Dierproeven nog altijd
een noodzakelijk kwaad
Nederland „verbruikt” per jaar 30.000.000 proefdieren
r
I
i
1»
JiB
iL
41
I
"4 H
19
i Wetsontwerp
bescherming
proefdieren
wacht al 10
maanden op
afdoening
I
Hl
til
OÉw
4
1
II
ZATERDAG 23 JANUARI 1971
Erbij
V er gunningen
Leketoezicht
Doublures
Net haalbaar?
O Pennestrijd
Verdoving
l
O Alternatief?
In Frankrijk gebruikte men
een duidelijk grensgeval van
<4
w
Kikkers zijn o.m. onmisbaar bij het zwangerschapsonderzoek
i
I
5
10.000
of
(Van een onzer redacteuren)
i
van
t
l
zouden afspelen”, waardoor ,het pu
bliek niet zou weten wat er werkelijk
met de dieren gebeurt”.
ot
ar
as
/e
v
i
e
maanden gevangenisstraf
gulden.
Waar dat mogelijk is, moeten dier
proeven vervangen worden door an
dere methoden (bijvoorbeeld weefsel-
cultures en, in de collegezalen, door
instructiefilms). Het wetsontwerp be
pleit voor deze vervangende methoden
extra-subsidies.
Men verliest wel eens uit het oog,
wat er allemaal reeds bereikt is dank
zij de dierproeven. De uitbanning van
tbc als volksziekte bijvoorbeeld. De
vermindering van kinder- en zuigelin
gensterfte tot dicht bij het .absolute
nulpunt”. De verlenging van onze ge
middelde levensduur (in Nederland tot
70-72 jaar). En niet te vergeten: het
testen van alle nieuwe geneesmidde
len, serums, vaccins, antibiotica, in
suline, de pil, tot zelfs de „eenvoudige”
bloedtransfusie. Ook de research op
het gebied van de immuniteits-mecha-
nismen (ter beteugeling van o.a. de af
stotingsreacties bij orgaantransplanta-
tie), het experimentele kankeronder
zoek en de vorsing inzake de allergi
sche ziekten kunnen het proefdier niet
missen geen dag!"
Het wetsontwerp eist ook
optimale verzorging der proef
dieren voor en na de eigenlijke
experimenten.
k
n
e
e
i
s
POLITIEK is de kunst van het haal
bare. Het ontwerp-Kruisinga is stellig
haalbaar. Ook de anti-viviesectiestich-
ting heeft zich erachter geschaard. Al
leen de NBBV voert tegenactie. En al
die proefdieren maar wachten. Apen,
kikkers, konijnen en cavia’s, honden
en katten, paarden en wat al niet.
HERMAN CROESEN
HET WETSONTWERP bevat 27 ar
tikelen die bescherming voor proef
dieren bieden. Voer het verrichten
en
;1-
let
ize
an
t
t
n
t
n
n
>t
•k.
ts.
sn
ol
at
id
ol,
d-
h-
et
de
e-
sn
et
a-
ie
n-
lis
lit
ie
er
;r,
de
u-
s),
ge
iet
n-
an
veel sympathie bestaat) nog steeds op
afdoening wacht. En zo zijn we nog
precies even ver als tien, maanden
geleden, namelijk: nergens. Maar el
ke maand uitstel betekent weer 2 Va
miljoen proefdieren, van welke een
groot aantal onder de nieuwe wet de
dans ontsprongen zou zijn
VOORTS: „dat het toezicht op de
naleving niet mag worden toever
trouwd aan een instantie (inspecteurs
van de Volksgezondheid en ambtena
ren van het Staatstoezicht daarop) die
zich zelf in belangrijke mate bezig
houdt met het nemen van dierproeven.
Verder: „dat dierproeven onder auspi
ciën van TNO, anders dan voor duide
lijk medische doeleinden (de antivivi-
sectiebond wraakt met name als proef-
dieren-„consument” de Rijksverdedi
gingsorganisatie TNO) volstrekt on
aanvaardbaar zijn”.
van de zaak moet te allen tijde in alle
laboratoria strenge controle geoefend
worden.
IN DIT LICHT bezien doet het iet
wat irreëel aan, dat één der antivivi-
sectie-organisaties (de NBBV) zich zo
heftig tegen het ontwerp-Kruisinga ver
zet. In zijn „alternatieve ontwerp” dat
ongetwijfeld ingegeven is door de
edelste bedoelingen (en dat inmiddels
door 25.000 adhesiebetuigingen rugge
steun kreeg), eist deze bond o.m.: in
spraak van leken (dierenbeschermers)
bij behandeling van vergunning-aan-
vragen, bij de benoeming van inspec
teurs, belast met de controle op de
naleving van de wet en in het al
gemeen openbaarheid bij alle
proefdieren die zich ook onder de nieu
we wet „nog achter gesloten deuren
ELK WELDENKEND mens zal er
van doordrongen zijn dat excessen als
dit laatste verdwijnen moeten. Dat
was men 90 jaar geleden trouwens ook
al. Toen reeds boog de Tweede Kamer
zich over een wetsontwerp ter beteu
geling van het lijden der proefdieren
Het stierf een ontijdige dood bij ge
brek aan werkelijke belangstelling
Sindsdien heeft men zich, al het ijve
ren der anti-vivisectionisten ten spijt
beperkt tot veel ethisch gebabbel, een
paar enquêtes en een handvol studie
commissies. Maar gebeuren deed er
niets. Totdat tenslotte, begin vorig jaar
er eindelijk licht in de duisternis
scheen te komen.
OOK DE HANDEL in proefdieren
wordt aan een vergunningstelsel ge
bonden om de beunhazerij van opko
pers en andere dubieuze figuren, met
alle misstanden daaraan verbon
den, te kunnen uitbannen. Het ontwerp
suggereert de wenselijkheid van spe
ciale „farms” om proefdieren van
uniforme kwaliteit te fokken, waar
door er minder exemplaren per ex
periment nodig zullen zijn.
van dierproeven zullen de gegadig
den (ziekenhuizen, universiteiten, we
tenschappelijke instituten, farmaceu
tische industrie) vergunning moeten
aanvragen, waarbij precies moet wor
den opgegeven om welke dieren (naar
soort en vermoedelijk aantal) het
gaat, wat de proeven beogen en hoe
zij zullen worden uitgevoerd. Toezicht
op het naleven van de voorschriften
ook op de verzorging der dieren
zal worden geoefend door ambtena
ren (inspecties van de Volksgezond
heid). Bij overtreding kan de „ver
gunninghouder” (een natuurlijk per
soon of een „rechtspersoon”) zijn ver
gunning verspelen, en zelfs voor de
rechter gedaagd worden die straffen
zal kunnen opleggen tot een maand
hechtenis of duizend gulden boete; bij
ernstige overtredingen zelfs tot zes
DE COSMETISCHE industrie zaï
slechts een dierenproeven-vergunning
kunnen krijgen voor experimenten die
een gezondheidsaspect hebben (bij
voorbeeld voor het onderzoek naar
eventuele schadelijke werkingen van
halffabrikaten en eindprodukten)
Geen vergunning zal worden verleend
voor zogenaamde effectiviteitsproe-
ven (verbetering van de werkzaam
heid van bijvoorbeeld schoonheidspre-
paraten) of andere zuiver op commer
cieel gewin gerichte dierexperimen
ten.
KOUD TWEE DAGEN na openbaar
making van dit wetsontwerp kwam
de antivivisectiebond NBBV met een
„alternatief ontwerp”, dat veei verder
gaande eisen stelde. Ónmogelijke ei
sen volgens velen, die „de hele me
dische research vleugellam zouden
maken als zij gerealiseerd werden”
Een felle pennestrijd pro en contra
brandde los die tot op de dag van van
daag voortduurt en die er mede ver
antwoordelijk voor is dat het ontwerp
Kruisinga (waarvoor in de Kamer
DIE TEGENEISEN van de antivivi
sectiebond, openlijk geventileerd in
heftige aanvallen op het ontwerp Krui
singa, zijn volgens velen geen werke
lijk alternatief. Zij zouden, vreest
men, hun doel wel eens voorbij kun
nen schieten. Serieuze wetenschappelij
ke onderzoekers zullen er b.v. niet»
voor voelen bij hun experimenten ge
controleerd te worden door leke-inspeo-
teurs en andere „ethische pottenkij
kers”. Gebeurt dat toch dan zullen
velen van hen er de brui aan geven,
of naar het buitenland uitwijken, waar
zij hun werk in het belang van de
volksgezondheid wel met de nodige
armslag kunnen voortzetten en dat
dan ondanks het feit dat in de meeste
andere landen al lange tijd wetten be
staan, die de proefdieren tegen excessen
beschermen.
Vóór alles echter bepaalt het ont
werp, dat het proefdier, hoe dan ook.
niet meer pijn mag lijden dan strikt
noodzakelijk is voor het welslagen
van het experiment. Het moet dan
ook altijd verdoofd of onder narcose
gebracht worden, tenzij verdoving het
beoogde doel van de proef in gevaar
zou brengen. En ook p dat aspect
Slingerproeven met een aap
in een sneldraaiende centrifuge.
Zonder experimenten als deze
zou nimmer bemande ruimte
vaart mogelijk geweest zijn.
Apen en honden waren de eer
ste astronauten; hun lichaams-
reacties diende de artsen als
maatstaf voor wat een mens in
de ruimte zou kunnen ver
dragen.
EN TENSLOTTE: „vergunningen,
behoren niet aan „rechtspersonen”,
(instituten, universiteiten, industrie
ën, e.d.) verstrekt te worden, doch al
leen aan natuurlijke personen, om
dat anders de rechter bij geconsta
teerde overtredingen nauwelijks een
kans zou hebben, de vergunning in
kwestie in te trekken”.
IERPROEVEN zijn een nood-
J zakelijk kwaad. Heel de me
dische wetenschap drijft er
op. Maar juist een noodzakelijk
kwaad moet in een beschaafd
land als het onze zoveel mogelijk
binnen de perken van het onver
mijdelijke gehouden worden. En
dat nu is in beschaafd Nederland
totnogtoe allerminst het geval.
Ieder jaar worden er in dit land
(ruwe schatting) circa 30 miljoen
proefdieren geofferd op „het altaar
der wetenschap”. En helaas be
paald niet alleen voor noodzake
lijke medische vorsing. Ook bij de
veredeling van bloembollen om
maar een voorbeeld te noemen
worden proefdieren gebruikt. En
ter bevrediging van de menselyke
ijdelheid. In sommige kosmetische
industrieën „melkt” men de
hormoonklieren van levende
dieren om aan grondstoffen te
komen voor rimpels-verhinderende
schoonheidscrèmes.
katten als proefdieren in experimenten met supersnelle raketten;
„verantwoorde” dierenproeven.
ALLES BIJEEN biedt de wet dus
een vergaande bescherming van de
Maar wel en dat is een punt dat
ook in het ontwerp-Kruisinga niet zo
heel duidelijk uit de verf komt kan
en moet er meer samenwerking ko
men op het g;bied van de dierproe
ven, opdat niet aan twee of méér
universiteiten tegelijk! allerlei ex
perimenten gedoubleerd worden, het
geen niet alleen een enorme verspil
ling aan geldmiddelen, maar ook een
nodeloos groot aantal proefdieren
vergt!
proefdieren tegen nodeloze kwellingen
Verder kan men bij de huidige
stand van de wetenschap volgens
de deskundigen niet gaan zonder de
medische research ernstig in haar
ontwikkeling te belemmeren.
HET WAS op 11 maart 1970 dat
staatssecretaris dr, Kruisinga van
Volksgezondheid, het op zijn departe
ment voorbereide ontwerp van wet tot
bescherming van de nroefdieren aan
bood. Een wetsontwerp dat alle dier
proeven aan vergunningen bindt en
overtredingen strafbaar stelt. De die
renvrienden juichten al. Maar zij juich
ten te vroeg
sijSsw
1
