YROUW
Mevrouw D. van der Heem, de eerste
vrouwelijke NW-districtbestuurder
OVERSTAP VAN
NKV NAAR NVV
NIET MOEILIJK
James
Ciapp
koos de
kant
van de
Botte
Mina's
EEN MAN ALS FEMINIST IN AMERIKA
Chinese
wilde
eend
A «A m
mm
wmm
1970
NOVEMBER
ZATERDAG
DE PROBLEMEN van de vakbeweging zijn
voor deze jonge vrouw bepaald geen onbekend
gebied. Zij was secretaresse van NKV-voorzitter
Mertens en adjunct-secretaresse voor mediaal en
hoger personeel. De overstap van NKV naar NVV
is voor haar slechts in zover een grote overgang
geweest, dat ze in tegenstelling tot haar vorige
functie, nu bij het NVV een meer zichtbare eigen
verantwoordelijkheid draagt. Andere moeilijk
heden heeft de overstap voor haar niet opge
leverd. Zij heeft die niet als een principiële over
gang ervaren omdat ze, zoals ze zegt „met bepaal
de eigen ideeën, zowel in het NKV als nu in het
NVV uit de voeten kan". Met deze mentaliteit
zou ze zich echter niet in het CNV thuis voelen.
Wat haar het meest in het NVV aanspreekt, is de
hardere mentaliteit.
0 Democratisering
0 Vuist
0 Ambitieus
pyj«H»iSr - "T
4 4 I
r
(Van een medewerkster)
EJJN MAN die zich
openlijk „feminist" durft
te noemen moet op het
ogenblik nog wel met een
kaarsje worden gezocht.
Maar in de Verenigde Sta
ten is er eentje en de femi
nisten hebben hem gretig
binnengehaald in hun mo
menteel zo actieve vrij
heidsbeweging. Want het
is geen half werk wat de
Amerikaanse James Clapp
op dit gebied doet: hij
werkt „full time" voor de
belangen van de vrouwen
bevrijdingsbeweging
zijn land.
m
Vrijgezel
NANCY CHIH MA die al ver
scheidene kookhoeken op haar
naam heeft staan, heeft indertijd
eens zo'n honderdvijftig recepten
gekozen uit de vele duizenden die
ze in de loop van de jaren verza
meld heeft. Die lievelingskostjes
van mevrouw Ma zijn nu uit het
Engels vertaald door Karin Brands
en uitgegeven hij Elsevier in de
Praktische Pocketbibliotheek.
Venkelsaus
I
N ONZE MAATSCHAPPIJ, waarin de vrouw geëmancipeerd
heet te zyn, valt het op als een vrouw een positie heeft be
reikt die door de jaren heen altijd door mannen is bezet.
Daarom zijn we in het NVV-kantoor in Rotterdam eens gaan
praten met de 23-jarige mevrouw Dilia van der Heem-Wage-
makers, een pittige vrouw die sinds kort de eerste vrouwelijke
districtsbestuurder van de vakbeweging is.
Mevrouw Van der Heem: Sterke werknemersclub tegen kracht van ondernemingen.
EEN VAN HAAR IDEEëN is, dat
het in de huidige verhoudingen nood
zakelijk is, dat er een „stevige werk
nemersclub" komt staan tegenover
de „kracht van de ondernemingen",
wil er iets van het hooggeprezen wel
zijn voor de mensen terechtkomen. Na
een korte overpeinzing vervolgt ze;
„Een organisatie tegen de tendens de
economische groei steeds voorop te
stellen". De vakbeweging, zo zegt ze
later, heeft de werkgelegenheid al iets
laten zakken ten gunste van het on
derwijs.
HET STEEKT HAAR dat vooral in
Rotterdam de economie altijd voorop
staat en dat tè weinig informatie wordt
gegeven over het leefmilieu. „Hoeveel
mensen weten hoe gevaarlijk het is in
Hoogvliet te wonen? De overheid zegt
wel dat ze genoeg informatie geeft,
maar naar mijn mening wordt jam-
mer genoeg niet voldoende geprobeerd
die informatie echt over te brengen.
De werkelijkheid is bepaald anders
dan wat vaak wordt beweerd, name
lijk dat Rotterdammers mensen zijn,
die niets meer zouden willen dan een
aardig loon en een autootje en die zich
verder voor niets behalve voetbal, zou
den interesseren."
Welke andere wensen hebt u nog?
BELANGRIJK VIND IK de demo
cratisering. Iemand heeft eens gezegd
dat zolang vader of moeder op het
werk nog niets te zeggen hebben, het
met de democratie voor de kinderen
thuis niet zo best kan zijn. Met deze
stelling ben ik het roerend eens. Want
de ouders kunnen in zo'n situatie met
begrijpen dat kinderen iets te zeggen
willen hebben.
HET BELANGRIJKSTE STUK van
het leven van de mens ligt in zijn ar
beidstaken. Het werk drukt een zo
sterke stempel op iemand, dat het ook
de andere tweemaal acht uur door
dringt. Zolang arbeid nog wordt er
varen als dwang om een inkomen te
verwerven, dan blijft dat sterk in te
genspraak met vrije tijd, waarin men
zichzelf kan waarmaken.
VERDER ZOU mevrouw Van der
Heem graag een betere communica
tie binnen de vakbeweging willen zien.
Daarmee zouden we bereiken dat er
enerzijds meer contacten ontstaan en
anderzijds zou voorkomen worden dat
men uit elkaar groeit. Het is zo'n grote
en complexe organisatie, dat de commu
nicatie moeilijk zit, waardoor teveel
goede ideeën tussen wal en schip val
len. Met dit contact bedoel ik overi
gens niet alleen de communicatie tus
sen de bonden onderling, maar ook
en vooral het contact met de aange
sloten leden. Nu komt het voor dat
de vakbeweging compromissen sluit,
terwijl niet precies bekend is wat er
onder de mensen aan denkbeelden
leeft."
Dat wordt de vakbeweging nogal
eens verweten.
„DAT IS EEN GEMAKKELIJK ver
wijt. Dat kun je iedereen in de
schoenen schuiven. Alle groepen hob-
ben zich tot dusver geconformeerd.
Maar nu is de hele maatschappijstruc
tuur weer in discussie. Het is daarom
zaak dat we onderhand gaan praten
over de vraag welke maatschappij we
moeten krijgen en waar we heen gaan.
Naar meer welvaart of beter welzijn.
En daarvoor die „stevige club"?
„JA, OM EEN STERKERE vuist te
maken. In het verleden was er wel
plaats voor algemene en confessionele
bonden, maar ik heb het gevoel dat
verschillen in levensbeschouwing in
dit opzicht niet zo belangrijk meer
rijn. Het is niet alleen meer een con
fessioneel verschil, maar ook een ge
neratie-verschil. De ouderen hechten
in het algemeen nog waarde aan bij
voorbeeld de christelijke groet of een
bijbeltekst bij de opening van een ver
gadering, maar de jongeren veelal
toch niet meer.
HET VERSCHIL TUSSEN de vak
centrales wordt overigens niet alleen
door al-dan-geen confessie bepaald,
maar ook door de regio's die het
sterkst in de vakcentrales zijn verte
genwoordigd. De mentaliteit van een
zuiderling verschilt bijvoorbeeld sterk
van die van een westerling".
Hoe zijn de reacties geweest op uw
benoeming?
Er werd door sommigen wel even met
de ogen geknipperd, maar dan kwam
de reactie: waarom ook niet. Jezelf
waar maken ligt voor een man en een
vrouw gelijk, al besef ik dat ik een
stuk natuurlijk gezag mis, omdat ik
nog jong en geen man ben.
WAT ME IRRITEERT is, dat vaak
wordt gevraagd hoe ik mijn werk als
getrouwde vrouw kan doen. Tussen
haakjes, mijn man staat er helemaal
achter en ik mag wel zeggen dat hij
erg enthousiast is. Maar, om mijn ant
woord af te maken, wèl wordt ge
vraagd hoe je je werk als getrouwde
vrouw doet, maar niemand breekt
zich ooit het hoofd over de vraag hoe
je je, soms onregelmatig, werk als ge
trouwde man doet. Dit komt voort uit
een bepaald patroon, dat je ook nog
vaak ziet, bijvoorbeeld een jongen
mag niet met de pop spelen en en
meisje mag niet timmeren."
U lijkt me een vrouw met grote am
bities. U hebt in Rotterdam als lijst
trekker gestaan voor de P.P.R. bij
de gemeenteraadsverkiezingen. Zou
u de plaats van Kloos als voorzitter
van het NVV willen innemen?
„JA... AMBITIEUS, niet zo van;
die positie wil ik per se bereiken,
maar wel met betrekking tot toestan
den waarvan ik het idee heb er iets
aan te kunnen doen. Wat de P.P.R.
betreft, deze partij heeft in de grote
steden nergens een zetel gewonnen.
WAT UW LAATSTE VRAAG BE
TREFT; ergens heb ik een grens aan
de inspanning die ik voor mijn werk
nodig heb. Gezien mijn ervaring van
nabij bij het NKV weet ik wat voor
„rotwerk" het is en ik zou zeker
nu zeggen: Liever niet. Je moet
op die plaats van ijzer zijn, zowel
lichamelijk als geestelijk."
innnnnnnn—whwiimmmiiMMMUwMiiwiit
juumnnnnnnnnnnmruinnnnnnrrt■.......................«..««■««.■.■«««..«««««iiiimiMiMiiMiiMiMww
v i -s s'
- - i
,4 Jl im v v' v
i&v
jr y -v 1».
1 m
VVVVVVVVVVWVVVVMVVVWVVVVVVVVV
James Clapp, een 27-jarige
wiskundige, raakt naar zijn
zeggen steeds intensiever be
trokken bij de moderne vrou
wenbeweging. In één van de
grote Amerikaanse vrouwen
bladen heeft hij verteld dat
hij steeds meer dingen op
merkt, die hem „razend" zou
den maken als hij een vrouw
was. Niet alleen de soms gro
ve diskriminatie in opvoeding
en werkgelegenheid, maar ook
vooral de kleine dingen van
alledag.
MANNEN, ZEGT DEZE man
nelijke feminist, verwijten
hun vrouw het ene ogenblik
dat ze zich weer „als een ech
te vrouw" gedraagt en roepen
het volgende moment „waar
om kun je je nooit eens als
een vrouw gedragen?" Man
nen zitten tijdens de lunch te
praten over de „idiote wijven"
die ze de vorige avond op het
t.v.-scherm hebben gezien en
zijn het er dan roerend over
eens dat al die t.v.-medewer-
sters gefrusteerde neurotische
dames zijn, die hun ware aard
verloochenen en thuis zouden
moeten zitten om baby's op te
kweken. Mannen (althans de
Amerikaanse) verzamelen zich
tijdens een feestavondje in
een hoek van de kamer om
eindeloos over baseball te
praten, terwijl van de vrou
wen verwacht wordt dat ze
in de andere hoek hun huis
houdelijke ervaringen her
kauwen. En over al deze din
gen maakt Clapp zich behoor
lijk nijdig sinds hij aktief in
de vrouwenbeweging is.
Volgens Clapp bekijken zijn
broers hem met een soort
vriendelijke verbijstering en
vraagt zijn moeder zich voort
durend af wat ze verkeerd
heeft gedaan bij de opvoeding
van dit kind' Vrienden daar
entegen willen graag in de
eerste plaats weten hoe de
erotische betrekkingen met
„zulke vrijgevochten vrou
wen" zijn.
WAT DE VROUWEN BE-
treft; Amerika's feminist nr.
1 is (nog) niet getrouwd,
maar als hij trouwt zal het
•niet met een non-feminist zijn,
verzekert hy. Hij houdt van
onafhankelijke vrouwen en
slaat met angst en beven de
vrouwtjes gade die zich in
huwelijk en gezin begraven,
maar zich over luttele jaren
even beroerd zullen voelen
als hun moeders. Wat hij ook
haat is de zogenoemde „ex-
klusieve mannensfeer" op
kantoren, in bars en op sport -
klubs.
WAAROM HIJ ZICH ZO ge
weldig druk maakt voor de
bevrijding van de vrouw?
„Om dezelfde reden waarom
blanken voor de bevrijding
van negers gaan werken. Al
les wat afbreuk doet aan hun
menselijkheid, doet ook af
breuk aan de mijne".
HET IS EEN ronduit voortreffelijk
boekje geworden en dat niet in de laat
ste plaats om de vele fotootjes die het
verluchten. Het is zeer logisch van op
bouw, bevat een gedetailleerde be
schrijving van de verschillende metho
den van voedselbereiding die de Chine
se keuken kent, u vindt er een lijst van
de ingrediënten die in de recepten wor
den gebruikt (met de Chinese karak
ters erbij, die staan trouwens ook
naast de recepten getekend) en verder
uitvoerige informatie over rijst- en
meelgerechten, nagerechten, wijn, thee
en dergelijke.
ALLE GERECHTEN werden gefoto
grafeerd in een befaamd restaurant in
Amsterdam, dat ook in Rotterdam een
vestiging heeft. Voor al wie bladzijde
124 in dit boekje opslaat en de daarop
afgebeelde vierkleurennoedels bekijkt,
zal die naam geen geheim meer zijn.
Chinezen noemen koken „pen
tiau". Dat wil zeggen; het mengen van
geuren en smaken. Dat is heel be
scheiden uitgedrukt, want de Chinese
keuken kent als geen andere eveneens
het mengen van kleuren en vormen.
Van harte aanbevolen!
Omdat het nu het seizoen van het
wild is, citeer ik haar recept voor „ge
smoorde wilde eend" (voor 4 personen).
Eén wilde eend, 3 preien, 5 Chinese
champignons (maar voor wie daar niet
mee overweg kan, gewone Hollandse
champignons, maar wel twee tot drie
maal zoveel), 10 plakjes gember, 2
eetlepels wijn (witte, of sherry), 2
eetlepels olie, half kopje sojasaus, 3
eetlepel suiker, 1 eetlepel maizena, 2
a 3 eetlepels water.
DE EEND panklaar maken (traan
klier door de poelier al laten wegsnij
den). De prei in 5 cm lange stukken
snijden. De champigons van de stelen
ontdoen en in plakjes snijden. Twee
derde van de prei en de helft van de
gember in een pan met water en wijn
leggen en aan de kook brengen. De
eend toevoegen, de pan sluiten en de
inhoud 30 minuten laten koken. Het
water afgieten en de eend goed wassen
in koud water. De rug van de eend in
de lengte opensnijden. De olie verhit
ten en de resterende prei en gember
op groot vuur bruin fruiten. De eend
toevoegen en bruin bakken. Vervolgens
overbrengen in een diepe pan, de so
jasaus, de suiker en zoveel water toe
voegen dat alles juist onderstaat en
daarop de champignons strooien. Aan
de kook brengen en 1 uur laten smo
ren. De eend op een platte schaal over
brengen. De maizena aanmaken met
water en daarmee het resterende
vocht binden. De saus over de eend
gieten en heet serveren".
DE HIERNA VOLGENDE venkel-
saus ontleende ik aan het boekje „De
Italiaanse Keuken", door Marianne
Piepenstock (uitgave; Prismaboeken),
waarin u voor weinig geld zo'n drie
honderd Italiaanse gerechten vindt sa
mengebracht. En zelfs als u die on
wezenlijke recepten zoals: „Men ne
me een half lam.enz. enz", over
slaat blijft er nog genoeg bruikbaars
over.
U WEET HET WELLICHT: Piepen
stock is een oosterbuurvrouw voor
ons. Vandaar misschien haar kreet op
bladzijde 87. „Schaapsbout zult u in
ons land moeilijk kunnen krijgen, maar
neemt u dan gerust een'* lamsbout.
Bij ons is het eerder omgekeerd! Laat
u niet misleiden door dergelijke kre
ten.
IK VIND HET ALLEEN al een goed
en volledig kookboekje omdat het ook
de verwerking van orgaanvlees niet
uit de weg gaat. (Bladzijde 90 Busecca
(Stoofschotel van ingewanden) en blad
zijde 91. Trippa alia Napoletana (Pens
op Napolitaanse manier). Voor alle ze
kerheid kunt u ook in sommige deli-
catessenwinkels pens-in-blik (tripes)
kopen. Ja, u leest het goed: In de wat
gespecialiseerde zaken waar men de
lekkernijen uit allerlei landen verkoopt.
En vergeet niet die slagerijen waar een
diepvrieskast staat met allerlei inge
vroren orgaanvlees en daarboven het
bord: Voor de hond".
Neem: 1 2 venkelknollen, 40 gram
boter, 1 2 eetlepels bloem, 1 eidooier,
1 glas witte landwijn, 1% theelepel ci
troensap, een snufje zout, een snufje
peper, een snufje nootmuskaat.
DE SCHOONGEMAAKTE venkel
knollen in vieren delen, in water met
een wemig zout heel zacht koken. Daar
na pureren of zeven. Van boter en
bloem met water (of bouillon) een wit
te basissaus maken en hierbij het ven
kelmoes, de kruiden, de witte wijn en
het citroensap voegen. Heel apart bij
visgerechten. (Venkel heeft een heel
lichte anijssmaak).
BEIDE BOEKJES zijn heel wel
bruikbaar in de komende feestdagen
periode. En niet alleen dan!
GASTON GOURMET.
