Beste Vis conti-film sinds
jaren overrompelend goed
Filosofendebat een
FAVORIET IN CANNES
groot waagstuk
bij Operastichting
„DE DOOD IN VENETIE”
Mimespel redt
matig concert
Sterke „Nabucco”
I
UNIEKE SERIE
T.V. vanavond
Jubileumfeest
in Rotterdamse
Doelen
TV dinsdag
Radio dinsdag
TV maandag
j
f
MAANDAG 24 MEI 1971
8
Nostalgische tragiek
RESIDENTIEORKEST
CANNES De festivalleiding heeft
nogal wat van haar reglementen moe
ten ombuigen om Luchino Visconti’s
film „De dood in Venetië” geprogram
meerd te krijgen. Films mogen alleen
voor het festival worden ingezonden,
wanneer ze nog niet buiten het land
van herkomst vertoond zijn, maar
Visconti’s film draait al sinds enige
maanden met succes in Londen. Fes
tivaldirecteur Favre le Bret wilde
echter niet van de film afzien en be
sloot hem dan maar buiten mede
dinging te vertonen, waarop Visconti
liet weten dat hij juist zo van het
competitie-element hield. Er was nog
een probleem: Hoewel met Ameri
kaans geld gemaakt en in de Engelse
taal gesproken wordt de film ge
presenteerd als Italiaanse inzending
en er dreigde alleen de nagesynchro
niseerde versie vertoond te zullen
worden, hoewel het voor de handeling
tamelijk essentieel is dat de in Ve
netië verkerende hoofdpersonen geen
Italiaans spreken. Waarop acteur
Dirk Bogarde protesteerde. Hij wilde
niet dat zijn spel beoordeeld zou wor
den in een „bastaard-versie” en kon
digde aan Cannes te zullen mijden.
Uiteindelijk werd de noodoplossing
gevonden dat dan maar beide versies
vertoond moesten worden.
SCHEVENINGEN Voor een vol
huis heeft de Nederlandse Opera
stichting de eerste voorstelling ge
geven van „Nabucco” van Verdi. Dat
gebeurt niet vaak. Zou het dan toéh
zo zijn, dat de operaliefhebbers aan
voelen komen wanneer het een goede
voorstelling gaat worden? De stem
ming zat er meteen al in de diri
gent Lamberto Gardelli uit Bern
kreeg dadelijk een gul applaus met
toejuichingen voor de markante en
strak gespeelde ouverture (ook dat
komt niet veel voor)Een van de ge
heimen van Verdi om de spanning te
verhogen, is een scherp staccato in de
blazers en een saltato (met vallende
stok) in de strijkers. Vanuit een pia
nissimo opgebouwd, weet hij hiermee
een geweldige climax te bereiken.
Maestro Gardelli wist er wel weg mee
met een ijzeren discipline hield hij
koor en orkest in zijn greep.
Ademloze aandacht
DEN HAAG Aan het begin van
het concert van zaterdagavond in de
mei-cyclus van het Residentieorkest,
het concert onder de titel „Falsche
Welt” werd, tot mijn stomme ver
bazing, de mededeling gedaan dat het
stuk „Musica per 17 strumenti” van
Misha Mengelberg niet zou worden
gespeeld, omdat men helaas met de
voorbereiding ervan niet klaar was
gekomen. Tot mijn stomme verbazing,
en naar ik aanneem tot die van ieder
een die het stuk een beetje kent, want
de „Musica per 17 strumenti” is mis
schien wel het eenvoudigst te spelen
orkestwerk dat ooit geschreven is.
Vierkwartsmaat, geen enkele tempo
wisseling, geen complicaties.
„Le bateau sur 1'her he”
Mi
i o
fWVWWWWVWWWWWIAMIt
*A4WWUUWWWWWWMWWl
AB VAN IEPEREN
Nederland II
21.30
NOS-NOT: School-
11.10
Licinio Montefusco als Nabucco.
.al
ha:
Inmiddels is ook de jury in grote pro
blemen gebracht, want „De dood in Vene
tië” is bij voorbaat al zo gedoodverfd als
de grand-prixwinnaar dat wanneer zij de
schijn van onbeïnvloedbaarheid wil ophou
den, ze de film eigenlijk niet kan bekro
nen, waarmee niet gezegd wil zijn dat de
film die prijs niet zou verdienen. Integen
deel, het is Visconti’s gaafste film sinds
Senso uit 1953.
Zoals altijd bij Visconti gaat het in deze
film weer om een maatschappij in dood
strijd. In 1913 houden leden van de Noord
en Oosteuropese aristocratie vakantie in
Venetië, onwetend gehouden van de steeds
de enig mogelijke ontsnapping uit de eigen
situatie is in de dood.
Tegenover Jean-Pierre Cassel en Claude
Jade (als het kalme burgermeisje dat het
tussen de twee vrienden opeens spannend
vindt om voor femme fatale te spelen) is
de jonge Engelse acteur John Mcenery in
de zogenaamde Polanski-rol een enorme
ontdekking. Een eigentijdse variant op
James Dean, met dezelfde onberekenbaar
heid en een beter gemaskeerde overgevoe
ligheid.
Dirk Bogarde in „De dood in Venetië”
van Visconti naar de beroemde roman
van Thomas Mann.
19.30
19.55
20.00
20.15
20.21
21.10
21.50
22.40
10.45
18.45
18.50
18.55
19.00
19.05
19.30
19.55
20.00
20.15
20.20
20.30
21.20
21.50
22.20
22.45
22.50
22.30
22.40
18.45
18.50
18.55
19.00
19.05
19.30
19.55
20.00
20.15
20.21
21.00
18.45
18.50
18.55
19.00
19.05
NOS: De Fabeltjeskrant.
STER: Reclame.
NOS: Journaal.
STER: Reclame.
NOS: Den Haag vandaag.
Kunstrubriek.
KRO: Felix de Kat (tekenfilm)
Het verre Westen (serie).
STER: Reclame.
NOS: Journaal.
STER: Reclame.
KRO: Andy Williams Show.
Brandpunt.
Missionarissen in het vaderland
Paul Vlaanderen (serie).
NOS: Journaal.
TELEAC: En Francais (19).
NOS: De Fabeltjeskrant.
STER: Reclame.
NOS: Journaal.
STER: Reclame.
NOS: Kijken naar kinderen.
NCRV: Zo Vader, zo zoon.
STER: Reclame.
NOS: Journaal.
STER: Reclame.
NCRV: Oost West, Thuis Best.
Doe. verpleegwerk langdurig
zieken.
In het hart van Rotterdam.
5 jaar De Doelen.
Ander Nieuws.
NOS: Journaal.
Nederland I
NOS-NOT: Schooltelevisie.
NOS: De Fabeltjeskrant.
STER: Reclame.
NOS: Journaal.
STER: Reclame.
VARA: Pipo op Bizarra (serie)
Coronation Street.
STER: Reclame.
NOS: Journaal.
STER: Reclame.
VARA: Zelf uw kind zwemmen
leren (2).
Ironside.
De jonge onderzoekers.
Rebelse liederen.
Achter het Nieuws.
NOS: Journaal.
TELEAC: Sterrekunde (13).
Nederland II
18.45
18.50
18.55
19.00
19.05
19.10
19.30
19.38
19.55
20.00
20.15
20.21
21.11
21.20
21.5G
22.40
22.45
Nederland I
en 14.25
televisie.
NOS: De Fabeltjeskrant.
STER: Reclame.
NOS: Journaal.
STER: Reclame.
AVRO: De schat van het
Kasteel zonder Naam.
TopPop.
S.TER: Reclame.
NOS: Journaal.
STER: Reclame.
AVRO: Peyton Place.
Soul-show.
AVRO’s Televizier Magazine.
NOS: Journaal.
Roman Polanski’s vroegere scenario
schrijver Gerard Brach heeft met „Le ba
teau sur l’Herbe” een film gemaakt die de
neerslag is van zijn vroegere relatie tot
Polanski. Enerzijds de jongere, verwende
buitenlander en anderzijds de maatschap
pelijk minder bedeelde, tragere en besnor
de Fransman, tussen wie toch heel goed
een gave vriendschap mogelijk blijkt. „Le
bateau sur l’Herbe” is een zogenaamde
kleine film, maar wel een uiterst intelli
gent doordachte en goed gemaakte. Boven
dien met een verfrissend gebrek aan zware
pretenties, al heeft ook deze film de bizarre
en soms morbide trekjes van de Polanski-
scenario’s, maar terwijl de Pool juist deze
details ging aandikken en uitbouwen, gaat
Brach er luchtig overheen. De film wordt
daar in wezen niet minder pessimistisch
om: De boot komt nooit van het gras af,
„Nabucco” (Nebucadnezar) (1842) is het
eerste grote suces van Verdi, maar niet op
zuiver muzikale gronden. De inwoners van
Milaan, die werden onderdrukt door de
Oostenrijkers, voelden zich één met de
door de Babyloniërs onderdrukte Hebre-
ers. De Italianen wisten 130 jaar geleden
heel goed wat het betekende om te moeten
vechten voor de vrijheid de helden van
de opera werden hun helden en Verdi werd
hun afgod.
In deze tijd kunnen wij objectiever oor
delen over deze vrijheidsopera en genieten
van de voorstelling zonder ons te verdie
pen in de tendentieuze achtergronden van
die dagen. Gisteravond hebben wij kun
nen constateren, dat de muziek sterk ge
noeg is om voor zichzelf te spreken. Dit
was voor een groot deel te danken aan
het enthousiasme en de perfectie van koor,
orkest en solisten.
Het Omroeporkest liet opnieuw horen
dat opera hun sterke kant is. Behoudens
een kleine onzuiverheid aan het begin bij
de koperblazers, is er foutloos gespeeld
De solo-cellist en zijn groepsgenoten ver
dienen een extra hulde! De koren klonken I
zo mooi als men maar wensen kan He<
publiek was bij het eerste openingskop»
al getroffen door de intensiteit waarmee
gezongen werd. Het applaus moet de koor
dirigent Cor Olthuis als muziek in de
oren geklonken hebben.
De decors van Filippo Sanjust zagen er
(Van onze correspondent)
HILVERSUM. Een waagstuk van
allure zou men het initiatief van de
NOS kunnen noemen om de kijkers
dit jaar een serie van vier of vijf
filosofendebatten voor te zetten. In de
eerste uitzending (gisteren) discus
sieerden de Poolse filosoof Leszek Ko-
lakowski van de universiteit van Ox
ford en de Franse filosoof Henri Le
febvre over „Marxisme en maatschap
pij”. Dergelijke debatten schijnen niet
eerder ter wereld vertoond te zijn.
Het achterliggende idee bij de ini
tiatiefnemers (het Bureau Vormings
werk van de Rijksuniversiteit van
Utrecht, de Internationale School voor
Wijsbegeerte in Amersfoort en de
NOS) werd direct al bij het eerste de
bat naar voren gebracht door Henri
Lefèbvre, die stelt: „De filosofie heeft
aan het hedendaagse denken een aan
tal begrippen geleverd, die gehanteerd
worden tot ver buiten de kringen der
filosofen zelf.”
Aan de ene kant is alles wat er in
de wereld gebeurt en gaat gebeuren
langzarherhand binnen het beschou-
wingsveld van de filosofen terechtge
komen en aan de andere kant komen
mede als gevolg daarvan steeds meer
„leken” tot de ontdekking dat het tijd
wordt een inzicht te krijgen in de
filosofie, althans zich iets eigen te ma
ken van de gedachten, die door de he
dendaagse wijsgeren op elkaar wor
den afgeschoten.
Zij die op een of andere wijze wil
len meewerken of meedenken aan de
opbouw c.q. afbraak van de maat
schappij, waarvan wij allen deel uit
maken, moeten op een bepaald mo
ment wel tot de gevolgrekking komen,
dat zij ook als zij tot nu toe vol
komen vreemd zijn geweest in de we
reld der filosofen een poging moe
ten ondernemen iets te begrijpen van
de beschouwingen van deze mensen,
die een soort hoog geschoolde com
mentatoren van het maatschappelijke
leven zijn.
Zij die zondag de eerste uitzending
geheel hebben uitgekeken zullen tot
de misschien verbazingwekkende con
clusie zijn gekomen dat Lefèbvre en
Kolakowski, twee marxisten die het
officiële communisme de rug toekeer
den, bij hun waarnemingen van de
maatschappij in het verleden en nu
en bij hun denken over de toekomst
in feite met de zelfde twijfels en pro
blemen hebben te maken als wie ook
in onze samenleving.
Het enige verschil is, dat zij ge
zien uit het gezichtspunt der „leken”
oneindig veel dieper graven of op een
oneindig veel hoger niveau zitten. Op
zichzelf is dit in het geheel niet verba
zingwekkend zal men wellicht con
cluderen, als men bereid is en in staat
19.55 Intermezzo., 20.00 Platen., 22.00
De Zeven Kunsten., 22.20 Jazzmuz.,
23.00 Nws., 23.05 Stemmige muz., 23.40
Nws.
het trio Henk van Dijk, ''het zangduo
the Blue Diamonds vast in de show
van Gaaikema en het Rotterdams
Filharmonisch Orkest o.l.v. Edo de
Waart. Het orkest voert de Negen sym
fonieën van Beethoven van Louis An-
driessen uit.
naderkomende cholera-epidemie. Meer
specifiek gaat het om de ondergang van de
bejaarde kunstenaar Gustav von Aschen-
bach. In Thomas Manns roman „Der Tod
in Venedig” was Gustav een schrijver, Vis
conti heeft er een componist van gemaakt
omdat er aanwijzingen zijn in Manns cor
respondentie en dagboeken dat hij zijn
hoofdpersoon inderdaad geïnspireerd heeft
op Gustav Mahler en omdat Visconti zo
zijn oude droom om de muziek van Mahler
in een film te gebruiken kon realiseren.
Deze Gustav, die zijn leven lang de
schoonheid in zijn kunst heeft nagestreefd,
wordt in het Lido geconfronteerd met een
schoonheid waaraan geen kunst te pas is
gekomen, in de gedaante van een 14-jarige
Pool. Dialoog tussen deze twee is niet
mogelijk: Gustav blijft de hele film lang
alleen maar vanaf een afstand naar de
jongen kijken, niet alleen het levende be
wijs van de ontoereikendheid van zijn
kunst, een erotische aantrekkingspool,
maar ook de belichaming van een jeugd
die niet meer terug te veroveren valt.
Gustav sterft tenslotte ook op het leegge
stroomde Lido-strand als een travestie van
de jeugd: Geschminkt en met geverfde
haren, een tragisch clownsmasker vrijwel
identiek aan dat waarmee Ingrid Thulin in
de vorige Visconti-film The Damned de
dood inging.
Hoe het ook zij, Mengelbergs stuk ver
viel, zodat na de uitvoering van „Puppen-
spel II” van Franco Donatoni onmiddel
lijk Bachs Cantate „Falsche Welt, dir
trau ich nicht”, de cantate nr. 52 werd
gespeeld. Het werk van Donatoni, niet
zijn beste werk zo te horen, werd door
de fluitist Koos Verheul virtuoos en met
overgave geblazen en door het orkest
nogal rommelig begeleid. Een rommelig
heid overigens, die in de begeleiding van
Bachs cantate soms tot onwaarschijnlijke
hoogte groeide.
Het merkwaardige feit deed zich voor,
dat de Franse dirigent Yves Prin, diè
laatst in Haarlem een voortreffelijk in
druk maakte^ zaterdag bij het Residentie
orkest bepaald weinig opzienbarende
prestaties leverde. Over de tempi in de
Bach-cantate kan men natuurlijk van me
ning verschillen, hoewel ik vond dat ze
dikwijls wel erg ongelukkig gekozen wa
ren en ook nogal instabiel werden uit
gevoerd. De Duitse sopraan Ingeborg
Reichelt zong haar solopartij overigens
bijzonder fraai en het koor, dat bestond
uit op dat moment niet meespelende le
den van het Residentie-orkest en hun
echtgenoten (overigens versterkt met
enkele professionele zangers en zangeres
sen) kweet zich met weinig vakmanschap,
maar met groot enthousiasme van zijn
kortstondige taak.
Na de pauze hoorden we eerst een vrij
vlakke uitvoering van „A set of Pieces”
van Charles Ives, voortreffelijke muziek,
waarmee Prin weinig contact leek te heb
ben. Meer contact had hij kennelijk met
de door Auric, Honegger, Milhaud, Pou
lenc en Germaine Tailleferre gecompo
neerde muziek bij „Les mariés de la
Tour Eiffel”. Het orkest klonk bij de
uitvoering van deze muziek althans op
eens veel geïnspireerder, zodat de op de
keper beschouwde vrij matige muziek het
bij het toneelbeeld voortreffelijk deed.
Dat toneelbeeld, verzorgd door Henk de
Vries en Hans Citroen en gespeeld door
het mimetheater van Will Spoor was een
geweldig succes. De tekst, die in de ver
taling van Willem Hussem op uitsteken
de wijze werd uitgesproken door Guido
de Moor en Wim van Rooij, doet wat
gedateerd aan, maar de scenische reali
satie van Will Spoor was inderdaad voor
treffelijk. Een uitstekend en spectaculair
besluit van een verder zeer matig concert.
ROB DU BOIS
is door de zure appel van het onge
wone heen te bijten. Want ondanks
alle moeite er omheen werd althans
het eerste filosofendebat een zeer on
gewone, „elitaire” gebeurtenis voor
hen, die zich „leek” voelen.
De programmamakers onder leiding
van producer en regisseur Kees van
Langeraad hebben voor een begelei
ding gezorgd, die begon met twee
„profiles” van de beide discussianten,
filmpjes opgenomen in de eigen leef
omgeving van Lefèbvre en Kolakows
ki. Dr. L. W. Nauta, één van de re
dactieleden achter dit project, legde
enige begrippen en discussiepunten
uit.
Lefèbvre toonde zich tijdens de dis
cussie de grote woordkunstenaar en de
hoog geschoolde volksmenner, die een
theatraal accent geenszins schuwt, ter
wijl Kolakowski als het ware telkens
een aarzeling moest overwinnen, maar
dan in wat ongelukkig gekozen woor
den met analyses en definities kwam,
die de basis leken te ontnemen aan
de indrukwekkende woordenbouwsels
van zijn medespreker. Lefèbvre, hoog
leraar in Nanterre en brains van de
mei-revolutie van 1968 in Frankrijk,
laat niet na de consumptiemaatschap
pij aan te vallen. Voor hem is er maar
één keus: revolutie of zelfvernietiging.
Kolakowski daarentegen trok een
paar keer hard aan zijn pijp, zuchtte
vreselijk diep en zei dan verontschul
digend dat hij niet in de revolutie ge
looft. Dat is toch allemaal romantiek
en gepraat; wij moeten het zoeken in
de hervorming van wat we hebben en
het is zeer goed mogelijk, dat de aan
wezige krachten in het volk tot deze
hervorming zullen dwingen.
Een belangrijk gedeelte van het de
bat betreft de waardenstelsels. Le
fèbvre, die meent dat elke waarde in
de maatschappij uitgeput kan raken
en dus sterft, bepleit het „mogelijkeêê
als norm aan te houden in een waar
denstelsel. Kolakowski acht de wil de
basis voor alle waarden.
Op 6 juni wordt het tweede filoso
fendebat uitgezonden en dan komen
er nog twee of drie in het najaar. Na
het eerste en het tweede debat hoopt de
NOS een aantal reacties van kijkers
binnen te krijgen ten aanzien van het
overkomen van het programma. Men
kan nog eventueel wijzigingen aan
brengen voor de laatste drie debatten.
Het is bijna onvoorstelbaar dat Visconti
meer dan twee uur lang zonder enige
uiterlijke handeling en met een minimum
aan dialoog de aandacht ademloos weet
vast te houden. Er wordt alleen maar ge
keken in de film en de regisseur laat het
publiek via de camera meekijken naar al
die kwetsbare elegantie die de tekenen
van ziekte en aantasting probeert te nege
ren. En, hoewel de film een konsekwent
volgehouden traag tempo heeft, valt er zo
veel te zien dat deze film op zijn minst
nog een tweede bezoek rechtvaardigt. En
voor alles is er die ondermijnende oude
man, in wie het leven af en toe nog lijkt
op te flikkeren, maar die toch in rechte
lijn op weg naar het einde is. Een schitte-
rende creatie van een onherkenbare Dirk
Bogarde, die toen hij gevraagd werd naar
de benadering van zijn rol antwoordde.
„Heel gewoon, je kleedt hem aan en je
speelt hem”.
Visconti’s Zweedse ontdekking Bjorn
Andresen was het zoveelste prille jongetje
dat op dit festival/in een zogenaamde sca
breuze rol te zien viel en uiteraard werden
ook daar vragen over gesteld. Visconti
maakte weer eens duidelijk dat het filmen
met kinderen gewoonlijk neerkomt op ze
dingen laten doen waar ze zelf geen weet
van hebben en dat het suggestieve verband
pas in de montage wordt gelegd. Boven
dien had Andresen „Der Tod in Venedig”
al op zijn tiende jaar gelezen, bleek tijdens
de proefopnamen.
Nederland I. Na de Fabeltjeskrant
en het journaal van de VARA een
nieuwe aflevering van Pipo op Bi
zarra. Tweede deel voorprogramma:
Coronation street.
Het journaal wordt voor de tweede
keer gevolgd door de 10-minuten-zwem-
les van Flory Anstadt: ouders leer zelf
uw kinderen zwemmen. Daarna Iron
side in het verhaal Sabotage op de
Renbaan. Een half uurtje vervolgens
met de Jonge Onderzoekers. Mia Stei-
nebach en Marga van Praag doen ver
slag van een onderzoek dat een groep
Engelse meisjes deed naar de kleur
van morgen.
In Het Oproer kraait gaat Rob Tou-
ber hierna weer op de revolutionaire
toer. Samen met Jaap v.d. Merwe
zocht hij ook voor deze laatste afle
vering weer een fiks aantal rebelse
liederen bij elkaar. Het enige verschil
met de vorige afleveringen is, dat het
nu gaat om buitenlanders. Zo zien
en horen we mensen uit Ierland, uit
Palestina, uit Angola en uit Zuid Ame
rika. Achter het Nieuws sluit het Vara
programma af. De NOS doet er daar
na nog het journaal bij en Teleac de
cursus Sterrenkunde.
HILVERSUM I
7.00 Nws., 7.11 Het levende woord.,
7.16 Op het eerste gehoor., 7.25 Horen
en zien., 7.30 Nws., 7.32 Hier en Nu.,
8.00 Nws., 8.11 Te Deum Laudamus,
8.30 Nws., 8.32 Voor de vrouw.,9.00
Gymn. voor de vrouw., 9.40 Schoolra
dio., 10.00 Bijbelse verkenningen., 10.15
Salzburger Festspiele 1920-1970., 11.00
Nws., 11.15 Voor zieken., 11.55 Mede-
del., 12.00 Van twaalf tot twee., 12.22
Wij van het land,, 12.26 Mededel. t.b.v
land- en tuinbouw., 12.30 Nws., 12.41
Actualiteit., 13.00 Raden maar.14.05
Schoolradio., 14.30 Muzikaal magazi
ne., 16.00 Nws., Overheidsvoorl., 17.00
Nws. Nederl. Antillen., 17.10 Voor kin
deren., 17.15 Hai: jeugd Pol. Partij
en: 18.19 P.v.d.A., 18.30 Nws., 18.41
19.45 Lichte muz., 20.00 Opera Benja
min Britten., pauze: gesprekken met
uitvoerenden., 22.25 Overweging., 22.30
Nws., 22.38 Den Haag vandaag., 22.50
Kontekst., 23.15 .Sticker., 23.55 Nws.
HILVERSUM II
7.00 Nws., 7.11 Ochtendgymn., 7.20
Dag met een plaatje., 8.00 Nws., 8.11
Journaal., 8.20 Dag met een plaatje.,
8.30 De groenteman., 8.50 Morgenwij
ding., 9.00 Reportage., 9.35 Waterstan
den., 9.40 Oude muziek., 10.00 Voor
kleuters., 10.10 Arbeidsvitaminen., 11.00
Nws., 11.30 Rondom. 12: Om 11.55
Beursberichten., 12.30 Overheidsvoorl.
Uitzending voor de landbouw., 12.40
Knipperlicht., 13.00 Nws., 13.11 Jour
naal., 13.30 Den Haag vandaag., 13.35
Spiegel van België., 14.05 Bonthema’s
en Swingsessions., jazz uit 1935-1955.
14.30 Promenade-orkest., 15.00 Het le
ven in de taal., 15.10 Muziekmiddag.,
15.10 Nwe platen., 16.00 Nws., 16.03
Alert., 16.25 Spaanse muziek., Kerkmuz.
16.55 Pianorecital., 17.30 Brabant jour
naal., 17.55 Meded., 18.00 Nws., 18.11
Journaal., 18.25 Licht ensemble., 18.55
Big Band Beat., 19.25 Paris vous par-
le. 19.30 Nws., 19.35 Vanavond., 19.35
Braziliana., 20.00 Gelukkig in het spel
21.00 Paul Vlaanderen., (6) 21.30 Lich
te muz., 22.05 Jazz Snectrum., 22.30
Nws., 22.40 Meded., 22.45 Journaal.,
22.55 Signaalconcerten 1970-’71. 23.55
Nws.
HILVERSUM III
9.00 Nws., 9.03 Plaatjes., 10.00 Nws.
10.03 Ekspres., 11.00 Nws., 11.03 Vro
lijke visite., 12.00 Nws., 13.00 Nws.,
13.03 De Eddy Becker Show., 14.00
Nws. 15.00 Nws. 15.03 Drie-draai., 16.00
Nws., 16.03 Mix, 17.00 Nws.
BRUSSEL
18.00 Nws., 18.03 Voor soldaten., 18.28
Paardesportuitslagen., 18.30 Verkeers-
wenken., 18.45 Sport., 18.55 Taalwen-
ken., 19.00 Nws., actualiteiten., 19.40
Intermezzo., 19.45 Syndicale kroniek.,
een tikkeltje goedkoop uit hij werkt I
veel met goudpapier maar dat was niet I
storend. Zijn costumes waren heel goed en I
ook mooi van kleur. Verassend was zijn
decor voor het» vijfde tafreel, dat als ach-
tergrond moest dienen voor het beroemde
„slavenkoor”.
Met het kiezen der solisten is de Ne-
derlandse Operastichting bijzonder geluk-
kig geweest. Licinio Montefusco heeft niet
alleen een prachtige bariton-stem, maar I
hij is ook een begenadigd acteur. Zijn spel I
was zo levensecht, dat wij het gevoel kre- I
gen dat de Koning van Babylon werkelijk I
voor ons stond. Pauline Tinsley heeft al- I
les mee voor de rol van de (onechte) ko-
ningsdochter Abigaille: een kille, maar
feilloze hoogte en een stalen geluid in de
laagte. Henk Smit was bijzonder goed als
Zaccaria de Hogepriester en Anton de Rid-
der een zeer emotionele Ismaël. Nelly Mor-
purgo zag wat bleek om de neus (dat was
ook nodig voor haar rol) zij moest plot-
!rlvaller. voor Maria Maddalena, I
'a; r'eed zij ui*o*ekend Hubert Wa- I
- Blinkhof en Tine van Grootel ont- I
:ich over de „k’»')-'»’' oartijen: zij I
iets groots van. Ik kan U van I
-•'’■’raden deze voorstelling te i
gaan zier. In Amsterdam op: 26, 28, 30 I
mei, 2, 4 en 5 juni.
J. H. MOOLENIJZER 1
Nederland 2. De NOS begint met de
Fabeltjeskrant, het journaal en de se
rie Kijkeh naar Kinderen. Dan komt
de NCRV in het geweer met Zo vader,
zo Zoon. Gerard v.d. Berg krijgt het
I panel van Jaap Molenaar, Aart Staar
tjes en Marion Broekhuizen tegenover
zich, uitgebreid met gastlid Ellis de
Liefde, een zangeresje.
Na het journaal gaan we helemaal
op in de feestsfeer. De reisverenigirig
Oost WestThuis Best houdt een fees
telijke jaar vergadering waar optre
den grappenmaker Joop Doderer,
diens collega Wim Wama, Paul Meyer,
het Zuid-Amerikaanse Trio Los Alle-
gres, het accordeonduo Las Estrellas,
Herbert Joeks als voorzitter van de
club en Herman Kortekaas. Paul
Cammermans heeft de regie, Ton Ca
pel leverde de teksten.
Peter van Campen is verantwoorde
lijk voor het volgende programmaon
derdeel, getiteld een Paar Stappen
vooruit. In deze filmdocumentaire
wordt het werk belicht van het Zonne
huis, de vereniging die verpleegtehui
zen voor langdurige zieken exploiteert
en die een halve eeuw bestaat. Het is
dankbaar werk, dat lang niet voldoen
de aandacht krijgt. Met name voor
langdurig zieken is die aandacht juist
verschrikkelijk belangrijk. Ook zij wil
len immers graag „een paar stappen
vooruit”.
Tot slot van de dag In het Hart van
Rotterdam. Het concert- en congresge.
bouw De Doelen bestaat vijf jaar en
ter gelegenheid daarvan wordt een
groot feest gegeven. Optredenden zijn
I o.m. de cabaretier Seth Gaaikema en
Willeke Alberti. Voorts werken mee
F
r
b
V
L j
L
k
4x*-
