NIEUWE DORPEN
IN FRANKRIJKS
EEUWIGE
SNEEUW
SKIËN LEREN
MET DE
FRANSE
sa
Ilw-Si
A
Mfi 1
h - ffll
1
l'.- i
KA? (SRI
fit - -
7JR i.-A
ZATERDAG 16 OKTOBER 1971
^5?
Wit slagveld
I
J
i :ii lïuïiÊ
«g
„Paradepaardje” Avoriaz
Hoewel de Fransen toegeven,
dat ze de geheimen van de ski-
sport na de tweede wereldoorlog
in Oostenrijkse skischolen af
keken, vinden ze het hele moei
zame (en langdurige) lessysteem
van „sneeuwploeg tot wedelen”
de lesopbouw van de zogenaamde
Alpendisciplines „volkomen uit
de tijd” en „pure geldklopperij”.
MORZINE Frankrijk
bouwt aan de wintersport voor
het jaar 2000”. Deze slogan
doet thans in de Franse Al
pen (Haute Savoie, Savoie
Dauphiné) opgeld. Er is in
Morzine, Megève, Courchevel,
Val d’Isère, St. Gervais, les
Contamines-Montjoie enz. een
merkwaardige ontwikkeling
aan de gang, die duidelijk il
lustreert, dat de Fransman
(die van nature lui, maar
zeer vindingrijk is) de stevig
in het „gouden” zadel zitten
de andere Europese skigebie
den naar de kroon wil ste
ken. Iedereen verkondigt
ronduit; „Wij nemen deze
concurrentie niet langer. We
gaan het beter doen véél
beter”.
Erbij
i
ff
De snelste Téléferique.
4
Wij doen het hier met de Franse slag;
we maken er een spelletje van. Wede-
len is elders de hoogste sport van de
ladder, die je pas na jaren en mis
schien wel nooit bereikt. Nou, wij
Fransen zijn zo gek om er na een beetje
inleiding al dadelijk mee te beginnen.
Belangrijk is echter, dat onze pistes
makkelijk en veilig zijn. Waar .wordt er
zoveel getrimd en gekamd als hier?
Laatst zei iemand, die onze batterijen
sneeuwtractoren zag: Gaan jullie soms
een oorlog beginnen?”
Enkele van de merkwaardige „toe-
komstbouwsels”.
',dere
Iver-
llust,
a fnt
„Ja,” zei ik. „Tegen het verbijsteren
de aantal been- en armbreuken van het
Europese witte slagveld. Men doet met
-ï
Zoals men thans ook in Avoriaz komt
kijken. Naar Jean Servant Schreiber,
directeur van de Franse tijdschriften-
groep L’ Express, veel Franse (bij ons
minder bekende) filmsterren, de auteur
Charrière (van het boek Papillon),
Johnny Halliday en vele anderen.
die afgrijselijke hoge cijfers nog steeds
erg geheimzinnig. Ik heb bijvoorbeeld
in Oostenrijkse topplaatsen pistes bere
den met moeilijkheidsgraden en ver
waarloosde stukken, waar slechts een
meester niet zijn nek breekt.”
Hoewel we zelf konden constateren,
dat het Franse perfectionisme ten aan
zien van het hele wintersportpakket
inderdaad een feit is (er waren bij lang
durige studie naar onze smaak op de
zeer verzorgde pistes weinig valpar
tijen), kan men zich afvragen, of het
reislustige publiek er zich veel van zal
aantrekken. Want men moge dan op een
anti-lawineplan wijzen en de charmes
van de Franse keuken onderstrepen
men blijft toch altijd zitten met een
handicap: de „taalbarrière”. Ook de ge-
5
Toen Juan Vuarnet, Olympisch kam
pioen van Squaw Vally, vanuit een
vliegtuig de maagdelijke plek in de
Franse Alpenwereld aanwees, waar
Avoriaz gebouwd zou kunnen worden,
sprak iedereen van een „miljardengok”.
Thans is het dan zover, dat dit wonder
lijke brokje wereld, uit het niets ge
stampt, model stond (en nog staat) voor
een tweede, nog stoutmoediger project:
„Isola 2000”. Dit sneeuwbalcon, dicht
bij Nice op een hoogte van 2 a 3000
meter is al voor een deel voltooid.
Een Frans tijdschrift, dat met grote ad
vertenties kopers werft voor de nogal
„gepeperde” flats, jubelde: „We gooien
alle ideeën ondersteboven, die de we
reld van de Cöte d’Azur heeft. Op een
terrein van 2000 ha komen in de eeuwi
ge sneeuw 65 km modelpistes en 19 lift—
installaities, alsmede nachtclubs, dan
cings, een speelcasino, restaurants,
zwembaden, sportterreinen enz. Het wo
nen in een „tweede huis’ zal er nog wel
een beetje duurder worden dan in Avo
riaz, maar men zal er in elk geval naar
de begenadigde stervelingen komen kij
ken, die geld als „wegwerppapier” kun
nen beschouwen.
middelde Nederlander kan beter met ’n
mondje Duits dan met zijn Frans over
weg en stapt dus maar „mondjesmaat”
in de arrangementstreinen van de
„Franse Toeristen Service”, die buiten
onze grenzen druk beklant worden door
Belgen en Fransen.
Maar voor deze handicap probeert
men nu naast het „perfectionisme” nog
iets anders in de plaats te stellen onder
het devies: „Dat moet u gezien hebben.”
blijven wonen. Want Avoriaz, het op
1800 meter gelegen „dorp van de toe
komst”, waarheen de snelste teleferi-
que (gondellift) ter wereld vanaf het op
1000 meter hoogte gelegen Morzine
omhoog pendelt, wordt als het „parade
paardje” van de Franse wintersport be
schouwd. Tussen de toppen met eeuwi
ge sneeuw, waaronder ook de Mont
Blanc zichtbaar is, verrijzen rond een
compleet skicircus merkwaardige bouw
sels, welke architectuur met speelse
fantasie aan vorm en structuur aan de
rotsen werd aangepast. De met koperen
daken gedekte flatgebouwen van Cana
dees rood cederhout (in feite op een
betonskelet geplakt) worden omringd
Het „Napels zien en dan sterven” is
voor de Fransman allang achterhaald
door „Avoriaz” zien (liefst met Brigitte
Bardot, die daar ieder seizoen naar haar
luxueuze chalet terugkeert) en daar
door een winkelgalerij, een bioscoop,
bars, twee luxueuze hotels, een sauna
en nog zoveel meer.
4
Het kan de skiënde en fotograferende
dagtoeristen niets schelen, dat wonen
hier niet goedkoop is. Het laagst ge
prijsde appartement (type „Studio”),
ook in huurkoop verkrijgbaar, doet met
zijn kleine vertrekken (overigens ori
gineel van vorm) zo’n slordige ton. Daar
hoort naast de kans op insneeuwen een
flinke elektriciteitsrekening bij, want
zonder behoorlijk stoken van de elek
trische radiatoren (een ander systeem
is met het oog op het brandgevaar niet
toegestaan) kun je hier niet wonen.
Na „Isola 2000” wil men (mits het ras
der miljonairs door de huidige ontwik
keling niet uitsterft) andere „dorpen
van de toekomst.’ annex skicircussen
in de eeuwige sneeuw situeren.
Slechts de tijd kan echter leren of de
Franse wintersport met de juiste suc
cesformule de handschoen tegen de con
currentie opgenomen heeft
JAAP STIGTER
„Met onze nieuwe lestechniek bereikt
de laaglander sneller resultaat. We heb
ben regelmatig mensen, die al binnen
een week aardige skiërs zijn,” aldus
monsieur Jacques, skileraar in Courche
vel. „Hoe we dat doen? Nou, we slaan
het meeste van dit ingewikkelde school
se gedoe over. Skiën is geen kwestie
van denken; het is een gevoelskwestie.
We zorgen er dus voor, dat de leerlin
gen zo snel mogelijk die lange latten
als een natuurlijk verlengstuk van hun
voeten gaan voelen. Daarnaast doen we
aan psychologische beïnvloeding; de op
bouw van het zelfvertrouwen. Laag-
landers zijn altijd in de bergen bang en
onzeker. Als je ze gaat vertellen, hoe
moeilijk die sport is, komen ze er nooit.
!blls ff
W* -4ië. - h -
pi’
h b
J ff J'-.,'
i
