Romantisch melodrama
uit grootvaders tijd
Snelle arrestaties
na vandalisme op
Sophia van Santé
Picasso-expositie
zingt Andriessen
blok aan het been
Vrolijk
GLOBE MET „DE TWEE WEEZEN
Fernandel als
BIJ HAAGSE COMEDIE
Amateur-films
Het kind van
de rekening
dorpsbakker
TV vanavond
TV maandag
TV dinsdag
Radio dinsdag
MAANDAG 8 NOVEMBER 1971
Nederlander won filmprijs
Paukenwirbel” in 1795. Honegger
was 58 jaar en Haydn was 63 jaar,
toen zij de laatste hand aan deze
werken legden. Met dit feitenma
teriaal voor ogen zou men kunnen
concluderen dat Haydns inspiratie
twintigmaal groter was dan die van,
Honegger, maar dat is het begin van
een formidabel misverstand.
AMSTERDAM Het verschil tus
sen de Vijfde Symfonie van Honegger
en de Honderdenderde Symfonie van
Haydn is oneindig groot en toch
vormden deze beide werken het be
gin en het einde van het zondagmid-
dagconcert in het Concertgebouw. Er
liggen honderdenvijfenvijftig jaren
tussen Honegger schreef zijn Sym
fonie „Di tre re” in 1950 en Haydn
voltooide zijn Symfonie „Mit dem
HAARLEM Het is haast honderd jaar oud, dat niet kapot te krijgen
stuk van d’Ennery en Cormon, „De twee weezen”, waarmee Louis Bouw
meester al furore maakte in januari 1875, een jaar na de Parijse première.
Samen met zijn mede-directeuren Boas en Judels van het Amsterdamse
Théatre des Variétés had Bouwmeester toen vol trots aangekondigd:
„Bovengenoemde directie heeft de eer te berigten, dat zij met veel moeite
en niet geringe geldelijke opoffering, door aankoop in het bezit geraakt is
van het onuitgegeven handschrift „Les deux Orphelines” der beroemde
Fransche tooneelschrijvers d’Ennery en Cormon, waardoor alleen aan dit
tooneelgezelschap het regt van opvoering in het Nederduitsch voor Amster
dam is afgestaan. Wegens de buitengewone aanzienlijke kosten, zoowel
voor den aankoop van het handschrift als voor het monteeren van boven
genoemd stuk, is de entréeprijs gedurende deze opvoeringen gesteld op
75 cents per persoon”.
I WWWVl^^t/WWWUWWW
Femandel als bakker.
CHARLES BOOST
(Van onze redacteur in Madrid)
SIMON KOSTER
Zichem
van
20.21
informatie
20.21
(Van onze correspondent)
UTRECHT. Op aet jaarlijkse Festi
val van de Nederlandse Organisatie van
Amateurfilmclubs (NOVA) dat dit week
einde in het Jaarbeurs Congresgebouw
Voor zover ons bekend is er nog geen
aanklacht van het openbaar ministerie
ingediend, en zowel politieke waarnemers
als kunstkenners vragen zich af, of de
acht huidige zondebokken er niet even
gemakkelijk vanaf zullen komen als hun
rechtse voorgangers.
18.45
18.50
18.55
19.00
19.05
19.30
19.55
20.00
20.15
20.21
21.10
22.00
22.50
22.55
19.55
20.00
19.00
19.05
22.40
22.45
19.55
2000
20.45
21.20
22.20
18.45
18.50
18.45
18.50
18.55
19 00
19.05
19.30
Haydn schreef „aan de lopende band”
dat moest hij doen omdat het van hem
verlangd werd. Honegger werd geremd
door de vrees dat hij de genialiteit van
Haydn, Mozart, Beethoven, Schubert etc.,
niet zou kunnen evenaren en daarom
moest hij zich wel beperken. Merkwaar
dig is echter dat zij beiden hun „onsterfe
lijkheid” te danken hebben aan het orato
rium. Haydn leeft nog steeds door zijn
„Schöpfung” en „Die Jahreszeiten” en Ho
negger door zijn „Roi David” en „Jeanne
D’Arc au bücher.” De toekomst zal moe
ten uitmaken of Honegger „langer leeft”
dan Haydn.
van Carl van der Plas, om de gekke
Britse van Nanni Vermeer, de bekoorlijke
Lucette van Anne-Wil Blankers en de
wezenloze barones van Anne-Marie Heyli-
(Van een medewerker)
DEN HAAG Golven van plezier gaan
door de zaal bij de voorstelling van ,,’n
Blok aan het been” van Georges Feydeau
door de Haagse Comedie, zaterdagavond
voor het eerst gespeeld. Een toneelfeest
van plezier bij toeschouwers en kennelijk
ook bij de spelers vanaf het openingsmo-
ment door vier „quatre barbu”-achtige
muzikanten tot de dank-voor-het-applaus-
choreografie van de bezetting, vakkundig
geregisseerd zoals de hele voorstelling
door Ko van Dijk.
Anne-Wil Blankers en Jules Croiset
in ,,’n Blok aan het been”.
Heren
(feuill.).
STER: (K) Reclame.
NOS: (K) Journaal.
20.15 STER: (K) Reclame.
KRO: Gamma, kinderrecht en
kinderbescherming.
21.10 Herinneringen aan Femandel:
film.
NOS: (K) Journaal.
TELE AC: EHBO (9).
In ieder geval is het wel triest dat 24
kunstwerken vernietigd moesten worden
voordat er maar één vinger werd geheven
tegen mensonterende groepjes met zulke
fraaie benamingen als „de guerrilleros
van Christus Koning,” de „Kruisridders”
of deze „anti-Marxistische commando’s.”
Dat zij in de afgelopen 30 jaren ontelbare
malen het hoogste kunstwerk van de
schepping, de menselijke persoon, in stille
achterstraatjes lafhartig in elkaar hebben
geslagen, dat was klaarblijkelijk minder
erg.
Nederland II
NOS: (K) De Fabeltjeskrant.
STER: (K) Reclame.
18.55 NOS: (K) Journaal.
STER: (K) Reclame.
KRO: (K) Felix de kat (teken
film).
19.12 Wij,
Nederland I
NOS: (K) De Fabeltjeskrant.
STER: (K) Reclame.
NOS: (K) Journaal.
STER: (K) Reclame.
AVRO: (K) AVRO’s Toppop.
(K) Boekje Open.
STER(K) Reclame.
NOS: (K) Journaal.
STER: (K) Reclame.
AVRO: (K) Peyton Place.
(K) Carol Burnett Show.
AVRO’s Televizier Magazine.
NOS: (K) Journaal.
TELE AC: Nascholing huisartsen
(3).
Nederland I
14.00 NOS-NOT: Schooltelevisie.
18.45
18.50
18.55
19.00
blijft en iets van de Feydeau-visie heeft
behouden op de rol van het slachtoffer in
die bourgeois-maatschappij. Met dat vuur
werk natuurlijk allereerst Guido de Moor,
die niet alleen een geweldige taalbeheer
sing toont, maar ook een unieke lichaams-
beheersing en een eindeloos gamma aan
kostuums een tikkeltje aan de groteske
kant.
Dat laatste is dan in overeenstemming
met de regie van Ton Lutz, want die was
het blijkbaar eens met andere toneelkun
stenaars van na 1900 „dat men het stuk
moeilijk nog „recht voor zijn raap” kan
spelen” zoals het programma vermeldt.
Dat is ongetwijfeld heel juist; het stuk
wemelt nu eenmaal van sentimentele fra
ses, holle gemeenplaatsen en zwaar-aan-
gezette karakters zoals men dat in de tijd
van de romantische melodrama’s gewend
was. Wie trapt daar in 1971 nog in? Heeft
Lutz zich begrijpelijkerwijs afgevraagd.
En hij heeft naar een benadering gezocht
die zowel de kool als de geit spaarde,
zowel zijn eigen visie van modern toneel
directeur als het honderd jaar oude melo
drama. Geen wonder dat hem dat maar
gedeeltelijk is gelukt, want het is een
bovenmenselijke opgave.
Wat deze «pvoering duidelijk heeft aan
getoond is, dat men „De twee weezen” in
geen geval „modem” kan spelen, in de
getemperde stijl waaraan hedendaagse ac
teurs en toeschouwers gewend zijn. Men
kan er een dolle parodie van maken, of
Nederland 1. Na de fabel en
nieuwsberichten van de AVRO voor
de
de
6de maal in dit seizoen Toppop, waarin
Ad Visser ook nu weer vele sterren
presenteert.
Verder in de rubriek „Boekje open”
de Belgische schrijver Ward Ruyslinck.
Na het 2de journaal de maandagse
aflevering van Peyton Place.
Vrolijkheid gedurende 15 minuten
met de Carol Burnett show. Twee
bekende gasten in dit programma en
beiden met voornamelijk vocale bij
dragen. Het zijn Martha Raye en Mei
Tormé. Ze zingen voor een belangrijk
deel liedjes uit de jaren veertig.
AVRO’s Televizier en het laatste
nieuws worden nog gevolg door de
nascholingscursus huisartsen.
Nederland 2. Felix de kat volgt op
het 2de net de fabel en het nieuws op.
Maar slechts voor 7 minuutjes. Daarna
<VWIRMfVIM*VVVVWIRIVVVWVVVVVVVVVVVVVIAfVVWVVVUVVVVWVUVVVVWVVVIARnfVVVVVWVVVVVVWVVVVVVVVVWVVVV«
ZONDAGMIDDAGCONCERT
Dat was vijfentwintig percent boven de
gewone entreeprijs, die zestig cent be
droeg, maar nog afgezien van de dure
montering het was in die dagen iets
heel bijzonders dat het manuscript van
een toneelstuk werd „aangekocht”; mees
tal wisten de toneeldirecties er wel aan te
komen zonder dat ze zich een „geldelijke
opoffering” moesten getroosten. In ieder
geval heeft Bouwmeester er dus voor
gezorgd dat het manuscript van „De twee
weezen” naar Nederland kwam, en niet
alleen hij maar ook tientallen van zijn
opvolgers hebben daar plezier van gehad;
ze hebben vele honderden voorstellingen
van het stuk gegeven.
De nieuwste van die opvolgers is Ton
Lutz, wiens gezelschap Globe er zaterdag
avond mee naar Haarlem is gekomen.
Lutz heeft er, evenals zijn illustere voor
ganger Bouwmeester, „buitengewone aan
zienlijke kosten” voor gemaakt, want het
opvoeren van een kostuumstuk met meer
dan veertig rollen gaat een toneeldirec
teur tegenwoordig niet in zijn koude kle
ren zitten. En in het decor en de kos
tuums van Nicolaas Wijnberg zag het er
uitstekend uit, al waren sommige van die
het stuk in zijn (betrekkelijke) waarde als
volkstoneel laten met vertolkingen in ou
derwetse trant, waarbij de spelers „hem
van jetje geven.” Ton Lutz heeft in
hoofdzaak dat laatste gewild maar niet de
verleiding kunnen weerstaan om hier en
daar toch een parodistisch trekje aan te
brengen, en daardoor heeft de voorstelling
een ietwat tweeslachtig karakter gekregen.
Maar gelukkig niet zo, dat het storend
werkt.
En dat is voornamelijk te danken aan
diegenen van de spelers die zich in de
stijl van het oude melodrama het best
thuis voelden. Dat was dan in de eerste
plaats Wim van den Brink, die een zo
meesterlijke travestie maakte van het
door-en-door gemene straatwijf Vrouw
Frochard dat geen échte vrouw het hem
had kunnen verbeteren. Ook Cor van den
Brink (géén zoon van Wim!) toonde, als
de losbollige maar wanneer het er op
aankomt toch wel ridderlijke en edelaar
dige baron Roger, de oude romantische
stijl goed te kunnen treffen. Dat geldt
eveneens voor Henk Rigters en Ann Ha-
sekamp, die een uitstekend echtpaar De
Linières vormden: hij de autoritaire, als
een leeuw voor zijn familie-eer vechtende
prefect van politie, zij de gedweeë echtge
note, in stilte lijdende onder de ondrage
lijke last van haar geheime jeugdzonde.
Heel goed in stijl gehouden waren voorts
de onbetrouwbare kamerdienaar Picard
van Huib Rooymans, de brave Pierre van
Rudolf Lucieer en de goedhartige dokter
van Dick Scheffer.
Als de twee weezen om wie alles draait,
gaven Petra Laseur en Ineke Cohen sym
pathiek spel, al hadden ze best wat meer
op het sentiment mogen werken; maar zij
hadden het dan ook wel moeilijk, „echt”
te blijven temidden van die Parijse we
reld vol super-schurken en super-weldoe-
ners. Van de vele anderen noem ik nog
Edda Barends als de offervaardige Mari
anne en Heleen van Meurs als de waar
heidlievende zuster Geneviève. Jérome
Reehuis speelde als de misdadige Jacques
Frochard veel te veel toneel om hetzij
komisch, hetzij serieus, enige indruk te
maken.
De liedjes, die Ernst van Altena ter
inleiding van de verschillende taferelen
had geschreven (met muziek van Frits
Lambrechts) werden knap en raak ge
bracht door Jan-Anne Drenth.
Het was een merkwaardig aspect van
deze voorstelling, dat uit de reacties van
het vrij talrijke publiek duidelijk viel op
te maken hoe onwennig men tegenover
het melodrama uit grootvader’s tijd stond:
de aanvankelijke nuchterheid en lachlust
Veranderden geleidelijk in warme belang
stelling en tenslotte werd er even hoor
baar „meegeleefd” met het toneelgebeuren
als vroeger. Het enthousiaste applaus na
de voorstelling was daar een bevestiging
van.
Op deze zondagmiddag kwam naar mijn
smaak vast te staan dat Haydn duidelijk
de meerdere van Honegger is waar het de
symfonie betreft. De Zwitserse Fransman
worstelt met de materie en tracht te
vluchten voor zijn eigen pessimisme.
Haydn toont zich de meester van zijn
gevoelens en weet de ondertoon van som
berheid te overwinnen. De Symfonie „Di
tre re” heeft zijn „naam” te danken aan
het feit dat de drie delen eindigen met
een pianissimo D van de pauken. De
Symfonie „Mit dem Paukenwirbel” wordt
zo genoemd omdat dit werk met een
paukenroffel begint.
Dirigent Eugen Jochum besteedde de
uiterste zorg aan beide Symfonieën, maar
hij accentueerde de somberheid in het
eerste deel van Honegger door een te
langzaam tempo en het Allegro marcato
miste de bronzen koperklank. Het geluid
van de koperblazers leek op blik, dat kan
de bedoeling van Honegger niet geweest
zijn. De Haydn-symfonie klonk prachtig
van de eerste tot de laatste noot, daarvoor
heeft Jochum het „Fingerspitzengefühl”.
De mezzo-sopraan Sophia van Santé
zong „Trois pastorales” van Hendrik An
driessen. De orkestbewerking, die Marius
Flothuis met instemming van de compo
nist schreef voor zijn vijfenzeventigste
verjaardag, is ronduit meesterlijk. De dro
merige dichterstaal van Arthur Rimbaud
wordt ondersteund en luchtig onderstreept
door de ijle kleuren van het Franse
impressionisme. De uiterst gevoelige en
gevoileerde zangstem van Sophia van
Santé werd gevangen in licht gekleurde
accoorden van de blazers. Prachtig was de
inzet van de oboe d’amore in „Le dormeur
du val” een meesterlijk staaltje van in-
strumentatiekunst. Donker klinkende
strijkers vormden vervolgens de inleiding
voor de „Hymnus der Liebe” van Max
Reger. De gezwollen taal van Ludwig
Jacobowski, die zo inspirerend werkte op
de geest van Reger, is volkomen buiten
onze tijd komen te staan. Toch wist
Sophia van Santé ons te boeien door een
een aflevering van „Wij, Heren van
Zichem”.
Na het 2de journaal krijgt de ru
briek Gamma 50 minuten om de
schijnwerper te richten op „het kind
van de rekening”. Over kinderrecht en
kinderbescherming gaat de discussie
tussen mevr. J. de Winter Frijs, maat
schappelijk werkster, prof. dr. G. P.
Hoefnagels, hoogleraar in het kinder
recht en de kinderbescherming, dr. P.
A. de Ruyter, adj .-directeur van het
pedologisch instituut van de VU in
Amsterdam, W. van Halm, directeur
van het Burgerweeshuis in Amsterdam
en een groep uit kringen van kinderbe
scherming, voogdij en sociaal werk. In
de filmreeks Herinneringen aan Fer
nandel: „Dorpsschandaaltje”, een rol
prent van Henri Vemeuil uit 1952. Na
het laatste nieuws volgt op het 2de net
nog de 9de les uit de Teleac-cursus
EHBO.
„De twee weezen” („Les deux or
phelines”), drama in acht taferelen
van d’Ennery en Cormon. Vertaling en
liedjes; Ernst van Altena. Muziek:
Frits Lambrechts. Eerste voorstelling
bij Zuidelijk Toneel Globe op 2 oktober
in Eindhoven. Regie: Ton Lutz. Hoofd
rollen: Petra Laseur, Ineke Cohen,
Wim van den Brink, Ann Hasekamp,
Henk Rigters. Decors en kostuums:
Nicolaas Wijnberg. Opgevoerd op 6 no
vember in de Haarlemse Stadsschouw
burg.
ALS FERNAND Constandin werd
Fernandel in 1903 geboren, natuurlijk
in Marseille, waaraan hij het Franse
accent ontleende dat hem niet minder
beroemd heeft gemaakt dan zijn brede
tandenlach en zijn snelle driftbuien.
Eerst in de Marseillaanse music-hall,
later in de Parijse revues en operettes
ontwikkelde hij zijn acteertalenten tot
hij omstreeks 1930 voor de film werd
ontdekt. Zijn grootste bekendheid voor
de oorlog kreeg hij als de joyeuze
dameskapper, een van de aanbidders in
„Het balboekje” van Julien Duvivier.
(die hem veel later in twee Don Ca-
mïllo-fïlms zou regisseren).
Vanavond kunnen we deze grote
Franse komiek zien in „Een dorps
schandaaltje” („Le boulanger de Valor-
gue”), de tweede film in de KRO-serie
„Herinneringen aan Fernandel” die dit-
maal onder regie van Henri Vemeuil
tot stand kwam in 1952, een jaar na de
eerste Don Camillo. Vemeuil heeft
I verschillende films met Fernandel ge-
i maakt („De bedrogen echtgenoot”, „Het
1 schaap met de vijf poten” „De koe en
i de gevangene”) en hij heeft steeds een
gelukkige hand gehad in het exploite-
ren van dit unieke talent.
In „Le boulanger de Valorgue” is
Fernandel een hoog geschatte bakker
I in een Zuid-Frans dorpje die door een
misstap van zijn zoen Justin in moei-
i lijkheden komt. Kort voor Justin als
soldaat naar Algerije zou vertrekken
heeft deze namelijk de nacht doorge-
bracht met Franqoise, de dochter van
de kruideniersvrouw en het resultaat
van dit samenzijn dient zich aan als
Justin hoog en droog in de Noord-
Afrikaanse zon zijn vaderlandse plicht
vervult. Maar het dorp begrijpt wel
wat er gebeurd is er wordt geroddeld
en Felicien, de bakker neemt die laster
niet.
Er ontstaat dan precies de situatie
met Felicien als centrale figuur in een
dorpsschandaal, die Fernandel nodig
heeft om zijn komische gaven volledig
te etaleren.
MADRID. Het optreden van de ex-
treem-rechtse Vandalen die vrijdag 24
gravures van Picasso op een Madrileense
tentoonstelling verwoestten (en er twee
stalen) heeft in heel Spanje felle reacties
veroorzaakt. Zo fel dat het regime onmid
dellijk tot het inzicht kwam dat 30 jaren
van officieel taboe, minachting en tegen
werking tegen alles wat met Picasso te
maken had, uitsluitend een tegenoverge
stelde uitwerking hebben gehad. En daar
om vond de politie weinige uren na de
verwoesting van de 24 Picasso’s reeds acht
zondebokken, die in hun eigen huis wer
den gearresteerd.
Zo’n snelle arrestatie valt wel op. Er
gaat geen jaar voorbij, waarin rechtse
extremisten niet tenminste een vijftal ge
weldplegingen uitvoerden. Steeds kende
de politie de daders volledig. Maar zij
ging nimmer tot arrestatie over. Als er
dan wel eens een extremist de gevangenis
in ging, dan was dat steeds voor zeer
korte duur. Er is geen enkel geval bekend
waarbij een rechtbank dit soort geweld
plegingen bestrafte met een veroordeling,
die ook maar in de minste verhouding
staat tot de straffen die een Spaanse
arbeider wachten als hij demonstreert
voor hogere lonen.
Er zijn tegen de acht arrestanten reeds
twee aanklachten ingediend (één door de
tentoonstellingseigenaar en één door de
verzekeringsmaatschappij). Zij worden be
schuldigd van verstoring van de openbare
orde, verraad, terrorisme, bedreiging,
schade en letsel én illegale propaganda
(dit laatste vanwege de vlugschriften die
de aanvallers achterlieten om hun identi
teit als „anti-Marxistisch commando” te
bevestigen en om Pablo Picasso te be
smeuren als „vieze Marxist” en nog enkele
andere achterlijke beschrijvingen). De ter
men van deze aanklachten zijn wel inte
ressant: op soortgelijke beschuldigingen
werden, nog maar zo kort geleden, linkse
activisten tot tientallen jaren gevangenis
en zelfs tot de doodstraf veroordeeld.
DEN HAAG De Nederlandse filmer
Hattum Hoving heeft op het zaterdag in
Barcelona gesloten twaalfde filmfestival
Kalousdian bekroond voor de regie van
zijn film „Love without love”. Eén van de
acht juryleden tekende hier overigens
protest tegen aan en noemde deze speel
film over de subcultuur „eenzijdig” en
„smerige commercie”.
De competitie omvatte 26 films die uit
regionale voorronden waren overgebleven.
De jury zag dit jaar geen aanleiding om
de prijs voor de meest progressieve film
toe te kennen en signaleerde het gebrek
aan engagement en humor in de inzendin
gen. Ook het gebrek aan verjonging van
de NOVA-leden werd zorgwekkend ge
noemd.
Daar tussen een typische Feydeau vol
mensen die deuren in- en uithollen met
horloge-achtige precisie, kluchtige figuren
gespeeld in de breedste commedia dell’ar-
te stijl en (of maar) met een fenomenale
vakbekwaamheid, de zaak loopt uit op
een musical-achtige situatie waarin zelfs
aanvaardbaar wordt gezongen, fraai in de
kleren van Has Noordhoek Hegt, die weer
harmoniëren met het vindingrijke decor
van Hep van Delft.
Een typische Fedeau? Het stuk wel, met
gehouden werd” is de Rotterdammer K. zijn scherpe onderscheid tussen de stan
den en een even scherpe blik op de
burgermansmoraal. Maar die elementen
vallen bij deze voorstelling diep onder
water: of, met een ander beeld, ze worden
plat gedrukt door de stoomwals van de
kolder en de klucht, die over het toneel
gaat. Zelfs in de aankleding is alle sociale
onderscheid verdwenen, de meid en de
nachtclubzangeres zijn in dezelfde stijl
gekleed als de barones. Details, voor Fey
deau met Franse zin voor logica aange
bracht, vallen weg, en het derde bedrijf
geeft een autonomie van de beweging te
zien, die anders dan bij Feydeau zelf
naar de betekenis nog maar weinig
aanhaakt bij de beide voorgaande. En ook
in die bedrijven wordt door zware knipo
gen naar het publiek duidelijk gemaakt
dat men Feydeau’s bedoelingen niet se
rieus neemt en alleen maar met een
klucht bezig is.
En dat gebeurt dan met overweldigend
NOS: (K) De Fabeltjeskrant.
STER(K) Reclame.
NOS: (K) Journaal.
STER: (K) Reclame.
19.05 VARA: (K) Volgende patiënt
(serie).
19.30 (K) Koning Klant.
19.55 STER: (K) Reclame.
20.00 NOS: (K) Journaal.
20.15 STER: (K) Reclame.
20.20 VARA: (K) Klatergoud.
20.45 (K) Jason King (serie).
21.35 (K) The Carpenters.
22.00 (K) De Ombudsman.
22.25 NOS: (K) Journaal.
22.30 Weekoverzicht,
schooltelevisie.
Nederland II
NOS: (K) De Fabeltjeskrant.
STER(K) Reclame.
NOS: (K) Journaal.
STER: (K) Reclame.
NCRV: (K) Zo moeder, zo zoon.
(K) De koerier van de keizerin
(film).
STER: (K) Reclame.
NOS: (K) Journaal.
20.15 STER (K) Reclame.
NCRV: De familie Mack (se
rie).
Hier en Nu.
(K) Eenmaal, andermaal.
Ander Nieuws.
22.30 NOS: (K) Journaal.
HILVERSUM I
7.00 Nws. 7.02 Het levende woord.
7.07 (S) Badinerie. 7.30 Nws. 7.41 Actu
aliteiten. 8.24 Overweging. 8.30 Nws.
8.41 Voor de vrouw. 10.00 (S) Aubade:
Salzburger Festspiele. ’71. 10.30 Nws.
11.00 Voor de zieken 11.30 Bejaarden-
progr. 11.55 Meded. 12.00 (S) Van
Twaalf tot twee. 12.22 Wij van het
land; 12.26 Meded. t.b.v. land- en tuin
bouw./ 12.30 Nws. 12.41 Actualiteiten.
13.00 Raden maar. 14.05 Schoolradio.
14.30 (S) Interlokaal 15.30 Nws. Over-
heidsvoorl. 17.00 Quarantaine centrum
siervogels in Ned. Antillen. 1710 (S)
Metropole-orkest. 17 25 Voor de kinde
ren. 17.30 Nws. 17.32 Actualiteiten.
18.00 (S) Licht ensemble. 18.19 Pol.
Partijen. C.H.U. 18 30 Nws. 18.41 Actu
aliteiten. 18.50 Voorbeschouwing progr.
19.00 (S) Musicerende dilettanten. 19.30
Dood doet leven. 2C 00 (S) Radio Filh.
Orkest. 21.00 Jeroen Brouwers. Volks
toneel. 22.00 (S) Bariton en piano.
22.25 Overweging. 22 30 Nws. 22.38 Den
Haag vandaag. 22.50 Actualiteiten. 23.15
Voer voor vogels. 23.55 Nws.
HILVERSUM II
7.00 Nws. 7.11 Ocbtendgymn. 7.20 (S)
Dag met een plaatje. 8.00 Nws. 8.11
Journaal. 8.20 (S) Dag met een plaatje.
8.50 Morgenwijding. 9.00 Oude koorlie
deren. 9.35 Waterstanden. 9.40 (S) Mod.
strijkkwartet. 10.00 Voor kleuters. 10.10
Arbeidsvitaminen. 11.00 Nws. 11.30
Rondom 12. 11.55 Beursberichten. 12.30
Overheidsvoorl. Voor de landbouw.
12.40 Knipperlicht. 13.00 Nws. 13.11
I Journaal. 13.30 (S) Parsifal opera Wag-
ner. 14.35 Alert! 15.00 Zoeklicht op
I Nederland. 16.00 Nws. 17.00 Mobiel.
I 17.55 Meded. 18.00 Nws. 18.11 Journaal.
19.00 (S) Licht Orkest. 19.25 Paris vous
parle. 19.30 Vanave nd. Veel muziek.
20.00 Nws. 22.30 Vanavond laat. Veel
muziek. 22.55 Meded 23.00 Nws. 23.10
Journaal. 23.55 Nws.
HILVERSUM III
11.03 Vrolijke visite. 12.00 Nws. 13.00
Nws. 13.03 Eddy Becker Show. 14.00
Nws. 15.00 Nws. 15.03 Drie-draai. 16.00
Nws. 16.03 Mix. 17.00 Nws.
TOS
lp
r,w*
F»
i-
22.40
Het concert wordt vanavond herhaald.
J. H. MOOLENIJZER
de waanzinnige Zuidamerikaanse generaal
van Jules Croiset en zijn krankzinnige
brabbeltaaltje, om de homofiele Fontanet
Fluitsma en de goede Nini van Corrie van
der Meer.
Oprecht advies: gaat dat zien.
TELE AC: Elementaire Economie
(6).
prestaties geleverd. Zonder dat vuurwerk
maar uitzonderlijk knap gedaan is de
Bouzin van Eli Blom, die heel menselijk
Vclll 1HUUJL1 1C1C XXXX11O V4C „VIA CX11V1 X X X A
wonnen. Deze prijs kwam in zijn bezit
voor de film „Licht”, die hij in opdracht
van Philips heeft gemaakt.
