Pittoreske bruggetjes rotten weg onder
de voeten van een half miljoen toeristen
WATERRIJK GIETHOORN VERZUIPT
BIJNA IN ZIJN PROBLEMEN
Overheid
moet de
reddings
gordel
toewerpen
„Pakistan weer groen"
HOOGOVENS UMUIDEN
medewerkers ter opleiding voor bedieningsfuncties
Hulp van schooljeugd gevraagd
voor redding bedreigde dieren
Internationale Yo-\b shows
\b% wedstrijden met mooie prijzen
Kijk uit naar de\bAb film
op deTV-reclame
I
L
J
WOENSDAG 9 SEPTEMBER 1970
11
(Van onze correspondent)
GIETHOORN Giethoorn, Wan-
neperveen, Blokzijl en Vollenhove
zullen mogelijkerwijs op 1 januari
1972 opgaan in de nieuwe gemeente
Brederwiede. „We hopen dat het zo
vlug gebeurt. Voor onze kleine ge
meente is het beslist noodzakelijk.
Anders verzuipen we", zo zegt de ge
meentesecretaris van Giethoorn, de
heer J. Post. Wat de meeste mensen
niet weten is dat het idyllische plaats
je met haast onoverkomelijke pro
blemen kampt. De talrijke grachten
zijn open riolen, die van tijd tot tijd
kwalijk kunnen geuren. Op vele pun
ten staan de oevers op inzakken. Wie
in Giethoorn het voetpad neemt komt
er al gauw achter dat tal van brug
getjes en vlonders bezig zijn weg te
rotten onder de voeten van de half
miljoen toeristen, die elke zomer deze
plaats bezoeken.
Gemeentesecretaris J. Post reist per punter.
Structuurnota
Ziekte van Weil
Recreatie
Kerkelijk nieuws
Twintig internationale Yo-Yo kampioenen
uit Japan, Mexico, Argentinië en Bolivia
trekken tien weken lang kris-kras door
Nederland en geven overal sprankelende
Yo-Yo demonstraties.
Let op de aankondigingen bij je
Coca-Cola-winkelier. Binnenkort komen
ze ook bij jou in de buurt. En dan gaat
het beginnen. Zorg dat jij óók een Yo-Yo
hebt, doe mee aan de wedstrijden en win
prachtige prijzen.
Doe mee! Doe mee! Doe mee!
Bonw uw toekomst op staal!
Een stukje nationaal bezit is bezig in
verval te raken. Noodzakelijke voorzie
ningen als riolering en onderhoud van
bermen, bruggen, paadjes, beschoeiingen
zijn al jaren nagenoeg niet getroffen.
„Raar, maar waar. Het is doodeenvou
dig 7.o dat buiten Giethoorn bijna nie
mand weet hoe afschuwelijk groot onze
problemen zijn geworden," zegt de heer
Post. Giethoorn zelf mist elke financiële
mogelijkheid om afgezien van een en
kele incidentele ingreep de zaken ten
goede te keren.
Misschien is er, nu het groezelige wa
ter al zo lang de rijkelijk winstgevende
plezierbootj es draagt, wel sprake van een
zekere onverschilligheid. Een bootverko
per duwde zijn pruim naar de andere
wang en hield ons glimlachend voor:
„Het water vies? Natuurlijk is het water
vies. Maar dat is het altijd al geweest.
Wilt u een bootje huren?"
Maar met deze, commercieel gerecht
vaardigde, woorden is de houding die
Giethoorn ten opzichte van zijn water in
neemt allerminst redelijk gekenschetst.
Vooral nadat de laatste burgemeester,
de heer Van der Groot, ruim twee jaar
geleden zijn ambt neerlegde en de bur
gervader van Wanneperveen, de heer
Van der Wolf, als waarnemend gezags
drager de leiding overnam, is er het een
en ander aan strijdbaarheid ontwaakt-
Zeker is nu dat Giethoorn zijn problemen
vol afschuw beziet maar tevens dat het
niet aansprakelijk wenst te worden ge
steld voor de snel voortschrijdende ont
luistering van zijn recreatieve milieu.
Een uitspraak van de heer Van der
Wolf: „We ervaren het als een beetje
tragisch dat er in Nederland vanuit de
financiële verhouding tussen rijk ën ge-
meenten onvoldoende aandacht wordt be
steed aan de gebieden die toeristisch in
de belangstelling zijn gekozen. Er zullen
extra financiële middelen ter beschik
king moeten worden gesteld om de toe
ristische functie van Giethoorn waar te
maken."
„Ik zie het nog niet gebeuren," zegt
gemeentesecretaris Post, „maar stel je
voor dat er eens mensen door een brug
getje zakken. Denk eens aan de mogelijk
heid dat er onder zwemmers een ziekte
uitbreekt. Ik zeg niet dat ik het dit jaar
zie plaatsvinden. Maar als we niet gehol
pen worden, als er niets gebeurt, dan zit
dit soort ellendige situaties er op een ge
geven moment dik in. En dan kunnen we
wel inpakken. Dan kan Giethoorn zijn re
creatie wel vergeten."
Er is een structuurnota opgesteld,
waarin onder meer wordt gepleit voor de
totstandkoming van een nieuw dorpscen
trum, nieuwe kampeercentra, een cen
trum voor dagrecreatie, parkeerterrei
nen en verkeerswegen. De zuiverheid van
het water blijft in de ambitieuze plan
nen, die zo'n 15 miljoen gulden kosten
uiteraard niet onbesproken. „Ondanks de
hoge kosten," zo leest men in het laatste
exemplaar dat ten stadhuize nog voor
handen is, „blijft een riolering de eerste
voorwaarde, niet alleen voor iedere ver
dere ontwikkeling van Giethoorn, maar
zelfs voor het behoud van de overgele
verde schoonheid."
Ondertussen zijn Giethoorns knellende
problemen niet geheel en al onopge
merkt gebleven. De provincie Overijssel
heeft onlangs de Nederlandse Heidemaat
schappij opdracht gegeven tot de ver
vaardiging van een raamplan voor de rio
lering is nog niets bekend. Giethoorn
hoopt gauw iets naders te vernemen. „De
huidige ontwikkeling is funest," zegt de
waarnemend burgemeester wanneer hij
het zwemwater in de omgeving van Giet
hoorn, dat de veiligheidsgrenzen soms
tienvoudig overschrijdt, te berde brengt.
En de heer Post verzucht: „Het is een
zeer kwalijke zaak. Het is nog niet zo dat
je niet meer kunt zwemmen. Maar op een
gegeven moment kun je hier de kans lo
pen dat de ziekte van Weil uitbreekt. Het
is alleen al verschrikkelijk dat die kans
aanwezig is."
Giethoorn wijst elke verantwoordelijk
heid voor het allerbedenkelijkste hygiëni
sche peil van het water af. „Dat is lo
gisch," zegt de heer Post. „Dit is een
nationaal iets, dit kun je niet afwentelen
op de autochtone bevolking." Giethoorn,
dat tot nu toe tevergeefs om bijstand be
delde, laat ook in de dagelijkse praktijk
blijken de mettertijd mogelijke bittere
gevolgen van de watervervuiling niet
voor zijn verantwoording te willen ne
men. Waarom in het bedorven water
geen bordje met waarschuwingen ten be
hoeve van de onwetende zwemmers, zo
vragen wij de heer Post. „Dat is een te
harde maatregel. Je zou de mensen, die
hier hun geld verdienen, de schrik op het
lijf jagen. Ze zouden hun brood bedreigd
zien."
Zo kan de verborgen achterstand in de
recreatieve voorzieningen in en rond
Giethoorn in de toekomst nog tot betreu
renswaardige situaties aanleiding geven.
De heer Post: „De recreatie krijgt hier
steeds meer de overhand. Maar in de toe
stand van nu met alle kwalijke gevolgen
van dien. De primaire eis is dat we onze
voorzieningen op de toereist moeten af
stemmen. Dat kan alleen met de steun
van de overheid. De plannen van Giet
hoorn zijn nu van de grond gekomen.
Tegelijk word je geconfronteerd met het
feit dat we het financieel niet kunnen
bolwerken. We hebben via proefvakken
een paar honderd meter van de dorps
gracht gerestaureerd. Dat heeft de ge
meente één ton gekost. Wat kunnen we
tegenover al deze zeer ernstige proble
men nog meer doen? Zonder steun is het
hier geen haalbare kaart.
Tjjdens een wandeling door het be
dreigde dorp heeft Post geen moeite de
deerlijk gehavende walbeschoeiingen, de
ingezakte paadjes en de ruïneuze brug
getjes aan te duiden.
Ondanks dat is Giethoorn een prachtig
dorp met zijn uitzicht op eindeloze, wui
vende rietkragen en uitgestrekte moeras
weiden waarin watervogels lustig leven.
„Dit is een uniek gebied waarin dui
zenden de stilte kunnen beleven. Hier
moet geld in gepompt worden. Als dit
kapot gaat, als dit verloren gaat is dat
voor Nederland een eeuwige zonde," al
dus de heer Post.
Ned. Hervormde kerk: Beroepen te
Stolwijk J. den Hoed te Meerkerk. Aan
genomen naar Goudriaan dr. A. van den
End te Maarssen; naar Putten C. J.P.
Lam te Putten; naar Geldrop D. Bouw
man te Garijp. Bedankt voor Seherpenis-
se A. Wisgerhof te Veenendaal.
Geref. kerken. Beroepen te Pernis T.
ten Napel te Naaldwijk.
Geref. Kerken (vrijgemaakt). Beroepen
te Hoogkerk S. Cnossen te Vollenhove. Be
dankt voor Mussel R. T. Urban te Fer-
werd.
Chr. Geref. Kerken: Beroepen te Schie
dam C. Verhage te 's Gravenhage.
ADVERTENTIE
.de
nieuwe
rage:
TOT VOOR vier jaar was Moeder Na
tuur in Pakistan vogelvrij. Oerwouden
werden vernietigd, het dierenleven uit
gemoord. Er was geen wet die dat alles
verbood. Zo ontstond de fatale erosie.
Driekwart van de eens zo vruchtbare bo
dem in West-Pakistan is nu kaal, dor en
rotsachtig, afgewisseld met zandwoestij
nen. Nog slechts 4 percent van het land is
bebost. Voor plant en dier is daar geen
leven meer mogelijk. Wat niet door men
senhanden vernietigd of uitgeroeid werd,
stierf van honger of dorst een voortijdige
dood. In 1930 waren er (India en Paki
stan samen) nog 40.000 tijgers. In 1966
waren er nog 2000 over; in Oost-Pakistan
alleen nog geen 100 stuks: een tijger huid
brengt daar 3200 gulden op
ADVERTENTIE
Hoogovens Umuiden vraagt in verband met de grote uitbreidingen van
haar walserijen medewerkers ter opleiding voor diverse bedienings
functies. Het werk wordt in ploegendienst verricht
Leeftijd 21 tot 40 jaar.
Aanvangssalaris plus ploegendiensttoeslag bedraagt bij 23 jaar en ouder
circa 12.450,- bruto per jaar (circa 239,- bruto per week).
Belangstellenden kunnen nevenstaande coupon ingevuld zenden aan;
Hoogovens, Antwoordnummer 94000, Umuiden
(plak dus geen postzegel).
Na ontvangst wordt nader contact met u opgenomen.
(Telefonische inlichtingen: 02510-94000).
Ik stel prijs op meer informatie
over diverse bedieningsfuncties.
HF 418
Naam:
Voornaam:
Geboortedatum:
Adres:
Woonplaats:
Gehuwd/ongehuwd
ANDERE DIEREN die op uitsterven
staan, zijn otters, krokodillen en varanen.
Wilde schapen en geiten (steenboksoor
ten), Chinkara-gazellen en Indische an
tilopen komen nog slechts op enkele
plaatsen voor. Van de muskus-, barasin-
gha-, paard- en axisherten zijn nog
slechts enkele exemplaren over. Sneeuw
en nevelpanters liepen in 40 jaar met 90
percent in aantal terug, terwijl ook de
vogel- en reptielenstand zorgen baren. Zij
vielen alle ten offer aan de erosie, de on
gebreidelde jacht, de stropers met hun
giftige lokazen en sterke chemische be
strijdingsmiddelen.
IN 1967 kwam er verandering. De Pa
kistaanse regering verbood alle uitvoer
van huiden en riep een soort natuurbe
scherming in het leven. De eerste natuur
reservaten werden ingericht, er leek een
keer ten goede te komen.
Maar het was een druppel op een
gloeiende plaat. Er was geen geld voor
een werkelijk effectieve aanpak, er wai
binnenslands weinig begrip en zelfs te
genwerking.
TOEN SPRONG het Wereld Natuur
Fonds in de bres, op verzoek van de re
gering. Een deskundig onderzoek wees
uit dat het nog niet te laat was, maar wel
op het nippertje, om Pakistans bedreigde
diersoorten voor de totale ondergang (en
daarmee het volk voor het hongerspook)
te behoeden.
ZO ONTSTOND het plan voor de actie
„Pakistan weer groen", een internationale
campagne, waaraan ook het Wereld Na
tuur Fonds Nederland zijn bijdrage wil
leveren. Alle schoolkinderen in ons land
zal in de komende weken gevraagd wor
den. hierbij te helpen, onder andere door
de verkodb van „bidri's" zwaar ver
zilverde hangertjes met afbeeldingen van
dieren, zoals die 4000 jaar geleden in
West-Pakistan gebruikt werden als eigen-
doms- en familiestempels. Aan die actie
zijn voor de deelnemende schooljeugd
vele attracties verbonden, terwijl de ko
pers van „bidri's" op hun beurt mee kun
nen doen in een wedstrijd om fraaie Pa
kistaanse kunstvoorwerpen e.d.
De actie zal binnenkort beginnen.
Scholhoofden en andere leerkrachten
kunnen bij het Wereld Natuurfonds Ne
derland (Postbus 7000 Amsterdam, tel.
020-64555) gratis documentatiemateriaal,
o.a. een 16 mm kleurenfilm met geluid
over Pakistan, bestellen ter voorberei
ding van hun leerlingen op de bidri-
campagne. Het WNF rekent erop (en wij
helpen het hopen) dat de actie een groot
succes wordt.
