jaar komt het er
niet van, maar volgend jaar ben ik er."
H I Ai
"i/ v -/
Loeveseyn poseert trots met zijn juist veroverde bronzen medaille.
AMSTERDAM. Het heeft de nieuwe
Haarlem-trainer Bill Thompson tijdens
zijn oefenprogramma nog niet meegeze
ten. Ook in de laatste vriendschappelij
ke wedstrijd, gisteravond tegen de Vole-
wijckers, moest de Engelsman het weer
zonder zijn nieuwe aanwinsten Van Nee,
De Goede en Ilolmström stellen. Het
potentieel voor het eerste team was door
deze tegenvaller zodanig gekrompen, dat
de reservebank alleen door tweede doel
man Schuts bevolkt werd. Thompson be
schikte over precies tien fitte veldspe-
lers, hetgeen onder meer tot gevolg had
dat Peijs naar de rechtsbuitenplaats ver
huisde en Van Breevoort zijn plaats in
de defensie innam.
Peijs maakte van deze gelegenheid ge
bruik om aan te tonen dat hij ook in de
voorste linie een erg bruikbare kracht is.
Het eerste Haarlem-doelpunt (van De
Wolf) werd door hem ingeleid, terwijl hij
de derde en laatste treffer voor zijn eigen
rekening nam. Volewijckers kon tegen
over de drie Haarlemse doelpunten (De
Wolf schreef ook de tweede goal op zijn
naam) slechts twee treffers plaatsen (52e
minuut Boogaart uit een penalty wegens
hands van Wentink en Waaijenberg net
voor tijd: 2-3.
De ware profmentaliteit was na de rust
bij de Haarlemmers ver te zoeken. Bij
een 0-2 ruststand konden nog slechts en
kele spelers een acceptabele inzet op
brengen, waardoor de Amsterdamse
ploeg de achterstand van 0-3 tot 2-3 in
kon krimpen.
Voor de bekerwedstrijd van aanstaan
de zondag tegen DFC hoopt Thompson
weer over Van Nee en De Goede te kun
nen beschikken. Het laat zich aanzien
dat de knieblessure van Holmström nog
twee a drie weken nodig zal hebben om
te genezen.
