WAREN IN HET NIEUWS VIII
1
HELEEN VAN CAPELLE
NU TOLK IN PARIJS
Ik schaam me
nog dat ik zo
vals zong..."
GEEN BLOOT IN KLEEFS STADTHALLE
Maar wel acht seksbars die veel
klandizie uit Nederland trekken
S?
i
HELDIN VAN „AF EN TOE GAAN PA EN MOE..."
- - i
ZATERDAG 12 DECEMBER 1970
Erbl]
jj
Speeltuintoer
Geen Heintje
Croissants
Poppenwagens
MBSI
ALS ZELFS Heleentje van Capelle („Af en toe gaan
pa en moe met ons naar de speeltuin toe") in heel Parijs
en omgeving geen speeltuin weet te vinden, dan kunnen
we gerust aannemen dat we wat wippen en schommels
betreft in de verkeerde buurt zitten. Dat Heleentje in
middels Hélène van 26 is en de laatste tijd, ze geeft het
eerlijk toe, niet zo naar speeltuinen heeft uitgekeken,
doet daar niets aan af. Wanneer we na langdurige om
zwervingen per métro en taxi tenslotte een eenzame
draaimolen vinden, even buiten Parijs, notabene vlakbij
de straat waar Hélène-van-nu een vrijstaand huis
(600 NF per maand!) bewoont, is ze er stil van: „Hoe is
het mogelijk, dat ding heb ik hier nog nooit gezien!"
mmmuinnnnnnnnnniuinnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnrrimi—MnnuMMHmimMWWtimwiwmM»»»
mmmyinjinnfinnnnjuuinmuvinnnnnnnnnfirrmnnn-iim«—
OM VERVOLGENS, een tikkeltje te
genspartelend (,Atoet ik daar nou écht
in gaan zitten?") speels te poseren
voor „de" foto. Wanneer de draaimo
len weer stilstaat, blijkt asblonde Hé
lène gelukkig niet misselijk geworden
zodat ze in prima conditie is om even
later in de Rue des Tilleuls nummer
veertien, in het tegen de lichtstad leu
nende Ville-Momble een zeer Hollands
kopje koffie te zetten. En honderd uit
(„wat gezellig om weer eens Neder
lands te kunnen praten") te vertellen
over toen en nu.
OVER TOEN: „Ja, dat plaatje.
ik heb hem niet eens maer! Zelfs het
elpeetje dat ze er later van hebben ge
maakt, heb ik niet M'n moeder wei
en als ik in Holland ben, zetten we het
nog wel eens op. Ik schaam me nog
steeds dat ik zo vals zong
(Van een onzer verslaggevers)
BURGEMEESTER SCHRODER
van de Duitse grensplaats Kleef
gaf een dreun met zijn vuist op
tafel. Dat was op het moment
waarop een horeca-exploitant ver
gunning aanvroeg voor het laten
optreden van een damesorkest in
de Stadthalle, voor dames met
„Oben ohne", oftewel zonder b.h.
„Bloot in de cafés is tot daar aan
toe. Ik stoot me er niet aan. Maar
bloot in de Stadthalle wordt me te
dol", zei de burgemeester. Het or
kest pakte dus in en zal zich nu
vermoedelijk installeren in een van
de bars in Kleef, waar je 's avonds
moet aanbellen als je binnenge
laten wenst te worden.
Daar mag het, want sedert In Duits
land diverse porno-taboes overboord
zijn gezet, rolt ook de „live"-sex, die
voorheen was voorbehouden aan be
sloten kringen in het Ruhrgebied, in
machtige golven op het Nederlandse
grensgebied toe.
Voor Nijmegenaren en Arnhemmers
ligt de verleiding nu praktisch naast
de deur: in Emmerich en Kleef. En
de gevolgen zijn merkbaar: in menige
Duitse chambre-séparée is de voertaal
Nederlands geworden. Onder de rode
lampjes wordt aan de „Wiedergut-
machung" gewerkt met een liefdevolle
overgave die volgens de bar-exploitan-
ten hartverwarmend is.
„HET WAS niet tegen te houden",
zegt in het Kleefse stadhuis de heer
Janssen, wiens taak als gemeente
ambtenaar het is om van tijd tot tijd
in de bars de laatste ontwikkelingen
in ogenschouw te nemen, onder welke
opdracht hij niet zichtbaar gebukt
gaat.
„Het is begonnen in Duisburg, twee
jaar geleden. In „Der goldene Anker"
en „Tabu", om precies te zijn. Dat
was niet meer het gewone onschuldige
striptease-werk, maar echte keiharde
woeste sex op het podium. Met man
nen en vrouwen. Degenen uit ons ge
west, die het weieens wilden zien, reis
den naar Duisburg. Nu in heel Duits
land veel meer is toegestaan, begin
nen de bar-exploitanten in ons gebied
nukkig te doen, omdat ze werden ach
tergesteld bij het Ruhrgebied: discri
minatie en zo".
VOLGENS INSIDERS begint het in
Emmerich (met twee of drie bedrij
ven) en in Kleef (met acht bedrijven)
nu toch ook vormen aan te nemen
waarover de bezoekende Nederlander
Hij is echter ruim van opvatting.
„Straatprostitutie, zoals Arnhem en
Nijmegen dat wel hebben, kennen we
hier niet. Daar zou de bevolking be
zwaar tegen hebben. Maar van deze
Nachtclub 1800: weinig kieskeurig wat „artiesten" en bezoekers betreft.
zich rijkelijk verbaast. In praktisch al
deze bars lopen de meisjes er bij als
of ze voortdurend door de tropenzon
worden geplaagd. Het is dan nog maar
een te verwaarlozen stapje naar „Oben
ohne", hetgeen dan ook zonder be
zwaar gebeurt als de stemming in het
bedrijf daartoe aanleiding geeft. Twee
bars vertonen bovendien in een belen
dende zaal pornografische films. In de
ene bar wordt de bezoeker daarvoor
tien mark extra gevraagd, de andere
bar beschouwt het als een soort klan
tenbinding en in dat bedrijf wordt men
dus gratis verwezen naar het aangren
zende filmzaaltje.
ER WORDT in de bars geen gele
genheid gegeven om naar de slaapver
dieping te vertrekken. Maar dat in de
afgeschutte vertrekjes, waarvan vrij
wel al deze bars zijn voorzien, uitslui
tend van gedachten wordt gewisseld
over de vooruitzichten voor de aard
appeloogst, gelooft ook burgemeester
Schroder niet.
bars heeft niemand last. Geen enkele
burger heeft geprotesteerd. Er is in het
begin wel verzet geweest omdat men
hinder voor de buren verwachtte.
Nachtelijk lawaai e, zo. Maar dat
blijkt niet het geval te zijn. Integen
deel, de bezoekers houden zich muis
stil. Niemand hoeft aanstoot te nemen.
Moeten wij aan volwassen mensen
dan verbieden, het vertier te hebben
dat ze zoeken?", zegt men in het stad
huis van Kleef.
IN HET 45.000 inwoner tellende
grensstadje hoort men tegenwoordig
iedere tongval, want het zijn lang niet
alle Duitse meisjes die te pronk zitten
aan de bars. Nederlandse „gastvrou
wen" staan minstens even hoog op de
hitparade en meisjes uit Zweden, Ita
lië, Turkije, Joegoslavië, die naa-
Duitsland kwamen als gastarbeidsters
maar weldra uitweken naar het voor
hen aanlokkelijker arbeidsterrein van
Eros, zijn er te kust en te keur.
DE BEZOEKERS zijn volgens het
„Ordnungsamt" thans voor ongeveer
een kierde deel afkomstig uit Neder
land. Er is tot vier uur 'S nachts, als
de bars geen nieuwe gasten meer mo
gen binnenlaten, dan ook in korte tijd
een zeer intensief grensverkeer ont
staan, nu dorpjes en stadjes in Duits
land de vruchten bieden die in Neder
land nog verboden zijn.
Het kleine Kleef heeft in korte tijd
acht bars gekregen, getooid met de
exotische namen: Haus Regina, Bar
1800, Maxim, Mylord, Madamclub, La
Fleur, Golden d'Or en Las Palmas.
Variërend van exclusief (Hóuse Regi
na en La Fleur) tot zo-zo (Bar 1800).
Nijmegenaren en Arnhemmers ont
moeten er elkaar als ze er 's avonds
tegen betaling van ƒ3,50 hun biertje
drinken (en een duurder drankje laten
inschenken voor de juffrouw-uit-Tur-
kije), want de prijzen zijn in alle be
drijven vrijwel gelijk.
„Die sexgolf is als een stoomwals
op ons afgekomen. Vanuit het Ruhr
gebied naar de Nederlandse grens. Het
wordt nu helemaal op Nederland ge
oriënteerd", zegt men in Kleef.
Zolang het geen narigheid veroor
zaakt, heeft burgemeester Schroder er
vrede mee. Maar een blote dameska
pel op het podium van „zijn" mooie
Stadhalle? Dat nooit!
ZE WAS helemaal zeven jaar toen.
Dat was 1951, negentien jaar geleden
Ger de Roos van het Orkest zonder
Naam en Willy Francois van het kin
derkoor De Karekieten hadden een
nieuw liedje dat in Duitsland erg po
pulair was „Pack die Badehose ein,"
Conny Fröboes zong het. In het Ne
derlands moest het „Naar de speel
tuin" heten. Een vertaling was er. een
meisje dat het kon zingen niet.
Helene: „Toen ze bij De Karekieten
niemand konden vinden, herinnerde
Ger de Roos zich plotseling dat mijn
vader wel eens had verteld over een
dochtertje met een leuk stemmetje.
Dat was ik."
Twee weken later ging heel Neder
land, jong en oud, op 78 toeren naar
de speeltuin. Het liedje sloeg enorm
in. Heleentje van Capelle was in één
klap het bekendste meisje van Neder
land. Ook de radio ging van 's ochtends
vroeg tot 's avonds laat naar de speel
tuin.
HET LIEDJE bleef jaren goed. Toch
werd Heleentje geen Heintje of Wil-
ma. Wat dat betreft had ze de tijd te
gen. Of niet, 't is maar hoe je 't be
kijkt!
Helene, al Vh jaar in Parijs, de laat
ste anderhalf als tolk voor Essuyages
de l'Ile de France, een Amerikaanse
firma in synthetische zemen en ande
re huishoudelijke artikelen („een leu
ke job en het betaalt erg goed, 2000
nf in de maand") is blij dat ze geen
„Heintje" is geworden. „Gelukkig
niet; wat een jeugd moet dat kind heb
ben!"
Had ze dan geen zangeres willen wor
den?
„Nee hoor. Oké, ik had een leuk kin
derstemmetje. Maar als je wat ouder
wordt en je zingt nóg vals, dan moet
je er natuurlijk wel mee ophouden. Ik
werd er trouwens doodziek van; ik heb
wel duizend speeltuinen en tentoon
stellingen officieel geopend. Voor een
kind is dat, heel even, reuze leuk maar
het verveelt snel. Altijd netjes in de
kleertjes, altijd maar braaf lachen.Ge-
lukkig hebben mijn ouders mij nooit
gepousseerd in die zin dat ik zo no
dig moest, iets dat bij andere kinde
ren wel vaak gebeurt. Die zitten la
ter met de ellende."
Helene zeer duidelijk niet. Ze rooit
het best in het Parijse, met haar fraaie
door veel tuin omgeven huis, haar af
wisselende, goed gehonoreerde werk,
haar Triumph („nee geen sport, een
doodgewone personenauto"), haar be
perkte gezellige vrienden- en kennis
senkring.
Waarom koos Helene voor Frankrijk?
„Ik werkte bij Philips Telecommuni
catie en als zoveel meisjes van rond
de twintig wil je wel eens naar het
buitenland. Ik dacht aan een jaar of
zo. Philips wilde me in Parijs hebben,
ik ging en zit er nog."
Niet meer bij Philips. Ze is intus
sen aan haar derde baan in Parijs
bezig. Tussen wat ze toen en nu deed
zit het luxueuze President-Hotel waar
ze ruim een -jaar receptioniste was.
„Fijn werk, maar de uren lagen heel
moeilijk. Ik maakte 65 uur in de week
en op feestdagen, met Pasen en nieuw
jaar, als ik naar Nederland wilde,
moest ik werken."
DAT EERSTE jaar bij Philips-Pa-
rijs was een erg moeilijke tijd." He
lene: „Ik verdiende ongeveer de helft
van wat ik nu heb Na de vijftiende
van de maand at ik 's ochtend, 's mid
dags en 's avonds croissants, omdat
ik anders m'n huur niet kon betalen."
Ziet Nederland haar nog eens terug
„Dat zit er voorlopig niet in. 't Be
valt me nog steeds hier. Bovendien
kunnen ze me in Nederland nooit be
talen wat ik nu verdien. In Nederland
is drie talen spreken doodgewoon, hier
betalen ze je er ontzettend goed voor."
Mist ze Nederland vaak?
„Sommige dingenzuurkool bij
voorbeeld en drop natuurlijk, dat ken
nen ze hier niet." Moeder Van Capelle
die Helene twee drie keer per jaar
komt opzoeken, weet wat er van haar
wordt verwacht. Helene's vader is vo
rig jaar augustus overleden. Hij was
leraar conservatorium en dirigent van
AVRO's musette-orkest „Les gars de
Paris."
Vader Van Capelle schreef ook de
muziek van liedjes die Heleentje na
haar speeltuinsucces zong. „Mijn va
der heeft een groentetuin," ,,Naai het
vuurwerk" en „Mijn vader speelt pic-
colino". Ze deden het aardig maar eve
naarden de vroege uitschieter in de
verste verte niet. Wel kwam er een
uitnodiging van de Franse radio: „of
ik maar even een paar Franse kinder
liedjes kwam zingen. De tekst zouden
ze wel fonetisch voor me opschrijven.
Hup, ik ei naar toe, acht jaar en he
lemaal alleen in een vliegtuig!"
HELEENTJES populariteit heeft een
jaar of vijf mogen duren. Financieel
zijn haar ouders er geen cent wijzer
van geworden. ,Jk was nog geen veer
tien geweest en dan mag je niet ver
dienen, althans geen geld. Als ik een
speeltuin openzong, betaalden ze me
steevast in poppenwagens en poppen.
Honderden heb ik erf'
Terug naar Helene, blauwgrijze
ogen, roodblauw tuniekpak, achterover
leunend in een azuurblauwe fauteuil:
„Heb je gezien dat ik een pruik op
heb? Van mezelf heb ik erg lang haar,
ook blond."
ECHT „UIT" gaat ze weinig: „Pa
rijs is duur." Haar kleren koopt ze in
Nederland, om dezelfde reden. Maxi,
midi, 's zomers gaat ze, als alle Fran
sen als het even kan „a la campagne"
of naar zee (Dieppe) Op haar boeken
plank: Vicki Baum, Pearl Buck, Bo-
mans, Zola, Claus, Johan Fabriciu*
opvallend veel detectives, Richard Po-
wel, Jan Cremer."
„Haar 'Af en toe gaan pa en moe.
duikt in Nederland nog regelmatig in
verzoekprogramma's op. Dat wel.
- v s s i
1
4*
if
Haus Regina heet een wat exclusievere sexclub te zijn.
