Coach Zubeldia
ESTUDIANTES WERD
NA RUST ONTMASKERD
Ernst Happel:
GRANDIOOS WAT DE
JONGENS DEDEN
NA ONGELUKKIGE START VOND
FEIJENOORD OUDE RITME TERUG
Argentijnse publiek koos
zijde van Rotterdammers
SPARTA GING AF TEGEN
SUPERIEUR ANDERLECHT
Scheidsrechter
verheugd over
correct spel
Eykenbroek en Klijnjan geblesseerd
DONDERDAG 27 AUGUSTUS 1970
21
(Van onze speciale verslaggever)
pnnininmiiinii
Verrassing
Vreselijk
IIP
r" rriMa*tfite
Door de mand
Herstel Treijtel
SN**; 1
iiiwfll
BUENOS AIRES „Ik dacht", sprak Oswaldo Zubel
dia bedachtzaam, „in die eerste tien minuten, dat de
oude Estudiantes weer waren opgestaan. Dat de glorie
van toen weer terugkeerde. Maar gaandeweg werd het
duidelijk. Die oude, vurige Estudiantes bestaan niet
meer. Als ooit werd aangetoond hoe zeer het gemis van
drie spelers een elftal volkomen kan doen wegzakken,
dan was het wel in deze wedstrijd. En na twintig mi
nuten was het my schrijnend duidelijk, dat op het inter
nationale vlak het ontbreken van de ruggegraat in een
team keihard wordt ontmaskerd". Ja, die „oude Estu
diantes". Waar waren ze, op de kille woensdagavond in
het redelijk roerige Boca-stadion? Nergens. Zoals ook de
„nieuwe" Estudiantes nergens waren. Overklast in de
tweede helft door een Feijenoord dat uit zeer moeilijke
momenten moet putten om méér te doen dan de tribunes
verwachten. Een Feijenoord, dat in tien ongelukkige
minuten keihard en vol werd aangeslagen en alles ineen
zag storten wat op papier en schoolbord zo mooi had
geleken, wat als een machtig mooi plan in het beslissende
Happel-uur vóór het duel in het brein van de spelers was
gehamerd. Weg waren alle voornemens, grillig en bijna
onbegaanbaar werd het pad, dat rechtstreeks naar het
glorieuze eindsignaal had moeten leiden. Feijenoord
moest knokken. Vechten tegen de dreigende vernieti
ging, in plaats van de Estudiantes te overbluffen, zoals
het voornemen was geweest. Maar Feijenoord won ook
dat gevecht.
Theo Laseroms zei er later van: „Er
zullen wel weer mensen zijn, die zeggen
dat we tegen een zwakke club hebben
gespeeld. Dat schijnt altijd zo te moeten
zijn als Feijenoord een goede prestatie
heeft geleverd. Maar ik vraag: welke
Europese topclub van vandaag de dag
doet het ons na? Laat zo'n club hier on
der deze omstandigheden maar eens met
2-0 achterkomen en dan nog gelijkma
ken. En dan nog de zaak helemaal om
draaien en dan nog je tegenstander hele
maal wegspelen. Is dat soms geen presta
tie?" Dat is het, zonder meer.
Ernst Happel beaamt het, dolgelukkig:
„Wat de jongens na die slechte beginpe
riode hebben gedaan was zonder meer
grandioos. Het betekent veel, erg veel, als
een ploeg op deze manier kan terugko
men. Vooral ook omdat alles verloren
leek. Niets ging in die eerste tien minu
ten zoals we gedacht hadden dat het zou
gaan, zoals het moest gaan.
Eerst die fout van Treijtel, dan die
tweede goal, die voor honderd percent
op rekening van Romeijn komt. Dat is
gewoon razende pech, maar om daar bo
venuit te groeien, dat betekent voor mij
iets geweldigs."
Te bedenken valt daarbij, dat de on-
kans voor de Europese bekerhouder dub
bel hard aankwam. Want terwijl aanvoer
der Rinus Israel moed insprekend door
de gelederen ging, terwijl Eddy Treijtel
en Piet Romeijn angstig zochten naar
herstel, terwijl Feijenoord snakte naar
die ene vlotte manoeuvre, die alles weer
in het reine moest brengen, in die bedrij
ven zag Ernst Happel op de bank beves
tigd wat hij steeds al had geweten. Uit
alle zorgvuldig ingewonnen informaties
en in wat hij tóch had gezien in die
schijnbaar te verwaarlozen oefenwed
strijd was een beeld van Estudiantes op
gerezen, dat nu scherper dan ooit werd
omlijnd. Terwijl Feijenoord met zichzelf
worstelde zag Happel zijn verwachtingen
volkomen beantwoord: deze Estudiantes
konden door een soepel Feijenoord zon
dermeer worden opgerold. En dat was
ook het plan geweest.
de kleedkamer terugkeerden, toen in 45
minuten sterk voetbal de zaken weer wa
ren rechtgezet. Toen de Estudiantes voor
het eigen, tenslotte voor hen zo wrede,
publiek waren neergezet op de plaats
waar ze hoorden en waar Happel ze had
gedacht. En er gebeurde verder niets.
Geen incident op het veld. Geen toestan
den op de tribunes. De vuren, die nog
nasmeulden toen de lichten allang waren
gedoofd, hadden niets met vreugde te
maken. Ze waren slechts gestookt om de
handen te warmen en ook die functie ver
loren ze, toen dat op een andere manier
kon. Toen de Argentijnen in Feijenoord
de gladde, soepele ploeg herkenden, die
in Europa in een jaar tijds zulk een fu
rore had gemaakt. Schouderophalend
slenterden de duizenden na afloop weg.
Goedkeurend knikkend als er over de
„Holandeses" werd gesproken. Toch wa
ren dat de mensen geweest, voor wie men
de meeste angst had gekoesterd. Waaraan
in stille uren was gedacht, waaraan
spookbeelden van rellen en incidenten
waren gekoppeld. Feijenoord vernietigde
die gedachten zelf, met puur, goed voet
bal. Ook nadat die spookbeelden angstig
dicht naar de waarheid leken te groeien.
De trainer: „We hadden erop gemikt,
dat wij ze volkomen zouden wegspelen,
bij verrassing. Het kon. Dat wist ik.
Feijenoord moest hier een show opvoe
ren. De onbekende ploeg uit het verre
Europa, die van haar positie gebruik
maakt door met een overdonderende
prestatie te komen. Zoiets is echt iets
voor Feijenoord. Ik dacht in de geest van
die uitwedstrijd tegen Ajax van het vo
rig seizoen. Toen we ook opeens uitpak
ten terwijl niemand het verwachtte en
we met 3-1 voorkwamen. Zo moest het
hier ook gaan. Maar door die pech kwam
er niets van. Als je dan toch nog op 2-2
komt na 2-0 achter, dan is dat zonder
meer groots."
Buenos Aires heeft dat erkend. Gul
applaus daalde neer op de elf, die naar
Willem van Hanegem. die de gelijkma
ker scoorde en later geblesseerd van het
veld moest: „Vreselijk, die eerste tien
minuten. Alles gebeurt, wat nou net niet
had moeten gebeuren. Het begint al bij
dat incident met Boskamp. Ze gooien hem
een munt op zijn hoofd en die jongen
moet nog voor de wedstrijd al verbonden
worden. Kun je nagaan hoe je dan al op
het veld komt. Dan begin je te verdedi
gen aan die kant van het terrein, waar
net de Estudiantes-supporters staan. Waar
het een geweldige rotzooi is, met al dat
papier en die stinkende rookbommen. Je
bent een beetje bang, want al is het al
lemaal uitgekauwd, al reken je erop, dan
nog ben je er niet zomaar overheen. Je
bent toch onzeker. En dan stapelt alles
zich nog op ook. Je keeper maakte een
fout, meteen al in het begin. En Romeijn
heeft de verkeerde schoenen aan en die
loopt net op de plek waar de belangrijk
ste en gevaarlijkste aanvaller ook loopt
te voetballen. Dan wil je net opnieuw be
ginnen en prompt valt er dan nog een
tweede goal, ook al door een stomme sof.
Nou, dan wil je wel. Wat denk je hoe
lang het dan duurt voordat je weer eens
behoorlijk een voet achter de bal krijgt
en eens een rustige combinatie kunt op
zetten?"
Een klaagzang, die vol waarheden zit.
Die door de feiten werden Onderstreept.
Feijenoord voetbalde, ook nadat Ove
Kindvall de knappe kopbal naar 2-1 had
afgevuurd, gejaagd, onnauwkeurig, net
Ove Kindvall brengt de rust terug.
Met een geweldige kopstoot produ
ceert hij het eerste doelpunt van
Feijenoord.
■v',
niet rustig genoeg om de tegenstander
definitief terug te duwen. „Daar komt
nog bij", verklaarde Ernst Happel later,
„dat er in de tactische opzet een foutje
bleek te schuilen. Ik had gedacht dat die
Pachame de spelmaker zou zijn. Die
moest dan worden afgestopt. Maar tot
diep in de tweede helft was die jongen
een doodgewone verdediger. Het gevolg
was, dat mijn middenveld kwam te zwem
men. Vooral de verdedigers in die lijn
wisten niet wat ze moesten doen. Er dien
de overgeschakeld te worden op een an
der systeem en dat moest juist gebeuren,
toen het elftal de grootste moeilijkheden
had omdat ze tegen die 2-0 aankeken."
Rinus Israel: „Er was geen paniek, ook
na 2-0 niet. Maar we zaten wel op een
dood punt. Ik heb veel moeten praten."
Zo beschouwd was Kindvalls goal dan
ook een geschenk, dat de Zweed zijn
ploeg maar zelden zal hebben kunnen
aanbieden. Het was precies die verklei
ning van de marge, die noodzakelijk was.
Eerlijk geredeneerd: de ploeg moet er
van doordrongen zijn geweest, dat zelfs
verlies met één doelpunt verschil vol
doende zou zijn om ruim uitzicht op de
wereldbeker te houden. Rotterdam wacht
immers nog en machtiger dan waar ook
is Feijenoord in zijn eigen kuip, met zijn
eigen legioen. Wellicht voelden zelfs de
fans op de tribune dat aan. Nadat Kind
vall had tegengescoord, luwden al de ge-
luidsstormen.
Happel: „Na 25 minuten wist ik dat
het goed zou gaan. Dat Feijenoord zijn
greep op de wedstrijd had gevonden. Het
publiek werd toen immers al stiller en
stiller" En zo rechtte Feijenoord dan in
20 minuten de rug. Voor een tweede helft,
die brutaalweg zich zou worden toege-
eigend door de ploeg die er recht op had.
Happel verordonneerde in de kleedkamer
nog eens een wat scherper schaduwen
van de sterkste opponent, aanvaller Ve-
ron, door Romeijn, die inmiddels het juis
te schoeisel voor het harde, hobbelige
veld had aangetrokken. Voetbalschoenen
met rubberen noppen, die hem in staat
stelden de inderdaad vaak gave acties
van de international nu afdoende op de
voet te volgen.
Toen dan vielen de Estudiantes door de
mand. Toen Feijenoord ging spelen zoals
het wilde spelen. Kindvall kon constate
ren: „Een zeer matige verdediging. Ik kon
vaak de ballen die me werden toege
speeld gewoon aannemen. Kom daar in
Europa maar eens op. Je krijgt er ge
woon geen kans voor." De Estudiantes
hadden inderdaad verdedigend maar één
wapen: de buitenspelval, die evenwel met
zeer grote vaardigheid werd gehanteerd,
tot zelfs door zes, zeven man tegelijk.
Daarop strandden (al te vaak) de knappe
manoeuvres die Feijenoord in alle vrij
heid kon bedenken, want wat eerst door
zijn opportunisme voor de Rotterdam
mers gevaarlijk had geleken, werd nu
door de Estudiantes gedegradeerd tot een
ordeloos geharrewar in de eigen gelede
ren. Niets klopte meer van de dekking,
reeksen passen werden rechtstreeks in de
voeten van steeds vogelvrijer opererende
Feijenoorders gespeeld. Wat Happel had
bedoeld kwam er nu uit: dat onbekende
ploegje uit Europa was hautain bezig een
show op te voeren. Van Hanegems gelijk
maker was alleen maar een logisch ge
volg van een reeks acties die al voor de
rust de „studenten" hadden moeten over
donderen, maar die pas nu tot volle was
dom kwamen. Technisch gegoochel, korte
combinaties op maar enkele vierkante
meter terrein, die de tegenstander volko
men uit balans bracht, sloopten het mo
reel van de Argentijnen, die tot over
maat van ramp de steun van het eigen
publiek zagen en hoorden omslaan in
applaus voor Feijenoord. Dat deed wat
het wilde. Via de beste man van de ploeg,
Wim Jansen, die met ee kelijke
ijver heen en weer snelde tussen de ach
terste en de voorste linie. Met een Kind
vall, die bleef draaien en doen en Zubel
dia later deed opmerken: „Kindvall vond
ik zonder meer de opvallendste speler in
uw team."
Met Israel, die weer meester was op
het eigen terrein en Laseroms, die hard
maar nooit grof te werk ging, knap mee
begon op te trekken en zelfs tegen de
lat kwam koppen op het terrein waar hij
voor rust in al zijn ijver om de schade
beperkt te houden, ver vandaan had moe
ten blijven. Zelfs konden nu Romeijn en
Van Duivenbode aan oprukken gaan den
ken en dat somtijds ook doen. Als dat
allemaal gebeurt, als Van Hanegem en
Hasil weer glanzende techniek gaan eta
leren, daartoe ook de durf hebben dan
„draait" Feijenoord en dat deed het,
bijna 45 minuten in het verre Buenos
Aires.
Het wanhoopsoffensief van de tegen
stander kwam te laat en werd zonder
overtuiging en vooral overleg uitgevoerd.
Het gaf overigens nog Treijtel de gele
genheid zich te onderscheiden. Israel:
„Formidabel zoals die jongen zich in de
tweede helft heeft hersteld. Hij stond ge
woon knap te keepen." De ongelukkige
goalie zelf: „Ik heb geen excuus voor die
eerste goal. Hij was verkeerd getimed,
die sprong, de bal ging gewoonweg dwars
door mijn haden. Ik wilde wel door de
grond gaan. Ach, wat gaat er door je
heen op zo'n moment? Maar één ding:
wat vreselijk voor die jongens. Je denkt
alleen maar aan de jongens, die er zo
hard voor lopen te knokken. En als er
dan nóg zo'n soort goal komt, dan ben
je kapot. Toch oogstte die zelfde doelman
drie kwartier later applaus van de tegen
stander, toen hij weer wel naar de voor
zetten toedurfde en ze nog pakte ook.
Toen hij zijn verdediging weer liet gelo
ven in de sluitpost, waarop men dient
te kunnen bouwen.
Bij 2-2 heeft Feijenoord het gelaten.
Zo kan men dat eigenlijk wel stellen.
De „wederopstanding" had genoeg opge
leverd. Rotterdam wachtte immers. Zu
beldia over die nabije toekomst: „Toch
is het in Rotterdam niet onmogelijk om
opnieuw gelijk te spelen. Wij zullen daar
zeer verdedigend gaan voetballen. Het is
onze enige kans. Ja, ik weet dat mijn
verdediging zwak is, maar ik zal er toch
op moeten bouwen. Ik heb geen betere
reserves. Ik herhaal: het zijn de oude
Estudiantes niet meer. Ik vond overigens
Feijenoord beter dan AC Milan". En Ve-
ron: „Ik had gedacht dat Feijenoord een
typisch Engelse ploeg zou zijn. Maar ze
Het ongelukkige moment van Treijtel.
De Feijenoord-doelman laat de bal
los en het wordt een doelpunt.
speelden eerder Italiaans. Op de goede
Italiaanse manier dan, bedoel ik. En ik
was ook erg verrast over de geweldige
conditie en het atletische vermogen van
de Hollandse spelers." Aan Rinus Israel
tenslotte de vermelding van een niet on
belangrijk facet in dit resumé: „Ik ben
blij dat de spelers het bij het rechte eind
hebben gehad met te willen, dat we hier
om die wereldbeker zouden gaan voet
ballen."
■V s
Van Hanegem duikt naar de bal. De
beloning voor die actie is de gelijk
maker (22).
BUENOS AIRES. Scheidsrechter
Glöckner en zijn grensrechters toonden
zich na afloop van EstudiantesFeije
noord zeer verheugd over het keurige
gedrag der spelers.
„Ik ben erg blij omdat dit de slechte
reputatie die de Argentijnse spelers ver
leden jaar hebben verworven in de wed
strijd tegen Milaan vrijwel geheel heeft
weggevaagd", verklaarde de Italiaanse
grensrechter Antonio Sbardella.
Hij voegde hieraan toe dat geen der
spelers incidenten had uitgelokt en dat
als er al eens geduwd werd dit uit het
spel voortvloeide en niet gebeurde om
dat men elkaar wilde raken.
Glöckner verklaarde dat ongetwijfeld
de „veiligheidsmaatregelen die door de
internationale voetbalbond waren getrof
fen en de vastbeslotenheid van de offi
cials van beide ploegen moeilijkheden te
vermijden bijzonder meegeholpen heb
ben".
NIJMEGEN. Arbiters aangesloten bij
de centrale organisatie van voetbalscheids
rechters groep Nijmegen en omstreken
(COVS) hebben besloten geen wedstrijden
meer te leiden bij verenigingen die niet
voldoende maatregelen hebben getroffen
om hen tegen geweld te beschermen. De
scheidsrechters zullen velden en vereni
gingen „besmet" verklaren wanneer zij
tijdens een wedstrijd of direct daarna wor
den aangevallen. Het vorige seizoen zijn
bij diverse wedstrijden in de afdeling Nij
megen van de KNVB arbiters gemoles
teerd.
(Van onze sportredactie)
BRUSSEL. Feijenoord heeft Inge
Ejderstedt willen kopen. Guus Brox ging
er een paar keer voor naar Zweden.
Maar steeds kwam de manager van
Feijenoord hoofdschuddend terug: „Hij
draaide niet best". De laatste pogingen
om Ejderstedt aan te trekken deed Feije
noord via een tussenpersoon in Mexico
tijdens de wereldkampioenschappen, waar
hij tot de Zweedse selectie behoorde.
Maar voornamelijk omdat men Ejdstedt
geen enkele maal had zien schitteren,
ging de transfer niet door. Ejdstedt ver
trok ten slotte naar Anderlecht. Met de
Brusselse ploeg speelde hij gisteravond
een sublieme wedstrijd tegen Sparta, dat
kansloos naar een 4-0 nederlaag werd ge
leid.
De 7.500 toeschouwers brachten na af
loop Ejderstedt een verdiende staande
ovatie. Had Guus Brox hem ooit in deze
vorm gezien, wel dan had Inge Ejder
stedt waarschijnlijk nu in de kuip ge
speeld.
Sparta maakte gisteravond in Brussel
een ware afgang mee. Aanvoerder Hans
Eykenbroek gaf dit na afloop eerlijk toe.
Georg Kessler zei alleen „Wij hebben
veel te weinig internationale ervaring,
dus moeten wij deze wedstrijden spelen".
Blijft de vraag: mag men het risico wel
lophn, om met een ploeg, die er kenne
lijk nog niet rijp voor is, zulke zware uit
wedstrijden te spelen? Het moreel krijgt
immers door zo'n afgang een lelijke
dreun, die waarschijnlijk in de vader
landse competitie zal natrillen. Moet men
er dit voor over hebben, om internatio
nale ervaring op te doen?
Tegenover het klassespel van Ander
lecht had Sparta weinig in te brengen.
Aanvallend falde de ploeg volledig (voor
al Kristensen was uitermate zwak), ter
wijl de zwakte van het middenveld ook
nu weer duidelijk aan het licht kwam.
Verdedigen deed Sparta niet slecht. Des
alniettemin vier tegengoals. Niet zo ver
wonderlijk overigens. De aanval van An
derlecht liet namelijk voetbal van Euro
pese klasse zien. Spelers als Pol van
Himst, Jan Mulder, Tom Nordahl en
vooral Inge Ejderstedt lieten zich gister
avond eenvoudig niet aan banden leggen.
Behalve de schande van de 4-0 kreeg
Sparta gisteren nog twee klappen te in
casseren: twee spelers raakten gebles
seerd: Hans Eykenbroek kneusde een
borstbeen (oorzaak: de knie van Does
burg) en Jan Klijnjan liep een enkelbles
sure op. Het scoreverloop: Zo Nordahl
1-0: Van Himst 2-0: 65: Ejderstedt 3-0:
Van Himst 4-0.
Voorts verloor het Amsterdamse DWS
op het Klokkeveld met 2-1 van Brugge.
De doelpunten werden gescoord door Lam
bert (8ste min.), Thio (65ste min.) ter
wijl Deykers in de 89ste minuut het te
gendoelpunt maakte.
Op het KNVB-sportcentrum in Zeist
heeft het UEFA-elftal met 2-3 verloren
van AGOVV, dat een achterstand van
2-0 goedmaakte. Bij de rust leidde het
UEFA-elftal met 1-0. Het militair elftal
leed gisteravond in Schiedam een 3-1 ne
derlaag tegen SVV.
