Hoe is het ontstaan
Meer Britse
troepen in
Film moet
fulmineert
Henk van der Grift: „Weg naar
de schaatstop is relatief
niet veel zwaarder geworden
lunesisch alternatief
Belfast
SCHRIJVENDELEZERSSCHRIJVENDELEZ
tegen abortus
vrij zijn
„Osservatore”
4
R
kunstijsbaan
kennemerland
Centouri
Springstofkraken
opgelost
Kruisstraat 32-34 Haarlem
Tel. 023/312050
CLUB MEDITERRANEE
7
ZATERDAG 6 FEBRUARI 1971
Dierproeven
Weet je nog wel, oudje?
t
Bioscoopbond
Kinderbescherming
Vogelmoord
ia
isaai
IMMaiMUIUUUMMaHnBUUMMUUaUMMMMaBMBM)
99
(Van onze sportredactie)
bestonden voordat ik wereldkam
pioen werd al in verscheidene
plaatsen plannen voor een kunst
ijsbaan. Zover ik weet waren die
nog niet uitgevoerd wegens finan
cieringsproblemen. Het kan zijn
dat mijn eerste plaats de laatste
stoot is geweest die tot de reali
satie van de baan heeft bijgedra
gen, maar dat is natuurlijk moei
lijk te bewijzen”.
t
15 Dagen in Korba, hetTunesisch dorp van de Club Mediterranee.
WESTBROEK Woensdag is
het op de kop af tien jaar geleden
dat Henk van der Grift met zijn
wereldkampioenschap betere tijden
voor de Nederlandse schaatssport
inluidde. In hetzelfde Gotenburg
waar volgende week zaterdag en
zondag de sterkste rijders ter we
reld de strijd aanbinden, kwam er
in 1961 niet alleen een einde aan
de magere schaatsjaren, maar brak
Van der Grift met zijn eerste
plaats tevens een nieuw tijdperk
aan: dat van het kunstijs. Nog geen
jaar na de overrompelende pres
tatie van de schaatser uit Breu-
kelen kwam er door de opening
van de Jaap Edenbaan een einde
aan de tijd dat de Nederlandse
schaatsliefhebbers uitsluitend op
natuurijs terecht konden. Henk van
der Crift, als 36-jarige nog altijd
even nuchter als toen hij zijn triom
fen behaalde, gelooft overigens niet
dat de komst van dat eerste kunst
ijs een rechtstreeks gevolg was van
zijn kampioenschap. Hij zegt: „Er
Dit woord:
RAMMELAAR
Dit woord: TIEREN
Kunstijsbaan
Vergeten groep
1
1
l
l
van
Pl. WEGERIF-LONDEMA
J. HENDRIKS, Haarlem
ADVERTENTIE
C. VADER. Vogelenzang
MEVR. J. J. PRIKKEL-BRUIJN, Haarlem.
IUMUI
IMUI
Hl
THEO KLEIN
1
1
r
i
i
Het komt echter voor, dat de maatschap
pelijk werker van de Raad een dusdanig
ernstige gezinssituatie aantreft, dat het niet
verantwoord is om de kinderen in het gezin
te laten. Maar wij zijn er ons van bewust,
dat dit een ernstige ingreep is en er wordt
veel gewikt en gewogen voordat aan de
rechter het advies wordt gegeven, een kind
buiten het gezin te plaatsen. Als het ook
maar even mogelijk is zal de maatschap
pelijk werker dan tevoren met de ouders
èn met de kinderen bespreken waarom die
uithuisplaatsing nodig is. Het komt echter
voor dat ouders, ook na herhaald verzoek,
niet bereid zijn tot gesprekken met de
maatschappelijk werker; of dat zij de nood
zaak van uithuisplaatsing van hun kind
niet kunnen inzien. Als dan uit andere
gegevens vaststaat dat het kind groot
gevaar loopt verkreukeld te worden, zal
soms tegen de wil van de ouders en een
enkele maal zelfs als zij alle contact
weigeren buiten hen om, moeten worden
ingegrepen. Maar ook dan zal daarna wor
den geprobeerd om weer met de ouders in
gesprek te komen, hetgeen echter niet
altijd lukt.
Supervisor Raad van de Kinder
bescherming Haarlem.
s
t
I
boekt u alleen bij
reisbureau
DE ANDERE VAKANTIE
Het is dus zeker niet zó, dat er „maar
kinderen uit huis worden gesleept” of dat
een maatschappelijk werker er een aar
dige broodwinning in ziet om tehuizen vol
te krijgen met kinderen. Een dergelijk mo
tief zou een groot schandaal zijn.
In het moeilijke werk van de kinder
bescherming worden ook fouten gemaakt.
Laat men ons daar vooral op wijzen en ons
ter verantwoording roepen, opdat wij de
fout zo goed mogelijk kunnen herstellen.
Ouders en kinderen hebben daar recht op.
En weest u ervan overtuigd dat die fouten
niet uit nonchalance of kwaadaardigheid
gemaakt worden. Daarvoor weegt onze
verantwoordelijkheid ons te zwaar. Wij
hebben dit werk gekozen om ouders en
kinderen te helpen, niet om hen dwars te
zitten.
Graag wil ik even ingaan op de ingezon
den brief van de heer P. Blokker over de
nieuwe kunstijsbaan in Haarlem. Ik zou
hem deze vraag willen stellen: „Heeft u
weleens op de Jaap Edenbaan geschaatst?”
Waarschijnlijk niet. Als u er wel geschaatst
hebt, dan is dat zeker ’s morgens geweest
als alle schaatsliefhebbers naar hun werk
of naar school zijn, ’s Avonds is de Jaap
Edenbaan te vergelijken met het spitsuur
in Amsterdam. Ook dan kom je haast niet
vooruit. Nu wil de heer Blokker ook de
mensen uit de omgeving van Amsterdam
nog mee laten „genieten”. Laten wij toch
wijzer zijn en inzien wat dat in zou hou
den. Kan men een gezondere sport in eigen
omgeving voorstellen dan juist het schaat
sen. Een kunstijsbaan is een gezonde zaak
om geld in te steken. 13 februari is de
collecte.
Henk van der Grift is typisch een
figuur die alle mogelijke vormen van
begeleiding niet nodig heeft gehad.
Hij stond sterk genoeg om als schaat
ser zijn eigen lijnen uit te zetten.
Reeds in ’60 nog voor hij zijn wereld
titel behaalde, besloot hij dat 1964 een
uitstekend jaar zou zijn om zich uit
de wedstrijdsport terug te trekken.
En dat gebeurde ook. Van der Grift:
„Ik vond 29 jaar een mooie leeftijd
om er mee te stoppen. Ik heb als
schaatser een erg leuke tijd gehad.
Maar er zijn nog zoveel andere mooie
dingen in de wereld waarmee je ver
der kan leven. Ik vind het ongezond
om je leven lang verder te hinken op
Na zijn afscheid als wedstrijdschaat
ser heeft Henk van der Grift nog lan
ge tijd contact met de KNSB gehou
den. Als bestuurslid van zijn gewest
en als lid van de technische commis
sie van de schaatsbond. Twee jaar ge
leden legde hij zijn laatste functie
neer omdat het hem te veel tijd ging
kosten. Van der Grift: „Ik ben nu al
leen nog als toeschouwer bij sommi
ge wedstrijden betrokken. Dat is het
enige contact dat ik momenteel nog
met de schaatssport heb”.
In aansluiting aan het artikeltje
mevrouw Van der Vorm in „schrijvende
lezers” van 29 januari wil ik vanuit het
werk van de Raad voor de kinderbescher
ming graag nog reageren op het artikel
„Het kind van de rekening” in „Erbij” van
9 januari j.l.
Vaak is het de Raad voor de kinder
bescherming, die als eerste te maken krijgt
met gezinnen die in moeilijke situaties ver
keren. Een maatschappelijk werker stelt
dan een grondig onderzoek in naar de om
standigheden en de verhoudingen in die
gezinnen. Samen met de gezinsleden wordt
nagegaan waaruit de moeilijkheden be
staan en wat er ter oplossing aan gedaan
kan worden. Daarbij gaan wij er altijd van
uit dat het gezin, als dat maar even moge
lijk is, in stand gehouden moet worden en
dat de hulp dus gegeven moet worden
binnen het gezin, ook al vragen de ouders
soms zelf om uit-huis-plaatsing van een
of meer kinderen.
ijshockey nog boven het schaatsen”.
Dat het recreatieve schaatsen de
hele winter door door het kunstijs mo
gelijk wordt gemaakt vindt Henk van
der Grift op zichzelf positief punt.
„Maar”, voegt hij er aan toe, „men
moet wel eerst goed realiseren of er
geen sportaccomodaties zijn die voor-
LONDEN (AFP, Reuter en DPA).
Engeland heeft de troepenmacht in Noord-
ïerland versterkt. Het is daar de laatste
dagen weer onrustig geweest.
Er is een bataljon militairen (600 man)
en een eenheid pantserwagens overge
bracht. De komende dagen zullen nog meer
versterkingen volgen.
Na de ernstige ongeregeldheden in de
nacht van woensdag op donderdag, waar
bij acht mensen ernstig werden gewond,
deden zich in de loop van de dag opnieuw
incidenten voor in Belfast. Bepaalde wij
ken zijn door militairen afgegrendeld. Er
wordt intensief naar wapens gezocht.
Men dient
scheid te
Henk van der Grift heeft zelf niet
zo lang van het Nederlandse kunstijs
kunnen profiteren. In de periode dat
hij door moest stoten naar de top
in eerste instantie een plaats in de
kernploeg, die hij in '55 bereikte
waren de toprijders geheel afhanke
lijk van de weersomstandigheden.
Van der Grift: „In de kernploeg de
den wij veel aan conditietraining. Half
december gingen we voor de schaats-
training met een grote groep naar
Noorwegen. Nu is dat makkelijk om
dat alles met het vliegtuig gaat, maar
toen moesten we nog sporen. Als je
geluk had was je er binnen twee da
gen”.
In Noorwegen stonden de eerste be
langrijke wedstrijden soms al veer
tien dagen nadat men met de ijstrai-
ning begonnen was, op het program
ma. Voor Henk van der Grift één
van de redenen om op eigen initiatief
in Noorwegen te blijven. „In 1960 en
’62 woonde en werkte ik een jaar
lang in Noorwegen. En niet alleen om
te schaatsen, maar omdat ik het ge
woon een erg prettig land vond”, al
dus Van der Grift.
Nu ,de kunstijsbanen als paddestoe
len uit de grond schieten en de jonge
ren voldoende gelegenheid hebben om
Mgr. Concetti kreeg de plaats op de
voorpagina aangewezen om nog eens
kracht bij te zetten aan de toespraak die
paus Paulus kort geleden voor de Franse
televisie heeft gehouden. In deze toe
spraak heeft de paus abortus en het doden
uit medelijden scherp veroordeeld. Mgr.
Concetti schrijft letterlijk: „We hebben
in het verleden de verschrikkelijke en
afschuwelijke misdaden gezien in de cre
matoria van de concentratiekampen. We
kennen de massale deportaties. We ken
nen volkenmoord en het meest brutale
racisme. Nu zien we misdaden, die niet
minder infaam en in bepaalde aspecten
zelfs erger zijn, tegen een generatie die
nog geboren moet worden en die recht
heeft op leven.”
In het artikel wordt nog gesteld, dat de
nazi-misdaden door het publiek heftig
zijn veroordeeld en dat hetzelfde geldt
voor de doodstraf. Deze reactie valt niet
meer waar te nemen, aldus -mgr. Concetti,
als het erom gaat het leven in absolute
zin te verdedigen: in het geval namelijk,
wanneer het gaat om onschuldige, schijn
baar onzichtbare personen, die maar één
ideaal belichamen, dat van het leven.
De nu in Westbroek wonende crack
mag dan niet meer actief bij het
schaatsen betrokken zijn, als oud-we-
reldkampioen blijft hij echter wel op
de hoogte van de gang van zaken in
zijn favoriete sport. Opnieuw blijft hij
met beide benen op de grond als hij
stelt: „De schaatssport heeft de laat
ste jaren in Nederland een enorme
vlucht genomen. Maar alleen in Ne
derland, omdat het de enige winter
sport is die wij hier goed kunnen be
oefenen. In Noorwegen en Zweden is
schaatsen zeker niet ’s winters de
eerste sport. Voor de Noren is dat
skieën en in Zweden staan skieën en
Er zijn twee rammelaars, een voor
werp en een dier. Het eerste is een
speeltuigje voor heel kleine kinderen,
waarin balletjes bewegen, het tweede
is een mannetj eshaas. Allebei de ram
melaars zijn afgeleid van een werk
woord rammelen, maar niet van het
zelfde. Het ene werkwoord rammelen
betekent: een trillend geluid maken en
wordt vooral gezegd van loszittende
voorwerpen en van kettingen, munten
enz. Men rammelt van de honger als
de lege maag geluiden maakt. Het
tweede rammelen betekent: handelen
als een ram, een mannetjesdier, dus:
paren. Een ram is niet alleen een man
lijk schaap, maar ook een manlijk ko
nijn, een manlijke haas of bunzing.
Er was in het Middelnederlands een
zelfstandig naamwoord tiere dat bete
kende: soort, aard. Wij kennen dit
tiere nog in: goedertieren: lankmoe
dig, genadig, eigenlijk: een goede aard
hebbend. Het Middelnederlands had
ook: menighertiere voor: velerlei. Dit
tiere, Duits ziere, betekent eigenlijk
sieraad. Het werkwoord is tieren: ge
aard zijn, aarden en vandaar: gedijen,
welig groeien. Het bijvoeglijk naam
woord is tierig. Men zegt bijvoorbeeld
van een kind dat zich niet goed voelt:
het is helemaal niet tierig: levendig,
opgewekt, fleurig. Maar er is ook een
betekenis: te keer gaan, schreeuwen
Dit is hetzelfde woord. Uit de beteke
nis: geaard zijn heeft zich namelijk die
van: zich gedragen ontwikkeld en
daaruit die van: zich luidruchtig ge
dragen, lawaai maken, razen.
(Van onze redacteur in Rome)
ROME. Op de voorpagina van de
staatscourant van het Vaticaan, de Osser-
vatore Romano, is een felle aanval op het
plegen van abortus gedaan. Deze ingreep
wordt vergeleken met wat in de Duitse
concentratiekampen gebeurde en de
schrijver van het artikel in de Osserva-
tore, de theoloog mgr. Cino Concetti, gipg
zelfs zo ver abortus „erger” te vinden dan
wat er in de concentratiekampen gebeur
de.
In het algemeen kan ik zelden geest
drift opbrengen voor stakingen; toch zou
ik het ten zeerste toejuichen, wanneer
ambtenaren van het Ministerie van Land
bouw bepaalde opdrachten zouden weige
ren uit te voeren. Hun superieuren over
wegen namelijk onze toch reeds deerlijk
geschonden dierenwereld opnieuw een
zware verminking toe te brengen door de
wilde ganzen uit te moorden (zie Haar
lems Dagblad van 30 januari). Als deze
vogels door hun aanwezigheid de produk-
tie van landbouwoverschotten bedreigen,
waarom is er dan geen schadereling mo
gelijk? De landbouw is toch al van zo
veel subsidies voorzien, dat niemand het
financieel zou merken. Waarom moet er
dan gelijk naar de botte bijl gegrepen
worden? Helaas hoeven we niet de illu
sie te koesteren, dat het Ministerie van
Landbouw zich ook maar iets aantrekt
van de publieke opinie; het bewijs daar
van hebben we onlangs kunnen aanschou
wen in IJmuiden. Hoewel er bij ons enorm
gescholden werd op België verdient het
toch aanbeveling de hand in eigen boe
zem te steken. Zolang ons Ministerie van
Landbouw de weerzinwekkendste praktij
ken van vogelbestrijding te zien geeft, is
er in wezen weinig verschil tussen ons
en de zuidelijke Europapartners. Het
enige verschil is, dat daar iedereen mag
doen wat hier aan bepaalde ambtenaren
is voorbehouden. Echt niet een reden om
ons superieur te voelen.
In zijn boek „Bles voor de kop” brengt
de schrijver een bijna vergeten groep
mensen in herinnering terug, namelijk de
oud-redders. Zonder de overigen ook
maar het minste tekort te doen, besteedt
hij daarbij speciale aandacht aan schip
per P. de Wijn, die als een legendarische
figuur bij het reddingwezen kan worden
beschouwd en wel in het bijzonder voor
IJmuiden. Vandaar dat enige maanden
geleden door mij werd voorgesteld het
nieuwe bejaardentehuis aan de Grote
Beerstraat naar deze schipper te vernoe
men. En wel omdat er in zekere zin enige
overeenkomst bestaat tussen schipbreuke
lingen en ouden van dagen, die zich op de
een of andere wijze geborgen kunnen
voelen.
Voorts zou ik het gemeentebestuur van
Velsen willen verzoeken ook eens een
plein de naam Helden der Zeeplein te ge
ven, met bijvoorbeeld in het midden een
gedenkteken dat de namen van alle oud-
redders bevat. Zij hebben immers de roem
van IJmuiden uitgedragen tot ver over de
landsgrenzen, zodat het als een ereplicht
kan worden beschouwd hun namen voor
het nageslacht te behouden. Want velen
van hen gaven hun leven, om dat van an
deren te behouden.
S. GROEN, IJmuiden
Wonen in originele strohutten,
paardrijden, zeilen, muziek
maken, judo of yoga beoefenen,
dèt is een Club Mediterranee
vakantie. Een vakantie voor
mensen die genoeg hebben van
het mengelmoestoerisme. Die
samen met andere kritische
mensen uit alle delen van
Europa een vakantie willen
genieten zoals ze zich die
altijd hebben
voorgesteld, maar
nooit kregen.
Iets voor u?
te trainen („ik leerde schaatsen op de
ondergelopen weilanden rond Breuke-
len”) is het presentatieniveau met
sprongen vooruit gegaan i n vergelij
king met Van der Grift’s glorietijd.
Tegenover het voordeel van de verbe
terde accomodaties en begeleiding
van de schaatsers, staan echter de
steeds hogere eisen waaraan de jon
geren moeten voldoen willen zij de
top halen. Volgens de oud-wereldkam-
pioen zit er relatief niet zoveel ver
schil in de moeilijkheidsfactor van nu
en zo’n tien jaar geleden. Van der
Grift: „Vroeger waren de omstandig
heden slechter en de tijden lager, nu
is de begeleiding veel beter en zijn de
tijden scherper. Als je dan moet ver
gelijken wie het moeilijker hadden,
geloof ik dat het niet veel verschil zal
maken. De voordelen en de nadelen
kan je tegen elkaar wegschrappen.
Misschien is er voor de jongere
schaatsers één factor die het tegen
woordig zwaarder maakt: de psycho
logische druk. En dat komt dat niet
door het schaatsenrijden zelf, maar
door al het geleuter van andere men
sen om die jongens heen”.
DEN HAAG. „De vrijheid voor het
zien van films moet niet worden bepleit,
ze moet er gewoon zijn”, aldus de voor
zitter van de Nederlandse Bioscoopbond,
de heer J. G. J. Bosman, tijdens een
gehouden openbare zitting van de
speciale commissie van de Tweede Ka
mer over de filmkeuring. „De film is uit
zijn isolement gehaald”, zei hij. „Binnen
kort kan iedereen met een cassette op
zak zien wat hij wil.”
De heer Bosman meende voorts dat de
sexgolf, die uit het buitenland via de
litteratuur ons land kwam binnendrijven,
thans zeer sterk aan het teruglopen is.
Bij de twintig drukst bezochte films in
Nederland vorig jaar waren geen speci
fieke sex- en geweldilms.
Over de centrale commissie voor de
filmkeuring sprekend, merkte de voorzit
ter van de bioscoopbond op dat de Ka
merleden zouden schrikken als ze wisten
wat de keuring allemaal niet toelaat. De
bioscoopbond heeft echter geen enkel be
zwaar tegen een keuring van film op de
toelaatbaarheid voor de jeugd, aldus de
heer Bosman. Hij verweet de Kamerle
den niet voldoende op de hoogte te zijn
van wat op de filmmarkt wordt aange
boden, ook in het buitenland, en van wat
er wél in Nederland voor vertoning in
openbare voorstellingen is goedgekeurd.
Henk van der Grift verstaat de
kunst tot relativeren. „Het is hele
maal niet erg”, zegt hij, „dat je aan
het einde van je c arrière nog een
achteruitgang meemaakt. Voor je ka
raktervorming is dat zelfs erg goed.
Als je na je topprestatie weer naar
beneden valt dan leer je de betrekke
lijkheid van het succes inzien”.
Henk van der Grift tijdens de wereldkampioenschappen ’61 op de 10.000 meter
op weg naar de titel.
Ja het begon zo tegen het 55ste jaar
dat we samen naar de dokter gingen,
want er was iets niet met je in orde en je
vergat veel. De dokter keek eens en vroeg
wat, en gaf je pilletjes. We kwamen nog
eens en nog eens, en de dokter stuurde je
naar een inrichting, waar je nog eens on
dervraagd en onderzocht werd en weer
pilletjes kreeg. En ik kwam trouw op
bezoek en weet je nog Oudje, dat je me
steeds vroeg, neem me mee naar huis, de
mensen doen hier zo raar en er is elke
nacht wat aan de hand. Ja, toen heb ik
gevraagd of je mee mocht, en ja dat
mocht, we kregen een recept voor pille
tjes en de dokter zei tegen ons, „het beste
hoor”. En toen gingen we naar huis, weet
je nog Oudje, en toen de pilletjes op wa
ren, kreeg ik van de huisarts weer nieu
we en toen die op waren en jij maar
steeds minder kon en de raarste dingen
deed, ging ik weer naar de dokter en
vroeg om betere pilletjes. Maar hij zei,
nee meneer dit zijn de beste zenuwpille-
tjes. Ik zei zenuw? Ik moet toch geen
zenuwpillen hebben, maar iets om ouder-
domsverschijnselen tegen te gaan. Heb
ben we niet; ik wens u het beste hoor!!
En zo ging het. Weet je nog wel Oudje?
De kreupele die de blinde jarenlang
helpt, en als de kreupele niet meer kan,
gaat hij weer naar de dokter, die dan met
heel veel moeite ergens een gaatje vindt,
waar het Oudje nog een poosje opgebor
gen zit tot het einde daar is en dan heb
ben ze heerlijk van hun oude dag genoten.
Ja, ja, van de wieg tot het graf, maar als
men beslist hulp nodig heeft, is er in het
geheel geen begeleiding. Dokters geen
tijd, kruisvereniging alleen voor lichame
lijke ziekten, bejaardenbond alleen voor
meer materiële dingen. De GGD dan
misschien?
sportprestaties, die je toch eigenlijk
in een betrekkelijk korte tijd gele
verd hebt. Het is hetzelfde als de mi
litaire dienst. Daar wordt je op den
duur ook oude stomp en dan is het
tijd dat je eruit gaat”.
DEN HAAG. Twee broers, een 24-
jarige loswerkman en een 29-jarige lasser
uit Den Haag, hebben tegenover de politie
bekend dat zij eind oktober bij een aan
nemersfirma in Loosduinen zestien kilo
dynamiet en 200 ontstekers hebben gesto
len en met een deel ervan tenminste drie
maal een kluis hebben proberen op e
blazen.
rang verdienen boven een ijsbaan.
Dat is echter voor elke plaats ver
schillend. Want als ik nu bij ons zie
hoe vaak de nieuwe sporthal leeg
staat, dan vraag ik me af waarom je
dat voorrang zou moeten geven”.
Al jaren vraag ik mij af, hoe de rech
terlijke macht de commerciële vivisectie
ongelimiteerd toelaat, en het laat voor
komen alsof deze wetenschap onmis
baar zou zijn voor de mens.
hier nadrukkelijk onder
maken tussen Medische, en
moreel op zijn minst twijfelachtige far
maceutische industrie. De heren daarvan
kennen geen ander doel dan geld verdie
nen ten koste van mens en dier.
De absolute betrouwbare geneesmidde
len die zij produceren, zijn op de vingers
van één hand te tellen. Desondanks gaat
deze afschuwelijke misdaad geruisloos
verder, aangezien elke betrouwbare con
trole van overheidswege ontbreekt.
De doktoren worden wanhopig van de
stroom pillen en poeders die ze niet of
onvoldoende kennen. De bevolking wordt
misbruikt, dankzij onware reclame. En
toch hebben de heren „geneesmiddelen”-
fabrikanten vrij spel.
Prof. Dr. P. E. Voorhoeve wenst ken
nelijk voor deze feiten zijn ogen te slui
ten, ik niet!
Ik wil besluiten met een citaat van wij
len Mahatma Gandhi: „Naar mijn mening
is vivisectie de afschuwelijkste van alle
misdaden, waar aan de mens zich schul
dig heeft gemaakt”
H. WINUEL, Amsterdam.
In deze rubriek worden brieven opgeno
men, die met uitdrukkelijk verzoek tot
publikatie aan de redactie worden toege
zonden: voorwaarden tot publikatie zijn:
Het onderwerp dient van genoegzaam
algemeen belang te zijn en uit het oog
punt van dat algemeen belang te zijn
beschouwd
De inzender moet de brief met zijn
volle naam en adres ondertekenen en
instemmen met de vermelding van zijn
naam en woonplaats (Dus geen pseudo
niem of initialen).
De brief moe gesteld zijn In behoor
lijk Nederlands en In begrijpelijke, be
knopte vorm.
De redactie behoudt zich het recht
voor de brief te’- publikatie te bekorten
op niet essentiële punten of opneming te
weigeren
Opneming van een bepaalde brief be
tekent dierminst. dat de redactie het
eens Is mer daa in vervatte meningen of
argumenten.
F
