Studio lijkt geen stap
verder met „Elcker-ik
Vliegende Hollander op drift
op te schieten
in decor
om
Vast werk!
i
Albert de Booy
overleden
HOOGOVENS IJMUIDEN
Geen onbetwiste
OPERA-ZANGER
THEO BAYLÉ
REGISSEUR KURT HORRES MISTE DE
OVERLEDEN
BOOT BIJ NEDERLANSE OPERA
uitspringer in
Montreux-festival
T.V. vanavond
Herdenking
oorlog in
twee films
Uit het hoofd geleerde „eerlijkheid”
Radio dinsdag
TV maandag
TV dinsdag
lil
7
MAANDAG 3 MEI 1971
ft
Heydrich
T oneelschool
HAARLEM De toneelgroep Stu
dio is sinds augustus van het vorig
jaar bezig aan een zelfonderzoek. De
spelers proberen via allerlei metho
den de basis te vinden van hun eigen
individuele bestaan. Dit vinden zij
nodig om zo eerlijk mogelijk tegen
over of beter gezegd tussen het
publiek te staan. Dat betekent: geen
aangeleerde toneelfoefjes, geen tek
sten waar je niet achter kan staan;
kortom de naakte waarheid.
Hoogovens kan bedrijfspersoneel plaatsen. Goed salaris.
Kom vrijblijvend over de mogelijkheden praten.
Maximum leeftijd 50 jaar.
Hoofdkantoor 2, afdeling Personeelsvoorziening,
Velsen-Noord (met bus 75 van Stationsplein, Beverwijk).
U bent welkom elke werkdag tussen 9 en 5 uur,
ook voor telefonische inlichtingen (02510 - 94000).
SCHEVENINGEN Dat Wagner
geïnspireerd werd door het verhaal
van „Der fliegende Hollander” kun
nen wij ons nog wel voorstellen. Ten
eerste heeft hij bij zijn overtocht naar
Engeland, in 1839, zelf bijna schip
breuk geleden en hij heeft tijdens
zware stormen drie weken rondge
zwalkt over de woedende baren. Ten
tweede werd zijn romantische geest
getroffen door de reine liefde van
Senta voor de legendarische Vliegen
de Hollander „de bleke kapitein”
die gedoemd was ten eeuwigen
dage aan het roer te staan van zijn
zwarte schip met bloedrode zeilen.
Dat er echter twee moderne jonge
kunstenaars geestdriftig begonnen
zijn dit onttakelde spookschip weer
op te lappen en vaarklaar te maken
is moeilijker te begrijpen. Regisseur
Kurt Horres en decorontwerper Wil
fried Sakowitz (beiden verbonden
aan de opera in Wuppertal) hebben
blijkbaar vertrouwd op de geniale
scheepsbouwer Richard Wagner.
Honderddertig jaar geleden heeft
deze een zeewaardig schip gebouwd
en daarbij liederen geschreven voor
matrozen met zeebenen. Bovendien
een onvergetelijke ballade gecompo
neerd voor Senta, de lieftallige bruid,
die bereid was mee te gaan aan
boord van dat doodenge schip.
«WWWWWWWWWWWWWtAi
nAAAnAAflAAAAWVWWVWVV
ver-
HILVERSUM III
van
NOS-NOT: School-
10.45
ADVERTENTIE
J. H. MOOLENIJZER.
nteressante
aangeleerde
uitkwamen.
Het ging
18.45
18.50
18.55
19.00
19.05
19.30
19.55
20.00
20.15
20.20
21.00
21.25
23.00
23.05
18.45
18.50
18.55
19.00
19.05
19.30
19.55
20.00
20.15
20.21
21.25
22.00
22.50
23.00
23.05
19.30
19.50
22.00
22.50
22.55
18.55
19.00
19.05
20.05
20.10
20.25
22.00
22.50
22.55
18.55
19.00
19.05
19.30
9.50
20.05
20.10
20.25
21.10
Nederland II
NOS: De Fabeltjeskrant.
STER: Reclame.
NOS: Journaal.
STER: Reclame.
NOS: Kijken naar kinderen.
NCRV: Dier en vriend.
STER: Reclame.
NOS: Journaal.
STER: Reclame.
NCRV: Kaddisj voor een
overlevende (spel).
Hier en Nu.
Memorandum van een dokter.
In het Voorbijgaan.
NOS: Journaal.
TELEAC: EHBO (13).
Nederland II l
NOS: De Fabeltjeskrant.
Journaal.
Kunstrubriek.
Radio Filharm. Orkest.
Dodenherdenking Waalsdor-
pervlakte.
Pauze. I
Journaal. I
KRO: Brandpunt Special.
Het wrak van een Oost-Indië- i
vaarder (doe.).
Paul Vlaanderen (serie).
NOS: Journaal.
TELEAC: En Francais (16).
MIJVtflAMUWWVWtfWVWiAfWWWWVWWIAMWWIAfWMIMIAMWkAAM
Nederland I
NOS: De Fabeltjeskrant.
STER: Reclame.
NOS: Journaal.
STER: Reclame.
VARA: Pipo op Bizarra.
Coronation Street (feuill.).
STER: Reclame.
NOS: Journaal.
STER: Reclame.
VARA: Liedjes van Dirk Witte.
Achter het Nieuws.
Film.
NOS: Journaal.
TELEAC: Sterrekunde.
Nederland I
en 14.00
televisie.
NOS: De Fabeltjeskrant.
Journaal.
AVRO: Progr. oorlogsmonu
menten, kruisen en graven.
NOS: Radio Filharm. Orkest.
Dodenherdenking Waalsdor-
pervlakte.
Pauze.
Journaal.
AVRO: Eiken en konijnen.
AVRO’s Televizier Magazine.
NOS: Journaal.
TELEAC: Nascholing Huis
artsen (2).
Nederland 1. Vanavond, met het oog
op de herdenking van de tweede we
reldoorlog wel toepasselijk, de verto
ning van de film Hoe een Hirschberger
Deens leerde van de Duitse auteur Die
ter Meichsner. Het gaat in de film over
de Duitse jood Wilhelm Heilmann, die
tijdens de oorlog naar Denemarken weet
uit te wijken en ternauwernood aan een
op transportstelling naar een van de
concentratiekampen weet te ontkomen.
De film wordt als laatste programma
onderdeel van deze VARA-avond uit
gezonden.
De avond begint met het fabeltje van
de uil en het nieuws. Om even over ze
venen zien we Pipo die met de zijnen
nog steeds verblijf houdt op het eiland
Bizarra. Van het ene probleem naar het
andere: van Bizarra naar Coronation
Street. Na het nieuws Liedjes van Dirk
Witte gebracht door Jenny Arean, Wil
ly Alberti, Martine Bijl en Frits Lam
brechts. Ze worden begeleid door het
orkest van Rudy van Houten. De regie
is in handen van Ellen Blazer.
Vervolgens van de liedjes van Dirk Wit
te naar de actualiteiten van Brandpunt
en vandaar naar Dieter Meichsners film
Hoe een Hirschberger Deens leerde. In
die film Josef Schaper, Günther Wille,
Werner Nippen, Ursula Langrock en
vele anderen. De film duurt tot elf uur.
Daarna wordt alleen nog het NOS-
journaal en les 10 van de Teleaccursus
Sterrenkunde de ether ingezonden.
decor-ontwerper en de dirigent Franz
Bauer-Theussl goede en oorspronkelijke
gedachten hebben gehad, maar zij hebben
mij ook vaak verhinderd om van Wagner
te genieten en dat lag zeker niet aan het
Radio Filharmonisch Orkest.
Voor de voortreffelijke sopraan Ursula
Schröder-Feinen moet het nog veel hin
derlijken zijn geweest om zich aan te pas
sen aan de wensen van dirigent en regis
seur. Het tempo van de ballade werd door
Bauer-Theussl griezelig langzaam gehou
den en de regisseur had haar blijkbaar de
boodschap meegegeven U mag wel zin
gen, maar niet bewegen
De mannen Peter Lagger (Daland), Wer
ner Götz (aanbidder van Senta), en Matti
Juhani (stuurman) konden eigenlijk ook
geen „poot verzetten” zonder toestemming
van Kurt Horres desondanks hebben zij
uitstekend gezongen. Wilfried Sakowitz
mag wat mij betreft nooit meer terugko
men. Zijn decor was om op te schieten
hij had er in de letterlijke zin des woords
een schiettent van gemaakt, die ongetwij
feld grote indruk gemaakt zou hebben
op modern denkende kermis-exploitanten.
Met een vaste wand van talloze prik-
lichtjes en met een grote glazen bol, waar
in de beeltenis van de Vliegende Hollan
der was vervat, heeft hij aangetoond, dat
hij van de romantiek van deze opera niets
ROTTERDAM. Op 73-jarige leeftijd
is zondagavond de zanger Albert de
Booy in zijn woning aan de Noordsingel
in Rotterdam overleden. Hij leed aan
trombose.
De zanger kreeg bekendheid in de ja-
ren dertig, toen hij in het Kurhaus in
Scheveningen onder begeleiding van Pier
re Palla liederen uit opera’s en operet
tes zong. Na de oorlog trad hij dikwijls
op voor radio en televisie. De laatste ja-
ren zong hij veel voor bejaarden.
malig” was, maar niet speciaal voor
Montreux was gemaakt.
Monty Python had het daardoor iets
makkelijker, men kon immers kiezen
uit een voorraad.
Het Oostenrijkse programma was
overigens bekort, en wel met enkele
politieke grappen, die men blijkbaar
om de gevoelens van andere deelne
mers aan het festival te ontzien (om
van de gevoelens van de juryleden
maar te zwijgen), eruit had geknipt.
Bijvoorbeeld de Spaanse danser, de
camera gaat omlaag, en we zien dat
de brave man aan zijn voeten geke
tend is, terwijl twee guardia civils
hem met het geweer in de aanslag
aansporen te dansen.
OM TE ZIEN HOE het kan had Studio
bijvoorbeeld gisteravond naar de Toneel
schuur in Haarlem kunnen gaan. Daar
speelde een groepje spelers uit Parijs
(The Paris Theatre Market) een stuk van
de jonge Amerikaan Bob Ayres: „De
moord op Reinard Heydrich en de gevol
gen daarvan”. Heydrich was een Nazi-
schurk, een koele doder van duizenden.
Ayres vertelt niet alleen in een boeien
de toneelvorom het verhaal van deze Heyd
rich, maar richt het bovendien zo in, dat
duidelijk wordt dat iedereen een Heyd
rich zou kunnen zijn. Historische feiten,
zoals de dodelijke bomaanslag op Heyd
rich en de Duitse invasie in Polen, worden
doorspekt met verzonnen situaties, zoals
een duel tussen Heydrich en Himmler, de
geboorte van Heydrich, zijn necrofiele
liefdesleven. Bovendien zitten er vernuf
tig geplaatste associaties in met vooral
Amerikaanse toestanden: een Zwarte
Panter-complot, een lynchpartij, een cow
boyduel in een wild west saloon. Tenslot
te wordt het geheel van scènes af en toe
„vervreemd” met music-hall-effecten en
-toespelingen.
Dit nogal complexe geheel werd zon
der pretenties, ontspannen, met veel ple
zier en ironie gebracht. Het was duide
lijk dat de groep nog maar net begonnen
is aan dit stuk en dat er nog heel wat
geschaafd moet worden. Maar dat is geen
enkel bezwaar om van zo’n voorstelling
te genieten, vele malen méér dan van de
voorstelling van Studio.
hen, Sacha Bulthuis, Yvonne Petit en
Frederik de Groot, deden dat met „Huis
Clos” van Sartre. Ze spelen het stuk al
een hele tijd. Een jaar geleden heb ik
het van hen gezien en zondag bij een her
nieuwde kennismaking bleek dat de spe
lers zeer gegroeid zijn in hun spelop
vatting. Was het in het begin alleen Sacha
Bulthuis die het schoolse acteren ver ach
ter zich liet, nu waren ook de andere
twee duidelijker bezig de eigen toneelper
soonlijkheid te vinden. Er ontstond onder
verantwoording van Eric Schneider een
homogene en indrukwekkende voorstel
ling.
Peter Beerman speelde een monoloog
van de Engelsman Saunders over een le
raar die zijn klas de traditiegetrouwe
zin des levens tracht uit te leggen en
daarin faalt. Na Huis Clos een wat mager
gevalletje, dat door Beerman met zorg en
gevoel voor timing gedaan werd.
J. HEIJER.
Ik geloof dat de beide Wuppertalers
zich verder vergist hebben in de mentali
teit van de doodnuchtere Hollanders, die
wel weten dat er al heel lang geen brui
den meer bestaan, die aan het spinnewiel
zitten te wachten tot de held van hun
dromen ze per zeilschip af komt halen.
Inderdaad heeft de muziek van Wagner
ook nu nog de kracht om al die absur
diteiten op te heffen, maar meer dan eens
heb ik mijn ogen maar dicht gedaan en
alleen naar de muziek geluisterd, omdat
de regie en het decor niet om aan te zien
waren
Overigens was het niet zo moeilijk om
in de stemming te komen voor „Der flie
gende Hollander”, want de machtige
klanken van de hoorns de trombones in
de ouverture, brachten ons spoedig op de
hoogte van Wagner’s romantische visie
omtrent storm op zee, en de lieflijke to
nen van de Engelse hoorn en de hobo
schiepen de juiste gevoelsstemming, die
.onmiskenbaar verband houdt met reine
liefde en trouw tot in de dood.
Ik moet toegeven dat de regisseur, de
HILVERSUM I
7.00 Nw s.7.10 Het levende woord.
7.16 Op het eerste gehoor. 7.25 Horen
en zien. 7.30 Nws. 7.32 Hier en nu.
8.00 Nws. 8.10 Te Deum Laudamus.
8.30 Nws. 8.32 Voor de vrouw. 9.00
Gymn. voor de vrouw. 9.40 Schoolra
dio. 10.00 Bijbelse verkenningen. 10.15
Hoogtepunten uit: Opera van Mozart.
11.00 Nws. 11.02 Operamuz. 11.15 Voor
zieken. 11.55 Meded. 12.00 Van twaalf
tot twee. 12.22 Wij van het land. 12.26
Meded. t.b.v. land- en tuinbouw. 12.30
Nws. 12.41 Actualiteiten. 13.00 Raden
maar 14.05 Schoolradio. 14.30 In
terlokaal. 16.00 Nws. Overheidsvoorl.
17.00 Protestantisme. Ned. Antillen.
17.10 Voor kinderen. 17.15 Kinderzang-
festival. 1971. 17.45 Hai!. (jeugd). 18.19
Pol. Partijen. 18.30 Nws. 18.40 Actuali
teiten. 19.00 Klass, muz. 20.00' Stilte op
de Dam en Wilhelmus. 20.03 Vrijheid-
onvrijheid. 20.30 Dinsdagavondthea-
ter. I. Komische opera van Gassmann.
22.25 Overweging. 22.30 Nws. 22.40 Den
Haag vandaag. 22.50 Kontekst. 23.15
Sticker. 23.55 Nws.
Dit alles is ongetwijfeld een nobel stre
pen en de resultaten van het zelfonder
zoek zouden ongetwijfeld aard en kwali-
:eit van het Nederlands toneel verbeteren.
Maar de vraag is of het onderzoek-zelf
;heater oplevert, dat belangwekkend ge
noeg is om er publiek mee bezig te hou-
len.
Het proces van zelfontleding heeft na
tuurlijk therapeutische .waarde voor de
netrokkene, kan ook interessant zijn voor
zijn directe omgeving. Zelfs een wild
vreemd publiek zou men ermee kunnen
ooeien. Tenslotte wordt in de meeste to
neelstukken aangetoond hoe deze of gene
mens in elkaar zit, dus waarom zou die
mens geen toneelspeler kunnen zijn. Maar
iaarvoor is wel nodig fiat de zuiverende
«rvaring die de toneelspeler in het pro
ces van zelfontleding ondergaat, direct
zichtbaar en voelbaar aanwezig is voor
het publiek.
Een zoiets was zaterdagavond niet het
geval bij de „eerste voorstelling” van
Elcker-ik” door Studio. Wat heb ik te
naken met een stel spelers, die kramp-
ichtig veel eerder gemaakte en vastge-
iegde improvisaties staan te herhalen?
Waar blijft het „zinderende leven” waar
aan ze ons publiek deelachtig willen
maken?
Nu wordt gezegd (en een scène in de
voorstelling duidt daar op), dat de voor
stelling tot stand is gekomen onder zware
iruk van buitenaf. Van de kant van CRM
heeft men aangedrongen op het geven van
voorstellingen”, omdat daarvoor Studio
juist haar subsidie krijgt Als Studio haar
jnderzoek serieus neemt, had ze aan die
iruk weerstand moeten bieden en des
noods de consequenties moeten aanvaar-
ien. Zelfonderzoek ise nuttig, noodzake
lijk voor de toneelspeler, maar het is een
voorbereiding, geen doel in zich.
Studio geeft de indruk, dat het wél een
Joel is, gezien de niet van pretenties ont
blote teksten in het programmaboekje.
Nota bene: zilveren woorden op paars
papier; ik heb zitten snakken naar ge-
KAMPEN. De operazanger Theo
Baylé is vrijdag in het Sophiaziekenhuis
in Zwolle op 58-jarige leeftijd overleden.
Hij woonde in Kampen, waar hij leraar
zang was aan de muziekschool.
Het hoogtepunt van de carrière van
Baylé was de periode 1951-1962 toen hi;
was verbonden aan de Staatsopera in
Wenen. Na terugkeer in Nederland werk
te hij o.m. als leraar aan het Utrechts
Conservatorium en het Muzieklyceum in
Arnhem.
Theo Baylé is geboren in Laren (N.H.)
Hij kreeg zanglessen van Aaltje Noorde-
wier-Reddingius en van de Duitse zang-
pedagoog Lohmann in Wiesbaden. Hij
debuteerde als oratoriumzanger in 1931
in „Die Jahreszeiten”. In 1939 maakte
hij zijn debuut als operazanger in „Hoff
manns vertellingen” bij de Wagnevrver-
eeniging in Amsterdam. Hij was o.m. ver
bonden aan de Nederlandse Opera.
9.00 Nws. 9.03 Plaatjes. 10.00 Nws.
10.03 Ekspres. 11.00 Nws. 11.03 Vrolij
ke visite. 12.00 Nws. 13.00 Nws. 13.03
De Eddy Becker Show. 14.00 Nws.
15.03 Drie-draai. 16.00 Nws. 16.03 Mix.
17.00 Nws.
HILVERSUM II
7.00 Nws. 7.10 Ochtendgymnast. 7.20
Dag met een plaatje. 8.00 Nws. 8.10
Journaal. 8.20 Dag met een plaatje.
8.30 De groenteman. 8.50 Morgenwij
ding. 9.00 Reportage of herh. progr.
9.35 Waterstanden. 9.40 Oude muz. 10.00
Voor kleuters. 10.10 Arbeidsvitaminen.
11.00 Nws. 11.30 Rondom 12. Om 11.55
Beursber. 12.30 Overheidsvoorl. voor
de landbouw. 12.40 'Knipperlicht. 13.00
Nws. 13.10 Journaal. 13.30 Den Haag
Vandaag. 13.35 Spiegel van België.
14.05 Jazz uit archief. 14.30 Radio Ka-
mer-orkest. 15.00 Herdenkingsdienst
Lutherse Kerk Amsterdam. 15.25 ‘Or
gelconcert. 15.55 Plechtigheid Natio
naal Monument op de Dam. 16.30 De
wereld van de opera. 17.30 Toppers van
toen. 17.55 Communiqués. 18.00 Inf. de
presse. 18.10 Actualités. 18.25 Disques
légers. 19.15 Klankbeeld. 19.57 Inlei
ding herdenking op de Dam. 20.00 Stil
te op de Dam. 20.02 Wilhelmus. 20.04
Radiophilharm. orkest. 20.30 Lichte
muz. 20.40 Vanavond. 22.30 Nws. 22.38
Meded. 22.43 Journaal. 22.55 Zin-tuig.
23.55 Nws.
volgens het programma om
het volgende: „allemaal bezig verant
woording af te leggen aan diezelfde
Elcker-ik, die we allemaal zijn.” Dat „ver-
mtwoording afleggen” komt uit de mora
liteit „Elckerly”. Daarin moet de middel
eeuwse doorsnee-mens verantwoording
ean God afleggen en wel, omdat de Dood
aadert. Bij Studio’s Elcker-ik is God ech
ter een vreemd mannetje, dat drollig langs
en om de andere spelers heendartelt, zon
der er iets mee te maken te krijgen. Heel
symbolisch natuurlijk. Als men er de over
bodigheid van God mee had willen aan
tonen, had men het mannetje beter kun
nen weglaten. Wat Studio wél weg liet
was de Dood en dat begrijp ik niet. Want
ie Dood is met het leven het enige uiter
ste, dat de mens van vandaag de dag in
eder geval wel is overgebleven.
Bij Studio daalt Elckerlyc niet af in het
’raf, maar gaan de Elcker-ikjes over in
;en soort paradijselijke toestand: een ron-
ledans rond een zeskantige kooi, bedekt
net spiegels (al weer symbolisch, weet je
wel: het publiek en de spelers zien zichzelf
als in een kooi). De kooi wordt echter
plotseling van binnenuit verlicht. En dan
den we „God” in die kooi zitten, bezig
fraaie lapjes stof te verschikken. Rondom
wurmen de spelers zich uit hun dagelijkse
plunje om plotseling gekleed te zijn in
schitterend beschilderde en geappli-
queerde (pasteltinten) kostuums: T-shirts
voor de heren en tricot-maxi’s voor de da
mes. De mooiste kostuums ooit op Neder
lands toneel getoond. Als apotheose zeg
gen de spelers tenslotte in duister gehuld,
mige kwasi-poëtische teksten, die kenne
lijk door een soort schrijver geschreven
djn en vervolgens uit het hoofd geleerd.
Studio lijkt op deze manier geen stap
verder te zijn gekomen. Mensen, die het
werk bij Studio in de afgelopen maanden
regelmatig gevolgd hebben en ook de
spelers zelf zeggen dat de mentaliteit
veranderd is ten goede. Maar de Nieuw
Verworven Eerlijkheid heb ik zaterdag
avond niet kunnen constateren. Maar
goed, ik neem aan dat ze er is (een
eerste voorstelling is zeker bij dit soort
werk geen graadmeter), maar dan nog is
ze slechts een beginpunt. Van daaruit zou
den een schrijver, een regisseur, een
ideeënman met de groep kunnen gaan
werken. Tot nu toe hebben de acteurs
van Studio aan zichzelf gewerkt en daar
een (te) groot aantal regisseurs versleten
Voorzover mij bekend, heeft zich geen
schrijver over Studio ontfermd. Op die
manier kan geen organische geheel groei
en dat borg staat voor zinnig en boeiend
theater.
Nederland 2. Na het Fabeltje en het
nieuws weer Kijken naar Kinderen met
de arts-kinderanalyticus Sjef Teuns.
Daarna vraagt Tanja Koen aandacht
voor Dier en Mens. Ze vertelt over de
wildparken en over de particuliere die
rentuinen die met grote financiële pro
blemen te kampen hebben. De NCRV
brengt na het nieuws van acht uur de
TV film „Kaddisj voor een overlevende”
op het scherm, een film over concen-
tratie-slachtoffers die eerder werd uit
gezonden op 4 mei 1969. Het betreft een
produktie van Radio Bremen. Na deze
aangrijpende film (opnamen ervoor wer
den o.m. in Nederland gemaakt) van
Karl Fruchtmanne, actualiteiten
NCRV’s Hier en Nu-team.
Om tien uur Memorandum van een
dokter. Aan TV zendtijd is er na het
Memorandum van een dokter nog een
slordige 40 minuten over. Ze worden op
gemaakt aan In het voorbijgaan van
Ds. Bert Hoorn, het laatste nieuws en
de herhaling van de les over botbreu
ken van de Teleac-cursus EHBO.
Hubert Hofman als de kapitein en
Ursula Schröder-Feinen als Senta.
begrepen heeft. Wat de costuums betreft
had hij de boot helemaal gemist en dat is
natuurlijk wel kwalijk als dat schip „Der
fliegende Hollander” heet. Met enige goe
de wil kon men Daland wel aanzien dat
hij een ruwe, bonkige zee-kaptein moest
voorstellen, maar zijn matrozen zagen
eruit als zeeverkenners uit de Pyreneeën
De (vliegende) Hollander had een keurig
zwart pak aan en was blijkbaar aan land
gegaan om Senta te ontmoeten en tevens
te solliciteren bij de Amro-bank in Slie-
drecht. Erik de jagersman, leek weggelo
pen uit een boutique in de Jordaan en de
arme Senta had een kostschooljurk aan.
die haar nauwelijks de kans gaf om adem
te halen.
Toch, ondanks al deze negatieve kan
ten van deze voorstelling kan ik U met
een gerust hart aanraden, deze opera te
gaan zien, want Wagner is niet klein te
krijgen.
Voorstellingen in Amsterdam op: 5, 7, 9,
10, 12 en 13 mei. De „Nederlandse bezet
ting” met Mizzi van der Lanz, Pieter van
den Berg en Ber+ Bijnen zingt op 5, 9 en
12 mei in Amsterdam op de andere
data zingen de solisten die in de recensie
genoemd zijn.
stencilde vodjes, waaruit je de nieuw ver
worven, naakte eenvoud zou kunnen proe
ven. Die naakte eenvoud heb ik evenmin
runnen bespeuren in de verschillende
scènes waaruit Elcker-ik was opgebouwd.
De vorm waarin ze gegoten waren, de
,mise en scène” van mijn part beloofde
veel meer dan er in zat: op zich weinig
zelfbekentenissen die er als
teksten van iemand anders
BRUSSEL
12.00 Nws. Meded., SOS-ber. 12.08
Tuinbouwkroniek. 12.15 Muz 12.55 Bui-
tenl. persoverzicht. 13.00 Nws., toneel
agenda. 13.20 Dansmuz. 14.00 Nws. 14.05
Schoolradio. 15.00 Nws. 16.00 Nws.,
beursber. 16.05 Verzoekprogr. o 17.00
Nws., meded. 17.15 Voor oudere luis
teraars. 17.55 Weegschaal. 18.00 Nws.
18.03 Veerzoekplaten. 18.28 Paardesport-
uitslagen. 18.30 Verkeersinformatie.
18.45 Sport. 18.55 Taalwenken. 19.00
Nws., actualiteiten. 19.40 Intermezzo.
19.45 Praatje. 19.55 Intermezzo. 20.00
Platen. 22.00 Nws. De Zeven Kunsten.
22.20 Jazzplaten. 23.00 Nws. 23.05 Ge
wijde muz. 23.40 Nws.
(Van onze RTV-redactie)
MONTREUX. Tot en met zater
dag zijn in Montreux 12 van de 28
programma’s vertoond, waarvan er 9
als kansloos mogen worden beschouwd
voor een van de prijswinnende rozen.
Die negen zijn de inzendingen van Ita
lië, Roemenië, Denemarken, België,
Joegoslavië, Oost-Duitsland, Noorwe
gen. Turkije en BAC-New York. De
drie kanshebbers zijn tot nu toe de BBC
met Monty Python’s Vliegende Circus
(u welbekend, behalve dan deze in
zending, want we lopen een seizoen
achter) en verrassenderwijs de Flip
Wilson show van NBC-New York en
de Oostenrijkse inzending.
Flip Wilson is een neger-comedien,
die volgens het beproefde schema van
een leuke meneer met een paar leuke
vrienden en vriendinnen, die door een
camera met af en toe en hulpcamera
zo goed mogelijk in beeld worden ge
houden, een personalityshow maakt.
De kans dat dit programma een prijs
krijgt is niet al te groot, omdat
het in eerste instantie een tekstschrij-
versshow is en pas in de tweede plaats
een televisieshow. Het publiek heeft
met zo’n onderscheid weinig te schaf
ten, natuurlijk, want lachen is lachen,
maar een televisiefestival is geneigd
de eisen net iets hoger te stellen, voor
al als er op telegenieke wijze toch
even hard gelachen kan worden als om
deze Flip Wilson.
Dat bleek heel goed te kunnen, zo
wel bij Monty Python, als bij Lo-
dynski’s Vlooienmarkt Compagnie,
die elektronische grapjes combineer
den met wat Wim Kan „komische hu
mor” noemt. Het voornaamste
schil tussen beide programma’s was,
dat Monty Python was samenge
steld uit een aantal afleveringen, ter
wijl het Oostenrijkse programma „ein-
■nnolicr” uroc mo-or -nicui arvami.Q.ol xrnnr
IN DE TONEELSCHOOL hebben de
eind-examenkandidaten enkele proeven
van bekwaamheid afgelegd. Drie van
