Diakenen staan stil bij „65
en
Verklaring gemengd huwelijk ondertekend
NOACH KON WEL IN OE ARK VALLEN, MAAR NIET ERUIT!
is
Geld
studie
J. KITS VAN „HET ZOEKLICHT"
w
■gl
voor
geweldloosheid
Loopbaan beg
bij Open Air Mission
on
Nederlandse diensten in Zwitserland
16
z
ZATERDAG 12 JUNI 1971
Erbij
Matrimonia mixta
J
Broeder J. Kits, algemeen adjunct van de Evangeli
sche Omroep en redacteur van „Het Zoeklicht”
15.000 abonnees), tevens evangelist en directeur
van ,,’t Brandpunt” Doom en van de B.B.S. (Brand
punt en Bijbelscholen) werd op 20 april 1902 te Rheden
(De Steeg) bij Arnhem geboren, als zoon van een krui
denier, die in zijn vrije tijd evangeliseerde. De vader
van Jan Kits behoorde tot de Open Broeders van de
Vergadering der Gelovigen (Darbisten) en kwam in
aanraking met Johannes de Heer, die in 1905 getuige
was van de krachtige opwekking te Wales, onder de
mijnwerkers. Johannes de Heer kwam daar met veel
„Geen kerk zonder
De hervormde kerk, de gereformeerde kerken, de lutherse kerk en de
rooms-katholieke kerk in Nederland hebben begin deze maand, naar nu
bekend is geworden, hun gemeenschappelijke verklaring over het kerke
lijk gemengd huwelijk ondertekend. De verklaring is het resultaat van
langdurig overleg, dat tenslotte geleid heeft tot het bereiken van overeen
stemming over interkerkelijke pastorale begeleiding van het kerkelijk
gemengd huwelijk. De commissie tot de zaken van de later bij het overleg
betrokken remonstrantse broederschap heeft niet gerechtigd tot onder
tekening de verklaring inmiddels aan de remonstrantse gemeenten
aangeboden. Het latere streven vanuit de, tijdens het reeds aan de gang
zijnde overleg pas tot stand gekomen, Raad van Kerken in Nederland,
om ook de andere leden van de raad dan de vier genoemde kerken bij het
akkoord te betrekken, heeft op korte termijn niet tot een positief resultaat
kunnen leiden.
rolstoel-oprit"
Lange weg van
een bijbel
vuur vandaan en stak ook anderen aan, zoals de familie
Kits. Als jongen van een jaar of acht wilde Jan graag
God dienen als het kon, en hij mocht met vader mee
naar de steenfabriek om te evangeliseren. Jan speelde
dan op de viool, zo jong als hij was en vader bespeelde
het draagbare orgeltje. Broeder Kits leerde zich goed
verstaanbaar te maken in het Duits en Engels. Hij sprak
eens op een tonnetje in Hyde Park en leidde ook En
gelse diensten, zowel in Engeland als in Canada en
hield campagnes in Oost-Friesland. Hij is lid van de
Hernhutters-Broedergemeente te Zeist. Rik Valken
burg sprak met hem. Het gesprek verliep als volgt:
Broeder J. Kits van „Het Zoeklicht".
soort Pinkster-
WVWWWWWWWWWWWWWWWWWWWt
vvvvvvvwvwwwwwwwwww’
VVVVVVVVVVVVVVVVVVVVVVVVVVVV'VVVVVVVVVVVVVVVV’
^VVVïAA/VVYVVVVVWVVVVVVWViAAKA/VVWVWtAA/^^
Later kwam u in Zeist terecht?
Op deze, op 21 en 22 mei gehouden
conferentie, door de hervormde lande
lijke diakonale raad georganiseerd met
medewerking van het nationaal protes
tants centrum voor de geestelijke volks
gezondheid, werd in het bijzonder aan
dacht besteed aan de problematiek rond
jongeren en ouderen.
BROEDER KITS, hoe kwam u als
full-timer (beroeps) in de evangelisa-
tie-arbeid terecht?
AMERSFOORT. Alleen al uit de
veranderde gezinssituatie valt een deel
van de huidige bejaardenproblematiek
af te lezen. Rondom 1890 overleed ge
middeld één van beide ouders enkele
jaren vóór het laatste kind door huwe
lijk of anderzins het ouderlijk huis ver
liet. Omstreeks 1950 besteedde de ge
middelde moeder 27 jaar aan de opvoe
ding van haar kinderen. Zij had, nadat
het laatste kind het ouderlijk huis had
verlaten, nog dertig jaar leven voor de
boeg. Langer dus dan de periode van
het opvoeden en groot brengen van de
kinderen.
Dit zijn enkele notities uit de toe
spraak over „65door drs. J. Matse,
socioloog, als wetenschappelijk mede
werken in de sociale geneeskunde ver
bonden aan de Vrije Universiteit te
Amsterdam, op de 43ste hervormde dia
konale voorjaarsconferentie te Amers
foort.
Integendeel! We bleven heel goed
met elkaar samenwerken. Hij was echt
e»en man om een gemeente te hebben
en die op te bouwen. Ik niet. Ik ben
een geestelijke nomade, die de bood
schap overal brengt, een vaste gemeen
te zou mij niet liggen, geloof ik. Een
paar maanden voor ds. Zijlstra stierf,
zei hij mij dat hij ontzettend graag met
mij nog een keer het land zou willen
doortrekken met de evangelisatiewa-
gen. We hebben erom gebeden, maar
Gods weg was anders
Gaf dat geen moeilijkheden?
Eens werd een jeugdkamp op het
terrein van het Hernhutter-Zusterplein
afgesloten door Duitsers, om jongelui
te vorderen en weg te voeren. Een
vriend bad hardop: „Wil de Duitsers
met blindheid slaan, dat ze de jongeren
(die geknield lagen te bidden in een
vertrek) nieit zien of vinden”. Elke deur
werd door de Duitsers opengegooid, be
halve de deur waarachter 40 a 50 jon
geren lagen te bidden. Een Duitser zei:
„Laat die deur maar dicht, want daar
achter zitten alleen maar oude wijven.”
Het maakte geweldige indruk op de
jongelui. Toen wisten ze dat we een
God hadden, op wie je vertrouwen kon.
slechts ingeschakelden in Zijn werk. Ik
weet heel zeker dat ik in de weg van
God ben. Noach kon wel in de ark val
len, maar niet er wit.'
RIK VALKENBURG
Mede hierdoor is, naast bijvoorbeeld
de huidige afzonderlijke huisvesting, de
eenzaamheid van de oudere mens toe
genomen. Drs. Matse wekte de aanwe
zige diakenen op hieraan aandacht te
schenken.
In haar openingswoord schetste de
voorzitter van de hervormde diakonale
raad, mevrouw M. van de Wall-Duy-
vendak, burgemeester van Geldermal-
sen, hoezeer de behandeling van dit
soort onderwerpen naar voren is geko
men. Steeds meer is het besef gegroeid
dat iedere diaken te maken heeft met
bevordering van leefbaarheid, bijvoor
beeld in de wereld van de ouderen.
Gaf het geen controverse dat hij do
minee werd?
Dat was in 1937. Vanuit het cen
trum des lands konden we beter arbei
den in alle richtingen. We werkten nu
vaak mee met „Het Zoeklicht” aan vele
Had u in de oorlog nog wel contact
met de OAM in Londen?.
Bent u, in het algemeen voor jeugd
diensten?.
Kruis en een herinneringsmedaille van
de gemeente Arnhem en Den Haag.
In de gezamenlijk opgestelde uit
gangspunten is van r.k. zijde zorgvul
dig rekening gehouden met de door
paus Paulus op 31 maart 1970 in de
vorm van een „motu proprio” (pau
selijk document) gepubliceerde, wat
Hoe denkt u over opleiding?
Een van mijn grootste wensen is dat
er in de toekomst in Nederland een
Evangelische faculteit zal komen, zoals
die er ook is in Zwitserland (Bazel)
en Frankrijk (Parijs). Ik heb al met
verschillende mensen hierover gespro
ken. Een Evangelische faculteit zou
een antwoord kunnen betekenen op de
theologie van dr. Kuitert c.s. Ook an
dere universiteiten dan de VU doen
mee aan de volksvergiftiging. Er zijn
ook al vrij-evangelische en baptistische
studenten die in Utrecht met bijbel
kritiek vergiftigd worden.
Bedoelt u dat er een faculteit moet
komen op reformatorische grondslag,
zoals Van Mechelen beoogt?
Liever gewoon „Evangelische Fa
culteit.”
In de gemeenschappelijke verklaring
wordt een huwelijksinzegening in twee
kerken afgewezen. Ook achten de ker
ken „het in de huidige situatie in het
algemeen niet gewenst, dat tijdens de
ze periode van bezinning” „in de
dienst, waarin een gemengd huwelijk
wordt ingezegend, het heilig avond
maal of de eucharistie gevierd wordt”.
Ik vind jeugdsamenkomsten heer
lijk. Maar ik ben er op tegen als de
jeugd daardoor de band met de ge
meente zou verliezen. De ouders moe
ten hun kinderen beslist meenemen
naar de kerk en de samenkomst.
Het congres zag het als een wezen
lijke taak van de kerken door woord
en daad de gemeenschap er zich van
bewust te maken, dat de waarde van
de mens niet alleen aan zijn (economi
sche) bruikbaarheid kan worden afge
meten. Lichamelijk gehandicapten le
ven in onze huidige productiemaat
schappij als in een vijanderige omge
ving. In het bijzonder de kerken zou
den daar wat aan kunnen en moeten
doen, aldus het congres, dat tenslotte
voor eigen kerkelijk gebruik de aanbe
veling deed geen kerkgebouw meer neer
te zetten zonder een oprit voor gemak
kelijke toegang voor rolstoelgebruikers.
In Genève is de eerste grotere finan
ciële bijdrage ontvangen voor de studie
van geweld en geweldloosheid, waar
toe het centraal comité van de Wereld
raad van Kerken tijdens zijn vergade
ring begin dit jaar in Addis Abeba,
Ethiopië, besloot. De Noordamerikaan-
se conferentie van het genootschap der
vrienden (quakers) schonk namelijk
dezer dagen een bedrag van 5.000 dol
lar. Hiermee kan nu begonnen worden
aan de uitvoering van dit twee-jarig
studieproject, waarvoor de Wereldraad
de leden-kerken om bijdragen tot in to
taal 25.000 dollar gevraagd heeft.
Een gezamenlijk congres van de pro
testantse en de r.k. organisaties voor
lichamelijk gehandicapten in Duitsland
heeft een dringend beroep op de open
bare mening gedaan de gehandicapten
met meer begrip tegemoet te treden en
hun deelname aan activiteiten in de sa
menleving te vergemakkelijken.
Bent u later niet in Friesland terecht
gekomen?
In 1933 vestigden wij ons te Leeu
warden, omdat mijn overleden zwager
ds. Herman Labberté mij op zijn sterf
bed op het hart bond in Friesland te
gaan werken met de openlucht-evange-
lisatiewagen. Het werd een heerlijke
opwekkingstijd. Ds. Zijlstra was mijn
medewerker daar. Deze was voorheen
een verwoed lezer van „De Lach”, tot
dat hij „Het Zoeklicht” in de trein on
der ogen kreeg. God bekeerde hem en
hij hielp mij. Op een keer kwam hij
bij mij: „Ik wil dienaar van de Heer
worden!” Toen ging hij naar de bijbel-
school te Brussel en hielp mij ’s zomers.
de Friedenskirche.
In Walchwil (Zugersee) op de eerste zondag van de maand om 10.30 uur in
de Reformierte Kirche.
In Zürich één- of tweemaal per maand om 20.15 uur in de Kirche Fluntern.
Inlichtingen: Ds. Henk J. Huyser, Schönenwerderstrasse 35b, 5000 Aarau,
telefoon 064 - 245850.
Voor het Berner Oberland worden kerkdiensten gehouden van 27 juni-
8 augustus om 18.00 uur in de Reformierte Kirche Unterseen (Interlaken).
Bovendien zangdiensten in vier talen, w.o. Nederlands, op woensdagavonden
om 20 uur van 7 juli-11 augustus. Inlichtingen: ds. J. C. Remijn, Haupt-
strasse 1, 3800 Unterseen, telefoon 036 - 222000.
Rond het Meer van Genève worden Nederlandse kerkdiensten gehouden in
Genève in juli en augustus iedere zondag (en verder iedere tweede, vierde en
vijfde zondag van de maand) om 9.30 uur in het Auditoire de Calvin (naast
St. Pierre)in Lausanne iedere eerste en derde zondag van juli en augustus
om 10.30 uur in de Chapelle de Béthusy, Avenue Secrétan 2. Inlichtingen: ds.
G. F. H. Kelling, Chemin de Bassey, 1247 Anières, telefoon 022 - 511051.
Ook deze zomer worden op verschillende plaatsen in Zwitserland kerk
diensten in het Nederlands gehouden. Ten dienste van vakantiegangers volgt
hier een overzicht.
In Bazel op de eerste zondag van de maand om 16.00 uur in het Kirchge-
meindehaus Kleinhüningën.
In Bern op de tweede zondag van de maand om 20.15 uur in de kapel van
het Münster.
In Davos elke zondag om 16.30 uur in het Nederlands Sanatorium.
In Melide (Tessin) op de derde zondag van de maand om 9.30 of 10.30 uur
in de Reformierte Kirche.
In Olten op de laatste zondag van de maand om 9.30 uur in de kapel van
Het nieuwe programma wordt geco
ördineerd door ds. David M. Gill (31),
een congregationalist uit Australië, die
sinds 1968 verbonden is aan de afde
ling kerk en samenleving van de We
reldraad. Komende maand zal de werk-
commissie van deze afdeling aandacht
besteden aan een gedetailleerd plan
voor het studieprogramma, dat nu als
eerste financieel gesteund is door het
genootschap der vrienden, een van de
traditionele „vredeskerken”.
In het materiaal, dat drs. Matse voor
de groepsdiscussies aandroeg, kwam in
het bijzonder naar voren hoezeer door
demografische en andere ontwikke
lingen de bejaarde mens eenzaam bui
ten de verdere maatschappij is komen
te staan en daarmee in het bijzonder
alleen te stellen heeft gekregen met
verschijnselen als rouw en de aanstaan
de eigen dood, die vroeger veel meer
geïntegreerd in alle leeftijdsgroepen, en
daarmee in gezinsverband en opvoeding
werden verwerkt.
De situatie van een andere afbaken
bare leeftijdsgroep werd voor de her
vormde diakenen ingeleid door drs. J.
Heinen, wetenschappelijk medewerker
bij het paedologisch instutuut in Am
sterdam, die sprak over „25”.
Hij zette uiteen, dat wat voor ande
ren zich voordoet als het vaak zoge
noemde generatieconflict, voor de groep
van 12 tot 22 jaar een voor alles nor
male ontwikkelingsfase is, waarin met
name, vaak in groepsverband en al
experimenterend, naar de eigen iden
titeit wordt gezocht.
Diakenen en ouderen, de eigen ou
ders voorop, kunnen daarin een goede
bijdrage leveren door (besproken op de
conferentie in 1969): „geattendeerd te
leven” en met name de waarde van
eigen doen en laten duidelijk te maken
aan de daarin beslist geïnteresseerde
jongere generatie.
In de bisschoppelijke toevoeging be
stemd voor de r.k. priesters wordt on
der meer bevestigd, dat als er bezwa
ren bestaan tegen een huwelijksslui
ting in de r.k. canonieke (kerkwette
lijk) voorgeschreven vorm, de bis-
schop de huwelijkssluiting ten over
staan van de ambtenaar van de bur
gerlijke stand (populair: „voor de wet
trouwen”) voor de r.k. kerk als chris
telijk huwelijk kan laten gelden (des
gewenst te volgen door inzegening in
de kerk).
Soms maakt een bijbel heel wat
omwegen eer hij bij de juiste man
of vrouw terecht komt, aldus schrijft
ons het Nederlands Bijbel Genoot
schap. Dat gold zeker voor de bij
bel die een tuinman in Bogota, Co
lumbia kocht. Hij woonde in een
pension en zijn hospita verzette
zich fel tegen het feit, dat er een
bijbel onder haar dak te vinden was
Ze brak zijn koffer open en over
handigde de bijbel aan de plaatselij
ke rooms-katholieke priester.
Toen de jonge tuinman ontdekte,
dat er bij hem ingebroken was en
zijn nieuwe bijbel was verdwenen,
diende hij ’n aanklacht in bij de po
litie. De zaak werd uitgezocht en ’n
rechercheur eiste, dat de vrouw de
bijbel zou teruggeven. In plaats van
hem terug te geven aan haar pen
siongast, overhandigde zij de bijbel
bij de inspecteur van politie.
De agent begon het boek te le
zen en raakte zo geïnteresseerd,
dat hij besloot het eerst uit te lezen
eer hij het teruggaf. Na een week
liep de jonge tuinman eens het po
litiebureau binnen om te vragen
waar zijn bijbel nu eindelijk bleef.
De inspecteur vertelde, dat hij er
in aan het lezen was en vroeg of hij
die bijbel mocht houden. De tuin
man, die het niet bijzonder breed
heeft, stemde toe en kocht voor
zichzelf maar een nieuwe bijbel.
Blijkens de praeambule bij de ver
klaring gaan de kerken ervan uit, dat
onverminderd de nog bestaande
verschillen in huwelijken tussen re
formatorische en r.k. christenen de
gemeenschap in de Heer aanwezig is.
„Zij menen echter, dat aan dergelijke
huwelijken ook bijzondere moeilijkhe
den verbonden kunnen zijn, die voort
vloeien uit de gescheidenheid der ker
ken ten gevolge van de verschillen in
geloofsbelij den en geloofsbeleven”. In
verband met deze beide aspecten zien
de kerken het als haar roeping de be
trokken leden pastoraal te begeleiden
en hebben zij haar gemeenschappelij
ke verklaring uitgegeven.
Indien de kerkelijk gemengd gehuw
den besloten hebben teder tot de eigen
kerk te blijven behoren, dan dienen,
aldus de interkerkelijke verklaring, de
pastores van beide kerken met elkaar
en met de gehuwden te overleggen,
hoe de pastorale zorg zal worden uit
geoefend, waarbij de bedoeling van de
partners inzake doop en opvoeding
van hun toekomstige kinderen uitdruk-
„De keuze van de kerkelijke ge
meenschap, waarin de ouders hun kin-
Ik werkte op het kantoor van de
Provinciale Gelderse Electriciteits
Maatschappij te Arnhem en ik voelde
me sterk geroepen om mij geheel in de
dienst van de Here te begeven. Dat
was een oud verlangen van mij, maar
er zaten moeilijke kanten aan. Van deze
roeping was ik niet altijd zo zeker, als
van mijn bekering. Over mijn kind
schap van God had ik nooit twijfels,
maar het zich bevinden in Gods weg is
niet altijd even duidelijk. Maar dat
wordt het wel. God beproeft en beves
tigt dat Zelf.
De eerste anderhalf jaar (vanaf 1928)
mocht ik als tweede werker op de eer
ste Evangelisatie-auto van de „Open
Air Mission” (Openluchtzending) te
Londen in veel plaatsen in ons land de
blijde boodschap brengen, maar ik had
een sterk verlangen naar een geheel
zelfstandige taak in de OAM. Welnu,
in april 1930 kwam er van de OAM
uit Londen het bericht dat een dame
uit Nieuw-Zeeland een rapport had ge
lezen, dat ik in een Engels blad had
geschreven, waardoor zij zozeer getrof
fen was, dat zij een grote gift zond.
Daardoor kon een tweede evangelisatie-
wagen worden besteld, waarop ik als
eerste werker werd aangesteld. Voor
mijn verloofde Nelly van Gent en mij
was dit een bevestiging dat we in de
weg van de Heer waren. We gingen
op 3 juli 1930 trouwen, want dat was
daar ook een gevolg van. Ons huwelijk
werd ingezegend door broeder Joh. de
Heer.
kerkeraden en predikanten bij de ge
meenschappelijke verklaring schrijft
het hervormd moderamen deze week,
dat de inhoud aansluit bij de richtlij
nen over het gemengde huwelijk tus
sen hervormden en rooms-katholieken,
die de hervormde synode op 18 juni
1967 aanvaardde. Het hervormd mode
ramen spreekt de verwachting uit, dat
de „Gemeenschappelijke verklaring
over het kerkelijk-gemengd huwelijk”
een bruikbare handreiking zal gaan
blijken te zijn.
Nee. Vanwege de bezetting werd
dat contact verbroken en kwam er de
noodzaak onder een andere vlag te va
ren. Hierdoor kwam de Morgenster
Stichting tot stand, welke het vroegere
Hollandse Comité voor de OAM tot
kern had. We woonden toen bij de
Hernhutters en hielden er conferenties
tot verdieping van het geestelijk leven,
vanuit het grote woonhuis op het Zus
terplein 16. Menigmaal met hulp van
de zalen en de gastvrijheid van de le
den der Broedergemeente, voor de lo
gerende conferentiegangers
Later vingen we daar ook vluchte
lingen op, op verzoek van de burge
meester. We hebben 85.000 oorlogs-
vluchtelingen verzorgd. Mijn vrouw en
ik hadden de leiding van de evacuatie-
post. Na de oorlog hebben we nog een
onderscheiding gekregen van het Rode
verruimde Vaticaanse normen met be
trekking tot de gemengde huwelijken,
inclusief de mogelijkheid tot een gede
centraliseerd beleid, voortaan door de
r.k. bisschoppen per land regionaal
uitvoerbaar. Dit motu proprio, „Ma
trimonia mixta”, hebben de bisschop
pen nu tezamen met een eigen toelich
ting gevoegd bij de Nederlandse ge
meenschappelijke verklaring aan hun
priesters toegestuurd.
Bent u dan niet goed reformatorisch?
Ik ben gereformeerd, reformato
risch, in de zin van gelovig, aan en in
God op de grondslag van de hele bijbel.
Maar er zijn meer goede gelovigen in
bijbelse zin. In de faculteit die Van
Mechelen op het oog heeft passen bij
voorbeeld niet de zogenoemde Metho
distische christenen, terwijl ik die er
ook graag bij wil hebben (Vrije Broe
ders, Darbisten, Leger des Heils, Pink-
stergelovigen, Baptisten, Vrij Evange-
lischen etc. etc.).
deren zullen laten dopen, ligt bij de
verantwoordelijkheid van de ouders”,
zo is vastgelegd in de verklaring,
waarin ook wordt gezegd, dat de vra
gen in de kerk bij de huwelijksinzege
ning vooraf besproken dienen te wor
den, met name wanneer deze betrek
king hebben op de doop en de christe
lijke opvoeding van eventuele kinde
ren. „Daarbij spreekt het vanzelf, dat
aan de huwenden geen andere vragen
worden voorgelegd dan die in het
openbaar gesteld worden: zij zullen in
wederzijds respect voor eikaars ge
loofsovertuiging hun huwelijk beleven
en hun kinderen opvoeden in de geest
van het evangelie van Jezus Christus”.
Tot zover uit de verklaring.
landelijke Maranatha-Conferenties.
Ook werkten we samen met het X-co-
mité, waarvan ds. Ten Boom (broer
van Corrie) voorzitter was. We kregen
toestemming van prinses Juliana een
bijbelkiosk te plaatsen op het Jambo-
ree-terrein. Toen ontwaakte de gedach
te om wat voor de jeugd te gaan doen
en werd de JNVC (Jong Nederland
Voor Christus) actie geboren. Maar
toen werd ik ernstig ziek. God maakte
me duidelijk dat ik me ook tot de jeugd
moest wenden om onder hen te werken.
In Ubbergen werd het eerste jeugd
kamp gehouden. Joh. de Heer was er
aanvankelijk op tegen. God heeft geen
speciaal evangelie voor de jeugd, zei
hij. Ik vertelde dat God mij zelf de
opdracht gegeven had. Dan is er geen
keus, gaf hij toe en hielp me verder.
Het ging geweldig! Toen Joh. de Heer
zag dat velen voor Christus kozen,
sprongen hem de tranen in de ogen van
ontroering en vreugde. In de oorlog
werden er ook nog kampen gehouden
van de JNVC.
De oorspronkelijke overlegpartners
besloten onlangs tot ondertekening
van het al lang intern circulerende
stuk, dat mede opgehouden is door
aanvankelijk uitblijven van aangekon-
digde nieuwe vatikaanse richtlijnen in
zake het kerkelijk gemengd huwelijk.
Ondertekening door meer kerken be
hoort echter wel nog tot de wensen. De
verklaring is nu in de publiciteit geko
men door rondzending in eigen kring
aan priesters, predikanten en anderen.
De gemeenschappelijke, 8 mei 1971
gedateerde, verklaring over het kerke
lijk gemengd huwelijk ligt in het ver
lengde van de wederzijdse erkennin
gen van eikaars doopbedieningen door
de hervormde kerk, de gereformeerde
kerken en de lutherse kerk in ons land
enerzijds en de r.k. kerk in Nederland
anderzijds in de jaren 1967 en 1968.
In een korte begeleidende brief aan
Het centraal comité sprak zich in
Addis Abeba uit voor een programma,
dat de kerken zou moeten helpen bij
het doordenken van de ethische con
flicten, voortkomend uit geweld en ge
weldloosheid bij de strijd voor sociale
gerechtigheid. Het programma heeft
ook een bijdrage te leveren bij het zoe
ken naar de strategie voor acties ter
vermindering van geweld in conflictsi
tuaties.
Voelt u zich een
broeder?.
Beslist niet. Wij hebben altijd daar
tegen gewaarschuwd. Vooral tegen hun
drijven met gebedsgenezingen. Daar
hebben wij hier vaak de kneusjes van
moeten opknappen. Mensen die door die
genezingsaanpak volkomen in de knoop
waren geraakt en die de wanhoop
nabij waren.
U bent dus kerkelijk noch „kringe
lijk”?.
Ik zat wat dat betreft „tussen de
wal en het schip.” Ik vecht graag in
de voorhoede. Hier verdedig ik de kerk
en daar de kring. Ik heb overal en
altijd zulke grote wonderen gezien
door de kracht van Christus. Wij zitten
vaak in de verdediging van de waar
heid. We bestrijden Robinson, Kuitert,
Sölle, etc. Goed, oké! Maar de aanval
is de beste verdediging. We moeten dus
in de aanval gaan en Christus predi
ken. We behoeven de bijbel niet zo
zeer te verdedigen, maar wel moeten
we hem laten functioneren. Je moet
met de bijbel net doen als met een
leeuw (zei Moody dat niet?) je moet
hem loslaten!.Dat is mijn stand
punt. En zo ben ik voor de kring soms
te kerkdijk en voor de kerk soms te
„kringelijk”.
Je merkt tot je verrassing en verba
zing dat je werk zegen af werpt. Ik heb
er velen gesproken. Zelfs toen ik in
Canada in diverse kerken preekte kwa
men er steeds mensen naar me toe die
waren geëmigreerd uit ons land. Broe
der Kits, u hebt daar en daar gespro
ken over de verloren zoon, toen ben ik
verlost geworden. Wat wonderlijk!
Werkelijk, dan zie je duidelijk dat het
Gods werk is en dat Hij Zijn eigen
werk ook in stand houdt. Wij zijn
