Loevesijn moeiteloos ronde verder
Verlies van tandem maakte
afgang baanploeg compleet
Walraven: „Een van ons moest hem breken
Keetie Hage
pakte
NEDERLANDSE GANGMAKERS
en passant
HIELDEN BOOM OP AFSTAND
zilver mee
Mahn: „Alles is in één klap vernietigd
BLUNDER KOSTTE FINALEPLAATS
10^
aw#
11
MAANDAG 3 0 AUGUSTUS 1971
99
Stayers
Weer Morelon
99
vv
I
V, .1
W
(Van onze psrotredacteur)
hel-
De Westduitse Horst Gnas is al vrijwel zeker van de wereldtitel achter de brede rug van de Nederlandse gangmaker Walraven.
,fMMWW**w*'*WMI||***’’*'***********M'MVVV**»*WVIIWVVWMV»fWVW^
1
HANS ROMBOUTS
a
!1
(Van onze sportredactie)
0,
r
1
s
gedrieën in de finale belandden, zij
het dat Piet de Wit daar een herkan
sing voor nodig had, omdat hij wei
nig professioneel aan het werk was
geweest in zijn serie.
VARESE De afgang van de Ne
derlandse amateurploeg, die verzacht
werd door de bronzen medaille van
Boom bij de amateurstayers en de
zilveren plak van Keetie Hage, kwam
gisteren keihard aan toen de achter-
volgingsploeg smadelijk van het toer-
nooiveld werd geworpen en het tan-
dempaar van Doorn-Fens volkomen
kansloos in de kwartfinale door de
Russen naar huis werd gefietst. In de
profsector zorgden de stayers Stam,
Oudkerk en De Wit ervoor dat zij
t
l
i
i
e
n
Walraven: „De KNWU heeft geen zake
lijke instelling. Het is een knoeiboel. Je
moet dagen aan de telefoon hangen om
kort
viertal
rek om de zilveren medaille viel hij en
brak zijn rechter sleutelbeen. Kucirek,
die op winst lag, kreeg nu het brons.
met
werd
i
i
i
i
re
>3
n
t
1,
r
t
l
l
!t
k
it
!t
e
n.
r-
ie
1-
1-
>e
l-
n
d
ie
d
!O
a.
it
9
B
1
e
(Van onze sportredacteur)
VARESE De wraak van de he
ren Walraven en Koch was zater
dagavond zoet. De twee Nederlandse
gangmakers, die op zijn zachtst ge
zegd weinig liefde koesteren voor de
KNWU en die bovendien evenmin
vrienden zijn van collega-gangmaker
Stakenburg, voerden volgens een te
voren punctueel uitgestippelde plan
ning de Westduitser Horst Gnas en
Reiner Podlesch naar respectievelijk
de wereldtitel en de tweede plaats
bij de amateur-stayers. Nederlander
Bert Boom werd door deze Duits-Ne-
derlandse coalitie gekraakt op de der
de plaats achtergelaten. Zoals Wal
raven het zei: „Eén van de twee,
Koch of ik, moest de gevaarlijkste man
voor ons, Boom, de nek breken. Wel,
het is gebeurd. Wij hebben het werk
gedaan dat ons opgedragen was door
onze baas, de Duitse Wielerbond”.
Het noodlot lijkt het Nederlandse team
voor de ploegenachtervolging immer te
vergezellen. Vorig jaar in Leicester ram
melde de formatie aan alle kanten toen
het tot een laaiende ruzie kwam tussen
coach Frans Mahn en de nukkige renners
Frans van der Ruit (met zijn zwakke
mentale instelling) en Klaas Balk (met
zijn opvliegend karakter). Nu in Varese
schenen de omstandigheden ideaal: er was
een sterke geest van kameraadschap ge
kweekt, er was maandenlang gewerkt aan
een perfecte techniek en de snelheid van
kwartfinalisten zijn: Loevesijn, de Aus
traliërs Johnson en Ryan, de Italianen
Turrini, Beghetto en Borghetti, de Belg
Van Lanker en de Amerikaan Mountford.
Loevesijn rijdt in die kwartfinales tegen
Borghetti.
VARESE. De schok was niet te ver
werken voor Frans Mahn. In één fatale
seconde verloor de zwaarlijvige 35-jarige
coach van de Nederlandse baanploeg bij
de wereldkampioenschappen wielrennen
in Varese volledig zijn zelfbeheersing toen
de Nederlandse achtervolgingsploeg door
een stupide blunder werd uitgeschakeld.
Briesend, tierend en vloekend rende hij
rond op het middenterrein, niet wetend op
wie hij op dat moment zijn blinde woede
moest afreageren. Uren later, gekalmeerd
maar nog altijd geschokt en tot in het
diepst van zijn ziel ontgoocheld, bekende
hij: „Als ik die knaap onmiddellijk in
mijn handen had kunnen krijgen zou ik
niet voor mezelf hebben ingestaan en hem
misschien de kop van de romp willen
slaan.”
de formatie was steeds groter geworden.
„Voor mij was er geen twijfel: we waren
zeker bij de laatste vier gekomen zonder
dit belachelijke incident” zo probeerde
Frans Mahn zichzelf te troosten.
Minutieus was het materiaal gecontro
leerd tot vlak voor de start en Frans
Mahn had iedere renner afzonderlijk ge
vraagd of de toeclips (de voetriempjes)
goed aangetrokken waren: „Het zijn vol
wassen mannen en ik ga zelf niet voelen
of die riempjes wel goed vast zitten.” En
onmiddellijk gleed het viertal in een ge
stroomlijnde formatie na het startschot
voor de kwalificatiestrijd tegen de Tsje
chen: Klaas Balk voorop, daarachter Pe
ter Nieuwenhuis, dan Gerrie Kamper en
tenslotte Nanno Bakker.
Luttele seconden later was het gebeurd:
Nieuwenhuis schokte opzij, zijn evenwicht
verliezend door zijn wegschietende voet.
In een vertwijfelde poging fietste Kamper
nog langs hem heen om de formatie in
stand te houden, maar Nanno Bakker
moest aan de remmen rukken en raakte
met Nieuwenhuis achter. Bij de twee
koplopers was er twijfel (doorgaan of
wachten), bij de twee achterblijvers pa
niek.
De ogenschijnlijk verbijsterende woede
aanval van Frans Mahn door dit incident
is toch wel te begrijpen, als men weet dat
juist deze achtervolgingsformatie een
prestige-zaak voor de Nederlandse coach
was geworden In dit voor-Olympische
jaar was het NOC bereid nogal wat geld
het geld waar je recht op hebt te krijgen.
En neem nu de wereldkampioenschappen.
De mecaniciens, seigneurs en zelfs de
loopjongens werden al in februari per
brief aangewezen voor deze kampioen
schappen. Maar gangmakers? Welnee, dat
hoefde kennelijk niet”. De mening van
Koch was gelijkluidend: „Ik heb tijdig
duidelijk gemaakt dat ik een aanbod uit
het buitenland Duitsland had ge
had, maar eerst werd er niet gereageerd
en later kreeg ik een aanbod dat ver
onder dat van de Duitsers lag. De KNWU
verlaagde de premie voor de wereldkam
pioenschappen zelfs ten opzichte van Lei
cester vorig jaar. Toen heb ik tabé gezegd.
De KNWU had geen geld voorhanden om
de beste gangmakers ter wereld te hou
den”.
Tegen deze achtergrond dan speelde
zich de finale van de amateurs af. Luister
wat Walraven zegt: „Ik neem nooit risi
co’s, behalve in de wereldkampioenschap
pen, dan waag ik mijn kop. Dat hoefde
nu niet, omdat Boom goed in de tang zat.
Als het anders was gelopen zouden we
hem toch de nek hebben gebroken. Sorry,
dat dat zo cru klinkt”. Cru op zijn minst
natuurlijk uit de mond van een man, die
enkele jaren met Boom heeft gereden en
hem in Brno naar de wereldtitel voerde
en die ook gebaarde dat hij Boom ook nu
naar de regenboogtrui had kunnen bren
gen als hij tenminste wat sterkere steun
had kunnen organiseren.
Geladen trad Keetie nu zaterdag aan
tegen Sadorojinaia Direct al in de
eerste ronde nam zij een voorsprong
en tenslotte finishte zij bijna 2 seconden
sneller dan de Russin: 3.56.81 tegen
3.58.70. In de andere halve finale had
Garkouchina geen moeite met Beryl
Burton: 3.57.81 tegen 4.05.83. In de
finale groeide de voorsprong van de
wereldkampioene regelmatig en
exact zes seconden verschil
Keetie ienslotte verslagen: 3.53.78 tegen
3.59.78.
Verrassend was het, dat Bervl Bur
ton tegen Sadojojinaia het brons vero
verde. De tijden waren aanzienlijk
sneller dan vorig jaar in Leicester toen
Keetie steeds rond de 4.10 minuut reed
Maar on de baan ii Varese werd dan
ook niet exact drie kilometer ’ereden
met 2.933 meter.
veld. Tenslotte bleef er nog een boze
Stakenburg over. Hij was vernederd. Hij
reageerde zijn toorn af op Wierstra:
„Waarom heb je niet voor zo’n fiets
gezorgd dat ik die ere-ronde met Boom
kon rijden?” Nu fietsten Walraven en
Koch wel rond onder applaus, „de Staak”
niet.
En Koch en Walraven speelden elkaar
*s nachts in het Duitse verblijf vriende
lijkheden over en weer toe in het bijzijn
van Podlesch, die woedend was geweest
omdat niet hij, maar Gnas de regenboog
trui had mogen aantrekken. Koch: „Jam
mer voor die jongen, maar het werk
moest gedaan worden en de opdracht
was: een Westduitser wereldkampioen,
wie het ook is”.
Quick-starter Bruno Walraven had zijn
kwaliteiten op dit terrein uitgebuit. Hij
wist, dat de loting in zijn voordeel was:
hij startte met Gnas als derde (achter
Been en Boom), Koch met Podlesch als
vierde. De afspraak was, dat wie in de
beste positie zat, beschermd zou worden.
Walraven: „Snel starten kan gevaarlijk
zijn, want het kan de adem afsnijden van
de coureur, maar ik moest dit wel doen
natuurlijk, om direct al Boom uit te
schakelen”.
Om de verbetenheid te onderkennen,
waarmee Walraven en Koch in deze fina
le Boom slachtofferden, moet men de ach
tergronden weten van de verhouding
KochWalravenKNWUStakenburg.
Met name Bruno Walraven, die zich snel
ontwikkeld heeft als een van de beste
gangmakers (hij is 32 jaar en behaalde nu
zijn derde wereldtitel in successie
Boom, Rudolph en Gnas), is des duivels
op de Wielerunie, coach Wierstra en Sta
kenburg. Er was namelijk een functie te
vergeven door de KNWU: opleiding gang
makers en beheer van de motoren in het
Rotterdamse sportpaleis. Walraven werd
toegezegd dat hij die baan zou krijgen.
Hij ging zelfs voor de bond naar Enge
land om zaken te regelen. Maar ineens
(„Daar zat Wierstra achter, die gek is van
Stakenburg”, aldus een verbitterde Walra
ven) werd Stakenburg door de KNWU
gecontracteerd. En Walraven, die van het
stayeren leeft, zwoer wraak op de Unie,
op Wierstra en Stakenburg.
De grote kans voor Koch ook niet op
beste voet met de KNWU levend na
affaires rond de wereldkampioenschappen
in Rome, waar Stam de wereldtitel ont
snapte en Walraven kwam, toen ze een
vorstelijk aanbod van de Duitse Wieler
bond kregen om Gnas en Podlesch te
entraineren. De twee gangmakers konden
nu ook vergelijkingen trekken tussen de
werkwijze van de Duitse en Nederlandse
bond. Ook in hun mening over de gang
van zaken bij de KNWU school een
bijdrage voor de wraakexpeditie op de
baan van Varese.
De „knaap” die al die verbittering en
gramschap bij Frans Mahn had opgewekt,
was de 20-jarige Amsterdammer Peter
Nieuwenhuis, een van de vier renners die
het vaderlandse kwartet vormden dat
streed in de ploegen-achtervolging. De
blunder die Nieuwenhuis maakte was in
derdaad onvergeeflijk en onvergetelijk:
nauwelijks veertig meter na het startschot
schoot plotseling zijn voet uit de toeclips,
zwaaide hij even a Is een dronkenman
over de baan en kwam hij bijna tot
stilstand. Als getroffen door een ziedende
rukwind sloeg de Nederlandse formatie
te pompen in vaderlandse amateurteams.
Frans Mahn daarover: „Om precies te zijn
kregen we 8600 gulden voor deze ploeg.
Dat geld was niet bestemd voor de reis
naar Varese (dat betaalde de KNWU)
maar voor de voorbereiding. Dankzij die
8600 gulden konden we de zaak zo voort
reffelijk voorbereiden, want we konden
alle kandidaten volledige loonderving ge
ven en ook reis- en verblijfsvergoedingen.
In de laatste maanden kon de ploeg
voortdurend trainen en in de laatste twee
weken is het team praktisch steeds bij
elkaar geweest. Soms bleven we zelfs bij
elkaar slapen in het tenniscentrum bij het
Olympisch Stadion in Amsterdam. We
gingen samen naar de dokter, we gingen
samen naar de bioscoop, we gingen samen
eten en dat alles om een goede teamgeest
te kweken. En dat wordt dan in één slag
vernietigd door zo’n oerstomme fout”,
sprak Mahn met stemverheffing en ver
snelde ademhaling.
In deze ploegenachtervolging dienden
Italië (4.29.48), Rusland (4.29.84), West-
Duitsland (4.30.05) en Oost-Duitsland
(4.31.91) zich aan als de grote favorieten.
Nederland was vertrokken op een schema
van 4.31. Mahn: „En ik was er zeker van
dat we die tijd wel hadden kunnen reali
seren.” Nu kwam Nederland uit op een
tijd 4.39.40, Polen, met een tijd van
4.36.52, kwam als achtste ploeg in de
kwartfinales en was derhalve h et team
dat zijn plaatsing te danken heeft aan de
blunder van Peter Nieuwenhuis.
Gnas en Podlesch reden een uiterst
gemakkelijke koers. Gnas rende onmid
dellijk naar de kop. Koch stuurde Pod
lesch tenslotte langs Boom, die daarna de
titel definitief kon vergeten en zelfs ook
de tweede plaats, want die wilde Koch
per se hebben. „Nu kwam de klap nog
harder aan voor de KNWU.Boom
verdween ontmoedigd van het toernooi-
Want dat was een grote negatieve fac
tor voor Boom. Aan de debutanten Been
(die tobde achter een weer zeer ondeskun
dige en moreel-brekende Pelser) en Nie-
meijer (die voor het eerst achter De
Graaf reed) had hij niets, hoewel ze
dapper vochten. Ze kregen een paar keer
de gelegenheid om Gnas tot harde inspan
ning te dwingen en daardoor Boom een
kans te geven, maar ze hadden de kracht
niet. Been: „Ik had teveel geleden door de
herkansing. Mijn benen wilden wel, maar
ik was doorgezeten”. Niemeijer: „Ik kende
de manier van rijden van Bertus de Graaf
niet”. Ook al een punt waar Walraven
over viel: „Ze zetten die jongens maar
achter vreemde gangmakers. Dan zijn ze
mentaal al kapot voordat ze opstappen.
Dan rijden ze met twee houten benen”.
Stam, die duidelijk ontspannen rijdt
gunde de eer van de seriezege aan de
Italiaan De Lillo. Stakenburg en Stam
voerden voor het spektakel wel wat aan-
valletjes uit, maar dat was niet serieus.
De Wit mocht zichzelf na de serie zelf
verwijten maken. Toen hij in gunstige
positie lag, bleek bij de eerste de beste
aanval van de Italiaan Della Torre, dat
zijn zadel los zat. Hij maakte er wel de
mechaniciens een verwijt van, maar als
prof moet hij zelf al zijn materiaal nakij
ken. Bovendien bleek hij op zijn reserve-
fiets een te kleine versnelling te hebben
gemonteerd. De Wit: „Wie kon nou den
ken dat ik die fiets nodig zou hebben?”
Ook al geen sterk argument. Verder had
De Wit Pelser als gangmaker, omdat hij
hem niet had durven afzeggen toen hij
later Walraven had kunnen krijgen. Ook
geen professionele instelling, waar men
nu eenmaal keihard moet zijn. Tenslotte
won hij de herkansing achter Stakenburg
(er reden slechts drie coureurs mee).
Oudkerk reed ook tot zijn eigen verba
zing („Ik had niet gedacht dat het zo soe
pel zou gaan”) vlot rond en werd tweede
achter de oppermachtige Theo Verschue-
ren. In de finale komen uit: Stam, Oud
kerk, De Wit, Verschueren, Proost, De
Lillo. Della Torre en Hill.
(Van onze sportredactie)
VARESE. Terwijl de Nederlandse
mannen in Varese voornamelijk ver
toeven in de hoeken waar de verslage
nen hun wonden likken, deed het ene
Nederlandse meisje hij de strijd om de
wereldtitels wielrennen op de baan, in
deze Noorditaliaanse plaats wel wat al
deze mannen niet konden: een zilveren
medaille veroveren. Keetie Hage. het
22-jarige meisje uit St. Maartensdijk,
was het die al die mannen uit het
Nederlandse kamp beschaamd liet
staan. Want nadat de renners echec op
echec hadden gestapeld joeg Keetie Ha
ge in de persoonlijke achtervolging
over drie kilometer naar de zilveren
medaille. Zij moest alleen buigen voor
de stevige Russin Tamara Garkouchi
na, die vorig jaar in Engeland de
wereldtitel ook al had gegrepen.
Ook tot haar eigen verbazing, groei
de Keetie Hage in het afgelopen week
einde uit tot de gevaarlijkste kandi
date voor de wereldtitel, want van de
vier meisjes die zaterdagmiddag in de
halve finale streden, bracht zij de
scherpste tijd op de klokken: 3.56.1.
Keetie wilde zelf wel toegeven dat zij
er zelf niet op gerekend had: „De hele
week hier in Varese heb ik gedacht dat
ik zondag rustig met de Nederlandse
meisjesploeg voor het wereldkampioen
schap op de weg naar Mendrissio in
Zwitserland kon gaan, maar nu moest
ik zondag de finale rijden tegen we
reldkampioene Garkouchina.”
Toch trad Keetie zonder veel hoop
aan voor de finale tegen wereldkampi
oene Garkouchina, die zich met een
opmerkelijk krachtige pedaaltred over
de baan pleegt te begeven. Toen het
Zeeuwse meisje tenslotte toch nog met
ruim verschil door Tamara verslagen
was in de strijd om het goud, bekende
Keetie: „Ach, een beetje hoop heb je
natuurlijk altijd wel, maar ik heb er
eigenlijk geen moment op gerekend dat
ik de wereldtitel kon grijpen.”
De vraag is nu: had Keetie wel die
mentale kracht kunnen opbrengen om
zich niet bij voorbaat verslagen te
voelen als zij wel de hele week bege
leid was door haar eigen coach, me
vrouw Dinie Brinkman? Men weet het:
de KNWU vond het niet beslist nood
zakelijk dat Dinie Brinkman meetrok
naar Varese. Van Vliet liet weten: „Als
mevrouw Brinkman erop gestaan had,
hadden we haar wel laten meegaan
naar Varese, maar de damescoach gaf
er de voorkeur aan pas met ie weg
ploeg van de dames mee te gaan.” En
dat illustreert dan wel de nonchalance
waarmee het dameswielrennen in Ne
derland nog wordt omringd. Er zou
wel een enorme rei zijn ontstaan als
bijvoorbeeld coach Frans Mahn had
laten weten er niet op te staan met de
hele ploeg mee te gaan.
Overigens herhaalde de geschiedenis
bij de achtervolging voor dames zich
bijna exact: evenals in Leicester vorig
jaar kwamen ook nu weer twee Rus
sinnen en Keetie Hage alsmede de
Engelse huisvrouw Beryl Burton in de
naive finale. Met dit verschil dat Rus
sin Garkouchina er wel bij was maar
dat Sadorojinaia nu de plaats had in
genomen van Obodovskaja, die Keetie
vorig jaar in de halve finale uitscha
kelde.
S - -
De uit het lood geslagen Neder-
landse achtervolgingsploeg, 1
nadat Nieuwenhuis het
Volslagen kansloos was het Nederland
se duo Peter van Doorn-Ferry Fens op
de sprint voor tandems. Niet zonder
moeite bereikte dit tweetal de kwartfina
les door een zege op het Canadese duo
Harvey-Lovell. De Nederlanders werden
in die kwartfinales echter volkomen over
klast door de Russische tandem Seme-
nets-Tselovalnikov. Opmerkelijk was dat
het favoriete Franse duo Morelon-Tren-
tin zich bijna liet uitschakelen door de
Italianen Cardi en Rossi, die de eerste
manche wonnen doch daarna weliswaar
duidelijk moesten capituleren, maar die
in de beslissende rit zoveel tegenstand
boden, dat de videorecorder moest
pen om precies te zien welk wiel het
eerst over de streep was gegaan. Dat
bleek het Franse wiel te zijn, zodat Mo
relon uitzicht blijft houden op zijn tweede
wereldtitel in dit toernooi.
uit elkaar en was er van eenheid geen
sprake meer. Het fatale incident overdon
derde de renners volledig en terwijl Nieu
wenhuis uiterst nerveus zijn schoen weer
in het voetriempje probeerde te wurmen,
trachtten de anderen in paniek de eenheid
te herstellen. De chaos duurde een halve
ronde (250 meter). Pas toen lagen de vier
weer als een gestroomlijnde trein in ei
kaars kielzog.
Maar de ramp was geschied. De blunder
had zeker 6 a 7 seconden gevergd en dat
was niet meer goed te maken. Wel raas
den de Nederlanders nog in een wanhoops
offensief over de baan, maar het was
allemaal tevergeefs: al direct in deze
kwalificatieritten werden de Nederlanders
kansloos uitgeschakeld. Nu werden ze
slechts dertiende (terecht een ongeluksge
tal) van de 18 gestarte ploegen en alleen
de snelste acht plaatsten zich voor de
kwartfinales.
ers) en
ging).
Het profachtervolgingstoemooi leverde
een gloednieuwe wereldkampioen op, om
dat de Brit Porter door Grosskost uit de
finale werd gehouden. De Fransman had
daar echter teveel krachten aan ver
speeld. Hij kon de superieur rijdende 22-
jarige Belg Dirk Baert, de grote verras
sing, niet temmen. In een spannende rit,
waarin de Belg zijn krachten beter ver
deeld bleek te hebben, won Baert, die ook
een goed wegrenner is, in een tijd van
6.01,93 de wereldtitel. Deze Baert kwam
in zijn jeugd op de fiets terecht als een
revalidatiemiddel op aanraden van de
dokter. Hij heeft namelijk als 10-jarige
jongen kinderverlamming gehad.
Leijn Loevesijn is, behalve dan de prof-
stayers, de enige Nederlander die over
gebleven is op de piste van Varese. Hij
had geen enkele moeite met de Japan
ner Fukushima in de plaatsingsrit voor
de sprint voor professionals. Enig tumult
was er hier bij de sprinters, toen Beghet
to, vlak voor de eindstreep tegen de
grond sloeg in een felle spurt met de
Amerikaan Mountford. De rit moest over
gereden worden en de Italiaan won. De
door een stommiteit kansloos had
gemaakt. V.l.n.r. Balk, Kampen,
Nieuwenhuis en Bakker.
De Fransman Morelon vond bij de
amateursprinters in de Tsjech Kucirek
en de Rus Kravtsov geen hindernissen
van betekenis. Hij wiekte bekwaam naar
zijn vijfde wereldtitel. Met zijn landge
noot Quintyn ging het aanmerkelijk min
der. Hij werd in de halve finales door de
supersnelle Kravtsov (10.7 notabene) uit
geschakeld. In de derde rit tegen Kuci-
Bloedarmoede was er trouwens bij die
stayers (er verschenen er maar elf) en
de sprinters (slechts dertien deelnemers).
Bij de prof sprinters kon Leijn Loevesijn
rustigjes naar de kwartfinales rijden. We
reldkampioenen werden dit weekeinde
de Fransman Morelon (amateursprint),
de Russische Garkonchina (damesach-
tervolging), de Westduitser Cnas (stay-
de Belg Baert (profachtervol-
j
