Fa. B. ENGELENBERG
ENTHOUSIASME VOOR
PRESIDENT TORREZ
Edelsmid
bij Aragne
weigert
armband
af te geven
ARAGNE
Onderdrukt gejubel
T ory-congres
op
Gedeelde macht van Sadat maakt
de onzekerheid niet kleiner
Nixons nieuwe öebaar
Progressieve generaal schijnt
heft vast in handen te hebben
Tito ook naar
Brandt
Eerste artikel
door Senaat
aanvaard
Nieuwe premier in
Libanon
AAN DE OEVERS VAN DE NIJL IS DE STRIJD TUSSEN
LINKS EN RECHTS NOG NIET BESLECHT
Arrestaties in
Spanje
DONDERDAG 8 OKTOBER 1970
3
OFFICIËLE VERKOOP SIKKENS LAKKEN
.PERFAX" BEHANGPLAKSEL
edelsmeedkreaties en
horloges.Spekstraat 3 Haarlem
Gedragen
Roes
VOLDOENING OVER OPTREDEN
TEGEN VAKBONDEN
(Van onze reisredacteur)
CAIRO De spoed waarmee het Egyptisch leiderschap een presidents
kandidaat heeft aangewezen betekent geenszins dat daarmee ook de strijd
tussen links en rechts aan de oevers van de Nijl is beslecht. In de nieuwe
opstelling weerspiegelt zich alsnog dat Kosygin er met verve in is geslaagd
de Russische investeringen veilig te stellen. Het is zonneklaar dat de Egyp
tische politici die geneigd zouden zijn zich wat meer tot de occidentale
wereld te wenden vooralsnog zijn uitgesloten van enig aandeel in het op
vullen van het vacuüm waarmee Nassers dood Egypte heeft geconfronteerd.
Verlangen naar vrede
Onzekerheid
Echtscheidingswet in Italië
Voor de zoveelste maal heeft de Ameri
kaanse president Nixon door een zorg
vuldig voorbereide publiciteit over een
komende „belangrijke rede" grotere ver
wachtingen gewekt dan de feitelijke in
houd van zijn „Vietnam-voorstel" bleek
te wettigen.
Het is moeilijk te bevroeden waarom
de Amerikaanse manier om de Vietnam-
crisis als een troefkaart in het politieke
spel te gebruiken, zo star wordt volge
houden terwijl toch al zo vaak gebleken
is dat de tegenpartij in Indochina met
onuitputtelijk geduld wacht op een ont
moediging aan de Amerikaanse kant, die
langzaam maar zeker groeit naarmate de
„vredesinitiatieven" van de regering steeds
mislukken door een tekort aan weerklank.
Men behoeft zich geen illusies te ma
ken over de reacties van Noordvietnamese
kant en van de zijde van het Zuidviet-
namese bevrijdingsfront op de door Nixon
voorgelegde vredesaanbieding. Ofschoon
op het eerste gezicht een volledige wapen
stilstand en een erkenning van de weder
zijdse posities op het slagveld een goede
basis voor politieke onderhandelingen lij
ken, moet men de afwezigheid van een
Amerikaans ontruimingsschema in het
voorstel interpreteren als een stevige con
cessie aan de Zuidvietnamese regering en
een onaanvaardbare factor voor de ande
re zijde. Zolang deze situatie onveranderd
blijft, kan Noord-Vietnam niet toegeven.
„Kan" is het juiste woord, omdat men
daar aan buitenlandse afspraken gebon
den is, met name aan condities die China
en Rusland hebben gesteld in ruil voor
hun wapenhulp.
Misschien mag men nog hopen op een
minieme kans dat de Sovjet-Unie voor
de goede verstandhouding met Washing
ton de Noordvietnamese regering een
duwtje in de rug geeft om toch maar een
stapje voorwaarts naar de vrede te doen,
zonder dat de Amerikaanse troepen bij
voorbaat op thuisreis gaan. Maar Moskou
is in het duo van machtige handlangers
van Noord-Vietnam de minst belangrijke.
En het valt niet te verwachten dat bij de
huidige, allerminst nog stabiele situatie
in heel Indochina, Peking iets zal onder
nemen om de Amerikanen een niet on
eervolle, politieke zege in de schoot te
werpen, nadat de overwinning op het
slagveld tot de grote Amerikaanse illusies
is gaan behoren.
De bemoeienis van de minister van
CRM, dr. Klompé, met de roemruchte
radio-uitzending over sabotage in het le
ger van de VPRO, illustreert duidelijk het
verschil in voorlichtingsvrijheid tussen de
media van de Ether en de Drukpers.
De schrijvende journalistiek in Neder
land is generlei verantwoording schuldig
tegenover de regering. Zij stelt zich in
gevallen waarin sprake zou kunnen zijn
van wetsovertreding door „staatsgevaar
lijke" of enigerlei andere publikatie uiter
aard wel bloot aan strafvervolging, aan
gezien de persvrijheid in Nederland, zoals
in iedere democratisch geordende samen
leving, wordt beperkt door ieders verant
woordelijkheid jegens de Wet. Maar zij
loopt geen risico door de minister op het
matje te worden geroepen, te worden be
rispt of buiten de rechter om te worden
bestraft met een vonnis dat haar publika-
tiemogelijkheden verhindert of belem
mert.
Het is de vraag of de Omroepwet in ons
land grondwettelijk gezien wel door de
beugel kan, al moet terstond wonden ge
wezen op het sterk indringende en esca
lerende karakter van radio- en televisie
uitzendingen, dat de gevolgen van een
ongewenst geachte publikatie veel groter
en onherroepelijker kan doen zijn dan die
van perspublikaties.
Wat de mogelijke berisping aan het
adres van de VPRO betreft, het zal in dit
geval zeker niet zo'n vaart lopen, want
men mag van dr. Klompé voldoende be
grip verwachten voor het feit dat de
VPRO op zijn manier eigenlijk niets an
ders heeft gedaan dan een tipje van de
sluier wegtrekken van het soldatenmilieu,
waar heden ten dage net zoals dat vroe
ger en sinds onheuglijke tijden ging
met veel grote woorden wordt gekletst
en gefantaseerd. Over sabotage, dat wel,
maar dan toch duidelijk op een wijze die
de legerleiding heel wat wijzer zal heb
ben gemaakt over de omvang van het ge
vaar en de maatregelen die het best ge
troffen kunnen worden. De VPRO pleegde
een stuk vrijmoedige informatie over een
onderwerp dat op het eerste gehoor im
derdaad aan het grote woord, „staa ^ge
vaarlijk" deed denken, maar bij nader
inzien weinig nieuws opleverde waaraan
echte saboteurs iets zouden kunnen heb
ben. Integendeel, sabotage in welke vorm
en in welk milieu ook kan slechts gedijen
bij de grootst mogelijke geheimhouding
van plannen en methoden. Hoe meer de
buitenwereld wordt verteld over de (ove
rigens nogal kinderachtig klinkende)
„heldendaden" als water in benzine doen,
olie laten weglopen uit auto-carters, door
gaten in omheiningen kruipen enzovoort,
hoe duidelijker het beeld wordt: de
kwaadwillige elementen in het dienst
plichtige leger zijn nog steeds de gefrus
treerde, onwillige en stiekeme naturen
die al sinds jaar en dag in elke lichting
worden aangetroffen, de legerleiding be
hoeft zich niet in paniek te laten jagen
maar kan een dankbaar gebruik maken
van de wetenschap dat bewaking en con
trole hier en daar nogal te wensen over
laten en dienovereenkomstig maatregelen
treffen.
Het is jammer dat de laatste tijd ook
door mannen op verantwoordelijke be
stuursposten zo veel ophef wordt gemaakt
over „sabotage", want het lijkt er veel
op dat de aanstichters van daadwerkelijk
anti-militarisme daar juist op hebben
aangestuurd. Minister Udink heeft voor
de televisie nogal wat onrust veroorzaakt,
staatssecretaris Haex heeft er nog een
schepje bovenop gedaan en zo is de sfeer
geschapen alsof Nederland zich aan de
rand van een gewelddadige omwenteling
bevindt, terwijl in werkelijkheid de dis
ciplinaire situatie in het leger slechts
verslechterd is in gelijke tred met de ver
wildering van normen in de burgermaat
schappij. Straatslijpers en losbollen wor
den niet tot idealisten gemaakt door hen
in militaire uniformen te kleden. Dat de
toenemende gewelddadigheid en opstan
digheid en de afnemende tolerantie in het
menselijk verkeer zich automatisch weer
spiegelen in het dienstplichtige leger, be
hoeft niemand te verbazen. Dat aan verbe
tering op het ene zowel als op het andere
terrein veel zal moeten worden gedaan
staat vast. Maar dat het een verbetering zou
zijn de feitelijke situatie op te blazen tot
een schrikbeeld en de onnodig gewekte
angst om te zetten in een nog grotere
onderlinge achterdocht en intolerantie,
zal toch moeilijk kunnen worden volge
houden.
aa/v\aa/\aaaaaaaaaaaa/wwwv\aaaaa/\a/ww\aa/w
\A/W\AAAAAA/WWW\AAAAAfWVA/WWWWUWWWWWWV
ADVERTENTIE
Doelstraat 39 - Haarlem - Tel. 312206
fWWWVtAAAAAAAA/VkAAAAAAA/XAA/tAAAAAA/VWIA/WWV
lAAAAA/WWWWWAAAAA/WWWWVWWWWWWWVAAAA
LA PAZ (AFP en Reuter) Bolivia, waar de agitatie byna endemisch
is, is gisteren voor de zoveelste keer in 24 uur van bewind veranderd. Wilde
aanvankelijk generaal Rogelio Miranda het land naar rechts laten zwenken,
nu heeft de linksgeoriënteerde en nationalistische generaal Juan José Tor-
rez naar het schijnt het heft in handen. Hij heeft de steun gekregen van
een deel van de studenten en vakverenigingen, in het bijzonder van de
machtige organisatie van tin-mijnwerkers.
Dinsdag even voor middernacht had
een der leden van het op die dag ge
vormde militaire driemanschap, de lucht-
machtgeneraal Fernando Sattori, gene
raal Torrez een bezoek gebracht. Hoewel
ADVERTENTIE
Het werd een dag later; toen
pas vond hij het sieraad goed
genoeg, goed genoeg voor U
Vervaardigd door vaklieden
met liefde voor hun vak, die er
pas afstand van kunnen doen
als het stuk goud een edel-
smeedkreatie is geworden.
Het blijft tenslotte handwerk
over het onderhoud tussen beiden niets be
kend is, diende generaal Sattori kort na
zijn bezoek aan Torrez zijn ontslag in.
De twee andere leden van de junta, Iand-
machtgeneraal Efrain Guachalla en
schout-bij-nacht Alberto Albarracin tra
den daarna eveneens af. Generaal Tor
rez heeft sinds gisterochtend 11.00 uur
onze tijd de macht in handen. Hij was
dinsdag reeds door de troepen die trouw
gebleven zijn aan het afgetreden staats
hoofd, generaal Alfredo Ovando, tot pre
sident van de republiek uitgeroepen.
haal met inventaris van de Amerikaan
se voorlichtingsdienst en werd de Ame
rikaanse vlag in brand gestoken. De wo
ningen van rechtse figuren werden aan
gevallen. De politie scheen niet in staat
te zijn de gewelddaden te beteugelen.
De plaatselijke radiostations spoorden
de bevolking echter voortdurend aan
de orde te bewaren en elke vorm van
geweldoleging te vermijden.
Na de „capitulatie" van het militaire
driemanschap, scheen alleen generaal Mi
randa zich nog te verzetten tegen de
nieuwe situatie.
Oud-president Ovanda heeft de Argen
tijnse ambassade in La Paz verlaten,
waar hij zijn toevlucht had gezocht na
zijn aftreden. Zijn verzoek om politiek
asiel in Argentinië heeft hij ingetrokken.
Generaal Torrez heeft gistermiddag
het presidentiële paleis in La Paz be
trokken, waarheen hij letterlijk door een
talrijke menigte was gedragen. Toen hij
de militaire basis El Alto. bij La Paz,
verliet, spoorde hij de Bolivianen aan,
hun kalmte te bewaren.
Vanaf het balkon van het Quemado-pa-
leis verkondigde Torrez, dat de vier pij
lers waarop zijn democratisch bewind
zou rusten, de universiteiten, de arbei
ders, de boeren en de militairen zijn.
Onder het balkon juichte een grote me
nigte de nieuwe „sterke man" van Bo
livia toe, die een tijdperk van rechtvaar
digheid, soberheid en verbetering van de
arbeidsvoorwaarden aankondigde. De ar
beiders zouden profiteren van de „buiten
sporige winsten" van de bureaucraten,
want de soberheidsmaatregelen zouden
worden toegepast te beginnen bij de meest
bevoorrechten. „Ik ben de president van
de arbeiders", zo roep Torrez uit. Hij
zwoer, uitsluitend de belangen van het
volk te zullen dienen en besloot met de
woorden „Als het mocht zijn, dat ik mijn
beloften niet nakom, verzoek mij dan het
paleis te verlaten".
De roes als gevolg van de overwinning
van Torrez heeft gistermiddag in sommi
ge gevallen het karakter aangenomen
van een revolutionaire opstand.
Volgens berichten van plaatselijke ra
diostations zijn aanvallen gedaan op be
zittingen van rechtse politici, die dinsdag
generaal Rogelio Miranda hebben ge
steund. In Cohcabamba, 200 kilometer
ten oosten van de Boliviaanse hoofdstad,
gingen uiterst linkse elementen aan de
BONN (DPA). President Tito zal
zondag „in de omgeving van Bonn" poli
tieke besprekingen voeren met bondskan
selier Brandt. De Joegoslavische presi
dent komt dan uit Luxemburg, waar hij
morgen voor een officieel bezoek wordt
verwacht, na afloop van zijn verblijf in
België.
Volgens Westduitse regeringskrin
gen zullen ook de ministers van Buiten
landse Zaken Mirko Tepavac en Walter
Scheel aan het overleg deelnemen.
Tito wordt op de luchthaven Keulen
Bonn afgehaald door Brandt en Scheel.
Vandaar reizen zij naar een geheime con
ferentieplaats. Met het oog op eventuele
pogingen van Joegoslavische ballingen
om de orde te verstoren, zullen strenge
veiligheidsmaatregelen worden getroffen.
BEIROET (Reuter). Saeb Salam is
gisteren bij presidentieel decreet tot pre
mier van Libanon benoemd. Hij begint
morgen met het overleg over de vorming
van een regering.
Tevoren had de president het ontslag
van het kabinet van Rasjid Karami aan
vaard.
(Van onze correspondent)
LONDEN. Op de gisteren in de En
gelse badplaats Blackpool begonnen con
ferentie van de Conservatieve partij
in dezelfde zaal waar de vorige week
Labour vergaderde was de Britse pre
mier Edward Heath de grote held, om
dat hij de verkiezingen heeft gewonnen
en bovendien praktisch de enige is ge
weest die van te voren zeker was van
een Conservatieve overwinning.
Robert Carr, de Britse minister voor
werkgelegenheid en produktiviteit, werd
eveneens bejubeld, omdat hij de voor de
Conservatieven misschien wel belang
rijkste verkiezingsbelofte, vakbondsher
vorming, had ingelost. Buiten de confe
rentiezaal heeft dit plan reeds tot een
grote controverse geleid maar in de hal
straalden de gedelegeerden,y omdat de
Conservatieve regering de eerste is die
dit netelige probleem heeft durven aan
pakken.
Carr verklaarde dat zijn wetsontwerp
to* hervorming van de vakbonden tegen
niemand is gericht, behalve tegen dege
nen die de belangen van de gemeen
schap met voeten treden. De Conserva
tieven voeren aan dat hun maatregelen
de positie van de wettige vakbondsauto
riteiten zullen versterken.
Tory-conferenties met 4000 aanwezigen
de afgevaardigden brengen hun da-
Anwar El Sadat, wiens uiteindelijke
verkiezing tot president nog slechts een
formele kwestie is, heeft als vice-presi
dent eens, terwijl Nasser in Rusland ver
bleef voor een medische behandeling, een
document opgesteld waarin elke vreed
zame oplossing van het Arabisch-Israe-
lisch conflict van de hand werd gewezen.
Nasser heeft die paragraaf later welis
waar geschrapt, doch nu deze Sadat
straks zélf de eerste man in Cairo wordt,
is het een boeiend gegeven. Temeer, om
dat mèt Ali Sabri als minister-president
en Gomaa als leider van de politieke
eenheidspartij, de Arabische Socialisti
sche Unie, een driemanschap ontstaat, dat
ten opzichte van het Westen en tegenover
Israel een naar het uiterlijk onverzoen
lijke politiek op het lijf geschreven
schijnt te zijn.
Inmiddels is al bij herhaling verklaard,
dat Egypte zich ook in de toekomst zal
laten leiden door de beginselen die Nas
ser had vastgelegd. Goed ingelichte waar
nemers in het Midden-Oosten zijn het er
doorgaans over eens dat Nasser langs
welke omwegen dan ook op vrede aan
stuurde. Zij beklemtonen tevens dat Rus
land te langen leste heeft begrepen dat
zelfs de handhaving van een voortduren
de staat van onrust zijn grote belangen
in het Middellandse Zee-bekken niet
dient. Israel is door de enorme wapentoe
voer uit de Sovjet-Unie militair geens
zins overbluft en, naar verluidt, begint
het inzicht te dagen dat er een einde gaat
komen aan de mate waarin aan Egypte
voortdurend nieuwe wapens kunnen wor
den toegestopt. Omdat de Sovjet-Unie on
mogelijk een grote eigen troepenmacht
aan de westzijde van het Suezkanaal kan
neerzetten, zou nu naar vrede moeten
worden gestreefd als laatste redmiddel
van een, in zijn algemene objectieven,
voornamelijk ten koste van de Egyptische
vooruitgang bedreven politiek.
En hoe luid ook in Cairo mag worden
geroepen dat slechts hernieuwd geweld
de schande van 1967 ongedaan kan ma
ken. geen zinnig mens kan eraan twij
felen dat de grote massa van de Egypti
sche bevolking in alle oprechtheid naar
viede verlangt en dat er een zeer belang
rijk deel van de intellectueel-gevormden
ernstig uitziet naar democratisering van
het bestuur.
Voor de nieuwe leiders van de Verenig
de Arabische Republiek, mannen die nu
weliswaar de macht krijgen maar hun
autoriteit nog moeten vestigen, is dat een
zeer belangrijke factor om rekening mee
te houden. Want juist in het verlangen
naar vrede, juist in het symbolisme van
de talloze leeglopende zandzakken die
Cairo's stadsbeeld ontluisteren, schuilt
een voor pro-Westerse politici zeer pro
fijtelijk element.
Minister van Buitenlandse Zaken Riad
heeft nu verklaard dat Egypte bereid is
de wapenstilstandsovereenkomst na 5 no
vember met drie maanden te verlengen.
Doch de voorwaarden die hij er aan heeft
verbonden maken vooralsnog elke hoop
op een vruchtbaar vervolg van de werk
zaamheden aan het plan-Rogers tamelijk
ij del. Israel zal niet onderhandelen op die
basis en zolang de raketten die in strijd
met de afspraak bij het Suezkanaal zijn
neergezet niet worden verwijderd Riad
beweert dat Egypte die afspraken niet
heeft geschonden en zelfs als dat kon het
V
ELSADAT
aantal raketten in de omstreden kanaal
zone nog zou verdubbelen. Deze crypti
sche uitspraak kan met de beste wil van
de wereld niet worden uitgelegd als een
blijk van goede trouw.
Na het vervluchtigen van de kortston
dige verwachtingen die het zo slordig be
heerde Amerikaanse vredesinitiatief heeft
gewekt, volgt dan onvermijdelijk de slot
som, dat de situatie in het Midden-Oosten
onzekerder is dan ooit. Niet zozeer om
dat er onmiddellijk behoeft te worden
gevreesd voor een hervatting van de
vijandelij heden aan het Suezkanaal want
zo n daad zou de nog niet erg ingereden
troika van Caïro te zwaar belasten, doch
vanwege de onzekerheid die de Arabische
wereld heeft bevangen en die zelfs door
de Lybiër Khadaffi niet valt te over
schreeuwen.
In Jordanië dreigt in de toekomst een
nieuw gewapend conflict tussen Hoessein
en de Palestjjnen. Zou Hoessein wéér win
nen, dan moet dat wel haast leiden tot een
gewijzigde relatie met Israel, die tot een
afzonderlijke vrede voert. Zal de Jor
daanse bevolking dat dan accepteren?
Nee, zeggen de radicalen. Ja, zeggen an
dere waarnemers, want diezelfde bevol
king heeft ook aanvaard dat Hoessein te
vuur en te zwaard heeft gepoogd de Pa
lestijnse invloed te niet te doen.
In de Libanon is een nieuwe president
gekozen, Frangié, van wie een zeer krach
tig optreden tegen de guerrillastrijders
wordt verwacht, als dezer dagen met
ferme steun van oud-president Kamoun
(die in '58 als president de Amerikanen
te hulp riep) een nieuwe regering is ge
vormd. Zijn eerste belangrijke zege heeft
Frangié al behaald. Twee vliegtuigen met
Palestijnse verzetsstrijders die in Bagdad
waren opgestegen en in Beiroet landden
zijn enkele dagen na elkaar met hun
passagiers teruggestuurd.
In een situatie die Egypte van zijn lei
derschap in de Arabische wereld heeft
beroofd, vormt zich in het Midden-Oosten
een nieuw machtsevenwicht tussen de
componenten van het machtige politieke
blok dat Gamal Abdal Nasser ooit heeft
willen vormen. Voor de meer op het
Westen georiënteerde regimes lijkt een
periode te dagen zonder voortdurende
chantage met een Arabisch ideaal, voor
de monarchen een tijd van minder vrees
voor een plotselinge revolutionaire her
vorming.
Er is dan ook voor de Amerikanen alle
aanleiding om de overblijfselen van het
pjan-Rogers zorgvuldig te blijven koeste
ren. Want waar Nasser met zijn onaan
tastbare autoriteit nog tot compromissen
kon besluiten, kan het nieuwe regime
als het zijn macht wil behouden, slechts
onverzettelijkheid betonen. Het opnieuw
tot stand brengen van onderhandelingen
als dit plan-Rogers definitief wordt bij
gezet in de lange rij van mislukte poli
tieke manoeuvres, zou om die reden dan
ook zeer moeilijk kunnen blijken.
mes mee werden in het verleden vaak
gekenmerkt door onbegrensde zelfver
heerlijking, vooral omdat de Conservatie
ven zich als Engelands natuurlijke rege
ringspartij plegen te beschouwen. De
laatste jaren is er, dankzij de jonge ge
neratie, meer zelfcritiek op deze congres
sen te horen. Ook beseft men nu de
zwaarte van de problemen waarmee de
conservatieve regering is opgescheept.
Ondanks het feit dat de wilde" Enoch
Fowell, het enfant terrible van de par
tij besloot van de conferentie weg te blij
ven een soort imitatie van de jongere
de Gaulle, die zijn tijd afwacht? wor
den er door de partijmassa pogingen ge
daan om de regering van Heath naar
rechts te drijven.
Dit komt onder meer tot uiting in mo
ties met eisen als het herstel van lijf
straffen voor gewelddaden en de dood
straf voor moord, de ogenblikkelijke op
heffing van de sancties tegen Rhodesië
en de herinvoering van de militaire
dienstplicht.
In elk geval krijgt de conferentie hier
door een levendiger karakter en wordt
het niet alleen maar een jubelfeest.
(Van onze redacteur in Rome)
ROME. Het eerste artikel van de
wet op de echtscheiding is gisteravond
door de Italiaanse senaat aanvaard. Voor
stemden 179 senatoren, tegen 135. In het
eerste artikel van de wet, ontworpen
door de socialist Fortuna en de liberaal
Baslini, wordt bepaald dat de rechter
een huwelijk dat volgens de regels van
het burgerlijk recht gesloten is, kan ont
binden wanneer de onmogelijkheid van
de samenleving tussen de echtelieden be
wezen is. Vandaag en morgen gaat de
stemming over de afzonderlijke wetsar
tikelen voort. Wanneer ook maar één
van de artikelen geen absolute meerder
heid krijgt, moet de wet naar de Kamer
van Afgevaardigden worden terugverwe
zen. Het duurt dan minstens zes maan
den voor er weer over gepraat kan wor
den.
Rond het gebouw van de Senaat, dat
ligt bij de beroemde Piazza Navona,
staan constant betogers ten gunste van
de echtscheiding op post. Zij dragen bor
den met zich mee, waarop ze de vrijheid
voor de Italianen eisen om zonodig het
huwelijk te kunnen ontbinden. Andere
borden eisen met de echtscheidingswet
de definitieve en duidelijke scheiding
tussen staat en vaticaan. Af en toe laai
en heftige discussies op, zoals wanneer
een geestelijke zich tussen de proteste
renden mengt en hen zijn mening mee
deelt. Oproerpolitie houdt in de omliggen
de straten de wacht maar tot handge
meen is het nog niet gekomen.
In het gebouw van de Senaat gaat het
daarentegen heter toe. Voor- en tegen
standers van de echtscheiding beginnen
elkaar in de haren te vliegen. Om te
voorkomen dat, de discussie over de echt
scheiding tot veel verdergaande conse
quenties zal leiden, bijvoorbeeld tot cri
sis in de coalitieregering of tot een open
lijke strijd tussen leken en katholieken,
beeft oud-premier en senator Leone ge
probeerd de partijen tot elkaar te bren
gen. Leone is weliswaar christen-demo
craat, maar hij is senator voor het leven
en staat daarom gemakkelijker als
scheidsman tussen de voor- en tegen
standers. De interventie van Leone heeft
hoogstwaarschijnlijk de ergste opwinding
wat doen luwen, al ontbreken duidelijke
berichten over de besprekingen tussen
Leone en de kemphanen.
CIUDAD REAL. (AFP) In de Spaan
se industriestad Puertonlano zijn de laat
ste dagen acht leden van de verboden
communistische partij en vijf leden van
de eveneens illegale „arbeiderscomités'
gearresteerd, zo is door de plaatselijke
autoriteiten meegedeeld.
