Stam - door rommelende Proost uit ritme
gehaald - verdween huilend in cabine
Drie maal is scheepsrecht,
ook voor Theo Verschueren
Belg Van Lancker in lange sprint geklopt
LOEVESIJN WERELDKAMPIOEN
Vette contracten voor Leijn
I
genboogtrui dingen. Het blijft een onhaal- 8
bare kaart, omdat de Oostbloklanden al- 8
leen maar renners in de catagorie van de 8
amateurs hebben, en geen profs kennen.
i
Oostduitsers
wereldtitel
prof bij Scic
op tandem
11 Kees Koeken
ook de adviseur en vertrouwensman van S
Tegenslag
- J
21
w. 1
WOENSDAG 1 SEPTEMBER 1971
Foefjes
A ngstig
Spannend
8
Dreun
F
F-
A. AA.
HANS ROMBOUTS
Met nog twee ronden te rijden, viel
Oost-Duitsers dachten dat de race
door
grote geluk voor Theo Verschueren.
re Nederlandse deelnemers.
Die manoeuvre maakte Spakenburg na-
HANS ROMBOUTS
grijpen.’
De laatste en beslissende rit. Loeve
sijn gaat duidelijk voor de Belg Van
Lancker over de streep.
Maar evenals in Leicester vorig jaar, toen
hij zich ook niets aantrok van enkele
valpartijen, reed hij weer zelfverzekerd
zijn eigen koers. „Ik moest hem wel op
lange afstand pakken. De Belg is snel als
je hem langzaam meeneemt.” En het luk
te. Er was geen belle nodig. Loevesijn had
voor Nederland de 50e wereldtitel bij het
wielrennen in de geschiedenis gegrepen.
Koch. Links op de tweede plaats,
Jaap Oudkerk met zijn gangmaker
(Van onze sportredactie)
VARESE. Leijn Loevesijn heeft zich
zeer serieus op dit wereldkampioenschap
voorbereid, in ieder geval beter dan vorig
jaar. toen alles nogal tumultueus verliep
in zijn carrière en hij zich niet goed kon
prepareren als neo-prof omdat hij met
huiselijke moeilijkheden tobde.
De Graaf. Als derde eindigde de Ita
liaan De Lillo.
ik deed het voor Verschueren”. Hij kon
er zeker van zijn dat hij een flinke berg
franks van Verschueren kon incasseren.
uiteenspattend
race af-
-wx""
i seconde voor-
Italianen hadden trouwens in
ook enkele
Verschueren, de nieuwe wereldkam
pioen. Achter hem zijn gangmaker
Voor Stam dus een tragische gang van
zaken in deze niet door duistere combines
vertroebelde eindstrijd. De wind doorkruis
te daarvoor alle plannen zo die al ge
smeed waren. De wind joeg De Wit, die
niet uit de weg kon met zijn Italiaanse
gangmaker Dagnoni („Ik kon hem niet
aan het verstand brengen dat hij in de
bocht moest remmen tegen de wind in”)
op tien ronden en dus naar de kant. Hill
en de Italiaan Della Torre waren hem
daarin al vooraf gegaan. De Italiaan De
Lillo achter Meulemans deed het wat dat
betreft niet eens zo slecht. Hij finishte als
tierde op twee ronden. Stam haalde ’t ein
de met een achterstand van vier ronden.
Hij kon minutenlang niets zeggen van el
lende. Zo’n afgang in zijn eerste prof fina
le had hij zich niet voorgesteld. De zenu
wen waren hem duidelijk te machtig ge
worden.
Hij woont nu op zichzelf en leefde van
af de Nederlandse kampioenschappen ge
spannen naar Varese toe. Het was voor de
22-jarige Nederlander van het grootste be
lang om na zijn eerste volledige jaar als
beroepssprinter een goede prestatie te le
veren in dit toernooi. En onder een goede,
contracten- en geldopleverende prestatie,
verstond de Amsterdammer aanvankelijk
een plaats bij de beste vier. Van de we
reldtitel durfde hij enkele dagen geleden
nog niet te dromen.
Leijn Loevesijn was hypernerveus. „Ik
denk dat je dat als sprinter altijd wel zult
houden voor een wereldkampioenschap.
Het houdt je steeds bezig. Hoe meer je
naar de datum van het toernooi om de
regenboogtrui toekomt, hoe zenuwachtiger
je wordt.” Een goed resultaat betekent
natuurlijk goede contracten, vooral op de
wereldbanen want dan moet het toch gaan
komen, hoewel Leijn wel tevreden is over
het afgelopen zomerseizoen. Er zijn dan
ook nogal wat wedstrijden in Nederland
geweest, onder andere dankzij de KRO.
Loevesijn: „Volgend jaar komen er nog
meer wedstrijden, dus dat zit wel goed.
Ik zie dan ook wel toekomst in de baan-
sport. De mensen, het publiek moeten er
meer naar toegroeien. Je zou alleen nog
meer sprinters moeten hebben. Het pu
bliek wil meer competitie, meer namen
zien.”
Leijn Loevesijn heeft zeer sterk gereden
in dit toernooi. Het feit, dat hij geen
enkele keer verslagen werd, spreekt boek
delen. Eerst fietste hü Fukushima naar
zijn Japanse huis, daarna was Borghetti
het slachtoffer en in de halve finales
moest Turrini eraan geloven. En steeds
gebeurde dat met lange spurts, ingezet op
300 of 350 meter voor de eindstreep.
Vandaar dat Derksen kon zeggen: „Een
echte sprinter met tactische foefjes is hij
niet. Hij is eigenlijk net zo’n sprinter als
ik zelf’.
voor de toch geharde stayers. Ver
schueren reed „op zijn tandvlees” de
laatste ronde, zoals hij hijgend uit
bracht, wankelend in zijn regenboog
trui. Er was nog een trotse coureur
al won hij dan geen goud. Dat was
Jaap Oudkerk, „de oude man”. Hij
was de enige die Verschueren nog
kon volgen en zelfs uit de verte nog
bedreigen. Oudkerk: „Dat ik tweede
zou worden had ik nooit gedacht. Ik
zou al content geweest zijn met een
derde plaats”.
miet moeten stellen voor amateurs op we- 8
reldkampioenschappen.”
Het is geen nieuwe gedachte die Loe
vesijn poneert. Zo beijvert de Engelse
gedelegeerde Forster zich om erdoor te
krijgen dat amateurs slechts drie jaar aan
wereldkampioenschappen mogen deelne
men. Ze kunnen dan uiteraard wel ama
teur blijven, maar niet meer naar een re-
Loevesijn had Van Lancker zien rijden
tegen Johnson en hij bekende: „Ik was
ontzettend geïmponeerd door de manier
waarop Van Lancker in de halve finale
afrekende met Johnson, want die Austra
liër was voor mij de grote favoriet. Ik
dacht steeds: als ik in de finale kom,
moet ik tegen hem rijden. En toen wipte
Van Lancker twee maal over de Austra
liër heen met een gemak alsof hij tegen
een beginneling aan het fietsen was.”
Ik schrok me dood. Ik dacht: die is zo
in vorm daar heb ik helemaal geen kans
tegen. Mijn enige kans was om de vlijm
scherpe eindsprint van Van Lancker te
breken met zeer lange sprints. Ik heb dan
ook tot twee maal toe zo’n 400 meter op
volle snelheid gereden, maar mijn sprong
in de laatste meters bleef ook nog goed.
Ja, ik wil wel toegeven dat ik zelden zo
hypernerveus ben geweest, maar daardoor
ben ik niet gevallen in de eerste rit. Dat
kwam door een aflopende band omdat ik
te snel naar beneden dook.”
(Van onze sportredactie)
MENDRISSIO. De Nederlandse
wielerploeg voor het wereldkampioen
schap 100 kilometer tijdrit op de weg is
opnieuw getroffen door tegenslag. Een
van de vier renners van dit team, Adrie
Hassing uit Neede, kreeg in de nacht
van maandag op dinsdag plotseling
nauwelijks te stuiten neusbloedingen.
Sportarts Ab Rozijn uit Norg moest er
met proppen watten aan te pas komen
om de wakkergeschrokken Hassing van
het ongerief af te helpen.
Coach Joop Middelink treurde: „Dins
dagmorgen reed Hassing bij de training
natuurlijk als een dweil over de weg”.
Hassing zelf verkondigde echter opge
wekt, dat hü zich perfect voelde: „Het
ligt misschien aan de ijle lucht hier
hoog in de bergen, maar ook in Neder
land heb ik er wel eens plotseling last
van gehad. Middelink wil geen enkel
risico lopen: als dr. Rozijn woensdag
Hassing niet voor de volle 100 pet in
conditie verklaard wordt eerste reserve
Aad van de Hoek uit Dirksland in de
ploeg (met Den Hertog, Dujjker en
Schuer) opgenomen.
(Van onze sportredactie)
VARESE. Knallend vuurwerk, dat
Italiaanse toeschouwers afstaken
Een hoofdstuk apart in dit sprinttoer-
nooi was het optreden van Gordon John
son. De Australiër voerde in de eerste rit
tegen Turrini in de strijd om de derde en
vierde plaats een complete show uit, na
een sur place, die afgeschoten werd. In de
tweede rit, toen hij al niets goed meer
kon doen bij de Italianen omdat hij de
spot dreef met hun nationale kampioen,
kwam hij dicht bij manslag. In de laatste
bocht, toen beide sprinters op volle snel
heid lagen, week Johnson even af van
zijn lijn. Turrini zat te dicht achter hem,
raakte zijn wiel en klapte tegen de grond.
Het toneel werd nu compleet van zui
delijke allure. Turrini werd in een grote
processie somber kijkende lieden per
brancard af gevoerd en Johnson kreeg al
lerlei projectielen naar zich toe geslin
gerd. Hij bleef er zeer rustig onder. Hij
vond het eigenlijk wel prachtig, dat hij
direct een bodyguard van drie potige ca
rabinieri kreeg. Toen hij het papier moest
tekenen voor de dopingcontrole vroeg hij
ijskoud aan de official: „De heer Turrini
moet toch ook naar de controle?”
(Van onze sportredactie)
VARESE „Zo, die heb ik dan,
de witte jurk”. Leijn Loevesijn trilde
nog steeds van nerveusiteit, maar de
nieuwe wereldkampioen bij de prof-
sprinters spreekt nog eens lachend
over de glimmende regenboogtrui.
„Die staat me niet gek’”, grinnikte hij.
Leijn Loevesijn was een intens te
vreden man. De Amsterdammer die
een plaats bij de laatste vier al als
een goede prestatie had gezien, joeg
in een lange rush, zonder ook maar
één manche te verliezen naar de
hoogste top bij de profsprinters.
van zijn bijna totale ineenstorting:
(Van onze sportredactie)
MENDRISIO Kees Koeken, ge
kozen voor de amateurploeg op de weg
voor de wereldkampioenschappen, gaat
volgend jaar als prof rüden voor Scic
een fabriek van Amerikaanse keu
kens. Wagtmans, die als kopman voor
hetzelfde Italiaanse merk gaat fietsen
en het definitieve contrac' naar men
aanneemt in Mendrisio zal tekenen,
neemt Koeken mee naar Italië.
En toen hij dan door de Nederlandse
amateurbaanrenners op Italiaanse wijze
gehuldigd werd hij werd met fiets en
al opgetild stond in die kleine deinende
Nederlandse massa Jan Derksen, de „fiets-
vader” van Leijn, de laatste Nederlandse
sprintkampioen, die Nederland had gehad,
in 1957 in Rocourt. Derksen was mis
schien nog gelukkiger met de titel dan
Leijn zelf. Bibberend van de zenuwen,
zoals in zijn eigen beste sprintdagen, had
Derksen zijn tweede zoon gevolgd. En hij
had zich laten ontvallen: „Als een sprin
ter rijdt hij om te huilen. Steeds maar
neemt hij de leiding en gaat dan met een
zeer lange sprint snel naar huis.”
Maar de sprinter om te huilen werd
dan toch maar wereldkampioen (zij het
dat men wel de zaak reëel moet bekijken
en het veld deelnemers niet te sterk kan
noemen). Natuurlijk was het een daver
end slotfeest in het hotel vlak bij de piste
van Varese, want Leijn Loevesijn redde
de Nederlandse baansport dan nog op het
nippertje. Hij was de laatste kampioen die
gehuldigd werd op deze sfeervolle slota-
vond van de WK op de baan. De cham-
pagnekurken knalden dan ook in de Hos-
telleria.
(Van onze sportredactie)
VARESE. De wereldtitel tandem is
door de Oostduitsers heroverd op West-
Duitsland. Dat heeft wel enige voeten
in de aarde gehad. In de beslissende
derde rit van de finale tussen de beide
Duitslanden gingen Otto en Gerschke
wel met een kwart wiel voorsprong op
hun Westduitse collega’s Barth en Mul
ler over de eindstreep, maar er werd
direct protest aangetekend.
De Westduitsers hielden vol, dat de
Oostduitsers van hun lijn waren afge
weken. De jury kende het protest toe
en West-Duitsland werd na lang dis
cussiëren tot winnaar verklaard. Maar
nu diende de Oostduitse coach protest
in bü de jury d’appel en zeer snel was
het oordeel bekend de Oostduitse
vertegenwoordiger onthield zich van
stemming winnaar, terecht, Oost-
Duitsland. Frankryk (Morelon-Trentin)
verdiende de bronzen medaille.
Turrini mocht dan de enthousiaste
steun van het thuisfront hebben, hij was
toch kansloos tegen de Amsterdammer. In
de halve finale twee keer achter elkaar.
In de andere halve finale ging het er
spannender aan toe. Oud-wereldkampioen
Gordon Johnson verzette zich uit alle
macht tegen de klasse en vorm van de
Belg Van Lancker, maar hij werd eruit
gefietst door de Belg, die een groot succes
nodig had om een sponsor te kunnen
krijgen. Tot nu toe had hij die niet
kunnen vinden.
Dat sleept meteen een probleem aan
van de doorstroming van de amateurs
naar de profs. Om iets te noemen: Het
zal van het grootste belang zijn voor de
profsprint, dat er ook goede Duitse sprin
ters zouden komen. Winterbanen voor Om
niums en sprinttoernooien zijn er immers
voldoende in Duitsland. Loevesijn stelt
dan ook terecht: „Een man als Morelon
zou over moeten gaan naar de beroeps
renners. Hij remt de hele ontwikkeling, de
hele doorstroming af. Want hoe gaat het:
jonge amateurrenners die aanleg hebben
voor de sprint, weten dat ze kansloos zijn
tegen de Franse staatssprinters. En leuk
is het niet wanneer die jongens een rit
kunnen rijden en dan hun spullen weer
in moeten pakken. Dan zeggen ze terecht:
hou die sprint maar. Morelon maakt het
wereldje van de amateursprinters dood en
daarmee knijpt hij ook de toevoer naar
ons, de profs af.”
Loevesijn heeft er geen spijt van dat
hij beroepsrenner is geworden. Vooral na
tuurlijk niet nu hij de wereldtitel heeft ge
grepen. „Ik had toch al een best jaar
achter de rug. Ik ben blij dat ik over
gestapt ben. Ze zouden eigenlijk een li-
(Van onze sportredactie)
VARESE Het geluk straalde
Theo Verschueren van het vermoei
de en getekende gezicht af. Eindelijk
was het dan gelukt. Drie jaar vech
ten tegen combines en intriges be
hoorden tot het verleden. De Belgi
sche stayer had voor de finale van
de wereldkampioenschappen gezegd:
„Als het weer uitloopt op een vuil
spelletje stap ik nog tijdens de rit af
en klim ik nooit meer op de stayers-
fiets”. Verschueren stapte niet af. Hij
moest tot het alleruiterste gaan in
zijn krachtenreservoir om tenslotte
de wereldtitel te grijpen, want dit
stormachtige weer was afschuwelijk
„de Loef.” De oud-wereldkampioen stelt:
„Ik ken Leijn al van kleine jongen af aan.
Hij is voor mij een tweede zoon. Ik heb
hem ook in zijn voorbereiding voor dit
toernooi bijgestaan. Hij trainde met Mahn 8
mee in de groep baanrenners, maar ik 8
was wel elke dag in het stadion. Gelukkig 8
is Leijn over zijn inzinking heen gekomen. 8
Voor zijn vat in Apeldoorn gaf ik hem S
zeker al 90 percent kans op de wereldti- S
tel. Maar daarna was het afwachten ge- S
blazen. Daarom heeft Leijn ook mij ver- 8
baasd door het wereldkampioenschap te 8
ariinon
Inderdaad was het even angstig ge
weest, toen Loevesijn onderuit was ge
gaan, omdat hij ineens te fel naar bene
den had gestuurd. Hoe zou hij, nerveus
als hij was, op dat incident reageren?
De Amsterdamse sprint-prof blijft voor 8
het Britse Carlton-concern fietsen, maar
dan onder de naam Raleigh. Het is een
goede baas, zoals Loevesijn heeft onder
vonden. Heeft Loevesijn een Britse baas,
zijn adviseur is zo Nederlands als het
maar zijn kan: Jan Derksen. Derksen is
meer dan een zakelijk manager. Hij is
VARESE. De dopingscontroles bü
i Varese
mijn "broek “laten" doen. zÜn tot aan de finale-avond allemaal
-8 negatief uitgevallen. Er is dus geen
8 renner op het gebruik van doping
betrapt.
Tegenover de vreugde van Verschueren
en Oudkerk stak de misère van Kees
Stam scherp af. Huilend verdween hij, ge
troost door zijn vrouw, naar de cabine. Hij
was als een beginneling naar de vierde
plaats gereden op vier ronden. Piet de
Wit was uit de strijd genomen, omdat hij
op tien ronden achterstand lag.
Het zware weer heeft deze profstayers-
finale tot een helse rit gemaakt. Ver
schueren had nog een extra handicap die 8
hij strikt geheim had gehouden. Hij had 8 CfCCIl Cl( plll g
zich in de serie doorgereden. Zijn zitvlak 8
was open. „Ik heb daar niets van gezegd 8 (Van onze sportredactie)
om mijn concurrenten niet op het spoor 8 j
te zetten. Ik heb de finale geforceerd S ----U"!-”
moeten rijden. Afschuwelijk. Ik had dub- baankampioenschappen m
bel zeemleer in i
Ik zat daardoor hoger”.
pioen worden? Ik kon mijn benen van de
zenuwen bijna niet meer optillen” Gang- 8 bedreigd de gouden medaille op deze
maker Koch hielp hem door de moeilijk- 8 ploegenachtervolging.
heden heen: „Ik heb geroepen en hem uit- 8 Het was voor de neutrale toeschouwer
gescholden: Kaffer, rijden. Je kunt het. S een troost dat Italië op het moment van
Doorzetten” En Verschueren kwam er S het incident al büna een
toch weer enigszins overheen. Hij finishte S lag. De Italianen haddei.
als wereldkampioen met een uiterst te- S deze achtervolgingsstrü’d
vreden Oudkerk achter zich. Een Oudkerk 8 malen de snelste tijd gemaakt. Zowel in
die zei: „Ik kan alleen maar zeggen dat 8 de kwalificatieseries als in de kwart-
De Graaf voortreffelijk gereden heeft. Ge- finale.
8 (Van onze sportredactie)
stopt waar dat nodig was in die verschrik
kelijk wind. Ik kon steeds in tempo blij
ven. De meeste anderen niet. Die gingen g
er dan ook aan kapot”.
Dat gold zeker ook voor de twee ande- S
re Nederlandse deelnemers, Stam en De 8
Wit. Kees Stam kreeg onmiddellijk bij de 8
start al een geweldige dreun te incasse- 8
ren. Voor hem zat het venijn in de start, 8
Want wat had de combinatie Walrave- 8
Proost, de sluwe stayersduivels, klaarge- 8
maakt? Proost kon er grinnikend over pra- 8
ten, afgestapt terwijl de collega’s nog op- 8
boksten tegen de bulderende wind: „Jam-
mer voor Stam natuurlijk, maar hij is nog S
jong. Hij moet nog veel leren. Ik was ach- S
ter hem gestart en mijn taak was alleen S
maar Verschueren zo snel mogelijk aan S
de kop te brengen. Dus ging ik bij het aan- S
tikken bij de start hoog rijden. Stam kon S
toen lastig bij zijn gangmaker komen en 8
was toen gezien. Als je in het begin zo’n 8
klap krijgt, dan ben je de hele race ner- 8
gens meer” 8
Die manoeuvre maakte Spakenburg na- 8
tuurlijk woedend. De gangmaker van Stam 8
gaf Walrave toch al niet zijn vriend 8
een beste opduvel, zodat Proost ook ach- 8
terop raakte. Maar dat hinderde de Bel- 8
gisch-Nederlandse combinatie niet. Het 8
doel was bereikt: Verschueren was zijn 8
lastigste rivaal direct kwijtgeraakt. Stam 8
kon niet meer in zijn ritme komen en be- 8
gon steeds slechter te rijden. Proost ten- 8
slotte stapte al snel naar de kant. „Ik had 8
eigenlijk helemaal niet willen starten maar 8
I
8
I
I
8 negatief uitgevallen. Er is dus geen
8 renner
betrapt.
De laatste tien minuten werd het een Vuurwerk
zeer spannende zaak. Het ging alleen nog 8
maar tussen Verschueren en Oudkerk. Op 8 (Van onze spor
een gegeven moment zag coach Wierstra 8
dat de Belg volkomen kapot zat. Hij 8
schreeuwde Oudkerk en gangmaker De 8 de
Graaf toe om alles te geven voor een laat- 8 boven het wielerstadion van Varese, is
ste aanval. Verschueren keek alsmaar S de achtervolgingsploeg van Oost-Duits-
achterom. Hij kon de benen bij wijze van S land in de finale noodlottig geworden,
spreken niet meer rond krijgen. Oudkerk S Met nog twee ronden te rüden, viel
viel aan, maar ging direct los van de rol. het DDR-team plotseling uiteen omdat
„Ik was ook finaal aan het einde van mijn de Oost-Duitsers dachten dat de race
krachten. Ik kon niet meer”. Dat was het afgeschoten werd. De knal werd echter
grote geluk voor Theo Verschueren. 8 veroorzaakt door een
stuk vuurwerk boven hun hoofden
De Belg kon achteraf een analyse geven niet door het pistool dat de
van zijn bijna totale ineenstorting: „Ik schiet als een van de ploegen getroffen
werd ineens verschrikkelijk nerveus. Ik wordt door een lekke band. Door de
dacht: Theo zou je dan toch voor de der- 8 fatale vergissing van de Oost-Duitsers
de keer misgrijpen en geen wereldkam- 8 greep Italië met Bazzan, Algeri, Mor-
biato en Borgognoni tenslotte nog on-
WIIM
S
