Peking over tien jaar net zo ver als VS en Sovjet-Unie
CHINA’S KERNMACHT:
erover
TIJGER” MET SCHERPE TANDEN
Toenemende kracht van
raketten veelzeggend
Nieuwe spanningen in Latijns-Amerika
de postgiro
da’s makkelijk!
België wil havenschap
linker Scheldeoever
VAN DAG
commentaar op a
„PAPIEREN
op
achtergrond
Sisco:
„Kloof in
Midden-Oosten is
kleiner geworden”
CAIRO (Reuter). De Egyptische pre
sident, Anwar Sadat, heeft aan de poli
tieke leiders in Cairo verslag uitgebracht
over de besprekingen die hij met Ameri
kaanse autoriteiten heeft gevoerd om te
pogen met Israel tot overeenstemming te
komen over heropening van het Suezka-
naal.
Hulpbisschop van
Lima opgepakt
Water van Marne
vergiftigd
Laatste nummer
„Daily Sketch”
girokaarten gratis,
enveloppen gratis,
verzenden gratis...
en nog rente toe!
r U bóft
als u van vis houdt.
■s
s
3
DINSDAG 11 MEI 1971
„Hoe ter wereld?”
VOOR BEHEER INDUSTRIEGEBIED
Lop Nor
A llende
Drijfzand
GEVULDE SCHELVIS
OF MAKREEL
L IE
L - 1
Ik
l
I
ADVERTENTIE
ADVERTENTIE
FIDEL CASTRO
•J
91
l
t
L
l
Het kerncentrum ligt in het westen van
China, temidden van woestijnen, omslo
ten door kale bergen. De buitenwereld
heeft het de naam gegeven van het na
burige meer: Lop Nor. De laatstgeregi-
streerde proef, die daar is genomen, be
trof een waterstofbom met een kracht
van drie megaton.
echter volgens zijn eigen woorden
tot andere gedachten gebracht.
het Produktschap voor Vis en Vlsprodukten,
*.*’*C*4
Dat Castro daarbij in de eerste
plaats Chili op het oog heeft is duide
lijk. In een toespraak ter viering van
de tiende verjaardag van de mislukte
invasie in de Varkensbaai verklaarde
hij dat het Cubaanse volk de Chile-
nen „met zijn suiker en als dat nodig
is ook met zijn bloed” zal bijstaan.
omgezet,
orgaan
leen beschikt over het wetenschappelijke
potentieel maar ook over het materiaal
om een grote kernmacht op te bouwen.
Het land delft zelf de noodzakelijke splijt
stof en verwerkt die zelfs tot verrijkt ura
nium, zoals is gebleken. En dat laatste
heeft de veelal goedingelichte westelijke
waarnemers toch wel voor verrassingen
geplaatst.
Het Chinese kernarsenaal wordt op het
ogenblik op enkele dozijnen kernbommen
van twee tot 2000 kiloton en een paar wa
terstofbommen geraamd. Die zouden nu
nog niet effectief tegen de VS of de Sov
jet-Unie kunnen worden ingezet, omdat
China nog niet over intercontinentale bal
listische raketten (reikwijdte 6000-8000
mijl) beschikt. Maar ook deze voor een
nucleaire (tegen)aanval essentiële „trans
portmiddelen” zijn in een vergevorderd
ontwikkelingsstadium.
De voorspellingen van Castro zijn
echter niet erg betrouwbaar. Dat is in
het verleden al meermalen gebleken.
Ondanks de nogal onzekere binnen
landse situatie is Argentinië, evenals
Brazilië, nog allerminst rijp voor een
„socialistische revolutie”. Het tegen
deel is eerder het geval. Het recept
van Castro voor een revolutionair
machtsblok in Latijns Amerika is dan
ook op drijfzand gebouwd. Wat in
Cuba een succes werd, is tot dusver
op het Latijns-Amerikaanse continent
een mislukking gebleken.
De Amerikaanse staatssecretaris van
Buitenlandse Zaken Joseph Sisco
(rechts) is naar Cairo teruggekeerd
om opnieuw te praten over een mo
gelijke heropening van het Suez-
kanaal. Hij is hier in gezelschap van
de Egyptische minister van Buiten
landse Zaken, Riad.
De vraag is echter of president Al
lende van Chili deze solidariteitsbetui
gingen op prijs stelt. In een interview
dat hij kortgeleden weggaf laat hij al
thans duidelijk blijken de handhaving
van de betrekkingen met de Verenig
de Staten op prijs te stellen. „Chili
heeft”, zo zei hij, „de wereld een model
geleverd van een geweldloze en legale
omwenteling”.
Castro heeft verder zijn hoop geves
tigd op Peru en Bolivia waar de na
tionalistische kolonels politieke, eco
nomische en sociale structuursveran-
deringen nastreven, die in de filosofie
van het Castrisme alleen door revolu
tionair geweld tot stand kunnen ko
men. Tenslotte zijn er nog Argentinië,
Brazilië en Uruguay: drie landen die
zich volgens het Marxistische spraak
gebruik „in de wachtkamer van de
revolutie” op houden.
(Van onze redacteur in Hongkong)
HONGKONG Het verdrag tegen de installatie van kernwapens op de
zeebodem heeft geen genade gevonden in de ogen van China. Dat al veertig
landen het pact hebben ondertekend de nucleaire reuzen de Verenigde
Staten en de Sovjet-Unie inbegrepen heeft Peking niet van de waarde
ervan kunnen overtuigen. Integendeel, het verdrag bleek een gelegenheid
temeer om de andere wereldmachten te verketteren. Peking noemde het
akkoord een farce, omdat het uitsluitend en alleen was bedoeld om de „ato
maire monopoliepositie” van de Verenigde Staten en de Sovjet-Unie te be
schermen. De Chinezen wezen er onder meer op, dat het verdrag de Ameri
kanen en Russen niet verbiedt kernwapens binnen hun territoriale wateren
te installeren en evenmin beperkingen oplegt aan de vaart van met atoom
wapens uitgeruste oorlogsschepen.
Een gedeelte van het territoir aan de
westkant van de Schelde tegenover Ant
werpen is al geruime tijd als industrie
gebied in exploitatie. Sinds 1960 hebben
zich daar verschillende chemische bedrij
ven gevestigd en op het ogenblik zijn
er ook energiecentrales 'in aanbouw. De
nu ontsloten industrieterreinen liggen
overigens binnen de grenzen van de pro
vincie Antwerpen. Uitbreidingen ervan
zullen automatisch op het gebied van de
provincie Oost-Vlaanderen moeten wor
den gezocht. Er zijn al verschillende
(ook serieuze) kandidaten: Progil, Ba
yer, Haltermann en Shell. De Belgische
staat heeft een speciale dienst opgericht,
die is belast met de aanleg van de infra
structuurwerken voor de vestiging van
deze bedrijven. Tot zover zijn er geen
problemen. De grote vraag wordt intus
sen, wie straks het beheer over dit ha
vengebied zou moeten gaan voeren. Het
lag voor de hand dat Antwerpen met
zijn zeehavenervaring dat zou gaan doen,
maar met dat denkbeeld was men ook
meteen in de problemen van grenswij
zigingen en alle emotionele benaderin
gen van dien. Annexatieplannen van Ant
werpen met betrekking tot een stuk van
het grondgebied van Oost-Vlaanderen le
ken al bijvoorbeeld onoverkomelijk, zo
dat men naar een andere oplossing is
gaan zoeken. Met het Nederlandse voor
beeld voor ogen blijkt men in Brussel
nu nogal geporteerd voor de oprichting
van een havenschap met daarin als part
ner de staat, de provincies Antwerpen
en Oost-Vlaanderen en de gemeente Ant
werpen en de andere in het zogenaam
de Land van Waas.
„We denken daarbij een zelfde con
structie als in Nederland met de haven
schappen Delfzijl, Vlissingen en Terneu-
zen,” vertelde maandag de heer J. De-
moen, adjunct-kabinetschef van het Mi
nisterie van Openbare Werken aan het
begin van een vijfdaagse Beneluxpers-
reis, die ongeveer veertig journalisten
uit de drie landen op het ogenblik ma
ken langs de zeehavens in het Deltage
bied.
Zoals bekend is België al geruime tijd
met Nederland in onderhandeling over
de aanleg van een kanaal, dat de linker
oever van de Schelde op Belgisch grond
gebied voor de zeevaart goed toeganke
lijk moet maken: het Baalhoekkanaal.
Nog niet zo lang geleden begonnen met
een handjevol splijtstof is China nu zo
Het dagblad „Al Achram” meldde, dat
de president zaterdag een belangrijke
politieke rede zal houden op een massa
bijeenkomst in de stad Damanhoer, waar
hij irrigatiewerken in gebruik zal stellen.
De Amerikaanse staatssecretaris van
Buitenlandse Zaken, Joseph Sisco, die
eergisteren overleg met president Sadat
heeft gevoerd heeft op doorreis in Lon
den verklaard, dat er nog geen directe
vooruitzichten zijn voor een interim-re-
geling, die leiden zal tot heropening van
het Suezkanaal, omdat er nog verscheidene
werkelijke moeilijkheden moeten worden
opgelost.
Sisco voegde daar aan toe, dat de kloof
tussen de partijen in het Midden-Oosten
kleiner is geworden.
LIMA (AFP). Op last van het Pe
ruaanse ministerie van Binnenlandse Za
ken is monseigneur Luis Bambaren, hulp
bisschop van Lima, aangehouden.
Hij wordt beschuldigd van agitatie. De
hulpbisschop heeft zijn goedkeuring gege
ven aan de bezetting van land door ar
me mensen. Bij de incidenten waarmee
dat gepaard ging, zijn een dode en tien
tallen gewonden gevallen.
Volgens Amerikaanse experts zal Chi
na zo tussen 1973 en 1975 over intercon
tinentale kernraketten kunnen beschikken
Daarnaast bestaat natuurlijk de moge
lijkheid van andere nucleaire systemen,
bijvoorbeeld met kernbommen uitgeruste
duikboten, te vergelijken met de Ameri
kaanse „Polaris”. (Nog een aanwijzing
voor de groeiende raket-capaciteiten zijn
de twee lanceringen van kunstmanen)
China heeft steeds beklemtoond, dat het
nooit als eerste naar de kernwapens zal
grijpen, maar die alleen zal inzetten als
het met gelijke middelen wordt aangeval
len.
China’s kernmacht dient in eerste instan
tie defensieve doeleinden, wordt gezegd.
Niettemin blijft het de vraag hoe China
met zijn kernmacht zal manoevreren als
het gaat om het afdwingen van politieke
besluiten of wanneer de Amerikanen „tac
tische” kernwapens in Vietnam zouden ge
bruiken om Hanoi eindelijk op de knieën
te krijgen.
Een nog steeds herhaaldelijk gepubli
ceerde uitspraak van Mao Tse-Toeng uit
1946 is: „De (Amerikaanse) kernbom is
een papieren tijger die de Amerikaanse
imperialisten gebruiken om mensen schrik
aan te jagen. Hij lijkt verschrikkelijk,
Wrijf de schoongemaakte vis - na
deze ook aan de buikzijde te
hebben opengesneden en ontdaan
van de graat - in met wat zout.Vul
vervolgens de vis met 75 gram
doperwten (welke 5 minuten zijn
voorgekookt) schijfjes tomaat en
wat peterselie. Sla de vis dicht en
omwikkel deze met stevig garen.
Smelt 40 gram boter in een pan
of vuurvaste schotel.Voeg een
scheutje erwtenkooknat toe en
iaat hierin de vis ±15 minuten
gaar stoven. Halverwege de vis
voorzichtig keren. Roerfijn-
gesneden peterselie door de
verkregen saus. yjs houdt fit
Vraag recepten bij uw vishandelaarof bij
a J11t /s 1A>1,4/
Wassenaareeweg 20. Den Haag.
28
ver dat het waarschijnlijk over een jaar
of tien op het zelfde niveau als de VS
en de Sovjet-Unie zal staan wat die kern
macht betreft. Daarbij gaat het niet al
leen om de kernbommen, maar ook de
„transportmiddelen”, die van even' groot
belang zijn als de projectielen zelf. De
prijs die het daarvoor moet betalen zou
een 1.5 miljard dollar per jaar bedragen
een uitermate zware post op de begro
ting.
De eerste kernbom werd tot ontploffing
gebracht in oktober 1964, als klap op de
vuurpijl na de val van Kroetsjtsjev
daags tevoren. De Franse sinoloog Ro
bert Guillain schreef daar later over:
„Hoe ter wereld, zei een landgenoot eni
ge tijd voordien, zouden ze die bom in
elkaar moeten zetten, die Chinezen, wan
neer ze voor hun transporten in de grote
bedrijven nog pas aan de ezelwagen toe
zijn? Maar dan kent men het nieuwe
China met zijn bijzonder vermogen tot
geheimhouding, zijn soms verbluffende
tegenstrijdheden en zijn eerzucht slecht.
De waarheid die scherp dient te worden
ingezien is juist dat het land van de ezels-
wagens, het land van het goederenver
voer per fietsriksja’s de bom wilde heb
ben en dat is gelukt”.
Midden in mei 1965 ontplofte de tweede
bom, de derde al in mei 1966. Zorgvuldig
buiten het tumult van de culturele revo
lutie gehouden ontwikkelde het kernbom-
project zich gestadig verder. Intussen zijn
al een tiental proef-explosies verricht,
waarvan drie met termonucleaire bom
men. Het resultaat, in de vorm van pad-
destoelwolken, van het noeste werk van
Chinese kernfysici, die voor een belang
rijk deel in het westen en de Sovjet-Unie
zijn opgeleid. De „vader” van de Chine
se kernbom, porfessor Tjien San-Tjiang,
bijvoorbeeld is opgeleid in Frankrijk, on
der meer door het echtpaar Curie. Een
andere atoomgeleerde, professor Wang
Kan-Tsjang komt voort uit de „Russische
school”.
Behalve het aantal en de groeiende
kracht van de kernbommen is veelzeg
gend dat een aantal is gelanceerd met
middelbare-afstandsraketten. Ook de
„transportvloot” wordt uitgebreid en ge
perfectioneerd.
Evenals bij vroegere gelegenheden zijn
de VS en de Sovjet-Unie er ook nu weer
van beschuldigd de wereld in invloedssfe
ren te willen opdelen. Daarbij heeft Pe
king met name (Zuidoost-)Azië op het
oog, waar zijn natuurlijke belangen lig
gen, maar waar het ook voortdurend
stuit op de Amerikaanse en in toe
nemende mate Russische aanwezigheid.
In Chinese propaganda-terminologie heet
het dat de VS en de Sovjet-Unie Peking
een kernoorlog willen opdringen.
Om op een dergelijke nucleire agressie
voorbereid te zijn heeft China een eigen
atoommacht ontwikkeld. „De historische
ervaring met de klassenstrijd leert ons
dat als het Amerikaanse imperialisme
luidkeels over „vrede” jubelt, het in feite
verdere voorbereidingen treft voor uit
breiding van de bewapening en oorlog”.
Aldus een commentaar uit 1969 op
Nixons inaugurale rede. „Waarvoor is
geapplaudiseerd door de Russische revi
sionistische kliek van renegaten”.
maar is het in werkelijkheid niet. Na
tuurlijk, de kernbom is een wapen voor
massale vernietiging, maar de uitslag
van een oorlog wordt bepaald door de
mensen, niet door een of twee nieuwe
types wapens”.
Maar nu China zelf deze „papieren tij
ger” heeft getemd, lijkt deze tekst toch
wel dringend aan herziening toe te zijn.
Al was het alleen maar met het oog op
de „scherpe tanden van het dier”.
PARIJS (AFP en Reuter). De Fran
se rivier de Marne is vergiftigd door een
fabriek in de buurt van Parijs. Een sluis
wachter sloeg alarm nadat hij veel dode
vissen had zien drijven. De drinkwater
voorziening uit de rivier is gestaakt. Er
wordt voorlopig met tankwagens water
aangevoerd.
Van de Zwitserse oevers van het meer
van Lugano mag niet meer in het meer
worden gezwommen. Op sommige plaat
sen wordt de vervuiling van het water
als volkomen ontoelaatbaar geacht. Vorig
jaar deden zich bij baders huidaandoe
ningen voor. Er komt een zuiveringsin
stallatie voor het rioolwater dat in het
meer wordt geloosd. Deze installatie zal
in 1980 gereed zijn.
LONDEN (AP). Het oudste Britse
geïllustreerde dagblad, The Daily Sketch,
heeft vandaag zijn laatste nummer uit
gebracht. Het blad gaat na 81 jaar ver
dwijnen.
De laatste editie van het blad was een
herdruk van de krant die in 1890 voor
het eerst verscheen als de Daily Graphic.
De „Sketch” bereikte in de jaren vijf
tig een oplaag van 1,3 miljoen exempla
ren.
Eens temeer een bevestiging van de
westelijke vermoedens, dat China niet al-
(Van onze redacteur in Montevideo)
MONTEVIDEO De spanningen in Latijns Amerika groeien naar
een nieuw hoogtepunt. Niet alleen omdat Fidel Castro met het al lang
tevoren aangekondigde bezoek aan Chili in het vooruitzicht heeft ge
weigerd de betrekkingen met de Verenigde Staten en de OAS (Organi
satie van Amerikaanse Staten) te normaliseren, maar ook omdat Castro
nu openlijk heeft aangeboden de „revolutionaire volken” met gewapende
hulp terzijde te staan.
De Latijns Amerikaanse landen zijn
het er over eens dat de handelsrela-
ties met de Verenigde Staten nauwer
moeten worden aangehaald, maar
stuiten in hun streven naar hechtere
banden steeds op de stereotiepe reac
tie van Washington dat het Ameri
kaanse Congres de regering ze wei
nig ruimte tcftstaat. Het is dan ook
veelbetekenend dat op de jongste
OAS-bijeenkomst de nieuwe minister
van Buitenlandse Zaken van het
„rechtse” Uruguay, Mora-Lange, en
diens collega van het „linkse” Chili,
Clodomiro Aldemeyda, eenstemmig
verklaarden dat slechts door „een
igenfeenschappelijke Latijns-Ameri
kaanse politiek” en een herziening
van het OAS-verdrag een „werkelijke
dialoog” met Washington kan worden
aangegaan. Want dat de OAS faalt
wordt door niemand bestreden. Klei
nere conflicten kunnen nog wel wor
den bijgelegd, maar de belangrijke
voorstellen zoals het Boliviaanse
plan tot beperking van de wapen-
aankopen worden steevast naar
commissies verwezen.
Fidel Castro spreekt zichzelf ogen
schijnlijk tegen als hij tegelijkertijd
zegt dat de OAS moet verdwijnen en
dat de organisatie „de imperialisten
en hun aanhangers moet uitstoten”
voordat de terugkeer van Cuba als
lid kan worden overwogen.
Het gaat er niettemin steeds meer
op lijken dat Castro er op uit is La
tijns Amerika te splitsen in een „im
perialistisch” en een „revolutionair”
blok. Dat verklaart waarom hij uit
„revolutionaire solidariteit” de voor
zichtige toenaderingspogingen van
president Nixon afwijst en ook wei
nig belangstelling toont voor de plan
nen om Cuba met enig eerbetoon op
nieuw binnen de OAS te loodse.
Castro gaat nog verder. Hij be
schouwt het als zijn „heilige plicht”
de „hulpkreten van de revolutionaire
volken” te beantwoorden met het
zenden van deskundigen en zelfs sol
daten. Dat is een duidelijke koers
verandering in de Cubaanse politiek.
Zelfs in zijn slotrede op de eerste
conferentie van de Latijns-Ameri
kaanse solidariteitsorganisatie (OLAS?
in 1967 had Castro elke rechtstreekse
gewapende inmenging van de hand ge
wezen. „De revolutionaire storm, die
door Latijns Amerika raast” heeft hem
(Van onze correspondent)
ANTWERPEN. Het ziet er naar uit
dat België voor het beheer van het toe
komstige zeehavenindustriegebied (uit
eindelijk 7.000 hectare) op de linkeroever
van de Schelde bij Antwerpen een ha
venschap zal oprichten. Zo’n samen
werkingsorgaan van de staat, de provin
cies en de meest betrokken gemeenten
zou dan de oplossing zijn om de nogal
gevoelige problematiek van grenswijzi
gingen tussen de provincies Oost-Vlaan
deren en Antwerpen volledig te omzei
len. Op de Brusselse departementen
wordt zo’n havenschap op het ogenblik
voorbereid.
met een opmaken van de inventaris én
het uitkiezen van gecentraliseerde vuil
stortplaatsen, veel minder dan de thans
bestaande 1500.
De grote vuilstortplaatsen, die in land-
schapheuvels moeten worden
moeten onder beheer van een
worden gesteld waarin de overheid sa
menwerkt met lichamen als de Grontmij,
de VAM en de Nederlandse Heidemaat
schappij. De grote steden zullen buiten
de centrale stortplaatsen geen vuilnisbel
ten meer mogen aanhouden, maar moeten
hun vuil verzamelen in grote bunkers aan
de rand van de woonkernen, van waar
uit het op bepaalde tijden naar de cen
trale plaatsen wordt vervoerd.
Een beperkte oprichting van vuilver-
brandingsbedrijven zal overigens noodza
kelijk blijven, omdat niet alle afval zich
voor verwerking in heuvels leent. Op die
manier zal men in de toekomst het steeds
nijpender wordend vraagstuk van het
vuil de baas kunnen blijven. De aanpak
van deze methode vereist veel voorberei
dend werk, dat op het ogenblik in volle
gang is. De Grontmij, de VAM en de
Nederlandse Heidemaatschappij zijn be
zig contacten met Nederlandse gemeenten
te leggen om te komen tot een gecentra
liseerde werkwijze.
Tot dusver heeft men eigenlijk te wei
nig aandacht aan de gevolgen van vuil-
storting besteed, waardoor de 1500 vuil
nisbelten konden ontstaan op plaatsen
waar zij niet alleen uit het oogpunt van
landschapsschoon maar vooral door hun
invloed op de kwaliteit van bodem en
water volkomen ongewenst waren. Men
heeft gemerkt dat vele waterstromen en
sloten in de wijde omtrek van vuilnis
belten door de afwatering van deze afval
hopen zijn bedorven. Aangezien de ge
meenten die hun vuil op de oude manier
stortten in nagenoeg geen enkel geval de
moeite hebben genomen door deskundi
gen te laten vaststellen of de plaats van
de belt geschikt was, kan men stellen
dat de meerderheid van de vuilnisbelten
zo snel mogelijk zal moeten verdwijnen,
willen zij niet een toenemend gevaar voor
de volksgezondheid en een onaanvaard
bare factor van milieubederf vormen.
Er zijn in Nederland momenteel onge
veer 1500 vuilnisbelten, merendeels in de
buurt van grote steden, waar het stads
vuil op de ouderwetse manier wordt op
gehoopt. Nu en dan gaat het vuil broeien
en breekt er brand uit op deze verzamel
plaatsen van afval, waardoor een deel
ervan wordt omgezet in as, althans voor
zover het vuil brandbaar is. De vuilnis
belten zijn uiteraard poelen van bederf
en rotting, die een kwalijke invloed uit
oefenen op de atmosfeer en op de kwali
teit van het grondwater in de wijde
omtrek.
Deze manier van vuilstorting kan onmo
gelijk worden gehandhaafd. Bestudering
van het probleem heeft deskundigen tot
de overtuiging gebracht dat vuilverbran
ding om allerlei redenen geen goede op
lossing zal kunnen brengen. De hoeveel
heden zijn te groot en de luchtverontrei
niging door andere oorzaken is in ons
land al zo groot dat het onverantwoord
zou zijn, een permanente toevoer van
verbrandingsgas uit vuilverbrandingsbe-
drijven daar aan toe te voegen.
Men is tot de slotsom gekomen dat het
begraven van stadsvuil op den duur de
beste oplossing zal bieden, waarbij men
echter, zorgvuldig te werk zal moeten
gaan volgens uitgekiende methoden, die
moeten verhinderen dat het begraven
vuil op enigerlei wijze de bodem ver
ziekt en het grondwater aantast.
Het begraven zal moeten gebeuren door
afdekking van de verspreide vuilbergen
met zand, waardoor heuvels in het land-
schap ontstaan die op den duur door be
groeiing een sierende werking zullen
kunnen hebben. Landschapsarchitecten
zullen in samenwerking met water- en
bodemdeskundigen een plan moeten uit
werken om de aanleg van deze heuvels
zoveel mogelijk te coördineren met alle
eisen dié aan het uiterlijk en de kwaliteit
van het landschap moeten worden gesteld.
Het spreekt vanzelf dat de thans aan
wezig zijnde 1500 vuilstortplaatsen niet
alle in aanmerking komen om ter plaatse
te worden omgezet in begroeide heuvels.
Meestal bevinden de vuilnisbelten zich
juist op plaatsen waar zij veel kwaad
aanrichten. Men zal dus moeten beginnen
’Vv'^v'^VVVVV\A/\AAAZVVAZ\AA/WVVVVVVVVVVVVVVVlA/VVVVVV\A/VV\AA/VVVVVVVVVVV\AAAAAAfVVVVVl/VVVV\AA/VVVVM
•VVVtA/VVVVVVUVVVVVVVVVVVVVVVVVVVVVVVVVVVVWVVVVVVVVVVVVVVVUVWVVVVVVVVVVVVVWVWVVVVVVVVWVVVXA
1
k
v -Qi
K
