t
visueel
sterk maar zwak gespeeld
Cathy Berberian
alleen al
muzikale gebeurtenis
Byrds waren
Filmfestival van Cannes
JOHNNY GOT HIS GUN: NAVRANTE FILM
VAN TRUMBO OVER OORLOGSGEWONDE
overweldigend
Nieuwe „Oedipus”
8
HUGO CLAUS BEWERKTE SENECA
RESIDENTIE-ORKEST METFR1S CONCERT
Toneelhervormer
Guthrie overleden
Kunstveiling voor
Vietnamcomité
Ed van Westerloo
chef Brandpunt
TV dinsdag
Nederland I
8
T.V. vanavond
TV maandag
Radio dinsdag
MAANDAG 17 MEI 1971
Plastisch
Jongensportret
DEN HAAG „1’Artiste n’a pas le
droit d’ennuyer le public”. Dit motto
van Eric Satie was groot geprojec
teerd zaterdagavond op het podium
van het congresgebouw. In de serie
„Spelen met Muziek” was een pro
gramma opgebouwd rond zangeres
Cathy Berberian, wier artistieke per
soonlijkheid reeds bij voorbaat ver
veling uitsloot. Haar vocale mogelijk
heden zijn onvoorstelbaar, haar drang
naar creativiteit is zo mogelijk nog
groter en grenst soms aan het exhibi
tionistische.
ROTTERDAM In het program
ma van het Nieuw Rotterdams Toneel
voor „Oedipus” (naar Seneca bewerkt
door Hugo Claus) wordt een artikel
van een zekere dr. Karl Harschbarger
uit de Tulane Drama Review ge
citeerd. Daarin houdt de schrijver
zich bezig met de vraag: „Wie ver
moordde Lajos?” (Lajos was de voor
ganger van Oedipus als koning van
Thebe en als echtgenoot van Jokaste)
Volgens zijn theorie zou „het koor”
m.a.w. het volk van Thebe Lajos
hebben gedood en offert de onschul
dige Oedipus zich op om de bevolking
van haar schuldgevoelens te bevrij
den. Een nogal dwaze theorie, maar
dat heeft Hugo Claus er niet van
weerhouden, op basis daarvan een
nieuwe Oedipus-tragedie te schrijven,
met gebruikmaking van hetgeen de
Romein Seneca op zijn beurt van de
Grieken had gegapt.
CANNES Een van de boeiendste
en belangrijkste aspecten van een
filmfestival is altijd het ontdekken
van nieuwe talenten. Dit jaar zijn
de debutanten echter dun gezaaid.
Wel vele grote namen, die ongetwij
feld met meer of minder belangwek
kende films zullen uitkomen, maar
die gemeten zullen worden volgens
maatstaven, die ze sinds tien jaar of
langer zelf gevestigd hebben. Toch
zijn hier ook wel enige nieuwe regis
seurs. Daar is er zelfs één bij die tot
zijn 66ste jaar heeft gewacht met zijn
filmdebuut. In 1938 schreef de Ameri
kaan Dalton Trumbo de roman
„Johnny got his gun”, over een sol
daat wiens beide armen en benen na
een explosie in de loopgraven tijdens
de eerste wereldoorlog geamputeerd
worden en wiens gezicht van wenk
brauwen tot kaken een gapend gat is.
Deze romp wordt met injecties in
leven gehouden, zonder dat de dok
toren zich rekenschap geven dat hij
psychisch nog steeds functioneert. Als
de soldaat dan communicatie gaat
zoeken door met zijn schedel morse-
signalen te tikken, geeft de legerlei
ding opdracht om zijn bestaan angst
vallig geheim te houden. Hij is „im
mers het eerste monster dat niet door
de natuur, maar door de mensen zelf
gemaakt is”.
Mira mild ontvangen
J*.,.
J
h/VWWWWWW%A/WWWWV
i/vvvwvvvvvwvvvvvvvvvwwvw
SIMON KOSTER
e
n
a
n
a
CATHY BERBERIAN
il
overtuigende muzikaliteit, die,
r
e
ll
2
I
10.45
WIM WITTEMAN.
22.55
5
L
n
n
ie
g
d
d
e
n
ij
(Van onze Amsterdamse redactie)
DE VORM, DIE Claus aan zijn stuk
heeft gegeven, heeft voor het grootste deel
een sterke dichterlijke, maai- in mindere
mate dramatische kwaliteit. Herhaaldelijk
wordt het toneelgebeuren slechts gebruikt
als „illustratie” van de tekst, of omgekeerd:
het koor vertelt, wat de toeschouwers met
eigen ogen zien. Ook alles wat praktisch
onvertoonbaar is zoals net rituele slach
ten en ontleden van de offerdieren of de
magische bezwering van de dode Lajos, die
uit zijn graf antwoord geeft wordt ons
door leden van het koor meegedeeld, zij
het dan niet in „bode-verhalen” maar in
gedramatiseerde monologen. Dat alles wekt
het vermoeden dat de „Oedipus” van Claus,
ook door het bijna altijd prachtige taal
gebruik, misschien een diepere indruk zal
maken bij het lezen dan bij het zien.
„Oedipus”, tragedie van Hugo Claus
(naar Seneca). Première bij het Nieuw
Rotterdams Toneel op 15 mei in de
Roterdamse Schouwburg. Regie: Lo-
dewijk de Boer. Hoofdrollen: Eric
Schneider, Josephine van Gasteren,
Bas ten Batenburg. Decor en kostuums:
Frank Raven.
dere door toepassing van de aleatoriek;
in Europa heeft hij vooral de ontwikke
ling van Stockhausen belangrijk beïn
vloed. In deze Songbooks gaf hij de zan
geres een lijst met nummers met de op-
der Naam, Paul van Vliet, Jaap v. d.
Merwe en violist Theo Ólof. Achter
het nieuws sluit hierna het VARA-pro
gramma af. Teleac komt na het laar
ste nieuws nog met de 12e les Sterren
kunde.
22.25
22.50
18.45
18 50
18.55
19.00
19.05
19.30
19.55
20.00
20.15
20.21
21.10
21.35
22.25
22.35
22.40
19.55
20.00
20.15
20.21
21.10
18.45
18.50
18.55
19.00
19.05
19.10
19.30
19.37
19.55
20.00
20.15
20.21
21.11
21.21
22.00
22.50
22.55
g
n
n
n
e
e
e
g
n
P
‘e
ie
jr
n
is
'k
n
le
n.
!n
le
.n
in
sn
te
is
le
Tl
e.
Zo’n voorgeschiedenis maakt het moei
lijk om nog iets onvriendelijks over de
film te zeggen. Toch is het onmogelijk
om op onderdelen geen kritiek te heb
ben. De grote boodschap ligt duimendik
opgeschept en de vormgeving is vaak al
even moeizaam en nadrukkelijk. Toch
worden de werking van het onderwerp
en de duidelijke oprechtheid erachter
hier nauwelijks door ondermijnd. Trum-
bo heeft het gelukkige idee gehad om de
rol van de soldaat te geven aan een ac
teur zonder enige ervaring en zijn on
beholpenheid geeft aan het hopeloze han
delingsverloop een extra-navrant accent.
Wat vooral bijblijft is de scène waarin
DE OPVOERING STOND onder regie
van bodewijk de Boer en deze heeft daar
mee opnieuw getoond dat zijn kracht meer
in de visuele vormgeving dan in het leiden
en inspireren van acteurs en actrice^ ligt.
Visueel waren er prachtige momenten, niet
alleen dankzij de aankleding en de belich
ting van Frank Raven, maar vooral ook
door hetgeen De Boer met spelers en koor
aan plastische effecten had bereikt. De
spelprestaties bleven daarbij echter dui
delijk ten gevolge van een gebrek aan
krachtige spelregie heel ver achter. Eric
Schneider had op de tragische hoogtepun
ten in de tweede helft van het stuk aan
grijpende momenten, maar met de „brave”
Oedipus, die in de eerste helft zoveel na
druk krijgt, wist hij niet genoeg te begin
nen om aan zijn tekst de nodige dramati
sche overtuiging mee te geven. Josephine
van Gasteren speelde Jokaste alsof zij
voortdurend aan iets anders liep te denken
en miste dan ook volkomen elke aanslui
ting bij de tragische ontwikkeling waarvan
zij notabene zelf een der hoofdschuldigen
is. Bas ten Batenburg (Creon) en Eric van
Ingen (Tiresias) vervulden allebei rollen
waarvoor zij allerminst de geschiktste ac
teurs zijn en waarbij de regisseur hen al
evenmin over die moeilijkheid heen had
geholpen.
HET KOOR (drie vrouwen en vier man
nen) verviel nogal eens in hinderlijke man-
netjesmakerij, voortvloeiend uit een bewe-
gingsregie die zo nadrukkelijk op uiterlijke
effecten was gericht dat veel op zichzelf
vaak knappe plastiek de indruk maakte
van een zielloos gebarenspel. Een lachertje
was de quasi „afgrijselijke vreesaanjagende
Sfinx”, die aan draden werd neergelaten in
de vorm van een grote speelgoedvlieger
zoals ze bij de Chinese nieuwjaarsviering
als volksvermaak worden gebruikt en dus
zo kinderlijk aandeed dat de benauwde
angstkreten van het koor wel heel mis
plaatst waren. Van de zeven koorleden
onderscheidde Cocki Boonstra zich door de
gevoeligheid (vooral bij het offerritueel)
waarmee zij haar tekst sprak, en Jacques
Luyer door zijn volslagen tekortschieten
met de monoloog van de uit zijn doods
slaap gewekte koning Lajos, zodat er niets
terecht kwam van wat bedoeld moet zijn
geweest als een schokkende boodschap uit
de godenwereld.
DUBLIN (AP) Sir Tyrone Guthrie, de
beroemde Engelse regisseur, toneelschrijver
en theaterdirecteur is zaterdag in zijn wo
ning in Newbliss, County Monaghan, op
70-jarige leeftijd overleden.
William Tyrone Guthrie was van lers-
Schotse afstamming. Door zijn gedurfde
opvattingen over de enscenering van klas
sieke toneelstukken heeft hij in vele landen
grote faam verworven.
Guthrie heeft lang gewerkt bij de Old
Vic en Sadler Wells. In Londen, New York,
Australië, Finland en Israel heeft hij tal
loze stukken geregisseerd. Hij is vele malen
onderscheiden door Engelse en buitenland
se universiteiten.
18.45 NOS: De Fabeltjeskrant.
18.50 STER: Reclame.
NOS: Journaal.
STER: Reclame.
VARA: Pipo op Bizarra.
Nederland 1. Pipo is de opvolger van
meneer de Uil en de nieuwslezer. Deel
acht alweer van Pipo op Bizarra. Het
tweede halve uurtje voor de klok van
achten is voor de bewoners van Coro
nation Street. De tien minuten die di
rect op het journaal volgen zijn voor
Flory Anstadt, die de aangekondigde
serie wekelijkse lessen voor ouders
die hun kinderen de zwemkunst willen
bij brengen, begint. Daarna Ironside.
Een uur en vijf minuten stelt de
VARA vervolgens beschikbaar voor de
actie Kunstenaars voor Vietnam. Rob
Touber zit achter de regieknoppen en
Yoka Berretty en Koos Postema pre
senteren het gebeuren aan de kijker.
Tal van kunstenaars willen het Viet
namcomité helpen en hebben met dat
oogmerk kunstwerken beschikbaar ge
steld. Die worden geveild in het Ste
delijk Museum in Amsterdam. Tussen
de bedrijven door treden uitvoerende
kunstenaars op, zoals de Zangeres zon-
Nederland I
NOS: De Fabeltjeskrant.
AMSTERDAM In een tot de nok ge
vuld Concertgebouw maakten de Ameri
kaanse Byrds, die vooral in Nederland een
steeds groeiende populariteit genieten, zich
overtuigend waar.
De formatie, die ruim 12 jaar bestaat,
speelde veel oude nummers, zoals „You
ain’t going nowhere”, „Pretty boy Floyd”
en „Jesus is just allright”, in een snelle,
harde, naar rock neigende stijl. „Mr. Tam
bourine man” won het in de versie die de
Byrds hier brachten van de bekende pla
tenversie. De zeer ijle, haast hemelse
stemmen met uiterst subtiele gitaarbegelei-
ding, riepen uitzinnig enthousiasme van de
zaal op.
Vanaf het eerste moment had de ijzer
sterke groep het publiek in haar greep. Het
nummer „Jesus is just allright” was een
regelrechte copulatie van musici met toe
hoorders; hier trad niet een groep op voor
een publiek, maar de Byrds voor Byrds-
fans. „Eight miles high”, grotendeels in
strumentaal, was een magistraal meester
werk, waarmee de Byrds eens te meer hun
creatief en muzikaal vakmanschap bewe
zen. De Byrds die door Mojo voor twaalf
concerten naar Nederland zijn gehaald,
eindigden het eerste optreden in Amster-
nam, na een aantal toegiften, waarvoor het
publiek zich het eelt op de handen had
geklapt en de kelen schor had geschreeuwd,
met een beeldschoon vocaal nummer in
weemoedige close-harmony.
niet heeft verhinderd dat we nu weer pre
cies hetzelfde doen, waarschijnlijk ook weer
tot groot vermaak van volgende generaties.
Hugo Claus is er dus van uitgegaan dat
de brave Oedipus Lajos niet heeft gedood
(althans het niet tegenover zichzelf wil
toegeven, zoals het stuk eveneens sugge
reert) en dat Jokaste een gemeen vrouws
persoon is, die van begin af aan heeft ge
weten dat zij met haar zoon naar bed ging
maar dat geheim zorgvuldig heeft bewaard.
Ik zie niet in waarom wij met deze nieuwe
voorstelling van zaken beter af zijn dan
met de vroegere, maar dat zal Claus wel
weten, al maakt zijn tekst het dan niet
voldoende duidelijk. De tragiek van een
man die zichzelf met blindheid straft, niet
(zoals bij Sokofles) voor wat hij uit on
wetendheid heeft gedaan maar om te boe
ten voor de schuld van anderen, die hij
daarmee verlost, is ongetwijfeld een
boeiend gegeven; maar dan had de schuld
van die anderen meer dan een theoretisch
uitgangspunten moeten zijn en dramatisch
overtuigend vorm hebben gekregen. Juist
in dat opzicht blijft het hele stuk van
Claus echter in de lucht hangen.
DOOR HET HELE programma liep als
een rode draad de Songbooks van John
Cage. De betekenis van Cage ligt op de
eerste plaats in de grote eigen inbreng
Idie hij de uitvoerder overlaat onder an-
maar ook voorwerpen, acterend en zin
gend aan deze nummers te verbinden. Het
artistieke resultaat is in dit geval uiter
aard practisch geheel afhankelijk van de
creatieve mogelijkheden van de uitvoer
der, maar aangezien dit in dit geval Cathy
Berberian betrof werd iedere „act” steeds
weer een grandioze ervaring. Geheel al-
EN WAAROM NIET? Het is in de inter
nationale toneelwereld nu eenmaal weer
in zwang, alle klassieke schrijvers een
„nieuwe verstaanbaarheid” te geven door
hen zulke grondige bewerkingen te laten
ondergaan dat ze „beter aansluiten bij onze
eigen tijd”, hetgeen ook weer wil zeggen
dat wij te kortzichtig en geestelijk te ge
makzuchtig zijn geworden om voldoende
begrip op te brengen voor de tijdloze
waarden van de klassieke werken in hun
oorspronkelijke vorm. Wij zijn daarmee
teruggekeerd tot de vervalperiode van de
vorige eeuw, toen bijvoorbeeld Shakespeare
in de bewerkingen (beter gezegd: vermin
kingen) van Ducis veel mooier en accepta
beler werd gevonden dan in het origineel
een smaakvervalsing waar tientallen
jaren later hartelijk om is gedachen. Wat
Louis Malle heeft nooit echt bij de
Nouvelle Vague behoord, maar door het
artistieke en commerciële succes van zijn
eerst films heeft hij wel de weg geopend
voor vele andere jonge filmers. Later ver
bond hij zijn naam aan een reeks dure
films met dure sterren, die het in de
bioscoop uitstekend deden, maar waarin
weinig van het oorspronkelijke ideasme
terug te vinden.
Pièce de resistance van deze avond
werd een werk van haar ex-echtgenoot
Luciano Berio, die zich in tal van mees
terwerken door haar liet inspireren. En
kele commerciële nachtclub-songs door
breken een wrange pantomime, die in
zijn oorspronkelijke opzet (het werk
„Allez hop” dateert reeds uit de vijf
tiger jaren) de escalatie verbeeldt van
een incident in een variété tot een oor
log. Zaterdagavond had het „Werkthea
ter” dit scenario omgebouwd van een oor
log tot een familie-ruzie, waardoor het
geheel wellicht iets te veel in het komi
sche werd getrokken. De muziek, die
Berio ervoor componeerde, leek bij eer
ste horen wat wisselend van niveau, maar
vond een zeer sterke afsluiting in grote
verschuivende klankvlakken. De werk
zaamheden van het „Werktheater”, dat
met grote ijver de reusachtige stoel,
waarop Cathy Berberian haar eerste song
bracht, in felle kleuren beschilderde en
vervolgens razendsnel aftuigde, hadden
enorm succes bij het talrijke publiek.
HILVERSUM. Met ingang van een
nog vast te stellen datum is de heer
J. Grijpink benoemd tot plaatsvervan
gend chef van de Hoofdafdeling In
formatieve programma’s KRO-televisie.
Met ingang van dezelfde datum zal de
heer E. van Westerloo optreden als
chef van „Brandpunt”, de actualiteiten
rubriek van de KRO-televisie.
Hij revancheert zich hier met „Le
souffle au coeur”, portret van een adoles
centie anno 1954. Hij koos voor juist
deze periode, omdat bij een situering in
deze tijd of in zijn eigen jeugdjaren
tijdens de oorlog hij onvermijdelijk
een aantal aspecten had moeten aansnij
den die van zijn eigenlijke onderwerp
zouden afleiden. Dat onderwerp is het
volwassen worden van de 15-jarige jong
ste zoon uit een bourgeoisgezin.
Malle handhaaft de hele film lang een
opgewekt ongecompliceerde toon, die „Le
souffle au coeur” aspecten van een droom
geeft. De film wordt daar niet minder
waar door, integendeel. De weg naar de
vrouw gaat via de eigen moeder. Malle
laat het zien in een discreet gefilmde
incest-scène, die echter geen traumatische
ervaring wordt, maar eerder bevrijdend
werkt. Malle: „Je kunt beter echt met
je moeder naar bed gaan dan je leven
lang gekweld worden door de onbewuste
wens om het te doen.” Maar natuurlijk
heeft niet iedereen zo’n moeder als zijn
filmheld: Lea Massari, een in vele opzich
ten schitterende actrice.
AB VAN IEPEREN
Fons Rademakers’ film „Mira” hier
overigens gepresenteerd als Belgische in
zending lijkt redelijk goed ontvangen
te zijn. Het publiek in het festivalpaleis
volgde de film met rustige aandacht en
applaudisseerde na afloop. Gegeven de
gulheid, waarmee men hier gewoonlijk een
film met gefluit, gejoel en hoongelach ont
vangt, is dit een gunstig teken. De stem
ming op de persconferentie na afloop was
nogal mat, maar hoofdrolspeelster Willeke
van Ammelrooy mocht zich verheugen in
een grote belangstelling van de fotografen
Nederland 2. Van de NOS de Fabel
tjeskrant, het journaal en een afleve
ring van de serie Kijken naar Kinde
ren. De NCRV vervolgt om half acht
het programma met Dier en Vriend
van Tanja Koen. Na het tweede jour
naal een andere vaste maandagavond-
uitzending, nl. Memorandum van een
dokter. Overigens is het ook hier de
laatste aflevering.
Vijfentwintig minuten met de actua
liteiten van Hier en Nu scheiden de
dokters van een documentaire over het
werk van het kinderhulpfonds van de
Ver. Naties, Unicef. Het recht van de
zwakte, zo werd deze documentaire
genoemd. We maken erin kennis met
allerlei kinderen, die onder minder
gelukkige omstandigheden leven dan
wij hier in het westen. Wat doet Uni
cef voor hen, wat moet er allemaal
gebeuren? Ziedaar enkele brandende
vragen. De Dagsluiting en het laatste
journaal worden gevolgd door de 15e
en laatste EHBO-les van Teleac.
A/WVWWWWWWWVVWWMWWMVVWMMWWWWMVVWWMVWWWWIMAAJUVWWVVVMVVVVVVVVVVVWVVVVVVVVVVVVVVVWVlAeAeeei^
18.55
19.00
19.05
19.30 Coronation Street (feuili.).
19.55--
20.00
20.15
20.20
MUZIKAAL HOOGTEPUNT werd voor
mij de eerste beluistering van Louis An-
driessens Anachronic I (to the memory
3 ..- of Charles Ives) uit 1966. Steeds weer
dracht zelf vrije invallen en associaties, bliikt alles wat uit zijn handen komt
-van overtuigende muzikaliteit, die,
meer ondanks dan dankzij de technische
en ideële uitgangspunten die er aan ten
grondslag liggen, de geboren componist
verraadt van een niveau dat hier betrek
kelijk zeldzaam is. Men kan twisten
over de zin van citaten en zich afvragen
of zij in het algemeen niet een stijlcrisis
moeten dekken, zeker is dat in deze Ana
chronic I een hechte muzikale structuur
tot stand is gekomen die van begin tot
eind weet te boeien. In instrumentatie
en samenklank klinkt eerder de grote be
wondering door voor de betreurde com
ponist van de Sacre du printemps dan de
studie genoten bij leermeester Berio. Voor
het overige valt op hoe de hechte vriend
schap met andere jonge politiek-geënga-
geerde componisten, met als belangrijk
ste component Peter Schat, tot een soort
waarvan wellicht de mindere onder hen
kunnen profiteren, die echter de grotere
talenten in hun ontwikkeling zou kunnen
belemmeren.
De allerlaatste werken van Louis An-
driessen (manipulaties met Mozart- en
Beethoven-composities) geven het angsti
ge vermoeden dat de eigen artistieke per
soonlijkheid teveel naar de achtergrond
wordt geschoven door buiten-muzikale
praemissen, door de angst een muziek te
schrijven die klinkt voor louter zin-genot,
en daardoor een concessie zou zijn aan
het establishment. Hoe dan ook, dit was
een prachtig werk, waarin de nog jonge
Zwitserse dirigent Michel Tabachnik alle
gelegenheid kreeg zijn opmerkelijk ta
lent te tonen. Met gedegen partituurken-
nis en heldere slag-techniek leidde hij
het Residentie-orkest, dat zich kennelijk
niet liet deprimeren door de beroerde
akoestiek.
HILVERSUM I
7.00 Nws. 7.11 Het levende woord.
7.16 Óp het eerste gehoor. (7.25 Horen
en zien. 7.30 Nws. 7.32 Hier en nu.
8.00 Nws. 8.11 The Deum Laudamus.
8.30 Nws. 8.32 Voor de vrouw. 9.10
Gymn. voor de vrouw. 9.40 Schoolra
dio. 10.00 Bijbelse verkenningen. 10.15
Italiaanse Operafragm. 11.00 Nws.
11.03 Franse Operamuz. 11.15 Voor zie
ken. 11.55 Meded. 12.00 Van twaalf tot
twee. 12.22 Wij van het land. 12.26 Me
ded. t.b.v. land- en tuinbouw. 12.30
Nws. 12.41 Actualiteiten. 13.00 Raden
maar.14.05 Schoolradio. 14.30 Inter
lokaal. 16.00 Nws. Overheidsvoorl.
17.00 Nederl. Antillen. 17.10 Voor kin
deren. 17.15 Hai! Pol. Partijen. 18.19
P.P.R. 18.30 Nws. 18.41 Actualiteiten.
19.00 Licht ensemble. 19.45 Lichte muz.
20.00 Semi-klass. muz. 21.30 Klass,
muz. 21.55 Voordracht gedichten. 22.25
Overweging. 22.30 NQA. 22.38 Den Haag
vandaag. 22.50 Kontekst. 23.15 Sticker.
23.55 Nws.
HILVERSUM II.
7.00 Nws. 7.11 Ochtendgymn. 7.20
Dag met een plaatje. 8.00 Nws. 8.11
Journaal. 8.20 Dag met een plaatje.
8.30 De groenteman. 8.50 Mörgenwij-
I ding. 9.00 Uitgebr. rep. 9.35 Waterstan-
1 den. 9.40 Oude muziek. 10.00 Voor kleu-
ters. 10.10 Arbeidsvitaminen. 11.00
Nws. 11.30 Rondom 12. 11.55 Beursber.
i 12.30 Overheidsvoorl. Voor de land-
bouw. 12.30 Knipperlicht. 13.00 Nws.
13.11 Journaal. 13.30 Den Haag van-
daag. 13.35 Spiegel van België. 14.05
Jazz uit archief. 14.30 Promenade Or-
kest. 15.00 Leven in de taal. 15.10 Nieu-
we platen. 16.00 Nws. 16.03 Slagwerk-
I groep Amsterdam. 16.36 Oude Spaanse
I muz. 17.05 Kamerkoor. 17.30 Trefount.
17.55 Meded. 18.00 Nws. 18.11 Journaal,
j 18.25 De Johan Willem Friso Kapel.
18.55 Amateurs musiceren. 19.25 Pauls
vous parle. 19.30 Nws. 19.35 Vanavond.
22.30 Nws. 22.40 Meded. 22.45 Journaal.
22.55 Nws.
I HILVERSUM III
I 9.00 Nws. 9.03 Plaatjes voor de pep.
10.00 Nws. 10.03 Ekspres. 11.00 Nws.
i 11.03 Vrolijke visite. 12.00 Nws. 13.00
Nws. 13.03 De Eddy Becker Show.
14.00 Nws. 15.00 Nws. 15.03 Drie-draai.
16.00 Nws. 16.03 Mix. 17.00 Nws. 17.03
Mix.
BRUSSEL
19.00 Nws. en actualiteiten. 19.40 Inter-
mezzo. 19.45 Syndicale kroniek. 19.55
I Intermezzo. 20.00 Platenprogr. 22.00
Nws. De Zeven Kunsten. 22.20 Jazzpl.
I 23.00 Nws. 23.10 Muz. 23.40 Nws.
Trumbo werd in de jaren veertig een
zeer prominent scenarioschrijver, maar
kwam tijdens de heksenjachten van se
nator Joseph MacCarthy wegens linkse
sympathieën op de zwarte lijst van Holly
wood te staan. Jarenlang kon hij uitslui
tend onder pseudoniem schrijven, tot re
gisseur Otto Preminger hem weer met
zijn eigen naam op de titellijst van zijn
film „Exodus” liet zetten. Met een sce-
nario-bewerking van „Johnny got his
gun” heeft Trumbo vervolgens tien jaar
lopen leuren. Er is ooit sprake geweest
van een verfilming van Luis Bunnuel,
die niet doorging door het failissement
van de producent. Uiteindelijk besloot hij
om het dan maar zelf te produceren,
maar ondanks zijn prominentie als meer
voudig Oscar-winnaar was er geen enkele
filmmaatschappij die het onderwerp aan
durfde. Pas toen de acteurs onder wie
beroemdheden als Jason Robards, Donald
Sutherland en Diane Varsi zich bereid
verklaardene kon een goedkope produktie
worden gemaakt.
een medelijdende verpleegster de romp
in tranen masturbeert.
Alberto Bevilacqua ging voor zijn
debuut ook al uit van een eigen roman:
„La Califa”. Een fabrieksdirecteur en de
weduwe van een arbeider neergescho
ten bij vakbondsdemonstraties con
fronteren elkaar. Een botsing van twee
sterke persoonlijkheden waaruit een ver
liefdheid groeit die een democratischer
houding van de magnaat tot gevolg
heeft. Bevilaqua heeft voor zijn onder
werp een lyrische vormgeving gekozen
(opgelegde mooifilmerij en alles over
spoelende muziek van Ennio Morricone)
die nogal op de lachlust werkt, te meer
omdat zijn scenario zeer chaotisch is op
gebouwd. Hij heeft zijn film ook gelar
deerd met een groot aantal gepeperde
erotische scènes, waardoor „La Califa”
in Italië een van de grootste bioscoop
successen van de laatste maanden is ge
worden. Romy Schneider laat in de titel
rol bij vlagen erg goed spel zien, maar
haar rol beperkt zich overwegend tot bars
kijken en zich uitkleden.
STER: Reclame.
NOS: Journaal.
STER: Reclame.
VARA: Zelf uw kind zwemmen
leren (1).
20.30 Ironside (film).
21.20 Kunstenaars voor Vietnam. Gro
te veiling Sted. Mus. Amsterdam.
Achter het Nieuws.
NOS: Journaal.
22.55 TELEAC: Sterrekunde (12).
Nederland II
NOS: De Fabeltjeskrant.
STER: Reclame.
NOS: Journaal.
STER: Reclame.
NOS: Kijken naar kinderen.
NCRV: Dier en vriend (serie).
STER: Reclame.
NOS: Journaal.
STER: Reclame.
NCRV: Memorandum van een
dokter (feuili.).
Hier en Nu.
Film over rechten van het
kind.
Ander Nieuws.
NOS: Journaal.
TELEAC: EHBO (15).
en 14.00 NOS-NOT: School-
televisie
18.45 NOS: De Fabeltjeskrant.
18.50 STER: Reclame.
18.55 NOS: Journaal.
19.00 STER: Reclame.
19.05 AVRO: De schat van het
kasteel zonder naam (serie).
19.30 TopPop.
STER: Reclame.
NOS: Journaal.
STER: Reclame.
AVRO: Peyton Place (feuili.).
Muziek is Troef.
22.00 AVRO’s Televizier Magazine.
22.50 NOS: Journaal.
TELEAC: Nascholing huis
artsen (4).
Nederland II
NOS: De Fabeltjeskrant.
STER: Reclame.
NOS: Journaal.
STER: Reclame.
NOS: Den Haag vandaag.
Kunstsignalering.
KRO: Tekenfilm.
Het verre Westen.
STER: Reclame.
NOS: Journaal.
STER: Reclame.
KRO: Andy Williams Show.
Brandpunt.
Dr. A. Terruwe - Menselijk
Geluk, documentaire.
Paul Vlaanderen (serie).
NOS: Journaal.
TELEAC: En Francais (18).
leen realiseerde ze daar een muzikale
gebeurtenis die talloze componisten in
doorwrochte partituren niet zullen bena-
deren.
In dit frisse, ook wel enigszins
modieuze, programma mocht uiteraard I
de naam van Charles Ives niet ontbre- I
ken. „Decoration day” is een zeer karak- I
teristiek werk voor deze merkwaardige
randfiguur, die vanuit een mist van onbe-
kendheid thans plotseling, posthuum door
lichte overschatting wordt bedreigd. Al-
les was weer aanwezig: de citaten, de
marsmuziek, de collages, in een hoogst
origineel, maar zelden geheel bevredigen- I
de muziek, die alle stadia doorloopt, die I
men kan bedenken tussen fijnzinnig im- I
pressionisme en banaliteit. Dit laatste is ‘i
ook van toepassing op Milhauds „l’Homme i
et son désir”, dat men na tientallen ja-
ren weer eens uit de kast gehaald had,
waarschijnlijk ook meer vanwege de ori
ginele bezetting (vier zangsolisten; klein
instrumentaal ensemble; vijftien slagwer
kers) dan om de muzikale merites. Hij
behoort tot de tragische veelschrijvers,
die door slechts één werk (in dit geval
zijn „Création du monde”) in de geschie
denis zullen blijven voortbestaan. De hele
slagwerk-batterij, die indertijd zo’n schan
daal veroorzaakte blijkt thans een vrij
machteloos effect te hebben door een te
eenzijdige behandeling; men zou zonder
werkelijke muzikale schade deze zetting
kunnen omwerken voor een of twee exe
cutanten.
