Gigantisch wijnfeest in
Bordeaux bijna een flop
Brabantse carnavalstent
redde de feestvreugde
DE AARDE
ZET UIT
land
Uit in
I i
eigen
Sauternes - drama
Can-can
cru
Wijnridders
erin
Bloemenmeisjes
Premier
De vonk
ZATERDAG 17 JULI 1971
(Door Wina Born)
INDS 1909 had Bordeaux geen wijnfeest meer gehad. Daarom vond
.J de heer Chaban-Delmas, premier van Frankrijk èn burgemeester van
Bordeaux (dat kan daar), dat zijn stad nu eens wat meer aan de weg
moest timmeren. Nu is Bordeaux niet zo feestvierderig. De „Bordelais” zijn
een gereserveerd volkje van betrouwbare zakenmensen en goede wijn
boeren, maar bepaald geen feestneuzen. Wij vermoedden dus, dat dit wijn
feest geen hopsa-heisa-festijn zou worden, zoals die in de knusse wijndorpjes
langs de Rijn. Het was dan ook meer bedoeld als manifestatie met een
hoofdletter. Een veel te grote hoofdletter naar zou blijken. Niet zozeer het
feest uit duizenden als wel het feest der duizenden. Men had ministers, am
bassadeurs, professoren en een horde journalisten uitgenodigd. Deze laat-
sten vooral uit de Verenigde Staten, aangezien die de beste Bordeaux-
klanten aan het worden zijn: na auto’s, nertsjassen en zwembaden zijn nu
de grote Franse wijnen in de „States” het populairste statussymbool.
Jhr. De Ranitz, ex-burgemeester van Utrecht (links) wordt als
nieuwbakken „Compagnon du Bordeaux” door zijn gildebroeders
verwelkomd met het eresaluut: drie hamerslagen op een wijnfust.
De wijnkeurmeesters en
hun dames, gestoken in
prachtige middeleeuwse kos
tuums, vonden het maar een
doodernstig feest. Tot de
Brabanders kwamen
I .vj
1
MEDICAL
journal
Erbij
medewerking van niemand minder dan
de „Knupdukskes.”
OP HET LANDGOED „De Geldersche
toren” in Spankeren worden op zater
dag 31 juli en zondag 1 augustus de tui
nen opengesteld voor het publiek. Op
deze dagen kan evens de binnententoon-
stelling in de Oranjerie worden be
zichtigd.
EN TOEN gebeurde het wonder: de
Kikvorsen uit Den Bosch namen toe
ters en trommels, met brede Brabant-
HET ROERMONDSPLEIN in Arnhem
is van vandaag tot 7 augustus weer het
domein van de jeugd. Iedere werkdag
tussen 10 en 16 uur kunnen kinderen
tussen 5 en 15 jaar hun hart ophalen in
dit Jeugdland, dat op regenachtige da
gen een fijne compensatie kan zijn voor
Veluwse vakantievierdertjes.
se
e,
ia
ën
its
'us
ie-
lat
ie-
Je-
ull
■t’s
jn
je:
trs
•d.
en
iet
•he
an
ot
1-
u-
en
le,
i"
re
ok
ns
□-
ie
iu
ie
1-
w
et
de
rer
in
ijn
le-
fe-
in
ie,
en
‘er
5n.
in
‘rd
n-
;en'
ok
’or
!a-
li-
‘re
re
en
er
op
iu
ie
in
ti
er
r-
ap
lal
*r-
>OT
n-
re,
is.
de
is-
m,
let
an
iet
)m
tr-
tet
>e-
dy
in
en
le
er
de
an
al.
ïg.
tr
ie,
ft.
ir-
de
n-
'e-
iw
iet
en
iet
ar
n-
n-
Ir-
ti-
»k
a-
ie
rs
te
tl-
is
in
ir
OP DE EFTELING speelt sinds en
kele dagen het beroemde waterorgel
weer. In oktober van het vorige jaar
verloor het orgel zijn domein aan het
Diorama, maar nu is het weer te zien
in een nieuwe entourage. Met dansende
waterstralen, wiegende zeemeerminnen
en deinende waterplanten, zegt de fol
der uit Kaatsheuvel.
BERG EN BOS in droomlicht is het
motto van het lichtfeest, dat tot 22 au
gustus iedere avond in Apeldoorn wordt
gehouden. Het natuurpark Berg en Bos
baadt in deze periode 's avonds in een
zee van licht en rond de vijver kun
nen de bezoekers luisteren naar eën
muziekprogramma van Willem Duys.
Wie dit alles nog niet romantisch ge
noeg vindt, kan ook nog in een Vene-
tiaanse gondel stappen en zich door
een gondelier laten rondvaren in het
Apeldoornse droomlicht.
als wandelroute wil gebruiken, heeft
een uur nodig voor de afstand Noord-
wijkKatwijk en kan terug de bus tus
sen deze beide kustplaatsen nemen.
DAAR KON zelfs de plechtige in
tocht van de wijnridders niets aan
verhelpen. Mooi en schilderachtig was
dit wel. Bordeaux heeft acht verschil
lende wijnbroederschappen, geënt op
middeleeuwse gilden van wijnkeur
meesters. Ze dragen prachtige kos
tuums, passend bij de kleur van hun
wijn: de Jurade van St. Emilion flon
kerend rood, de Commanderie de Mé-
doc, purper fluweel, de Commanderie
IN VORDEN kunnen de toeristen op
26 juli getuige zijn van een grote boe
renbruiloft, die in de avonduren wordt
gegeven op boerderij „Het Schimmel”
nabij kasteel Vorden. Belangstellen
den kunnen zich bij het gemeentehuis
verzamelen. De WV voorspelt een ech
te Achterhoeks» avond met muzikale
OOK TIJDENS het feestbanket die
avond wilde de ware vreugde niet ko
men. Kosten noch moeite waren ge
spaard voor een flonkerend schouw
spel, zoals het ballet van de opera
van Bordeaux en de echte can-can-
danseressen uit de Moulin Rouge in
Parijs. Men had zijn best gedaan op
het diner, maar kook maar eens voor
2500 man, er werden prachtige wijnen
geschonken, maar ik had mijn cha
teau Cantenac-Brown’66 en ganze-
vleugel'tje liever in een wat romanti
scher omgeving genoten.
De jongens van de hotelschool
aan mijn tafel die van Maastricht
serveerden als volmaakte gastheren,
en ik had allerplezierigst tafelgezel
schap, ter ene zijde een Franse kolo
nel, ter andere de commandant van
hr. ms .Van Speyk, die deze week toe-
de Sauternes goudkleurig fluweel, de
Hospitaliers de Pomerol laaiend schar
laken, met Malthezer kruis. Voorafge
gaan door herauten en bazuinblazers
schreden zij binnen en hoe voortref
felijk weten deze mannen van Bor
deaux hun middeleeuwse gewaden te
dragen!
Geen moment denk je aan „verkle
de kerels”, zij waren middeleeuwse
gildemeesters, van hun expressieve
gallisehe koppen tot de waardig schrij
dende voeten. Helaas, in de betonnen
omgeving kwam dit fraais weinig tot
zijn recht en de ongetwijfeld spiritue
le toespraken verdronken in de blèren
de luidsprekers. Onze ambassadeur,
jhr. De Ranitz, werd geïntroduceerd
als Compagnon du Bordeaux en mag
nu voortaan aanspraak maken op drie
saluutslagen met een houten hamer
op een wijnfust, zodra het hem be
haagt een wijnkelder in Bordeaux te
betreden.
vallig in de haven van Bordeaux lag,
en was derhalve deugdelijk be
schermd. Maar de hal was te groot,
de versterkers te luid en de mensen
te talrijk.
'er
ik-
en
en
iet
ire
31-
De
sl
iet
ne
Ja
ck
ok
Se
en.
IEDERE TOERIST die 250 francs
neertelde kon drie dagen lang alles
meemaken en bovendien overal vrij
drinken van de vele vaak grandioze
wijnen. Daarin was men niet kinder
achtig. Er moeten omtrent 172.000
flessen zijn uitgeschonken in de offi
ciële feestruimte, nog afgezien van
wat in particuliere wijnkelders werd
ontkurkt.
OP DE ZOLDER boven de wijnkel
der wordt gegeten aan lange tafels.
Eendelever met druiven, lamsbout
met paddestoelen, kaas en perziken in
wijn, en daarbij worden door kelder-
knechts in het stijve zondagse pak
vijf beeldschone wijnen geschonken.
Bij de eendelever is er bijvoorbeeld
een satijnzachte, wulpse Sauternes,
Chateau Filhot ’67. Een probleemwijn,
want Sauternes, eens de wijn voor kei
zers en koningsmaitressen, kan men
aan de straatstenen niet meer kwijt.
Ze zijn volkomen uit de mode en
sommige van de beroemdste ch&teaux
zitten nog met hele onverkoopbare
oogsten. Men probeert deze strelend
zoete wijnen te pousseren als après
ski-wijnen in wintersportgebieden en
ook als ideale wijn voor bij paté en
gelijk hebben ze, want bij eendelever
smaakt niets zo hemels als een gou
den Sauternes.
DE WIJNSTOKKEN zijn minstens
20 jaar oud en hebben dus 20 jaar
liefderijke verzorging gehad, maar
geen winst opgeleverd. Er komt geen
kunstmest aan te pas: elk chateau
dat zich respecteert heeft een aantal
dure koeien op stal staan, alleen voor
de mest. Voor elke oogst maken kui
pers met de hand nieuwe fusten: op
elke fles drukt alleen al 3 voor dit
fust, waarop de wijn 2 a 2 jaar rijpt,
waarbij circa 12 percent verdampt.
In die jaren wordt de wijn verzorgd
en gekoesterd dpor een keldermees
ter met academische opleiding aan de
universiteit van Montpellier. Dit alles
kost handenvol geld en een chateau
van hoge kwaliteitswijnen is dan ook
nimmer een goudmijn, hoe duur de
wijnen ook zijn. Vrijwel de gehele
oogst van Chateau Lafite gaat dan
ook naar Dollarland.
DE OPZET was aardig, maar te
groot. Creëer maar eens feeststemming
in een betonnen hal van bijna een ki
lometer lang waar je met z’n drie
duizenden eet. Dit eten werd buiten
in legertenten gekookt en voor de be
diening had men een aantal hotelscho
len uitgenodigd, onder andere de ho
gere hotelscholen van Den Haag en
Maastricht. Iedereen deed z’n best, en
met trots mag ik vermelden, dat de
Nederlandse jongens allerwege com
plimenten oogstten. Maar de ware
dionysische feestvreugde wilde maar
niet komen.
sche onderzoekingen tot de opzien
barende conclusie dat de aarde uit
zet. Daarmee zou ook de theorie
verklaard zijn dat Amerika en
Afrika vroeger een geheel gevormd
hebben, maar door de zogenaamde
„continentale verschuiving” uiteen
gedreven zijn. Deze theorie (in
’S MIDDAGS begaf het hele gezel
schap zich naar de feesthal en daar
zaten wij weer met ons drieduizenden
om de fusten, ietwat mistroostig,
want de hal was weer zo groot en de
geluidsinstallatie blèrde weer zo.
PROF. DR. PASCUAL JOR
DAN, die in Hamburg fysica do
ceert, komt op grond van geologi-
OM NOG EVEN aan de kustlijn te
blijven: de WV van Noordwijk heeft
bekend gemaakt, dat het fraaie fiets
pad door de duinen naar Katwijk sinds
kort verboden is voor bromfietsen Met
deze maatregel zijn vooral de wande
laars en fietsers gebaat, want zij kun
nen in het vervolg in alle rust van het
duinlandschap genieten. Wie het pad
DE EERSTE DAG was aan parti
culier initiatief overgelaten. Met een
groep naar keuze kon men een tocht
door de Médoc maken, kastelen be
zoeken en op een wijnkasteel lunchen.
Zo bevonden wij ons ’s morgens om
half tien op het Chateau Lafite, eigen
dom van Edmond baron De Rotschild,
één van de vier „premiers crus”, de
vier officieel hoogst geklasseerde Bor-
deaux-wijnen. Een wijn zo groot, dat
men zijn naam slechts fluisterend uit
spreekt, en zo duur dat die in Neder
land zeker veertig, vijftig gulden per
gles moet kosten. Roep geen boze din
gen naar baron De Rothschild, een
grote wijn kan niet anders dan duur
zijn. Leest u maar:
HET TONEEL waar het eigenlijke
wijnfeest 1971 de volgende dag, een za
terdag, zich zou af spelen was de splin
ternieuwe jaarbeurshal, even buiten
Bordeaux aan een meer gebouwd en
ingericht als enorme wijnkelder. Er
waren 30.000 fusten in lange rijen
neergelegd, met daarlangs, van plan
ken, een soort eetbars waaraan men
zat op withouden kistjes waarin wijn
flessen meestal worden verpakt.
Daarboven hingen lange rijen vaan
dels met de namen van de wijnen,
zeer democratisch door elkaar zowel
de zeer dure kastelen als de eenvou
dige Entre-deux-Mers en Bas-Médoc.
Men kon proeven en drinken wat men
wilde.
1915 door de geofysicus Wegener
gelanceerd) lijkt gestaafd te wor
den door het feit dat de kustlijnen
van Oostelijk Zuid-Amerika en van
Afrika in elkaar passen „als stuk
jes van een legpuzzel” indien men
de Atlantische Oceaan „even weg
denkt”, maar bewezen is die stel
ling nooit.
Prof. Jordans onderzoekingen zouden
nu aangetoond hebben dat de grenslij
nen der continenten op nog opvallen
der wijze in elkaar passen, als men
ook het kustverloop onder water in de
waarnemingen betrekt.
Jordan stoelt zijn these van de „uit
dijende aarde” op het feit dat het aard
oppervlak een reusachtig netwerk van
scheuren vertoont, zowel in de diepe
gedeelten der wereldzeeën als op de
vastelanden. Daartoe behoort onder
meer de Rode Zee met haar voortzet
ting in het Jordaandal, maar ook de gi
gantische aardscheur die de Atlanti
sche Oceaan van het zuiden tot het hoge
Noorden (IJsland) doorsnijdt. En deze
breuklijn is het volgens hem die de af
scheiding van Zuid-Amerika en Afrika
bewijst.
PROF. JORDAN betoogt dat de uit
zetting der aarde ook nu nog doorgaat.
Zelfs de verbredingssnelheid van de
kloof tussen de wereldzeeën kon wor
den aangetoond: zij bedraagt volgens
hem enkele centimeters per jaar!.
Zij beweringen worden ondersteund
door de Engelse fysicus Dirac die zegt
dat dat zogenaamde „gravitatieconstante”
helemaal niet constant is, maar in tijd
en ruimte voortdurend verandert. Ze
ker is dat ook de oceanen door verbre
ding der diepzee-bodemscheuren uitdij
en en daarbij de vastelanden als het
ware opzij drukken. En daarvan heeft
zelfs Einstein nimmer gedroomd!
ZO BRAK de derde feestdag aan:
zondag, waarop eindelijk de zon
scheen en er met de zon iets van
warë wijnvreugde doorbrak. Het be
gon met een optocht door de straten
van Bordeaux van de wijnridders ih
hun fluwelen gewaden, en wijnboeren
en kelderknechts met al hun werktui
gen, de druivenplukstertjes, en ver
schillende folkloristische groepen zo
als steltlopers uit Les Landes, oester-
meisjes uit Arcachon en Baskische
muzikanten, plus zowaar de Kikvorsen
uit Den Bosch, degelijk in het zwarte
pak, de vrouwen met Brabantse pof-
pak, de vrouwen met Brabantse pof
fer en karbies, er lustig op los toete
rend. Ook de Alkmaarse kaasdragers
en de Haarlemse bloemenmeisjes,
(maar wie heeft het toch in zijn hoofd
gehaald, die arme kinderen zo trut
tig toe te takelen, terwijl er zoveel
leuke kleren te krijgen zijn?) waren
van de partij.
se glimlach trokken zij tussen de rij
en fusten door, en plotseling was het
feest, echt uitbundig feest. Onze eigen
Brabanders hadden de vonk ontstoken
en niets kon het vuur meer doven. De
jongens van de Maastrichtse hotel
school klommen op de hoog opgesta
pelde fusten en zongen luidkeels de
liederen van de Bossche kapel mee.
En daar doken ook de jannen van de
Van Speyk op die de lieve Franse
meisjes onder de arm namen en voor
we het wisten dansten wij allemaal in
lange slingers en slierten en kringen
rond.
DE DAMES-Kikvorsen lieten zich de
gouden Sauternes-wijnen voortreffe
lijk smaken en glommen als opge
poetste appels onder hun witte mut-
sen.De Franse meisjes staken rode
anjers op de witte matrozenmutsen
van de jongens van de Van Speyk, ik
zag matrozen ronddansen, met aan
één arm een druivenplukstertje en in
de andere arm een fles van één of an
der groots chateau („lekker mevrouw,
zoiets heb ik nog nooit gedronken”
zei een overduidelijke Rotterdammer-
met-braniekraag die in de kring met
mij gelijk op danste). En langs de
kant stonden een aantal Fransen met
grote bruine ogen te kijken: „Les
Hollandais, c’est fantastique!”. Een
Engelse journalist ,met wie ik tussen
de fusten door jitterbugde, riep me
toe: „Jullie Hollanders zijn gewel
dig, jullie hebben het feest gered”.
EN DAT WAS dan een troostrijke
gedachte. Boven het fraaie achttien-
de-eeuwse stadhuis van Bordeaux
wapperde de Nederlandse vlag als be-
leefdheidsgebaar voor het vlootbe-
zoek. Maar mijn Franse vrienden we
zen ernaar: „Voila, Nederland heeft
Bordeaux veroverd”.
BEDREMMELD staat men in die
prachtige kelder, een serene wijnka
thedraal waar het geurt naar nieuwe
fusten en jonge wijn en proeft er de
1970-er. Te jong om de fluwelen, sen
suele genieting te geven van een vol
maakt uitgerijpte wijn. Men proeft
nog alle eigenschappen afzonderlijk,
naast elkaar, men men proeft véél,
en dat betekent een wijn met grote
beloften. Hij heeft nog geen bouquet,
maar wel „neus”, hij is hard, maar
vurig, Hij „trekt aan de mond” maar
is zeer aristocratisch. Men proeft zijn
jeugd, maar ook zijn ras en tempe
rament. Hij zal ongelooflijk worden
over tien, twaalf jaar, „Twintig” zegt
de keldermeester. Wie zal hem dan
drinken? Iemand die deze nobele
grandeur waard is of iemand die er
alleen maar het geld voor heeft?
DE NOORDZEESTRANDEN vormen
een ideale ondergrond voor beeldhouw
werken en tekeningen in zand. Dat be
wijzen de talloze zandfiguren, die na
iedere zomerse dag langs de kustlijn
achterblijven. In enkele badplaatsen
gebeurt het strandtekenen soms in wed-
strijdvorm. Volgende week bijvoorbeeld
in Egmond-Binnen, Julianadorp, en
Camperduin. Woensdag 21 juli vindt in
Egmond-Binnen een strandfeest plaats
met schatgraven en zandfiguren maken.
Op dezelfde dag worden ook in Juliana
dorp strandfeesten gehouden. In Cam
perduin is het strand zondag 25 iuli het
domein van schatgravende en beeld
houwende kinderen. De jeugd, die in
Wijk aan Zee vakantie houdt, moet nog
even wachten, want in die badplaats
vindt op dinsdag 27 juli een zandvorm-
wedstrjd plaats.
h'W
F
V
ZUSTER
vanP®
maand-'
