Vrouw van supermarktmagnaat winkelt en kookt bij voorkeur zelf
MEVROUW HEIJN
Gewoon een huisvrouw
als iedere andere
"Ik denk nog
wel 'ns met
verlangen
terug aan
de gezellige-
ouderwetse
kruideniers
winkeltjes
van vroeger"
Meneers nieuwe autokostuum is afgebiesd
met chroom siertrippen en daklijsten
«■Bi
Niet gratis
Concurrent
Weinig uit
Slank
"IWfl
m
(Van een onzer verslaggeefsters)
De supermarkten hebben het winkelen
voor de vrouw een stuk gemakkelijker ge
maakt. Er zullen echter nog wel eens mo
menten zijn dat ze verlangend terugdenkt
aan de ouderwetse kruidenier. Dat overkomt
zelfs de echtgenote van Albert Heijn' Ze
komt er rond voor uit in de villa van de
familie Heijn in Bennebroek. Wie bij hen
op bezoek komt moet zich niet laten af
schrikken als hij aan het eind van de 's win
ters bijna onbegaanbare landweg naar de
villa stuit op de bordjes „verboden toegang"
en „vogelreservaat". Die staan er vooral om
ongewenste nieuwsgierigen op een afstand
te houden. Al is het wel zo dat men alle
kreupele eenden uit de buurt ter liefderijke
verzorging naar de familie Heijn brengt.
ZEEMANSDOCHTER Herma
Heijn heeft van haar positie als
vrouw van een supermarkt-
magnaat nooit een probleem ge
maakt. Het personeel van Al-
bert Heijns zelfbedieningszaak
in Heemstede, waar ze twee keer
per week haar inkopen doet,
herkent haar niet eens. „Ach ja,
als je wel eens met een plastic
regenkapje met daaronder wat
natte pieken binnenstapt, dan
val je gewoon niet op".
ZE WORDT gewoon als klant
behandeld, moest laatst zelfs
bemerken dat er tegenwoordig
in een supermarkt nogal wat
veranderd is: ze kwam haastig
een paar boodschappen doen en
moest verschrikkelijk lang op
wat wisselgeld wachten. Nijdig
vroeg ze naar de chef, waarop
een winkelmeisje haar misprij
zend antwoordde: „Gunst me
vrouw, zo'n man hebben wij
hier niet meer, onze baas is
manager".
MEVROUW HEIJN: „Je kunf
het een kassière natuurlijk ook
niet kwalijk nemen als ze wel
eens uit haar slof schiet. Je zal
maar de hele dag achter zo'n
ratelding moeten zitten, het lijkt
mij gewoon iets om de klanten
op het laatste iets aan te doen.
Maar ja, service is natuurlijk
wel erg belangrijk. En om nou
zelf eens te zien hoe het daar
mee staat, is er voor mijn man
niets verrukkelijkers dan op za
terdag in een van zijn zaken in
de buurt wat boodschappen voor
mij te doen. Je weet wel hoe
het dan gaat, net als alle andere
mannen komt hij dan met blik
jes en sausjes thuis, waarvan je
je afvraagt wat je er in hemels
naam mee moet doen".
DENK NIET dat het gezin
Heijn gratis kan winkelen. Me
vrouw Heijn: „Albert Heijn is
gewoon een n.v. en stel dat ze
er ooit aan begonnen waren,
dan hadden wij onder de leden
van de raad van bestuur onher
roepelijk ruzie gekregen omdat
je nou eenmaal méér voor het
ene dan voor het andere huis
houden nodig hebt. Trouwens,
het zelf kopen heeft ook zijn
voordelen. Zo hebben wij pas
een PMC-wasmachine bij elkaar
gespaard. Zo'n zegelboekje kan
ik nog net bijhouden, maar aan
een huishoudboekje.... Nee,
daar begin ik niet aan. Wat je
kwijt bent. ben je toch kwijt".
OVERIGENS is lang niet alles
wat Herma Heijn voor echtge
noot Albert en zoon Ab nodig
heeft van Zaandams fabrikaat.
Tweemaal per week rijdt een
Bennebroekse melkboer het lan
ge hobbelige zandpad af om bij
Nederlands grootste super
markt-magnaat wat produkten
van de concurrentie af te leve
ren. „Mijn man is niet zo'n fa
natieke neringdoende. Zeg nou
zelf, het is toch veel gemakke
lijker als je iets bezorgd kan
krijgen?"
Wordt u door uw man wel
eens om advies gevraagd?
Ze aarzelt. „Ach nee, mis
schien wel een doodenkele keer.
Uiteindelijk weet mijn man ook
niets af van de ontwikkeling
van een nieuw soort bitterkoek
jes, daar heeft hij zijn produk-
tenmanagers voor. Maar het is
wel zo, dat ik bij het bood
schappen doen allerlei dingen
voor hem signaleer. Hij vindt
service en vlotte bediening nu
eenmaal verschrikkelijk belang
rijk"
Is uw man erg precies?
„Stof of zo ziet hij niet, maar
hij kan wel verschrikkelijk
kwaad worden, wanneer er iets
scheef in een laatje ligt".
Wat doet u wanneer uw man
na een zware zakenbespreking
Mevrouw Herma Heijn vrouw van Nederlands grootste kruidenier.
misschien nogal gedeprimeerd
thuis komt?
„Dan geef ik hem een borrel
en zeg maar niets. Soms draait
hij na een uurtje wel weer bij,
maar meestal gaat hij dan vroeg
naar bed".
Gaat u veel uit?
„Nee, integendeel. Na onze ver
lovingstijd zijn wij vrijwel geen
schouwburg meer binnenge-
weest. Mijn man is gewoon dol
blij wanneer hij eens een dagje
thuis kan zijn en met de va
kanties is dat precies hetzelfde.
Hij kan net zoveel vrij nemen
als hij zelf maar wil, maar het
werden nooit meer dan drie
weken en dan blijven wij ge
woon thuis.het toppunt van
snobisme".
Voelt u zich wel eens eenzaam
omdat uw man voortdurend op
zakenreis is?
„Als zeemansdochter ben je
wel wat gewend, dan stel je
misschien niet zulke hoge eisen.
En alleen al aan het huishouden
heb ik mijn handen vol, want
er komt maar een keer in de
week een hulp. Ik doe in huis
bijna alles zelf. Wij hebben al
leen een meisje in vaste dienst,
die onze drie paarden en nog
een paar bij ons gestalde paar
den verzorgt. Wij zijn voor onze
zoon een manége begonnen.
Mijn man kan jammer genoeg
niet aan sport doen. Hij kreeg
op zijn 18de midden in de hon
gerwinter plotseling kinderver
lamming".
Hoe leerde u uw man kennen?
„Dat is eigenlijk een nogal
ingewikkeld werhaal. Wij heb
ben een gezamenlijke neef. De
zuster van Alberts moeder is
getrouwd met de broer van
mijn vader en toen hun zoon
vlak na de oorlog naar Curasao
emigreerde, kwamen wij alle
twee naar Schiphol om hem uit
te wuiven. Wij hadden elkaar
toen nog nooit eerder ontmoet,
maar het werd geen liefde op
het eerste gezicht. Wij gingen
steeds vaker met elkaar uit en
twee jaar later vroeg Albert mij
ten huwelijk. Dat is nu precies
negentien jaar geleden".
Is uw man erg huishoudelijk?
„Neen, helemaal niet. In de
negentien jaar dat wij getrouwd
zijn heeft hij maar één keer toen
ik ziek was gekookt. Het werden
hamrolletjes uit de oven, het
recept had hij uit een kookboek
gehaald. Wel lekker, maar veel
te machtig. Voor de rest heeft
hij zich nooit meer in de keuken
vertoond. Trouwens hij hoeft
ook niet te helpen afwassen,
want we hebben een afwasma
chine".
Kookt u altijd zelf?
„Ja, dat wil zeggen als wij
geen bijzondere gasten hebben,
want dan gaan wij altijd uit
eten. Maar de dagelijkse maal
tijd maak ik zelf klaar en dat
is wel eens moeilijk. Mijn man
is dol op capucijners met spek,
maar hij vindt boerenkool met
worst iets verschrikkelijks en
daar is mijn zoon nu juist zo
dol op. Maar wij maken er geen
probleem van, goed beschouwd
eten we gewoon alles".
ALS MAN en zoon de deur uit
zijn, neemt Herma Heijn bijna
nooit de tijd voor een kopje thee
met een koekje. En het mag
dan zijn, dat men zelfs op paleis
Soestdijk door een lakei de gas
ten op een zilveren blaadje een
kopje thee of koffie zonder
schroom met een „café noir"
van Albert Heijn laat presente
ren, bij de Heijns zelf is dat er
niet bij.
MISSCHIEN komt het daar
door dat Herma zo slank is ge
bleven, dat ze nog steeds in
jurkjes maat 36 past. Alleen de
zoom maakt ze wat langer.
„Mijn zoon vindt het tuttig als
mijn knieën net bedekt zijn,
maar ik ben wel vreselijk blij
met de maximode mini's kun
nen zo vreselijk onflatteus zijn".
„Eerlijk gezegd heb ik mij
over kleren nooit erg druk ge
maakt. Voor m« hoeven ze bij
voorbeeld geen dieren te villen.
Ik draag gewoon een zalig prak
tische kunstbontjas. En als je
daarmee op een receptie ver
schijnt, betrap je altijd wel
iemand die er heel onopvallend
aan begint te voelen. Tja, de
mensen verwachten nu eenmaal
dat de vrouw van Albert Heijn
te allen tijde een echte bontjas
zal dragen".
(Van een onzer verslaggevers)
ZE HEEFT ZELF geen auto
maar je kunt haar regelmatig vin
den in autoshops: roodharige mode
ontwerpster Ans van Canipen uit
Enschede. Ze koopt bekledings-
vinyl, daklijsten, sierknoppen,
achterlichten, uitlaten, stofbrillen,
kortom allerlei prachtige auto-
accessoires die ze echter niet voor
auto's gebruikt: ze maakt er
mannenkleding van.
UIT ZWART en zilver bekledings-
vinyl maakt ze jasjes, die opvallen
door de hoge colkragen en schuinoplo-
pende achterpanden. Sierknoppen of een
achterlicht worden als gespen gebruikt.
Boorden van broekspijpen, mouwen,
zakken, banden en kragen zijn afgezet
met metalen sierstrips, die feitelijk be
doeld zijn om langs het dak van een
auto te worden aangebracht. Ans is nog
bezig uit te zoeken of onder het jasje
het beste een effen truitje, een over
hemd van bloemetjesstof of een dun
katoenen blouse kan worden gedragen.
Om de pijpen van de bijbehorende
strakke broeken passen volgens haar
alleen maar laarzen.
BIJ VOLGENDE PAKKEN wil zij de
koele plasticstof opmaken met ouder
wets geborduurde plaatjes. Om haar
originele combinatie van verschillende
stoffen en materialen tot in de laatste
onderdelen af te werken, is zij bezig als
verslering een soort halsbandje van
leer, plastic of fluweel te maken. „Lang
zaam maar zeker heb ik de nieuwe
mogelijkheden van automaterialen ont
dekt. Hoewel iedereen eerst zei dat ik
bijvoorbeeld die sierstrippen nooit aan
het bekledingsdoek zou krijgen, is me
dat door gaatjes boren en het leggen
van een zoom toch gelukt. Nu wil ik er
verder mee gaan, vooral omdat ik steeds
fantastisch nieuwe autospullen tegen
kom. Ik weet dat er maar een klein
publiek is dat wat ik doe mooi vindt.
Hier zouden de langharige jongens, voor
wie ik - pakken heb gemaakt, worden
uitgelachen als ze het op straat gingen
dragen. Wij zijn van plan naar de beste
markt, Amsterdam, te gaan," vertelt
Ans, die evenals haar man Bill Bode-
wes, bezig ls af te studeren aan de Aca
demie voor Kunst en Industrie.
ZIJ KWAM ertoe mannenwerk te
maken doordat zij opdracht kreeg met
Ben Jolink alle kostuums voor het to
neelstuk „O O" van Studio te ontwer
pen. „Er is nog waanzinnig veel op dit
gebied te brengen. Ik zie er meer in
dan in damesmode. Het is toch ziekelijk
dat deze hele eeuw al steeds hetzelfde
model broek wordt gedragen, waarbij
de mannen alleen als maatstaf aanhou
den of ze erin kunnen en niet of de
broek past. Zelf ben ik gek op korte,
smalle broeken met strakke korte pijp
jes", zegt Ans, die overigens niet alleen
alle kleren voor haar man, maar ook
voor haarzelf maakt. „Stelregel voor
wat een man moet dragen, kan ik niet
geven. Ik probeer van iets nieuws uit
te gaan en dingen te maken".
OVER HET eerste „autopak" heeft ze
lang gedaan. Het tweede vergde een
week, waarbij echter soms tot diep in
de nacht werd doorgewerkt. „Wanneer
ik deze pakken zou gaan verkopen,
moeten ze tussen de vierhonderdvijftig
en vijfhonderd gulden kosten", becijfert
Ans, „want het is uitsluitend maatwerk
volgens nieuwe ideeën en met duur
materiaal". Een afgedankt vehikel is
evenwel nog goed genoeg voor een
maatpak.
