Gerard Vianen winnaar
De traditionele strubbelingen tussen
van eerste grote koers
de KNWU en Pellenaars zijn er weer
Matje Gerrits eerste in Spanje
Karstens door
TACTIEK TOE BIJ ZIJN RENNERS
spit geplaagd
Bert van der Helm pareerde
aanval sterke Frans Schoofs
JOEGOSLAAF MOLIS BEDREIGDE
BOB SCHOUTSEN IN BREMEN
a
4
merk.
„DE PEL” PAST WEER BEPROEFDE
in zesdaagse
al hetzelfde merk.’t is sterk, allemaal hetzelfde merk, ’t is sterk, allemaal hetzelfde
KL'
13
MAANDAG 8 MAART 1971
Uitspelen
A jvaardiging
7
1
*0*
A
J
Prettig rollen,
lekker roken.
altijd zin
in TWIN
Belg er bij
Bh»
bb
vvvvvvvvvvvvvvvvvvvvvvvvvvvvvvvvvvvvvvvvvvvvvvvvvwvvvvvvvvvvvvvvvvvvvvvvvvvt^
Jan Krekels: „Als je wint heb je veel supporters”.
i
(Van onze tafeltennismedewerker)
i
r
17-21,
21-19,
ADVERTENTIE
1
1
t
De nieuwe kampioenen: Sonja Heltzel
en Bert van der Helm.
r
i
i
i
i
i
Ik hoopte op de 100 meter rugslag wel
onder de minuut te blijven, maar dat
was niet reëel. Dit jaar had ik tenslotte
nog niet onder de 1.04,0 gezwommen.”
het aanmerkelijk
teamgenoot. Oor-
1
t
t
1
1
1
3
s
i
i
V
3
t
t
t
r
e
ti
P
3
e
<i
I.
t
s
k
77—
O
Pellenaars heeft inmiddels zijn eerste
ervaringen gehad met zijn nieuwe ploeg.
Hij is er niet ontevreden over, maar vindt
dat zijn mannen nog het nodige moeten
De overige leden van de Nederlandse
afvaardiging hebben de vormtest even
eens doorstaan. Sommigen zelfs met lof,
getuige de zeven record verbeteringen (25
meterbaan). De meest opvallenden daar
van was die van het Naardens zwemster-
tje Annemarie Groen. In minder dan 3
weken heeft zij op de 200 meter rugslag
haar beste tijd met vijf volle seconden
verbeterd. Twee weken geleden bracht
zij het Nederlandse record in Veenen-
daal op 2.26,0. Gisteren werd zij achter
de Amerikaanse wereldrecordhoudster Su
sie Attwood tweede met een achterstand
van 1,8 sec.: 2.24,7 tegen 2.21,9. Ook op
de 100 meter rugslag dames werd het
Nederlandse record scherper gesteld. Als
start-zwemster van de wisselslag estafet
teploeg kwam Marjan Vermaat met 1.08,1
eentiende seconde onder haar eigen re
cord. Op het persoonlijke nummer was
zij met 1.08,8 vijfde geworden achter An
nemarie Groen, die 1.08,5 had laten af
drukken. De Nederlandse estafetteploeg
zegevierde overigens in 4.37,5 met een
voorsprong van 0,2 sec. op west-Duits-
land.
leren. „Ze hebben geen koersinzicht ge
noeg. Daarom denk ik erover om een er
varen Belgische coureur aan te trekken,
die als een soort wegkapitein kan optre
den. Hij moet tijdens de koers aanwijzin
gen geven aan de jongens. Wie ik daar
voor aantrek, weet ik nog niet.”
Pellenaars zal ook nog een paar renners
moeten aantrekken bij het twaalftal, dat
hij nu in zijn dienst heeft. Er kan niets
gebeuren (ziekte, valpartijen) of hij zit
met een te kleine ploeg. Om iets te noe
men: in de Tour telt elke ploeg tien man.
Pellenaars, over al deze dingen pratend in
het hotel van de biljarter Jos Vervest in
Gent, waar hij met zijn mannen logeerde
voor de Omloop van het Volk, wil nog
even wachten met de aanvulling van zijn
equipe. „Ik wil eens in de wedstrijden
kijken wat er voor renners zijn om nog
aan te trekken.” Of dat eventueel Belgen
worden,, daar laat de Pel rich niet over
uit. Men moet dan weten, dat er ook in
België nogal wat „werkeloze” profrenners
zijn. Ze hebben geen baas kunnen vinden
en gaan rijden in witte truien. Daar zijn
nog coureurs bij van naam.
De Brabantse ploegleider is voorzichtig
op zijn mannen. Voordat de organisatoren
van de Omloop van het Volk zaterdag
ochtend moesten besluiten, dat de Om
loop voor het eerst in zijn bestaan (vijfen
twintig jaar) wegens de Weersomstandig
heden moest worden afgelast, had Pelle
naars zijn mannen al opgedragen de spul
len in te pakken en te vertrekken. „Ik
denk er niet aan”, zei hij terecht, „om
mijn renners aan deze omstandigheden
prijs te geven. De wegen zijn levensge
vaarlijk, ook als ze sneeuwvrij zijn ge
maakt. Als er een boer met een kar over
de weg rijdt, blijven er stukken ijs achter
en dan is het natuurlijk gebeurd.” De or
ganisatoren waren tenslotte zo verstan
dig hun veto uit te spreken. De Omloop is
nu verschoven naar 25 maart. „Of we dan
weer alle renners van nu aan de start
krijgen inclusief Merckx met zijn Mol-
teni’s is een grote vraag. We moeten
weer helemaal opnieuw beginnen met het
aanvragen van vergunningen enz.”
Voor de renners is het jammer, dat de
winterse omstandigheden het wedstrijd
ritme hebben verstoord. Nu gaan ze, zon
der veel wedstrijdkilometers ParijsNice
in, die donderdag start.
Pellenaars is inmiddels zijn beproefde
tactiek weer gaan toepassen bij zijn ren
ners. Hij speelt ze wat tegen elkaar uit,
zodat ze tot aan de punten van de haren
geladen aan de start komen. Hij kleineert
Gerben Karstens als het even kan. Hij
laat hem voelen, dat hij niet zo maar de
kopman is. Als Karstens laat dóórscheme
ren dat hij toch maar de beste van de
Goudsmit-formatie is en de man met de
meeste routine, heeft Pellenaars zijn wa
pens klaar om Karstens uit te dagen.
„Karstens kwam naar Huub Harings,
mijn assistent, toe om hem te zeggen, dat
zijn reservefiets mee moest naar Parijs
Nice. Harings verwees Karstens naar mij.
Ik neem de reservefiets van Duyndam
mee.” Pellenaars grinnikt als hij iets los
laat van zijn slimme activiteiten op dat
gebied. Hij pousseert in de ogen van
den echter nog op tot 20-18 eer Bert
Schoofs en Carel Deken het winnende
punt konden scoren.
Voor de eindstrijd van het gemengd-
dubbel hadden zich geplaatst Veronique
van der Laan met Carel Deken en Ellen
KlattFrans Schoofs. Na vijf games ble
ken Klatt en Frans Schoofs de winnaars.
De halve eindstrijden in het damesdub-
bel brachten nogal wat sensatie, zowel
in negatieve als positieve zin. Negatief
omdat het dubbel Conny van Moorst
Ellen Klatt gediskwalificeerd moest wor
den wegens het 35 minuten te laten ko
men van Ellen Klatt. Positief omdat de
underdogs Ellen Kort en Juul Nitisusan-
ta in een vijf-games-partij ColthofVan
der Laan uitschakelde. De finale was
voor driekwart een REA-aangelegenheid
aangezien de andere finalisten Sonja Helt
zelAnnemieke van Moorst waren. De
eindstrijd was eenzijdig. Na drie games
konden Sonja Heltzel en Annemiek van
Moorst zich kampioenen van Nederland
noemen.
(Van onze sportredacteur)
GENT De verhouding Pelle-
naars-KNWU blijft ook nu nog een
wat moeilijke, gedwongen alliantie.
Beide partijen hebben elkaar nooit
best kunnen verdragen, omdat de
koppige en eigenzinnige Pellenaars
het juk van de KNWU nooit wilde
torsen. Hij vond dat juk gewoon on
nodig. Pellenaars deed zijn job: een
aantal profrenners en zichzelf laten
verdienen aan het hardfietsen en
daarmee basta. Toen de Pel kort ge
leden weer met een nieuwe ploeg op
de proppen kwam en hij een schouder
klopje kreeg van de voorzitter van de
sportcommissie van de KNWU, leek
een prettiger verhouding te ontstaan.
Maar Pellenaars was niet gechar
meerd van dat schouderklopje. Er
kwam een bijeenkomst met bestuur-
deren van de KNWU en Pellenaars
en diens sponsor. Weer leek alles
pais en vree. Maar nu zijn er dan toch
weer wat moeilijkheden ontstaan. De
KNWU wil haar reglementaire greep
op Pellenaars en diens sponsor, Goud-
smit-Hoff, hebben. Zo was er het ver
zoek van de KNWU om de kleding
van de nieuwe groepering te zien (om
vast te stellen of de afmetingen van
de reclameteksten klopten enz.).
Pellenaars weigert dat. „Ik weet toch
wel wat en ik moet doen en laten. Ze
moeten me met rust laten. Ik heb de
profs weer werk bezorgd. Ze moeten
niet zeuren. Dat is toch flauwekul
allemaal, dat opsturen van die kle
ding. Ik doe het niet”. En Pellenaars
deelde vervolgens mede, dat de
KNWU Goudsmit-Hoff op het mo
ment officieel niet erkent als sponsor.
Pellenaars: „Na al dit soort gezeur
zeggen ze bij Goudsmit-Hoff ook: Pel,
we kunnen ons voorstellen, dat je
nogal eens overhoop hebt gelegen met
de KNWU”. Kortom, Pelelnaars wil
gewoon zijn eigen weg gaan, zonder
banden met de KNWU.
Heltzel, Venonique van der Laan en Auk-
je Colthof. De eerste halve finale ging
tussen Ellen Klatt en Sonja Heltzel. Ti
telverdedigster Ellen Klatt wist nog wel
de openingsgame binnen te halen, maar
in de tweede moest zij na een zenuwslo
pende slotfase buigen: 26-24. Toen kwam
Sonja meer en meer in haar spel en met
21-16 en 21-15 verdiende zij de finale
plaats. In de tweede halve eindstrijd be
haalde Veronique van der Laan een re
gelmatige drie-game-zege op Aukje Colt
hof. De finale bracht dus Sonja Heltzel
(16 jaar oud, bij REA spelend in de
overgangs klas) en Veronique van der
Laan (18 jaar en lid van De Treffers) te
genover elkaar. Tot 15-15 hielden beide
partijen elkaar in evenwicht. Op eigen
service liep Sonja uit tot 19-16 en na
20- 19 besloot zij met een harde smash
de game in haar voordeel. De volgende
twee games lieten een ontketende Sonja
zien. Goed bewegend achter de tafel en
geconcentreerd smashend dreef zij Vero
nique in de verdediging. Met 21-10 en
21- 15 was Sonja Heltzel de nieuwe vook
nu weer) jonge kampioene van Neder
land.
8. Molineris
(Fr) op 1.04., 9. Dancelli (It)., 10. Le-
tort (Fr).
NICE. De Nederlander Gerard Via
nen, rijdend voor het Franse merk Mer
cier, heeft gisteren de wielerwegwed-
strijd GenuaNice over een afstand van
200 km gewonnen in de tijd van 4 uur 25
min. 22 sec. De tweede plaats werd be
zet door de Fransman Michel Perin en
als derde finishte de Italiaan Italo Mi-
chelotto. De wedstrijd de eerste be
langrijke van het wegseizoen werd ge
houden in zeer koud, maar zonnig weer.
Bijna de gehele dag was de tempera
tuur rond het vriespunt. In verband met
de zware sneeuwval van de laatste twee
dagen moest het parcours enigszins ge
wijzigd en ingekort worden. De col de la
Madonna in de Alpen werd wegens de
gladheid van het wegdek uit het par
cours genomen.
(Van onze sportredactie)
BREMEN. Een vormtest en een
goede gelegenheid voor de jongeren om
internationale ervaring op te doen. Zo
zag Nico van Dam, één van de vier
trainingsadviseurs van de zwembond, de
veertiende internationale wedstrijden van
de Bremer zwemclub 1885. Voor Bob
Schoutsen, het veelbesproken Amsterdam
se rugslagtalent, waren de wedstrijden
van het afgelopen weekeinde nog meer.
Hij kreeg van de Joegoslaaf Nenand Mi
los de waarschuwing dat zijn positie aan
de Europese top derde in Barcelona
bij de europese kampioenschappen
ernstig in gevaar is. Zaterdag bleef Bob
Schoutsen de Joegoslaaf op de 260 me
ter nog ruim voor (2.11,9 tegen 2.15,5)
maar gistermiddag op de 100 meter
moest de Amsterdammer in de slotfase
capituleren. Tien meter voor de finish
had hij nog de beste papieren, maar toen
leek hij plotseling stil te blijven liggen.
Milos passeerde hem en tikte 0,2 sec.
eerder aan: 1.00,5 en 1.00,7.
Als Schoutsen zaterdag op de 200 meter
en gistermorgen op de 100 meter vrije
slag niet zo duidelijk zijn klasse had ge
demonstreerd, dan zouden er nu opnieuw
vraagtekens achter zijn omstreden trai
ningsprogramma, gebaseerd op korte,
zeer intensieve arbeid, kunnen worden
geplaatst. Op de 200 meter rugslag liet hij
Karstens Duyndam en Krekels, die derde
werd in de Tour de l’Indre et Loire, als
favorieten voor ParijsNice. Pellenaars
gaf Duyndam tijdens een etentje met de
ploeg een premie van 500 omdat hij de
zesdaagse van Antwerpen gewonnen had.
Dat zat Karstens niet zo lekker. Pelle
naars wilde Duyndam een woordje laten
spreken namens de renners, maar Kar
stens' vroeg eerder het woord. Zó speelt
de Pel zijn spel om Karstens in een posi
tie te manoeuvreren, dat hij gewoon wel
voor iets opzienbarends moet zorgen.
Inmiddels blijkt wel, dat Pellenaars
veel op heeft met Jan Krekels, de renner
die bij Caballero als de niet-begrepene
rondreed. Hij heeft hem opgekrikt in de
l’Indre et Loire. Krekels: „Vroeger had ik
Kissner, die zaterdag de eerste rit sprin
tend had gewonnen, kwam zondag ten
val en moest de strijd staken.
Frans Schoofs had
makkelijker dan zijn
zaak was echter de hielblessure van Van
der Slobbe. Bert Onnes moest een ronde
eerder ervaren dat een niet geheel fitte
Van Slobbe altijd nog beter is dan Onnes
op zijn best. Frans Schoofs maakte een
einde aan Van Slobbe’s aspiraties. Zo
doende stonden in de halve finales de
gebroeders Schoofs tegenover elkaar.
Bert Schoofs heeft wel eens aangevoerd
dat hij een broedercomplex had als hij
van Frans verloor. Nu was dat complex
weer aanwezig. Tot de twaalf in de eers
te game bleef Bert voor, maar toen
greep Frans het initiatief door vanaf an
derhalve meter achter de tafel opere
rend het robotachtige aanvalsspel van
Bert met contra-attaques te beantwoor
den. Na drie games zat good old Frans
(32 jaar oud en al 15 jaar aan de top)
‘in de finale.
Spanning ontbrak ten ene male in het
treffen tussen Bert van der Helm en Ge
rard Bakker. De oud-kampioen verkeer
de in glanzende vorm en Bakker had
niets in te brengen. Na drie games was
het dus Van der Helm die Bakker met
een schouderklopje bedankte..
Fris en monter kon Van der Helm dan
ook aan de finale beginnen waarin Frans
Schoofs gecoacht werd door zijn zojuist
door hem verslagen broer. De eerste ga
me ging tot aan de helft gelijk op, toen
liep Van der Helm langzaam iets uit wat
uitmondde in 21-17. De tweede game start
te Schoofs furieus wat hem een 5-0 voor
sprong gaf. De servicebeurt daarna was
het al weer gelijk. Tot 18-17 gingen de
punten om en om maar door gewaagde
smashes kwam Schoofs op gamepoint met
21-18. Van der Helm bleek echter sterk
genoeg om vier punten achtereen te sco
ren wat 2-0 in games betekende. Een
gedesillusioneerde Schoofs begon toen
aan de derde game. Het vuur was echter
weg uit zijn spel dat trouwens geheel
aangepast was aan de snelle aanvals-
rushes van de overige Nederlandse top-
spelers. Frans had niets meer van het
vertrouwde verdedigingstype. Maar hoe
wel zijn spel moderner was ging hij
toch door de knieën en nog wel ruim
want na 16-2 freeweelde Bert van der
Helm naar het einde waarna hij voor de
vijfde maal in zijn nog niet zo verschrik
kelijk lange tafeltenniscarrière Bert is
22 jaar de kampioensbeker in ont
vangst mocht nemen.
In het dames-enkelspel speelden zich
bij de laatste vier: Ellen Klatt, Sonja
,/A\
Nog meer titels vielen er te verdedi
gen. Voor de herendubbelfinale plaatsten
zich het Scylladubbel Bert van der Helm
Gerard Bakker en Bert SchoofsCarel
Deken (DeltaLloyd). Onder gescandeerd
handgeklap veroverde DeltaLloyd de eers
te game. Het Scylladubbel bracht de
stand echter weer in evenwicht. De der
de game was ook al voor de Leidena-
ren 23-21 na 18-20. In de vierde bereik
te de spanning een hoogtepunt. Met een
drop shot maakte Deken een eind aan
de game. In de beslissende game ver
overde het Deltadubbel al direkt een
voorsprong en met 20-13 leek het pleit
beslecht. Van der HelmBakker haal-
De Pel werd door een sportcommissie-
lid verteld, dat hij geen renners kon con
tracteren, omdat hij geen managerslicen-
tie had. Pellenaars: „Ik wil ook helemaal
zo’n vergunning niet. Ik ben ploegleider
en heb renners in mijn ploeg. Klaar.” En
verder: „Van Baarle van het bondsbureau
van de KNWU vond dat ik reglementair
gelijk had. Nou zie je maar eens
De traditionele strubbelingen tussen
KNWU en Pellenaars zijn er dus weer.
de moraal nooit om aan te vallen in een
koers. Nu zei Pellenaars tegen me: denk
erom: ik wil je achterste niet achteraan
zien in het peloton. Je hoort bij de eerste
twintig te koersen. Ik deed het en het
ging. Ik zit vol zelfvertrouwen. Ik zou
nooit meer een andere ploegleider willen
hebben.” En de verhouding met de ande
re Limburgers (Schepers, Stevens, Ger
Harings) in de ploeg? „Die is goed. Ik
denk trouwens, dat de Pel geen gedonder
duldt. Hij is de baas.” Dat bleek nog eens,
toen Schepers zich over ParijsNice liet
ontvallen: „Als het zulk slecht weer is,
rijd ik liever niet.” Pellenaars gromde:
„Hoor eens hier, dat wil ik bij mij niet
horen, weet je wel. Dat is er niet bij”....
HANS ROMBOUTS
te hopen op een wonder. Dat gebeurde
ook maar dan heel anders dan Deken
zich gedacht had. Heel moeizaam had hij
in de vijfde game een voorsprong opge-
bouw (17-13). Dat moest genoeg zijn voor
de zege. Gerard Bakker dacht er anders
over. Hij gunde Deken nog één punt en
maakte er zelf acht
voor de halve finale.
Finaleuitslagen:
Herenenkel: B. v.d. Helm sl. F. Schoofs
21-17, 22-20, 21-13,
Damesenkel: S. Heltzel sl. V. v.d. Laan
21-19, 21-10, 21-15.
Herendubbel: B. SchoofsC. Deken sl.
B. v.d. HelmG. Bakker 21-15,
21-23, 24-22, 21-18.
Damesdubbel: S. HeltzelA. v. Moorst
sl. J. NitisusantaE. Kort 21-17,
21-16.
Gemengddubbel: F. SchoofsE. Klatt
sl. C. DekenV. v.d. Laan 18-21-21-13,
21-13, 13-21- 21-15.
UTRECHT. Met een flitsende smash
waarop Frans Schoofs geen verweer had
maakte Bert van der Helm een einde
aan de finale herenenkel van de Neder
landse kampioenschappen tafeltennis.
Voor de vijfde maal in zijn carrière was
het dus weer de Scyllaspeler Van der
Helm die de hoogste eer voor zich opeis
te. Op zich geen verrassing, maar wel
opmerkelijk was de absentie van Bert
Schoofs in de eindstrijd en eigenlijk nog
meer viel de afwezigheid van Carel De
ken op. Ook in het dames-enkelspel werd
favoriete Veronique van de Laan kundig
door Sonja Heltzel weggespeeld. Carel
Deken is veel minder ver gekomen dan
menigeen verwacht had. In de kwartfi
nale stond hij tegenover Gerard Bakker
die zijn spel zo doeltreffend ontregelde
dat er voor Deken niets over bleef dan
1. Gerard Vianen 200 km in 4.25.22., 2
Perin (Fr)., 3. Michelotti (It)., 4 Ca-
tiau (Fr).), 5. Ducreux (Fr)., 6. Bellone
(Fr), allen dezelfde tijd als Vianen., 6.
Chappe (Fr)., op 58 sec.
met een formidabele eindsprint op de
laatste 50 meter al zijn concurrenten dui
delijk achter zich. Hij trok daarmee Mi
chael Richards zelfs mee naar de twee
de plaats. De Brit tikte aan in 2.12,5 en
was 3 sec. sneller dan Milos, die de eer
ste serie had gewonnen. Voor de 100 me
ter vrije slag was Schoutsen aanvanke
lijk niet ingeschreven, omdat die gister
middag kort voor de rugslag op het pro
gramma stond. „Ik had tegen Nico van
Dam gezegd, dat ik wel ’s morgens in
één van de langzame series wilde star
ten als er een plaats over was.” Een half
uur voor de wedstrijd kreeg hij te ho
ren, dat hij mee kon doen. Hij kwam tot
een verrassende explosie. Met 54,0 even
aarde hij zijn eigen Nederlandse record
en legde beslag op de tweede plaats ach
ter de Westduitser Gerhard Schiller
(52,9).
De nederlaag op de 100 meter rugslag
was dan ook niet te wijten aan gebrek
aan conditie. „De conditie is er wel”,
vertelde Schoutsen, „maar mijn snelheid
is nog niet voldoende. Ik ben pas gestopt
met de conditietraining en nu een maand
bezig met tempotraining. Dit programma
is gericht op de winterkampioenschappen
begin april in Den Haag. Daarna moet
ik voor de zomerkampioenschappen weer
hetzelfde programma, maar in verkorte
vorm, volgen. Gezien deze opbouw ben
ik wel tevreden met mijn prestaties hier.
wat genoeg was
Maatje Gerrits van de Gazelleploeg
heeft dit weekeinde in Onil (Sp) de twee
daagse etappewedstrijd om de grote prijs
van Famosa gewonnen. Gerrits werd
zondag eerste in de tweede etappe, een
bergrit over 180 kilometer met start en
finish in Onil voor de Spanjaarden Zura-
no, Torres en Gomez del Moral. Doordat
praktisch het gehele veld zaterdag in de
zelfde tijd was binnengekomen en zon
dag alleen Zurano en Torres vrijwel ge
lijktijdig, na 5 uur 18 minuten en 32 se
conden, met de kleine Nederlander over
de streep gingen, werd het puntenklasse
ment gebruik voor het aanwijzen van de
winnaar. Met een vierde- (zaterdag) en
een eerste plaats stond Gerrits daarin
verreweg het best gerangschikt. Serpen-
ti eindigde zaterdag als zevende. Peter
(Van onze sportredactie)
GRONINGEN Voor de onwetende,
die de noorderling voor een nuchter en
zelden uit de plooi te brengen individu
houdt, is de Groninger zesdaagse een
nauwelijks te verklaren fenomeen. Neem
de zaterdagavond: als een met 5.000 toe
schouwers volgepropte Martinihal in een
spontaan volksfeest uitbarst dat ook de
renners meesleept. Wellicht daarom ook
wordt er in Groningen harder gereden
als ergens anders waar het zesdaagsecir-
cus domicilie kiest. Zoals Peter Post be
vestigt: „er heerst hier een geweldige
sfeer ook al omdat het zo’n intieme hal
is. In Rotterdam bijvoorbeeld ga je een
beetje in de ruimte verloren. Het enthou
siasme van de mensen slaat vaak op je
over.”
Routine speelde in de koppelkoers toch
een grote rol. Twaalf minuten voor het
einde moesten de felle jachten worden ge
staakt doordat de koers werd geneutrali
seerd nadat achtereenvolgens Braven
boer, Pfenninger en Bugdahl lek had
den gereden. Na het schoonvegen van het
met stukjes glas bedekte baan, verliep de
hervatting ietwat onregelmatig waarvan
de geroutineerde Kemper en Bugdahl uit
stekend gebruik maakten door de grote
concurrenten op een ronde te zetten. Zo
wel Post-Pfenninger als Pijnen-Duyndam
werden door de voortreffelijk rijdende
Duitsers verrast en bogen tenslotte voor
de hardnekkigheid waarmee de posities
werden verdedigd.
Gerben Karstens reed met koppelge-
noot Albert Fritz schijnbaar ongehin
derd door de val van vrijdagavond, hoe
wel Karstens nog altijd door spit wordt
gekweld. Karstens: „als ik maar op de
fiets zit heb ik weinig last. Maar je moet
me zien lopen.
Een pittig aspect van de Groninger zes
daagse blijft verder de controverse tus
sen Peter Post en Theo Verschueren. Za
terdagavond laaide het conflict weer eens
op tijdens een dernykoers, toen Post’s
gangmaker De Boevere van de lijn af
week en beide renners elkaar minder har
telijke woorden toeschreeuwden. De enige
woorden die totnutoe tussen het tweetal
zijn verwisseld. Verschueren: „als Post
werkelijk oorlog wil dan moet het maar
oorlog zijn.” De Boevere kreeg een boete
van vijftig gulden voorwaardelijk.
