Kan „de vrouw"
niet met
geld omgaan
De meeste huwelijken stranden
door financiële moeilijkheden
a
SUGGESTIEVE
RECLAME
IS SCHULD
AAN KODPRAGE
PANTY NYLONS WINNEN HET KOUSEN-PLEIT
Sr
ZATERDAG 17 OKTOBER 1970
Erbij
18
'«t
(Van een onzer verslaggevers)
„IK WEET NIET wat ik moet beginnen; ik word
overal door schuldeisers achtervolgd. Ik verdiende net
genoeg om met vrouw en vijf kinderen rond te komen,
maar mijn echtgenote kocht maar raak. Nu ik helemaal
aan de grond zit, is zij er met een vriend vandoor. Mis
schien heeft u nog iets aan deze brief om andere men
sen te waarschuwen. Mij kunt u niet meer helpen
Verleiding
Buurvrouw
Foute start
Sanering
VEEL ROKKEN VALLEN nu halfweg de kuit of in benen van vorige seizoenen. De kousenindustrie doet
elke geval over de knie. Weinig „been dus om te laten meer dan ooit haar best om het stukje zo aantrekkelijk
zien, maar dat overblijvende stukje been krijgt in de mogelijk te bekleden,
mode haast nog meer aandacht dan de lange minimode-
Het kleine stukje been dat
we bij de midimode nog te
zien krijgen, wordt wel
fraai bekleed.
ait s
Een pikant compromis tus
sen mini en midi, deze rok
met diepe „dijvrije" voor-
splitten. Het werd deze week
gedragen door de Britse
actrice Karen Kessey tij
dens een benefietlunch in
het Londense Savoy Hotel
ten bate van het blinden-
fonds. Iedereen keek zijn
ogen uit
EEN HAASTIG opgestelde wanhoops
kreet werd zomaar een briefje tussen
de post. Een brief die op een regen
achtige najaarsmorgen toevallig terecht
kwam bij het Consumenten Contact
Orgaan waar de directeur direct naar
de telefoon greep. Maar het was al te
laat. De 44-jarige radeloze huisvader
had zich de avond tevoren van het
leven beroofd. Mijnheer De R. Het
zoveelste slachtoffer van onze schijn
welvaart. Zijn echtgenote slaagde er
niet in om de eindjes aan elkaar te
knopen. Als ze iets leuks zag liggen
kon ze de verleiding niet weerstaan. Ze
kocht het, kwam dan niet uit met het
huishoudgeld, schoof de schuld op haar
man en maakte hem voortdurend ver
wijten dat hij niet genoeg verdiende.
BIJ DE FAMILIE B. lagen de zaken
eigenlijk niet anders. Mijnheer B. had
een drukke baan als afdelingschef bij'
een warenhuis. Als hij 's avonds moe
thuiskwam wilde hij alleen maar rust.
En wanneer zijn echtgenote over de
afwasmachine of de bontjas van de
buurvrouw begon te zeuren zei hij ter
wille van de lieve vrede dat zij er ook
maar een moest gaan kopen. Toen hij
de funeste gevolgen van zijn goedhar
tigheid niet langer onder ogen kon zien,
verliet hij zijn gezin maar stelde zich
aansprakelijk voor de bestaande schul
den. Er bleken maar liefst 20 credi
teuren te zijn
HEEL WAT Nederlandse huwelijken
stranden door ruzies over het huishoud
geld. Maar natuurlijk is lang niet altijd
de vrouw de schuldige. Mannen bren
gen hun gezin soms evengoed in de
grootste moeilijkheden door bijvoor
beeld een auto op afbetaling te kopen
of onverantwoord veel geld in een
filmuitrusting of stereo-apparatuur te
steken.
De vrouw staat echter het meest aan
verleidingen bloot. Ze heeft meer tijd
om te winkelen dan de gemiddelde
Franse, Duitse of Engelse huisvrouw
want „de" Nederlandse man wil over
het algemeen liever niet dat zijn echt
genote gaat werken omdat hij dat nog
steeds als een aantasting van zijn pres
tige als kostwinner ziet.
Vandaar dat bij ons het percentage
gehuwde werkende vrouwen ver achter
blijft bij dat in alle andere Westeuro-
pese landen. Met uiteraard als onver
mijdelijk gevolg dat de Nederlandse
huisvrouw hèt gemiddeld en verhou
dingsgewijs met een wat lager gezins
inkomen moet doen dan haar zusters ih
het buitenland.
En toch wordt van haar verwacht dat
zij zorgvuldig alle vallen weet te om
zeilen die door een heel team van ge
routineerde reclamepsychologen spe
ciaal voor haar zijn uitgezet. Nu zelfs
de pakjes soep in de zelfbedienings
zaken op van tevoren zorgvuldig uit
gekiende plaatsjes staan is het eigenlijk
onredelijk, aldus een Amsterdams psy
chiater, om een vrouw te verwijten dat
zij te veel huishoudgeld uitgeeft.
MEVROUW D. HOLDERT, directrice
van het „instituut voor huishoudtech-
nisch advies" van de Nederlandse Ver
eniging van Huisvrouwen ziet de be
hoefte-suggererende industrie als de
hoofdschuldige bij de meeste financiële
huwelij ksmoeilij kheden.
Maar natuurlijk blijft er nog altijd
het monster van de buurvrouw. De
vrouw die om een of andere onver
klaarbare reden altijd een iets mooiere
wasautomaat heeft en daardoor voort-
•VVWVWWVVVWUVWVVVWVWWVVWWtfWWWb
tAAAA/WWWWWWI/V/WWWWWWWWVWVAAA/WUA
durend als maatstaf voor het eigen
maatschappelijke welzijn wordt ge
bruikt.
ER ZOUDEN waarschijnlijk heel wat
huwelijken zijn gered wanneer teleur
gestelde echtgenotes zich niet zo kramp
achtig aan de huishoudelijke appara
tuur van hun buurvrouw hadden vast
geklampt. Een 38-jarige beroepsofficier,
die een echtscheidingsprocedure aan
hangig liet maken zei „Het leek wel of
mijn vrouw met haar keukenmachines
was getrouwd. Ze wilde voortdurend
een nog mooier apparaat dan de buur
vrouw hebben. Behoorlijk koken kon
zij echter niet. Ik had ook. niet het idee
dat zij dat nodig vond, want afgezien
van mijn salaris hoorde ik er gewoon
niet meer bij."
De maatschappelijke werksters en
psychologen van de bureaus voor hu
welijks- en gezinsmoeilijkheden kun
nen er over mee praten. Zij zijn er
dikwijls getuige van hoe sommige vrou
wen hun man ieder zelfvertrouwen
ontnemen door er voortdurend over te
klagen dat hij tekort schiet omdat hij
geen afwasmachine betalen kan of wil.
DE OORZAAK van al het geharre
war over geld is meestal een zakelijk
onjuiste start van het huwelijk. Het
meisje dat, toen zij nog zelf verdiende
bijna niets spaarde maar allerlei jur
ken, make-up, grammofoonplaten en
1001 andere dingen kocht, moet ineens
maar zien hoe zij met haar man van
diens vaak nog niet al te hoge salaris
rond moet komen. Heel vaak wil hij
niet dat zij blijft werken. En dikwijls
kan het ook niet omdat er een baby
wordt verwacht. Maar ook jeugdige
echtparen waarvan de echtgenote nog
wel een tijd blijft werken, zitten dik
wijls tot over de oren in de afbeta
lingsschulden. Wanneer die eindelijk
zijn afgelost, is de verleiding groot om
ineens royaal te gaan doen. De vrouw
die een paar jaar met heel veel moeite
IN DE MEESTE gezinnen be
heert de vrouw het geld. Drie
kwart van het gezinsinkomen
gaat door haar handen. Wat nog
niet betekent (zie bijgaand ar
tikel) dat zij de financiën goed
beheert.
In oma's tijd hielden vele huis
vrouwen een huishoudboekje bij,
waarin iedere cent verantwoord
werd. Tegenwoordig leven de
meeste gezinnen maar zo'n
beetje voor de vuist weg. Voor
al aan luxe, statussymbolen en
drank wordt onevenredig veel
uitgegeven. Men koopt maar
raak, soms alleen om tegen bu
ren en kennissen te kunnen op
bieden. Het gevolg is dat men
meestal geen flauwe notie heeft,
waar „al dat geld" eigenlijk ge
bleven is
En ALS MEN zich die vraag
gaat stellen, is het meestal al
aardig mis met de gezinsfinan-
ciën. Ruzies tussen de echtelie
den, verwijten over en weer,
verwijdering. Huwelijksadvies
bureaus en maatschappelijk
werk hebben vastgesteld dat
anno 1970 geldelijke moeilijk
heden veruit de belangrijkste
achtergrond van echtscheidin
gen zijn.
Vrouwen kunnen niet met
geld omgaan, heweren sommi
gen. Dat is onzin. De mannen
gooien het even hard over de
balk en de kinderen die
meestal veel te veel zakgeld
krijgen doen ook ijverig mee.
Man en vrouw samen moeten
het geld heheren, overleggen en
elkaar zo nodig corrigeren. Hoe
dat moet, kunt u lezen in de
boekjes en vouwbladen (o.a. van
CRM, de huisvrouwenorganisa
ties en de consumentenbond)
over de kunst van plannen en
budgetteren in het huishouden.
In Duitsland heeft men zelfs een
computer, die antwoord geeft op
alle financiële problemen in het
gezin. Volgens deze robot kan
een (Westduits) gezin met b.v.
een „schoon" maandinkomen
van 1500 mark ten hoogste 540
mark voor de woning, 250 voor
levensmiddelen, 140 voor kle
ding, 65 voor lichaamsverzor
ging, was en reinigingsmiddelen
en 45 voor ontspanning en ont
wikkeling uitgeven. Als de auto
per maand 180 mark opslokt en
er nog eens 160 mark naar de
spaarbank verhuizen, resteren
uiteindelijk 120 mark voor het
opvangen van alle bijzondere
uitgaven en tegenvallers, inclu
sief de aanslagen van de fiscus.
de eindjes aan elkaar heeft moeten
knopen, eist dan vaak onbewust een
beloning voor de moeite.
HET ALOUDE huishoudboekje wordt
niet meer gebruikt, maar aan de andere
kant bljjken heel wat huisvaders niet
progressief genoeg te z(jn om hun echt
genote naast het huishoudgeld een
extraatje voor zich zelf te geven.
De akties van de dolle Mlna's ten
spjjt, moeten veel Nederlandse vrou
wen hun man nog steeds om geld voor
de kapper of voor een nieuwe jurk
vragen.
HET IS dan ook niet verwonderlijk,
aldus een Amsterdamse psychiater, dat
een vrouw die een paar jaar verschrik
kelijk zuinig heeft moeten zijn, na
verloop van tijd eens iets anders wil.
En wanneer haar man er door zijn
drukke werkzaamheden niet in slaagt
om haar alledaagse problemen op te
vangen ligt het naar zijn oordeel nogal
voor de hand dat een vrouw „haar een
zaamheid probeert te doorbreken door
zich met zoveel mogelijk bezittingen te
omringen."
DE GEMEENTELIJKE kredietbanken
in de grote steden zitten er maar mee.
Nu al blijkt, dat er in het afgelopen
jaar meer schulden dan ooit werden
gemaakt. De zo grif aangeboden per
soonlijke leningen zijn lang niet altijd
voldoende om de problemen op te los
sen. Maar ook al zijn de gezinsfinan-
ciën hopeloos vastgelopen, er is altijd
wel iets op te vinden.
Via maatschappelijke instanties is het
mogelijk, by de gemeenteiyke krediet
bank een verzoek om schuldsanering in
te dienen. Met hulp van particuliere
fondsen wordt dan een gunstige be
talingsregeling getroffen waardoor men
büna altijd binnen een paar jaar het
leven met een schone lei kan beginnen.
Maar het biyft een dure les.
NIET ALLEEN via veel kleuren
(meer dan 40 kleuren) en met veel
spectaculaire dessins, maar ook door
het op de helling zetten van de maten-
systemen onzer pantynylons. Want de
kwaliteit van pantynylons (die 70 pet.
van de kousenverkoop uitmaken)
wordt vooral door de pasvorm bepaald.
Zeventig percent pantynylons tegen
over dertig pet. „gewone" kousen: een
ontwikkeling die in minder dan drie
jaar in het kielzog van de minimode
tot stand kwam. De pantynylon is een
„blijvertje" gebleken; de nylonkous zal,
verwacht men, niet meer massaal te
rugkomen. In die drie jaar heeft het
matenprobleem van de pantynylon zo
wel de fabrikant als de konsument
hoofdpijn bezorgd. De fabrikant moet
niet alleen met voet- en beenlengte
maar ook met taillewijdte, heupwijdte
en kruishoogte rekenen. De consument
zit aan te kijken tegen allerlei sys
temen: kousematen, confectiematen en
de bekende „lettertjes" van „small* tot
„extra large".
BIJ TEN CATE'S tricotage- en kou-
senfabrieken meent men een oplossing
te hebben gevonden in het „cascade-
maatsysteem", waarbij wordt uitgegaan
van de verhouding tussen lengte en
gewicht van de draagster. Dat resul
teert in „dubbele maatmogelijkheden":
elke maat heeft twee versies, eentje
voor de combinatie kortere benen en
zware heupen, eentje voor langere be-
8en plus slanke heupen. Op een aan de
verpakking gehecht labeltje kan de
koopster zien hoe een en ander werkt.
BIJ JOVANDA zoekt men het in een
matensysteem dat, naast de gebruike
lijke benamingen als small, medium en
large, ook verwijst naar lichaamslengte,
heupwijdte en confectiemaat. Misschien
ontstaat uit dit alles nog eens een uni
form systeem dat het kiezen van „de
juiste maat" in het kousenvak tot
kinderwerk maakt. Daar zitten wij
vrouwen al jaren op te wachten.
WAT DE MODE betreft is duidelijk,
dat het weer een „kleurig kousen
wintertje" wordt. Veel aubergine en
violetkleuren, veel fantasiedessins,
waarby vooral het zij-dessin sterk in
opkomst is. Andere pantykousen heb
ben meerkleurige bloemmotieven opzij,
alweer met het oog op de jnidi-mode.
VRIJWEL alle kleuren mogen: laven
del, olijf, blauw, oranje, zwart, ivoor,
beige- en zandtinten. Kniekousen wor
den gebracht in wit en in doorzichtige
pasteltinten, daarnaast in opvallende
blok- en jaquarddessins.
Standaardkleuren voor de vrouw die
haar benen niet zo sterk wil laten op
vallen zijn camel, caresse en tivoli, die
het bruin zwemen. De dichte fantasie
dessins blijken het ook bij de wat
oudere vrouw uitstekend te doen.
BIJ TRICOTBEST noemt men, naast
aubergine, het donkerbruine brasil als
een van de topkleureh. Bij Danlon voor
spelt men dat het nu zo populaire en
opvallende aubergine tegen de jaar
wisseling zijn tijd gehad zal hebben.
Volgens insiders zal de kousenmode
WMmmm.
van dat moment af beheerst worden
door zwart en donkerbruine tinten.
