Avondje toneel
uit Amerika
m
Pasveer leidt
Duits requiem
SPRING UIT HET RAAM
Chantant 3
FILMS
in Haarlem
PACKAGE 2 IN HAARLEM Haerlem
Koor
Nerine speelt
Schumann
Amateur*
toneel
Praten
Uitmuntend
Hoorn piano
DONDERDAG 12 NOVEMBER 1970
PIS!»
i
f AVV
STUDIO
Monique
ROXY
Het gezicht van
de zonde
'RANS Hi
De duivelse acht
REMBRANDT
Allerhande
Non stop
Joszef Kat us
VOOR HET EERST is een
produktie uit het Loenersloot-
se Mickerytheater in de Haar
lemse schouwburg te zien. Di
recteur Ten Cate heeft met
schouwburgdirecteuren in ver
schillende provincie-steden af
gesproken, dat sommige bui
tenlandse toneelgroepen, die in
Mickery komen spelen ook
naar de theaters van genoem
de directeuren zuüen komen.
Dit heet het Mickery-circuit.
De eerste groep 1® Package
II (het „tweede pakje"; het
eerste kwam vorig jaar). Het
is een Angelsaksisch groepje,
samengesteld en geregisseerd
door Roger Simon, een grote
naam in de New Yorkse mo
derne toneelwereld. Hij speelt
zelf mee in het eerste stuk dat
Package II brengt: „Next".
Deze eenacter van Terence
McNally gaat over een keu
ring voor de militaire dienst.
Een vrouwelijke arts, een ver
tegenwoordigster van kadaver
discipline, stelt een nerveuze
man de gebruikelijke vragen
en onderzoekt hem. Als dit on
derzoek is afgelopen, blijft de
man alleen achter en wordt
overvallen door angsten, herin
neringen en gevoelens van op
standigheid. Hij ziet echter in,
dat hij opgevoed is om zijn
land te dienen. Met graagte
neemt hij de plaats in van de
vrouwelijke arts en roept de
volgende ter keuring opgeroe-
pene binnen. Een eenvoudig
gegeven, dat briljant gespeeld
wordt door Roger Simon.
HIJ REGISSEERDE ook het
tweede deel van het program
ma. Dit bestaat uit aes dialo
gen, die op een geraffineerde
manier tot één geheel zijn ge
speeld. Het heet Symphony
USA en geeft een satirisch
beeld van de Verenigde Sta
ten.
„Symphony tracht de dwaas
heid, de vitaliteit, het geweld,
de spanningen en de conflicten
tot uitdrukking te brengen, die
allemaal deel uitmaken van
het klimaat van onrust van
Amerika", aldus Roger Simon,
die het materiaal ordende en
fatsoeneerde tot een muzikale
collage. Er wordt niet gezon
gen, maar zeer ritmisch ge
speeld. Elk onderdeel wordt
ingeleid en afgesloten door een
gestileerd marsje van de mee
spelende acteurs. Alsof ze ma
jorettes waren. Dat geeft een
ironisch tintje aan het geheel.
Ze zijn alle vier eender ge
kleed, in smetteloos witte kos
tuums, zelfs in die ene bed
scène.
Men ziet daarin een cowboy
en een grote-stadsmeisje, die
alleen plezier in bed kunnen
hebben als hij het van haar
„lekker vies" mag vinden.
Verder is er een waanzinnige
dialoog tussen een demonstre
rend provo-meisje en een poli
tieagent, op wie zij verliefd
wordt. Men ziet de liefdesge
schiedenis tussen de twee, die
nogal jammerlijk eindigt: de
agent heeft zich laten castre
ren, aangezien dat zijn bruik
baarheid als agent bevordert.
En hij knalt zijn voormalige
geliefde neer.
Een derde opvallend onder
deel van Symphony is „The
Acrobats" van I. Horovitsch.
Marie Adams en Peter Ma-
rinker als hippie en politie
agent in Symphony USA.
Daarin ziet men twee spe
lers tijdens hun acrobaten-
nummer (compleet met de
glimlachjes aan het publiek)
de ergste dingen tegen elkaar
zeggen. Het is een echtpaar op
punt van scheiden.
DIT KLINKT allemaal erg
zwaar, maar dat is Symphony
helemaal niet. De dialogen zijn
simpel, rap, hard en sarcas
tisch. In het Amerikaans, en
dat is een handicap voor ons
als Nederlandse toeschouwer.
Maar het is een kwestie van
even wennen. Het is de moeite
waard om er heen te gaan. Het
is modern toneel, zonder duis
tere symbolen en associaties.
Het is helder als Amerikaanse
stripverhalen. En er wordt ge
speeld op een directe, persoon
lijke manier, die men zelden
of nooit op de Nederlandse
planken ziet.
De schouwburg maakt het
gemakkelijk door voor deze
gelegenheid een eenhei sprijs
in te voeren: 5. (CJP en
KKK half geld).
HET SYMPHONIE-orkest
Haerlem geeft donderdag 19
november in het Haarlemse
concertgebouw een concert, het
tweede onder leiding van An
dre Kaart die sinds een jaar
met dit Haarlemse amateuror
kest werkt. Aan het program
ma werken mee het Aerden-
houts Vrouwenkoor (ook van
Kaart), de alt Paula de Groot
en de violisten Bouw Lemkes
en Jeanne Vos.
Het programma vermeldt
een suite van Bach en zes
Duitse dansen van Mozart drie
bijzondere werken. Ten eerste
de suite nr. 1 van Strawinsky.
Een van de weinige werken van
Strawinsky, die haalbaar zijn
voor amateurs", zegt André
Kaart. Ten tweede het „con
certante opus 88" voor twee vio
len en orkest van Spohr, een
Duits componist en pedagoog
uit de vorige eeuw. Het stuk
staat al enige jaren op het re
pertoire van het echtpaar Lem-
kes-Vos.
En dan een „Magnificat" van
Vaughan Williams, dat geschre
ven is in de jaren dertig. „Wil
liams is een componist, die on
gelooflijk veel geschreven heeft.
Veel koorwerken ook. Echt iets
voor de koren in Haarlem om te
doen, naast de gebruikelijke
oratoria", zegt Kaart, die be
kent dat hij er zelf weinig van
gehoord had totdat Williams-
fan Hoogenbijl (van de muziek-
firma) hem er enthousiast voor
maakte. Het Magnificat heeft
een Engelse tekst en Kaart zegt,
dat het geweldig is om te doen.
Kaart meent dat de Haarlem
se amateurensembles zouden
moeten proberen tot één orkest
te komen. Voor het symphonie-
orkest Haerlem heeft hij enige
vakmensen aangetrokken, die
de cellisten en de andere strij
kers af en toe zullen coachen.
HET NOORDHOLLANDS
Philharmonisch Orkest geeft
vrijdag 13 november in het
Haarlems concertgebouw een
Duits concert. Romantische com
posities staan op het program
ma: de ouverture van Mendels
sohn voor de Midzomernacht-
droom van Shakespeare en twee
werken van Brahms, namelijk
variaties op een thema van Jo
seph Haydn en de Hongaarse
dansen.
Hoogtepunt is het pianocon
cert van Schumann. Dat wordt
gespeeld door Nerine Barrett.
Éi
HET VELSENS Gemengd Koor
bestaat dit seizoen twaalf en een
half jaar, hetgeen onder meer
zal worden gevierd met een ju
bileumconcert op woensdag 18
november in het Hervormd
Jeugdgebouw aan de Rem-
brandtlaan in IJmuiden-Oost.
Onder leiding van dirigent E.
van 't Kaar zingt het koor wer
ken als „lm weissen Röss'l" van
Ralph Benatzky, „Gallia" van
Charles Gounod en „Zigeuner -
lieder" van Johannes Brahms.
Als speciale attractie wordt aan
dit concert medewerking ver
leend door het bekende trio „De
Shepherds".
- - s
stens vijf jaar duurt, voordat
gezegd kan worden, dat een
koor de uitvoering van een pas
sie, de Hohe Messe of een an
der meesterwerk van Bach be
heersen kan".
Uit dit antwoord leid ik af,
dat Pasveer wel de vrijheid van
een dirigent erkent om onge
acht een bestaande traditie in
zake deze werken een eigen
keuze te doen?
J.P.: „Dat wel. Maar wanneer
een dirigent over het handha
ven van een traditie „neen" zou
zeggen, zal zijn koor zeggen
„doorgaan", vanwege de finan
ciën".
P. ZWAANSWIJK
NERINE BARRETT
Deze Jamaicaanse werd ontdekt
door Anthony Hopkins, toen zij
dertien jaar was en op een fes
tival in haar geboortestad King
ston speelde. Op 17-jarige leef
tijd ging ze in Londen stude
ren bij Ilona Kabos. Na afloop
van haar studie dong zij mee in
verschillende concoursen en
won daarbij o.a. de eerste prijs
in een concours van het Lon-
dense Haydn-Mozart-genoot-
schap. Mejuffrouw Barrett gaf
haar eerste concerten in Enge
land, o.a. in de promenadecon
certen in de Royal Albert Hall
met het Birmingham Symphony
Orchestra en de BBC-orkesten.
Bij haar debuut in 1967 in New
York brak zij door naar de in
ternationale concertpodia. Dit
jaar maakt zij haar tweede
toernee door Nederland, nadat
haar concerten met het Resi
dentie-orkest gunstig werden
ontvangen.
DE HEEMSTEEDSE Chris
telijke Oratoriumvereniging zal
op dinsdag 17 november in de
Haarlemse Gemeentelijke Con
certzaal onder leiding van Jan
Pasveer een concert geven,
waarop het Te Deum van An-
tonin Dvorak en „Ein Deutsches
Requiem" van Johannes
Brahms ten gehore zullen wor
den gebracht.
Van deze twee werken heeft
het Requiem van Brahms grote
bekendheid gekregen, ook te
Haarlem en omgeving. Het Te
Deum van Dvorak daarentegen
wordt betrekkelijk weinig uit
gevoerd, niettegenstaande de
muziek toch aantrekkelijk ge
noeg is door de melodische rijk
dom en de harmonieën, waar
mede de componist van de be
roemde Slavische Dansen en ro
mantisch geaarde symfonieën
(„Uit de Nieuwe Wereld"!) zich
allerminst verloochent. Dvorak
schreef dit Te Deum voor de
feestelijke herdenking van de
ontdekking van Amerika door
Columbus.
Voor de uitvoering van het Te
Deum heeft Dvorak vooral aan
het koor een belangrijke taak
toegedacht. De componist reken
de op een imponerende wer
king van de koorklank, meer
nog dan op die van de orkest
begeleiding.
„Het Deutsches Requiem" is
een van mijn meest geliefde
werken", zegt dirigent Jan Pas
veer, „De zangeressen en zan
gers van het oratorium—koor
houden in gelijke mate van het
werk en zij geven zich met bij
zondere toewijding aan het in
studeren van de veeleisende
muziek".
Bestaat er bij de koorleden
een verlangen om a-cappella
composities te zingen? „Nee,
want een koor dat gewend is
om met orkest te zingen, kan
moeilijk de steun van een or
chestrate begeleiding ontberen
vanwege de intonatie-pi oble-
men", aldus Pasveer. „Ik zelf
werk graag met een orkest,
maar helaas is de tijd, die voor
het repeteren met een orkest
besproken kan worden, veel te
kort. De financiële middelen
laten een langere repetitie-tijd
niet toe. Om dezelfde reden is
het dikwijls te gewaagd om
buiten het „ijzeren" repertoire
te gaan".
Voor wat de programmakeu
ze betreft: het is gemakkelijker
werken te kiezen voor koren
met confessionele beginselen
dan voor „neutrale" koren. Voor
deze laatste is het „aanbodvan
geschikte composities niet groot,
meent Pasveer.
Waarop berust volgens hem
de belangstelling voor passie
uitvoeringen? „Op traditie, op
geloof of op het ondergaan van
de muziek".
Er is een voorstel gedaan om
te komen tot een soort rooster
voor grote koren om jaarlijks
afwisselend een tot nu toe tra
ditionele uitvoering van de
passies van Bach, zijn Weih-
nachtsoratorium of Handels
„Messiah" af te staan aan an
dere koren. Acht Pasveer dit
wenselijk?
J.P. „Ik zou liever vast wil
len houden aan de bestaande
traditie, ter wille van een goe
de uitvoering. Ik ben er name
lijk van overtuigd, dat het min-
,:S
DE KENNEMER Kunstkring
werd 8 november 1945 opgericht.
Dat betekent een 25-jarig be
staan en dat moet gevierd wor
den. De toneelclub geeft een
komische thriller „Gesprek met
Londen" onder regie van Fons
Jansen. Het gaat over twee oude
dametjes die niet alleen twee
boeven onderdak verschaffen
maar ook hun praktijken over
nemen. Dat levert allerlei span
nende en komieke toestanden op.
Vanavond in de schouwburg.
DE TONEELvereniging „AD-
VENDO" uit Velsen geeft vrij
dag 13 en zaterdag 14 november
in het Patronaatsgebouw aan de
Willemsbeekweg in IJmuiden-
Oost opvoeringen van „Made
moiselle", het nog uit de dertiger
jaren daterend blijspel van Jac
ques Duval. Het programma
voor deze toneelavonden ver
meldt geen naam van de regis
seur, wel bevat het de mede
deling dat de entr'acte-muziek
door het „Advendo-duo" zal
worden verzorgd.
OOK DE KATHOLIEKE to
neelstichting „Kunst Door Oefe
ning" uit Beverwijk betreedt za
terdag 14 november de planken,
maar dan in het Kennemer-
theater aan de Zeestraat. Opge
voerd wordt „Engelen zonder
vleugels", komedie in drie be
drijven door Albert Husson,
destijds met veel succes ge
speeld door het gezelschap van
Cor Ruijs. Bij „K.D.O." wordt
de gastregie verzorgd door de
heer G. Bonnema, met speciale
decors van Frans Maenhout.
DE TONEELGROEP „God
fried Bomans" geeft op vrijdag
13 november in het Wijkcen
trum aan de Bemadottelaan in
Meerwijk en op zaterdag 14 no
vember in het wijkcentrum aan
de Laan van Angers in de Eu-
ropawijk een klucht. „Vrijdag
de dertiende" heet die klucht en
is geschreven door J. W. van der
Heiden en Henk Bakker. De
regie is in handen van Klaas
van Dok.
Trudy Labij en Hans Boskamp spelen zater
dagavond in de Haarlemse stadsschouwburg
„Spring uit het raam schat, we gaan trou
wen", een blijspel van Dimitri Frenkel
Frank. Het pittige blijspel gaat over een ge
scheiden violist van middelbare leeftijd, die
verliefd raakt op een meissie uit een frites
tent. Twee totaal uiteenlopende karakters,
hetgeen op het toneel zeer dramatisch
werkt. Het is geschreven voor Labij en Luc
Lutz. De laatste is ziek geworden en Bos
kamp heeft de rol op stel en sprong overge
nomen. En met succes. Critici roemen het
nieuwe accent dat hij aan de voorstelling
heeft gegeven. Het stuk werd geregisseerd
door Adrian Brine en het decor is van Keith
Norman,
DE HAARLEMSE schrijver
Frank Herzen, winnaar van de
Jeugdboekenprijs 1970, zal van
avond vertellen en discussiëren
over zijn winnende boek „De
Zoon van de Woordbouwer" en
over nieuw, nog niet gepubli
ceerd werk van zijn hand. In
De Waag, hoek Spaarne-Dam-
straat.
Verder komt de Amsterdamse
schrijver Paul Biegel, winnaar
van de Jeugdboekprijs 1965 ver
tellen en discussiëren over zijn
werk. De avond begint om half
negen. Toegang gratis.
Chantant 3: van links naar
rechts Istvan Koning, Tony
Roos en Rienk Ratsma.
CHANTANT 3 is een cabaret
van eigen (Haarlemse) bodem.
Het is zaterdag 14 en 21 novem
ber te genieten in Haarloheim,
Bavogebouw, Smedestraat in
Haarlem. Het wordt gevormd
door Tony Roos, Rienk Ratsma
en Istvan Koning. Zij waren al
te zien voor de AVRO- en de
VARA-televisie en bij onze Zui
derburen verschenen ze een
klein half uur op het BRT-
scherm. Meer dan tien keer zijn
ze op de radio geweest, maakten
een plaat en traden op in shows
met Herman van Veen, Lenny
Kuhr, Jules de Corte, Ann Bur
ton. In Zwolle en Meppel ston
den ze hun sporen te verdienen
in échte schouwburgen.
In Haarloheim brengt het
drietal een serie nieuwe liedjes.
Men maakt zijn teksten en mu
ziek zelf. Ratsma en Koning,
onderwijzers eigenlijk van be
roep, hebben al een paar kin
dermusicals gemaakt. Een ervan
was op de tv te zien in juli.
PAUL SCHEELINGS van
Haarloheim heeft nog een ver
rassing in petto. Mogelijk treedt
zaterdagavond ene Corry van
Aalst bij Chantant 3 op, de in
dividuele winnaar van het pas
gehouden studentencabaretcon
cours Camaretten in Delft.
Scheelings was er op talenten
jacht. Het was de tweede keer
in de geschiedenis van dit con
cours dat de individuele prijs
werd uitgereikt. De eerste keer
ging die prijs naar Marnix Kap
pers. „Zelden zag ik zo'n thea
terpersoonlijkheid in Camaret
ten", zegt Scheelings, die zich
gelukkig prijst al een akkoord
te hebben gehad met Corry,
voordat de prijs bekend wed.
„Anders krijg je ze niet meer".
Drie van de studentecabarets,
die in Haarloheim dit seizoen
zullen aantreden, vielen te Delft
in de prijzen. „Bitterbal" werd
eerste, het cabaret Peter de Jong
werd tweede en „Grimlach"
werd vierde. „Het is gokken en
mazzel hebben", zegt Scheelings,
„Want de gages zijn na de be
kendmaking van de prijs niet
meer te betalen, althans voor
Haarloheim".
ZELFS STUDIO gaat deze week hele
maal op de sextoer a la Roxy. We zulten
maar denken, dat Roxy ook de centje»
voor Lido moet verdienen, zodat er voor
de goede film weinig tijd overschiet. Erg
jammer.
Monique is een Frans au pair-meisje in
een Londens gezin. Ze is in deze film niet
alleen au père maar ook a la mère. Dat
wil zeggen: nadat de heer deze huizes met
haar in bed is gekropen, verleidt Monique
ook de vrouw des huizes. Deze ietwat fri-
gile vrouw ontdekt haar eigen sexualiteit
en kan o wonder thans ook haar man
beter velen. Men begrijpt de moraal? Les
bisch zijn is goed als het maar leidt tot
heterosexualiteit. Een twijfelachtige mo
raal. In ieder geval is er een happy end:
een welgemoed ménage a trois.
DE ONDERTITEL van de film „Het an
dere gezicht van de zonde" maakt al dui
delijk welk een misselijkmakend uitgangs
punt deze Italiaanse „documentaire" heeft.
Die ondertitel luidt: „De vele aspecten van
de sexuele vrijheid". Goedbeschouwd staat
hier: vrijheid is zonde. En: zonde is sexua
liteit, alsof er niets ergers bestaat. Welnu,
de film toont een groot aantal korte re
portages over allerhande sexuele toestan
den, waarbij ook Nederland een beurt
krijgt. Men ziet de zonodige provo's, de
zondige Haring Arie en zijn zondige wal
letjes-zaken, de zondige homo's die dach
ten dat ze in de kerk trouwden, tenslotte
het zondige Fantasio waar een naakt meis
je (zondig natuurlijk) symbolisch gekrui
sigd wordt. Nou en verder, gemengd
naaktzwemmen te Berlijn, de schande als
Duitse meisjes maagd zijn, groepssex te
Zweden, Skandinavische pornografische
fotografie en dan de wel zeer zondige be
snijdenisriten ergens in het zondigste we
relddeel Afrika
THEO SARIS
THEO SARIS is de laatste
leerling van Albert de Klerk, die
zijn Prix d'Excellence concert
op het Christian Müller-orgel
van de Haarlemse Grote of St.
Bavokerk zal geven. Zijn voor
gangers waren Gert Oost en
Bernard Winsemius. Zij haalden
dit jaar de Prix d'Excellence.
Saris geeft zijn concert op
vrijdag 13 november om 8 uur.
Op het programma staan wer
ken van Pedro de Arauxo, Guil-
laume Dufay, Nicolas de Grigny,
J. S. Bach, César Franck, Paul
Hindemith en Maurice Duruflé.
Zoals men ziet een programma
met het accent op de Franse
orgellitteratuur.
De jonge organist is Rotter
dammer van geboorte. Hij stu
deerde daar onder leiding van
Ton Vijverberg, nadien werd hij
leerling van Bernard Bartelink
aan het Instituut voor Katho
lieke Kerkmuziek en tenslotte
van Albert de Klerk aan het
Amsterdamse Conservatorium.
Behalve orgel studeerde Theo
Saris piano, eerst bij Tom Bol
len, later bij Jan Wijn. Hij volg
de koordirectie bij Hans Bonte.
Theo Saris gaf al enige concer
ten en maakte met zijn leer
meester Vijverberg en Bonte
grammofoonopnamen.
DE PIANIST RUDOLPH Jan
sen en de hoornist Jaap Prin
sen geven donderdag 19 novem
ber een concert in de aula van
het Coornhertlyceum in Haar
lem. Het wordt georganiseerd
door de Heemsteedse Kunst
kring. Het duo speelt een klas
siek programma. Samen doen
zijn een concert rondo van Mo
zart, een sonate in F. gr. t. van
L. van Beethoven, een sonate
uit 1939 van Paul Hindemith en
de reverie opus 24 van A. Gla-
zounow. Rudolph Jansen speelt
verder drie intermezzi van J.
Brahms, geschreven in diens
laatste jaren. Het concert begint
om 8.15 uur.
DEVIL'S EIGHT is een politiefilm. Het
gaat over een rechercheur die de strijd
moet aanbinden met klandestiene whiskey-
handel en dito stokerijen in het Zuiden
van de Verenigde Staten. Er wordt veel
geknokt, niet alleen met de vuisten, ook
met opgevoerde deukauto's, dynamiet en
wapens.
REMBRANDT heeft een oude film van
stal gehaald: „De gebochelde van Parijs"
(oftewel: de klokkeluider van de Notre
Dame). In deze Franse versie, naar het
boek van Victor Hugo, speten Gina Lol-
lobrigida en Anthony Quinn de hoofdrol
len. Het is een film van Jean Delannoy.
Cinema Palace prolongeert Sabat en Lu
xor doet dat met MASH, die langzamer
hand een record aantal weken gaat halen.
In Frans Hals gaat vrijdag- en zaterdag
nacht Lijfwacht P.J., een goede, spannende
thriller „Lijfwacht P.J.", over bedrijfs-
spionage. In de nachtvoorstellingen van
Cinema Palace nog steeds Peter Fonda in
The wild Angels.
HET MICROTHEATER in Beverwijk
biedt vrijdagavond 13 november het pu
bliek een non stopfilmprogramma van half
negen tot één uur. Vele afwisselende korte
films, van Betty Boop tot de Rolling Sto
nes. Het publiek mag de beste films kie
zen. Die worden, tussen twaalf en één nog
eens vertoond.
DINSDAG BRENGT het Electric Film-
centre (Bakenessergracht) de meest be
kende maar bovendien meest gewaar
deerde film (ook in het buitenland) van
het omstreden filmduo Pim de la Para en
Wim Verstappen, nl. „De minder geluk
kige terugkeer van Joszef Katus naar het
land van Rembrandt" die uit 1966 dateert.
Als men bedenkt dat in de titel Kafka
(via de naam Joszef K.) en Busken Huet
(via de omschrijving van Nederland als
„Het land van Rembrandt") worden sa
mengebracht, dan krijgt men al enig in
zicht in de bedoelingen, maar ook in de
pretenties die het filmend tweetal zich
ditmaal gesteld hebben.
Rudolf Lucieer als Joszef Katus keert
terug naar zijn vaderland en maakt een
reeks gebeurtenissen en situaties mee die
hem, als zijn naamgenoot uit „Het proces"
een gevoel van onbehagen en bedreiging
geven en hem een „buitenstaander" ma
ken, hoewel hij zich met verschillende ont
wikkelingen (provo's) betrokken voelt.
Maar voor hem is het echter te laat zich
aan te passen en zijn geweldadig einde be
tekent een oplossing voor een onoplosbaar
probleem.
Deze basisgedachte van het scenario
dat in zijn geheel intelligent bedacht en
uitgewerk is, heeft misschien niet steeds
een juiste, duidelijke vorm gevonden, niet
temin is „De terugkeer" en interessant
tijdsbeeld (van het opwindende jaar 1966)
geworden, een film met nhoud, met zin en
daardoor de moeite waard blijvend, on
danks allerlei technische onvolkomenhe
den. Vooraf een korte film over de Ber-
lijnse muur, opgebouwd uit kinderteke
ningen en journaalbeelden die door de
Westduitse regisseur Franz Baeke tot een
intrigerend geheel gemonteerd zijn.
CHARLES BOOST
